Thuis
alle pijlers
Dweiltje is dood...
vrijdag 13 februari 2009 om 08:57
Mensen die al langer meedraaien op het forum kennen hem misschien nog. Dweiltje, mijn lieve, bange, mooie aanloopkat. Zes jaar geleden kwam hij mijn tuin in, verwilderd en uitgehongerd. Na een maand kreeg ik hem naar binnen, en hij is nooit meer weggegaan...
Tot nu. Hij werd een beetje sloom, maar hij was nooit de snelste of actiefste kat, en met rotweer wilde hij al nooit naar buiten. Maar toen hij voor eht avondeten van de bank kwam, en opeens 4 keer om viel, wisten we wel dat er iets mis was. Meteen de dierenarts gebeld, en de volgende ochtend konden we terecht. Toen was hij al in een hoekje achter de televisie gekropen. De dierenarts was niet heel hoopvol, maar gaf hem toch medicijnen, tegen kattenHIV, want ze dacht dat hij dat had. Vrijdag mochten we met hem terugkomen.
Maar eenmaal thuis ging het hard achteruit, hij lag alleen maar, en kwijlde van de misselijkheid. Om half drie, na nog twee telefoontjes na de dierenarts, is dweil overleden.
Mijn beste maatje, mijn lieve straatkat, hij is er niet meer. Geen grote pluizen meer, geen schootliggen als ik koffiedrink, geen kopjes, alleen maar leeg.
Tot nu. Hij werd een beetje sloom, maar hij was nooit de snelste of actiefste kat, en met rotweer wilde hij al nooit naar buiten. Maar toen hij voor eht avondeten van de bank kwam, en opeens 4 keer om viel, wisten we wel dat er iets mis was. Meteen de dierenarts gebeld, en de volgende ochtend konden we terecht. Toen was hij al in een hoekje achter de televisie gekropen. De dierenarts was niet heel hoopvol, maar gaf hem toch medicijnen, tegen kattenHIV, want ze dacht dat hij dat had. Vrijdag mochten we met hem terugkomen.
Maar eenmaal thuis ging het hard achteruit, hij lag alleen maar, en kwijlde van de misselijkheid. Om half drie, na nog twee telefoontjes na de dierenarts, is dweil overleden.
Mijn beste maatje, mijn lieve straatkat, hij is er niet meer. Geen grote pluizen meer, geen schootliggen als ik koffiedrink, geen kopjes, alleen maar leeg.
vrijdag 13 februari 2009 om 09:54
vrijdag 13 februari 2009 om 10:32
Allis wat is het dan stil in huis he en wat kan je een dier dan vreselijk missen.
Wij hebben onze hond op 26 januari plotseling moeten laten inslapen. Hij had een grote kwaadaardige tumor waar hij niet aan geholpen kon worden.
De dag na het inslapen/overlijden vond ik de heftigste. Oorverdovend stil in huis. Het was zo vreslijk stil dat we besloten hebben om toch weer een hond (pup) te nemen die we begin maart krijgen.
Ik wens je heel veel sterkte en zo te lezen heeft je kat enorm met jou geboft.
Wij hebben onze hond op 26 januari plotseling moeten laten inslapen. Hij had een grote kwaadaardige tumor waar hij niet aan geholpen kon worden.
De dag na het inslapen/overlijden vond ik de heftigste. Oorverdovend stil in huis. Het was zo vreslijk stil dat we besloten hebben om toch weer een hond (pup) te nemen die we begin maart krijgen.
Ik wens je heel veel sterkte en zo te lezen heeft je kat enorm met jou geboft.
wees jezelf, er zijn genoeg anderen.
vrijdag 13 februari 2009 om 10:39
Ach wat zielig... Die is dan vast met mijn kat aan het spelen in de kattenhemel. Ik heb onze kat eergister in moeten laten slapen. We hebben hem maar 3 weken bij ons gehad, ik had hem uit het asiel.
Ik heb hem ook een paar heerlijke nachten tegen me aan gehad, hij kroop steeds onder het dekbed. Ik ben ook blij dat ik hem die dagen nog heb kunnen geven en verwennen.
Jouw Dweil heeft nog hele fijne jaren bij jou geleefd.
Afscheid nemen doet altijd pijn helaas.
Misschien is dit iets te vrolijk qua muziek, maar ik draaide het gister nog voor mijn kat...
Ik heb hem ook een paar heerlijke nachten tegen me aan gehad, hij kroop steeds onder het dekbed. Ik ben ook blij dat ik hem die dagen nog heb kunnen geven en verwennen.
Jouw Dweil heeft nog hele fijne jaren bij jou geleefd.
Afscheid nemen doet altijd pijn helaas.
Misschien is dit iets te vrolijk qua muziek, maar ik draaide het gister nog voor mijn kat...
