Huishoudelijk hulp

Voor mij is een goede hulp eentje die ik dezelfde eisen opleg als die ik mezelf opleg in mijn werk. Namelijk, je komt om te werken. Je hoeft niet te beesten, maar je moet wel doorwerken. Sommige mensen vinden huishoudelijke hulpen zielig geloof ik. Nu heb ik zelf jarenlang dat werk gedaan en ik was niet zielig. Dus heb ook niet de neiging extra te gaan pamperen.

Als iemand twee of drie uur komt, vind ik het zelf raar als je daarvan al 20 minuten gaat zitten ouwehoeren en koffiedrinken. Maar ik zie het genoeg om me heen. En dat zou ik misschien nog best prima vinden, als ik het idee heb dat iemand daarna dan ook gewoon écht werkt. Maar op mijn hulp na die ik nu heb, heb ik helaas al veel ervaring met hulpen waar ik zelf niet zo blij mee was. Dan doe ik het liever zelf, omdat ik of het gevoel heb dat ik de hele tijd moet blijven meedenken (ik hou van iemand die zelfstandig en logisch kan nadenken) en dan raak ik uit mijn werk of omdat ik me zit op te vreten van dat getrut of omdat iemand gezellig komt ouwehoeren tegen mij, terwijl ik zit te werken.

Gelukkig heb ik nu een goede. Hopelijk blijft ze lang.

En van mijn kant uit vind ik het belangrijk dat je iemand waardeert om haar inzet, verteld waar je blij mee bent en ook eerlijk bent als dat niet zo is. Regelmatig wat te drinken aanbieden (waarbij het dan niet de bedoeling is dat ze telkens weer gaan zitten, want dan bied ik niks aan), af en toe een beetje gezellig doen, betrouwbaar zijn en vertrouwen schenken. Ik laat graag los, zodat ik er niet mee bezig hoef te zijn. En dan vind ik het fijn om iemand te treffen die dat vertrouwen waard is.

Ik had ooit een hulp die vooral bezig was met de fruitschaal rangschikken en kussentjes leuk op kleur leggen. Maar eens even op verzoek alle keukenkastjes uitsoppen, dat had niet de voorkeur.

Ook eens gehad dat ik er een keer achter kwam dat mijn vaas blijkbaar kapot was gegaan. Kan gebeuren, iemand is aan het werk, maar dat zeg je dan toch even?

Precies wat Singlejingle zegt! Eerlijk zijn en goed vertellen wat je verwacht. Die kans heb je in het begin en later veel plezier van. Een hulp moet in mijn ogen de eigen weg vinden in je huis en zelfstandig werken. Ik ga een hulp ook niet zeggen hoe ze moet poetsen (op een paar gevoelige materialen na) wel dat het schoon moet zijn. Hoe ze dat doet, moet ze zelf weten. Het is haar vak. Ik ben er zelf liefst op een gegeven moment niet meer bij, dus vertrouwen moet er wel zijn na een tijdje.

Oja, hoe vind je een hulp? Uit eigen ervaring weet ik dat kaartjes ophangen bij de supermarkt in de wijk succesvol is. Investeer in het (selectie)gesprek waarin je alvast je wensen op tafel legt en kijkt of het klikt. Denk ook al aan of je een vast dagdeel wil en check of dat kan. Verder: reageert iemand serieus, belt iemand netjes terug en vraagt ze zelf ook wat aan jou, zijn handige indicaties.

Pff, waar vind je zo iemand is een goeie vraag. Tot nu toe alleen maar ellende gehad. Waaronder niet komen opdagen, gestolen kinderkleding, kapot rolgordijn na ramen lappen, niks op z’n plek terugzetten en vooral ook het werk zelf niet zien. Ik begin er niet meer aan!

Wij hebben er al diverse versleten… Ze gaan verhuizen, kunnen het fysiek niet meer aan of vinden een andere baan. Eentje heeft m’n sieraden gejat . Het is elke keer weer een zoektocht om iemand te vinden. Natuurlijk hebben wij ook het liefste iemand die het werk ziet, flink aanpakt en af en toe iets extra’s doet zoals een kastje van binnen ofzo, maar de realiteit is weerbarstiger. Ach, ik ben al blij dat ik zelf de badkamer niet hoef te poetsen.

Bij mij is het meestal zo (tenzij de hulp dat zelf anders wil) dat ik iemand meteen uitnodig om te komen poetsen. Maar vaak ook omdat het soms al wel een tijdje geleden is en de noodzaak hoog is
Niet een kennismakingsgesprek, maar komen, eerste half uur ben je dan idd kwijt aan uitleggen en dingen aanwijzen en meteen aan de gang. Pas tegen het einde van zo'n eerste keer ga ik een beetje geinteresseerd vragen stellen (als ik denk dat ik iemand wel vaker wil laten komen, want natuurlijk hou ik zo'n eerste keer onopvallend een beetje in de gaten hoe iemand werkt).

Ik heb al best wat tijd versleten aan kennismakingsgesprekjes en dan kwam iemand niet opdagen of na de kennismaking bleek het drie keer niks. Begin maar gewoon en dan merk ik dan wel of ik met je verder wil en of de hulp verder wil met mij. Dan komt de interesse in de mensch vanzelf.

Ohja, ik vind de hulp vaak (meestal) via nextdoor.

Ik heb nu een heel goeie, al 5 jaar. Maar daarvoor ook minder goede gehad. Zagen het werk niet liggen, kletsen meer dan ze poetsten of wilde graag 2x vooruit betaalt worden omdat ze geen geld had en een boel trieste verhalen... Heb haar toen af en toe een tas boodschappen gegeven als extraatje. Maar dat wil ik helemaal niet al dat gedoe.

Gewoon een betrouwbare hulp.
Deze dame vond ik via Facebook. Had een oproepje geplaatst op de plaatselijke groep voor vraag/aanbod diensten. Maar zie ze ook voorbij komen op verkoophoekjes hoor.

Het beste is via mond op mond reclame, maar dat moet je maar net tegenkomen.

Deze dame werkt hard en ziet werk liggen. Neemt haast geen pauze, ondanks dat ik haar dat zo ongeveer verplicht. Is rond de 50 jaar en klimt op trappetjes of ligt op haar knieën te schrobben... Zo'n ouderwetse mentaliteit van niet lullen maar poetsen.
Ik ben er super blij mee.
Ik kan best zelf veel, maar heb werk, gezin, studie en sociale verplichtingen en eigenlijk gewoon geen zin

Let wel, veel hulpen krijgen een uitkering en doen dit zwart. Mocht er controle komen van uwv dan kan dat heftige gevolgen hebben. Dus maak goede afspraken daarover vooraf.