Controlerend gedrag

Hoi iedereen,

Afgelopen zaterdag was het weer raak. Ik woon nu 2 weken op mijzelf. Het eerste week had ik het gevoel van “ah ik ga even langs m’n moeder dan heeft ze mij gezien” maar na die week heb ik haar een paar dagen niet gezien, want had zoiets ja ze moet er maar ook aan wennen dat ze me minder ziet.

In de eerste week video belde ze me wel is. Ik vond dat nietzo erg want dacht “tja tis voor haar ook nieuw, ze bedoeld het ook goed en is vast benieuwd hoe het met mij gaat”, maar afgelopen zaterdag werd het mij te gek.

Ik had haar vanaf 24-04 niet gezien tot Koningsdag. Dus 3 dagen niet. Koningsdag samen met haar en zus op pad geweest. Daarna vrijdags niet gezien, maar heeft ze mij om de meest rare tijdstip gevideobeld in de ochtend. Voor mijn gevoel echt om te checken waar ik was en wat ik deed. Ze kwam nogal chagrijnig over vond ik.

Zaterdag was ik zelf lekker op pad, maar ze irriteerde zich eraan dat ik haar niet veel berichtte. Ook vroeg ze of ik bij haar kwam eten. Ik gaf aan dat ik zelf wat ging maken waarop zij reageerde “mis je me niet Ofzo? Wil je me niet zien?” Ik gaf aan dat dat nietzo is maar dat als het aan haar ligt ik nog elke keer kom eten.

In de avond deed ik niks. Rond half 9 was ik voor het laatst online op whatsapp. Ben maar naar bed gegaan. Nu komt het hele verhaal: mijn zus heeft mij 6 keer gebeld, vanaf 22:45 tot 05:30 in de ochtend. Waar ik wel niet was en dat ze zich zorgen Maakte omdat ik na half 9 niet meer online was.

Moeders heeft om 10:00 ook weer gebeld waar ik was en waarom ik niet opnam. Ik gaf aan dat ik sliep en de telefoon op stil had. Nu blijkt dat mijn broer onaangekondigd voor mijn deur stond en aanbelde. Ik deed de deur niet open omdat ik dat niet gehoord had, ik zet dat savinds uit zodat er geen vreemden zomaar in de nacht gaan aanbellen en ik daar wakker van wordt ( woon naast een uitgaansgelegenheid) ik heb geen enkel berichtje van hem gehad dat die langs wou komen of dat die er überhaupt stond.

Ik heb heel erg het gevoel dat ze mij willen controleren waar ik ben en wat ik doe. Nu heb ik ruzie met m’n moeder gekregen aan de telefoon en heb ik sinds zondag geen contact met haar. Ik heb zondag ochtend na aanleiding van alles mijn voor het laatst gezien uit gezet op whatsapp.

Wat moet ik doen? Ik ben zondag niet naar moeders gegaan omdat ik zeker weet dat ik de wind van voren krijg. Ik heb aan de telefoon gezegd dat ze mij nietzo moeten controleren maar daar denkt zij anders over. Zij vind het geen controleren.

Ik vind dit vervelend. Ene manier wil ik even niet meer langskomen. Maar weet als ik dat doe weer gezeur heb omdat ik niet langs kom en niks van me laat horen

aardbeioeries schreef: ↑

01-05-2023 20:13

Ach, wat rot dat dit er bij komt terwijl het op jezelf gaan juist een spannende, maar ook leuke tijd moet zijn. Wat goed dat het gelukt is in deze tijd om een plek voor jezelf te vinden. Ik kan me voorstellen dat het ingewikkeld is omdat je niet alleen je moeder, maar ook je broer en zus op je dak krijgt. Een beetje drie tegen 1. Het zal ook vast dubbel voelen, omdat je ze misschien niet wil kwetsen maar tegelijkertijd ook ruimte van ze wil. Ik kan me indenken dat het belangrijkste is dat je stilstaat bij welke grenzen je hierin zelf wil hanteren, wat voor jou goed voelt. Dat is voor iedereen anders; het kan zijn dat je wel contact wil, maar max een x aantal keer in de week, of de eerste tijd alleen telefonisch etc. Je zou dit nog 1 keer helder kunnen aangeven naar hen met wat je daarin van hen wil. Stel dat ze je toch in de tussentijd benaderen..dan hoef je alleen aan te geven dat je hebt uitgesproken wat je wil en je je daar aan houdt. Ze zullen daarin ongetwijfeld de schuld bij jou neerleggen. Het klinkt alsof je moeder angstig is en ze op deze manier haar angst gedempt wordt. je moeder is een volwassen vrouw en ze zal dit zelf moeten leren. Het dempen van haar angst is niet jouw taak in het leven. Jij moet lekker gaan genieten van deze mooie stap die je hebt weten te maken!

To, speelt je vader nog een rol in je leven?

Nee, mijn vader speelt helaas geen rol meer in ons leven. Hij is toen ik elf was plotseling overleden. Dit is ook een grote oorzaak dat mijn moeder zo geworden is.

Wij drieën hebben haar altijd gepleased omdat we haar niet verdrietig wouden hebben omdat ze al zoveel verdriet heeft gehad. We hielden dan ook in veel dingen rekening mee o.a. Als mijn zus en broer uit gingen bleef ik dan thuis en keek dan samen met haar tv zodat ze niet alleen was en zo wisselden we dat met elkaar af, de een wat vaker dan de ander. En zo is dat met meer dingen gegaan. We wilden haar niet ongerust maken dus appten alrijd hoelaat we weg gingen, bij wie we waren, hoelaat we terug gingen. Maar het is ons ook een beetje op die manier aangeleerd. Mijn moeder had geen partner meer dus die werd ook nooit een keer tegengesproken of vertelt “misschien kan je het beter op deze manier aanpakken”

Wij drieën zijn allemaal jong snel volwassen geworden, maar ik merk gewoon dat het voor mij tijd was om weg te gaan omdat ik te veel discussies had met mijn moeder en dat we botsten.

Ondanks wat er allemaal gebeurd hou ik natuurlijk heel veel van haar en dat weet ze ook en wil haar helemaal niet kwetsen. Alleen merk gewoon dat dit soort gedragingen mijn leven beperkt.

In een vorige reactie gaf iemand aan van dat ze het gevoel had dat ik niet het hele verhaal vertelde. Maar ik kan niet onze hele levensverhaal hierop gooien. Dit is in grote lijnen. Wij hebben veel meegemaakt en dat ze zaterdag met z’n 3en dat gedaan hebben is puur dat m’n broer en zus voor haar opkomen.