Zoektocht naar woonruimte, ervaringen delen

Laten we ervaringen delen, in de zoektocht naar woonruimte.
Ik ben zelf op zoek naar een huurwoning, omdat ik voor koop niet in aanmerking kom.
Waar ik tegenaan loop, is dat mijn inkomen erg wisselend is. Ik werk als freelancer en zit nog deels in de Ziektewet.

Het is vaak een 'harde eis' dat je een vast contract hebt, daardoor kom ik niet verder.
Vorige week heb ik een bezichtiging gehad, ik was 1 van de 300 die gereageerd hadden (!!)
Het is helaas niks geworden omdat ik geen vast contract heb, veel vanuit huis werk en dat kost te veel qua elektra.

Wie schrijft mee?

Hijodelaluna schreef: ↑

18-07-2024 19:06

Het enige wat ik kan doen is vanuit het buurt/wijkteam mijn collega's de zorg ter overbrugging te laten uitvoeren. Maar die zorg gaat niet zo ver als de aanvullende zorg dat kan. We doen wat se kunnen en bij echte bloedspoed kunnen we her en der voorrang afdwingen. Maar dan moet wel helder zijn wat er precies speelt en dat het echt nu of nooit is. En verder waar mogelijk verzilveren in pgb. Maar dan moet de cliënt wel zelf een hulpverlener vinden en de kwaliteit van zorg (laten) bewaken. En verder... veel aan de bel trekken bij de gemeente. Maar goed geld is binnen de zorg uitgeput en er moet nog meer worden bezuinigd. Dus... we zetten ook daar waar kan in op normaliseren. Het is normaal als je sommige dingen niet kunt en toch ook blijven onderzoeken of die aanvullen zorg écht noodzakelijk is. Er is echt ook een groep mensen met diagnose die inherent is aan talent voor het een en nontalent voor het ander. Dan kun je de zorg verder uitputten om dat te leren waar je jiet sterk in bent, of inzetten op acceptatie dat beroep x of vaardigheid y er niet inzit. En dat dat vervelend is maar overkomelijk. Ik zou het graag anders zien maargoed. Ik kan niet eigenhandig het beleid veranderen.

Precies, zo gaat dat tegenwoordig helaas is Nederland.

En dan wordt het in dit topic, en de andere topics die ik heb geopend, het zo gedraaid dat het aan mij ligt.
Forget it.

Mensen die in de zorg werken, zijn compleet afgestompt door de hoge werkdruk.
De goede mensen vertrekken, omdat ze niet meer in dit systeem kunnen werken.

Even een update.

Advies gevraagd aan vrienden en ouders.
Die zeggen: ga voor die woonruimte in die wildvreemde plaats waar je niemand kent.

Advies gevraagd aan de mensen uit de community.
Die adviseren een pas op de plaats, tot rust komen.
En verder kijken.

Nanouk schreef: ↑

25-07-2024 08:47

Ongeloofelijk advies....verder kijken. Ravena, je hebt geen keus!! Huizen liggen niet voor het oprapen, je bent zelfs gaan kijken naar kamers. Nu word je een appartement in de schoot geworpen en je doet het niet. Ik snap het echt niet. Je bent voor de liefde verhuisd naar een stad die je niet kende. Waarom hou je hier nu zo aanvast? Ga voor de plek die je niet kent, een frisse start, nieuwe mensen die je niet kent. Ver weg van alle gevaarlijke mensen.
Als je eigen woonruimte hebt kun je ook de juiste zorg aanvragen.

Dat is niet waar, ik ben niet voor de liefde verhuisd. In mijn vorige woonplaats had ik best een groot sociaal netwerk, met vrienden en kennissen. Ik heb daar namelijk ook al eerder gewoond. Ook in die omgeving wonen vrienden.

Verder word ik er gek van dat iedereen zo op mij inpraat.
En tegengestelde adviezen geeft, waardoor ik niet meer weet wat ik nu zelf wil.

Ik merk ook dat ik mentaal dieper wegglijd.
Langer in bed liggen, ik voel uitputting.

september schreef: ↑

25-07-2024 08:57

Je werkt nota bene vanuit huis!! Je kunt overal wonen. Doe het.

Wat is dat voor community die jou adviseert? Een stelletjes misgunners die niet willen dat je vooruit gaat? Luister naar je ouders en vertrouw er niet op dat iedereen het beste met je voor heeft.

Zo wil ik het niet noemen..
Maar er zijn wel bepaalde trekjes ja, die mij niet helemaal aanstaan en stress geven.

O.a die afhankelijke positie, continu klusjes moeten doen, je niet inschrijven terwijl je wel huur moet betalen en er te veel wordt gerekend voor de maaltijden.

Aan de andere kant ben ik wel echt een gezelschapsmens. Ik gedei niet goed in eenzaamheid.
Ik heb meerdere keren op mezelf gewoond in een nieuwe stad.

Gevolg:
Ik lag hele dag op bed, ik was zwaar depressief, ik werd suicidaal en heb veel pogingen gedaan en voelde mij diep ongelukkig.
Ook verwaarloosde ik mezelf.

Ik weet waar ik vandaan kom.
Het is pure angst. Ik ken mijzelf goed, mijn eigen valkuilen. En dat boezemt mij angst in, die eenzaamheid.

S-Groot schreef: ↑

25-07-2024 12:10

Plus, hoe groot is de kans dat er nog een keer iemand z'n nek gaat uitsteken om een woonruimte voor je te regelen? Eerst tijdenlang moeten aanhoren dat je zo zo zo wanhopig op zoek bent naar woonruimte, dan wordt het je aangeboden en is het niet goed genoeg. Dan houdt het voor de mensen om je heen ook op, die nemen je dan gewoon niet meer serieus als je straks weer wanhopig aan komt kloppen.

Minimaal.

Ik realiseer mij dat ik goud in handen heb.

Maar het gaat dieper.
Nog een keer een mislukte ervaring, ga ik niet trekken.

Voor het eerst in mijn leven, ben ik eindelijk redelijk gelukkig op de community. Voel ik mij verbonden met andere mensen.
Ik heb al zoveel op mijn bordje gehad.

Ik zie ook regelmatig berichten in de media voorbij komen over mensen die alleen sterven en pas weken tot maanden later gevonden worden.
Ik wil ook eigenlijk niet meer leven. De energie is op, de rek is eruit. Ik denk dat ik daarom geen keuze durf te maken of wil maken.

Nog een mislukking trek ik niet.
Dan is de onzekerheid veilig op een paradoxale manier. Dat ken ik.

Ik heb voor mezelf een afweging gemaakt.

De voordelen van de community:

- De community is fijn, het is een plek waar ik kan werken aan mijn herstel, in een natuurlijke, rustige omgeving.
- Ik kan met meeste bewoners goed overweg, we delen veel met elkaar en zijn betrokken op elkaars leven.
- Het samen koken en eten is heel gezellig, net als het werken in de moestuin.
- Ik vind het prima om een kamer te hebben en de rest van de voorzieningen, zoals een grote keuken, te delen. Ik hoef echt niet alles voor mezelf.
- Ik geniet van het gezelschap
- Na twee maanden begin ik mij eindelijk wat veilig te voelen. En slaap ik ook iets beter.
- Het is een schitterende omgeving
- De huur van de kamer is prima te betalen, alleen de maaltijden zijn wat duur.

De nadelen van de community:
- verplicht zijn om dagelijks je ziel en zaligheid op tafel te leggen 's ochtends vroeg, in een soort ritueel
- er zijn sowieso wat rituelen en verplichtingen als community meetings.
- de tijdelijkheid, en dat is voor mij de bottle neck. Je kunt je niet inschrijven, je hebt geen contract en juridisch geen poot om op te staan. Je kunt in theorie elk moment worden weggestuurd.
- Er is geen perspectief op een vervolgplek
- Enige zekerheid is dat ik maximaal een jaar kan blijven.
- Soms lopen de spanningen tussen groepsgenoten op, dan wordt daar ongelooflijk zwaar aan getild en moeten we dat uitpraten tijdens meetings in het gras.
- De wisselingen van tijdelijke bewoners maken mij super onzeker
- Het heeft een beetje sektarische trekjes.
- Het is lastig te combineren met werk: ik werk vooral achter de pc. maar intussen wordt wel van mij verwacht dat ik onkruid eruit trek en appels pluk. Dat gaat lastig samen met mijn werk, waarvoor ik soms in hyperfocus moet en direct moet aanstaan.

Dus kortom: het is een mooie omgeving, de medebewoners zijn tof, ik heb mij zelden zo thuis gevoeld op een plek, maar de bestaansonzekerheid breekt mij ook op;. Ik ben een behoorlijke controlfreak namelijk... En na zo lang onzekerheid en instabiliteit, verlang ik naar een eigen plek onder de zon.

Dan nu de afweging over de stad waar ik niemand ken.

De nadelen:

- Ik heb al eerder gewoond in diverse plekken in Nederland, waar ik alleen woonde in een studio of appartement. En dat ging absoluut niet goed. Ik kwijnde weg van de eenzaamheid, lag hele dagen op bed (maar deed wel vrijwilligerswerk tussendoor). Of ik verhuisde voor een baan, maar de eenzame avonden waren niet om door te komen.

Ik vond het moeilijk sociale contacten aan te gaan. Ik had enorme terugvallen in boulimia, soms had ik de hele dag eetbuien en spuugde dat uit. Op andere dagen hongerde ik mezelf juist enorm uit. En later begon er een verslaving aan slaapmiddelen, die ik via internet bestelde en enorm potent waren. Toen kreeg ik complete black-outs, waarbij ik soms midden op straat werd aangetroffen. Bij de ontwenning daarvan, dat duurde trouwens maanden,,kreeg ik epileptische aanvallen.

- Dat geeft mij veel twijfel: waarom zou dit nu wel goed gaan? Kan ik uberhaupt wel op mezelf wonen? Ik heb contact gehad met de gemeente, maar omdat ik hoger ben opgeleid en redelijk slim ben, zien ze mij niet beschermd of begeleid wonen. Ze vinden mij daar niet tussen passen, zei de medewerker met wie ik gisteren nog contact had. Dat is toch een heel andere doelgroep, werd tegen mij gezegd. Het enige advies wat de gemeentemedewerker gaf, was om te reageren op anti-kraak (maar dat doe ik al).

- In de stad ken ik helemaal niemand. Ja, ik heb kennis gemaakt met de vorige bewoonster, we hebben nummers uitgewisseld en hadden direct een klik. Misschien kan ik via haar in contact komen met meerdere mensen.

- Ik zit heel ver van vrienden af, die wonen in het midden van Nederland. Dus even langs komen voor een koffie of wijntje op een terras, of lekker uitgaan, zit er niet in.

- Ik ben best een heel sociaal persoon, maar toch is het lastig nieuwe mensen te leren kennen.
- De kosten van het opnieuw inrichten: ik zal bijna alles opnieuw moeten kopen.

Voordelen:

- Ik kan het appartement inrichten zoals ik wil en heb daar al allerlei ideeën over.
- Eindelijk een plek voor mezelf, en een contract voor onbepaalde tijd. Dat is echt een zeldzaamheid in de huidige woningmarkt.
- Voordeel is wel qua revalidatie en 3x per week fysio, dat ik middenin de stad woon.. En geen 10 kilometer hoef te fietsen door een winderig polderlandschap.
- Ik kan dan ook rijlessen nemen, ik wil dolgraag mijn rijbewijs halen.
- Ik kan naast mijn freelance klussen wellicht een parttime baan zoeken, om mensen te leren kennen. Ik kan echter niet veel lopen of staan, maar er is vast genoeg werk.
- De huur is natuurlijk veel hoger dan wanneer ik in een kamer woon. Dus ik zal wel in moeten teren op mijn spaargeld.


Zo, dat waren de voordelen en nadelen op een rij.
Ik word heen en weer geslingerd tussen angst en twijfel, angst en twijfel.
Er wordt aan mij getrokken: mensen op de community willen dat ik hier blijf, maar rationeel weet ik dat de huizenmarkt over 1 jaar nog steeds verrot is. En ik dan in dezelfde positie zit.

Dus ik heb gisteren een keuze gemaakt en het contract ondertekend.