Een ode aan je huisdier.

Goeiemorgen,

Ik had wel even behoefte aan een feel good topic en aangezien dierendag eraan zit te komen en ik gisteren een heel speciaal moment beleefde met mijn kat kwam dit topic ineens spontaan in me op.
Het lijkt me leuk om hier mooie momenten te delen die je ervaart met je huisdier(en). Ik vind het leven met een dier zoveel toevoegen in het dagelijks leven, je krijgt zoveel onvoorwaarlijke liefde van ze terug. Ik kan me geen leven voorstellen zonder mijn kat en mijn leen hond/oppas hond.

Ik heb mijn oudere kater nu precies zes jaar en hij is enorm lief en echt mijn beste maatje. Maar hij is ook erg zelfstandig, veel de hort op en deelt knuffels uit wanneer het hem uit komt ( typische kat natuurlijk ). Hij zit helaas nooit op schoot maar deelt wel kopjes uit en slaapt bij me op bed.

Maar gisteren had ik een slechte dag, qua gezondheid, voelde ik me flink ziek en lag ik op bed in complete paniek en ellende. Ineens kwam hij bij me liggen met zijn kop tegen mijn hoofd gedrukt, zijn pootjes om mijn gezicht geslagen en deelde hij kusjes uit.
Geen bijtjes, zoals gewoonlijk, maar echt zachte likjes en kusjes. Hij lag zowat in me, zo dichtbij was hij. Dat heeft hij nooit eerder gedaan, niet zo. Hij was me echt aan het troosten voor mijn gevoel, het was een heel bijzonder, intiem moment. Ik voelde me direct beter, mentaal. Ik wist wel dat hij erg aan me gehecht was en ik krijg heus wel knuffels maar dit was echt anders dan normaal.
Hij keek me ook erg lang aan, lekker knipperend met zijn mooie grote bruine ogen. Hij was er voor me en ik voelde me zo speciaal.
Ik ben elke dag dankbaar dat ik hem voorbij zag komen op Marktplaats. Een afdankertje, die mijn dagelijks leven echt enorm veel liefde en kleur geeft.

Deel hier je mooie, leuke, grappige en ontroerende verhalen over de speciale band met je huisdier(en).

@ Stanley, ja ik kan het me zo voorstellen, de leegte die achterblijft als je kat na zo'n lange tijd er ineens niet meer is. Je bent dan zo aan elkaar gewend, zo versmolten met elkaar eigenlijk. Ik zou er echt kapot van zijn als mijn kat er ineens niet meer was. Wel super lief dat je nieuwe kat je wakker maakt met zijn pootje, wat snoezig. Slaapt hij ook bij je op bed? Mijn kat is mijn tulband, die maakt me wakker door vaak over mijn hoofd te gaan liggen op mijn kussen en zijn kopje tegen mijn hoofd aan te duwen. Dan smelt ik ook enorm hoor. Dat is zo zoet.
En ik heb echt wel eens spijt gehad van de kat op mijn slaapkamer want het heeft aardig wat korte nachten gekost maar ik zou het zo weer doen. Het samen wakker worden is het wel waard. En gelukkig slaapt hij steeds beter en langer, denk omdat hij ouder wordt. Ik heb geen flauw idee hoe oud hij is, het is een zwerver en de dierenarts schat hem in rond een jaar of 12-14.
Hij heeft een beetje last van beginnende artrose ( zag ze op een foto ) dus hij krijgt glucosamine ( ik merk niets aan hem verder, hij springt overal vrolijk op ) en ook zalmolie over zijn natvoer. Het is een verwend prinsje maar ik wil hem zo gezond mogelijk houden, hopelijk kan hij nog zes jaar mee. Dan zou ik hem twaalf jaar hebben.

@MeFunny, wat leuk dat je kat je ook op zo'n maffe manier wakker maakt. En jij hebt ook een sjaal dus, lief he. Je had toch een iets oudere kat? Of heb je er nu eentje bij?
Ik kan me je verhalen nog herinneren over je andere kat van het kattentopic.

@ Lemoos, dat klinkt als een gezellige beestenboel bij jullie thuis vroeger. En ik ben best jaloers dat je een herder had.
Had je een hond die echt je favoriet was of waren ze allemaal speciaal voor je op hun eigen manier?

Berner Sennen ben ik ook gek op, er loopt er hier nu een in de straat rond, een pup maar ze groeit als kool. Ben helemaal verliefd op haar.
Ben normaal meer van de kleinere hondjes maar die reuzen vind ik zo aaibaar.
Er zijn hier sinds corona twintig honden in de buurt bij gekomen denk ik, het stikt er echt van. De meeste heel lief en goed opgevoed gelukkig. Geen honden hier waar ik met een boog omheen ga.
Al is "mijn" hond panisch voor twee Heidewachtels omdat hij door die ene wel eens gepakt is als pup. Die zag ik toevallig vrijdag de hoek om komen en ik ben gauw terug naar huis gegaan. Hij was ook al direct in de stress. Die zijn helaas wat minder opgevoed, zeker als de man er mee loopt in plaats van de vrouw.

Ik kende trouwens zo'n kleine Terrier die 24 geworden is. Dat was echt ongelooflijk hoe lang die mee ging. Telkens als ik daar kwam was ze er nog. Kleine smurf was niet kapot te krijgen.

Ik heb er een nieuw vriendje bij trouwens, tijdens het post bezorgen kom ik nu al een tijdje een grote rode kater tegen ( ik heb een enorm zwak voor rode katers ), die op een vuilnisbak ligt en uitgebreid gaat mauwen tot ik kom om een aai te geven. Ik had niet eens post voor dat huis maar ben toch lekker blijven staan, even mijn verstand op nul. Even ontspannen. Wat een schatje zeg. Die zou ik zo meenemen.
Ik kan het dan niet laten om het even te aaien. Doen zat mensen ook met mijn kat. Kindjes ook.

@MeFunny, ach wat vreselijk voor je. Veel sterkte met het verlies van je lieve prinsesje. Dat deed vast enorm veel pijn.
Fijn dat je nu een leuke stormtrooper hebt, ik hoop dat je er veel plezier van hebt en dat die het verlies allemaal iets verzacht.

@Zijdehoentje, je oude kat klinkt als die van mij.
Lekker naar buiten om daar vervolgens niets te doen, te gaan liggen slapen voor de deur in het gras of in de tuin en nergens van onder de indruk. Komt er een roedel honden langs, hij blijft gewoon liggen. Komen ze in de buurt dan krijgen ze een lel. Zwart witte katten vind ik altijd zo leuk. Er loopt er hier ook een in de buurt met lang haar, die is altijd buiten en wandelt ook over het ijs en zo. Die is gek op knuffels. Ik aai hem altijd even en hij wandelt vaak met me mee de box in beneden.
Fijn dat je kat zo oud geworden is.

Wat sneu dat je huidige katten zo bang waren eerst maar heel fijn dat ze toch uit hun schulp gekropen zijn en nu wel van aandacht genieten.
Soms hebben ze gewoon even tijd en vertrouwen nodig. Zo te horen hebben ze een super goed huisje bij jullie.
Kippen zijn niet echt mijn ding, helaas. Een van de weinige dieren waar ik echt niets mee heb, maar ik ben sowieso niet zo van de vogels. Ik vertrouw ze niet.
En ik heb een kip trauma, moest vroeger op school een kip oppakken en dat ging niet echt geweldig. Ben altijd huiverig rond kippen.