Thuis
alle pijlers
Poes laten inslapen
woensdag 29 april 2009 om 12:55
Vanmiddag is het zover, dan gaat onze lieve poes naar de poezehemel..
Hij (tis een vrouwtje, maar op een of andere manier heb ik het altijd over hem en hij) is ruim 15 jaar oud, en op. Ontzettend mager, vanmorgen bij het aaien kon ik zn ribben aan de boven, zij en onderkant tellen, en ook zn bekken steekt uit. Hij laat z'n ontlasting gaan, vacht is dof, krijgt kale plekjes op zn kop, en zo kan ik nog wel even door gaan.
Vanmorgen de dierenarts gebeld, met de vraag wat er nog aan te doen is, en zij raadden aan om hem dan maar in te laten slapen, het is aflopende zaak, iets wat ik zelf ook wel weet natuurlijk.
Zonet Snaak op de hoogte gesteld, en samen hebben we hem nog lekker geknuffeld en verwend met een bakje Sheba. Vanmiddag brengen we hem met zn 2tjes bij de dierenarts, en blijven lekker bij hem tot ie niet meer leeft, Snaak wil graag mee, en dat mag dus van mij. Uitgelegd dat Poes nu lekker in de hemel verder kan spelen, dat ie daar niet meer ziek en oud is, en dat Snaaks broertje heel goed op hem zal passen.
En wat doet het pijn, zo'n keuze maken.
T was/is zo'n lieve poes, is als zwerfkatje aan komen lopen, ik heb hem (tegen de zin van mn vader) in huis gehaald, en hij is nooit meer weggegaan. T was echt een monster, vrat de kaas van je brood, scheurde pakken melk open, ik kon hem bij tijden wel achter het behang plakken, maar wat zal ik hem gaan missen!
Hij (tis een vrouwtje, maar op een of andere manier heb ik het altijd over hem en hij) is ruim 15 jaar oud, en op. Ontzettend mager, vanmorgen bij het aaien kon ik zn ribben aan de boven, zij en onderkant tellen, en ook zn bekken steekt uit. Hij laat z'n ontlasting gaan, vacht is dof, krijgt kale plekjes op zn kop, en zo kan ik nog wel even door gaan.
Vanmorgen de dierenarts gebeld, met de vraag wat er nog aan te doen is, en zij raadden aan om hem dan maar in te laten slapen, het is aflopende zaak, iets wat ik zelf ook wel weet natuurlijk.
Zonet Snaak op de hoogte gesteld, en samen hebben we hem nog lekker geknuffeld en verwend met een bakje Sheba. Vanmiddag brengen we hem met zn 2tjes bij de dierenarts, en blijven lekker bij hem tot ie niet meer leeft, Snaak wil graag mee, en dat mag dus van mij. Uitgelegd dat Poes nu lekker in de hemel verder kan spelen, dat ie daar niet meer ziek en oud is, en dat Snaaks broertje heel goed op hem zal passen.
En wat doet het pijn, zo'n keuze maken.
T was/is zo'n lieve poes, is als zwerfkatje aan komen lopen, ik heb hem (tegen de zin van mn vader) in huis gehaald, en hij is nooit meer weggegaan. T was echt een monster, vrat de kaas van je brood, scheurde pakken melk open, ik kon hem bij tijden wel achter het behang plakken, maar wat zal ik hem gaan missen!
woensdag 29 april 2009 om 13:07
Oh het doet zo'n pijn om je beestje te moeten missen!
Denk aan die mooie jaren die je met hem hebt gehad en dan zie je zelf ook dat hij nu een oude zieke kat is geworden en niet meer de gezonde kat die hij vroeger was. Het is een hele eerlijke keuze die je voor het beest maakt, al voelt het voor jou natuurlijk niet zo...
Laatst ging mijn lieve konijn dood, waar ik ook waanzinnig gek mee was. Toen kreeg ik van mijn forumdinnen dit gedichtje....
De regenboogbrug,
Er is een plaats in de hemel die Regenboog brug heet.
Als een dier waar je veel van houdt doodgaat,
dan gaat dat dier naar de Regenboog brug.
Daar zijn uitgestrekte weiden en heuvels voor onze lieve vrienden, zodat ze met elkaar kunnen rennen en spelen.
Er is genoeg eten, water en zonneschijn
en onze vrienden voelen zich daar warm en prettig.
Alle oude en zieke dieren worden daar weer jong en beter.
Alle dieren die gewond of verminkt waren, worden weer sterk en gezond, precies zoals wij ze herinneren in onze dromen.
De dieren zijn gelukkig en tevreden, er is echter een klein ding:
Ze vinden het jammer dat ze hun baasje of bazinnetje
achter hebben moeten laten.
Ze rennen en spelen met elkaar,
maar dan komt de dag dat er eentje plotseling stopt met spelen
en in de verte tuurt.
Zijn ogen beginnen te stralen, hij begint te trillen van opwinding.
Plotseling verlaat hij de groep,
rent over het groene gras, sneller en sneller.
Hij heeft je gezien en als jij en je lieveling elkaar eindelijk treffen, houden jullie elkaar stevig vast, bij deze vreugdevolle hereniging.
Om nooit meer uit elkaar te gaan.
De vrolijke kussen overstelpen je gezicht,
je handen aaien zijn liefdevolle kop
en je kijkt weer in die trouwe ogen, die je zolang niet hebt gezien, maar die altijd in je hart zijn gebleven.
En dan gaan jullie samen over de Regenboog brug...
Denk aan die mooie jaren die je met hem hebt gehad en dan zie je zelf ook dat hij nu een oude zieke kat is geworden en niet meer de gezonde kat die hij vroeger was. Het is een hele eerlijke keuze die je voor het beest maakt, al voelt het voor jou natuurlijk niet zo...
Laatst ging mijn lieve konijn dood, waar ik ook waanzinnig gek mee was. Toen kreeg ik van mijn forumdinnen dit gedichtje....
De regenboogbrug,
Er is een plaats in de hemel die Regenboog brug heet.
Als een dier waar je veel van houdt doodgaat,
dan gaat dat dier naar de Regenboog brug.
Daar zijn uitgestrekte weiden en heuvels voor onze lieve vrienden, zodat ze met elkaar kunnen rennen en spelen.
Er is genoeg eten, water en zonneschijn
en onze vrienden voelen zich daar warm en prettig.
Alle oude en zieke dieren worden daar weer jong en beter.
Alle dieren die gewond of verminkt waren, worden weer sterk en gezond, precies zoals wij ze herinneren in onze dromen.
De dieren zijn gelukkig en tevreden, er is echter een klein ding:
Ze vinden het jammer dat ze hun baasje of bazinnetje
achter hebben moeten laten.
Ze rennen en spelen met elkaar,
maar dan komt de dag dat er eentje plotseling stopt met spelen
en in de verte tuurt.
Zijn ogen beginnen te stralen, hij begint te trillen van opwinding.
Plotseling verlaat hij de groep,
rent over het groene gras, sneller en sneller.
Hij heeft je gezien en als jij en je lieveling elkaar eindelijk treffen, houden jullie elkaar stevig vast, bij deze vreugdevolle hereniging.
Om nooit meer uit elkaar te gaan.
De vrolijke kussen overstelpen je gezicht,
je handen aaien zijn liefdevolle kop
en je kijkt weer in die trouwe ogen, die je zolang niet hebt gezien, maar die altijd in je hart zijn gebleven.
En dan gaan jullie samen over de Regenboog brug...
woensdag 29 april 2009 om 13:08
Hier 2 ouwe dibbesjes van ruim 15. Het gaat nog goed, zijn gek met elkaar en stoeien nog veel samen en halen kattekwaad uit. Maar ze worden ook ouder en krijgen (nu nog niet ernstige) kwaaltjes. Ook voor mij komt ergens het moment waar jij nu voor staat en daar moet ik nog niet aan denken. Maar als het niet meer gaat en het voor het beestje beter is uit z'n lijden verlost te worden wil ik op net zo'n liefdevolle manier handelen als jij. Je keuze is de juiste maar daarom niet minder moeilijk. Sterkte, ik voel met je mee.
woensdag 29 april 2009 om 13:35
Heel veel sterkte! Ik weet hoe het voelt, heb het 2 maanden geleden ook meegemaakt met mijn lieve kater! Het is vreselijk om je beestje zo te zien lijden....laten inslapen is heel erg verdrietig, maar het is wel een mooie manier vind ik, ookal is het een moeilijke beslissing. De dierenarts was heel erg aardig en ik heb het zo goed af kunnen sluiten, hopelijk is dat voor jullie straks ook zo.
Heel veel sterkte en ook voor straks, want het zal niet makkelijk zijn....
Liefs,
November
Heel veel sterkte en ook voor straks, want het zal niet makkelijk zijn....
Liefs,
November
woensdag 29 april 2009 om 13:58
quote:yoyo2 schreef op 29 april 2009 @ 13:07:
Oh het doet zo'n pijn om je beestje te moeten missen!
Denk aan die mooie jaren die je met hem hebt gehad en dan zie je zelf ook dat hij nu een oude zieke kat is geworden en niet meer de gezonde kat die hij vroeger was. Het is een hele eerlijke keuze die je voor het beest maakt, al voelt het voor jou natuurlijk niet zo...
Laatst ging mijn lieve konijn dood, waar ik ook waanzinnig gek mee was. Toen kreeg ik van mijn forumdinnen dit gedichtje....
De regenboogbrug,
Er is een plaats in de hemel die Regenboog brug heet.
Als een dier waar je veel van houdt doodgaat,
dan gaat dat dier naar de Regenboog brug.
Daar zijn uitgestrekte weiden en heuvels voor onze lieve vrienden, zodat ze met elkaar kunnen rennen en spelen.
Er is genoeg eten, water en zonneschijn
en onze vrienden voelen zich daar warm en prettig.
Alle oude en zieke dieren worden daar weer jong en beter.
Alle dieren die gewond of verminkt waren, worden weer sterk en gezond, precies zoals wij ze herinneren in onze dromen.
De dieren zijn gelukkig en tevreden, er is echter een klein ding:
Ze vinden het jammer dat ze hun baasje of bazinnetje
achter hebben moeten laten.
Ze rennen en spelen met elkaar,
maar dan komt de dag dat er eentje plotseling stopt met spelen
en in de verte tuurt.
Zijn ogen beginnen te stralen, hij begint te trillen van opwinding.
Plotseling verlaat hij de groep,
rent over het groene gras, sneller en sneller.
Hij heeft je gezien en als jij en je lieveling elkaar eindelijk treffen, houden jullie elkaar stevig vast, bij deze vreugdevolle hereniging.
Om nooit meer uit elkaar te gaan.
De vrolijke kussen overstelpen je gezicht,
je handen aaien zijn liefdevolle kop
en je kijkt weer in die trouwe ogen, die je zolang niet hebt gezien, maar die altijd in je hart zijn gebleven.
En dan gaan jullie samen over de Regenboog brug...
Deze hoort er nog bij;
regenboogbrug
Heel veel sterkte Maroon. Wat verdrietig toch. liefs xmv
Oh het doet zo'n pijn om je beestje te moeten missen!
Denk aan die mooie jaren die je met hem hebt gehad en dan zie je zelf ook dat hij nu een oude zieke kat is geworden en niet meer de gezonde kat die hij vroeger was. Het is een hele eerlijke keuze die je voor het beest maakt, al voelt het voor jou natuurlijk niet zo...
Laatst ging mijn lieve konijn dood, waar ik ook waanzinnig gek mee was. Toen kreeg ik van mijn forumdinnen dit gedichtje....
De regenboogbrug,
Er is een plaats in de hemel die Regenboog brug heet.
Als een dier waar je veel van houdt doodgaat,
dan gaat dat dier naar de Regenboog brug.
Daar zijn uitgestrekte weiden en heuvels voor onze lieve vrienden, zodat ze met elkaar kunnen rennen en spelen.
Er is genoeg eten, water en zonneschijn
en onze vrienden voelen zich daar warm en prettig.
Alle oude en zieke dieren worden daar weer jong en beter.
Alle dieren die gewond of verminkt waren, worden weer sterk en gezond, precies zoals wij ze herinneren in onze dromen.
De dieren zijn gelukkig en tevreden, er is echter een klein ding:
Ze vinden het jammer dat ze hun baasje of bazinnetje
achter hebben moeten laten.
Ze rennen en spelen met elkaar,
maar dan komt de dag dat er eentje plotseling stopt met spelen
en in de verte tuurt.
Zijn ogen beginnen te stralen, hij begint te trillen van opwinding.
Plotseling verlaat hij de groep,
rent over het groene gras, sneller en sneller.
Hij heeft je gezien en als jij en je lieveling elkaar eindelijk treffen, houden jullie elkaar stevig vast, bij deze vreugdevolle hereniging.
Om nooit meer uit elkaar te gaan.
De vrolijke kussen overstelpen je gezicht,
je handen aaien zijn liefdevolle kop
en je kijkt weer in die trouwe ogen, die je zolang niet hebt gezien, maar die altijd in je hart zijn gebleven.
En dan gaan jullie samen over de Regenboog brug...
Deze hoort er nog bij;
regenboogbrug
Heel veel sterkte Maroon. Wat verdrietig toch. liefs xmv
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
woensdag 29 april 2009 om 18:20
Lief die reacties, dank jullie wel!!
Vanmiddag om half 5 was het zover, Snaak wilde heel graag mee, dus dat mocht.
We waren meteen aan de beurt, en ze zagen ook direct dat dit het beste was, hij was volgens hen ook gewoon op.
Hij kreeg eerst een prikje om te gaan slapen, en toen hebben we hem nog even lekker geknuffeld, Snaak scheen nog even met haar prinsessezaklamp op zn buikje, want dat zou ie vast fijn vinden.. Toen lieten ze ons even alleen, en hebben we hem nog meer geaaid en gekust etc. Daarna hét spuitje gekregen, en toen was het heel snel klaar. Snaak vond het gek dat ie nog gewoon op het kleedje lag, terwijl ie dus nu eigenlijk al een sterretje in de hemel was, dus maar verteld dat zn velletje en botjes hier gewoon bleven, maar dat wat Poes was, en wat in zn koppie zat nu in de hemel was, en dat ie daar gewoon een nieuw velletje zou krijgen. Een mooi glanzend velletje, en dat ie dan niet meer zo mager was, en weer gewoon lekker kon poepen en plassen, dat vond ze wel een fijn idee geloof ik.
Net thuis riep ze hem heel hard, met de mededeling; "de hemel is toch heel ver, ik moet wel schreeuwen, anders hoort ie me toch niet?!
Geloof dat mn vriendin het wat gek vond, dat ik Snaak meenam, aan haar reactie op msn te horen, maar ik heb er een goed gevoel bij, nu weet ze precies wat er met Poes gebeurt is. En ook al is het nog maar een kleuter, dood hoort erbij, of je dat nu leuk vind of niet..
Vanmiddag om half 5 was het zover, Snaak wilde heel graag mee, dus dat mocht.
We waren meteen aan de beurt, en ze zagen ook direct dat dit het beste was, hij was volgens hen ook gewoon op.
Hij kreeg eerst een prikje om te gaan slapen, en toen hebben we hem nog even lekker geknuffeld, Snaak scheen nog even met haar prinsessezaklamp op zn buikje, want dat zou ie vast fijn vinden.. Toen lieten ze ons even alleen, en hebben we hem nog meer geaaid en gekust etc. Daarna hét spuitje gekregen, en toen was het heel snel klaar. Snaak vond het gek dat ie nog gewoon op het kleedje lag, terwijl ie dus nu eigenlijk al een sterretje in de hemel was, dus maar verteld dat zn velletje en botjes hier gewoon bleven, maar dat wat Poes was, en wat in zn koppie zat nu in de hemel was, en dat ie daar gewoon een nieuw velletje zou krijgen. Een mooi glanzend velletje, en dat ie dan niet meer zo mager was, en weer gewoon lekker kon poepen en plassen, dat vond ze wel een fijn idee geloof ik.
Net thuis riep ze hem heel hard, met de mededeling; "de hemel is toch heel ver, ik moet wel schreeuwen, anders hoort ie me toch niet?!
Geloof dat mn vriendin het wat gek vond, dat ik Snaak meenam, aan haar reactie op msn te horen, maar ik heb er een goed gevoel bij, nu weet ze precies wat er met Poes gebeurt is. En ook al is het nog maar een kleuter, dood hoort erbij, of je dat nu leuk vind of niet..
woensdag 29 april 2009 om 18:35
Ik vind het helemaal niet vreemd dat je je dochter hebt mee genomen. Heb ik zelf ook gedaan, de eerste keer was ze amper 2 jaar... De tweede keer was ca. een half jaar geleden, toen was ze net 8. Ik weet niet hoe oud jouw dochter is?
Ik vind dat je het goed gedaan hebt. Het zou toch raar zijn voor een kind dat de poes er van de één op de andere dag niet meer is, en zo leren ze dat de dood ook bij het leven hoort...
Natuurlijk mogen ze verdrietig zijn, dat waren mijn kinderen ook (mijn zoon is ouder -14-, de kat die we vorig jaar in hebben moeten laten slapen was ongeveer net zo oud als hij) maar op deze manier konden ze zich er beter bij neerleggen dat onze kat er niet meer zou zijn...
Ik vind dat je het goed gedaan hebt. Het zou toch raar zijn voor een kind dat de poes er van de één op de andere dag niet meer is, en zo leren ze dat de dood ook bij het leven hoort...
Natuurlijk mogen ze verdrietig zijn, dat waren mijn kinderen ook (mijn zoon is ouder -14-, de kat die we vorig jaar in hebben moeten laten slapen was ongeveer net zo oud als hij) maar op deze manier konden ze zich er beter bij neerleggen dat onze kat er niet meer zou zijn...
