Thuis
alle pijlers
Eerst op jezelf wonen?
maandag 31 mei 2010 om 10:33
Ik vroeg me af hoe jullie denken over het fenomeen vanuit huis te gaan samenwonen.
Je hoort wel regelmatig dat mensen vinden dat je beter eerst een periode (en hoe lang dan??) op jezelf kan gaan wonen voordat je samen gaat wonen. Maar naar mijn idee zijn er genoeg die vanuit huis gelijk gaan samenwonen en dus nooit écht een eigen plekje hebben gehad.
Hoe hebben jullie dat gedaan? En is dat bevallen of zou je het anders doen als je het over kon doen? Misschien is er iemand die vanuit huis gelijk is gaan samenwonen en later alsnog op zichzelf?
Ben benieuwd naar jullie reacties!
Je hoort wel regelmatig dat mensen vinden dat je beter eerst een periode (en hoe lang dan??) op jezelf kan gaan wonen voordat je samen gaat wonen. Maar naar mijn idee zijn er genoeg die vanuit huis gelijk gaan samenwonen en dus nooit écht een eigen plekje hebben gehad.
Hoe hebben jullie dat gedaan? En is dat bevallen of zou je het anders doen als je het over kon doen? Misschien is er iemand die vanuit huis gelijk is gaan samenwonen en later alsnog op zichzelf?
Ben benieuwd naar jullie reacties!
maandag 31 mei 2010 om 10:37
Het lijkt me op zich belangrijk om ook voor jezelf te kunnen zorgen voordat je met iemand gaat samenwonen. Ikzelf wílde ook heel erg graag zelfstandig wonen (ben met 17 het huis uitgegaan), zou echt het idee hebben gehad dat ik een fase had overgeslagen als ik direct was gaan samenwonen.
Maar niet iedereen denkt er zo over. Als je wel direct vanuit het ouderlijk huis wil gaan samenwonen, prima toch?
Maar niet iedereen denkt er zo over. Als je wel direct vanuit het ouderlijk huis wil gaan samenwonen, prima toch?
maandag 31 mei 2010 om 10:38
Ik ben vanuit huis gelijk gaan samenwonen. Nu denk ik, had ik niet moeten doen omdat hij echt voor me zorgde waardoor ik zelf niet meer hoefde na te denken.
Maar als het goed voelt en je hebt allebei je eigen leven dan lijkt het me alleen maar leuk als je dan ook kan gaan samenwonen. Dus ik sta er niet negatief tegenover, al moet ik zeggen dat ik het nu heerlijk vind om zonder man te wonen maar dat komt denk ik ook omdat ik een dochter heb.
Maar als het goed voelt en je hebt allebei je eigen leven dan lijkt het me alleen maar leuk als je dan ook kan gaan samenwonen. Dus ik sta er niet negatief tegenover, al moet ik zeggen dat ik het nu heerlijk vind om zonder man te wonen maar dat komt denk ik ook omdat ik een dochter heb.
maandag 31 mei 2010 om 10:39
Ik ben er erg voorstander van dat iedereen een tijdje op zichzelf woont inderdaad. Maar als jij dat niet wil doen, moet je dat niet doen. Zo simpel is het. Ik vind het zelf altijd een beetje kansloos om meteen uit huis samen te gaan wonen: van het ene huishouden het andere huishouden inrollen. In mijn ogen is het gezond om een tijdje alleen te willen wonen en alles lekker zelf te kunnen bepalen. Die periode is voor mij in elk geval erg belangrijk (ja, nog steeds, woon hoewel ik een lange relatie heb nog niet samen). Ik bedoel het verder allemaal niet hard of lullig ofzo, dit is gewoon mijn mening 
maandag 31 mei 2010 om 10:39
Ik heb eerst een paar jaar op mezelf gewoon voor ik ging samen wonen. Dat is goed bevallen.
Vooral voor mannen vind ik het eerst op jezelf wonen wel een goed idee. Al ligt dat natuurlijk ook aan de man. Als ze een moeder hebben die nog de kleertjes en de lunchdoos klaar legt (geloof me, ze bestaan!) zou ik niet met zo'n man willen samenwonen.
Eerst een beetje zelfstandig worden. Dat "ze" weten hoe je de vaatwasser inruimt, een bed verschoont en dat huishouden planning kan vergen.
Vooral voor mannen vind ik het eerst op jezelf wonen wel een goed idee. Al ligt dat natuurlijk ook aan de man. Als ze een moeder hebben die nog de kleertjes en de lunchdoos klaar legt (geloof me, ze bestaan!) zou ik niet met zo'n man willen samenwonen.
Eerst een beetje zelfstandig worden. Dat "ze" weten hoe je de vaatwasser inruimt, een bed verschoont en dat huishouden planning kan vergen.
maandag 31 mei 2010 om 10:40
quote:Honingbijtje78 schreef op 31 mei 2010 @ 10:39:
Vooral voor mannen vind ik het eerst op jezelf wonen wel een goed idee. Al ligt dat natuurlijk ook aan de man. Als ze een moeder hebben die nog de kleertjes en de lunchdoos klaar legt (geloof me, ze bestaan!) zou ik niet met zo'n man willen samenwonen.
Eerst een beetje zelfstandig worden. Dat "ze" weten hoe je de vaatwasser inruimt, een bed verschoont en dat huishouden planning kan vergen.Dat is precies wat ik wilde reageren, dus bij deze
Vooral voor mannen vind ik het eerst op jezelf wonen wel een goed idee. Al ligt dat natuurlijk ook aan de man. Als ze een moeder hebben die nog de kleertjes en de lunchdoos klaar legt (geloof me, ze bestaan!) zou ik niet met zo'n man willen samenwonen.
Eerst een beetje zelfstandig worden. Dat "ze" weten hoe je de vaatwasser inruimt, een bed verschoont en dat huishouden planning kan vergen.Dat is precies wat ik wilde reageren, dus bij deze
maandag 31 mei 2010 om 10:42
Het geeft jezelf een veel vrijer gevoel als je weet dat je het in je eentje ook redt. Er zijn veel mensen die in een relatie blijven omdat ze zich niet kunnen voorstellen hoe het is om alleen door te moeten. Als je een poos op jezelf hebt gewoond, weet je dat dat niet het einde van de wereld is, en misschien eigenlijk wel heel erg prettig.
maandag 31 mei 2010 om 10:43
quote:Honingbijtje78 schreef op 31 mei 2010 @ 10:39:
Ik heb eerst een paar jaar op mezelf gewoon voor ik ging samen wonen. Dat is goed bevallen.
Vooral voor mannen vind ik het eerst op jezelf wonen wel een goed idee. Al ligt dat natuurlijk ook aan de man. Als ze een moeder hebben die nog de kleertjes en de lunchdoos klaar legt (geloof me, ze bestaan!) zou ik niet met zo'n man willen samenwonen.
Eerst een beetje zelfstandig worden. Dat "ze" weten hoe je de vaatwasser inruimt, een bed verschoont en dat huishouden planning kan vergen.Dat geloof ik niet hoor. Als mannen van huis uit al gewend zijn dat de zooi voor hen wordt opgeruimd, dan zullen ze dat ook minder snel doen als ze op zichzelf wonen, want het is ze gewoon niet aangeleerd.
Ik heb eerst een paar jaar op mezelf gewoon voor ik ging samen wonen. Dat is goed bevallen.
Vooral voor mannen vind ik het eerst op jezelf wonen wel een goed idee. Al ligt dat natuurlijk ook aan de man. Als ze een moeder hebben die nog de kleertjes en de lunchdoos klaar legt (geloof me, ze bestaan!) zou ik niet met zo'n man willen samenwonen.
Eerst een beetje zelfstandig worden. Dat "ze" weten hoe je de vaatwasser inruimt, een bed verschoont en dat huishouden planning kan vergen.Dat geloof ik niet hoor. Als mannen van huis uit al gewend zijn dat de zooi voor hen wordt opgeruimd, dan zullen ze dat ook minder snel doen als ze op zichzelf wonen, want het is ze gewoon niet aangeleerd.
maandag 31 mei 2010 om 10:45
Ik heb trouwens niet eerst op mijzelf gewoond, maar ik heb niet het gevoel dat ik iets gemist heb. Ik heb wel lange tijd gedacht dat het voor mij misschien wel beter zou zijn, want dan had ik misschien wel geleerd hoe ik beter met mijn geld moest omgaan Heb het daar ook wel met een vriendin over gehad, die wel op haarzelf heeft gewoond, maar die vertelde me dat ze liever die trui van NAF NAF kocht. En dan had ze geen geld meer en ging ze flessen in leveren omdaar eten van te kopen.
maandag 31 mei 2010 om 10:45
maandag 31 mei 2010 om 10:46
Ik ben aan het begin van mijn studie op kamers gegaan (19 jaar). Mijn toenmalige vriendje vond dit onzin en wilde gewoon gaan samenwonen. Ik vond dat, ongeacht welke situatie (studeren of werken) geen optie. Ik wilde eerst zelfstandig wonen voordat ik samen wilde wonen en niet rechtstreeks vanuit huis samenwonen.
Reden hiervoor was dat ik toen zelfstandig wilde zijn, weten dat ik mij alleen ook prima kan zou kunnen redden. Jezelf ontdekken zal ook een rol hebben gespeeld.
Ben dus op kamers gegaan, in veel verschillende studentenhuizen gewoond. Na mijn studie samen met andere werkenden (2 pers) een huis gedeeld. Gedurende die periode (8 jaar gestudeerd, 2 studies gedaan en daarna gaan werken) had ik meestal langere relaties.
Heb genoten van die periode en als ik het over zou moeten doen zou ik exact hetzelfde doen.
Inmiddels woon ik al een paar jaar samen met mijn vriend. Ook hij heeft eerst zelfstandig gewoond (studentenhuizen) voordat hij ging samenwonen.
We kunnen beide prima koken, doen beide evenveel in het huishouden en hebben hier zelden discussies over.
Voor mij is het een onderdeel van volwassen worden.
Reden hiervoor was dat ik toen zelfstandig wilde zijn, weten dat ik mij alleen ook prima kan zou kunnen redden. Jezelf ontdekken zal ook een rol hebben gespeeld.
Ben dus op kamers gegaan, in veel verschillende studentenhuizen gewoond. Na mijn studie samen met andere werkenden (2 pers) een huis gedeeld. Gedurende die periode (8 jaar gestudeerd, 2 studies gedaan en daarna gaan werken) had ik meestal langere relaties.
Heb genoten van die periode en als ik het over zou moeten doen zou ik exact hetzelfde doen.
Inmiddels woon ik al een paar jaar samen met mijn vriend. Ook hij heeft eerst zelfstandig gewoond (studentenhuizen) voordat hij ging samenwonen.
We kunnen beide prima koken, doen beide evenveel in het huishouden en hebben hier zelden discussies over.
Voor mij is het een onderdeel van volwassen worden.
maandag 31 mei 2010 om 10:46
Ik ben vanuit huis meteen gaan samenwonen, ik was toen 21. Ik heb het heel leuk gehad, het was ook wennen maar alles ging goed. Totdat ik me besefte dat hij niet degene was waar ik oud mee wilde worden, toen heb ik 6 weken geleden de knoop doorgehakt en ik woon sindsdien alleen. In een klein huisje, in een heerlijk grote stad. Heb er geen moment spijt van gehad.
En ik red het prima. Tuurlijk is het even wennen om alleen te zijn, maar dat went ook. Je gaat er niet dood aan...
En ik red het prima. Tuurlijk is het even wennen om alleen te zijn, maar dat went ook. Je gaat er niet dood aan...
maandag 31 mei 2010 om 10:47
Bedankt voor de snelle reacties!
Ik ben ook vanuit huis gelijk gaan samenwonen. Maar nu begin ik te twijfelen of dat wel helemaal verstandig is. Ik merk dat ik behoefte begin te krijgen aan echt een eigen plekje, helemaal voor mezelf. Vandaar mijn vraag.
Over de mannen, mijn kerel heeft wel een aantal jaar op zichzelf gewoond. Maar opruimen, ho maar.
Ik ben ook vanuit huis gelijk gaan samenwonen. Maar nu begin ik te twijfelen of dat wel helemaal verstandig is. Ik merk dat ik behoefte begin te krijgen aan echt een eigen plekje, helemaal voor mezelf. Vandaar mijn vraag.
Over de mannen, mijn kerel heeft wel een aantal jaar op zichzelf gewoond. Maar opruimen, ho maar.
maandag 31 mei 2010 om 10:47
quote:delphicat schreef op 31 mei 2010 @ 10:42:
Het geeft jezelf een veel vrijer gevoel als je weet dat je het in je eentje ook redt. Er zijn veel mensen die in een relatie blijven omdat ze zich niet kunnen voorstellen hoe het is om alleen door te moeten. Als je een poos op jezelf hebt gewoond, weet je dat dat niet het einde van de wereld is, en misschien eigenlijk wel heel erg prettig.
Ook dit. Ik wil alleen met iemand samenwonen die zelf gewoon een huishouden draaiende kan houden. Sterker nog, ik wil alleen met een man naar bed die dat kan. Nóg sterker: ik wil alleen met mannen praten die dat kunnen. Belachelijk dat het überhaupt een onderwerp is: iedereen moet gewoon voor zichzelf kunnen zorgen, klaar. En mensen die zeggen dat ze thuis bij hun ouders ook "veel" doen: dat is gewoon niet hetzelfde (en bovendien helemaal niet zo leuk ook!).
\En mensen vergeten vaak hoe enorm LEUK het is om lekker alleen te wonen! Gaan en staan waar je wilt! Zoveel mensen uitnodigen als jij leuk vindt! Elke dag eten waar je zin in hebt! Met niemand rekening hoeven te houden! Het is echt heel erg lekker (begint haar samenwoonplannen te overdenken..)
Het geeft jezelf een veel vrijer gevoel als je weet dat je het in je eentje ook redt. Er zijn veel mensen die in een relatie blijven omdat ze zich niet kunnen voorstellen hoe het is om alleen door te moeten. Als je een poos op jezelf hebt gewoond, weet je dat dat niet het einde van de wereld is, en misschien eigenlijk wel heel erg prettig.
Ook dit. Ik wil alleen met iemand samenwonen die zelf gewoon een huishouden draaiende kan houden. Sterker nog, ik wil alleen met een man naar bed die dat kan. Nóg sterker: ik wil alleen met mannen praten die dat kunnen. Belachelijk dat het überhaupt een onderwerp is: iedereen moet gewoon voor zichzelf kunnen zorgen, klaar. En mensen die zeggen dat ze thuis bij hun ouders ook "veel" doen: dat is gewoon niet hetzelfde (en bovendien helemaal niet zo leuk ook!).
\En mensen vergeten vaak hoe enorm LEUK het is om lekker alleen te wonen! Gaan en staan waar je wilt! Zoveel mensen uitnodigen als jij leuk vindt! Elke dag eten waar je zin in hebt! Met niemand rekening hoeven te houden! Het is echt heel erg lekker (begint haar samenwoonplannen te overdenken..)
maandag 31 mei 2010 om 10:49
quote:Bloometje schreef op 31 mei 2010 @ 10:47:
Bedankt voor de snelle reacties!
Ik ben ook vanuit huis gelijk gaan samenwonen. Maar nu begin ik te twijfelen of dat wel helemaal verstandig is. Ik merk dat ik behoefte begin te krijgen aan echt een eigen plekje, helemaal voor mezelf. Vandaar mijn vraag.
Over de mannen, mijn kerel heeft wel een aantal jaar op zichzelf gewoond. Maar opruimen, ho maar.
Goh, hebben wij dezelfde vriend gehad?
De mijne was een schat maar hij zag me tegelijkertijd ook wel als privekok, huishoudster en schoonmaakster.....
Ben blij dat ik nu alleen mijn eigen zooi op hoef te ruimen, dat mijn huisje eigenlijk altijd vrij netjes is.
Bedankt voor de snelle reacties!
Ik ben ook vanuit huis gelijk gaan samenwonen. Maar nu begin ik te twijfelen of dat wel helemaal verstandig is. Ik merk dat ik behoefte begin te krijgen aan echt een eigen plekje, helemaal voor mezelf. Vandaar mijn vraag.
Over de mannen, mijn kerel heeft wel een aantal jaar op zichzelf gewoond. Maar opruimen, ho maar.
Goh, hebben wij dezelfde vriend gehad?
De mijne was een schat maar hij zag me tegelijkertijd ook wel als privekok, huishoudster en schoonmaakster.....
Ben blij dat ik nu alleen mijn eigen zooi op hoef te ruimen, dat mijn huisje eigenlijk altijd vrij netjes is.
maandag 31 mei 2010 om 10:51
maandag 31 mei 2010 om 10:52
maandag 31 mei 2010 om 11:03
Toen ik ging studeren had ik wel een kamer, maar zat toch eigenlijk altijd bij mijn vriend. Na een paar maanden dus ook die kamer opgezegd.
Een jaar of twee later, ben ik wel weer op kamers gaan wonen, juist omdat ik wilde ontdekken "wie ik nu zelf was ipv wij samen". Ik heb toen tot het eind van mijn studie alleen gewoond, maar wel in een heel leuk studentenhuis, waar ik nog veel vriendinnen van overgehouden heb.
Toen ik samenwoonde, was ik eigenlijk best eenzaam, het was ook niet in stad waar ik studeerde, dus via studie weinig sociale contacten.
En nu woon ik wederom samen, met dezelfde vriend nog steeds
Een jaar of twee later, ben ik wel weer op kamers gaan wonen, juist omdat ik wilde ontdekken "wie ik nu zelf was ipv wij samen". Ik heb toen tot het eind van mijn studie alleen gewoond, maar wel in een heel leuk studentenhuis, waar ik nog veel vriendinnen van overgehouden heb.
Toen ik samenwoonde, was ik eigenlijk best eenzaam, het was ook niet in stad waar ik studeerde, dus via studie weinig sociale contacten.
En nu woon ik wederom samen, met dezelfde vriend nog steeds
maandag 31 mei 2010 om 11:08
Ik ga van de zomer uit huis ook gelijk bij mijn vriend wonen. Ik heb verder niet de behoefte om nu alleen op een kamer te gaan wonen. Dan zou ik toch zo veel mogelijk naar mijn vriend toegaan.. Daar komt ook bij dat mijn vriend en ik dan beide huur zouden betalen, voor een kleine kamer. Nu kunnen we de huur samen leggen en een leuk appartement van huren.
