Thuis
alle pijlers
Een ode aan je huisdier.
vrijdag 15 september 2023 om 08:52
Goeiemorgen,
Ik had wel even behoefte aan een feel good topic en aangezien dierendag eraan zit te komen en ik gisteren een heel speciaal moment beleefde met mijn kat kwam dit topic ineens spontaan in me op.
Het lijkt me leuk om hier mooie momenten te delen die je ervaart met je huisdier(en). Ik vind het leven met een dier zoveel toevoegen in het dagelijks leven, je krijgt zoveel onvoorwaarlijke liefde van ze terug. Ik kan me geen leven voorstellen zonder mijn kat en mijn leen hond/oppas hond.
Ik heb mijn oudere kater nu precies zes jaar en hij is enorm lief en echt mijn beste maatje. Maar hij is ook erg zelfstandig, veel de hort op en deelt knuffels uit wanneer het hem uit komt ( typische kat natuurlijk ). Hij zit helaas nooit op schoot maar deelt wel kopjes uit en slaapt bij me op bed.
Maar gisteren had ik een slechte dag, qua gezondheid, voelde ik me flink ziek en lag ik op bed in complete paniek en ellende. Ineens kwam hij bij me liggen met zijn kop tegen mijn hoofd gedrukt, zijn pootjes om mijn gezicht geslagen en deelde hij kusjes uit.
Geen bijtjes, zoals gewoonlijk, maar echt zachte likjes en kusjes. Hij lag zowat in me, zo dichtbij was hij. Dat heeft hij nooit eerder gedaan, niet zo. Hij was me echt aan het troosten voor mijn gevoel, het was een heel bijzonder, intiem moment. Ik voelde me direct beter, mentaal. Ik wist wel dat hij erg aan me gehecht was en ik krijg heus wel knuffels maar dit was echt anders dan normaal.
Hij keek me ook erg lang aan, lekker knipperend met zijn mooie grote bruine ogen. Hij was er voor me en ik voelde me zo speciaal.
Ik ben elke dag dankbaar dat ik hem voorbij zag komen op Marktplaats. Een afdankertje, die mijn dagelijks leven echt enorm veel liefde en kleur geeft.
Deel hier je mooie, leuke, grappige en ontroerende verhalen over de speciale band met je huisdier(en).
Ik had wel even behoefte aan een feel good topic en aangezien dierendag eraan zit te komen en ik gisteren een heel speciaal moment beleefde met mijn kat kwam dit topic ineens spontaan in me op.
Het lijkt me leuk om hier mooie momenten te delen die je ervaart met je huisdier(en). Ik vind het leven met een dier zoveel toevoegen in het dagelijks leven, je krijgt zoveel onvoorwaarlijke liefde van ze terug. Ik kan me geen leven voorstellen zonder mijn kat en mijn leen hond/oppas hond.
Ik heb mijn oudere kater nu precies zes jaar en hij is enorm lief en echt mijn beste maatje. Maar hij is ook erg zelfstandig, veel de hort op en deelt knuffels uit wanneer het hem uit komt ( typische kat natuurlijk ). Hij zit helaas nooit op schoot maar deelt wel kopjes uit en slaapt bij me op bed.
Maar gisteren had ik een slechte dag, qua gezondheid, voelde ik me flink ziek en lag ik op bed in complete paniek en ellende. Ineens kwam hij bij me liggen met zijn kop tegen mijn hoofd gedrukt, zijn pootjes om mijn gezicht geslagen en deelde hij kusjes uit.
Geen bijtjes, zoals gewoonlijk, maar echt zachte likjes en kusjes. Hij lag zowat in me, zo dichtbij was hij. Dat heeft hij nooit eerder gedaan, niet zo. Hij was me echt aan het troosten voor mijn gevoel, het was een heel bijzonder, intiem moment. Ik voelde me direct beter, mentaal. Ik wist wel dat hij erg aan me gehecht was en ik krijg heus wel knuffels maar dit was echt anders dan normaal.
Hij keek me ook erg lang aan, lekker knipperend met zijn mooie grote bruine ogen. Hij was er voor me en ik voelde me zo speciaal.
Ik ben elke dag dankbaar dat ik hem voorbij zag komen op Marktplaats. Een afdankertje, die mijn dagelijks leven echt enorm veel liefde en kleur geeft.
Deel hier je mooie, leuke, grappige en ontroerende verhalen over de speciale band met je huisdier(en).
vrijdag 15 september 2023 om 12:19
Mijn vorige 2 katjes zijn 15 en 17 geworden. Die van 17 was echt mijn lieverd, hij heeft mij door een hele nare periode gesleept. Als hij er niet was geweest … Van hem kreeg ik altijd kopjes in mijn gezicht, ik wist precies wanneer hij wat wilde en hij was altijd bij me. Intens verdrietig was ik toen ik hem in moest laten slapen 
Ik ben wel heel snel weer op zoek gegaan naar 2 ‘nieuwe’ katjes. Heb me daar zo schuldig over gevoeld. Na wat bellen met verschillende fokkers waar ik niet echt een goed gevoel bij kreeg, vond ik een fokker met twee Ragdoll poesjes van 5 en 3 maanden. Ik mocht ze zelf een naam geven, want ze moesten nog worden aangemeld bij de rasvereniging. Ik heb twee namen bedacht symbolisch afgeleid van de namen van mijn vorige katjes. De oudste poes is vernoemd naar mijn lievelingskatje. Toen ik de fokker vroeg of zij haar al een naam had gegeven, noemde ze de vrouwelijke variant van de naam van mijn katje. Ik zag dat als teken dat het goed was en dat het zo moest zijn.
Ik heb ze zonder dat ik eerst ben gaan kijken, opgehaald en ze zijn nu alweer drie jaar bij mij en soms denk ik zweverig dat ze de reïncarnaties zijn van mijn vorige katjes
Ik ben wel heel snel weer op zoek gegaan naar 2 ‘nieuwe’ katjes. Heb me daar zo schuldig over gevoeld. Na wat bellen met verschillende fokkers waar ik niet echt een goed gevoel bij kreeg, vond ik een fokker met twee Ragdoll poesjes van 5 en 3 maanden. Ik mocht ze zelf een naam geven, want ze moesten nog worden aangemeld bij de rasvereniging. Ik heb twee namen bedacht symbolisch afgeleid van de namen van mijn vorige katjes. De oudste poes is vernoemd naar mijn lievelingskatje. Toen ik de fokker vroeg of zij haar al een naam had gegeven, noemde ze de vrouwelijke variant van de naam van mijn katje. Ik zag dat als teken dat het goed was en dat het zo moest zijn.
Ik heb ze zonder dat ik eerst ben gaan kijken, opgehaald en ze zijn nu alweer drie jaar bij mij en soms denk ik zweverig dat ze de reïncarnaties zijn van mijn vorige katjes
vrijdag 15 september 2023 om 12:22
Veel sterkte voor iedereen die onlangs of lang geleden hun maatje is verloren. Natuurlijk neem je niet zomaar even een nieuwe, wat tactloos om te zeggen.
Voor sommige mensen zal het wellicht helpen hoor, om meteen daarna de leegte te dichten door een nieuw dier te nemen en dat is prima maar niet voor iedereen geldt dat. Ik heb altijd gezegd dat ik geen nieuwe kat meer wil na mijn kat, vooral omdat hij zo bijzonder is en toch omdat ik neig naar een hondje. Ik ben er ook gewoon van overtuigt dat ik niet meer zo'n kat ga vinden, zo'n makkelijk beest als die van mij.
Ook is een buitenkat niet handig in mijn huidige appartement, dat ga ik niet nog een keer doen. Dus het zou dan een binnenkat moeten worden, het liefst weer een oudje en een afdankertje.
Ik ben erg voor adopt don't shop.
Voor sommige mensen zal het wellicht helpen hoor, om meteen daarna de leegte te dichten door een nieuw dier te nemen en dat is prima maar niet voor iedereen geldt dat. Ik heb altijd gezegd dat ik geen nieuwe kat meer wil na mijn kat, vooral omdat hij zo bijzonder is en toch omdat ik neig naar een hondje. Ik ben er ook gewoon van overtuigt dat ik niet meer zo'n kat ga vinden, zo'n makkelijk beest als die van mij.
Ook is een buitenkat niet handig in mijn huidige appartement, dat ga ik niet nog een keer doen. Dus het zou dan een binnenkat moeten worden, het liefst weer een oudje en een afdankertje.
Ik ben erg voor adopt don't shop.
vrijdag 15 september 2023 om 12:35
We hebben onze cavia omgedoopt tot therapeutisch huisdier. Een gezinslid dat niet lekker in zijn/haar vel zit, krijgt de cavia dan om te knuffelen (en voor de uitzondering gaat dat dan zonder geruzie). Iedereen heeft weleens behoefte aan een warme knuffel, en mensen-knuffels, daar zijn mijn autistische kinderen niet zo van. De cavia vult dit prima op. Ik gebruik hem er zelf ook weleens voor. Hij oordeelt niet, is lief en warm, komt naar je toe en kijkt je lief aan. Wat wil je nog meer?
vrijdag 15 september 2023 om 12:39
Wat een fijne en ontroerende verhalen!
Ik heb mijn leven lang o.a. katten gehad en kan dus ook veel over ze vertellen, ik zou er een boek over kunnen schrijven.
Het meest opzienbarende verhaal is dit. Ons eigenwijze poesje van destijds kreeg er een maatje bij, een klein wit katertje dat een vriendin had gevonden aan de rand van een bosweg, het hoorde bij een boerderij maar zat onder de vlooien en plekken en mocht wel weg van de mensen daar. Mijn toenmalige vriend nam hem in huis, hij moest lange tijd een kraagje om zodat hij de zalf niet van zijn kale plekken kon likken. Hij had enorm veel energie, ik voelde me genoodzaakt om vaak overdag naar het appartementje van mijn vriend te gaan om met het katje te spelen. Dan mocht hij het kraagje even af. Hij had ook een houten kistje dat boven aan een grote dakbalk was vastgemaakt, via die schuine balk kon hij daar over een stuk erop bevestigde vloerbedekking naartoe. Als we een pluchen katje in dat bakje legden, racete hij er gelijk over de balk naartoe en droeg die knuffel vervolgens omzichtig naar beneden (ipv het gewoon naar beneden te gooien, haha, de schat). Mijn ouders vonden het uiteindelijk goed dat het katertje mee naar ons thuis kwam. Het klikte gelukkig ook vrij goed met de poes, die ook nog niet zo oud was.
Achter de tuin van mijn ouderlijk huis lag een park. Daar werden veel honden uitgelaten. Toen het katertje eindelijk verlost was van zijn huidklachten en de kraag af kon, mocht hij ook in de tuin. We zaten achter op het terras met visite, ons katertje zat in de lager gelegen tuin, er waren nog geen blaadjes aan de struiken en bomen en hij zat daar als een super goed zichtbare spierwitte vlek. Opeens kwam er een grote bouvier vanuit het park over het hek gezeild, op hem af. Ons katertje had eigenlijk geen angst, pas op het allerlaatste moment dacht hij 'ik zal er toch maar vandoor gaan'. Hij rende richting het trapje naar het terras, die grote hond erachteraan. En toen! Ons poesje had dit tafereel gadegeslagen vanuit de keuken, die weer grensde aan het terras. Zij was erg bang voor honden, maar ze schoot tevoorschijn, trapje af en zo boven op de kop van die bouvier! Ons katertje ontsnapte daardoor maar net aan die hond. Onze poes takelde de hondenkop flink toe, schoot toen de tuin door - die hond achter haar aan - en een boom in. Hond hysterisch onder de boom. Inmiddels zagen we de eigenaar in het park de hond zoeken. Toen hij hem weer bij zich had, bleek de hond flinke wondjes aan de kop te hebben.
Ik zal dit nooit vergeten. Zo stoer en dapper, die kleine poes van ons! Zag echt dat haar maatje én haar mensen op het terras in gevaar waren en trad keihard op.
Dit poesje was overigens ontzettend slim. Ze kende ook het verkeer. Helaas is ze op 7-jarige leeftijd toch doodgereden op de weg voor het huis. Het witte katertje werd niet lang na het bovengenoemde incident op diezelfde weg doodgereden. Verschrikkelijk, wat heb ik er verdriet van gehad. Toen de poes doodgereden werd, was ik het huis al uit. Mijn ouders zijn wijselijk nooit meer aan katten begonnen daar. (er was ook nog een vogelhouder tegenover, die volgens mij enkele eerdere katten van mij vermoord heeft, daar heb ik - 35 jaar later - nog altijd hartzeer van)
Mijn huidige katten zijn 11 jaar. Ze zijn erg aan vooral mij gehecht. Ik ga in oktober twee weken naar het buitenland, ik kan de katten wel missen maar niet goed tegen het idee dat ze mij missen. Mijn man gaat de eerste week mee, het idee dat hij dan weer thuiskomt en de katten denken 'aha daar zijn ze!' en de teleurstelling dat ik er dan niet bij ben, breekt mijn hart nu al. Een paar jaar terug was ik met onze zoons op vakantie (man was voor werk langere tijd in het buitenland) in Duitsland. We zouden op een zaterdag weer thuiskomen. Ik vond het daar echter zo fijn en bij een mooie accommodatie vlakbij konden we op de valreep nog drie nachten extra boeken. Maar die zaterdag die we eigenlijk thuis zouden komen, bleek onze kater zoek. De buurkinderen zorgden voor de katjes, zij en hun ouders en mijn moeder hebben twee dagen lang alles afgezocht. Voor mij was het vakantiegevoel wel weg en na twee van de extra nachten zijn we naar huis gereden. Ik ging meteen zoeken op een plek waar hij vaak zat (bosjes achter de school tegenover ons huis, daar hadden ook de buren en mijn moeder heel erg vaak geroepen) en ja hoor, direct kwam hij miauwend uit de struiken. Alsof hij het allemaal wist en dacht 'blijf jij langer weg? Dan peer ik hem ook'.
Ik heb mijn leven lang o.a. katten gehad en kan dus ook veel over ze vertellen, ik zou er een boek over kunnen schrijven.
Het meest opzienbarende verhaal is dit. Ons eigenwijze poesje van destijds kreeg er een maatje bij, een klein wit katertje dat een vriendin had gevonden aan de rand van een bosweg, het hoorde bij een boerderij maar zat onder de vlooien en plekken en mocht wel weg van de mensen daar. Mijn toenmalige vriend nam hem in huis, hij moest lange tijd een kraagje om zodat hij de zalf niet van zijn kale plekken kon likken. Hij had enorm veel energie, ik voelde me genoodzaakt om vaak overdag naar het appartementje van mijn vriend te gaan om met het katje te spelen. Dan mocht hij het kraagje even af. Hij had ook een houten kistje dat boven aan een grote dakbalk was vastgemaakt, via die schuine balk kon hij daar over een stuk erop bevestigde vloerbedekking naartoe. Als we een pluchen katje in dat bakje legden, racete hij er gelijk over de balk naartoe en droeg die knuffel vervolgens omzichtig naar beneden (ipv het gewoon naar beneden te gooien, haha, de schat). Mijn ouders vonden het uiteindelijk goed dat het katertje mee naar ons thuis kwam. Het klikte gelukkig ook vrij goed met de poes, die ook nog niet zo oud was.
Achter de tuin van mijn ouderlijk huis lag een park. Daar werden veel honden uitgelaten. Toen het katertje eindelijk verlost was van zijn huidklachten en de kraag af kon, mocht hij ook in de tuin. We zaten achter op het terras met visite, ons katertje zat in de lager gelegen tuin, er waren nog geen blaadjes aan de struiken en bomen en hij zat daar als een super goed zichtbare spierwitte vlek. Opeens kwam er een grote bouvier vanuit het park over het hek gezeild, op hem af. Ons katertje had eigenlijk geen angst, pas op het allerlaatste moment dacht hij 'ik zal er toch maar vandoor gaan'. Hij rende richting het trapje naar het terras, die grote hond erachteraan. En toen! Ons poesje had dit tafereel gadegeslagen vanuit de keuken, die weer grensde aan het terras. Zij was erg bang voor honden, maar ze schoot tevoorschijn, trapje af en zo boven op de kop van die bouvier! Ons katertje ontsnapte daardoor maar net aan die hond. Onze poes takelde de hondenkop flink toe, schoot toen de tuin door - die hond achter haar aan - en een boom in. Hond hysterisch onder de boom. Inmiddels zagen we de eigenaar in het park de hond zoeken. Toen hij hem weer bij zich had, bleek de hond flinke wondjes aan de kop te hebben.
Ik zal dit nooit vergeten. Zo stoer en dapper, die kleine poes van ons! Zag echt dat haar maatje én haar mensen op het terras in gevaar waren en trad keihard op.
Dit poesje was overigens ontzettend slim. Ze kende ook het verkeer. Helaas is ze op 7-jarige leeftijd toch doodgereden op de weg voor het huis. Het witte katertje werd niet lang na het bovengenoemde incident op diezelfde weg doodgereden. Verschrikkelijk, wat heb ik er verdriet van gehad. Toen de poes doodgereden werd, was ik het huis al uit. Mijn ouders zijn wijselijk nooit meer aan katten begonnen daar. (er was ook nog een vogelhouder tegenover, die volgens mij enkele eerdere katten van mij vermoord heeft, daar heb ik - 35 jaar later - nog altijd hartzeer van)
Mijn huidige katten zijn 11 jaar. Ze zijn erg aan vooral mij gehecht. Ik ga in oktober twee weken naar het buitenland, ik kan de katten wel missen maar niet goed tegen het idee dat ze mij missen. Mijn man gaat de eerste week mee, het idee dat hij dan weer thuiskomt en de katten denken 'aha daar zijn ze!' en de teleurstelling dat ik er dan niet bij ben, breekt mijn hart nu al. Een paar jaar terug was ik met onze zoons op vakantie (man was voor werk langere tijd in het buitenland) in Duitsland. We zouden op een zaterdag weer thuiskomen. Ik vond het daar echter zo fijn en bij een mooie accommodatie vlakbij konden we op de valreep nog drie nachten extra boeken. Maar die zaterdag die we eigenlijk thuis zouden komen, bleek onze kater zoek. De buurkinderen zorgden voor de katjes, zij en hun ouders en mijn moeder hebben twee dagen lang alles afgezocht. Voor mij was het vakantiegevoel wel weg en na twee van de extra nachten zijn we naar huis gereden. Ik ging meteen zoeken op een plek waar hij vaak zat (bosjes achter de school tegenover ons huis, daar hadden ook de buren en mijn moeder heel erg vaak geroepen) en ja hoor, direct kwam hij miauwend uit de struiken. Alsof hij het allemaal wist en dacht 'blijf jij langer weg? Dan peer ik hem ook'.
yella78 wijzigde dit bericht op 15-09-2023 12:44
0.20% gewijzigd
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 15 september 2023 om 12:54
Mooi he, dat dieren zo therapeutisch op kinderen ( en volwassenen ) met problemen kunnen werken. Ik heb zelf ook autisme en kom echt tot rust tijdens een wandeling met mijn hond en mijn kat. Hebben jullie die aflevering van Queer Eye gezien met die vrouw in Texas die zo'n opvangcentrum had voor afgedankte dieren? Dat was echt zo'n ontroerende aflevering, allemaal dieren met drie pootjes en zo, en die hielpen dus ook kinderen met beperkingen als autisme. Echt schitterend om te zien hoe ze ervan opknapten.
Dieren zijn zo puur. Onschuldig.
Mijn leen hond krijgt binnenkort een puppy zusje dus dat is iets waar ik enorm naar uit kijk, om haar te knuffelen en te zien hoe het bevalt met een puppy om me heen, of dat wat voor mij is. Ik ben zo benieuwd hoe dat zal gaan.
Wat een bijzonder verhaal Yella! En een dappere poes had je. Zo op die hond duiken, haha. Stoer hoor. Vreselijk dat ze allebei overreden zijn.
Mijn kat is ook zo, die duikt ook op een hond als hij te dicht in de buurt komt en niet luistert naar zijn geblaas. De grote Stafford van mijn buren ook, die zat ook onder de krassen.
Dieren zijn zo puur. Onschuldig.
Mijn leen hond krijgt binnenkort een puppy zusje dus dat is iets waar ik enorm naar uit kijk, om haar te knuffelen en te zien hoe het bevalt met een puppy om me heen, of dat wat voor mij is. Ik ben zo benieuwd hoe dat zal gaan.
Wat een bijzonder verhaal Yella! En een dappere poes had je. Zo op die hond duiken, haha. Stoer hoor. Vreselijk dat ze allebei overreden zijn.
Mijn kat is ook zo, die duikt ook op een hond als hij te dicht in de buurt komt en niet luistert naar zijn geblaas. De grote Stafford van mijn buren ook, die zat ook onder de krassen.
vrijdag 15 september 2023 om 13:13
Ja, heel mooi hoe helend en ontspannend dieren kunnen werken. Ik werk zelf met jong volwassenen met een verstandelijke beperking. En het is altijd weer een genot om te zien hoe blij, ontspannen en getroost ze worden door bijvoorbeeld een kat, kip, hond of konijn. Ik vind de tolerantie grens van die dieren vaak ook zo hoog! Het aaien en knuffelen gaat onbedoeld niet altijd even tactisch. Alsof ze dat weten, alsof ze voelen dat er geen kwaad of dreiging in de zin is, het lief bedoeld is..
Voor een dier ben je goed zoals je bent.
Voor een dier ben je goed zoals je bent.
vrijdag 15 september 2023 om 14:12
Superlieve reactie, bedankt!Miss_Edwards schreef: ↑15-09-2023 09:25Wat een mooi verhaal zeg en super fijn dat je nu een lief hondje geadopteerd hebt die goed bij jullie past en waar je zoveel troost uit kan halen.
Vreselijk voor je dat je zo ziek bent, ik hoop dat je goede kans op herstel hebt ( hoef je niet te delen hoor ).
Ik geloof dat best, dat je vorige honden hem gestuurd hebben naar je. Ik ben totaal niet zweverig aangelegd maar met dit soort dingen wel.
Ik wens je veel sterkte met je operatie, chemo en alle andere behandelingen.
Prachtig om te horen dat je hond je een reden geeft om door te gaan.
Zwijgen is geen zwakte maar een sterkte.
vrijdag 15 september 2023 om 14:16
Superlieve reactie, bedankt.
Soms zijn overeenkomsten dat je denkt....hoe kan dit? Mijn hart maakt dan een sprongetje van gelukkig zijn.
Zwijgen is geen zwakte maar een sterkte.
vrijdag 15 september 2023 om 22:07
Pindakaasjes schreef: ↑15-09-2023 10:06Ik weet niet meer waar ik dit verhaal ooit gelezen heb, maar het is me altijd bijgebleven. Een vrouw schreef dat ze met haar hond aan het wandelen was, en een andere vrouw liep hun tegemoet op het trottoir.
De hond zag haar, keek heel gefocust naar haar en wist zich in een ruk los te krijgen uit zijn halsband. Hij stormde op de vrouw af en de vrouw ging door haar knieën en spreiden haar armen. Een innige omhelzing en veel gelik en geknuffel was het gevolg.
Het baasje van de hond stond bijna perplex want dit had ze haar eenkennige hond nog nóóit zien doen.
De vrouw begon ook te huilen, kuste de hond en zei herhaaldelijk: "thank you, thank you!" Ook tegen het baasje zei ze: "thank you!" En toen liep ze verder.
Wat dat nou geweest is, bleef een raadsel. Alsof ze elkaar kenden.. wat niet kon want de hond was al vanaf zijn geboorte bij zijn baasje.
Ik vond dat zo'n bijzonder en mooi verhaal!
Ik heb ooit eens een hond gehad. Vlak na het overlijden van een hond waar ik een bijzondere band mee had. Met de nieuwe hond had ik dat niet. Er was geen klik van beide kanten niet. Er ontbrak iets. Omdat ik nooit een hond zomaar weg zal doen via advertenties ofzo liet ik hier en daar wel doorschemeren dat mocht ik een goed huis vinden, ik hem weg zou doen.
Een vriendin van mij had een collega die op zoek was naar dit ras maar niet kon kopen vanwege de hoge prijs die ervoor werd gevraagd. Ik sprak met haar af dat die collega een keer zou komen kijken.
Een uur voor ze zou komen liet ik de hond nog uit en terwijl ik in de straat loop schiet de riem los en de hond rent weg. Dat had hij nog nooit eerder gedaan, niet los maar zeker niet rennen. Het was een lui beest
.Wat gebeurt, de hond rent op een mevrouw af, springt tegen haar op en was helemaal in de gloria en bleef knuffelen en zij bleek dus de collega te zijn van mijn vriendin. En ik zag haar heel liefdevol met de hond. Klinkt heel suf maar het was mooi om te zien. We zijn naar binnen gegaan omdat ik haar natuurlijk wilde leren kennen voor ik mijn hond weg zou geven.
Hond was niet meer bij haar weg te slaan en bleef bij haar zitten en zij bleef hem maar aaien. We spraken af dat ik de hond een paar dagen later zou brengen, een week later was ik er. Heb tranen met tuiten gehuild want een hond weg doen dat hoort niet. Maar ik wist ook dat ik niet gelukkig werd van de hond en hij niet van mij. Zij hadden een klik zo mooi om te zien.
Ik heb hem daar achter gelaten en ben nog een paar keer gaan kijken (had ook gezegd mocht ze van gedachten veranderen de hond bij mij zou terugkomen) maar de hond had het daar vreselijk getroffen. Ik was ook blij en gerustgesteld want de verantwoording ligt wel bij jou als eigenaar dat een hond verder een goed leven heeft.
Inmiddels heb ik een hond van bijna 18 jaar die ik nooit weg zou doen want wat heb ik mij toen vreselijk gevoeld. Maar dat sommigen mensen en dieren een speciale Klik of connectie met elkaar kunnen hebben ben ik van overtuigd.
vrijdag 15 september 2023 om 23:00
Ja bijzonder he. Ze hebben het wel eens heel zweverig over zielsverwanten maar misschien bestaat het wel.
Ik heb een paar jaar geleden een ander hondje in moeten laten slapen, had ik tegelijkertijd met de hond die ik nu nog heb. Met dat hondje had ik ook een speciale band. Wat jij zegt hoorde ik ook vaak. Als ik met hem buiten liep dan stopten de mensen wel eens en zeiden dan jullie horen bij elkaar. Dat gevoel dat ik van binnen voelde voor dat hondje dat zat zo intens diep, dat was onbeschrijfelijk en moeilijk uit te leggen. Andere mensen zagen dat denk ik. Als hij in zijn mand lag dan kon hij echt heel lang naar mij staren.
De hond die ik nu nog heb, heb ik eerlijk gezegd ook geen klik mee (honden ooit samen met een ex gekocht) maar het is een superlief beessie, luistert goed en hij is graag buiten en wandelen we samen. Dus ik heb wel heel veel plezier van hem. Veel meer dan de hond die ik toen weg heb gedaan. Daarom is deze nu ruim 17 jaar bij mij.
vrijdag 15 september 2023 om 23:29
Ik ‘klik’ met iedere afgedankte stumperd. Eigenlijk alles met een vachtje. Daarom heb ik twee voormalige scharminkeltjes in huis die binnen een paar maanden zijn omgeturnd tot ‘entitled spoiled pets’. Een hondje van drie turven hoog (eenmaal afgedankt en gedumpt in Spanje en toen geadopteerd door een Nederlandse mevrouw die plotseling overleed dus dubbel zielig hondje) en een afgedankte, ondermaatse kater uit het asiel. Ze zijn even groot en liggen altijd samen in één mandje of kattenhangmatje gepropt. Kater is een huiskat met tuin vanwege drukke wegen en kattenhaters in de buurt. Hij onderneemt ook geen uitbraakpogingen.
De kater is de rustbrenger in huis (kalmeert iedereen door op schoot te klimmen en te gaan spinnen) en hoofd van het begroetingscomité
Hond(je) is mijn ‘troostlapje’, personal trainer (vier keer per dag aan de wandel en training hoopers) wekker en eeuwige baby.
Ik kan nog steeds janken om het gemis van al mijn vorige honden. Al hun foto’s hangen op een rij in de hal. Kater is mijn eerste ‘eigen’ kat (zus had vroeger altijd poezen, ik had een eigen hond) maar hij komt ooit ook in de eregalerij. Ik hoop dat dit duo nog lang bij ons mag zijn.
De kater is de rustbrenger in huis (kalmeert iedereen door op schoot te klimmen en te gaan spinnen) en hoofd van het begroetingscomité
Hond(je) is mijn ‘troostlapje’, personal trainer (vier keer per dag aan de wandel en training hoopers) wekker en eeuwige baby.
Ik kan nog steeds janken om het gemis van al mijn vorige honden. Al hun foto’s hangen op een rij in de hal. Kater is mijn eerste ‘eigen’ kat (zus had vroeger altijd poezen, ik had een eigen hond) maar hij komt ooit ook in de eregalerij. Ik hoop dat dit duo nog lang bij ons mag zijn.
Nee heb je, ja kun je krijgen
zaterdag 16 september 2023 om 06:08
Noa, ja dat is inderdaad een foto van mijn hondje. Hij is super schattig, krijg ook vaak complimenten als ik met hem loop. Hij gedraagt zich ook altijd zo voorbeeldig. Het is echt de ideale instap hond voor iemand met nul ervaring. Hij luistert, hij is lief en sociaal naar andere honden. Alleen drukke honden en gillende kinderen vind hij niet fijn. Dan wordt hij bang. Soms gromt hij van zich af als hij belaagt wordt door een drukke hond.
Hij is gisteren de hele avond bij me geweest en de kat was toevallig eens binnen toen we binnen kwamen. Die bleef lekker op bedje liggen en vond het wel prima dat hond er was. Ik was echt verbaasd. Zolang hond op afstand blijft vindt kat het wel oke. Dat had ik nooit verwacht.
Al heeft mijn kat bij de vorige tijdelijke baasjes ook met een hondje geleefd ( en meer katten ) dus op zich wel logisch dat hij het accepteert.
En hij past zich super snel aan, dat is de eigenschap waar mijn kat echt in uitblinkt. Waarin we dus heel anders zijn want ik kan dat niet en de hond ook niet, haha. Die is net zo autistisch als ik.
Ik vind het super gezellig met mijn hond in huis, lekker knuffelen, beetje verwennen met wat lekkere hapjes, fijn kroelen. Ik kan ook niet wachten op de pup, heb er zoveel zin in.
Herkenbaar, Lemoos. Dat je alles met een vachtje leuk vind en daarmee klikt. Ik sta ook op straat altijd alles te aaien en te kroelen. Nu ik postbezorger ben aai ik ook elke kat die ik tegen kom en stop ik voor alle honden die op me af komen.
Zo gezellig, even afleiding. Dieren vinden mij meestal wel leuk en lief. Mijn vorige kat sprong toen ik hem op ging halen meteen op mijn schoot, terwijl hij nooit naar mensen toe kwam en doodsbang voor ze was. Die koos mij echt uit. Dat was wel echt bijzonder. Toen ex en ik uit elkaar gingen brak mijn hart dat ik hem achter moest laten.
Ik kon ze helaas echt niet meenemen.
Ik lees je verhalen altijd graag mee op het honden topic Lemoos, jij hebt best een dapper turfje volgens mij.
Fijn dat je kater zoveel rust brengt en dat ze samen zo lief met elkaar om gaan. Dat zou mijn ultieme droom zijn, een teckel pup erbij en dat mijn kat er helemaal over gaat vaderen.
Maar dat is niet realistisch haha.
Ik snap zo goed dat je nog verdrietig kan worden om je vorige honden. Wat voor honden waren dat? Ook afdankertjes?
Hier in de straat liep een man met zo'n grote Ridgeback, een enorm kalf. In het begin vond ik hem maar eng want hij liep altijd los maar hij was heel goed opgevoed en na verloop van tijd ging ik hem zelfs aaien en vond ik hem erg lief. Hij was pas 4 en is onlangs ineens overleden. Ik schrok daar echt van. Maagproblemen.
Die man was er echt kapot van en logisch ook, het was echt een geweldige hond. Zo lief.
Ik ben ook super beschermend naar "mijn" hond, vooral omdat hij natuurlijk niet van mij is en ik geen ongelukken wil maar ook omdat dat in mijn aard zit. Om me zorgen te maken.
Als ik een grote Stafford of herder zie die trekt aan de riem met een baasje die het niet aan kan ga ik zo snel mogelijk de andere kant op of er met een boog omheen.
Juliette, wat een bijzonder verhaal van dat hondje! Die hoorde dus inderdaad daar. Begin steeds meer te geloven in die film over die hond die steeds terug kwam in een ander lijf. Waarom ook niet?
Jammer dat je niet zoveel hebt met je huidige hond, dat lijkt me wel lastig. Maar fijn dat de hond gewoon bij jou blijft en dat hij lief is en je er toch plezier van hebt. Hopelijk blijft hij nog lang bij je.
Noa, jij had een Boomer toch? Wat voor hondje heb je nu?
Ik kreeg gisteren nog complimentjes over de poortwachter ( mijn kat dus ), van een buuf met een grote hond. "Oh, is die van jou? Dat vind ik zo'n leuk beest, ziet er zo lief uit"
Altijd leuk om te horen.
Hij is gisteren de hele avond bij me geweest en de kat was toevallig eens binnen toen we binnen kwamen. Die bleef lekker op bedje liggen en vond het wel prima dat hond er was. Ik was echt verbaasd. Zolang hond op afstand blijft vindt kat het wel oke. Dat had ik nooit verwacht.
Al heeft mijn kat bij de vorige tijdelijke baasjes ook met een hondje geleefd ( en meer katten ) dus op zich wel logisch dat hij het accepteert.
En hij past zich super snel aan, dat is de eigenschap waar mijn kat echt in uitblinkt. Waarin we dus heel anders zijn want ik kan dat niet en de hond ook niet, haha. Die is net zo autistisch als ik.
Ik vind het super gezellig met mijn hond in huis, lekker knuffelen, beetje verwennen met wat lekkere hapjes, fijn kroelen. Ik kan ook niet wachten op de pup, heb er zoveel zin in.
Herkenbaar, Lemoos. Dat je alles met een vachtje leuk vind en daarmee klikt. Ik sta ook op straat altijd alles te aaien en te kroelen. Nu ik postbezorger ben aai ik ook elke kat die ik tegen kom en stop ik voor alle honden die op me af komen.
Zo gezellig, even afleiding. Dieren vinden mij meestal wel leuk en lief. Mijn vorige kat sprong toen ik hem op ging halen meteen op mijn schoot, terwijl hij nooit naar mensen toe kwam en doodsbang voor ze was. Die koos mij echt uit. Dat was wel echt bijzonder. Toen ex en ik uit elkaar gingen brak mijn hart dat ik hem achter moest laten.
Ik kon ze helaas echt niet meenemen.
Ik lees je verhalen altijd graag mee op het honden topic Lemoos, jij hebt best een dapper turfje volgens mij.
Fijn dat je kater zoveel rust brengt en dat ze samen zo lief met elkaar om gaan. Dat zou mijn ultieme droom zijn, een teckel pup erbij en dat mijn kat er helemaal over gaat vaderen.
Maar dat is niet realistisch haha.
Ik snap zo goed dat je nog verdrietig kan worden om je vorige honden. Wat voor honden waren dat? Ook afdankertjes?
Hier in de straat liep een man met zo'n grote Ridgeback, een enorm kalf. In het begin vond ik hem maar eng want hij liep altijd los maar hij was heel goed opgevoed en na verloop van tijd ging ik hem zelfs aaien en vond ik hem erg lief. Hij was pas 4 en is onlangs ineens overleden. Ik schrok daar echt van. Maagproblemen.
Die man was er echt kapot van en logisch ook, het was echt een geweldige hond. Zo lief.
Ik ben ook super beschermend naar "mijn" hond, vooral omdat hij natuurlijk niet van mij is en ik geen ongelukken wil maar ook omdat dat in mijn aard zit. Om me zorgen te maken.
Als ik een grote Stafford of herder zie die trekt aan de riem met een baasje die het niet aan kan ga ik zo snel mogelijk de andere kant op of er met een boog omheen.
Juliette, wat een bijzonder verhaal van dat hondje! Die hoorde dus inderdaad daar. Begin steeds meer te geloven in die film over die hond die steeds terug kwam in een ander lijf. Waarom ook niet?
Jammer dat je niet zoveel hebt met je huidige hond, dat lijkt me wel lastig. Maar fijn dat de hond gewoon bij jou blijft en dat hij lief is en je er toch plezier van hebt. Hopelijk blijft hij nog lang bij je.
Noa, jij had een Boomer toch? Wat voor hondje heb je nu?
Ik kreeg gisteren nog complimentjes over de poortwachter ( mijn kat dus ), van een buuf met een grote hond. "Oh, is die van jou? Dat vind ik zo'n leuk beest, ziet er zo lief uit"
Altijd leuk om te horen.
zaterdag 16 september 2023 om 07:37
Mooie verhalen.
Moest vorig jaar december mijn kat van 17 laten inslapen en vanaf kitten gehad.
Altijd was hij bij me en lag altijd op schoot of op mijn bed.
Onbeschrijfelijk verdriet toen bij de dierenarts.
De dagen daarna was het zo stil in huis en dan voel je je echt eenzaam.
Heb een nieuwe kater uit het asiel gehaald van 5 jaar oud en hij is zelfs nog aanhankelijker dan mijn vorige kat.
Hij wekt me ook door met zijn pootje op mijn wang te tikken, zo lief.
Sterkte aan zij die ziek zijn, maar wel de de liefde van een huisdier.
Moest vorig jaar december mijn kat van 17 laten inslapen en vanaf kitten gehad.
Altijd was hij bij me en lag altijd op schoot of op mijn bed.
Onbeschrijfelijk verdriet toen bij de dierenarts.
De dagen daarna was het zo stil in huis en dan voel je je echt eenzaam.
Heb een nieuwe kater uit het asiel gehaald van 5 jaar oud en hij is zelfs nog aanhankelijker dan mijn vorige kat.
Hij wekt me ook door met zijn pootje op mijn wang te tikken, zo lief.
Sterkte aan zij die ziek zijn, maar wel de de liefde van een huisdier.
zaterdag 16 september 2023 om 08:38
Wat naar Stanley, 17 jaar is een lange tijd. Wat moet het huis dan leeg voelen zonder hem. Ik snap goed dat een nieuwe kat dan de stilte en eenzaamheid wat weg neemt, hoewel het niet hetzelfde is als je oude kat natuurlijk. Wat fijn dat je nieuwe kat nog aanhankelijker is dan je overleden kat. Ik hoop dat je er veel liefde en kracht uit haalt en dat je nog lang van hem mag genieten. Het geeft altijd een goed gevoel vind ik, een kat uit het asiel halen ( of hond natuurlijk maar dat heb ik nog nooit gedaan ).
Ik zag een tijd geleden zo'n leuk hondje op ikzoekbaas.nl. Een oud hondje, klein, beetje terrier familie. Die was afgestaan omdat zijn baasje opgenomen was. Zo sneu. Ik had hem zo in huis genomen, maar ik durf het niet, met mijn kat. Die wil ik ook gewoon een rustige oude dag gunnen. Ik zie nu toevallig op de site dat hij gereserveerd is, ik hoop voor hem dat hij een fijne oude dag krijgt.
Ik zag een tijd geleden zo'n leuk hondje op ikzoekbaas.nl. Een oud hondje, klein, beetje terrier familie. Die was afgestaan omdat zijn baasje opgenomen was. Zo sneu. Ik had hem zo in huis genomen, maar ik durf het niet, met mijn kat. Die wil ik ook gewoon een rustige oude dag gunnen. Ik zie nu toevallig op de site dat hij gereserveerd is, ik hoop voor hem dat hij een fijne oude dag krijgt.
zaterdag 16 september 2023 om 08:39
zaterdag 16 september 2023 om 08:52
Oh sorry, Noa. Ik had echt Boomer in mijn hoofd zitten. Wat gek.
Ja, zeker grappig hoe trots je kan zijn op je dieren. De bezorgers kennen mijn kat ook allemaal en hij krijgt daar ook vaak aaitjes van. Dan hoor ik weer: wat een leuke kat heb je toch.
Dat blijft leuk. En het is ook gewoon echt zo natuurlijk. Ik ga naar mijn werk, kijken of ik nog katten kan aaien.
Ja, zeker grappig hoe trots je kan zijn op je dieren. De bezorgers kennen mijn kat ook allemaal en hij krijgt daar ook vaak aaitjes van. Dan hoor ik weer: wat een leuke kat heb je toch.
Dat blijft leuk. En het is ook gewoon echt zo natuurlijk. Ik ga naar mijn werk, kijken of ik nog katten kan aaien.
zaterdag 16 september 2023 om 10:28
lemoos2 schreef: ↑15-09-2023 23:29Ik ‘klik’ met iedere afgedankte stumperd. Eigenlijk alles met een vachtje. Daarom heb ik twee voormalige scharminkeltjes in huis die binnen een paar maanden zijn omgeturnd tot ‘entitled spoiled pets’. Een hondje van drie turven hoog (eenmaal afgedankt en gedumpt in Spanje en toen geadopteerd door een Nederlandse mevrouw die plotseling overleed dus dubbel zielig hondje) en een afgedankte, ondermaatse kater uit het asiel. Ze zijn even groot en liggen altijd samen in één mandje of kattenhangmatje gepropt. Kater is een huiskat met tuin vanwege drukke wegen en kattenhaters in de buurt. Hij onderneemt ook geen uitbraakpogingen.
De kater is de rustbrenger in huis (kalmeert iedereen door op schoot te klimmen en te gaan spinnen) en hoofd van het begroetingscomité
Hond(je) is mijn ‘troostlapje’, personal trainer (vier keer per dag aan de wandel en training hoopers) wekker en eeuwige baby.
Ik kan nog steeds janken om het gemis van al mijn vorige honden. Al hun foto’s hangen op een rij in de hal. Kater is mijn eerste ‘eigen’ kat (zus had vroeger altijd poezen, ik had een eigen hond) maar hij komt ooit ook in de eregalerij. Ik hoop dat dit duo nog lang bij ons mag zijn.
Mijn laatste hondje dat ik in heb moeten laten slapen heb ik ook uit vreselijke omstandigheden weg gehaald. Was een pup van een paar maanden maar het voelde zo goed ondanks niet zindelijk zijn en heel angstig. Toch mee genomen en deze kanjer heeft vanaf de eerste dag bij mij alles buiten gedaan. Het is uiteindelijk een vreselijke arrogante hond geworden dat gewoon wist dat hij de liefste was in huis en liet zich niet ondersneeuwen door die andere hond (die ik nu nog heb). Als ze weleens ruzie hadden dan was het een "gelijk gevecht" zeg maar. Op de achterpoten, koppen tegen elkaar beetje grommen en dan was het klaar. Dat hondje heeft zoveel zelfvertrouwen gekregen door mij en als ik daar aan denk het zielige hoopje tot het arrogante hondje dan krijg ik daar ook tranen in mijn ogen van.
zaterdag 16 september 2023 om 11:19
Stanley schreef: ↑16-09-2023 07:37Mooie verhalen.
Moest vorig jaar december mijn kat van 17 laten inslapen en vanaf kitten gehad.
Altijd was hij bij me en lag altijd op schoot of op mijn bed.
Onbeschrijfelijk verdriet toen bij de dierenarts.
De dagen daarna was het zo stil in huis en dan voel je je echt eenzaam.
Heb een nieuwe kater uit het asiel gehaald van 5 jaar oud en hij is zelfs nog aanhankelijker dan mijn vorige kat.
Hij wekt me ook door met zijn pootje op mijn wang te tikken, zo lief.
Sterkte aan zij die ziek zijn, maar wel de de liefde van een huisdier.
Lief zeg
zaterdag 16 september 2023 om 11:31
Mooi en absoluut waarPindakaasjes schreef: ↑15-09-2023 13:13Ja, heel mooi hoe helend en ontspannend dieren kunnen werken. Ik werk zelf met jong volwassenen met een verstandelijke beperking. En het is altijd weer een genot om te zien hoe blij, ontspannen en getroost ze worden door bijvoorbeeld een kat, kip, hond of konijn. Ik vind de tolerantie grens van die dieren vaak ook zo hoog! Het aaien en knuffelen gaat onbedoeld niet altijd even tactisch. Alsof ze dat weten, alsof ze voelen dat er geen kwaad of dreiging in de zin is, het lief bedoeld is..
Voor een dier ben je goed zoals je bent.
zaterdag 16 september 2023 om 11:36
Bedankt voor jullie lieve reacties 
Heb het gewoon super getroffen met hem.
Had ook op Marktplaats gekeken en de nodige reacties geplaatst.
Van de 13 reacties reageerde er slechts 1 en die kat was al weg.
Om na 17 jaar afscheid te moeten nemen van je huisdier is verschrikkelijk
Mijn huidige kat is geen vervanger voor mijn vorige kat, kan gewoon niet zonder zo’n lief beessie.
Behalve dat tikken op mijn wang doet hij dat ook als hij bij me zit, maar dan tegen mijn arm.
Hij wil dan gekroeld worden en likt dan aan mijn vingers en arm, zo aandoenlijk.
De rotzooi van het kattengrit en alle haren huis neem ik voor lief.
Daar heb ik de stofzuiger voor
Heb het gewoon super getroffen met hem.
Had ook op Marktplaats gekeken en de nodige reacties geplaatst.
Van de 13 reacties reageerde er slechts 1 en die kat was al weg.
Om na 17 jaar afscheid te moeten nemen van je huisdier is verschrikkelijk
Mijn huidige kat is geen vervanger voor mijn vorige kat, kan gewoon niet zonder zo’n lief beessie.
Behalve dat tikken op mijn wang doet hij dat ook als hij bij me zit, maar dan tegen mijn arm.
Hij wil dan gekroeld worden en likt dan aan mijn vingers en arm, zo aandoenlijk.
De rotzooi van het kattengrit en alle haren huis neem ik voor lief.
Daar heb ik de stofzuiger voor
zaterdag 16 september 2023 om 11:51
@miss Edwards: het ouderlijk huis was een vertimmerde boerderij dus daar liep en scharrelde van alles rond. Kippen (geen vachtje maar ook lief), schapen, geitjes en afgedankte Shetlanders. Naast een kudde honden (Duitse Herders en asielhondjes) en twee katten.
Mijn eigen honden sinds ik op mijzelf woon: Duitse Herder (via fokker waar ook de ‘huisherders’ vandaan komen), Berner Sennenhond (via via, ze vonden hem teveel ‘werk’), terriër X (werd gedumpt bij de dierenarts toen ik de rekening ging betalen voor het laten inslapen van herderinnetje, ik vond het een teken) en nu een klein Spaans straathondje via via (overleden mevrouw was een kennis van een collega van man). Kater komt uit het lokale asiel. Kat en hond zijn even groot, ze spelen niet echt samen maar zoeken elkaar wel op om tegen elkaar te slapen of te zonnebaden. Ze hebben nog nooit ruzie gehad met elkaar.
Mijn eigen honden sinds ik op mijzelf woon: Duitse Herder (via fokker waar ook de ‘huisherders’ vandaan komen), Berner Sennenhond (via via, ze vonden hem teveel ‘werk’), terriër X (werd gedumpt bij de dierenarts toen ik de rekening ging betalen voor het laten inslapen van herderinnetje, ik vond het een teken) en nu een klein Spaans straathondje via via (overleden mevrouw was een kennis van een collega van man). Kater komt uit het lokale asiel. Kat en hond zijn even groot, ze spelen niet echt samen maar zoeken elkaar wel op om tegen elkaar te slapen of te zonnebaden. Ze hebben nog nooit ruzie gehad met elkaar.
Nee heb je, ja kun je krijgen
zaterdag 16 september 2023 om 11:54
Wat een leuk topic!
Mijn kleine kater van 1,5 jaar heeft de gewoonte om bovenop mij te springen wanneer ik wakker word. Hier ligt hij op te wachten.
Zodra ik beweeg duikt hij op mijn borst, moet dan eerst flink worden geaaid, spint als een malle en valt dan languit over mijn borst/nek heen. Als een sjaal ligt hij bovenop mij. Dan kriebel ik zachtjes in zijn vacht en vallen we samen in slaap.
Aangezien ik snachts ook nog wel eens wakker word kan het voorkomen dat dit 3/4x per nacht gebeurd voordat de wekker gaat.
Mijn kleine kater van 1,5 jaar heeft de gewoonte om bovenop mij te springen wanneer ik wakker word. Hier ligt hij op te wachten.
Zodra ik beweeg duikt hij op mijn borst, moet dan eerst flink worden geaaid, spint als een malle en valt dan languit over mijn borst/nek heen. Als een sjaal ligt hij bovenop mij. Dan kriebel ik zachtjes in zijn vacht en vallen we samen in slaap.
Aangezien ik snachts ook nog wel eens wakker word kan het voorkomen dat dit 3/4x per nacht gebeurd voordat de wekker gaat.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
