Thuis
alle pijlers
Hoe snel hield jij van je (oudere) huisdier?
dinsdag 12 april 2022 om 10:23
Goedemorgen iedereen!
Vandaag een vraagje waar ik me best voor schaam. Wij hebben nu een paar dagen een 7 jaar oude hond. Ik wilde al heel lang een hond, waarbij ik een voorkeur had voor een grote hond, in het bijzonder een specifiek ras. Ik hou van hun vriendelijkheid en rust, en vind het ook mooie dieren om te zien. Voor mijn vriend was dit geen optie. Hij was sowieso iets minder van honden (ivm geur/viezigheid/haar), maar stond open voor een kleinere. Ik vond kleiner wat lastiger: blaffen vaak meer, minder geschikt voor lange wandelvakanties en ik vind ze vaak minder lief. Uiteindelijk veel over gesproken en besloten tot een tussenformaat. Ook besloten dat we eigenlijk geen gefokte puppy wilden, maar een hondje uit het asiel of via verhuisdieren. Dit weekend is het allemaal heel snel gegaan: interesse getoond en blijkbaar wilde de eigenaar er vanaf want we konden haar meteen ophalen. Toen we haar zagen schrok ik een beetje, want ze is best klein. Maar ze was ook heel lief en aanhankelijk, blafte niet en was een echte allemansvriend. Er was eigenlijk weinig nadenktijd, dus een beetje in een roes hebben we haar meegenomen.
Ik denk dat het voor mij allemaal wat snel is gegaan. Te overweldigend, en ook te weinig 'kennismakingstijd'. Want ze is hier nu, en ik kan niet anders zeggen: ze is mega lief. Ze loopt goed, sloopt niets, doet meteen heel erg haar best, is lief, aanhankelijk en eigenlijk al best gehoorzaam. Maar ik voel het nog niet. Ik weet niet goed waardoor het komt: is het omdat ze wat meer hyper is dan de honden die ik normaal leuk vind (dat zijn toch wat meer grote vriendelijke reuzen), of is het vooral uiterlijk dat ze me niet 'raakt' (ze is toch wel echt aan de kleine kant)? Of verwacht ik gewoon te veel van mezelf? Het idee dat we nu, en mogelijk nog de komende 10 jaar, best beperkt zijn door dit beestje benauwd me. Ik weet dat als ik van een hond hou me dat helemaal niets uitmaakt, maar dat is dus helaas nog niet zo. Ik hoop dat mijn gevoel nog groeit. Ik doe daarom veel met haar: knuffelen, wandelen, ik geef haar eten, en ze ligt eigenlijk de hele dag bij me in de buurt.
Daarom mijn vraag: zijn hier mensen die een wat ouder hondje kregen, en hoe lang duurde het voordat je daar helemaal gek op was? Ik hoop een beetje op geruststelling. Op een hond in de familie was ik wel meteen helemaal verliefd, maar dat was een puppy en ik hoop dat het daardoor komt. Misschien vergelijk ik mijn gevoel ook wel te veel met het gevoel voor die hond - maar die ken ik al 12 jaar en van puppy af aan dus dat is een oneerlijke vergelijking. Bovendien is zij van een ras dat voor mijn vriend te groot is.
Ik begrijp dat dit verhaal mensen kan raken, maar we doen echt ons best om haar gewild en veilig te laten voelen en zorgen goed voor haar. Ik voel me hier ook echt naar en schuldig over. We begrijpen dat de overgang voor haar ook heel lastig is. Overigens is mijn vriend gelukkig al wel gek op haar (wat best ironisch is, aangezien hij dus eigenlijk 'voor mij' een hond wou).
Vandaag een vraagje waar ik me best voor schaam. Wij hebben nu een paar dagen een 7 jaar oude hond. Ik wilde al heel lang een hond, waarbij ik een voorkeur had voor een grote hond, in het bijzonder een specifiek ras. Ik hou van hun vriendelijkheid en rust, en vind het ook mooie dieren om te zien. Voor mijn vriend was dit geen optie. Hij was sowieso iets minder van honden (ivm geur/viezigheid/haar), maar stond open voor een kleinere. Ik vond kleiner wat lastiger: blaffen vaak meer, minder geschikt voor lange wandelvakanties en ik vind ze vaak minder lief. Uiteindelijk veel over gesproken en besloten tot een tussenformaat. Ook besloten dat we eigenlijk geen gefokte puppy wilden, maar een hondje uit het asiel of via verhuisdieren. Dit weekend is het allemaal heel snel gegaan: interesse getoond en blijkbaar wilde de eigenaar er vanaf want we konden haar meteen ophalen. Toen we haar zagen schrok ik een beetje, want ze is best klein. Maar ze was ook heel lief en aanhankelijk, blafte niet en was een echte allemansvriend. Er was eigenlijk weinig nadenktijd, dus een beetje in een roes hebben we haar meegenomen.
Ik denk dat het voor mij allemaal wat snel is gegaan. Te overweldigend, en ook te weinig 'kennismakingstijd'. Want ze is hier nu, en ik kan niet anders zeggen: ze is mega lief. Ze loopt goed, sloopt niets, doet meteen heel erg haar best, is lief, aanhankelijk en eigenlijk al best gehoorzaam. Maar ik voel het nog niet. Ik weet niet goed waardoor het komt: is het omdat ze wat meer hyper is dan de honden die ik normaal leuk vind (dat zijn toch wat meer grote vriendelijke reuzen), of is het vooral uiterlijk dat ze me niet 'raakt' (ze is toch wel echt aan de kleine kant)? Of verwacht ik gewoon te veel van mezelf? Het idee dat we nu, en mogelijk nog de komende 10 jaar, best beperkt zijn door dit beestje benauwd me. Ik weet dat als ik van een hond hou me dat helemaal niets uitmaakt, maar dat is dus helaas nog niet zo. Ik hoop dat mijn gevoel nog groeit. Ik doe daarom veel met haar: knuffelen, wandelen, ik geef haar eten, en ze ligt eigenlijk de hele dag bij me in de buurt.
Daarom mijn vraag: zijn hier mensen die een wat ouder hondje kregen, en hoe lang duurde het voordat je daar helemaal gek op was? Ik hoop een beetje op geruststelling. Op een hond in de familie was ik wel meteen helemaal verliefd, maar dat was een puppy en ik hoop dat het daardoor komt. Misschien vergelijk ik mijn gevoel ook wel te veel met het gevoel voor die hond - maar die ken ik al 12 jaar en van puppy af aan dus dat is een oneerlijke vergelijking. Bovendien is zij van een ras dat voor mijn vriend te groot is.
Ik begrijp dat dit verhaal mensen kan raken, maar we doen echt ons best om haar gewild en veilig te laten voelen en zorgen goed voor haar. Ik voel me hier ook echt naar en schuldig over. We begrijpen dat de overgang voor haar ook heel lastig is. Overigens is mijn vriend gelukkig al wel gek op haar (wat best ironisch is, aangezien hij dus eigenlijk 'voor mij' een hond wou).
deleintje wijzigde dit bericht op 12-04-2022 10:27
1.44% gewijzigd
dinsdag 12 april 2022 om 13:06
Wat ontzettend naar om te lezen dat de vorige eigenaar zo snel van het beestje af moest. Schandalig hoe sommige mensen met hun dier omgaan 
Wij hadden al een hondje uit het buitenland toen we besloten er een tweede hond bij te nemen. Dit werd ook een herplaatser. We zochten echt een speelkameraadje voor onze eerste (kleine) hond.
De hond die volgens het asiel in Roemenie het best bij onze gezinssituatie zou passen, bleek bij aankomst in Nederland een stukje groter uit te vallen dan verwacht.
Het klikte niet echt direct tussen onze twee dames en ik heb mij meerdere malen afgevraagd waar ik aan was begonnen. Spelen deden ze al helemaal niet samen
Ik had bij deze hond (vind ik vervelend om te schrijven want had het liever anders gevoeld) ook niet gelijk een gevoel van dit is het helemaal, maar ik wist wel dat ze een eerlijke kans verdiende. Een aantal weken na de aankomst gingen we in lockdown, dit heeft er in gehakt bij deze hond. Ze begon ongewenst gedrag te laten zien. En dan bedoel ik in de zin van happen naar de kinderen, mijn man etc. Ze kon niet meer opladen thuis door alle drukte. Dit is hier in het gezin echt een heikel punt geweest. Maar op dat moment kon ik haar al niet meer missen. Lang verhaal, uiteindelijk is het allemaal goedgekomen met haar en we willen haar voor geen goud meer kwijt. Ze is echt mijn hond en gaat voor mij door het vuur (en andersom ook).
Geef het de tijd, en geef deze hond een eerlijke kans. Iemand schreef dat het voor de hond nu gewoon een paar dagen logeren is, als de hond bij jou weg moet. Honden begrijpen en voelen meer aan dan wij mensen soms denken/weten. Reken maar dat ze het snapt als ze weer weg moet. Dat hakt er echt in bij zo'n beestje.
Meerdere honden meegemaakt die van huis naar huis gingen, daar worden ze niet leuker op.
Wij hadden al een hondje uit het buitenland toen we besloten er een tweede hond bij te nemen. Dit werd ook een herplaatser. We zochten echt een speelkameraadje voor onze eerste (kleine) hond.
De hond die volgens het asiel in Roemenie het best bij onze gezinssituatie zou passen, bleek bij aankomst in Nederland een stukje groter uit te vallen dan verwacht.
Het klikte niet echt direct tussen onze twee dames en ik heb mij meerdere malen afgevraagd waar ik aan was begonnen. Spelen deden ze al helemaal niet samen
Ik had bij deze hond (vind ik vervelend om te schrijven want had het liever anders gevoeld) ook niet gelijk een gevoel van dit is het helemaal, maar ik wist wel dat ze een eerlijke kans verdiende. Een aantal weken na de aankomst gingen we in lockdown, dit heeft er in gehakt bij deze hond. Ze begon ongewenst gedrag te laten zien. En dan bedoel ik in de zin van happen naar de kinderen, mijn man etc. Ze kon niet meer opladen thuis door alle drukte. Dit is hier in het gezin echt een heikel punt geweest. Maar op dat moment kon ik haar al niet meer missen. Lang verhaal, uiteindelijk is het allemaal goedgekomen met haar en we willen haar voor geen goud meer kwijt. Ze is echt mijn hond en gaat voor mij door het vuur (en andersom ook).
Geef het de tijd, en geef deze hond een eerlijke kans. Iemand schreef dat het voor de hond nu gewoon een paar dagen logeren is, als de hond bij jou weg moet. Honden begrijpen en voelen meer aan dan wij mensen soms denken/weten. Reken maar dat ze het snapt als ze weer weg moet. Dat hakt er echt in bij zo'n beestje.
Meerdere honden meegemaakt die van huis naar huis gingen, daar worden ze niet leuker op.
dinsdag 12 april 2022 om 13:26
Ik wist het meteen na de 1e ontmoeting, ondanks dat ik haar toen nog niet eens aan kon raken.
Waar komt je "obsessie" met het formaat vandaan? Ik heb dat nooit goed begrepen. De argumenten die je aanhaalt "blaffen vaak meer, minder geschikt voor lange wandelvakanties en ik vind ze vaak minder lief" zijn echt kul. Ik zou proberen er wat minder vooringenomen in gaan staan en je nieuwe beestje echt gaan ervaren. Zonder al die aannames zou ze zomaar een stuk leuker kunnen zijn.
Waar komt je "obsessie" met het formaat vandaan? Ik heb dat nooit goed begrepen. De argumenten die je aanhaalt "blaffen vaak meer, minder geschikt voor lange wandelvakanties en ik vind ze vaak minder lief" zijn echt kul. Ik zou proberen er wat minder vooringenomen in gaan staan en je nieuwe beestje echt gaan ervaren. Zonder al die aannames zou ze zomaar een stuk leuker kunnen zijn.
dinsdag 12 april 2022 om 13:26
Wat ik alvast kan zeggen is dat je vooroordelen over een kleine hond totaal niet kloppen. Ik ga met die van mij (6kg) vaak hiken, geen idee hoe lang ze het volhoudt want wanneer ik stikkapot ben wil zij nog door, nog nooit was een hike te ver voor haar. Blaffen doet ze zeer zelden.
Ik heb de mijne met mijn verstand gekozen. Ik hou ook meer van grote honden, vond haar echt niet mooi (en eigenlijk nog niet) maar ze heeft een fantastisch karakter. Het heeft ook moeten groeien en door omstandigheden zijn we na 5-6 jaar nog hechter geworden.
Als ik zo lees wat je schrijft ben ik er gerust in dat het goed komt.
Ik heb de mijne met mijn verstand gekozen. Ik hou ook meer van grote honden, vond haar echt niet mooi (en eigenlijk nog niet) maar ze heeft een fantastisch karakter. Het heeft ook moeten groeien en door omstandigheden zijn we na 5-6 jaar nog hechter geworden.
Als ik zo lees wat je schrijft ben ik er gerust in dat het goed komt.
dinsdag 12 april 2022 om 13:29
Wij hebben altijd honden uit het asiel gehad. We waren altijd wel heel kritisch met 'uitzoeken' en gingen ook alleen voor een hond die we allebei echt heel leuk vonden. Onze honden gingen er ook steeds wel heel snel echt bijhoren en een belangrijk deel van ons leven uitmaken. Dus we waren altijd wel echt dol op ze en volgens mij ging dat ook vrij snel. Even aan elkaar wennen hoort er ook gewoon bij natuurlijk, het is ook niet echt realistisch om te verwachten dat je na een paar dagen al een onbreekbare band hebt met een dier.
Nu hebben we een hond die we als pup hebben gekregen en eerlijk gezegd is het toch anders. Het was een hele lastige pup en is nu ook nog steeds een handvol. Dat beest bezorgt me wat grijze haren, maar jeetje zeg... die hond is me heilig. Dat zit toch dieper dan met de honden die we wat ouder kregen (hoe dol ik daar ook op was).
Nu hebben we een hond die we als pup hebben gekregen en eerlijk gezegd is het toch anders. Het was een hele lastige pup en is nu ook nog steeds een handvol. Dat beest bezorgt me wat grijze haren, maar jeetje zeg... die hond is me heilig. Dat zit toch dieper dan met de honden die we wat ouder kregen (hoe dol ik daar ook op was).
dinsdag 12 april 2022 om 13:55
Ik vind mijn kat van bijna 8 die ik met 10 weken heb gekregen, nog steeds niet zo leuk. Ik houd wel van hem, als in dat ik er goed voor zorg en ook het beste met hem voor heb, maar het is geen match made in heaven. Gelukkig is hij wel de favoriet van mijn jongste dochter. Die heeft dan weer minder met onze andere kat.
dinsdag 12 april 2022 om 14:21
Iedereen bedankt voor de reacties! Ik vind het erg fijn om te lezen dat dit vaker voorkomt en dat het vaak goed komt. Ik voel daardoor al veel druk en stress wegvloeien, en merk eigenlijk nu al dat dat helpt.
Wat betreft mijn 'obsessie' met formaat, ik denk dat dat komt uit ervaringen met verschillende typen honden in familie- en vriendenkring . Maar ik ga mezelf daarop actiever corrigeren, want zo'n steekproef is inderdaad niet meteen 'de waarheid'.
Wat betreft mijn 'obsessie' met formaat, ik denk dat dat komt uit ervaringen met verschillende typen honden in familie- en vriendenkring . Maar ik ga mezelf daarop actiever corrigeren, want zo'n steekproef is inderdaad niet meteen 'de waarheid'.
Ik begrijp wat je zegt viva amber! Maar ik geef hier wel een verkorte weergave van ons proces. Mijn vriend en ik zijn het er toch al een jaar of 2 over eens dat we graag een tussenmaat hond wilden. Websites (o.a. ikzoekbaas) houden we eigenlijk al sindsdien in de gaten, destijds nog zonder de intentie een hondje uit te keizen ivm onze woonsituatie van toen. Nu waren we ongeveer een half jaar intensiever aan het kijken. Neemt niet weg dat het einde inderdaad rommelig is gegaan, en ook sneller dan ik had gewild.viva-amber schreef: ↑12-04-2022 12:33Als ik al lees hoe het vooraf is gegaan, vriend vindt haren vies, jij wil eigenlijk iets anders, niet bij een asiel gaan buurten maar binnen 5 min bij iemand die van zijn ouder hond af wil....op die manier voor een intensief huisdier kiezen, dat snap ik niet.
Ook zielig voor het beestje.
Mijn kat komt uit het asiel en we hadden een klik toen zij meteen haar koppie tegen mij aan duwde. Thuis ook meteen 1000 kopjes gehad. Het is een verder een loeder.
dinsdag 12 april 2022 om 16:07
Mijn ervaring met asieldieren: het duurt zeker twee maanden voordat zo’n dier zich ook veilig genoeg kan voelen om zichzelf te zijn en een beetje aan jouw huishouden is gewend. Na drie maanden heb je pas een goed beeld.
Ik heb al mijn hele leven honden. En verstandelijk weet ik dat een ‘nieuwe’ hond weer helemaal terug naar 0 is. Dat ik weer even met mijn neus op de feiten wordt gedrukt hoe intensief die eerste maanden zijn. Ik voel dan vooral veel verantwoordelijkheid en zorgzaamheid. Na die drie maanden heb ik pas dat ‘maatjes’ gevoel. Na vijf tot zes maanden pas dat ‘natuurlijke’ (dat je niet bij iedere activiteit moet nadenken over de hond bijvoorbeeld). Bij mijn eerste ‘eigen’ hond die ik zelf van A tot Z moest verzorgen en opvoeden heb ik die eerste weken bij het zoveelste ongelukje ook wel eens gedacht: ‘Waar ben ik aan begonnen’. Het is tot nu toe nog altijd helemaal goed gekomen, bij de een sneller dan bij de ander (afhankelijk van het rugzakje).
Onze asielkat: toch wel zo’n vier maanden voordat ik koosnaampjes gebruikte. Was ook wat minder wederkerigheid in maar naarmate hij mij meer opzocht groeide dat.
Ik heb al mijn hele leven honden. En verstandelijk weet ik dat een ‘nieuwe’ hond weer helemaal terug naar 0 is. Dat ik weer even met mijn neus op de feiten wordt gedrukt hoe intensief die eerste maanden zijn. Ik voel dan vooral veel verantwoordelijkheid en zorgzaamheid. Na die drie maanden heb ik pas dat ‘maatjes’ gevoel. Na vijf tot zes maanden pas dat ‘natuurlijke’ (dat je niet bij iedere activiteit moet nadenken over de hond bijvoorbeeld). Bij mijn eerste ‘eigen’ hond die ik zelf van A tot Z moest verzorgen en opvoeden heb ik die eerste weken bij het zoveelste ongelukje ook wel eens gedacht: ‘Waar ben ik aan begonnen’. Het is tot nu toe nog altijd helemaal goed gekomen, bij de een sneller dan bij de ander (afhankelijk van het rugzakje).
Onze asielkat: toch wel zo’n vier maanden voordat ik koosnaampjes gebruikte. Was ook wat minder wederkerigheid in maar naarmate hij mij meer opzocht groeide dat.
Nee heb je, ja kun je krijgen
dinsdag 12 april 2022 om 16:11
Flomy81 schreef: ↑12-04-2022 13:06
Geef het de tijd, en geef deze hond een eerlijke kans. Iemand schreef dat het voor de hond nu gewoon een paar dagen logeren is, als de hond bij jou weg moet. Honden begrijpen en voelen meer aan dan wij mensen soms denken/weten. Reken maar dat ze het snapt als ze weer weg moet. Dat hakt er echt in bij zo'n beestje.
Meerdere honden meegemaakt die van huis naar huis gingen, daar worden ze niet leuker op.
Vanuit die gedachte kun je ook redeneren dat het zielig is om een hond te houden terwijl er eigenlijk geen liefde is.
Wat ik er mee bedoelde is dat je dan beter nu nog een goed plekje kunt zoeken, dan wanneer je over een paar maanden of jaar concludeert dat het ‘m toch niet wordt.
dinsdag 12 april 2022 om 17:08
Ik heb al mijn hele leven huisdieren, maar dat idolate gevoel heb ik nog nooit bij een dier gehad. Het is een dier. Ik vind ze leuk, grappig, gezellig. De vertouwensband die je krijgt voelt fijn maar ze bezitten geen menselijke eigenschappen en emoties (al doen velen alsof dat wel zo is). Ik voel me verantwoordelijk voor hun welzijn en neem de zorg voor een huisdier heel serieus. Maar ik heb ook nog nooit een traan gelaten als een kat dood ging. Ik denk dat ik daar te nuchter voor ben. Maar misschien is het anders met honden?
dinsdag 12 april 2022 om 17:13
Zelf heb ik een probleem kater van 2 jaar over genomen.
Eerst dacht ik nog, waar ben ik aan begonnen. Wou het liefst een ander baasje voor hem vinden. Dat kon ik hem ook niet aan doen. Ben nu blij dat hij nog bij mij is.
Na een paar weken werd hij steeds liever en liever.
Het is helemaal geen probleem kat. Die andere mensen zorgden niet goed voor hem. Oké hij is nog wel bang voor andere mensen, maar dat is het.
Eerst dacht ik nog, waar ben ik aan begonnen. Wou het liefst een ander baasje voor hem vinden. Dat kon ik hem ook niet aan doen. Ben nu blij dat hij nog bij mij is.
Na een paar weken werd hij steeds liever en liever.
Het is helemaal geen probleem kat. Die andere mensen zorgden niet goed voor hem. Oké hij is nog wel bang voor andere mensen, maar dat is het.
dinsdag 12 april 2022 om 17:27
Ik herken het zeker. Had een bepaald type hond op het oog en die ik geadopteerd had voldeed aan het lijstje. Maar hij was een zwerver, in het begin afstandelijk en ik voelde dus lange tijd geen echte band met hem. Ik vond m wel oké, maar het was niet MIJN hond en had het ook best lang niet erg gevonden als weer weg zou gaan. Die band heeft (wederzijds!) echt moeten groeien en dat heeft echt wel enkele maanden geduurd, misschien wel een half jaar. Het hielp heel veel dat we naar de hondenschool zijn gegaan en veel trainingen samen hebben gedaan. Ik wist al wel hoe ik een hond moest opvoeden, maar het is toch een geplande gezamenlijke activiteit die ook wat training als huiswerk geeft, waardoor je wat meer tijd moet spenderen met elkaar. Na een tijdje realiseerde ik me ineens dat ik enorm van de hond hield en hij overduidelijk ook van mij. Hij is uiteindelijk nog 11 jaar bij ons geweest 
Geef het wat tijd, je hebt de hond nog maar net! Een band bouw je op, dat hoeft er niet meteen te zijn. Ga lekker trainen met je hond, er is van alles te doen: via YouTube zelf aan de slag of bij de sportschool gehoorzaamheid-/behendigheid-/hoopers of andere cursussen.
Geef het wat tijd, je hebt de hond nog maar net! Een band bouw je op, dat hoeft er niet meteen te zijn. Ga lekker trainen met je hond, er is van alles te doen: via YouTube zelf aan de slag of bij de sportschool gehoorzaamheid-/behendigheid-/hoopers of andere cursussen.
dinsdag 12 april 2022 om 17:32
Verschilt heel erg per hond bij mij. Ik heb maar 1 keer een jonge hond geadopteerd (5 maanden) en verder alleen oudere honden.
Tussen die honden hebben ook wel honden gezeten waarvan ik wist dat ze niet echt bij mij paste. Duurde een tijdje voor ik mij had aangepast aan hen
Mijn vervelendste hond is een kleinere adhd type beest. Het is qua karakter een beetje een chihuahua. Irritant wel. Veel blaffen. Maar ik hou zoveel van hem nu, dat duurde denk ik wel een jaar.
Ze hebben allemaal hun eigen karakter en leukere en minder leuke kanten. En dat duurt even voor je de hond helemaal kent.
Mijn vervelende chihuahua hond is bijv heel emotioneel betrokken. Als ik nies komt hij meteen aanrennen om te kijken of ik wel ok ben. Als ik au roep staat hij er bovenop. En als ik snuf geluidjes maar wanneer ik verkouden ben, checkt hij de hele dag hoe het met mij gaat. Zo intens lief.
Iemand anders ziet in hem gewoon een hond die te gauw blaft en te druk is.
Gun jezelf de tijd. Die band komt wel, maar daar moet je wel aan werken. Leuke dingen ondernemen met je hond, je best doen hem/haar te leren kennen.
Tussen die honden hebben ook wel honden gezeten waarvan ik wist dat ze niet echt bij mij paste. Duurde een tijdje voor ik mij had aangepast aan hen
Mijn vervelendste hond is een kleinere adhd type beest. Het is qua karakter een beetje een chihuahua. Irritant wel. Veel blaffen. Maar ik hou zoveel van hem nu, dat duurde denk ik wel een jaar.
Ze hebben allemaal hun eigen karakter en leukere en minder leuke kanten. En dat duurt even voor je de hond helemaal kent.
Mijn vervelende chihuahua hond is bijv heel emotioneel betrokken. Als ik nies komt hij meteen aanrennen om te kijken of ik wel ok ben. Als ik au roep staat hij er bovenop. En als ik snuf geluidjes maar wanneer ik verkouden ben, checkt hij de hele dag hoe het met mij gaat. Zo intens lief.
Iemand anders ziet in hem gewoon een hond die te gauw blaft en te druk is.
Gun jezelf de tijd. Die band komt wel, maar daar moet je wel aan werken. Leuke dingen ondernemen met je hond, je best doen hem/haar te leren kennen.
dinsdag 12 april 2022 om 17:44
Ja ik herken je wel. Toen ik 19 was koos ik mijn eerste kitten uit in het asiel, even wennen maar ik had er wel snel een klik mee.
Een jaar later wou ik een maatje voor haar, er zat een heel aanhankelijk katje in het asiel dus meegenomen. Totáál niet naar karakter gekeken, ik zat ook niet helemaal lekker in m'n vel en was die avond best wel paniekerig over de situatie. Kitten de dag erna weer teruggebracht. (Ik werkte zelf in dit asiel, was zeker een leermoment voor me.)
Toen in alle rust een andere kitten uitgekozen een maand later, enkel op gedrag. Vond het niet per se een mooi katje, maar ze zou wel bij mij en de andere kat passen.
De eerste 2 à 3 maand vond ik het heel moeilijk om haar te accepteren. Was dit wel een goed idee, vind ik haar wel leuk, etc.
Nou ik moest daar even doorheen, nu zijn we 6 jaar verder en ik kan niet zonder ze! Wat een schatten! Mijn katten zijn echt m'n leven. M'n vader noemt zich zelfs 'opa' van mijn katten hahah. Ik denk dat het wel goed gaat komen, maar je moet jezelf wel wat tijd gunnen.
Een jaar later wou ik een maatje voor haar, er zat een heel aanhankelijk katje in het asiel dus meegenomen. Totáál niet naar karakter gekeken, ik zat ook niet helemaal lekker in m'n vel en was die avond best wel paniekerig over de situatie. Kitten de dag erna weer teruggebracht. (Ik werkte zelf in dit asiel, was zeker een leermoment voor me.)
Toen in alle rust een andere kitten uitgekozen een maand later, enkel op gedrag. Vond het niet per se een mooi katje, maar ze zou wel bij mij en de andere kat passen.
De eerste 2 à 3 maand vond ik het heel moeilijk om haar te accepteren. Was dit wel een goed idee, vind ik haar wel leuk, etc.
Nou ik moest daar even doorheen, nu zijn we 6 jaar verder en ik kan niet zonder ze! Wat een schatten! Mijn katten zijn echt m'n leven. M'n vader noemt zich zelfs 'opa' van mijn katten hahah. Ik denk dat het wel goed gaat komen, maar je moet jezelf wel wat tijd gunnen.
dinsdag 12 april 2022 om 17:45
dinsdag 12 april 2022 om 17:59
Ik heb een kleine hond. Ze is nu zeven jaar oud. Ik wilde al jaren een hond, man is er pas wat later enthousiast over geworden. Kind was toen ook oud genoeg om een stem te hebben. Man en kind zijn dol op kleine hondjes. Ik hou van grote honden en van andere rassen dan we nu hebben. Verstandelijk gezien weet ik dat deze hond erg goed aansluit bij ons gezin. Maar voor mij is het een concessie, ik had liever een ander soort hond gehad. Maar dat was twee tegen één, dus daarom dit beestje.
En jawel, ik hou van haar. Ben ermee op puppycursus geweest, steek er veel tijd in, laat haar vaak uit, lange wandelingen kan ook. Ze luistert goed.
En toch heb ik het gevoel dat mijn man en kind meer van het beestje houden dan ik. Het is niet dat ik geen liefde voel voor de hond. Zeker wel. Toch denk ik dat ik meer zou hebben gehouden van een ander soort hond.
Ik schaam me daar overigens niet voor. Waarom zou ik? Ik voel wat ik voel. Niemand heeft er last van. Ik zorg goed voor de hond, knuffel ook vaak met haar. Maar ik zie niet in waarom ik me zou moeten schamen.
En jawel, ik hou van haar. Ben ermee op puppycursus geweest, steek er veel tijd in, laat haar vaak uit, lange wandelingen kan ook. Ze luistert goed.
En toch heb ik het gevoel dat mijn man en kind meer van het beestje houden dan ik. Het is niet dat ik geen liefde voel voor de hond. Zeker wel. Toch denk ik dat ik meer zou hebben gehouden van een ander soort hond.
Ik schaam me daar overigens niet voor. Waarom zou ik? Ik voel wat ik voel. Niemand heeft er last van. Ik zorg goed voor de hond, knuffel ook vaak met haar. Maar ik zie niet in waarom ik me zou moeten schamen.
dinsdag 12 april 2022 om 18:02
We wilden een langharige, kleine reu met flaporen. Kwamen thuis met een grotere, kortharige, teef met rechtopstaande oren ( dit alles voor het internet tijdperk, toen je nog gewoon naar het asiel ging om te kijken wat er zat...)
Onzindelijk ook nog eens erbij
Het duurde even, maar uiteindelijk onvoorwaardelijke liefde van beide kanten
Onzindelijk ook nog eens erbij
Het duurde even, maar uiteindelijk onvoorwaardelijke liefde van beide kanten
dinsdag 12 april 2022 om 18:14
Tja, het is ook allemaal véél te snel gegaan.
Je wou een grote hond van ras A. Met tijd om hem uit te zoeken.
Eventueel was B ook nog wel bespreekbaar omdat je man dat meer zag zitten.
Je komt thuis met een kleine hond van ras C. Zonder tijd om erover te denken omdat de ex-eigenaar te veel druk zette. (Hij had ook nog een paar dagen kunnen wachten op iemand anders die zijn hond wou overnemen.)
Niet moeilijk dat je niet vanaf het eerste moment happy bent.
Ik zou het om te beginnen minstens 3 maanden aankijken.
En hem mee op wandel-vakantie nemen. Kijken wat het beestje effectief aankan qua wandelingen.
Les voor volgende keer wel:
Laat je nooit meer onder zware tijds-druk zetten door één of ander zielig verhaal.
De ex-eigenaar had bijvoorbeeld ook een asiel kunnen contacteren als de hond toch zo snel weg moest.
Een beetje eigenaar hangt zijn hond echt niet zomaar aan een paal.
Je wou een grote hond van ras A. Met tijd om hem uit te zoeken.
Eventueel was B ook nog wel bespreekbaar omdat je man dat meer zag zitten.
Je komt thuis met een kleine hond van ras C. Zonder tijd om erover te denken omdat de ex-eigenaar te veel druk zette. (Hij had ook nog een paar dagen kunnen wachten op iemand anders die zijn hond wou overnemen.)
Niet moeilijk dat je niet vanaf het eerste moment happy bent.
Ik zou het om te beginnen minstens 3 maanden aankijken.
En hem mee op wandel-vakantie nemen. Kijken wat het beestje effectief aankan qua wandelingen.
Les voor volgende keer wel:
Laat je nooit meer onder zware tijds-druk zetten door één of ander zielig verhaal.
De ex-eigenaar had bijvoorbeeld ook een asiel kunnen contacteren als de hond toch zo snel weg moest.
Een beetje eigenaar hangt zijn hond echt niet zomaar aan een paal.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
dinsdag 12 april 2022 om 19:06
Sjulia schreef: ↑12-04-2022 17:32..
Mijn vervelende chihuahua hond is bijv heel emotioneel betrokken. Als ik nies komt hij meteen aanrennen om te kijken of ik wel ok ben. Als ik au roep staat hij er bovenop. En als ik snuf geluidjes maar wanneer ik verkouden ben, checkt hij de hele dag hoe het met mij gaat. Zo intens lief.
..
Oh heerlijk, zo’n oud wijf
dinsdag 12 april 2022 om 19:21
Van mijn honden hield ik direct, maar bij mijn huidige kat (oudere traumakat uit het asiel) heeft dat echt een paar maanden geduurd. Kostte veel wentijd, ik moest schakelen van honden- naar kattengedrag, en hij is eerlijk gezegd ook gewoon best een kl**tzak. Maar... Inmiddels is hij hier 4,5 jaar en ben ik dol op hem, inclusief zijn rare buien, zou hem niet meer willen missen. Van de meeste mensen houd je ook niet meteen, dat groeit. Het is prima als dat bij een huisdier ook zo is.
dinsdag 12 april 2022 om 19:34
Mijn kat is ook een trauma kat. Ik had alle stukjes over de katten gelezen op de website in het asiel en een lijst gemaakt van rustige katten die een appartement kunnen. Omdat ik twee katten had verloren aan ziekte, wilde ik geen kneus.
Trauma-blaas-monster stond onder aan de lijst. Prompt keurt geen kat mij een blikwaardige behalve een rode kater die al met een gezin met kinderen mee naar huis gin. En trauma blaasmonster begint kopjes te geven en laat zich aaien.
Ik vind haar super lief, maar ben ook echt de enige die haar een knuffel kan geven.
Ik zou zelf geen niet snel een dier mee naar huis nemen met wie ik geen klik heb.
Trauma-blaas-monster stond onder aan de lijst. Prompt keurt geen kat mij een blikwaardige behalve een rode kater die al met een gezin met kinderen mee naar huis gin. En trauma blaasmonster begint kopjes te geven en laat zich aaien.
Ik vind haar super lief, maar ben ook echt de enige die haar een knuffel kan geven.
Ik zou zelf geen niet snel een dier mee naar huis nemen met wie ik geen klik heb.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
dinsdag 12 april 2022 om 19:39
Dit, zo werkt het bij mij ook.StevieNicks schreef: ↑12-04-2022 11:52Ik moet ook altijd wennen en liefde moet echt groeien bij mij. Mijn kinderen toen ze geboren werden, mijn vorige kat en nu de kitten die we een goede maand in huis hebben. Bij mij is het nooit meteen liefde op het eerste gezicht. Maar uiteindelijk komt het wel en zit het goed. Dus geef het wat tijd!
dinsdag 12 april 2022 om 20:16
Ik heb 2 dames van 12 jaar, die ooit op straat geboren zijn, met een maand of 7 gevangen en vanaf 10 maanden zijn ze bij mij komen wonen. Er zijn vrienden van mij die zich, nu, na 11 jaar afvragen wat die kattenbak in mijn huis doet want ze laten zich nooit zien. Ze hebben sowieso de eerste paar jaar onder het bed en onder mijn bank gewoond. Wat zeg ik, de eerste paar jaar, zeg maar de eerste 8 jaar. Toen kwam er eentje steeds meer tevoorschijn en legde af en toe haar koppie op mijn schouder als ik in bed lag. Nu ligt ze bijna elke nacht in mijn armen, terugaaien mag maar af en toe. De liefde is nogal eenzijdig wat dat betreft.
De andere kat kwam tevoorschijn toen de eerste kat echt bij me kwam liggen, maar dan alleen als ik in bed lag. Bij haar is terugaaien verboden.....
De andere kat is nu gewond, het is nogal een stresskat, en moest een paar keer mee naar de dierenarts. Dat is al een ramp op zich, want oppakken is ook geen optie. En toen opeens, na de tweede keer dierenarts zat ze op de leuning van de bank waarop in zat en kreeg ik ineens een kopje.
Zoals gezegd, soms moet het groeien....
En ach, ook al ziet niemand ze, zitten ze onder de bank, onder de stoel en onder mijn bed, ze zijn van mij en horen bij me.
De andere kat kwam tevoorschijn toen de eerste kat echt bij me kwam liggen, maar dan alleen als ik in bed lag. Bij haar is terugaaien verboden.....
De andere kat is nu gewond, het is nogal een stresskat, en moest een paar keer mee naar de dierenarts. Dat is al een ramp op zich, want oppakken is ook geen optie. En toen opeens, na de tweede keer dierenarts zat ze op de leuning van de bank waarop in zat en kreeg ik ineens een kopje.
Zoals gezegd, soms moet het groeien....
En ach, ook al ziet niemand ze, zitten ze onder de bank, onder de stoel en onder mijn bed, ze zijn van mij en horen bij me.
dinsdag 12 april 2022 om 20:49
Ik was al verliefd op m’n kat toen ik de foto van hem zag (kitten). Opgehaald en as we speak ligt ‘ie nu (5 jaar later) tegen me aan op de bank. Houden van was er direct en is nooit meer weggegaan. Kijk er altijd naar uit om hem weer te zien en knuffelen als ik naar huis ga, andersom staat hij bij de deur als ik beneden kom en geeft me dan 1000 kopjes en knort als een varken.
Daarna mijn vriend leren kennen, hij moest wel even wennen aan mijn kat (heel lief, maar ook heel druk/speels, gefixeerd op eten en ondeugend, zijn eigen kat was heeeeel rustig) maar dat is helemaal goedgekomen en die 2 zijn nu ook onafscheidelijk.
Daarna mijn vriend leren kennen, hij moest wel even wennen aan mijn kat (heel lief, maar ook heel druk/speels, gefixeerd op eten en ondeugend, zijn eigen kat was heeeeel rustig) maar dat is helemaal goedgekomen en die 2 zijn nu ook onafscheidelijk.
dinsdag 12 april 2022 om 20:55
Ik heb 2 honden. Van degene die ik van pup af aan heb hield ik direct.
Een paar jaar later een 2e hond overgenomen. Het duurde heel lang voordat ik echt van dit beestje begon te houden. Toen ik zag hoe lief en aanhankelijk hij was, kon ik niet anders doen dan hem in mijn hart sluiten. Ik begreep dat ik voor hem alles betekende, dus kon ik niet anders doen dan ook van hem houden. Echte pure liefde.
Een paar jaar later een 2e hond overgenomen. Het duurde heel lang voordat ik echt van dit beestje begon te houden. Toen ik zag hoe lief en aanhankelijk hij was, kon ik niet anders doen dan hem in mijn hart sluiten. Ik begreep dat ik voor hem alles betekende, dus kon ik niet anders doen dan ook van hem houden. Echte pure liefde.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
