Thuis
alle pijlers
commentaar in huis
donderdag 4 juni 2009 om 21:12
Een vraag van mij. Wat vinden jullie ervan als er iemand is die elke keer als ze bij je op bezoek is commentaar heeft op jullie huis? De ene keer hangen de lampen te hoog, de andere keer is een schilderij niet haar smaak, weer een andere keer is je vloer niet haar ding, dan staan de beeldjes op je kast niet recht, dan weer staan de dozen op zolder verkeerd, dan heb je je afstandbediening niet goed schoon gemaakt. enz enz. Deze dingen worden dan gezegd onder de noemer advies. En dit is niet af en toe, maar echt elke keer als die persoon bij je in huis is.
Wat doe je in dit geval? Irriteer je je eraan of is dit normaal dat iemand deze dingen steeds in je eigen huis zegt?
Wat doe je in dit geval? Irriteer je je eraan of is dit normaal dat iemand deze dingen steeds in je eigen huis zegt?
vrijdag 5 juni 2009 om 08:38
vrijdag 5 juni 2009 om 08:43
Korte metten mee maken. Bevalt het niet? Dan weten ze het gat van de deur te vinden.
Heb zelf ook van die mensen gehad, dan was de tafel te rommelig (lagen wat tijdschriften op) dan was de vloer best vies (lagen 3 brokjes voer op van de chinchilla's), dan was dit niet goed, dan was dat niet goed. En de fijne steken onder water ''Misschien moet jij eens wat minder gaan werken zodat je elke dag kunt poetsen'' en ''Goh als mijn huis er zo uitzag, daar zou ik niet tegen kunnen''.
Diegenen komen nog maar sporadisch binnen en als ze er iets over zeggen mogen ze direct weer omkeren en de deur achter hun gat dichttrekken. Zijn ze nou helemaal van de pot gerukt.
Als jij blij bent met je huis is het goed. Je hoeft het niet aan te passen voor een ander, en je hoeft die opmerkingen ook niet steeds maar te slikken.
Heb zelf ook van die mensen gehad, dan was de tafel te rommelig (lagen wat tijdschriften op) dan was de vloer best vies (lagen 3 brokjes voer op van de chinchilla's), dan was dit niet goed, dan was dat niet goed. En de fijne steken onder water ''Misschien moet jij eens wat minder gaan werken zodat je elke dag kunt poetsen'' en ''Goh als mijn huis er zo uitzag, daar zou ik niet tegen kunnen''.
Diegenen komen nog maar sporadisch binnen en als ze er iets over zeggen mogen ze direct weer omkeren en de deur achter hun gat dichttrekken. Zijn ze nou helemaal van de pot gerukt.
Als jij blij bent met je huis is het goed. Je hoeft het niet aan te passen voor een ander, en je hoeft die opmerkingen ook niet steeds maar te slikken.
vrijdag 5 juni 2009 om 10:13
Ik herken dit wel een beetje. Altijd maar commentaar geven op dingen en nooit zeggen als ze iets wel mooi vindt. Daarnaast zit ze bij ons op visite altijd af te geven op dingen die een ander heeft gedaan ("oh, de kleur van hun woonkamer is zo verschrikkelijk" óf " hun bank is echt lelijk!") En als je bij haar bent moet zelfs het net opgehangen handdoekhaakje worden bewonderd en geprezen.
Zelf probeer ik er al bijna 10 jaar tegen op te boksen, maar wennen zal het nooit. Ik probeer altijd maar te denken: Het hoeft haar niet gelukkig te maken, als het mij maar gelukkig maakt.'
Sterkte ermee!
Zelf probeer ik er al bijna 10 jaar tegen op te boksen, maar wennen zal het nooit. Ik probeer altijd maar te denken: Het hoeft haar niet gelukkig te maken, als het mij maar gelukkig maakt.'
Sterkte ermee!
vrijdag 5 juni 2009 om 13:33
Owww, ik heb een collega met een (Duitse, dat maakt het voor mij nog grappiger) schoonmoeder die elke keer als ze op bezoek komt een hinterig cadeautje meebrengt. Bijv een boek over hoe je het huishouden moet doen, een pak stofdoeken, een nieuw schoonmaakmiddel. Zij nemen de troep beleefd grijnzend in ontvangst en lachen er eens hard om als ze weg is.
In jullie geval lijkt het me een symptoom van een breder probleem tussen je vriend en zijn familie. Lijkt me ook in eerste instantie zijn probleem en niet het jouwe. Of hij doet zijn mond open en maakt er voor eens en voor altijd een eind aan (wat zou het effect zijn als hij gewoon eens heel eerlijk en zonder agressie aangeeft dat hij dat commentaar ontzettend vervelend vindt en of ze daar alstublieft mee willen stoppen?). Of iedereen vervalt in zijn vaste patroon en dit blijft zich tot het einde der tijden herhalen.
Volgens mij heeft je vriend de sleutel in handen, ik zou me dus even lekker Oostindisch doofhouden als het vaste riedeltje weer wordt afgewerkt. Misschien zijn er nog meer 'slachtoffers' in de familie die het ook zat zijn en kunnen jullie een gezamenlijke strategie bedenken?
In jullie geval lijkt het me een symptoom van een breder probleem tussen je vriend en zijn familie. Lijkt me ook in eerste instantie zijn probleem en niet het jouwe. Of hij doet zijn mond open en maakt er voor eens en voor altijd een eind aan (wat zou het effect zijn als hij gewoon eens heel eerlijk en zonder agressie aangeeft dat hij dat commentaar ontzettend vervelend vindt en of ze daar alstublieft mee willen stoppen?). Of iedereen vervalt in zijn vaste patroon en dit blijft zich tot het einde der tijden herhalen.
Volgens mij heeft je vriend de sleutel in handen, ik zou me dus even lekker Oostindisch doofhouden als het vaste riedeltje weer wordt afgewerkt. Misschien zijn er nog meer 'slachtoffers' in de familie die het ook zat zijn en kunnen jullie een gezamenlijke strategie bedenken?
mahna mahna tuduuuudududu
vrijdag 5 juni 2009 om 18:35
Ik vind het niet normaal en zou me er absoluut aan ergeren.
Een familielid heeft iets soortgelijks: haar moeder komt maar zeer zelden op bezoek omdat ze het niet zo'n mooi huis vindt. Tja, als je het huis belangrijker vind dan je dochter is dat vast een logische redenering maar ik kan er met mijn verstand niet bij.
Overigens heb ik ooit (toen ik nog heel klein was hoor!) zelf ook een genante opmerking gemaakt over iemands huishouden. Was op bezoek bij kennissen waar het érg vies was. Niet gewoon rommelig, maar echt vies. Nou ja, niks aan de hand, je gaat immers voor de gezelligheid niet voor het huis dus boejuhhh... Maar ik zat kennelijk net in de huishoudelijke fase waarin kleine meisjes stofzuigers en poetsen enzo hartstikke interessant vinden want ik zei heel trots, luid en duidelijk: "Mama, zal ik hier eens even gaan poetsen?". En daar zat mijn moeder dan met een rood hoofd terwijl de gastvrouw ons aanstaarde...
Een familielid heeft iets soortgelijks: haar moeder komt maar zeer zelden op bezoek omdat ze het niet zo'n mooi huis vindt. Tja, als je het huis belangrijker vind dan je dochter is dat vast een logische redenering maar ik kan er met mijn verstand niet bij.
Overigens heb ik ooit (toen ik nog heel klein was hoor!) zelf ook een genante opmerking gemaakt over iemands huishouden. Was op bezoek bij kennissen waar het érg vies was. Niet gewoon rommelig, maar echt vies. Nou ja, niks aan de hand, je gaat immers voor de gezelligheid niet voor het huis dus boejuhhh... Maar ik zat kennelijk net in de huishoudelijke fase waarin kleine meisjes stofzuigers en poetsen enzo hartstikke interessant vinden want ik zei heel trots, luid en duidelijk: "Mama, zal ik hier eens even gaan poetsen?". En daar zat mijn moeder dan met een rood hoofd terwijl de gastvrouw ons aanstaarde...
vrijdag 5 juni 2009 om 18:44
Mijn schoonmoeder doet niet aan openlijk commentaar, maar sinds wij aan het verbouwen zijn wel aan guerilla-schoonmaken. Als vriend en ik aan het werk zijn en schoonpa heeft zich binnengedrongen omdat hij een bepaald klusje overdag wil doen, smokkelt hij schoonma mee. Zij gaat dan als een razende de benedenverdieping schoonmaken (let wel: daar is het echt een bouwput). Ik vind dit vreselijk, want de arme vrouw zwoegt, maar twee dagen later komt er weer allerhande bouwpuin door de ruimte heen. Reactie van schoonpa: dan is het toch twee dagen schoon geweest?
Rampzalig vind ik het, alsof ik mijn eigen huishouden niet kan regelen en zelf kan bepalen wat ik schoon wil maken en wat niet. Ik houd mijn mond totdat de verbouwing achter de rug is.
Rampzalig vind ik het, alsof ik mijn eigen huishouden niet kan regelen en zelf kan bepalen wat ik schoon wil maken en wat niet. Ik houd mijn mond totdat de verbouwing achter de rug is.
vrijdag 5 juni 2009 om 18:53
Schouders ophalen, zeggen: "Ach ja, wij zijn nou eenmaal raar, wij houden daarvan".
Ik ben ook een enigszins 'rare' in de familie (niet kwa huishouden hoor), maar voor sommmigen valt het buiten de norm en dus ben ik raar en krijg commentaar 9moet je niet eens aan de man, terug naar Nederland, een huis kopen..etc). Daar speel ik soms gewoon mee op, maak het allemaal nog erger. Ze hebben inmiddels toch al besloten dat ik raar ben. Dan kun je het raar krijgen ook. (Het zijn dan wel ooms/tantes, niet mijn ouders zo zeer)
Ik ben ook een enigszins 'rare' in de familie (niet kwa huishouden hoor), maar voor sommmigen valt het buiten de norm en dus ben ik raar en krijg commentaar 9moet je niet eens aan de man, terug naar Nederland, een huis kopen..etc). Daar speel ik soms gewoon mee op, maak het allemaal nog erger. Ze hebben inmiddels toch al besloten dat ik raar ben. Dan kun je het raar krijgen ook. (Het zijn dan wel ooms/tantes, niet mijn ouders zo zeer)
vrijdag 5 juni 2009 om 20:04
Bedankt voor de reacties allemaal. Ben blij ermee want weet nu dat ik niet de enige ben die het niet normaal vindt.
Wat iemand al zei, mijn vriend is inderdaad de sleutel. Het zou goed zijn als hij er korte metten mee zou maken. Maar eerlijk gezegd zie ik dat niet snel gebeuren. Hij is altijd heel kort gehouden en gaat hier echt niet tegenin. Dat zit niet in hem, misschien wel omdat hij altijd is ondergesneeuwd.
Ik zal eens kijken of ik sommige dingen toe kan passen, bv schoonmaakspullen/gereedschappkist in de handen geven. Misschien helpt dat wel. Of zeggen dat ze de hele dag niet werkt en daarom alle tijd heeft om overal op te gaat zitten letten. Dat ze de muren nog zou wassen.
Hoop dat het werkt.
Wat iemand al zei, mijn vriend is inderdaad de sleutel. Het zou goed zijn als hij er korte metten mee zou maken. Maar eerlijk gezegd zie ik dat niet snel gebeuren. Hij is altijd heel kort gehouden en gaat hier echt niet tegenin. Dat zit niet in hem, misschien wel omdat hij altijd is ondergesneeuwd.
Ik zal eens kijken of ik sommige dingen toe kan passen, bv schoonmaakspullen/gereedschappkist in de handen geven. Misschien helpt dat wel. Of zeggen dat ze de hele dag niet werkt en daarom alle tijd heeft om overal op te gaat zitten letten. Dat ze de muren nog zou wassen.
Hoop dat het werkt.
vrijdag 5 juni 2009 om 22:29
quote:elske schreef op 04 juni 2009 @ 23:58:
Dat is wat ze vooral doet, emmeren tegen mijn vriend. Hij wordt totaal ondergesneeuwd. Vriendlief is niet assertief (mede hierdoor??) en slikt alles voor zoete koek. Mevrouw kan daarom alles doen en zeggen, bv dus bij ons in huis altijd overal commentaar op hebben. (maar dus ook vrienden van lief, gedrag/gewicht, gespreksonderwerpen van hem, kleding, kapsel, noem maar op, je kan het zo gek niet bedenken. Overal heeft ze commentaar op) Erg vermoeiend.Goh, ik heb er een broer bij.... die moeder van hem is precies de mijne!!!! Al vanaf mn 16e commentaar op echt werkelijk állés. Mijn uiterlijk blijft een favoriet van haar. Het gaat met de loop der jaren wat beter. Ik heb nu een paar keer gezegd dat ze geen ongevraagd negatief commentaar meer mag geven. Doet ze dat wel dan kan ze gelijk terug naar huis. En ken je de zin "zo heb ik je niet opgevoed"? Die krijg ik altijd te horen als er weer iets niet goed/vies/etc. was in mijn huis. Vroeger liet ik me er door beinvloeden. Nu niet meer. Ik heb een keer gehad dat ik, vlák voordat ze op mn verjaardag kwamen, eigenlijk nog de ramen wilde zemen omdat het raam onder de kattepootjes/snot/spuug zat.... Te gek voor woorden natuurlijk. Heb het niet gedaan, ze kwamen er al aan. Gelukkig zat mn moeder zo dat ze het niet kon zien.
Dat is wat ze vooral doet, emmeren tegen mijn vriend. Hij wordt totaal ondergesneeuwd. Vriendlief is niet assertief (mede hierdoor??) en slikt alles voor zoete koek. Mevrouw kan daarom alles doen en zeggen, bv dus bij ons in huis altijd overal commentaar op hebben. (maar dus ook vrienden van lief, gedrag/gewicht, gespreksonderwerpen van hem, kleding, kapsel, noem maar op, je kan het zo gek niet bedenken. Overal heeft ze commentaar op) Erg vermoeiend.Goh, ik heb er een broer bij.... die moeder van hem is precies de mijne!!!! Al vanaf mn 16e commentaar op echt werkelijk állés. Mijn uiterlijk blijft een favoriet van haar. Het gaat met de loop der jaren wat beter. Ik heb nu een paar keer gezegd dat ze geen ongevraagd negatief commentaar meer mag geven. Doet ze dat wel dan kan ze gelijk terug naar huis. En ken je de zin "zo heb ik je niet opgevoed"? Die krijg ik altijd te horen als er weer iets niet goed/vies/etc. was in mijn huis. Vroeger liet ik me er door beinvloeden. Nu niet meer. Ik heb een keer gehad dat ik, vlák voordat ze op mn verjaardag kwamen, eigenlijk nog de ramen wilde zemen omdat het raam onder de kattepootjes/snot/spuug zat.... Te gek voor woorden natuurlijk. Heb het niet gedaan, ze kwamen er al aan. Gelukkig zat mn moeder zo dat ze het niet kon zien.
zaterdag 6 juni 2009 om 11:07
Hoi Ratteke, fijn om te lezen dat ik niet de enige ben.
Ik vind echt dat ouders die zich zo (negatief) tov hun kinderen gedragen dit eigenlijk niet kunnen maken. Ik zou dit zelf absoluut nooit van mijn eigen ouders of familie accepteren. Ik zou denk ik regelmatig uit mijn dak gaan en mijn familie gewoon de deur wijzen en erbij vermelden dat ze pas weer terug hoeven komen als ze zich respectvol naar mij kunnen gedragen.
Ik heb een zachtaardig karakter en kom erg verlegen over, maar op dit soort gedrag ben ik heel erg fel en ben er gewoon tegen. Treed er tegen op. Ik vind namelijk dat ouders hun kinderen met dit soort gedrag beschadigen. Als je altijd negatief benaderd wordt, dan wordt je vanzelf onzeker en gespannen bv. Dit wordt een soort basis van je karakter/persoonlijkheid. Het is echt niet goed voor je zelfvertrouwen. Ik neem het dit soort ouders ook heel erg kwalijk en kan geen enkel excuus bedenken waarom je je kinderen zo zou behandelen.
Ik kan me wel voorstellen dat mensen die van kinds af aan al zo worden behandeld door hun ouders niet meer ertegen in durven te gaan. De ouders hebben zo veel macht gekregen omdat ze nooit zijn teruggefloten in hun gedrag. Hun kinderen zijn als het ware bang voor hen en durven er niet meer tegenin te gaan. Ik vind het in jouw vb erg om te lezen dat je blij was je moeder de ramen niet heeft gezien. Waarschijnlijk omdat je bang bent om weer commentaar te krijgen. Die spanning is er gewoon altijd. Zo is het ook als mijn schoonmoeder op bezoek komt. Het is eigenlijk nooit leuk of gezellig als ze komt want je weet van tevoren al dat ze weer commentaar zal hebben op dingen.
Bij mijn vriend is het zo dat hij altijd wordt afgebekt als hij commentaar op haar heeft. Het is nooit waar of flauw of kinderachtig of hij staat onder invloed van mij. Zij heeft altijd het laatste woord bij hem. Mijn vriend is niet zo assertief dus verliest altijd en het gaat maar door. Bij mijn vriend is het alleen zo dat zijn zusje wel netjes door zijn moeder wordt behandeld. Het is echt mijn vriend die wordt bekritiseerd en afgebekt, vaak ook nog met zijn zusje erbij. Zijn ze fijn met zijn 2-en tegen hem aan de gang.
Het is heel vervelend dat het niet mijn familie is.Anders had ik het allang afgekapt. Nu is het lastig omdat mijn vriend als het ware bang voor haar is en er geen korte metten mee durft te maken. Dat is het moeilijke aan deze situatie. Dan zal ik er dus korte metten mee moeten maken. Het gevolg kan zijn dat zij hun dominante positie en houding niet op willen geven en dus zullen breken. Krijg ik denk ik verwijten van mijn vriend. Best lastig.
Ik vind echt dat ouders die zich zo (negatief) tov hun kinderen gedragen dit eigenlijk niet kunnen maken. Ik zou dit zelf absoluut nooit van mijn eigen ouders of familie accepteren. Ik zou denk ik regelmatig uit mijn dak gaan en mijn familie gewoon de deur wijzen en erbij vermelden dat ze pas weer terug hoeven komen als ze zich respectvol naar mij kunnen gedragen.
Ik heb een zachtaardig karakter en kom erg verlegen over, maar op dit soort gedrag ben ik heel erg fel en ben er gewoon tegen. Treed er tegen op. Ik vind namelijk dat ouders hun kinderen met dit soort gedrag beschadigen. Als je altijd negatief benaderd wordt, dan wordt je vanzelf onzeker en gespannen bv. Dit wordt een soort basis van je karakter/persoonlijkheid. Het is echt niet goed voor je zelfvertrouwen. Ik neem het dit soort ouders ook heel erg kwalijk en kan geen enkel excuus bedenken waarom je je kinderen zo zou behandelen.
Ik kan me wel voorstellen dat mensen die van kinds af aan al zo worden behandeld door hun ouders niet meer ertegen in durven te gaan. De ouders hebben zo veel macht gekregen omdat ze nooit zijn teruggefloten in hun gedrag. Hun kinderen zijn als het ware bang voor hen en durven er niet meer tegenin te gaan. Ik vind het in jouw vb erg om te lezen dat je blij was je moeder de ramen niet heeft gezien. Waarschijnlijk omdat je bang bent om weer commentaar te krijgen. Die spanning is er gewoon altijd. Zo is het ook als mijn schoonmoeder op bezoek komt. Het is eigenlijk nooit leuk of gezellig als ze komt want je weet van tevoren al dat ze weer commentaar zal hebben op dingen.
Bij mijn vriend is het zo dat hij altijd wordt afgebekt als hij commentaar op haar heeft. Het is nooit waar of flauw of kinderachtig of hij staat onder invloed van mij. Zij heeft altijd het laatste woord bij hem. Mijn vriend is niet zo assertief dus verliest altijd en het gaat maar door. Bij mijn vriend is het alleen zo dat zijn zusje wel netjes door zijn moeder wordt behandeld. Het is echt mijn vriend die wordt bekritiseerd en afgebekt, vaak ook nog met zijn zusje erbij. Zijn ze fijn met zijn 2-en tegen hem aan de gang.
Het is heel vervelend dat het niet mijn familie is.Anders had ik het allang afgekapt. Nu is het lastig omdat mijn vriend als het ware bang voor haar is en er geen korte metten mee durft te maken. Dat is het moeilijke aan deze situatie. Dan zal ik er dus korte metten mee moeten maken. Het gevolg kan zijn dat zij hun dominante positie en houding niet op willen geven en dus zullen breken. Krijg ik denk ik verwijten van mijn vriend. Best lastig.
zaterdag 6 juni 2009 om 15:05
quote:schouderklopje schreef op 05 juni 2009 @ 22:17:
[...]
Beste opmerking tot nog toe
Is dat zo? Ik zit anders echt niet te wachten op een (schoon)moeder die mijn klusjes komt doen. Want ik vrees dat mijn schoonma zou zeggen: wanneer kan ik beginnen?
Elske, vindt jouw vriend het dus niet echt vervelend wat zijn moeder doet? Want als hij er niets aan wil veranderen, vrees ik dat jij je frustraties weg zal moeten slikken over de manier waarop zij hem behandelt. Ik vind wel dat jij scherp mag reageren als ze een nare opmerking over jou maakt. Maar pas op dat je het een beetje luchtig houd en geen ruzie veroorzaakt. Je hoeft haar niet terug te pakken, je zult haar toch niet kunnen veranderen, probeer er boven te staan.
[...]
Beste opmerking tot nog toe
Is dat zo? Ik zit anders echt niet te wachten op een (schoon)moeder die mijn klusjes komt doen. Want ik vrees dat mijn schoonma zou zeggen: wanneer kan ik beginnen?
Elske, vindt jouw vriend het dus niet echt vervelend wat zijn moeder doet? Want als hij er niets aan wil veranderen, vrees ik dat jij je frustraties weg zal moeten slikken over de manier waarop zij hem behandelt. Ik vind wel dat jij scherp mag reageren als ze een nare opmerking over jou maakt. Maar pas op dat je het een beetje luchtig houd en geen ruzie veroorzaakt. Je hoeft haar niet terug te pakken, je zult haar toch niet kunnen veranderen, probeer er boven te staan.
zaterdag 6 juni 2009 om 17:18
hoi ann liv, ik zou willen dat ik er boven kon staan. Maar dat kan ik echt niet. Ik tolereer zulk gedrag gewoon niet. Begin altijd met koken (van binnen) bij die soort mensen. Bij eigen familie was ik allang uit mijn dak gegaan. Ik vind dat ik al veel geslikt heb/boven veel dingen gestaan heb de afgelopen jaren.
Het is niet zo dat mijn vriend het niet vervelend vindt. Zijn moeder is zeer mondig/dominant. Ik denk dat dit al lang voordat ik hem kende ten koste is gegaan van de assertiviteit en eigen mening van mijn vriend. Het is meer zo dat hij geen zin heeft om er tegenin te gaan omdat hij toch nooit kan winnen. Dus slikt hij alles maar voor zoete koek. Acccepteert alles en is zo onzeker dat hij ervan uit gaat dat zijn moeder alles ook echt beter weet dan hijzelf. Dus doet hij wat zij zegt. Dat is het frustrerende eraan. Ze maakt ook geen vervelende opmerkingen naar mij toe, maar altijd naar mijn vriend. En die accepteert dus alles, puur uit onzekerheid. Zusje gedraagt zich hetzelfde naar mijn vriend toe.
Het is niet zo dat mijn vriend het niet vervelend vindt. Zijn moeder is zeer mondig/dominant. Ik denk dat dit al lang voordat ik hem kende ten koste is gegaan van de assertiviteit en eigen mening van mijn vriend. Het is meer zo dat hij geen zin heeft om er tegenin te gaan omdat hij toch nooit kan winnen. Dus slikt hij alles maar voor zoete koek. Acccepteert alles en is zo onzeker dat hij ervan uit gaat dat zijn moeder alles ook echt beter weet dan hijzelf. Dus doet hij wat zij zegt. Dat is het frustrerende eraan. Ze maakt ook geen vervelende opmerkingen naar mij toe, maar altijd naar mijn vriend. En die accepteert dus alles, puur uit onzekerheid. Zusje gedraagt zich hetzelfde naar mijn vriend toe.
zaterdag 6 juni 2009 om 17:22
Zulke zussen heb....de ene zeurt dat ik wel eens mag stofzuigen etc. Dan zeg ik haar: De stofzuiger staat in de gangkast, ga je gang. Of ze pakt een pot bloemen in de tuin, zet hem ergens anders neer en zegt: Hier staat hij beter. Dan pak ik hem op, zet hem terug en zeg: Maar IK vind het hier mooier en dit is mijn tuin...
De andere zus zeurt over de houten jaloezie: Die maakt het te donker en die moet ik omhoog doen. Nee dus....en dan ben ik degene die eigenwijs is....zegt ze.
Irritant zijn sommige mensen....
De andere zus zeurt over de houten jaloezie: Die maakt het te donker en die moet ik omhoog doen. Nee dus....en dan ben ik degene die eigenwijs is....zegt ze.
Irritant zijn sommige mensen....
zaterdag 6 juni 2009 om 17:26
Nammma ik vind dat je hier goed op reageert, zou dat zelf ook doen. Ik vind het dan ook heel jammer dat mijn vriend niet zo is. Die zou in jouw vb juist denken dat die bloempot inderdaad beter staat waar je zus hem heeft neergezet en laat hem dus staan. En voordat je het weet zit diezelfde persoon zich te bemoeien met de rest van je huis. En mijn vriend accepteert dat dus. Dat is het vervelende aan deze situatie.
zaterdag 6 juni 2009 om 17:51
quote:elske schreef op 06 juni 2009 @ 12:01:
Mijn vriend vindt dus dat de manier waarop zijn moeder reageert, dat dat alleen maar goed bedoeld is en dat alle moeders zo zijn. Is dat ook echt zo of is het toch iemand bewust afkatten/bewust kwetsen? Hoe zien jullie het?
Oh, ze zal het vast goed bedoelen. Het beeld dat mijn moeder in haar hoofd heeft als ze me weer een sneer geeft zal vast goed zijn. Godzijdank zijn niet alle moeders als mijn moeder, want dan nam niemand meer kinderen. Deze zinnen moeten je bekend voorkomen: ik mag ook nooit wat zeggen. Mijn mening doet er toch nooit toe. En gaan huilen als ik toch mn poot stijf houd.
Ze is een ster in het aanpraten van een schuldgevoel. Ok, dit zal ik ook vast toelaten. Weet dan alleen wel dat dit een proces is van járen. Vanaf mijn 16e krijg ik bijna dagelijks commentaar op mijn uiterlijk. Ben een new wavertje geweest (opgegroeid in de jaren 80) Ze wilde niet eens naast me lopen.Ik heb erg lang maatje 36 gehad maar toch had ik een mega ass, of een dikke buik. De haarkleuren waren nooit goed etc etc etc.
In haar geval denk ik wel eens dat ze jaloers was/is. Ik ben op mn 19e het huis uitgegaan, heb een heerlijke jeugd gehad met veel stappen, leuke vriendjes, af en toe een one night stand, feestjes en ik heb vanaf mn 21e altijd werk gehad. Dat had zij allemaal niet en nooit gehad. En ik heb er dus altijd errug goed uitgezien, slank en zo. Dat heeft zij niet meer. Soms denk ik dat ze er niet tegen kan om ouder te worden en dus al haar frustraties op mij heeft afgereageerd. Oh, en als ze al eens last heeft gehad van een schuldgevoel kocht ze dat af met aardige sommen geld.
Verder is het een best mens hoor
Mijn vriend vindt dus dat de manier waarop zijn moeder reageert, dat dat alleen maar goed bedoeld is en dat alle moeders zo zijn. Is dat ook echt zo of is het toch iemand bewust afkatten/bewust kwetsen? Hoe zien jullie het?
Oh, ze zal het vast goed bedoelen. Het beeld dat mijn moeder in haar hoofd heeft als ze me weer een sneer geeft zal vast goed zijn. Godzijdank zijn niet alle moeders als mijn moeder, want dan nam niemand meer kinderen. Deze zinnen moeten je bekend voorkomen: ik mag ook nooit wat zeggen. Mijn mening doet er toch nooit toe. En gaan huilen als ik toch mn poot stijf houd.
Ze is een ster in het aanpraten van een schuldgevoel. Ok, dit zal ik ook vast toelaten. Weet dan alleen wel dat dit een proces is van járen. Vanaf mijn 16e krijg ik bijna dagelijks commentaar op mijn uiterlijk. Ben een new wavertje geweest (opgegroeid in de jaren 80) Ze wilde niet eens naast me lopen.Ik heb erg lang maatje 36 gehad maar toch had ik een mega ass, of een dikke buik. De haarkleuren waren nooit goed etc etc etc.
In haar geval denk ik wel eens dat ze jaloers was/is. Ik ben op mn 19e het huis uitgegaan, heb een heerlijke jeugd gehad met veel stappen, leuke vriendjes, af en toe een one night stand, feestjes en ik heb vanaf mn 21e altijd werk gehad. Dat had zij allemaal niet en nooit gehad. En ik heb er dus altijd errug goed uitgezien, slank en zo. Dat heeft zij niet meer. Soms denk ik dat ze er niet tegen kan om ouder te worden en dus al haar frustraties op mij heeft afgereageerd. Oh, en als ze al eens last heeft gehad van een schuldgevoel kocht ze dat af met aardige sommen geld.
Verder is het een best mens hoor
zaterdag 6 juni 2009 om 18:11
De zinnen die hier vaak voorkomen zijn: ik ben alleen maar eerlijk, ik geef alleen advies, wij zeggen altijd alles tegen elkaar. (maar wel mijn vriend afsnauwen en wegwuiven als hij dan daadwerkelijk kritiek heeft, of dan zeggen: ik mag mij toch verdedigen?)
Ik begrijp dat het een proces is van jaren. Kijk naar mijn vriend. Die denkt echt dat hij niets weet en kan en dat wat zij zegt altijd beter is. Dat is ook het resultaat van een proces van jaren. Daarom ben ik er ook op tegen dat ouders zich zo tegen hun kinderen gedragen. Kinderen worden er echt mee beschadigd. Goed van jou dat jij er tegenin gaat e.d.
Dat van grote sommen geld en of grote aankopen krijgen, dat herken ik wel.
Ik begrijp dat het een proces is van jaren. Kijk naar mijn vriend. Die denkt echt dat hij niets weet en kan en dat wat zij zegt altijd beter is. Dat is ook het resultaat van een proces van jaren. Daarom ben ik er ook op tegen dat ouders zich zo tegen hun kinderen gedragen. Kinderen worden er echt mee beschadigd. Goed van jou dat jij er tegenin gaat e.d.
Dat van grote sommen geld en of grote aankopen krijgen, dat herken ik wel.
zaterdag 6 juni 2009 om 18:26
quote:elske schreef op 06 juni 2009 @ 18:11:
Goed van jou dat jij er tegenin gaat e.d.
Ik lijk op haar....
Maar het lijkt me voor je vriend beter om, hoe akelig het ook moge klinken, eens een gesprek aan te gaan met een psycoloog. Zijn onzekerheid is niet goed. Op een gegeven moment kon ik van NIEMAND meer iets hebben. Ik trok me alles aan wat een ander zei. Ik kon een hele leuke dag/avond/feest hebben en als er iemand maar één ding 'verkeerd' zei was mn hele avond verpest. Daar kon ik niet meer tegen. Het ging toen erg slecht met me, ben vreselijk veel afgevallen, werd gewelddadig en toen barstte de bom. Mijn vriendin heeft een hele nacht bij me gezeten. De dag er na ben ik naar de huisarts gegaan, ben gaan huilen en binnen drie maanden kon ik bij het riagg terecht. En nu? Nu gaat het erg goed met me. Ik trek me niet meer alles persoonlijk aan. En dat maakt het leven een stuk makkelijker. Ik heb daar ook iets meer inzicht gekregen in hoe mijn moeder is. Dat helpt een klein beetje. Ik denk dan maar, ach ze weet niet beter. Laat maar.
Wat vind je vriend eigenlijk van zijn eigen houding?
Goed van jou dat jij er tegenin gaat e.d.
Ik lijk op haar....
Maar het lijkt me voor je vriend beter om, hoe akelig het ook moge klinken, eens een gesprek aan te gaan met een psycoloog. Zijn onzekerheid is niet goed. Op een gegeven moment kon ik van NIEMAND meer iets hebben. Ik trok me alles aan wat een ander zei. Ik kon een hele leuke dag/avond/feest hebben en als er iemand maar één ding 'verkeerd' zei was mn hele avond verpest. Daar kon ik niet meer tegen. Het ging toen erg slecht met me, ben vreselijk veel afgevallen, werd gewelddadig en toen barstte de bom. Mijn vriendin heeft een hele nacht bij me gezeten. De dag er na ben ik naar de huisarts gegaan, ben gaan huilen en binnen drie maanden kon ik bij het riagg terecht. En nu? Nu gaat het erg goed met me. Ik trek me niet meer alles persoonlijk aan. En dat maakt het leven een stuk makkelijker. Ik heb daar ook iets meer inzicht gekregen in hoe mijn moeder is. Dat helpt een klein beetje. Ik denk dan maar, ach ze weet niet beter. Laat maar.
Wat vind je vriend eigenlijk van zijn eigen houding?
zaterdag 6 juni 2009 om 18:50
Als ik heel eerlijk ben, mijn vriend heeft geen zin in gezeik. Het is niet iemand die tegen mensen ingaat oid. Hij weet wel dat hij zelf een sleutelrol speelt in het gedrag van zijn moeder, maar durft daar gewoon niet tegenin te gaan. Af en toe doet hij dat wel maar dan meer voor mij dan voor zichzelf. Dat is ook niet goed natuurlijk. En als hij dat dan doet is ie vaak zo weer onder de tafel geluld door zijn moeder. Meestal wint hij toch niet. En daar heeft hij eigenlijk ook helemaal geen zin in. Dus probeer ie het vaak bij mij te leggen, door te zeggen dat ik te gevoelig reageer. Dat alle moeders zo zijn. Ik heb daar een andere mening over.
Ik probeer hem duidelijk te maken dat zijn onzekerheid e.d. juist door zijn moeder komt. Dat haar gedrag naar hem toe niet normaal is. Dat hij beter verdient. Dat gaat langzaam. Ik vind dat mijn vriend een stuk zelfstandiger is geworden en dingen die hij eerst niet deed of wel deed maar dan met heel veel stress (omdat zijn moeder altijd stond te roepen dat hij te langzaam was en eens een echte vent moest worden) doet ie nu wel en met een stuk minder stress. Dat heeft ie dan maar mooi weer gewonnen.
Maar of het besef ooit komt dat hij niet normaal behandeld wordt door haar, geen idee. Het blijft toch zijn moeder natuurlijk. En hij is het al jaren gewend om zo behandeld te worden. Kent niet anders.
Ik probeer hem duidelijk te maken dat zijn onzekerheid e.d. juist door zijn moeder komt. Dat haar gedrag naar hem toe niet normaal is. Dat hij beter verdient. Dat gaat langzaam. Ik vind dat mijn vriend een stuk zelfstandiger is geworden en dingen die hij eerst niet deed of wel deed maar dan met heel veel stress (omdat zijn moeder altijd stond te roepen dat hij te langzaam was en eens een echte vent moest worden) doet ie nu wel en met een stuk minder stress. Dat heeft ie dan maar mooi weer gewonnen.
Maar of het besef ooit komt dat hij niet normaal behandeld wordt door haar, geen idee. Het blijft toch zijn moeder natuurlijk. En hij is het al jaren gewend om zo behandeld te worden. Kent niet anders.
zaterdag 6 juni 2009 om 21:27
