Thuis
alle pijlers
Het Grote Viva Katten Topic deel 4
zaterdag 18 september 2021 om 00:22
Hier is ie dan, deel 4 van het Grote Viva Katten Topic! Waar iedereen die dol is op katten lekker mee kan komen kletsen over het wel en wee van onze lieve poezels 
en waar we ook weleens afdwalen om het over andere zaken te hebben. Een fijn kletstopic dus!
Welkom!!
en waar we ook weleens afdwalen om het over andere zaken te hebben. Een fijn kletstopic dus!Welkom!!
The problem is people are being hated when they are real, and are being loved when they are fake.
maandag 28 april 2025 om 22:07
Mijn kat was sinds woensdagavond niet meer thuisgekomen. Ik was er echt van overtuigd dat hij ergens dood zou liggen. Vanavond kijk ik uit het raam, zie ik hem de tuin door rennen. Ik geloofde het eigenlijk niet. Hij is flink vermagerd. Hij heeft waarschijnlijk 5 dagen ergens opgesloten gezeten. Ik heb hem van die vloeibare kattensnack gegeven, een klein beetje brokjes en water voor hem neergezet. Morgen zal ik de dierenarts wel even bellen voor advies. Maar ik ben zo blij dat hij weer terug is. Voor Anaïs, ik voel met je mee, en ik hoop dat jouw kat ook weer terug komt.
maandag 5 mei 2025 om 11:41
Ik heb mijn katje afgelopen vrijdag in moeten laten slapen.
Los van het feit dat ik niet kan stoppen met huilen, niet kan eten en alleen maar verdrietig ben, is mijn andere katje ook helemaal van slag.
Ze blijft maar mauwen, is onrustig en wil steeds overal kijken.
Heeft iemand tips of ervaring hiermee? Wat kan ik voor haar doen?
Los van het feit dat ik niet kan stoppen met huilen, niet kan eten en alleen maar verdrietig ben, is mijn andere katje ook helemaal van slag.
Ze blijft maar mauwen, is onrustig en wil steeds overal kijken.
Heeft iemand tips of ervaring hiermee? Wat kan ik voor haar doen?
maandag 5 mei 2025 om 12:15
Alleer eerst sterkteloulou39 schreef: ↑05-05-2025 11:41Ik heb mijn katje afgelopen vrijdag in moeten laten slapen.
Los van het feit dat ik niet kan stoppen met huilen, niet kan eten en alleen maar verdrietig ben, is mijn andere katje ook helemaal van slag.
Ze blijft maar mauwen, is onrustig en wil steeds overal kijken.
Heeft iemand tips of ervaring hiermee? Wat kan ik voor haar doen?
Niet alleen jij rouwt ook je kat. Geef het de tijd hou de vaste routine aan en zolang die eet en drinkt geeft de kat de tijd..
En wil ze aandacht geef het. Wil het niks ook prima.
maandag 5 mei 2025 om 12:19
Dank je welderooiekater schreef: ↑05-05-2025 12:15Alleer eerst sterkte
Niet alleen jij rouwt ook je kat. Geef het de tijd hou de vaste routine aan en zolang die eet en drinkt geeft de kat de tijd..
En wil ze aandacht geef het. Wil het niks ook prima.
Zijn bakjes en kattenbak staan er nog gewoon, en etenstijd blijft hetzelfde. Ze voelt natuurlijk ook mijn verdriet, mijn katertje was altijd bij mij en had veel aandacht nodig, dat valt in een keer weg, dus ik probeer vrolijk te doen, maar dat lukt niet echt.
Ik vraag me af of ik direct moet reageren op het mauwen, ik wil het mauwen niet aanmoedigen of belonen, maar ik vind het ook zo verdrietig om dan niet te reageren.
loulou39 wijzigde dit bericht op 05-05-2025 12:26
Reden: Toevoeging
Reden: Toevoeging
14.20% gewijzigd
maandag 5 mei 2025 om 12:24
Ik zou niet reageren op het mauwen tenzij het voor het een dichte deur is.
Je kan best zo nu en dan praten tegen de kat.
Hier is kleine rooie door een rouw proces gegaan 1.5 jaar geleden. Die zat toen aan mij vast geplakt en praten zo nu en dan gewoon terug.
Ik zou alles ook gewoon nog even zo laten.
maandag 5 mei 2025 om 12:31
Het praten gaat automatisch bij mijderooiekater schreef: ↑05-05-2025 12:24Ik zou niet reageren op het mauwen tenzij het voor het een dichte deur is.
Je kan best zo nu en dan praten tegen de kat.
Hier is kleine rooie door een rouw proces gegaan 1.5 jaar geleden. Die zat toen aan mij vast geplakt en praten zo nu en dan gewoon terug.
Ik zou alles ook gewoon nog even zo laten.
, ik klets de hele dag tegen mijn katjes.Ze loopt me nu inderdaad ook steeds achterna, maar ze is ook heel onrustig: bij me zitten en na paar minuten weer opspringen, rondlopen.
Ik vind het zo zielig.
maandag 5 mei 2025 om 12:31
maandag 5 mei 2025 om 18:05
Dank je wel voor je lieve reactie
Ik babbel inderdaad terug, maar ik (probeer) het roepen bij de deur als ik even naar de wc ga ofzo, te negeren. Al ben ik daar erg slecht in….
Zij heeft ook wat kwaaltjes, dus ik ben haar nu echt zo aan het verwennen.
Mijn overleden katje kon af en toe keihard mauwen ‘s nachts, en dat probeer ik wel te voorkomen met deze lieverd.
Misschien heeft iemand ook wat tips voor mij, want het gaat niet zo heel goed. Ik ben sinds vrijdag al bijna continu aan het huilen, en ik ben sinds woensdag (toen werd hij ineens steeds zieker, en wist ik al dat het niet goed zou gaan), al bijna 2 kilo afgevallen. Het katje dat nu overleden is, heeft zijn leven lang al zorg en medicijnen gehad (wat ik met alle liefde en geduld deed trouwens, hij zorgde ook voor mij
) dus die zorg valt ook weg. Zo leeg ineens.
loulou39 wijzigde dit bericht op 05-05-2025 21:25
13.89% gewijzigd
maandag 5 mei 2025 om 21:25
Loulou,
Heel veel sterkte met het verlies van je kat. Het is ontzettend naar, je zit echt in de rouw.
Ik zit in een soortgelijke situatie (mijn poes is sinds 2,5 week spoorloos en hoewel ik hoop houd, heb ik ook veel verdriet). Ik heb voor mezelf besloten dat het verdriet er mag zijn. Ik probeer daar elke dag echt bewust mee bezig te zijn op een vaste tijd. Te huilen, schrijven, foto bekijken etc. Maar het verdriet overvalt me ook af en toe. Ik laat het er zijn. Nu weet ik niet of je daar wat aan hebt, maar weet dat je niet alleen bent. Veel sterkte
Heel veel sterkte met het verlies van je kat. Het is ontzettend naar, je zit echt in de rouw.
Ik zit in een soortgelijke situatie (mijn poes is sinds 2,5 week spoorloos en hoewel ik hoop houd, heb ik ook veel verdriet). Ik heb voor mezelf besloten dat het verdriet er mag zijn. Ik probeer daar elke dag echt bewust mee bezig te zijn op een vaste tijd. Te huilen, schrijven, foto bekijken etc. Maar het verdriet overvalt me ook af en toe. Ik laat het er zijn. Nu weet ik niet of je daar wat aan hebt, maar weet dat je niet alleen bent. Veel sterkte
maandag 5 mei 2025 om 21:29
Lief van je, dank je wel!Anaïs schreef: ↑05-05-2025 21:25Loulou,
Heel veel sterkte met het verlies van je kat. Het is ontzettend naar, je zit echt in de rouw.
Ik zit in een soortgelijke situatie (mijn poes is sinds 2,5 week spoorloos en hoewel ik hoop houd, heb ik ook veel verdriet). Ik heb voor mezelf besloten dat het verdriet er mag zijn. Ik probeer daar elke dag echt bewust mee bezig te zijn op een vaste tijd. Te huilen, schrijven, foto bekijken etc. Maar het verdriet overvalt me ook af en toe. Ik laat het er zijn. Nu weet ik niet of je daar wat aan hebt, maar weet dat je niet alleen bent. Veel sterkte
Ik had je berichtje gelezen en dat lijkt me zo verschrikkelijk: dat je niet weet waar je katje is, die onzekerheid!
Veel liefs en sterkte en ik ga zo hard met je mee hopen dat je katje weer thuiskomt!!
maandag 5 mei 2025 om 21:40
Toevallig had ik een soort consult met een man die zegt een hemelse gids te hebben. Hij zegt ook met dieren te kunnen praten en hij zei dat iedereen dat kan proberen. Op deze manier: Je kijkt je dier in de ogen en legt een hand op je hart en vraagt aan het dier Hardop of in gedachten "Wat wil je zeggen?" en dan luister je wat je hart je ingeeft.derooiekater schreef: ↑05-05-2025 12:24Ik zou niet reageren op het mauwen tenzij het voor het een dichte deur is.
Je kan best zo nu en dan praten tegen de kat.
Hier is kleine rooie door een rouw proces gegaan 1.5 jaar geleden. Die zat toen aan mij vast geplakt en praten zo nu en dan gewoon terug.
Ik zou alles ook gewoon nog even zo laten.
dinsdag 6 mei 2025 om 19:19
Ik ben er nog steeds letterlijk misselijk van. Hij is vandaag gecremeerd en dat idee hakt er nog even extra in: nu is het echt definitief definitief.derooiekater schreef: ↑06-05-2025 05:49Loulou
Ook jij mag verdrietig zijn. Huil als je wil huilen. Blijf er ook over praten.
Misschien kan je voor jezelf een plekje maken in huis met een mooie foto een herinnering hoekje.
Tussen de tranen door heb ik inderdaad een paar foto’s uitgezocht die ik laat uitvergroten.
Niet van die statische foto’s, maar gezellige foto’s: diep in slaap met vier poten in de lucht, en eentje waar hij zijn z’n achterpoot probeert te wassen die hij met zijn voorpootjes vasthoudt maar die steeds losschiet, en eentje op z’n lievelingsplekje bij mij: als ik op de grond zit met m’n benen rechtuit: lekker beschermd tussen m’n knieën liggen.
Hopelijk lukt slapen binnenkort ook weer, want wakker liggen helpt ook niet mee.
Dank je wel voor je lieve reacties!
dinsdag 6 mei 2025 om 20:15
Loulou39
Ik weet niet of je er iets aan heb. Mij is verteld tijdens de therapie die ik heb gehad i.v.m de dood van mijn moeder en vlak daar voor mijn kat is dat huilen oke is. Op kroppen heeft geen zin. Gooi alles er uit. Blijf er over praten het is je metgezel geweest die ga je niet vergeten.
24 uur per dag huilen lukt niemand het word echt vanzelf minder maar geef jezelf de tijd.
Zn crematie dag is ook weer een stap.
Mijn kleine rooie heeft 6 maanden gerouwd om zn maatje.
Ik weet niet of je er iets aan heb. Mij is verteld tijdens de therapie die ik heb gehad i.v.m de dood van mijn moeder en vlak daar voor mijn kat is dat huilen oke is. Op kroppen heeft geen zin. Gooi alles er uit. Blijf er over praten het is je metgezel geweest die ga je niet vergeten.
24 uur per dag huilen lukt niemand het word echt vanzelf minder maar geef jezelf de tijd.
Zn crematie dag is ook weer een stap.
Mijn kleine rooie heeft 6 maanden gerouwd om zn maatje.
dinsdag 6 mei 2025 om 20:43
Ja daar heb ik zeker wat aan, want ik probeer het nu steeds te onderdrukken. Afgelopen woensdag heb ik drie uur achter elkaar gehuild. Ik kan me niet herinneren dat ik eerder zo lang heb gehuild. Ik denk dat ik toen onbewust al wist dat het het einde was (en er zijn wat meer dingen die niet lekker lopen, dus dat helpt ook niet mee).derooiekater schreef: ↑06-05-2025 20:15Loulou39
Ik weet niet of je er iets aan heb. Mij is verteld tijdens de therapie die ik heb gehad i.v.m de dood van mijn moeder en vlak daar voor mijn kat is dat huilen oke is. Op kroppen heeft geen zin. Gooi alles er uit. Blijf er over praten het is je metgezel geweest die ga je niet vergeten.
24 uur per dag huilen lukt niemand het word echt vanzelf minder maar geef jezelf de tijd.
Zn crematie dag is ook weer een stap.
Mijn kleine rooie heeft 6 maanden gerouwd om zn maatje.
De crematie is inderdaad een nieuwe stap, en ik denk dat op het moment dat ik zijn as op kan halen, dat dat weer een grote moeilijke stap is.
Dat zal vanaf vrijdag kunnen, maar ze komen de as pas naar de dierenarts brengen, als er een ander dier euthanasie krijgt. Ook weer dubbel, omdat ik graag de as zo snel mogelijk bij mij wil hebben, maar ik wil niet dat er een ander dier overlijdt.
Ik vind 6 maanden rouwen voor “jouw kleine rooie” (ik vind dat zo lief klinken!) zo sneu lang, hadden ze een goede band?
Mijn katje hier is ook al 14, net als mijn katertje: ze zijn altijd samen geweest, ze irriteerde zich kapot aan hem maar ze lagen wel altijd samen te slapen.
dinsdag 6 mei 2025 om 21:31
God… de dag dat ik mijn liefste heb moeten laten gaan… God… ik was mij er bewust van. Zoveel maanden zorg. Constant stond ik aan over haar welzijn. Alles draaide om het haar zo goed zo lang mogelijk te houden. En de dag van afscheid heb ik staan janken. Uren lang. Dagen lang. En opeens had ik niks meer om die grote zorgen tijd aan te geven.
Heel dubbel. Ergens was ik er later ook wel oké mee. Het koste veel van mij om die zorg goed genoeg te geven.
En verdriet mag er gewoon zijn. Dat zijn geen regels voor.
Geef de ander gewoon extra aandacht… dat zal beide goed doen.
Heel dubbel. Ergens was ik er later ook wel oké mee. Het koste veel van mij om die zorg goed genoeg te geven.
En verdriet mag er gewoon zijn. Dat zijn geen regels voor.
Geef de ander gewoon extra aandacht… dat zal beide goed doen.
woensdag 7 mei 2025 om 05:56
Emoties komen er toch wel uit. Dat kan door huilen zijn maar ook ineens door lichamelijke klachten. Het vind zn weg wel. Tegenhouden doe je niet.loulou39 schreef: ↑06-05-2025 20:43Ja daar heb ik zeker wat aan, want ik probeer het nu steeds te onderdrukken. Afgelopen woensdag heb ik drie uur achter elkaar gehuild. Ik kan me niet herinneren dat ik eerder zo lang heb gehuild. Ik denk dat ik toen onbewust al wist dat het het einde was (en er zijn wat meer dingen die niet lekker lopen, dus dat helpt ook niet mee).
De crematie is inderdaad een nieuwe stap, en ik denk dat op het moment dat ik zijn as op kan halen, dat dat weer een grote moeilijke stap is.
Dat zal vanaf vrijdag kunnen, maar ze komen de as pas naar de dierenarts brengen, als er een ander dier euthanasie krijgt. Ook weer dubbel, omdat ik graag de as zo snel mogelijk bij mij wil hebben, maar ik wil niet dat er een ander dier overlijdt.
Ik vind 6 maanden rouwen voor “jouw kleine rooie” (ik vind dat zo lief klinken!) zo sneu lang, hadden ze een goede band?
Mijn katje hier is ook al 14, net als mijn katertje: ze zijn altijd samen geweest, ze irriteerde zich kapot aan hem maar ze lagen wel altijd samen te slapen.
Kan je de as niet gewoon ophalen?
Kleine rooie weegt 7kg. Hij hing echt aan mijn andere kat. En het werkte ook niet mee dat die ziek werd.
Ik heb mij ook extreem schuldig gevoelt dat ik er niet kon zijn voor kleine rooie omdat ik met mijzelf overhoop lag. Ik gok dat daardoor zijn mentale herstel ook langer duurde.
woensdag 7 mei 2025 om 18:35
Dit herken ik zo!MEFunny schreef: ↑06-05-2025 21:31God… de dag dat ik mijn liefste heb moeten laten gaan… God… ik was mij er bewust van. Zoveel maanden zorg. Constant stond ik aan over haar welzijn. Alles draaide om het haar zo goed zo lang mogelijk te houden. En de dag van afscheid heb ik staan janken. Uren lang. Dagen lang. En opeens had ik niks meer om die grote zorgen tijd aan te geven.
Heel dubbel. Ergens was ik er later ook wel oké mee. Het koste veel van mij om die zorg goed genoeg te geven.
En verdriet mag er gewoon zijn. Dat zijn geen regels voor.
Geef de ander gewoon extra aandacht… dat zal beide goed doen.
De zorg per dag, medicijnen etc. regelen dat altijd het juiste dieetvoer, en de medicijnen etc in huis waren.
Het scheelt me denk ik wel twee uur per dag, maar ik deed het heel graag, dus dat voelt ook als een enorme leegte.
Maar het gaf ook veel stress: gaat het wel goed met hem, krijgt hij het goed binnen, eet hij genoeg na de medicatie..
En het huilen inderdaad al dagenlang.. al zijn de huilbuien niet zo lang als die eerste dag: dat was gewoon drie uur achter elkaar, ik kon niet meer stoppen.
Dank je voor je reactie!
woensdag 7 mei 2025 om 18:40
Lichamelijke klachten herken ik ook, ik merk dat ik een soort wegtrekkers heb steeds, dat het lijkt of ik onderuit ga. Pijn in mijn maag, moe, etc.derooiekater schreef: ↑07-05-2025 05:56Emoties komen er toch wel uit. Dat kan door huilen zijn maar ook ineens door lichamelijke klachten. Het vind zn weg wel. Tegenhouden doe je niet.
Kan je de as niet gewoon ophalen?
Kleine rooie weegt 7kg. Hij hing echt aan mijn andere kat. En het werkte ook niet mee dat die ziek werd.
Ik heb mij ook extreem schuldig gevoelt dat ik er niet kon zijn voor kleine rooie omdat ik met mijzelf overhoop lag. Ik gok dat daardoor zijn mentale herstel ook langer duurde.
Kleine rooie 7 kilo
Ik probeer steeds vrolijk te doen naar mijn andere katje, want ik vind het zo zielig voor haar! En haar grote broer weg, en dan ook steeds zo’n verdrietig huilend mens om je heen.
Dank je wel voor het delen van je ervaringen!
woensdag 7 mei 2025 om 19:55
Waarom vrolijk doen denk je nu echt dat je kat dat niet door heeft?loulou39 schreef: ↑07-05-2025 18:40Lichamelijke klachten herken ik ook, ik merk dat ik een soort wegtrekkers heb steeds, dat het lijkt of ik onderuit ga. Pijn in mijn maag, moe, etc.
Kleine rooie 7 kilo
Ik probeer steeds vrolijk te doen naar mijn andere katje, want ik vind het zo zielig voor haar! En haar grote broer weg, en dan ook steeds zo’n verdrietig huilend mens om je heen.
Dank je wel voor het delen van je ervaringen!
Ik had vooral behoefte om in stilte te bewegen. Lekker fietsen of wandelen of uitwaaien op het strand.
Zelfzorg is enorm belangrijk.
En kleine rooie is graag alleen. Hij haat het als ik ziek ben. Hangt de vlag uit als ik naar buiten ga.
donderdag 8 mei 2025 om 16:29
Je hebt gelijk, ze voelt toch wel dat ik heel verdrietig ben.
Ze stopt nu ook niet meer met mauwen, ze blijft maar doorgaan, en hard ook!
Ik denk dat ik toch maar ga proberen om niet meer te reageren, want het wordt wel heel erg.
Ik weet niet meer zo goed wat ik moet doen, ik word een beetje wanhopig van alles bij elkaar.
Ze stopt nu ook niet meer met mauwen, ze blijft maar doorgaan, en hard ook!
Ik denk dat ik toch maar ga proberen om niet meer te reageren, want het wordt wel heel erg.
Ik weet niet meer zo goed wat ik moet doen, ik word een beetje wanhopig van alles bij elkaar.
vrijdag 9 mei 2025 om 12:30
Dank je wel, ik heb Feliway in het stopcontact, maar misschien is Feliway spray ook wel een goed idee: ga ik vanmiddag nog even halen
Ik had gelezen dat je de eerste dagen niets moest veranderen in de woonomgeving, omdat veranderingen nog meer stress op kunnen leveren, maar misschien is het na een week wel goed.
Ik ga zelf elke dag een eind lopen (bijvoorbeeld een boodschap halen bij een supermarkt die wat verder weg is, en gisteren was ik vier uur weg ivm een werkafspraak (ben terug gaan lopen, anderhalf uur).
Ik merk wel dat ik totaal geen zin heb om met anderen af te spreken, dat heb ik ook nog niet gedaan.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
