Thuis
alle pijlers
Hoe leer ik een man huishouden
woensdag 12 augustus 2020 om 11:45
Beetje belachelijke vraag maar oké
De verhoudingen bij ons thuis zijn anders komen te liggen. Man is door een chronische ziekte meer thuis en ik ben meer gaan werken.
Hierdoor zullen meer taken bij man komen te liggen. Nu is man wel welwillend maar hij ziet het gewoon niet. Als ik rommel zie ruim ik het op. Zie ik was liggen vouw ik het op. Ik werk niet met een schema. Ik poets wat smerig is en ruim op waar rommel ligt. Hij wil met een schema werken. Op maandag de bovenverdieping bijvoorbeeld. Echter, als daar iets tussenkomt dan gebeurt het die week niet want staat niet meer in schema. Hij wil ook dat ik hem aanstuur. Wat ik juist niet wil. Ik wil dat hij verantwoordelijkheid neemt en zelfstandig huishouden doet. Zelfs een man moet dat kunnen lijkt me.
Hoe krijgen we hier een fatsoenlijke nieuwe verdeling zonder frustratie naar beide kanten
De verhoudingen bij ons thuis zijn anders komen te liggen. Man is door een chronische ziekte meer thuis en ik ben meer gaan werken.
Hierdoor zullen meer taken bij man komen te liggen. Nu is man wel welwillend maar hij ziet het gewoon niet. Als ik rommel zie ruim ik het op. Zie ik was liggen vouw ik het op. Ik werk niet met een schema. Ik poets wat smerig is en ruim op waar rommel ligt. Hij wil met een schema werken. Op maandag de bovenverdieping bijvoorbeeld. Echter, als daar iets tussenkomt dan gebeurt het die week niet want staat niet meer in schema. Hij wil ook dat ik hem aanstuur. Wat ik juist niet wil. Ik wil dat hij verantwoordelijkheid neemt en zelfstandig huishouden doet. Zelfs een man moet dat kunnen lijkt me.
Hoe krijgen we hier een fatsoenlijke nieuwe verdeling zonder frustratie naar beide kanten
woensdag 12 augustus 2020 om 14:12
Ik denk dat het echte probleem is dat je nu het gevoel hebt dat alles op jouw schouders terecht komt en dat je verder compleet wordt afgeleefd, dat alles om anderen draait en jij niet meer aan de beurt komt.
Misschien is het projectie, ik sluit het niet uit.
Voor mij werd dat íets rustiger toen we uit elkaar gingen. Natuurlijk kwam vervolgens alles op mijn schouders, maar aan de andere kant hoefde ik alleen nog maar met mijn kinderen rekening te houden en niet ook nog eens met hem, zijn hobby's, zijn werk en zijn sociaal leven.
Mijn tip: neem het niet persoonlijk op als iemand dat stapeltje rommel niet mee naar boven neemt of opruimt. Mensen zien het waarschijnlijk überhaupt niet als rommel en al helemaal niet als iets wat op jouw actielijstje staat.
Wat ik op een gegeven moment heb moeten leren, is dat mensen hun eigen spullen niet als rommel zien. Zo heb ik wel eens een langdurige logee gehad die het in de woonkamer een rommeltje vond vanwege een stapeltje papier en wat afwas, maar die niet zag dat daar ook 4 paar schoenen van haar stonden, 2 open tassen, een jas en een paar truien van haar. Die dingen zag zij niet als rommel, die dingen zag ze zelfs niet eens liggen.
Vanaf dat moment ben ik er eens op gaan letten en ik blijk me zelf ook vooral te ergeren aan de rommel van de kinderen en niet aan mijn eigen rommel.
Mijn kinderen wijzen me vervolgens weer fijntjes op dat éne doosje van mij dat er staat. Kortom: rommel is 'in the eye of the beholder'.
Misschien is het projectie, ik sluit het niet uit.
Voor mij werd dat íets rustiger toen we uit elkaar gingen. Natuurlijk kwam vervolgens alles op mijn schouders, maar aan de andere kant hoefde ik alleen nog maar met mijn kinderen rekening te houden en niet ook nog eens met hem, zijn hobby's, zijn werk en zijn sociaal leven.
Mijn tip: neem het niet persoonlijk op als iemand dat stapeltje rommel niet mee naar boven neemt of opruimt. Mensen zien het waarschijnlijk überhaupt niet als rommel en al helemaal niet als iets wat op jouw actielijstje staat.
Wat ik op een gegeven moment heb moeten leren, is dat mensen hun eigen spullen niet als rommel zien. Zo heb ik wel eens een langdurige logee gehad die het in de woonkamer een rommeltje vond vanwege een stapeltje papier en wat afwas, maar die niet zag dat daar ook 4 paar schoenen van haar stonden, 2 open tassen, een jas en een paar truien van haar. Die dingen zag zij niet als rommel, die dingen zag ze zelfs niet eens liggen.
Vanaf dat moment ben ik er eens op gaan letten en ik blijk me zelf ook vooral te ergeren aan de rommel van de kinderen en niet aan mijn eigen rommel.
Mijn kinderen wijzen me vervolgens weer fijntjes op dat éne doosje van mij dat er staat. Kortom: rommel is 'in the eye of the beholder'.
woensdag 12 augustus 2020 om 14:12
Maar gaat het dan echt om huishoudelijke taken of is het meer dat alles maar op het aanrecht wordt gezet.
Als iedereen zich aanleert om zn kopje, bordje etc gewoon in de vaatwasser te zetten. Schoenen en jassen in de gang op te ruimen dan zou het al een hoop schelen.
Het is inderdaad vervelend om thuis te komen met allemaal vaat op het aanrecht en troep slingerend door je huis. Maar ik vind dat geen huishouden, maar gewoon je troep achter je kont aan opruimen
Als iedereen zich aanleert om zn kopje, bordje etc gewoon in de vaatwasser te zetten. Schoenen en jassen in de gang op te ruimen dan zou het al een hoop schelen.
Het is inderdaad vervelend om thuis te komen met allemaal vaat op het aanrecht en troep slingerend door je huis. Maar ik vind dat geen huishouden, maar gewoon je troep achter je kont aan opruimen
woensdag 12 augustus 2020 om 14:15
NM1717 schreef: ↑12-08-2020 14:12Maar gaat het dan echt om huishoudelijke taken of is het meer dat alles maar op het aanrecht wordt gezet.
Als iedereen zich aanleert om zn kopje, bordje etc gewoon in de vaatwasser te zetten. Schoenen en jassen in de gang op te ruimen dan zou het al een hoop schelen.
Het is inderdaad vervelend om thuis te komen met allemaal vaat op het aanrecht en troep slingerend door je huis. Maar ik vind dat geen huishouden, maar gewoon je troep achter je kont aan opruimen
Ik zal wel iedereen over me heen krijgen maar dit is mijn wederhelft NIET aan te leren. Het is al jaren een bron van ergernis, ruzie tot gevolg maar het helpt niks. Zit gewoon niet in zijn systeem.
Overal slingeren schoenen rond, kleding over een stoel ipv in de kast, bierflesje mèt afgehaald dopje op aanrecht, noem maar op. Ik kan hoog en laag springen, hij doet het niet eens expres maar het is niet aan te leren.
woensdag 12 augustus 2020 om 14:19
Maar die schoonmaker m/v komt niet de hele week. Hooguit een paar uur. Zoek er een die vroeg kan komen zodat je man misschien nog niet de behoefte heeft te rusten.
En verder is dat voor hem ook accepteren, dat wat niet meer kan nu anders moet. De schoonmaker inlichten over wat er aan de hand is. Schoonmakers komen om zo veel redenen bij mensen dat wordt heus wel gesnapt.
woensdag 12 augustus 2020 om 14:20
Goed idee Steunentoeverlaat. En neem meteen de kinderen mee in deze planning. Zij kunnen in ruil voor hun zakgeld of andere extraatjes best een vast taakje uitvoeren (afhankelijk van de leeftijd). Nog leerzaam ook. Zo leren ze ook dat het huishouden tijd kost en het dus niet vanzelfsprekend is dat het gebeurt.
Ik zou je man in het begin zeker op gang helpen. Wees blij dat hij om hulp vraagt. Help hem eens een paar weken, dan lukt het later vast vanzelf. Dat kun je onnodig vinden, maar wat schiet je daar mee op?
Ik zou je man in het begin zeker op gang helpen. Wees blij dat hij om hulp vraagt. Help hem eens een paar weken, dan lukt het later vast vanzelf. Dat kun je onnodig vinden, maar wat schiet je daar mee op?
Lach hard, duik diep, kom terug..
woensdag 12 augustus 2020 om 14:23
Tja, ik doe dat allemaal niet hoor. Ik laat het allemaal vaak behoorlijk opstapelen. Gelukkig woon ik alleen.
woensdag 12 augustus 2020 om 14:23
Het zullen altijd een soort van pubers blijven heherfstappeltaart schreef: ↑12-08-2020 14:15Ik zal wel iedereen over me heen krijgen maar dit is mijn wederhelft NIET aan te leren. Het is al jaren een bron van ergernis, ruzie tot gevolg maar het helpt niks. Zit gewoon niet in zijn systeem.
Overal slingeren schoenen rond, kleding over een stoel ipv in de kast, bierflesje mèt afgehaald dopje op aanrecht, noem maar op. Ik kan hoog en laag springen, hij doet het niet eens expres maar het is niet aan te leren.
woensdag 12 augustus 2020 om 14:40
Dat eerste speelt zeker mee. Ik probeer zeker op deze manier mijn eigen ruimte te nemen. Niet in de situatie te komen waarop ik zowel 40 uur werk maar daarnaast ook nog verantwoordelijk ben voor alles thuis. Anders zit ik straks zelf ziek thuis.-jolijn- schreef: ↑12-08-2020 14:12Ik denk dat het echte probleem is dat je nu het gevoel hebt dat alles op jouw schouders terecht komt en dat je verder compleet wordt afgeleefd, dat alles om anderen draait en jij niet meer aan de beurt komt.
Misschien is het projectie, ik sluit het niet uit.
Voor mij werd dat íets rustiger toen we uit elkaar gingen. Natuurlijk kwam vervolgens alles op mijn schouders, maar aan de andere kant hoefde ik alleen nog maar met mijn kinderen rekening te houden en niet ook nog eens met hem, zijn hobby's, zijn werk en zijn sociaal leven.
Mijn tip: neem het niet persoonlijk op als iemand dat stapeltje rommel niet mee naar boven neemt of opruimt. Mensen zien het waarschijnlijk überhaupt niet als rommel en al helemaal niet als iets wat op jouw actielijstje staat.
Wat ik op een gegeven moment heb moeten leren, is dat mensen hun eigen spullen niet als rommel zien. Zo heb ik wel eens een langdurige logee gehad die het in de woonkamer een rommeltje vond vanwege een stapeltje papier en wat afwas, maar die niet zag dat daar ook 4 paar schoenen van haar stonden, 2 open tassen, een jas en een paar truien van haar. Die dingen zag zij niet als rommel, die dingen zag ze zelfs niet eens liggen.
Vanaf dat moment ben ik er eens op gaan letten en ik blijk me zelf ook vooral te ergeren aan de rommel van de kinderen en niet aan mijn eigen rommel.
Mijn kinderen wijzen me vervolgens weer fijntjes op dat éne doosje van mij dat er staat. Kortom: rommel is 'in the eye of the beholder'.
Maar dat betekent dat hij zelfstandig een deel thuis moet kunnen runnen.
Ik wil niet straks thuiskomen en iets is niet gedaan want ik had het hem niet gezegd. Zo werkt het naar mijn idee niet.
woensdag 12 augustus 2020 om 14:49
hmm, ik bedenk me net: kun je geen foto's nemen van de ruimtes en dat als baseline nemen?
En dan eronder schrijven:
Zo ziet het er opgeruimd uit.
Schoonmaken = afstoffen, stofzuigen, dweilen, dingen afnemen met een sopje, prullenbakje legen, (en wat je in die ruimte dan ook dagelijks of wekelijks moet doen).
En dan eronder schrijven:
Zo ziet het er opgeruimd uit.
Schoonmaken = afstoffen, stofzuigen, dweilen, dingen afnemen met een sopje, prullenbakje legen, (en wat je in die ruimte dan ook dagelijks of wekelijks moet doen).
woensdag 12 augustus 2020 om 14:50
Zoals iemand al schreef, rommel heeft echt voor iedereen een andere definitie. Mijn man ziet heus de spullen wel liggen, hij ziet heus de kattenharen wel op de poef en hij ziet ook heus wel het stapeltje dat naar boven moet. Alleen hij ziet het enkel, en heeft daar verder geen gedachten of emoties bij. Ik zie het en heb er vervolgens allerhande emoties en gedachten bij, die vaak leiden tot acuut handelen: ik ga het opruimen of ik verzoek de ander, al dan niet op aardige toon, het op te ruimen.
En wij hebben hier ook vaak genoeg discussie gehad over de 'rommel'. Tot ik besloot het anders in te gaan steken. En pas toen kwamen we ook tot constructieve oplossingen. Want als je doet wat je altijd al deed, krijg je wat je altijd al kreeg.
Wij zijn gesprekken gaan voeren over wat wij prettig leven vinden. Voor mij hoort daar een zeer opgeruimd huis bij, voor hem is dat zeer strak opgevouwen was. Ik vind boodschappen doen oprecht leuk, hij vind het niet erg om elke ochtend de vaatwasser uit te ruimen. En zo zijn we tot een prima taakverdeling gekomen. Ik ruim op, ook zijn spullen en roep de pubers om hun eigen zooi op te ruimen (die daar meestal mopperend gehoor aan geven en me soms ook gewoon negeren). Ik doe de boodschappen en poets het toilet en trek wel eens een stofzuiger door de huiskamer. Hij doet alle was en altijd de vaatwasser. Voor alle andere klussen hebben we een werkster.
Die werkster heb ik al sinds we 3 weken samenwonen en was één van mijn voorwaarden om samen te gaan wonen. Ik weiger structureel ruzie te maken over het huishouden. En nu met thuiswerken vind ik het lastig dat ze er is, maar ook echt heerlijk.
Dus neem die werkster, als je dat kunt betalen. Bespreek met je man wie welke klussen doet en wanneer en hoe vaak jullie beiden dat het liefst willen. Benoem naar je man dat je er van uit gaat dat als hij op maandag ergens niet aan toekomt, hij zelf kan bedenken dat het dan dus nog moet en hij moet bedenken wanneer dan. Want ik ben met je eens dat het geen peuter is die je moet helpen herinneren zijn tanden te poetsen. Evalueer wekelijks of jullie happy zijn met hoe afgelopen week liep qua huishouden, ging het qua jullie beider energieniveau? Is het schoon/netjes genoeg naar ieders zin?
Ik snap dat de nieuwe situatie lastig is. Benoem dat ook gewoon naar je man toe. En benoem ook dat je graag samenwerkt en samen naar een oplossing zoekt, maar dat je niet elke dag gaat controleren of hij alles wel gedaan heeft en als iets niet gebeurd is, jij het als een kleuterjuf opnieuw gaat inplannen. Die verantwoordelijkheid mag inderdaad bij hem.
En wij hebben hier ook vaak genoeg discussie gehad over de 'rommel'. Tot ik besloot het anders in te gaan steken. En pas toen kwamen we ook tot constructieve oplossingen. Want als je doet wat je altijd al deed, krijg je wat je altijd al kreeg.
Wij zijn gesprekken gaan voeren over wat wij prettig leven vinden. Voor mij hoort daar een zeer opgeruimd huis bij, voor hem is dat zeer strak opgevouwen was. Ik vind boodschappen doen oprecht leuk, hij vind het niet erg om elke ochtend de vaatwasser uit te ruimen. En zo zijn we tot een prima taakverdeling gekomen. Ik ruim op, ook zijn spullen en roep de pubers om hun eigen zooi op te ruimen (die daar meestal mopperend gehoor aan geven en me soms ook gewoon negeren). Ik doe de boodschappen en poets het toilet en trek wel eens een stofzuiger door de huiskamer. Hij doet alle was en altijd de vaatwasser. Voor alle andere klussen hebben we een werkster.
Die werkster heb ik al sinds we 3 weken samenwonen en was één van mijn voorwaarden om samen te gaan wonen. Ik weiger structureel ruzie te maken over het huishouden. En nu met thuiswerken vind ik het lastig dat ze er is, maar ook echt heerlijk.
Dus neem die werkster, als je dat kunt betalen. Bespreek met je man wie welke klussen doet en wanneer en hoe vaak jullie beiden dat het liefst willen. Benoem naar je man dat je er van uit gaat dat als hij op maandag ergens niet aan toekomt, hij zelf kan bedenken dat het dan dus nog moet en hij moet bedenken wanneer dan. Want ik ben met je eens dat het geen peuter is die je moet helpen herinneren zijn tanden te poetsen. Evalueer wekelijks of jullie happy zijn met hoe afgelopen week liep qua huishouden, ging het qua jullie beider energieniveau? Is het schoon/netjes genoeg naar ieders zin?
Ik snap dat de nieuwe situatie lastig is. Benoem dat ook gewoon naar je man toe. En benoem ook dat je graag samenwerkt en samen naar een oplossing zoekt, maar dat je niet elke dag gaat controleren of hij alles wel gedaan heeft en als iets niet gebeurd is, jij het als een kleuterjuf opnieuw gaat inplannen. Die verantwoordelijkheid mag inderdaad bij hem.
woensdag 12 augustus 2020 om 14:56
Dat is wel heel erg zonde, waarom doe je dat? Je zegt dat hij het niet geleerd krijgt, dan kun je dat accepteren (en eromheen werken) of weggaan. Zonde van je energie om daar toch nog zo woedend over te worden.
woensdag 12 augustus 2020 om 14:58
Ja, ken ook genoeg mensen die dat doen.rumforviva schreef: ↑12-08-2020 14:23Tja, ik doe dat allemaal niet hoor. Ik laat het allemaal vaak behoorlijk opstapelen. Gelukkig woon ik alleen.
En dat geeft ook niet, jij woont alleen dus als jij er geen last van hebt maakt dat niets uit.
Als ik thuis kom en alle vaat staat verspreidt over het aanrecht of weet ik veel waar omdat ze te beroerd zijn even de machine uit te ruimen, kan ik daar echt pissig van worden.
Net zoals alles van je afgooien, was op de wasmand ipv erin, dat soort dingen.
woensdag 12 augustus 2020 om 15:00
Weggaan? Hahaha we zijn al meer dan veertig jaar getrouwd. Ik weet het zonde van de energie en meestal werk ik er inderdaad omheen maar als ik zelf moe ben, net het huis aan kant heb en dan wéér zoiets aantref kan ik inderdaad kwaad worden ja.
woensdag 12 augustus 2020 om 15:05
Kan ik volledig begrijpen. Het zou mij ook vreselijk irriteren!
woensdag 12 augustus 2020 om 15:08
Ik vind het steeds meer een afknapper als een man niet weet hoe hij voor zichzelf moet zorgen. Ik ken meerdere mannen, waar vanaf jongs af aan de verwachting van het huishouden bij de moeder lag of de dochters. Dat vind ik zo niet van deze tijd waarin vrouwen evenveel kunnen en soms ook moeten werken als mannen. Je man toont wel de wil, maar het is niet zo dat het wiel opnieuw uitgevonden hoeft te worden. Tuurlijk heeft iedereen zijn eigen stijl en manieren, maar een beetje discipline en je bent er al toch.
woensdag 12 augustus 2020 om 15:12
Je moet hem die taken geven, die elke week afgevinkt moeten worden, en hoe of wanneer hij dat dan doet is helemaal aan hem. Als het alsnog een rommeltje wordt kun je voorzichtig vragen of hij het de volgende dag wil opruimen, maar anders moet je het toch echt zelf doen.
Wij hadden de afspraak dat man vriendelijk zei als hij vond dat de ramen gedaan moesten worden (mijn taak). Ik zie dat niet en ik vind het langer prima dan hij. Dan wil ik dus niet, zoals in het begin, dat ik ineens op een chagrijnige manier te horen krijg dat het huis vervuilt. Je kunt dat ook op normale toon zeggen ‘goh, ik vind de ramen echt vies worden. Wil je ze lappen?’ Afspraak was dan ook dat ik dat zonder morren binnen afzienbare tijd zou doen.
Wij hadden de afspraak dat man vriendelijk zei als hij vond dat de ramen gedaan moesten worden (mijn taak). Ik zie dat niet en ik vind het langer prima dan hij. Dan wil ik dus niet, zoals in het begin, dat ik ineens op een chagrijnige manier te horen krijg dat het huis vervuilt. Je kunt dat ook op normale toon zeggen ‘goh, ik vind de ramen echt vies worden. Wil je ze lappen?’ Afspraak was dan ook dat ik dat zonder morren binnen afzienbare tijd zou doen.
woensdag 12 augustus 2020 om 15:15
Ik ook. Ben dat ook niet gewend.Kjaere schreef: ↑12-08-2020 15:08Ik vind het steeds meer een afknapper als een man niet weet hoe hij voor zichzelf moet zorgen. Ik ken meerdere mannen, waar vanaf jongs af aan de verwachting van het huishouden bij de moeder lag of de dochters. Dat vind ik zo niet van deze tijd waarin vrouwen evenveel kunnen en soms ook moeten werken als mannen. Je man toont wel de wil, maar het is niet zo dat het wiel opnieuw uitgevonden hoeft te worden. Tuurlijk heeft iedereen zijn eigen stijl en manieren, maar een beetje discipline en je bent er al toch.
Tijd terug wat contact met een man die best leuk was, maar jeezz wat een kolerebende in zn huis. Daar knap ik echt op af.
woensdag 12 augustus 2020 om 15:15
Dit gaat wel ver hoor...-jolijn- schreef: ↑12-08-2020 14:49hmm, ik bedenk me net: kun je geen foto's nemen van de ruimtes en dat als baseline nemen?
En dan eronder schrijven:
Zo ziet het er opgeruimd uit.
Schoonmaken = afstoffen, stofzuigen, dweilen, dingen afnemen met een sopje, prullenbakje legen, (en wat je in die ruimte dan ook dagelijks of wekelijks moet doen).
woensdag 12 augustus 2020 om 15:24
herfstappeltaart schreef: ↑12-08-2020 15:00Weggaan? Hahaha we zijn al meer dan veertig jaar getrouwd. Ik weet het zonde van de energie en meestal werk ik er inderdaad omheen maar als ik zelf moe ben, net het huis aan kant heb en dan wéér zoiets aantref kan ik inderdaad kwaad worden ja.
Weggaan is/was een keuze ja, jij hebt anders gekozen en dan vind ik het wel apart dat je er na veertig jaar nog zo woedend over wordt. Ik zit me af te vragen of ik ook dat soort dingen heb, maar ik geloof het niet. De dingen die ik niet begrijp van mijn man en waar ik me vroeger toch heel erg over kon opwinden (ook wel tot woedend toe) heb ik gelukkig steeds meer kunnen accepteren. Natuurlijk erger ik me nog steeds weleens, maar de dingen die 'hem niet aan te leren zijn', daar verwonder ik me eigenlijk vooral over (en ik ben erg blij dat ik er inmiddels zo naar kan kijken).
woensdag 12 augustus 2020 om 15:26
Ik ben wel blij dat mijn partner al smoorverliefd was toen ik hem voor het eerst bij mij thuis vroeg. Het is niet zo dat het een vieze bende was, maar er lag wel van alles overal. Vooral stapels tijdschriften, oud papier, voor 3 maanden boodschappengeld aan statiegeldflessen etc. Inmiddels kan ik die dingen wel bijhouden, maar er stapelen zich nog steeds allerhande zooiplekjes op in mijn huis. Hij is 100% het tegenovergestelde en het irritante is dat hij dingen ook al gewoon voor altijd doet als je het een keer hebt gevraagd.
woensdag 12 augustus 2020 om 15:27
We hebben het over een man hè. Die zijn visueel ingesteld en snappen er niets van zonder lijstje.
