Thuis
alle pijlers
Rot gevoel: vrienden kopen huis, wij niet.
zaterdag 13 april 2024 om 20:23
Hi!
Laat ik beginnen met voorop stellen dat mijn gevoel een luxe probleem is. Daar ben ik me van bewust.Desalniettemin geeft dit dilemma me vaak een rot gevoel. Misschien hebben jullie tips en adviezen hoe hier mee om te gaan:
Ik ben begin 30, samen met mijn vriend hebben we een kind van 1,5. We wonen in de randstad en werken in het onderwijs en culturele sector. We verdienen genoeg om rond te komen, sparen is lastiger. We wonen in een sociale huurwoning met genoeg ruimte, al missen we een buiten. We zouden graag willen kopen, maar dat lijkt haast onmogelijk met ons salaris en de plek waar we willen wonen.
We hebben een fijne vriendengroep, waarvan de meeste net als wij een kind hebben. Dat is fijn en heeft ons sinds die tijd nog dichter bij elkaar gebracht.
Er is echter een verschil met onze vrienden: zij hebben allemaal een huis kunnen kopen van minimaal 4 ton ( weliswaar met hulp van ouders!) en wij komen niet eens in de buurt. Dat heeft een tijd lang niet zoveel uitgemaakt; de verschillen leken verder niet echt aanwezig. Echter, nu ons kind steeds groter wordt en we meer behoefte krijgen aan (buiten)ruimte én we weliswaar kansloos zijn op de arbeidsmarkt, komt er steeds meer jaloezie om de hoek kijken.
Ja, dat is menselijk, maar wat een rotgevoel. Op verjaardagen en borrels gaat het vaak over de koophuizen, de dure bakfietsen, ze pochen er niet mee, maar het zijn wel thema's. Logisch, want het houdt hen bezig. Bij ons begint het steeds meer te wringen. Of, ons, 'Ik' eigenlijk. Mijn vriend vindt het onzin als ik bij thuiskomst na een verjaardag huilend op de bank neerplof van jaloezie.
Ik tel mijn zegeningen, focus me op het positieve, er is zoveel om blij mee te zijn... een koophuis is zeker niet alles. En wie zegt dat die vrienden gelukkiger zijn dan wij? En toch, wat een rotgevoel bezorgd het me vaak. Ik ga nu zelfs soms niet meer naar verjaardagen en borrels omdat ik geen zin heb in dat rot gevoel achteraf ( hoe leuk het soms ook was!) Dat gras dat groener lijkt aan de overkant, daar zou ik zo graag van af willen. Of misschien wat milder...
Hebben jullie hier ervaring mee?
Laat ik beginnen met voorop stellen dat mijn gevoel een luxe probleem is. Daar ben ik me van bewust.Desalniettemin geeft dit dilemma me vaak een rot gevoel. Misschien hebben jullie tips en adviezen hoe hier mee om te gaan:
Ik ben begin 30, samen met mijn vriend hebben we een kind van 1,5. We wonen in de randstad en werken in het onderwijs en culturele sector. We verdienen genoeg om rond te komen, sparen is lastiger. We wonen in een sociale huurwoning met genoeg ruimte, al missen we een buiten. We zouden graag willen kopen, maar dat lijkt haast onmogelijk met ons salaris en de plek waar we willen wonen.
We hebben een fijne vriendengroep, waarvan de meeste net als wij een kind hebben. Dat is fijn en heeft ons sinds die tijd nog dichter bij elkaar gebracht.
Er is echter een verschil met onze vrienden: zij hebben allemaal een huis kunnen kopen van minimaal 4 ton ( weliswaar met hulp van ouders!) en wij komen niet eens in de buurt. Dat heeft een tijd lang niet zoveel uitgemaakt; de verschillen leken verder niet echt aanwezig. Echter, nu ons kind steeds groter wordt en we meer behoefte krijgen aan (buiten)ruimte én we weliswaar kansloos zijn op de arbeidsmarkt, komt er steeds meer jaloezie om de hoek kijken.
Ja, dat is menselijk, maar wat een rotgevoel. Op verjaardagen en borrels gaat het vaak over de koophuizen, de dure bakfietsen, ze pochen er niet mee, maar het zijn wel thema's. Logisch, want het houdt hen bezig. Bij ons begint het steeds meer te wringen. Of, ons, 'Ik' eigenlijk. Mijn vriend vindt het onzin als ik bij thuiskomst na een verjaardag huilend op de bank neerplof van jaloezie.
Ik tel mijn zegeningen, focus me op het positieve, er is zoveel om blij mee te zijn... een koophuis is zeker niet alles. En wie zegt dat die vrienden gelukkiger zijn dan wij? En toch, wat een rotgevoel bezorgd het me vaak. Ik ga nu zelfs soms niet meer naar verjaardagen en borrels omdat ik geen zin heb in dat rot gevoel achteraf ( hoe leuk het soms ook was!) Dat gras dat groener lijkt aan de overkant, daar zou ik zo graag van af willen. Of misschien wat milder...
Hebben jullie hier ervaring mee?
alisa010 wijzigde dit bericht op 13-04-2024 22:30
0.14% gewijzigd
maandag 15 april 2024 om 23:18
Alisa010 schreef: ↑15-04-2024 22:25Dit hele topic en jullie reacties hebben wel echt mijn ogen geopend. Dank daarvoor.
Want, is het echt dat koophuis? [....]
Wat begon met een gevoel van jaloezie en behoorlijk overdreven ( en kinderachtig) klagen over mijn vrienden, bracht een topic te weeg met talloze reacties. Die had ik niet zien aankomen. Het was van me af schrijven. Wat er nu toe heeft geleid dat ik de boel echt van een andere kant bekijk en ik goed de nadelen van een koophuis voor me heb ( blinde vlek). Ik ga een gesprek aan met mijzelf en vriend over 'wat willen we eigenlijk echt' ? Mochten jullie hier tips en adviezen over hebben hoor ik het ook graag...want nu komt het echt moeilijke werk
Elkaar laten uitpraten. Dat was voor mijn vriend en mij een leerpunt. Vaak schoot er wel een al halverwege het verhaal van de ander in de weerstand.
Die weerstand proefde ik ook een beetje in jouw reacties op de onderneming van je vriend doordat je wat mokkig schreef dat hij in loondienst wel een hypotheek kon krijgen. Maar goed, het is dus niet echt het koophuis, dat staat ergens symbool voor bij jullie. Interessante zoektocht die jullie samen kunnen ondernemen!
maandag 15 april 2024 om 23:57
Inderdaad. Het kan een interessante reis zijn om elkaar beter te leren begrijpen. Elkaars wensen beter te leren kennen, maar ook drijfveren. Iedereen denkt altijd dat mensen wel dezelfde doelen hebben en die ook op dezelfde wijze voor zich zien.
Maar elk individu kan hele andere waarden toekennen aan bepaalde zaken. En vaak moet je jezelf ook goed kennen om te weten of je die waarden ook écht zo voelt of alleen maar vindt omdat iedereen dat vindt.
Neem er gewoon de tijd voor en probeer altijd goed te blijven luisteren en in te leven, ook al zie je dingen anders. Dat kan naast elkaar staan, en doet echt geen afbreuk aan je eigen wensen. Iedereen tikt toch net anders.
Maar elk individu kan hele andere waarden toekennen aan bepaalde zaken. En vaak moet je jezelf ook goed kennen om te weten of je die waarden ook écht zo voelt of alleen maar vindt omdat iedereen dat vindt.
Neem er gewoon de tijd voor en probeer altijd goed te blijven luisteren en in te leven, ook al zie je dingen anders. Dat kan naast elkaar staan, en doet echt geen afbreuk aan je eigen wensen. Iedereen tikt toch net anders.
dinsdag 16 april 2024 om 09:24
Zoals ik het lees, maar misschien kan TO daar dan duidelijker over zijn, is dit al langere tijd aan de gang en zit er geen progressie in. Bedenk ook eens hoe dat gaat als ze over 5 jaar wellicht uit elkaar gaan. Dan heeft zij met haar inkomen het gezin draaiende gehouden en hij met zijn bedrijf vet op de botten? Ik vind haar verlangen dat hij meer gaat bijdragen zodat ook haar dromen waargemaakt kunnen worden niet zo heel gek.MrsMorrison schreef: ↑15-04-2024 17:50Ik neem aan dat ze dit vantevoren besproken hebben. Een onderneming opbouwen kost tijd en geld. En de winst terug in de onderneming brengen om te investeren. Hoezo is dat onaantrekkelijk?
En al die nagelsalons of kapsalons aan huis dan? Die vaak vrouwen die de kans krijgen van hun partner zelf iets op te starten. Is dat ook onaantrekkelijk?
Of werken in een minder betaalde sector? Niet iedereen heeft de luxe om door te kunnen leren en groeien. Ik vind er niks onaantrekkelijks aan, juist een teken van doorzetten in iets wat je graag wil. Natuurlijk moet het op een gegeven moment wel wat meer op gaan brengen maar zoals ik het begreep zit dat ook zeker in de koker en kost het iig geen geld nu. Alleen sparen is lastig. Maar dat is voor beiden want TO werkt ook maar 3 dagen.
Ten aanzien van vrouwen, heel leuk om mee te spelen, maar een relatie met een vrouw is niet voor mij. Dus daar maak ik mij dan niet druk om. Dubbele standaard, ik weet het.
dinsdag 16 april 2024 om 09:26
Natuurlijk. Maar zoals ik het lees gaat het helemaal niet zo goed en is het meer een veredelde hobby. Lees ik misschien verkeerd.
Edit: reactie van TO gelezen. Ergens in het midden dus...
donderdag 18 april 2024 om 10:52
TO, mooi dat je meer perspectieven hebt leren kennen en meeneemt in je overwegingen. Ik liep van de week, tussen de koophuizen, over dit topic te denken en risico's van kopen en moest denken aan een rapport dat onlangs is uitgekomen over verzakkende woningen. Het onderwerp kwam net weer even voorbij op de radio. Het is (ook) een probleem van de samenleving, want het gaat niet alleen om koopwoningen. Maar jeetje, het is bepaald niet niks als huizeneigenaar. Mensen steken de kop in het zand. Begrijpelijk, maar niet verstandig. Op zulke momenten ben ik maar weer blij dat ik geen huizeneigenaar meer ben. Ik had daar - als alleenstaande - sowieso nogal wat stress van, volgens mij is niet iedereen per se een geschikte huizeneigenaar, ik vergelijk het wel eens met het ondernemerschap. Ik weet uiteraard dat dat verschillende dingen zijn, maar ik verbaas me wel eens over de vanzelfsprekendheid van mensen dat je zou moeten kopen.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
