Thuis
alle pijlers
Verhuizen, heftig of niet?
woensdag 22 januari 2025 om 19:07
Dag allemaal,
Wij wonen nu al 11 jaar in het noorden van het land. Oorspronkelijk komen mijn man en ik beide uit het midden van het land. Ongeveer 1.5 uur rijden van waar we nu wonen. Destijds zijn we hierheen verhuisd voor het werk van mijn man. Inmiddels hebben we hier kinderen gekregen en zijn we een nieuw leven begonnen. Alleen is het op sociaal vlak nooit zo goed ontwikkeld zoals in onze oude woonplaats. Onze familieleden/vrienden wonen ook nog allemaal daar. Nu heeft mijn man enorm heimwee naar onze oude woonplaats, hij mist het contact met zijn vrienden ( samen een drankje doen, samen sporten of thuis wat bijkletsen met een biertje). Ook vindt hij het jammer dat we hier aan ons zelf toegewezen zijn zonder hulp van oma’s etc, en we hierdoor samen ook niet zo snel weg gaan.
Ik zelf heb er geen moeite mee om eventueel terug te verhuizen, maar vindt het heel moeilijk om mijn kinderen uit hun vertrouwde wereld te halen. Ze gaan hier naar school, hebben hun vriendschappen, sporten, muzieklessen etc.
Zijn er meer mensen verhuisd met jonge kinderen (leeftijd tussen 7&14 jaar), en is dat allemaal goed gekomen uiteindelijk? Of zal het toch altijd een impact geven.
* onze kinderen zijn overigens helemaal gewend ook in onze oude woonplaats omdat we daar geregeld nog komen in de weekenden/vakanties. Dus het is geen nieuwe wereld voor ze.
Wij wonen nu al 11 jaar in het noorden van het land. Oorspronkelijk komen mijn man en ik beide uit het midden van het land. Ongeveer 1.5 uur rijden van waar we nu wonen. Destijds zijn we hierheen verhuisd voor het werk van mijn man. Inmiddels hebben we hier kinderen gekregen en zijn we een nieuw leven begonnen. Alleen is het op sociaal vlak nooit zo goed ontwikkeld zoals in onze oude woonplaats. Onze familieleden/vrienden wonen ook nog allemaal daar. Nu heeft mijn man enorm heimwee naar onze oude woonplaats, hij mist het contact met zijn vrienden ( samen een drankje doen, samen sporten of thuis wat bijkletsen met een biertje). Ook vindt hij het jammer dat we hier aan ons zelf toegewezen zijn zonder hulp van oma’s etc, en we hierdoor samen ook niet zo snel weg gaan.
Ik zelf heb er geen moeite mee om eventueel terug te verhuizen, maar vindt het heel moeilijk om mijn kinderen uit hun vertrouwde wereld te halen. Ze gaan hier naar school, hebben hun vriendschappen, sporten, muzieklessen etc.
Zijn er meer mensen verhuisd met jonge kinderen (leeftijd tussen 7&14 jaar), en is dat allemaal goed gekomen uiteindelijk? Of zal het toch altijd een impact geven.
* onze kinderen zijn overigens helemaal gewend ook in onze oude woonplaats omdat we daar geregeld nog komen in de weekenden/vakanties. Dus het is geen nieuwe wereld voor ze.
zaterdag 25 januari 2025 om 11:43
En niet zo'n beetje ook. Vallen over? Trauma's aanpraten? Een aantal mensen deelt een ervaring waarin een verhuizing door een kind wél als heftig is ervaren. Precies waar TO in haar OP ook benieuwd naar is. Het woord 'trauma' werd als eerste door iemand in de mond genomen die schijnbaar wilde chargeren in haar mening dat een verhuizing heftig vinden onzin is. Niet vreemd dat daar dan op gereageerd wordt, en nogal simpel om uit die reacties dan enkel de toepasselijkheid van het woord trauma te gaan bespreken. Dan stap je wel heel makkelijk over andere dan louter positieve ervaringen heen, zeker als je dan ook nog gaat lopen zeiken dat er negatief en dramatisch wordt gedaan. Een bijzonder topic weer, dit.Presto schreef: ↑25-01-2025 09:25Het onderwerp wordt nu een beetje uit zijn verband getrokken. De meeste mensen schrijven zoiets als: je kunt altijd verhuizing, maar de impact op kinderen kan (dat hoeft niet) groot zijn. Dat is ook onze ervaring: voor 3 kinderen ging de verhuizing vlekkeloos, 1 kind heeft er lang (denk in jaren) last van gehad. Dit kind had een sterkere binding met zijn omgeving en sterkere sociale banden dan de anderen en de jongste was nog gewoon jong.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
zaterdag 25 januari 2025 om 11:50
Laten we eerlijk zijn, van de 6 gezinsleden willen er maar 2 weg en 3 kinderen willen dus blijven. Dat zou voor mij genoeg reden zijn om niet te verhuizen. Dat jullie geen vriendenkring hebben opgebouwd in 11 jaar snap ik wel als je veel vrije tijd doorbrengt in een andere stad. Door alles heen klinkt dat jij, je man en de oudste ook gewoon een ander sociaal leven willen, vrienden, shoppen, uitgaan, zeg maar de geneugten van een stad. Het gaat dus eigenlijk maar steeds over jullie en 3 kinderen die eigenlijk niet willen.
Je man kan natuurlijk ook een andere baan zoeken in een grotere gemeente in de buurt en begeleiding krijgen voor zijn rouwproces voordat 3 kinderen, tegen hun zin in, naar een andere stad worden gesleurd. Ik woon ook in een klein dorp maar de bedoeling is wel dat je "meedoet" in zo'n dorp d.m.v. vrijwiligerswerk.
Je man kan natuurlijk ook een andere baan zoeken in een grotere gemeente in de buurt en begeleiding krijgen voor zijn rouwproces voordat 3 kinderen, tegen hun zin in, naar een andere stad worden gesleurd. Ik woon ook in een klein dorp maar de bedoeling is wel dat je "meedoet" in zo'n dorp d.m.v. vrijwiligerswerk.
zaterdag 25 januari 2025 om 11:52
Brrrr, daar gaan mijn nekharen echt van overeind staan.DingDong schreef: ↑25-01-2025 11:50Laten we eerlijk zijn, van de 6 gezinsleden willen er maar 2 weg en 3 kinderen willen dus blijven. Dat zou voor mij genoeg reden zijn om niet te verhuizen. Dat jullie geen vriendenkring hebben opgebouwd in 11 jaar snap ik wel als je veel vrije tijd doorbrengt in een andere stad. Door alles heen klinkt dat jij, je man en de oudste ook gewoon een ander sociaal leven willen, vrienden, shoppen, uitgaan, zeg maar de geneugten van een stad. Het gaat dus eigenlijk maar steeds over jullie en 3 kinderen die eigenlijk niet willen.
Je man kan natuurlijk ook een andere baan zoeken in een grotere gemeente in de buurt en begeleiding krijgen voor zijn rouwproces voordat 3 kinderen, tegen hun zin in, naar een andere stad worden gesleurd. Ik woon ook in een klein dorp maar de bedoeling is wel dat je "meedoet" in zo'n dorp d.m.v. vrijwiligerswerk.
Ik ben van zo’n klein dorp verhuisd naar een groter dorp vlakbij Amsterdam. Beste beslissing ooit en ik ben nu ook een leukere mama. Dat is ook wat waard denk ik.
Adieu les cons!
zaterdag 25 januari 2025 om 13:04
Oh? Wat een aannames.VirginieEfira schreef: ↑25-01-2025 04:54Dit dus.
En zodra je groter gaat wonen of in een duurder (koop)huis praat niemand meer over het belang van de kinderen. Of als je geen tuin hebt en gaat verhuizen naar iets met een tuin.
Wij delen momenteel een slaapkamer met onze jongste. Ik kan me niet voorstellen dat mij straks verweten wordt dat ik mijn kinderen trauma’s aandoe omdat jongste straks een eigen slaapkamer heeft in een nieuw huis.
En je weet heus wel dat niemand het in de situatie die je schetst zal hebben over trauma's.
Het slaat de discussie een beetje plat om steeds maar weer terug te grijpen naar 1 reactie van iemand die het had over een trauma.
zaterdag 25 januari 2025 om 16:19
Dit topic gaat alleen niet over jou maar over TO.VirginieEfira schreef: ↑25-01-2025 11:52Brrrr, daar gaan mijn nekharen echt van overeind staan.
Ik ben van zo’n klein dorp verhuisd naar een groter dorp vlakbij Amsterdam. Beste beslissing ooit en ik ben nu ook een leukere mama. Dat is ook wat waard denk ik.
zaterdag 25 januari 2025 om 19:22
Ik lees graag even mee. Wij hopen deze zomer te verhuizen van London naar (midden) Nederland met onze 7 jarige dochter. Ze vindt het eng en wij ook. En tegelijkertijd kijken we er ook enorm naar uit. Ik herken de angsten uit je OP: het halen van een kind of kinderen uit de vertrouwde omgeving en in ons geval is er een ook taalbarrière. Wij hebben daar ook over getwijfeld, maar denken dat het uiteindelijk voor iedereen beter is.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
zaterdag 25 januari 2025 om 20:08
Je hebt het over het sociale leven van je man. Maar bij kinderen maakt hun sociale leven toch een veel groter deel van het dagelijkse leven uit? Die zijn de hele dag door (doordeweeks) bezig met klasgenootjes en vriendjes. Ik zie mijn vrienden echt zelden doordeweeks, doe sowieso weinig sociaals dan want werk + sporten + huishouden kost me genoeg tijd en energie. En dan heb ik geen kinderen en ook geen partner die aandacht 'willen'.
En met mijn familie die 1000 km verderop woont heb ik altijd een goede band gehad.
En met mijn familie die 1000 km verderop woont heb ik altijd een goede band gehad.
zondag 26 januari 2025 om 12:24
Wij hebben als gezin heel veel gesprekken over deze situatie. Zo ook gisteren weer. Onze kinderen geven aan dat verhuizen niet hun ergste optie is, ze geven aan dat ze de andere omgeving ook goed kennen en er zeker wel wat voordelen aan zitten. Maar uiteraard is het geen makkelijke keuze als het echt gaat gebeuren. Zoals ik eerder al zei; verhuizen heeft voor ons geen haast is ook echt geen must als er een optie is dat dramatisch gaat uitpakken. We zullen de komende tijd gewoon even aankijken hoe we er ons bij voelen en veel blijven praten thuis. Het zal hoe dan ook goed komen. De kracht van ons gezin is het belangrijkste en die zit 100% goed, dat zal ons door elke beslissing heen nemen.
zondag 26 januari 2025 om 12:25
Wat spannend naar London! Hoe zijn jullie tot deze beslissing gekomen? Verhuizen naar het buitenland lijkt me een nog moeilijker dilemma, maar kan ook wel weer een leuk avontuur zijn. Zodra je een goede voorbereiding hebt en veel met elkaar praat en en de opties overweegt zal het vast goed komen.Baggal schreef: ↑25-01-2025 19:22Ik lees graag even mee. Wij hopen deze zomer te verhuizen van London naar (midden) Nederland met onze 7 jarige dochter. Ze vindt het eng en wij ook. En tegelijkertijd kijken we er ook enorm naar uit. Ik herken de angsten uit je OP: het halen van een kind of kinderen uit de vertrouwde omgeving en in ons geval is er een ook taalbarrière. Wij hebben daar ook over getwijfeld, maar denken dat het uiteindelijk voor iedereen beter is.
zondag 26 januari 2025 om 12:27
Een leukere mama zijn is zeker een winst! Wat fijn voor jouVirginieEfira schreef: ↑25-01-2025 11:52Brrrr, daar gaan mijn nekharen echt van overeind staan.
Ik ben van zo’n klein dorp verhuisd naar een groter dorp vlakbij Amsterdam. Beste beslissing ooit en ik ben nu ook een leukere mama. Dat is ook wat waard denk ik.
zondag 26 januari 2025 om 12:32
Zoals ik al eerder had aangegeven , is het niet zo dat de andere kinderen niet willen verhuizen. Maar zij hebben wel meer twijfels. En dat gaat dan om 2 van de 4 kinderen. Verhuizen zien ze wel zitten maar hier blijven wonen ook. En daarom wilde ik hier ervaringen opdoen, om te zien of meer gezinnen met zo’n dilemma zaten en hoe je dan de juiste keuze kunt maken.DingDong schreef: ↑25-01-2025 11:50Laten we eerlijk zijn, van de 6 gezinsleden willen er maar 2 weg en 3 kinderen willen dus blijven. Dat zou voor mij genoeg reden zijn om niet te verhuizen. Dat jullie geen vriendenkring hebben opgebouwd in 11 jaar snap ik wel als je veel vrije tijd doorbrengt in een andere stad. Door alles heen klinkt dat jij, je man en de oudste ook gewoon een ander sociaal leven willen, vrienden, shoppen, uitgaan, zeg maar de geneugten van een stad. Het gaat dus eigenlijk maar steeds over jullie en 3 kinderen die eigenlijk niet willen.
Je man kan natuurlijk ook een andere baan zoeken in een grotere gemeente in de buurt en begeleiding krijgen voor zijn rouwproces voordat 3 kinderen, tegen hun zin in, naar een andere stad worden gesleurd. Ik woon ook in een klein dorp maar de bedoeling is wel dat je "meedoet" in zo'n dorp d.m.v. vrijwiligerswerk.
Je zegt dat het logisch is dat wij geen sociaal leven hier hebben omdat we steeds terug gaan naar onze oude woonplaats. Natuurlijk hebben wij de eerste jaren heel erg ons best gedaan om te mengen in deze woonplaats. Maar als mensen stug en afhoudend blijven en je er eigenlijk niet door kan dringen, dan ga je automatisch weer op zoek naar het ouder vertrouwde waar je wel met open armen wordt ontvangen. Natuurlijk hebben we hier wel mensen leren kennen, en sluiten we aan bij school activiteiten en sportclubjes etc. Maar echte vriendschappen daarbuiten is hier bijna niet mogelijk. En dat ligt voornamelijk door de gesloten houding van hier en de openheid die wij gewend zijn.
zondag 26 januari 2025 om 12:32
En voor je kinderen is die nieuwe woonplaats natuurlijk wel nieuw ook al komen ze er regelmatig op visite. Voor kinderen bestaat de sociale omgeving uit vrienden en school. Dat moeten ze achterlaten. Dan is het dus de vraag: wat is belangrijker, dat je man weer met zijn vrienden bier kan drinken of dat je kinderen hun sociale structuur en houvast behouden?
zondag 26 januari 2025 om 12:36
Spreekt ze helemaal geen Nederlands? Is internationaal onderwijs een optie?Baggal schreef: ↑25-01-2025 19:22Ik lees graag even mee. Wij hopen deze zomer te verhuizen van London naar (midden) Nederland met onze 7 jarige dochter. Ze vindt het eng en wij ook. En tegelijkertijd kijken we er ook enorm naar uit. Ik herken de angsten uit je OP: het halen van een kind of kinderen uit de vertrouwde omgeving en in ons geval is er een ook taalbarrière. Wij hebben daar ook over getwijfeld, maar denken dat het uiteindelijk voor iedereen beter is.
zondag 26 januari 2025 om 12:39
Dit begrijp ik wel, maar rouw is geen reden om te verhuizen, het is niet zo dat in een andere woonplaats de rouw minder zal zijn. Ik denk dat je man aan de slag moet met zijn problemen want verhuizen is geen oplossing voor rouw en gemis. Jullie zeggen zelf dat je vaak in die oude woonplaats bent en wat is nu 1.5 uur? als je mand het zo belangrijk vindt om zijnvrienden vaker te zien dan kan hij toch op en neer rijden?kaylih schreef: ↑23-01-2025 07:02Ik lees veel reacties dat mensen de keuze van mijn man een beetje egoïstisch vinden, en dat snap ik wel als het zo kortaf beschreven staat. Uiteraard hebben wij wel hier contacten, ouders van school, collega’s van werk etc etc. Maar dat is niet zo diepgaand als je oude schoolvrienden waarmee het contact ook nog heel goed is. Ik zelf vermaak me prima en hoef niet altijd meer contact te hebben dan dat praatje op school of bij de bakker.
Buiten dat; wij hebben hier zeker fijne jaren gehad, maar mijn man heeft een nieuwe werkleider sinds 1.5 jaar wat totaal niet soepel loopt (pestgedrag en weinig gunnen). Daar boven op is zijn broer twee maanden terug op een heftige manier plotseling overleden, wat hem ook meer doet terug verlangen naar zijn eigen familie om zich heen.
Wij zijn niet ELK weekend en vakantie in onze oude woonplaats, natuurlijk ondernemen we hier ook het een en ander. Maar de meeste grote activiteiten zijn toch wel aan die kant aangezien je hier vrij weinig hebt. En als je dan toch 1.5 uur heen hebt gereden dan blijf je meestal wel een weekendje slapen.
Het zal hoe dan ook een lastige beslissing zijn, waar we zeker goed over na zullen denken en hopelijk iedereen tevreden kunnen houden.
zondag 26 januari 2025 om 12:48
Ik zou als ik jou was echt niet twijfelen en die verhuizing doorzetten, evt na afronden van groep 8 van een van de kinderen. Evt nog kijken of een grotere plaats in jullie omgeving een optie is, evt met een directe verbinding naar het midden van het land, maar ook dat is dan een schoolwissel voor de kinderen.kaylih schreef: ↑26-01-2025 12:32Zoals ik al eerder had aangegeven , is het niet zo dat de andere kinderen niet willen verhuizen. Maar zij hebben wel meer twijfels. En dat gaat dan om 2 van de 4 kinderen. Verhuizen zien ze wel zitten maar hier blijven wonen ook. En daarom wilde ik hier ervaringen opdoen, om te zien of meer gezinnen met zo’n dilemma zaten en hoe je dan de juiste keuze kunt maken.
Je zegt dat het logisch is dat wij geen sociaal leven hier hebben omdat we steeds terug gaan naar onze oude woonplaats. Natuurlijk hebben wij de eerste jaren heel erg ons best gedaan om te mengen in deze woonplaats. Maar als mensen stug en afhoudend blijven en je er eigenlijk niet door kan dringen, dan ga je automatisch weer op zoek naar het ouder vertrouwde waar je wel met open armen wordt ontvangen. Natuurlijk hebben we hier wel mensen leren kennen, en sluiten we aan bij school activiteiten en sportclubjes etc. Maar echte vriendschappen daarbuiten is hier bijna niet mogelijk. En dat ligt voornamelijk door de gesloten houding van hier en de openheid die wij gewend zijn.
Maar als ik jou zo hoor dan ga je hier echt niet vinden wat je zoekt. En ik zou me niet laten weerhouden door enkele negatieve ervaringen.
zondag 26 januari 2025 om 13:31
Ze begrijpt wel Nederlands, maar spreekt het een beetje. Voelt zich comfortabeler in het Engels. Ze is 7 en ik vermoed dat als we verhuisd zijn, ze binnen een paar maanden gewoon Nederlands spreekt. Ze krijgt op school Frans en Engels. Taal gaat haar redelijk af (in tegenstelling tot rekenen). Ik vind ook dat ze moet integreren en vermoed dat dit ook wel lukt key support van ons. Man spreekt geen Nederlands: ik hou van jou, goede morgen en dank je wel en zo…
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
zondag 26 januari 2025 om 13:55
Mijn man is Brits en toen ik 13 jaar geleden de beslissing nam om met hem verder te gaan, lag het voor de hand dat ik zou verhuizen. Mijn man had een stabiel inkomen en in Nederland was de economische situatie voor net afgestudeerden gewoon slecht. Ik had wel een baan, maar niet wat ik voor ogen had.kaylih schreef: ↑26-01-2025 12:25Wat spannend naar London! Hoe zijn jullie tot deze beslissing gekomen? Verhuizen naar het buitenland lijkt me een nog moeilijker dilemma, maar kan ook wel weer een leuk avontuur zijn. Zodra je een goede voorbereiding hebt en veel met elkaar praat en en de opties overweegt zal het vast goed komen.
Ik heb mij hier laten omscholen naar Engels recht zodat ik hier aan het werk kon en ben een eigen bedrijf gestart. Ik heb Nederland altijd gemist en Nederland is voor mij thuiskomen. Mijn man gaat dit jaar met pensioen en hoewel mijn bedrijf goed loopt, ben ik het ZZP leven ook wel een beetje zat. Verder is het Verenigd Koninkrijk ook veranderd en zeker na Brexit. Ik maak mij geen illusies: het Nederland dat ik verlaten heb, is ook veranderd.
Verder is mijn man veel ouder en de kans dat hij eerder gaat aanzienlijk. En als dat zo zou zijn, ben ik liever “thuis”. Hopelijk is daar voorlopig nog helemaal geen sprake van, maar als je partner ouder is, dan denk ik dat het goed is om er over na te denken. Het besluit was dus al even genomen, maar afgelopen jaar was er nog een klus waar ik geen nee tegen wilde zeggen en mijn man wilde nog wel een laatste jaar door… Dat we nu echt gaan, staat vast.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
zondag 26 januari 2025 om 14:00
Als je je ergens niet prettig voelt, snap ik de drang om te verhuizen heel goed. Ik denk dat enige twijfel heel normaal is hoor. Ook als je 100% achter iets staat. Je probeert zoveel mogelijk rekening te houden met de wensen van alle gezinsleden en probeert het beste te doen. Je weet nooit helemaal hoe iets uitpakt…kaylih schreef: ↑26-01-2025 12:32Zoals ik al eerder had aangegeven , is het niet zo dat de andere kinderen niet willen verhuizen. Maar zij hebben wel meer twijfels. En dat gaat dan om 2 van de 4 kinderen. Verhuizen zien ze wel zitten maar hier blijven wonen ook. En daarom wilde ik hier ervaringen opdoen, om te zien of meer gezinnen met zo’n dilemma zaten en hoe je dan de juiste keuze kunt maken.
Je zegt dat het logisch is dat wij geen sociaal leven hier hebben omdat we steeds terug gaan naar onze oude woonplaats. Natuurlijk hebben wij de eerste jaren heel erg ons best gedaan om te mengen in deze woonplaats. Maar als mensen stug en afhoudend blijven en je er eigenlijk niet door kan dringen, dan ga je automatisch weer op zoek naar het ouder vertrouwde waar je wel met open armen wordt ontvangen. Natuurlijk hebben we hier wel mensen leren kennen, en sluiten we aan bij school activiteiten en sportclubjes etc. Maar echte vriendschappen daarbuiten is hier bijna niet mogelijk. En dat ligt voornamelijk door de gesloten houding van hier en de openheid die wij gewend zijn.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
zondag 26 januari 2025 om 14:31
Wat een bijzonder situatie. En ik snap het helemaal. Wel een mooie ervaring voor je dochter denk ik later. Ze is niet wereld vreemd zeg maar.Baggal schreef: ↑26-01-2025 13:55Mijn man is Brits en toen ik 13 jaar geleden de beslissing nam om met hem verder te gaan, lag het voor de hand dat ik zou verhuizen. Mijn man had een stabiel inkomen en in Nederland was de economische situatie voor net afgestudeerden gewoon slecht. Ik had wel een baan, maar niet wat ik voor ogen had.
Ik heb mij hier laten omscholen naar Engels recht zodat ik hier aan het werk kon en ben een eigen bedrijf gestart. Ik heb Nederland altijd gemist en Nederland is voor mij thuiskomen. Mijn man gaat dit jaar met pensioen en hoewel mijn bedrijf goed loopt, ben ik het ZZP leven ook wel een beetje zat. Verder is het Verenigd Koninkrijk ook veranderd en zeker na Brexit. Ik maak mij geen illusies: het Nederland dat ik verlaten heb, is ook veranderd.
Verder is mijn man veel ouder en de kans dat hij eerder gaat aanzienlijk. En als dat zo zou zijn, ben ik liever “thuis”. Hopelijk is daar voorlopig nog helemaal geen sprake van, maar als je partner ouder is, dan denk ik dat het goed is om er over na te denken. Het besluit was dus al even genomen, maar afgelopen jaar was er nog een klus waar ik geen nee tegen wilde zeggen en mijn man wilde nog wel een laatste jaar door… Dat we nu echt gaan, staat vast.
En wat je zegt qua leeftijd over je man snap ik ook wel goed. Mijn man is ook 6 jaar ouder dan ik. Ik merk dat hij meer bezig is met een vaste eind plek te zoeken. Klinkt natuurlijk heel bizar, maar nadat zijn broer recent is overleden heeft hij wel meer het verlangen terug in de buurt van zijn familie en dierbaren te zijn. Vooral ook omdat zijn broer nog niet eens zo oud was, en je dus echt beseft dat het leven elk moment klaar kan zijn.
zondag 26 januari 2025 om 14:34
Baggal schreef: ↑26-01-2025 14:00Als je je ergens niet prettig voelt, snap ik de drang om te verhuizen heel goed. Ik denk dat enige twijfel heel normaal is hoor. Ook als je 100% achter iets staat. Je probeert zoveel mogelijk rekening te houden met de wensen van alle gezinsleden en probeert het beste te doen. Je weet nooit helemaal hoe iets uitpakt…
Ja dat denk ik ook wel inderdaad. Twijfel zal er altijd zijn ook al waren we allemaal heel enthousiast. En ik denk ook wel dat je niet in de toekomst kan kijken dus de juiste beslissing maken doe je nooit echt. Hier blijven wonen kan ook betekenen dat 1 van de kinderen uiteindelijk mentaal niet lekker in zijn/haar vel zit door een bepaalde situatie in hun leven.
Ik ben wel van mening dat wanneer de situatie in het gezin stabiel en gezond is, dat je dan wel veel bergen kan verzetten.
zondag 26 januari 2025 om 16:15
Dat sowieso. Mijn man heeft ooit zijn gezin verhuisd van Swindon in Wiltshire naar London. Niemand was er gelukkig mee, maar man kon fysiek echt niet iedere dag 4 uur reizen jaar in jaar uit. Maar eigenlijk konden de kinderen die vooraf sceptisch waren heel makkelijk aarden en was iedereen (behalve zijn ex) er uiteindelijk gelukkig mee. Het kan dus ook zomaar zijn dat de gezinsleven die thans twijfelen, uiteindelijk wel blij zijn met de beslissing. Maar goed, dat weet je van te voren niet. Uiteindelijk maak je een afweging en doe je waarvan je denkt dat het de beste keus is op basis van je gevoel en rationele overwegingen.kaylih schreef: ↑26-01-2025 14:34Ja dat denk ik ook wel inderdaad. Twijfel zal er altijd zijn ook al waren we allemaal heel enthousiast. En ik denk ook wel dat je niet in de toekomst kan kijken dus de juiste beslissing maken doe je nooit echt. Hier blijven wonen kan ook betekenen dat 1 van de kinderen uiteindelijk mentaal niet lekker in zijn/haar vel zit door een bepaalde situatie in hun leven.
Ik ben wel van mening dat wanneer de situatie in het gezin stabiel en gezond is, dat je dan wel veel bergen kan verzetten.
Ik lig ook wel eens wakker van onze verhuizing hoor. We geven ons comfortabele leven op voor een nieuwe uitdaging en voor mij een nieuwe baan. Als we het dit jaar niet doen, doen we het nooit. Immers, ons kind is nu nog jong genoeg om te gaan, mijn man gaat sowieso met pensioen en ik ben het ondernemen op bepaalde vlakken een beetje zat.
Mijn man is daarnaast heel goed in organiseren, het regelen van de financiën en het in goede banen leiden van dit proces. Ik schiet sneller in de stress…
En ik hoop met alles dat ik in mij heb dat het allemaal goed uitpakt, wij in NL kunnen aarden en net zo gelukkig blijven met elkaar en gelukkig zijn met het genomen besluit. Zeker voor mijn man zijn de veranderingen groot: hij werkte altijd heel veel en gaat naar een nieuwe land waar hij de taal niet spreekt, omdat hij wil dat zijn vrouw en kind uiteindelijk “thuis” zijn. Wat dat betreft is zijn overweging ook dat ik een huis kies, waar ik met onze dochter “oud in kan worden”, want, zo redeneert hij, “hij is al oud.” En ja, natuurlijk kan mij ook iets overkomen.
We gaan het zien allemaal. Benieuwd wat jullie straks beslissen. Heel veel succes!!!
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
zondag 26 januari 2025 om 19:06
@kaylih: Jullie hebben het er veel over, maar tegelijkertijd heeft het allemaal geef haast, zijn het lange termijn plannen. Ik zou toch kijken of niet echt stappen moet gaan zetten, voor je kinderen creëert het wel een soort onzekerheid daardoor. Bovendien is het volgens mij altijd minder ingrijpend om te verhuizen als je jong bent. De 3e in de rij zit nu nog in de 1e en heeft (zo schrijf je) nog geen hechte vriendschappen, dat wordt de komende jaren in de pubertijd alleen maar meer. De weerstand om te gaan verhuizen wordt dan volgens mij alleen maar groter.
Natuurlijk is de mening van kinderen belangrijk, maar de keuze wordt bepaald door de ouders. Kinderen gaan steeds later uit huis, de jongste is 7, moeten pa en ma dan nog een jaar of 13 blijven wonen waar ze niet echt op hun plek zijn?
Daarnaast kun je als volwassenen niet helemaal inschatten/bevatten hoe zo'n verandering uitpakt, laat staan als je een kind bent. Zij kunnen nooit een objectieve beslissing maken.
Een opvoedkundige zei het mooi in een filmpje, als ouders ben je als de piloten van een vliegtuig in turbulentie, met de kinderen als passagiers. Het is aan de piloten om te zorgen dat de vlucht goed gaat.
Natuurlijk is de mening van kinderen belangrijk, maar de keuze wordt bepaald door de ouders. Kinderen gaan steeds later uit huis, de jongste is 7, moeten pa en ma dan nog een jaar of 13 blijven wonen waar ze niet echt op hun plek zijn?
Daarnaast kun je als volwassenen niet helemaal inschatten/bevatten hoe zo'n verandering uitpakt, laat staan als je een kind bent. Zij kunnen nooit een objectieve beslissing maken.
Een opvoedkundige zei het mooi in een filmpje, als ouders ben je als de piloten van een vliegtuig in turbulentie, met de kinderen als passagiers. Het is aan de piloten om te zorgen dat de vlucht goed gaat.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
