Thuis
alle pijlers
Onze lieve kat is er niet meer...
donderdag 25 juni 2009 om 07:53
Onze lieve kater is gisteren aangereden. Gelukkig werden we door buurtgenoten gebeld. Ze hadden hem al in een doosje gedaan. Zijn koppie was beschadigd (dat heb ik niet meer gezien) maar zijn lijfje was nog helemaal intact. We hebben hem meegenomen naar huis en hem nog even geaaid. Onze poes heeft afscheid genomen. Ze probeerde nog met hem te spelen maar had al snel door dat er geen beweging meer in kwam. Toen hebben we hem meegenomen naar buiten en hem begraven. Zijn eerste speelmuisje heb ik nog in de doos gedaan.
Hij was zo bijzonder voor ons, leefde eigenlijk al in geleende tijd. We hebben hem drie jaar geleden gevonden op een camping in een natuurgebied. Hij had nog vier broertjes en zusjes. De camping was nog druk en de katten vonden overal eten. Maar in september wordt het rustiger en trekken de verwilderde katten de duinen in. Omdat hier beschermde vogels zitten wordt er op de katten gejaagd. Anders eten de katten de beschermde vogels op. Twee avonden voor ons vertrek stond er een vrouw met een inimini katje op haar hand op het pad. Ik wilde mijn tanden gaan poetsen en kwam haar tegen. Uiteindelijk hebben wij ons katje meegenomen naar huis. Hij was nog heel klein, paste nog op mijn hand. Ik heb hem met een flesje nog gevoed maar hij at al snel vast voedsel. Zijn moeder was verwilderd en ik denk dat haar kleine katjes al snel van alles bij elkaar sprokkelden op de camping. Als we hem niet mee hadden genomen had hij de afgelopen drie jaar al niet meer gehad, dat is nog een kleine troost. Toch had hij bij ons 18 jaar moeten worden. En nu is hij er niet meer
Hij was zo bijzonder voor ons, leefde eigenlijk al in geleende tijd. We hebben hem drie jaar geleden gevonden op een camping in een natuurgebied. Hij had nog vier broertjes en zusjes. De camping was nog druk en de katten vonden overal eten. Maar in september wordt het rustiger en trekken de verwilderde katten de duinen in. Omdat hier beschermde vogels zitten wordt er op de katten gejaagd. Anders eten de katten de beschermde vogels op. Twee avonden voor ons vertrek stond er een vrouw met een inimini katje op haar hand op het pad. Ik wilde mijn tanden gaan poetsen en kwam haar tegen. Uiteindelijk hebben wij ons katje meegenomen naar huis. Hij was nog heel klein, paste nog op mijn hand. Ik heb hem met een flesje nog gevoed maar hij at al snel vast voedsel. Zijn moeder was verwilderd en ik denk dat haar kleine katjes al snel van alles bij elkaar sprokkelden op de camping. Als we hem niet mee hadden genomen had hij de afgelopen drie jaar al niet meer gehad, dat is nog een kleine troost. Toch had hij bij ons 18 jaar moeten worden. En nu is hij er niet meer
donderdag 25 juni 2009 om 07:57
Hee Kaetje, wat verdrietig. Hier ook iemand die de poes, net geen 6 heeft moeten laten inslapen. Kreeg ineens een verlamming in het achterlijfje. Ondanks het feit dat ik razendsnel bij de dierenarts was, kon deze niets meer voor mij doen. Het is niet te genezen. Het was een vreselijk leuke, guitige kater, een goeie sul, maar een ontzettende grapjas. Ook onze andere poes mist haar broertje verschrikkelijk.
donderdag 25 juni 2009 om 08:00
Och Kaetje toch, wat jammer voor je.... 3 is dan toch veel te jong, poes had idd 18 jaar van je moeten genieten en jij van hem.
Het verlies van je huisdier doet altijd zeer, hoe lang je ze ook hebt. Maar je hebt hem wél 3 mooie jaren gegeven, als je hem niet had gered was hij toch eerder doodgegaan. Sterkte meid, ik weet hoe het voelt....
Het verlies van je huisdier doet altijd zeer, hoe lang je ze ook hebt. Maar je hebt hem wél 3 mooie jaren gegeven, als je hem niet had gered was hij toch eerder doodgegaan. Sterkte meid, ik weet hoe het voelt....
donderdag 25 juni 2009 om 08:46
@muis
Ons katertje van nog geen jaar kreeg ook een verlamming een paar weken terug in zijn achterlijf. Daarna nog meer symptomen zoals ontsteking in de lever en uiteindelijk epileptische aanvallen..
Echt zooo zielig als je hem zag wankelen met dat lijfje.. En hij kon niet echt miauwen, maar tijdens zijn ziek zijn ontwikkelde hij een hartverscheurende miauw en we wisten gewoon niet wat we konden doen!
Het ging nog eventjes beter door alle antibiotica en weet ik veel wat nog meer spuiten. (hij kreeg wel 300ml vocht elke dag ingespoten onder de huid tegen uitdroging)
Maar helaas.. Volgens de dierenarts was het FIP...iets wat je weer niet goed kan beoordeling behalve door een punctie..
Maarja, en het lullige is nog, we hebben ook zijn broertje thuis, maar die is een week na de dood van hem niet meer thuis gekomen:( Echt heel raar en vervelend.
Heel veel sterkte allemaal!!
SuzieQ
Ons katertje van nog geen jaar kreeg ook een verlamming een paar weken terug in zijn achterlijf. Daarna nog meer symptomen zoals ontsteking in de lever en uiteindelijk epileptische aanvallen..
Echt zooo zielig als je hem zag wankelen met dat lijfje.. En hij kon niet echt miauwen, maar tijdens zijn ziek zijn ontwikkelde hij een hartverscheurende miauw en we wisten gewoon niet wat we konden doen!
Het ging nog eventjes beter door alle antibiotica en weet ik veel wat nog meer spuiten. (hij kreeg wel 300ml vocht elke dag ingespoten onder de huid tegen uitdroging)
Maar helaas.. Volgens de dierenarts was het FIP...iets wat je weer niet goed kan beoordeling behalve door een punctie..
Maarja, en het lullige is nog, we hebben ook zijn broertje thuis, maar die is een week na de dood van hem niet meer thuis gekomen:( Echt heel raar en vervelend.
Heel veel sterkte allemaal!!
SuzieQ
donderdag 25 juni 2009 om 09:13
Arme jullie Kaetje.....
Vreselijk om zo je huisdier te verliezen.
Jij schrijft dit nu en ik zie net twee van mijn katten de weg oversteken. Een rustige weg maar er wordt wel eens veel te hard gereden. Ik hou iedere keer mijn adem in als ik ze over zie steken.
Veel sterkte de komende tijd, je zult hem vast nog een hele tijd missen.
Heb je een mooie foto?
Op canvas afdrukken is helemaal niet duur meer, misschien een tip? Om een mooie, beetje grote foto van 'm op te hangen, waar je hem iedere dag kunt zien?
Vreselijk om zo je huisdier te verliezen.
Jij schrijft dit nu en ik zie net twee van mijn katten de weg oversteken. Een rustige weg maar er wordt wel eens veel te hard gereden. Ik hou iedere keer mijn adem in als ik ze over zie steken.
Veel sterkte de komende tijd, je zult hem vast nog een hele tijd missen.
Heb je een mooie foto?
Op canvas afdrukken is helemaal niet duur meer, misschien een tip? Om een mooie, beetje grote foto van 'm op te hangen, waar je hem iedere dag kunt zien?
donderdag 25 juni 2009 om 10:37
kijk eens op www.dekattensite.nl en dan het forum. Hier zijn veel katteneigenaren en mensen die een zelfde verlies kennen..Daar kun je misschien je verhaal ook kwijt.
Veel sterkte!
Veel sterkte!
donderdag 25 juni 2009 om 11:35
Kaetje, ik zit weer met natte ogen. Mijn katertje is op 5 jarige leeftijd doodgereden en hij was zo speciaal. Zoals elke kat speciaal is. We hebben inmiddels een nieuwe poes die onze kater nooit kan vervangen maar die op haar manier ook weer heel lief is. En avontuurlijk. Ik zie haar vaak over de weg struinen en weet dat het weer fout zou kunnen aflopen, maar het plezier dat ze heeft buiten kan ik haar niet afnemen. Je hebt je kat een paar mooie jaren bezorgd, die hij zonder jou niet gehad had. Het verlies is nu pijnlijk maar straks herinner je je de leuke, grappige, lieve momenten die jullie samen gehad hebben en kan je met een glimlach aan hem terugdenken. Voor nu veel sterkte.
donderdag 25 juni 2009 om 12:10
donderdag 25 juni 2009 om 21:36
voor iedereen die ook een lieve kat verloren is. Wat een dramatische verhalen allemaal....
Ik vind het heel mooi om alle verhalen over andere katten en hun karakter te lezen. Dat vind ik zo leuk aan katten, ze doen precies wat ze zelf willen. Voor mijn man hoefde het eigenlijk niet zo, dat kleine katje uit de duinen.... Onze kat was dus juist niet bij hem weg te slaan! Vooral 's morgens, dan liep hij hem continu achterna en voor de voeten. Wilde op de wastafel zitten als man zich ging scheren enzo. Zo schattig! En natuurlijk raakte man zo juist heel erg aan hem gehecht.
Ik heb vandaag nog een paar keer flink gejankt. In de auto toen ik langs de plek reed waar hij aangereden is (ik kom er altijd elke dag langs naar mijn werk). En ook toen ik mijn oma belde. Ze is dol op katten en ze zei dat ze helemaal zat te trillen toen ze het nieuws hoorde. Zo zielig...
Wat iemand anders ook al schreef: we wilden hem ook niet binnen houden. Hij vond het juist zo leuk buiten, lekker spelen en op de schutting zitten en bij iedereen naar binnen gluren.
Heel lief van iedereen die gereageerd heeft. Het doet me goed om het op te schrijven. Eleonora, bedankt voor je foto-idee. Ik denk dat we inderdaad een mooie foto af laten drukken, misschien op canvas of misschien voor in een lijst. En dan ook eentje van ons konijn en eentje van onze poes. Kunnen we de drie foto's mooi bij elkaar hangen.
Bedankt allemaal!
Ik vind het heel mooi om alle verhalen over andere katten en hun karakter te lezen. Dat vind ik zo leuk aan katten, ze doen precies wat ze zelf willen. Voor mijn man hoefde het eigenlijk niet zo, dat kleine katje uit de duinen.... Onze kat was dus juist niet bij hem weg te slaan! Vooral 's morgens, dan liep hij hem continu achterna en voor de voeten. Wilde op de wastafel zitten als man zich ging scheren enzo. Zo schattig! En natuurlijk raakte man zo juist heel erg aan hem gehecht.
Ik heb vandaag nog een paar keer flink gejankt. In de auto toen ik langs de plek reed waar hij aangereden is (ik kom er altijd elke dag langs naar mijn werk). En ook toen ik mijn oma belde. Ze is dol op katten en ze zei dat ze helemaal zat te trillen toen ze het nieuws hoorde. Zo zielig...
Wat iemand anders ook al schreef: we wilden hem ook niet binnen houden. Hij vond het juist zo leuk buiten, lekker spelen en op de schutting zitten en bij iedereen naar binnen gluren.
Heel lief van iedereen die gereageerd heeft. Het doet me goed om het op te schrijven. Eleonora, bedankt voor je foto-idee. Ik denk dat we inderdaad een mooie foto af laten drukken, misschien op canvas of misschien voor in een lijst. En dan ook eentje van ons konijn en eentje van onze poes. Kunnen we de drie foto's mooi bij elkaar hangen.
Bedankt allemaal!
