Soms denk ik: is dit het?

Hallo allemaal,

Lang getwijfeld om een topic te starten. Bij deze toch gedaan. Ik hoop dat dit de juiste categorie is.

Ik ben 25 jaar, werk fulltime en woon in een mooi appartement voor een zeer betaalbare prijs met mijn hond en kat. Ik zie mijn ouders en zus regelmatig (wij zijn een close gezin), ik ben (jammer genoeg weer) alleenstaand, heb een paar fijne (individuele) vrienden waar ik zo nu en dan wat leuks mee doe (regelmatig naar festivals, lunchen, op vakantie, of uiteten o.i.d.) en nog ''verveel ik me'' en denk ik: ''is dit het?''

Ik denk soms dat ik zo'n midlife crisis op mijn 25e heb. Wat wil ik? Is dit het? Had ik niet meer moeten reizen? Ben ik niet te serieus voor deze leeftijd? (ik hou totaal niet van uitgaan in de stad, zuipvakanties, onenightstands, etc), Ga ik nog een leuke vriend krijgen waarmee ik daadwerkelijk verder mee kom?

Of te wel: ik vind het moeilijk om geluk te zien in (kleine) dingen wat ik wel heb en ik vraag me af waarom ik niet tevreden ben/kan zijn terwijl ik echt niet mag klagen voor mijn leeftijd. Ik leg de lat hoog en ik pieker veel, dat is wie ik ben maar buiten dat om ben ik toch niet, gok ik, de enige die dit ervaart?

Komt dit door social media? Je ziet alleen maar mooiere en betere dingen / gelukkige mensen. Ik weet dat 90% fake is en alles voor de fame en volgers is maar toch ga je dingen geloven.

Komt dit door het datelife van nu? Iedereen wil maar iets dat niet te bindend is. Alleen seks, geen kinderen, geen label. Als het iets te serieus of moeilijk wordt, zijn ze weg.

En wat is dat toch met mensen die afspraken niet na komen?: niet op tijd komen, last minute afzeggen, etc.

Ik heb het idee dat in deze tijd / mijn hoofd alles beter, mooier en gelukkiger moet en dat we niet meer kunnen genieten van de (kleinere) dingen. En dat iedereen maar te makkelijk denkt en doet (datelife en afspraken niet nakomen).

Ben ik de enige die hier last van heeft? HELP..

lime222 schreef: ↑

29-07-2022 07:39

Ik proef ook een soort angst in dat je het verkeerd zou doen of hebt gedaan. Had ik niet, zou ik niet. Wil je wel meer reizen? Of zou je liever een studie oppakken? Of een hobby? Moet alles meerwaarde geven? Hoe erg zou het zijn als het altijd zo zou blijven? Altijd in deze flat, single, met huisdieren, fijne vrienden, lieve familie, etc?

Misschien heb je teveel tijd om handen om te denken en zou je naar hebben bij een sport/hobby/vrijwilligers werk/intensievere baan/studie?

Ik denk dat het hebben van keuzes en opties en social media ons best onzeker kan maken. Soms is het best lekker als het gewoon geen optie is.

Je vragen herken ik wel. Ze gaan altijd weg als ik een periode heb waarin ik weet dat ik doe wat ik moet doen, hoe saai ook. En ze komen op als ik denk dat ik nu iets moet veranderen, anders heb ik straks misschien spijt…

Sterkte!

Dankjewel voor je berichtje. tijd over is een groot woord, ben erg druk met mijn baan en dieren en daarnaast besteed ik mijn tijd aan mezelf, vrienden en familie. Ben blij als ik even zit.. haha

Ik moet misschien is gaan nadenken over een bucketlist en dan op moment zoals nu iets gaan afstrepen. Wellicht werkt dat..! Dan ga ik nu maar eens goed nadenken WAT

Paardenbloem88 schreef: ↑

29-07-2022 07:50

Heel herkenbaar! Ik heb ook regelmatig 'crisissen'. Meestal merk ik dat dit begint als ik het gevoel heb te weinig voldoening uit mijn baan te halen. Maar het heeft ook te maken met dat ik het mis om van betekenis te zijn voor anderen. Steeds maar focussen op wat ik zelf wil zorgt juist voor een grotere crisis. Mijn plek op deze wereld zie ik vooral van betekenis in relatie tot andere mensen. Daarom probeer ik om het mijzelf niet al te comfortabel te maken en ook na te denken hoe ik anderen kan helpen.

Goede eigenschap van je. Dat heb ik dat ook een lange tijd gedaan en daar ging ik vaak zelf van ten onder. Daar ben ik dus eigenlijk een beetje mee gestopt op mijn familie en beste vrienden dan na natuurlijk. Maaaaar ik begrijp wel wat je bedoeld.

ik ben in 2018 een maand alleen naar thailand geweest (toen had ik nog geen verantwoordelijkheden) om mezelf te vinden. Dit heeft positief gewerkt. Ik heb besloten om eind september 2 weken weer alleen weg te gaan i.p.v. met vriendinnen, naar het buitenland (wel europa). Hoop dat ik mezelf weer wat kan vinden/gelukkig kan zijn met de kleine dingen en weer leer genieten van het moment.