Kat weggelopen?

M'n kat Bagwana is weer buiten

Eén van de andere katten was vanmiddag buitengelaten door mij, en die heeft net zo lang aan het kattenluik gekrabd totdat 'ie open was. En nu kan ik Bagwana nergens vinden. Ze was een paar weken geleden ook al kwijt, toen kwam ze na een week terug. Ze is al 17 en ik heb het idee dat ze echt een oud besje aan het worden is, ze is een beetje clumsy af en toe en zit de hele dag te zitten. Haar vacht is dof en ze is afgevallen.



Nu lees ik op internet over nierproblemen, de symptomen kloppen (minus braken, dat doet ze niet) maar ik ben nadat ze vorige keer weggelopen was, naar de dierenarts geweest. Die zou dat toch wel even checken dan? Afijn, m'n lieve zwarte kat is nu dus wéér buiten, ik dus weer in de stress, hoop dat ik net zo lucky ben als vorige keer en ze dus gewoon weer terugkomt. (En ondertussen vraag ik me af of een kat idd wegloopt als het zijn/haar tijd is, zeg maar... maar daar wil ik niet aan denken.)

Dank jullie wel (f)



Het gaat wisselend, vrijdag bijv ben ik gaan werken, heb er even over kunnen praten en voor de rest ook andere gesprekken met klega's en klanten. Wel ben ik erg bang dat er met de andere poezels ook iets gebeurt dus ik heb er vrijdag twee mee naar de dierenarts gesleurd voor vaccinaties en check-up, en volgende week de andere twee. De dierenarts begreep mijn angst wel.



Van een vriendin die verpleegkundige is hoorde ik dat coma echt een héél zachte dood is, de beste manier die je kunt gaan zeg maar. Dat troostte me, en de andere katten troosten me ook. Zo warm en levendig en gezellig.



Maar vrijdagavond las ik van iemand een noodkreet die een goed tehuis zoekt voor een kat, en dan merk ik dat ik dat gewoonweg niet kán nu. Is veel- en veelste vroeg. Terwijl ik, als Baggie nog geleefd had, waarschijnlijk van mening was geweest dat er nog een 6e bij kon.



Ik wilde op m'n fotosite een foto van haar plaatsen, met "In loving memory" erbij, maar dat kan ik (nog) niet. Dan ga ik daar heel verdrietig van zijn denk ik.



Zolang ik bezig ben met andere dingen, gaat het best okee met me. Het was prettig ook om weer te werken vrijdag, dan ga je toch anders je weekend in ook. Is er even een werkdag tussendoor geweest.



Ik heb altijd al erg veel moeite met loslaten gehad en als ik mijzelf daarin laat gaan, dan ga ik niet alleen verdrietig zijn om Bagwana maar ook meteen denken aan mijn vader, m'n ex, andere katten die ik heb gehad etc. Vandaar dat ik probeer om mijzelf af te leiden. Soms kijk ik naar het grafje in de tuin en dan denk ik: tis goed dat ik haar meegenomen heb, nu is ze weer thuis!



En ik realiseer me ergens wel dat het in feite 'egoïstisch' zou zijn om verdrietig te zijn, in die zin, ze was ongeneselijk ziek en is er nu wel op een heel mooie manier tussenuitgegaan. Niet te ver afgetakeld, geen pijn, lekker bij het baasje op schoot (en daar lag ze het allerliefst)

Ik had haar uit het asiel en ze had duidelijk verlatingsangst, niet veel liefde gehad van de vroegere baasjes denk ik.. Ben blij dat ik dat de afgelopen jaren heb kunnen en mogen compenseren voor haar (f)