Thuis
alle pijlers
Thuis voelen in nieuw huis
zaterdag 2 februari 2008 om 22:04
Hoi
Een half jaar geleden ben ik met mijn vriend van de stad (bovenwoning) naar het platteland verhuisd. We wonen nu 18 km van de stad en hebben nu een boerderijtje met beesten en land, ik dacht dat het helemaal het einde zou worden.
Toch mis ik mis ons oude huis en onze oude buurt op dit moment nog heel erg! Ik twijfel er over of het wel de goede stap is geweest, of ik toch niet meer een stadsmens ben. Ik heb hiervoor in een andere stad gestudeerd en mijn vriendinnen wonen over het hele land verspreid, ik wil hier nog wat meer mensen leren kennen. In de dorpen om ons heen wonen voornamelijk oudere mensen, en in de stad dus meer jonge. Dit had ik me niet zo gerealiseerd, dat ik ook behoefte heb aan leuke contacten in de buurt, kroegje, winkels dichtbij ect. Niet dat we nooit meer uit gaan , maar toch, het is anders als je overal de auto voor moet pakken.
We moeten ook nog wat opknappen dus het huis is ook nog niet helemaal naar mijn zin. Mijn vriend voelt zich overal wel thuis, ik heb wat meer moeite met verandering. Ik probeer het gewoon tijd te geven maar ik zit er toch best mee.
Nou ja, goed, het is een luxe probleem, maar ik zou toch graag willen weten wat jullie denken, hoe lang duurde het voordat jullie je thuis voelden in je nieuwe huis, wat vind je van de stad en platteland als woon plaats?
Een half jaar geleden ben ik met mijn vriend van de stad (bovenwoning) naar het platteland verhuisd. We wonen nu 18 km van de stad en hebben nu een boerderijtje met beesten en land, ik dacht dat het helemaal het einde zou worden.
Toch mis ik mis ons oude huis en onze oude buurt op dit moment nog heel erg! Ik twijfel er over of het wel de goede stap is geweest, of ik toch niet meer een stadsmens ben. Ik heb hiervoor in een andere stad gestudeerd en mijn vriendinnen wonen over het hele land verspreid, ik wil hier nog wat meer mensen leren kennen. In de dorpen om ons heen wonen voornamelijk oudere mensen, en in de stad dus meer jonge. Dit had ik me niet zo gerealiseerd, dat ik ook behoefte heb aan leuke contacten in de buurt, kroegje, winkels dichtbij ect. Niet dat we nooit meer uit gaan , maar toch, het is anders als je overal de auto voor moet pakken.
We moeten ook nog wat opknappen dus het huis is ook nog niet helemaal naar mijn zin. Mijn vriend voelt zich overal wel thuis, ik heb wat meer moeite met verandering. Ik probeer het gewoon tijd te geven maar ik zit er toch best mee.
Nou ja, goed, het is een luxe probleem, maar ik zou toch graag willen weten wat jullie denken, hoe lang duurde het voordat jullie je thuis voelden in je nieuwe huis, wat vind je van de stad en platteland als woon plaats?
zaterdag 2 februari 2008 om 22:09
Ik wil wel met je ruilen!
Maar zonder gekheid; toen ik ging samenwonen met lief (op een flatje) heeft dat eigenlijk al die tijd (drie jaar) als "vakantie" gevoeld. Nooit als een echt thuis. Sinds januari 2006 wonen we in ons huidige huis en eigenlijk was het daar direct bij het bekijken al "ons huis" en het voelde als thuiskomen.
Dus ik herken je gevoel wel enigszins. Maar als je dat eigenlijk altijd al hebt gehad (dwz ook in andere huizen) dan zou ik het lekker nog wat tijd geven. Weet je vriend wel hoe je je eronder voelt? Dat lijkt me wel belangrijk....
Maar zonder gekheid; toen ik ging samenwonen met lief (op een flatje) heeft dat eigenlijk al die tijd (drie jaar) als "vakantie" gevoeld. Nooit als een echt thuis. Sinds januari 2006 wonen we in ons huidige huis en eigenlijk was het daar direct bij het bekijken al "ons huis" en het voelde als thuiskomen.
Dus ik herken je gevoel wel enigszins. Maar als je dat eigenlijk altijd al hebt gehad (dwz ook in andere huizen) dan zou ik het lekker nog wat tijd geven. Weet je vriend wel hoe je je eronder voelt? Dat lijkt me wel belangrijk....
zaterdag 2 februari 2008 om 23:29
Ik heb tot mijn negentiende (ben nu 25) op het platteland gewoond en ben toen verhuisd naar een grote stad in de Randstad. Het heeft bij mij echt minstens twee jaar geduurd voordat ik me echt thuisvoelde in mijn nieuwe woonplaats, en na nog weer een jaar of twee ging dat thuisgevoel weer over (maar dat kwam vooral door de buurt waarin ik woonde en mijn huisgenoten). Ik ben nu net terug van een half jaar in het buitenland en woonde de afgelopen maand weer bij mijn ouders op het platteland. Ik kan nu helaas concluderen dat ik me daar toch nog steeds het meest thuisvoel - helaas, omdat ik morgen weer terugverhuis naar 'mijn' stad en het nog wel een tijdje zal duren voordat ik weer naar het platteland kan. Ik 'moet' in de Randstad wonen omdat mijn sociale leven zich daar afspeelt en omdat ik daar betere baankansen heb, maar het is een soort spagaat waarvan beide kanten niet ideaal zijn.
This was not judgment day - only morning. Morning: excellent and fair.
zaterdag 2 februari 2008 om 23:37
zaterdag 2 februari 2008 om 23:48
Hoi maaikegirl.
Dat is wel een enorme verandering zeg,je verhuizing.
Ik ben maar een paar straten verder gaan wonen,dus wat buurt betreft wel oke.
Maar ik moet ook enorm wennen aan het nieuwe huis.
En aan de straat,veel rustiger(je kan hier volgens mij een week dood in je huis liggen).
Op zich wel lekker,een autoluw straatje,maar kan mijn draai nog niet vinden.
Het huis,ook nog niet alles af,voelt nog niet als mijn huis(gaat wel iets beter)
En ik voel mij nog onveilig in dit huis. Andere geluiden,en een twee onder een kap,waar bij ons blokje wij niets meer naast ons hebben.Ik kom uit een tussenwoning en nu kan er van alles om mijn huis heen komen.
Nou ja,van alles,voel mij nog niet op mijn gemak.
Ik kan overigens hèèl moeilijk tegen veranderingen,dus had wel verwacht dat het niet makkelijk zou zijn.
Tsja,en dan woon ik gewoon in mijn vertrouwde buurt.
Kan mij voorstellen dat dit heel erg wennen is voor je.
Ik zou het wel met je vriend bespreken,je kan denk ik wel wat steun gebruiken.
Sterkte!
Iry
Dat is wel een enorme verandering zeg,je verhuizing.
Ik ben maar een paar straten verder gaan wonen,dus wat buurt betreft wel oke.
Maar ik moet ook enorm wennen aan het nieuwe huis.
En aan de straat,veel rustiger(je kan hier volgens mij een week dood in je huis liggen).
Op zich wel lekker,een autoluw straatje,maar kan mijn draai nog niet vinden.
Het huis,ook nog niet alles af,voelt nog niet als mijn huis(gaat wel iets beter)
En ik voel mij nog onveilig in dit huis. Andere geluiden,en een twee onder een kap,waar bij ons blokje wij niets meer naast ons hebben.Ik kom uit een tussenwoning en nu kan er van alles om mijn huis heen komen.
Nou ja,van alles,voel mij nog niet op mijn gemak.
Ik kan overigens hèèl moeilijk tegen veranderingen,dus had wel verwacht dat het niet makkelijk zou zijn.
Tsja,en dan woon ik gewoon in mijn vertrouwde buurt.
Kan mij voorstellen dat dit heel erg wennen is voor je.
Ik zou het wel met je vriend bespreken,je kan denk ik wel wat steun gebruiken.
Sterkte!
Iry
zondag 3 februari 2008 om 11:39
Toen ik mn huis uit moest ivm sloop.. ben ik gaan kijken naar koopwoningen. op 8 minuten loopafstand, terug in de woonwijk waar ik mijn Haagse leven begonnen ben heb ik een geweldig huis gekocht.
Nu begin ik me er langzaamaan thuis te voelen. Er was godgruwelijk veel te doen met het koopcontract (andere partij was het kwijt en ik op rondreis) hypotheek ging mis.. alles wat je maar kan benoemen Daarna enorme ruzie met ouders over de indeling en aanpak van klussen. Ik heb mn verhuisdatum gered en toen moest het echt nog mn thuis worden.
Nu ... 4 maanden verder begint dat eindelijk te komen.
Ik ben namelijk 2 weken na mn verhuizing in het ziekenhuis beland, voelde me echt niet goed ook al voor die tijd.
Ben nog steeds bezig met mn huisje op te knappen, maar het gevoel begint te komen. Mis mijn oude huis nog steeds enorm (denk dat dat komt omdat het geen vrijwillige keuze was om het te verlaten)
Gelukkig nog wel in mn eigen stad, bij mn eigen vrienden etc..
Bij jou i dat nog wel even anders. Gun het inderdaad de tijd maar neem die tijd ook! Klus lekker verder in je huisje, maak het tot jouw thuis. Daarna kan je aan de rest gaan werken, wat ook makkelijker zal gaan daarna.
Ga af en toe bij een vriend(in) logeren die ergens anders woont om het gemis te compenseren! Je zal na een tijdje blij zijn als je weer thuis komt
Nu begin ik me er langzaamaan thuis te voelen. Er was godgruwelijk veel te doen met het koopcontract (andere partij was het kwijt en ik op rondreis) hypotheek ging mis.. alles wat je maar kan benoemen Daarna enorme ruzie met ouders over de indeling en aanpak van klussen. Ik heb mn verhuisdatum gered en toen moest het echt nog mn thuis worden.
Nu ... 4 maanden verder begint dat eindelijk te komen.
Ik ben namelijk 2 weken na mn verhuizing in het ziekenhuis beland, voelde me echt niet goed ook al voor die tijd.
Ben nog steeds bezig met mn huisje op te knappen, maar het gevoel begint te komen. Mis mijn oude huis nog steeds enorm (denk dat dat komt omdat het geen vrijwillige keuze was om het te verlaten)
Gelukkig nog wel in mn eigen stad, bij mn eigen vrienden etc..
Bij jou i dat nog wel even anders. Gun het inderdaad de tijd maar neem die tijd ook! Klus lekker verder in je huisje, maak het tot jouw thuis. Daarna kan je aan de rest gaan werken, wat ook makkelijker zal gaan daarna.
Ga af en toe bij een vriend(in) logeren die ergens anders woont om het gemis te compenseren! Je zal na een tijdje blij zijn als je weer thuis komt
zondag 3 februari 2008 om 17:32
hoi Meiden,
Bedankt voor jullie reacties, het helpt al om te weten dat er nog meer mensen zijn die ook best wel moeite hebben gehad met wennen. Ik probeer het de tijd te geven.
Ik zit er vooral mee dat je hier de sportclub en bekenden niet op fietsafstand hebt. Ik ben bang dat ik niet echt snel vrienden zal maken.
Meer reacties nog steeds welkom!
Bedankt voor jullie reacties, het helpt al om te weten dat er nog meer mensen zijn die ook best wel moeite hebben gehad met wennen. Ik probeer het de tijd te geven.
Ik zit er vooral mee dat je hier de sportclub en bekenden niet op fietsafstand hebt. Ik ben bang dat ik niet echt snel vrienden zal maken.
Meer reacties nog steeds welkom!
zondag 3 februari 2008 om 21:12
Wij zijn tot de conclusie gekomen dat het moeilijk(er) wordt om een vriendenkring opnieuw op te bouwen, als je met je schoolvrienden weinig contact meer hebt.
Verhuisd, en na 15 jaar nog steeds geen "vrienden" in de buurt, wel genoeg leuke en aardige kennissen, en na die 15 jaar weer verhuisd, om ergens anders weer vanaf nul te beginnen.
Iedereen heeft het drukdrukdruk met huis, werk, kinderen, sociale verplichtingen, en het lijkt of het teveel moeite kost om ook nog energie in "nieuwe contacten" te steken.
Toch ga ik er vol voor in deze nieuwe omgeving, overal zijn leuke en aardige mensen, is het niet naast je, dan wel bij de bushalte of hier op het forum. Digidinnetjes kunnen namelijk ook hele leuke vriendinnen worden.
Verhuisd, en na 15 jaar nog steeds geen "vrienden" in de buurt, wel genoeg leuke en aardige kennissen, en na die 15 jaar weer verhuisd, om ergens anders weer vanaf nul te beginnen.
Iedereen heeft het drukdrukdruk met huis, werk, kinderen, sociale verplichtingen, en het lijkt of het teveel moeite kost om ook nog energie in "nieuwe contacten" te steken.
Toch ga ik er vol voor in deze nieuwe omgeving, overal zijn leuke en aardige mensen, is het niet naast je, dan wel bij de bushalte of hier op het forum. Digidinnetjes kunnen namelijk ook hele leuke vriendinnen worden.
