Thuis
alle pijlers
Als ik dat niet meer mag zeggen
donderdag 5 november 2009 om 20:30
Ik sta 's ochtends altijd als eerste op, met 2 kleine kids ( 1 en 3) verzorg ze, maak eten zet koffie etc. Al sinds ons 1e kindje gaat t eigenlijk zo. ( ook in t weekend) Ik sta soms tijden rond 5 uur al op of half 6. Ik ben t soms zo zat, en heb al een aantal malen mijn vriend te kennen gegeven dat hij meteen mee op moet staan niet eerst gaat douchen scheren, maar mij helpt. Met de kids, met de dieren etc. T lijkt me zo heerlijk om een keer beneden te komen, kids verzorgd, koffiepot die pruttelt.
Nu hadden wij daar vanavond ruzie over. Ik vind dat hij zijn best eens moet doen, moet laten zien met daden, dat hij zijn best doet. Maar dat moet ik niet zo zeggen grrrr.
Ik ben behoorlijk pissig, mijn vriend is de deur nu uit, zwak he. En tja..ik weet wel wie er morgen weer klaar staat om 6 uur snik.. Herkend iemand dit. Is het niet schandalig dat dit ruzie moet worden omdat ik het niet op een strelende manier gezegd heb... GRRR Ik zei al...je bent al bijna 4 jaar vader...mag t ... ik kook, sorry
Nu hadden wij daar vanavond ruzie over. Ik vind dat hij zijn best eens moet doen, moet laten zien met daden, dat hij zijn best doet. Maar dat moet ik niet zo zeggen grrrr.
Ik ben behoorlijk pissig, mijn vriend is de deur nu uit, zwak he. En tja..ik weet wel wie er morgen weer klaar staat om 6 uur snik.. Herkend iemand dit. Is het niet schandalig dat dit ruzie moet worden omdat ik het niet op een strelende manier gezegd heb... GRRR Ik zei al...je bent al bijna 4 jaar vader...mag t ... ik kook, sorry
donderdag 5 november 2009 om 21:48
domnaiefmutsje, vanwaar die naam? zo dom en naief ben je niet tja..ik merk vanavond wel wanneer hij terugkomt, dan heeft praten toch geen zin.. zal wel gedronken hebben....en dus moet ik maar weer tot een ander moment wachten...ik heb daar ook geen zin meer in eigenlijk. hem peren, dan terug komen, dan gesprekken uitstellen en t komt er niet van hmm. Ergens weet ik mijn eigen hoofdgedachte wel, kappen ermee. Maar ja dan knaagt er een bang stemmetje, niet doen geef niet op... Dan maar toch praten.
donderdag 5 november 2009 om 21:51
quote:bones54 schreef op 05 november 2009 @ 21:40:
Ik heb hem vaker voorgesteld om bijvoorbeeld 1 keer in de week eens echt samen te gaan zitten, om te praten, en ben uitgelachen. He grr ik ben t echt even helemaal beu en door dit schrijven komen er meer nare dingen aar boven die me lief zijn, hmmm, niet echt heilzaam iets van je af schrijven
Waarom lacht ie dan?
Omdat ie geen andere reactie kan bedenken? Omdat hij het een stom idee vindt? Omdat hij niet KAN praten?
Als jullie geen kinderen hadden, zou ik ook zeggen: kappen.
Maar jullie hebben wel kinderen. En goed bekeken, als je weggaat moet je nog steeds alles alleen doen, iedere ochtend vroeg op.
Of verwacht je dat hij dan wel de weekenden voor ze kan zorgen?
Ik heb hem vaker voorgesteld om bijvoorbeeld 1 keer in de week eens echt samen te gaan zitten, om te praten, en ben uitgelachen. He grr ik ben t echt even helemaal beu en door dit schrijven komen er meer nare dingen aar boven die me lief zijn, hmmm, niet echt heilzaam iets van je af schrijven
Waarom lacht ie dan?
Omdat ie geen andere reactie kan bedenken? Omdat hij het een stom idee vindt? Omdat hij niet KAN praten?
Als jullie geen kinderen hadden, zou ik ook zeggen: kappen.
Maar jullie hebben wel kinderen. En goed bekeken, als je weggaat moet je nog steeds alles alleen doen, iedere ochtend vroeg op.
Of verwacht je dat hij dan wel de weekenden voor ze kan zorgen?
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
donderdag 5 november 2009 om 21:52
quote:HoiPippiLangkous schreef op 05 november 2009 @ 21:03:
[...]
Thuis zitten met je kids is minder zwaar dan werken. Je hebt geen reistijd, deelt je eigen tijd in, kids gaan naar de creche en die kleintjes doen nog een tukkie 's middags.
Ntuurlijk moet de man in kwestie ook aan de bak, maar het is belachelijk te eisen dat hij na zijn werk nog van alles moet doen als de partner die dag vrij was.
*Gaat morgenvroeg meteen haar peuter en baby uitleggen dat mama vanaf vandaag haar eigen tijd indeelt*
[...]
Thuis zitten met je kids is minder zwaar dan werken. Je hebt geen reistijd, deelt je eigen tijd in, kids gaan naar de creche en die kleintjes doen nog een tukkie 's middags.
Ntuurlijk moet de man in kwestie ook aan de bak, maar het is belachelijk te eisen dat hij na zijn werk nog van alles moet doen als de partner die dag vrij was.
*Gaat morgenvroeg meteen haar peuter en baby uitleggen dat mama vanaf vandaag haar eigen tijd indeelt*
The time is now
donderdag 5 november 2009 om 21:54
quote:splendidia schreef op 05 november 2009 @ 21:44:
Je schreef dat je partner klussen in huis niet afmaakt. Ergens aan begint en dan halverwege de brui er aangeeft. Gaat dat er ook zo aan toe in zijn werk? Alles maar zo 'n beetje halfbakken doen? Want als dit in zijn karakter zit of deze eigenschap is er in geslopen door een andere reden, dan lijkt het mij dat hij het vaderschap ook 'half' vervult. In dit geval aan kinderen beginnen en dan op een gegeven moment de 'opvoedklus' niet willen of kunnen volbrengen. Jullie hebben nog jonge kinderen dus de 'opvoedklus' zal nog heel wat jaren duren en als hij er nu al met de pet er naar gooit dan zie ik het somber in.
Kun je niet een weekendje gaan logeren bij je ouders/zus/broer/vriendin, eventueel met kinderen maar met de afspraak dat jij dan 's ochtends tot een uurtje of 8 a 9 kan uitslapen?
Ik vind je trouwens een heel volhardend persoon, vooral gezien de zware 1e jaren van je kinderen. En eerlijk gezegd vind ik een man die je in vooral zo'n situatie niet meehelpt en ondersteunt een enorme egoist, waar dat dan ook door mag komen.
Wel, op zijn werk worden zaken goed afgerond naar mijn weten en is iedereen enthousiast. Thuis zijn er smoesjes, te moe te druk ,te dit te dat. De kids, etc. Maar in mijn ogen trek je een plan en rond het af. Als ik het kon doen deed ik het maar sommige dingen kan ik echt niet ik ben geen klusser
En zo gaat t met alles thuis. Hij geeft aan de administratie te willen doen, komt nooit wat van,. Ruimt iets op, maakt het niet af. En binnen no time is het een chaos. Dus echt wel latige dingen.
Tegen stress thuis kan hij niet. Toen ik bevallen was, ons kindje ziek was en ik moeilijk te been doodop, en met al mijn hormonen, werd hij boos om kleine dingen op mij. Dat is iets dat blijft je altijd wel bij. En dan niet zomaar boos.
Als ik gestressed ben, kan ik er vanuit gaan dat hij t nog erger wordt daarna als reactie. Daar heb ik niks aan, dat klinkt keihard. Als hij stressig is, blijf ik kalm en vang alles zo goed mogelijk op. Ik voel me wat dat betreft altijd balanceren. En diep ademhalen.
Hij geeft de schuld aan vroeger, ik vind dat een smoes. Ik denkals je wilt, kun je veranderen en weet voor mijzelf dat ik dat kan.
Je schreef dat je partner klussen in huis niet afmaakt. Ergens aan begint en dan halverwege de brui er aangeeft. Gaat dat er ook zo aan toe in zijn werk? Alles maar zo 'n beetje halfbakken doen? Want als dit in zijn karakter zit of deze eigenschap is er in geslopen door een andere reden, dan lijkt het mij dat hij het vaderschap ook 'half' vervult. In dit geval aan kinderen beginnen en dan op een gegeven moment de 'opvoedklus' niet willen of kunnen volbrengen. Jullie hebben nog jonge kinderen dus de 'opvoedklus' zal nog heel wat jaren duren en als hij er nu al met de pet er naar gooit dan zie ik het somber in.
Kun je niet een weekendje gaan logeren bij je ouders/zus/broer/vriendin, eventueel met kinderen maar met de afspraak dat jij dan 's ochtends tot een uurtje of 8 a 9 kan uitslapen?
Ik vind je trouwens een heel volhardend persoon, vooral gezien de zware 1e jaren van je kinderen. En eerlijk gezegd vind ik een man die je in vooral zo'n situatie niet meehelpt en ondersteunt een enorme egoist, waar dat dan ook door mag komen.
Wel, op zijn werk worden zaken goed afgerond naar mijn weten en is iedereen enthousiast. Thuis zijn er smoesjes, te moe te druk ,te dit te dat. De kids, etc. Maar in mijn ogen trek je een plan en rond het af. Als ik het kon doen deed ik het maar sommige dingen kan ik echt niet ik ben geen klusser
En zo gaat t met alles thuis. Hij geeft aan de administratie te willen doen, komt nooit wat van,. Ruimt iets op, maakt het niet af. En binnen no time is het een chaos. Dus echt wel latige dingen.
Tegen stress thuis kan hij niet. Toen ik bevallen was, ons kindje ziek was en ik moeilijk te been doodop, en met al mijn hormonen, werd hij boos om kleine dingen op mij. Dat is iets dat blijft je altijd wel bij. En dan niet zomaar boos.
Als ik gestressed ben, kan ik er vanuit gaan dat hij t nog erger wordt daarna als reactie. Daar heb ik niks aan, dat klinkt keihard. Als hij stressig is, blijf ik kalm en vang alles zo goed mogelijk op. Ik voel me wat dat betreft altijd balanceren. En diep ademhalen.
Hij geeft de schuld aan vroeger, ik vind dat een smoes. Ik denkals je wilt, kun je veranderen en weet voor mijzelf dat ik dat kan.
donderdag 5 november 2009 om 21:56
Ik vind het wel typerend trouwens dat je dit topic bij 'thuis' hebt geopend en niet bij 'relaties'
Alsof het gaat om de huishoudelijke problemen, terwijl het een relatieprobleem is, toch?
Lijkt me goed om je dat wel te realiseren (maar dat doe je denk ik al).
Alsof het gaat om de huishoudelijke problemen, terwijl het een relatieprobleem is, toch?
Lijkt me goed om je dat wel te realiseren (maar dat doe je denk ik al).
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
donderdag 5 november 2009 om 21:58
quote:bones54 schreef op 05 november 2009 @ 21:57:
's avonds neem ik initiatief voor badderen van de kids, daar word ik meestal wel bij geholpe n overigens. Er zijn ook goede dingen hoor
Tanden poetsen op bed leggen pap geven luiers, meestal doe ik dat.Ja dat heb ik mij al eerder bedacht maar omdat de reacties bleven komen hier, is het eigenlijk hier verder gegaan. En om nu t zelfde topic nog ergens anders te openen, lijkt me ook wat overdreven. Krijg ik zo'n slachtoffergevoel
's avonds neem ik initiatief voor badderen van de kids, daar word ik meestal wel bij geholpe n overigens. Er zijn ook goede dingen hoor
Tanden poetsen op bed leggen pap geven luiers, meestal doe ik dat.Ja dat heb ik mij al eerder bedacht maar omdat de reacties bleven komen hier, is het eigenlijk hier verder gegaan. En om nu t zelfde topic nog ergens anders te openen, lijkt me ook wat overdreven. Krijg ik zo'n slachtoffergevoel
donderdag 5 november 2009 om 21:59
quote:bones54 schreef op 05 november 2009 @ 21:24:
Bij mijn jongste gaat dat met een lampje nog niet werken ben ik bangDan kieper je 's morgens wat speelgoed in het ledikantje en duik je nog even terug in bed. En door op een speelse manier het lampje te benadrukken en te zeggen dat je er zo aankomt, als het lampje aangaat komt dat binnen no-time goed.
Bij mijn jongste gaat dat met een lampje nog niet werken ben ik bangDan kieper je 's morgens wat speelgoed in het ledikantje en duik je nog even terug in bed. En door op een speelse manier het lampje te benadrukken en te zeggen dat je er zo aankomt, als het lampje aangaat komt dat binnen no-time goed.
donderdag 5 november 2009 om 21:59
Ik werk ook drie dagen en mijn man 5. Hij gaat om 5 uur z'n bed uit, half 6 de deur uit en komt met mazzel rond 19.00 uur thuis. Ik doe dus alles alleen iedere doordeweekse ochtend en avond. Wij hebben besloten dat mijn man de kleine iedere avond (mits op tijd thus) naar bed brengt. Dit omdat ik wil dat mijn zoon papa nog even ziet en omdat ik tegen die tijd teut aan ben! Ik heb een drukke baan, zowel lichamelijk als geestelijk maar moet eerlijk zeggen dat ik een dag thuis vaak vermoeiender vind! Het huishouden draai ik volledig alleen (op koken in het weekend/ kattenbakken na) Ik vraag regelmatig iets en vaak vergeet hij het. (vaatwasser inruimen oid) ik maak me hier inmiddels niet meer boos over. Hij werkt tenslotte lange dagen en vaak mag ik in het weekend uitslapen. Hij zit in het ritme dat hij vroeg wakker is en ik niet..... Al met al mopper ik best weleens maar als ik het verhaal van Bones lees heb ik het zo zwaar nog niet! Ik ben ook wel een redelijke muts die pas lekker kan slapen als man z'n brood gesmeerd en al klaar ligt. Tegen de tijd dat hij z'n eerste hap ervan neemt draai ik me tenslotte nog even om....
donderdag 5 november 2009 om 21:59
Ik vind thuis zijn dus vele malen zwaarder dan werken. En ik werk fulltime. Met werk ben je extern gericht en hoewel het vaak zwaar is, krijg je ook een hoop input van volwassenen. Als je thuis bent ben je er altijd voor kinderen. Fysiek, maar vooral mentaal en dat is best uitputtend.
Sommige mensen kunnen ook niet meer dan 1 ding aan in het leven. Hij werkt, dat doet hij goed en stopt hij alles in en daarna is er geen ruimte meer voor het andere?
Bones, ben jij je respect aan het verliezen voor je man?
Sommige mensen kunnen ook niet meer dan 1 ding aan in het leven. Hij werkt, dat doet hij goed en stopt hij alles in en daarna is er geen ruimte meer voor het andere?
Bones, ben jij je respect aan het verliezen voor je man?
donderdag 5 november 2009 om 21:59
quote:Moonlight82 schreef op 05 november 2009 @ 21:56:
Ik vind het wel typerend trouwens dat je dit topic bij 'thuis' hebt geopend en niet bij 'relaties'
Alsof het gaat om de huishoudelijke problemen, terwijl het een relatieprobleem is, toch?
Lijkt me goed om je dat wel te realiseren (maar dat doe je denk ik al).Ja dat heb ik mij al eerder bedacht maar omdat de reacties bleven komen hier, is het eigenlijk hier verder gegaan. En om nu t zelfde topic nog ergens anders te openen, lijkt me ook wat overdreven. Krijg ik zo'n slachtoffergevoel
Ik vind het wel typerend trouwens dat je dit topic bij 'thuis' hebt geopend en niet bij 'relaties'
Alsof het gaat om de huishoudelijke problemen, terwijl het een relatieprobleem is, toch?
Lijkt me goed om je dat wel te realiseren (maar dat doe je denk ik al).Ja dat heb ik mij al eerder bedacht maar omdat de reacties bleven komen hier, is het eigenlijk hier verder gegaan. En om nu t zelfde topic nog ergens anders te openen, lijkt me ook wat overdreven. Krijg ik zo'n slachtoffergevoel
donderdag 5 november 2009 om 22:00
donderdag 5 november 2009 om 22:01
quote:domnaiefmutsje schreef op 05 november 2009 @ 21:59:
Ik vind thuis zijn dus vele malen zwaarder dan werken. En ik werk fulltime. Met werk ben je extern gericht en hoewel het vaak zwaar is, krijg je ook een hoop input van volwassenen. Als je thuis bent ben je er altijd voor kinderen. Fysiek, maar vooral mentaal en dat is best uitputtend.
Sommige mensen kunnen ook niet meer dan 1 ding aan in het leven. Hij werkt, dat doet hij goed en stopt hij alles in en daarna is er geen ruimte meer voor het andere?
Bones, ben jij je respect aan het verliezen voor je man?
Wellicht heb je gelijk, de baan van hem is zwaar dat weet ik. Hij vindt het een moeilijke baan. Erg zwaar. Maar dan is opstaan ;s ochtends toch niet moeilijk
Tja...of ik respect verloren ben...moeilijke vraag, Ik ben erg teleurgesteld in veel dingen. En dat zijn energievreters die altijd weer omhoog kruipen.
Ik vind thuis zijn dus vele malen zwaarder dan werken. En ik werk fulltime. Met werk ben je extern gericht en hoewel het vaak zwaar is, krijg je ook een hoop input van volwassenen. Als je thuis bent ben je er altijd voor kinderen. Fysiek, maar vooral mentaal en dat is best uitputtend.
Sommige mensen kunnen ook niet meer dan 1 ding aan in het leven. Hij werkt, dat doet hij goed en stopt hij alles in en daarna is er geen ruimte meer voor het andere?
Bones, ben jij je respect aan het verliezen voor je man?
Wellicht heb je gelijk, de baan van hem is zwaar dat weet ik. Hij vindt het een moeilijke baan. Erg zwaar. Maar dan is opstaan ;s ochtends toch niet moeilijk
Tja...of ik respect verloren ben...moeilijke vraag, Ik ben erg teleurgesteld in veel dingen. En dat zijn energievreters die altijd weer omhoog kruipen.
donderdag 5 november 2009 om 22:01
quote:bones54 schreef op 05 november 2009 @ 21:57:
zeg...t is toch ook niet altijd zo dat je je partner eerst alles moet vragen ? beetje initiatief mag toch ook wel..... ?
Oeoeoeoeoeooeoeoehhhhhhhhh OEPS, nee... dat gaat voor een heel groot deel van de mannen niet op. Helaas.
Als je initiatief gaat verwachten van iemand die het nooit neemt dan kom je bedrogen uit. Dat zit er dan niet in, anders had je het wel gemerkt. Opdrachtjes werken voor dit soort mensen goed, prettig en overzichtelijk.
zeg...t is toch ook niet altijd zo dat je je partner eerst alles moet vragen ? beetje initiatief mag toch ook wel..... ?
Oeoeoeoeoeooeoeoehhhhhhhhh OEPS, nee... dat gaat voor een heel groot deel van de mannen niet op. Helaas.
Als je initiatief gaat verwachten van iemand die het nooit neemt dan kom je bedrogen uit. Dat zit er dan niet in, anders had je het wel gemerkt. Opdrachtjes werken voor dit soort mensen goed, prettig en overzichtelijk.
donderdag 5 november 2009 om 22:02
quote:bones54 schreef op 05 november 2009 @ 22:01:
[...]
Wellicht heb je gelijk, de baan van hem is zwaar dat weet ik. Hij vindt het een moeilijke baan. Erg zwaar. Maar dan is opstaan ;s ochtends toch niet moeilijk
Tja...of ik respect verloren ben...moeilijke vraag, Ik ben erg teleurgesteld in veel dingen. En dat zijn energievreters die altijd weer omhoog kruipen.Wat weet je van zijn werk?
[...]
Wellicht heb je gelijk, de baan van hem is zwaar dat weet ik. Hij vindt het een moeilijke baan. Erg zwaar. Maar dan is opstaan ;s ochtends toch niet moeilijk
Tja...of ik respect verloren ben...moeilijke vraag, Ik ben erg teleurgesteld in veel dingen. En dat zijn energievreters die altijd weer omhoog kruipen.Wat weet je van zijn werk?
donderdag 5 november 2009 om 22:02
quote:iry schreef op 05 november 2009 @ 22:00:
Absoluut bones!
Kijk,je partners kan niet altijd je gedachte lezen en als je gewoon even te moe bent of een baaldag hebt is het wel prettig om dat uit te spreken zodat je wat kan verdelen.
Maar over het algemeen moet een volwassenen ook zelf kunnen denken en anticiperen toch?Dat gevoel heb ik ook, je hoeft niet alles voor te kauwen...en uit te leggen. Tuurlijk niemand rukt wat er in je hoofd omgaat...maar las je iets uitlegd is het dan nodig om dat 1001 keer te blijven doen? Ik vind dat er dan best eens geluisterd mag worden, Ik ben de levenspartner, lijkt me een interessant persoon toch .....
Absoluut bones!
Kijk,je partners kan niet altijd je gedachte lezen en als je gewoon even te moe bent of een baaldag hebt is het wel prettig om dat uit te spreken zodat je wat kan verdelen.
Maar over het algemeen moet een volwassenen ook zelf kunnen denken en anticiperen toch?Dat gevoel heb ik ook, je hoeft niet alles voor te kauwen...en uit te leggen. Tuurlijk niemand rukt wat er in je hoofd omgaat...maar las je iets uitlegd is het dan nodig om dat 1001 keer te blijven doen? Ik vind dat er dan best eens geluisterd mag worden, Ik ben de levenspartner, lijkt me een interessant persoon toch .....
donderdag 5 november 2009 om 22:03
quote:bones54 schreef op 05 november 2009 @ 21:58:
[...]
Ja dat heb ik mij al eerder bedacht maar omdat de reacties bleven komen hier, is het eigenlijk hier verder gegaan. En om nu t zelfde topic nog ergens anders te openen, lijkt me ook wat overdreven. Krijg ik zo'n slachtoffergevoel
Het topic kan in zijn geheel verplaatst worden, als je dat wilt.
Even vragen bij de angels.
[...]
Ja dat heb ik mij al eerder bedacht maar omdat de reacties bleven komen hier, is het eigenlijk hier verder gegaan. En om nu t zelfde topic nog ergens anders te openen, lijkt me ook wat overdreven. Krijg ik zo'n slachtoffergevoel
Het topic kan in zijn geheel verplaatst worden, als je dat wilt.
Even vragen bij de angels.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
donderdag 5 november 2009 om 22:05
Lijkt mijn man wel..ik zit in precies dezelfde situatie. Al 4 jaar elke dag tussen 5 en 6 op. Man werkt 's avonds, dus ik laat hem altijd doorslapen. Vind ik ook niet erg, ik kan nl altijd iets vroeger naar bed gaan, hij niet.
Maar wat ik nou zo fijn zou vinden, is dat hij, al is het maar 1x per jaar, het initiatief neemt en een keer uit zichzelf opstaat en met de kinderen naar beneden gaat. Dat ik een keer een uurtje langer kan blijven liggen. Maar zelfs dat doet hij niet. Ook niet als ik jarig ben of op moederdag. Hij blijft doorsnurken.
Klussen maakt hij ook altijd maar half af, gaat naar zijn werk en ik zit vervolgens de rest van de dag(en) in de troep.
Maar wat ik nou zo fijn zou vinden, is dat hij, al is het maar 1x per jaar, het initiatief neemt en een keer uit zichzelf opstaat en met de kinderen naar beneden gaat. Dat ik een keer een uurtje langer kan blijven liggen. Maar zelfs dat doet hij niet. Ook niet als ik jarig ben of op moederdag. Hij blijft doorsnurken.
Klussen maakt hij ook altijd maar half af, gaat naar zijn werk en ik zit vervolgens de rest van de dag(en) in de troep.
donderdag 5 november 2009 om 22:06
donderdag 5 november 2009 om 22:06
quote:domnaiefmutsje schreef op 05 november 2009 @ 21:59:
Bones, ben jij je respect aan het verliezen voor je man?
Zoiets wilde ik ook vragen.
Jij wilt waardering voor het feit dat je thuis de boel draaiende houdt, koffie zet, etc.
Maar spreek je nog wel waardering uit voor het feit dat hij hard werkt, geld verdient, etc.
Ik word een beetje moe van mensen die beweren dat het één zwaarder is dan het ander. De ene baan is de andere niet, het ene gezin is het andere niet, en de ene mens is de andere niet.
Het gaat erom dat je een taakverdeling hebt en elkaar daarin waardeert. De ene dag zal de één het zwaarder hebben, de andere dag de ander. Ja... dus... is er dan één zielig?
Bones, ben jij je respect aan het verliezen voor je man?
Zoiets wilde ik ook vragen.
Jij wilt waardering voor het feit dat je thuis de boel draaiende houdt, koffie zet, etc.
Maar spreek je nog wel waardering uit voor het feit dat hij hard werkt, geld verdient, etc.
Ik word een beetje moe van mensen die beweren dat het één zwaarder is dan het ander. De ene baan is de andere niet, het ene gezin is het andere niet, en de ene mens is de andere niet.
Het gaat erom dat je een taakverdeling hebt en elkaar daarin waardeert. De ene dag zal de één het zwaarder hebben, de andere dag de ander. Ja... dus... is er dan één zielig?
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
