Thuis
alle pijlers
Zorgen om veiligheid
zaterdag 13 januari 2024 om 19:16
Ja, dit is het zoveelste topic dat ik open. Sorry daarvoor.
Mijn partner staat onder enorme stress door mijn problematiek, mijn beperkte mobiliteit/mantelzorg en werkproblemen (vertrouwensbreuk)
Maar deze week heeft hij meerdere uitspraken gedaan, die mij angst aanjagen.
Over mij voor de trein duwen met mijn rolstoel, bijvoorbeeld.
Over het lichamelijk toebregen van letsel bij collega's als hij terug moet naar zijn werk, ondanks zijn ziekmelding.
En vandaag dreigde hij een vrouw of haar kind te bedreigen of zelfs vermoorden (!!!) en ging ervan door met zijn auto. Met de mededeling dat ik moet zeggen dat ik van niks weet. Als politie belt: niet opnemen. Zondag zou hij terugkomen.
Ik heb de politie gebeld, vrees dat de stoppen doorslaan. Maar wilde geen naam noemen, ook uit angst voor eigen veiligheid.
Hij is inmiddels thuis, tot mijn grote opluchting, maar nog steeds woest.
Wat kan ik het beste doen? Ik wil dat hij hulp krijgt, maar mezelfen anderen ook niet in gevaar brengen, en hem niet in gevaar brengen.
Hij heeft zóveel opgekropte woede in zich... Trauma's die hij altijd wegdrukte door te werken en middelen..
Wat nu??
Ik heb gebeld naar vriendinnen maar kan nergens heen om tijdelijk onder te duiken.
Mijn partner staat onder enorme stress door mijn problematiek, mijn beperkte mobiliteit/mantelzorg en werkproblemen (vertrouwensbreuk)
Maar deze week heeft hij meerdere uitspraken gedaan, die mij angst aanjagen.
Over mij voor de trein duwen met mijn rolstoel, bijvoorbeeld.
Over het lichamelijk toebregen van letsel bij collega's als hij terug moet naar zijn werk, ondanks zijn ziekmelding.
En vandaag dreigde hij een vrouw of haar kind te bedreigen of zelfs vermoorden (!!!) en ging ervan door met zijn auto. Met de mededeling dat ik moet zeggen dat ik van niks weet. Als politie belt: niet opnemen. Zondag zou hij terugkomen.
Ik heb de politie gebeld, vrees dat de stoppen doorslaan. Maar wilde geen naam noemen, ook uit angst voor eigen veiligheid.
Hij is inmiddels thuis, tot mijn grote opluchting, maar nog steeds woest.
Wat kan ik het beste doen? Ik wil dat hij hulp krijgt, maar mezelfen anderen ook niet in gevaar brengen, en hem niet in gevaar brengen.
Hij heeft zóveel opgekropte woede in zich... Trauma's die hij altijd wegdrukte door te werken en middelen..
Wat nu??
Ik heb gebeld naar vriendinnen maar kan nergens heen om tijdelijk onder te duiken.
maandag 26 februari 2024 om 09:59
Lijkt me super mooi.WeidseVelden schreef: ↑26-02-2024 09:48Wat vind je van het idee ergens een soort van vrijwilligerswerk met kost en inwoning te doen in het buitenland? Ergens waar je het mooi lijkt? Iets met veel buitenlucht.
Dan ben je uit je omgeving en even op jezelf en met jezelf ..misschien kom je eventueel fijne andere mensen tegen (zou wel mooi zijn) en kan de wereld er opeens heel anders gaan uitzien.
Alleen vanwege mijn revalidatietraject en fysiek beperking is dat nu niet realistisch.
Ik moet 3x per week naar de fysio, en 3x per dag oefeningen doen om mijn voet weer te kunnen gebruiken....
maandag 26 februari 2024 om 10:00
Drie jaar geleden heeft mijn jongste broertje het contact verbroken.coolbestfruitontbijt schreef: ↑26-02-2024 09:31Hij hoeft een telefoontje van de werkgever ook niet op te nemen, hij is ziek. Heeft hij al contact met de bedrijfsarts?
Ik kan me niet voorstellen dat ouders hun kind niet in huis nemen in deze situatie. Waarom heeft je jongste broertje zoveel invloed op hen? Is hij agressief?
Hij doet een sociale opleiding, en moest allerlei dingen terughalen die er zijn gebeurd.
Hij heeft helaas veel meegekregen van mijn psychische problematiek, zoals een ernstige eetstoornis, maar ook dat ik extreem suididaal was en echt niet meer wou leven.
Dat is heel traumatisch voor hem geweest.
maandag 26 februari 2024 om 10:02
Ik kan niet op stelt en sprong naar het buitenland verhuizen.coolbestfruitontbijt schreef: ↑26-02-2024 09:59Hoe lang moet je nog revalideren? In het buitenland heb je toch ook fysio? Maar ja naar het buitenland gaan lijkt me echt een slecht idee.
De fysiotherapeut zal dan eerst contact moeten opnemen met de chirurg. De operatie die ik heb ondergaan, kennen ze niet in het buitenland. Zelfs in Nederland wordt dat maar op 1 plek gedaan.
En de medische zorg is vaak van een laag niveau, of in elk geval een ander niveau.
Voordat het zover is, ben je maanden verder.
Ik moet een half jaar revalideren, ik zit nu op 6 weken ofzo....
maandag 26 februari 2024 om 10:19
coolbestfruitontbijt schreef: ↑26-02-2024 09:31Hij hoeft een telefoontje van de werkgever ook niet op te nemen, hij is ziek. Heeft hij al contact met de bedrijfsarts?
Ik kan me niet voorstellen dat ouders hun kind niet in huis nemen in deze situatie. Waarom heeft je jongste broertje zoveel invloed op hen? Is hij agressief?
Zeker dat hij wel op moet nemen of terug moet bellen! Ook als je (vindt dat je) ziek bent heb je de plicht om in contact te blijven met de werkgever en om samen na te denken over hoe je zo snel mogelijk weer aan het werk kunt.
En dat Ravena's ouders haar niet in huis nemen kan ik wel begrijpen, dat is zowel voor Ravena als voor haar ouders heel erg moeilijk, maar zij beschermen hun jongste kind. Als ik de verhalen door de jaren heen gelezen heb hebben die ouders Ravena al heel vaak geholpen en is hun jongste kind ook beschadigd geraakt door alle strubbelingen. Ergens komt er dan een grens, als ouders dat aankunnen.
maandag 26 februari 2024 om 10:21
Dat vind ik oprecht heel vervelend voor hem maar je ouders hebben meerdere kinderen. Het kan niet zo zijn dat als het ene kind belt dat ze de politie moet bellen voor haar psycho partner en tijdelijk opvang of hulp zoekt, ze aangeven dat hun andere inwonende kind hen niet wil hebben in huis. Als ouders heb je ook gewoon verantwoordelijkheden lijkt mij.Ravena schreef: ↑26-02-2024 10:00Drie jaar geleden heeft mijn jongste broertje het contact verbroken.
Hij doet een sociale opleiding, en moest allerlei dingen terughalen die er zijn gebeurd.
Hij heeft helaas veel meegekregen van mijn psychische problematiek, zoals een ernstige eetstoornis, maar ook dat ik extreem suididaal was en echt niet meer wou leven.
Dat is heel traumatisch voor hem geweest.
maandag 26 februari 2024 om 10:21
WeidseVelden schreef: ↑26-02-2024 09:48Wat vind je van het idee ergens een soort van vrijwilligerswerk met kost en inwoning te doen in het buitenland? Ergens waar je het mooi lijkt? Iets met veel buitenlucht.
Dan ben je uit je omgeving en even op jezelf en met jezelf ..misschien kom je eventueel fijne andere mensen tegen (zou wel mooi zijn) en kan de wereld er opeens heel anders gaan uitzien.
Dat is echt een heel naïef idee. Ravena heeft heel ingewikkelde problematiek zoals je hebt kunnen lezen, dat gaat niet weg door het land uit te vluchten, dat wordt alleen maar erger (zoals je nu ook ziet). Ik hoop juist dat Ravena níet vlucht en nu eens hulp kan vinden die bij haar aansluit.
maandag 26 februari 2024 om 10:27
Onjuist. Ook tijdens je ziek zijn moet je bereikbaar zijn voor je werkgever. Tenslotte moet hij/zij contact kunnen opnemen voor het verloop.coolbestfruitontbijt schreef: ↑26-02-2024 09:31Hij hoeft een telefoontje van de werkgever ook niet op te nemen, hij is ziek. Heeft hij al contact met de bedrijfsarts?
Ik kan me niet voorstellen dat ouders hun kind niet in huis nemen in deze situatie. Waarom heeft je jongste broertje zoveel invloed op hen? Is hij agressief?
Hierover maak je afspraken of staan in de cao.
Ja wat!? Pannekoek! Doei! ©
maandag 26 februari 2024 om 10:30
coolbestfruitontbijt schreef: ↑26-02-2024 10:21Dat vind ik oprecht heel vervelend voor hem maar je ouders hebben meerdere kinderen. Het kan niet zo zijn dat als het ene kind belt dat ze de politie moet bellen voor haar psycho partner en tijdelijk opvang of hulp zoekt, ze aangeven dat hun andere inwonende kind hen niet wil hebben in huis. Als ouders heb je ook gewoon verantwoordelijkheden lijkt mij.
Ja dat kan wel. Dit is allemaal niet nieuw. Nu is het een psycho partner, vorige keer was het een psycho vegan, daarvoor was het nog weer heel erg veel andere dingen. Keer na keer na keer. En daarvoor was TO thuis en ging het keer op keer op keer mis ondanks hulp van ouders. Met gevaar voor broertje.
TO hangt aan elkaar van de verslavende middelen, al jaren, ik begrijp dat je als ouders, hoe ontzettend moeilijk ook, soms een harde grens moet trekken. TO blijft ook vluchten en steeds weer situaties opzoeken die heel onverstandig zijn (en ook nu steeds maar niet met VT bellen al die maanden), TO heeft al heel wat kansen gehad. Daarmee bedoel ik niet dat het allemaal haar eigen schuld is, maar soms is iemand niet te helpen (met de kennis en kunde die er nu is) en dan moet je ook jezelf beschermen.
Ik hoop echt dat je snel woonruimte en passende hulp vindt Ravena, want dat je er zelf heel erg onder lijdt twijfel ik niet aan.
maandag 26 februari 2024 om 10:32
WeidseVelden schreef: ↑26-02-2024 10:16Dan moeten je ouders toch je in huis nemen!? het is maar tijdelijk en je zal nu toch anders doen dan toen?
Zoeken ze contact met je? Zoek jij contact met hen?
Waaruit maak jij dat op?
maandag 26 februari 2024 om 11:19
Precies, dat is het ook ja.S-Groot schreef: ↑26-02-2024 10:19Zeker dat hij wel op moet nemen of terug moet bellen! Ook als je (vindt dat je) ziek bent heb je de plicht om in contact te blijven met de werkgever en om samen na te denken over hoe je zo snel mogelijk weer aan het werk kunt.
En dat Ravena's ouders haar niet in huis nemen kan ik wel begrijpen, dat is zowel voor Ravena als voor haar ouders heel erg moeilijk, maar zij beschermen hun jongste kind. Als ik de verhalen door de jaren heen gelezen heb hebben die ouders Ravena al heel vaak geholpen en is hun jongste kind ook beschadigd geraakt door alle strubbelingen. Ergens komt er dan een grens, als ouders dat aankunnen.
Ik begrijp mijn ouders daarin ook volledig, dat ze nu voor mijn broertje kiezen.
maandag 26 februari 2024 om 11:23
Dankjewel. Helemaal waar.S-Groot schreef: ↑26-02-2024 10:30Ja dat kan wel. Dit is allemaal niet nieuw. Nu is het een psycho partner, vorige keer was het een psycho vegan, daarvoor was het nog weer heel erg veel andere dingen. Keer na keer na keer. En daarvoor was TO thuis en ging het keer op keer op keer mis ondanks hulp van ouders. Met gevaar voor broertje.
TO hangt aan elkaar van de verslavende middelen, al jaren, ik begrijp dat je als ouders, hoe ontzettend moeilijk ook, soms een harde grens moet trekken. TO blijft ook vluchten en steeds weer situaties opzoeken die heel onverstandig zijn (en ook nu steeds maar niet met VT bellen al die maanden), TO heeft al heel wat kansen gehad. Daarmee bedoel ik niet dat het allemaal haar eigen schuld is, maar soms is iemand niet te helpen (met de kennis en kunde die er nu is) en dan moet je ook jezelf beschermen.
Ik hoop echt dat je snel woonruimte en passende hulp vindt Ravena, want dat je er zelf heel erg onder lijdt twijfel ik niet aan.
Wat ik nu ook denk, is dat ik juist door mijn psychische problemen, de verkeerde mensen aantrek. Ik geloofde eerst niet zo in de 'law of attraction', maar nu wel steeds meer.
Zoals die vegan huisgenoot, die bleek later ook enorm getraumatiseerd te zijn, en dat veganisme vooral als controle-middel te gebruiken over haar leven, waar ze zelf geen invloed op had gehad. En ik was niet voldoende weerbaar, maar erg meegaand, en ben helemaal meegegaan in die veganistische levensstijl, ook al kostte dat mijn huidige gezondheid.
En mijn partner en ik vonden elkaar juist in elkaars pijn., Beiden hebben we een behoorlijk rugzakje en veel gemaakt. Ook hij heeft een lastige thuissituatie.
Dus ja, ik denk dat ik door mijn eigen psychische shit, ook juist de verkeerde mensen aantrek.
Maar dat is wijsheid achteraf, daar kan ik nu niet veel mee.
maandag 26 februari 2024 om 11:26
Wanneer houdt dat op?coolbestfruitontbijt schreef: ↑26-02-2024 10:21Dat vind ik oprecht heel vervelend voor hem maar je ouders hebben meerdere kinderen. Het kan niet zo zijn dat als het ene kind belt dat ze de politie moet bellen voor haar psycho partner en tijdelijk opvang of hulp zoekt, ze aangeven dat hun andere inwonende kind hen niet wil hebben in huis. Als ouders heb je ook gewoon verantwoordelijkheden lijkt mij.
Ja wat!? Pannekoek! Doei! ©
maandag 26 februari 2024 om 12:04
Ravena schreef: ↑26-02-2024 11:23Dankjewel. Helemaal waar.
Wat ik nu ook denk, is dat ik juist door mijn psychische problemen, de verkeerde mensen aantrek. Ik geloofde eerst niet zo in de 'law of attraction', maar nu wel steeds meer.
Zoals die vegan huisgenoot, die bleek later ook enorm getraumatiseerd te zijn, en dat veganisme vooral als controle-middel te gebruiken over haar leven, waar ze zelf geen invloed op had gehad. En ik was niet voldoende weerbaar, maar erg meegaand, en ben helemaal meegegaan in die veganistische levensstijl, ook al kostte dat mijn huidige gezondheid.
En mijn partner en ik vonden elkaar juist in elkaars pijn., Beiden hebben we een behoorlijk rugzakje en veel gemaakt. Ook hij heeft een lastige thuissituatie.
Dus ja, ik denk dat ik door mijn eigen psychische shit, ook juist de verkeerde mensen aantrek.
Maar dat is wijsheid achteraf, daar kan ik nu niet veel mee.
Dit ga je dus morgen ook vertellen bij de maatschappelijk werker. En moet het wijkteam ook weten. Schets het hele plaatje!
•
woensdag 28 februari 2024 om 10:45
Nou, ik heb gisteren de maatschappelijk werkster gesproken. Met veel moeite alles verteld waar mijn ex mee bezig is, en dat ik mij niet veilig voel.
Haar reactie viel me erg tegen.
Ik was bij haar aan het verkeerde adres, dat maakte ze gelijk duidelijk.
Ik moest bij het Wijkteam zijn.
Ik dacht eerlijk gezegd dat zij ook onderdeel uitmaakte van dat wijkteam, maar dat is blijkbaar niet zo.
Zucht... van het kastje naar de muur.
Ik moet ook dingen op papier overhandigen, zoals het contract dat mijn ex met zijn werkgever heeft getekend, dat ik weg moet.
Intussen probeert dat onderwereldfiguur ook via mij in contact te komen met mijn ex. Hij heeft mij gisteren drie keer gebeld, en whatsapp berichtjes gestuurd, met een heel dwingende toon. Die heb ik ook laten lezen aan die maatschappelijk werker, maar ze leek niet echt onder de indruk.
Haar reactie viel me erg tegen.
Ik was bij haar aan het verkeerde adres, dat maakte ze gelijk duidelijk.
Ik moest bij het Wijkteam zijn.
Ik dacht eerlijk gezegd dat zij ook onderdeel uitmaakte van dat wijkteam, maar dat is blijkbaar niet zo.
Zucht... van het kastje naar de muur.
Ik moet ook dingen op papier overhandigen, zoals het contract dat mijn ex met zijn werkgever heeft getekend, dat ik weg moet.
Intussen probeert dat onderwereldfiguur ook via mij in contact te komen met mijn ex. Hij heeft mij gisteren drie keer gebeld, en whatsapp berichtjes gestuurd, met een heel dwingende toon. Die heb ik ook laten lezen aan die maatschappelijk werker, maar ze leek niet echt onder de indruk.
woensdag 28 februari 2024 om 10:54
Hoe komt die figuur aan je nummer?
Dat is niet goed hoor. Blokkeer die figuur. Je kunt de politie hierover bellen, maar ik denk niet dat dit veel uit zal halen, zolang jij nog onder 1 dak woont met je ex.
En nee, een maatschappelijk werker is niet onder de indruk. Want ze kan je niet helpen. Ze heeft de middelen niet. Ze gaat je niet aan de hand nemen en meenemen naar een volledig ingericht huis, met een fysio om de hoek en werk wat al voor je klaar staat.
Zij luistert naar je en kijkt waar ze je kan helpen om het zélf te doen. En dat heeft ze gedaan: je moet bij het wijkteam zijn. En ergens anders wonen.
Zolang jij rustig op de bank blijft zitten, terwijl het huis in brand staat en als mensen je willen redden en jij zegt: nou, alléén als dit en dat en zus en zo, dán wil ik wel mee. Tja, dan draait iedereen zich om en stopt met je redden.
Je kunt in elk geval starten met de komende dagen eens bij een vriendin te logeren. Even uit de bubbel van negativiteit. En dan ga je daarna weer terug of je kijkt of een andere vriendin je even wil laten logeren. Maar bottom line: jij moet iets doen.
Dat is niet goed hoor. Blokkeer die figuur. Je kunt de politie hierover bellen, maar ik denk niet dat dit veel uit zal halen, zolang jij nog onder 1 dak woont met je ex.
En nee, een maatschappelijk werker is niet onder de indruk. Want ze kan je niet helpen. Ze heeft de middelen niet. Ze gaat je niet aan de hand nemen en meenemen naar een volledig ingericht huis, met een fysio om de hoek en werk wat al voor je klaar staat.
Zij luistert naar je en kijkt waar ze je kan helpen om het zélf te doen. En dat heeft ze gedaan: je moet bij het wijkteam zijn. En ergens anders wonen.
Zolang jij rustig op de bank blijft zitten, terwijl het huis in brand staat en als mensen je willen redden en jij zegt: nou, alléén als dit en dat en zus en zo, dán wil ik wel mee. Tja, dan draait iedereen zich om en stopt met je redden.
Je kunt in elk geval starten met de komende dagen eens bij een vriendin te logeren. Even uit de bubbel van negativiteit. En dan ga je daarna weer terug of je kijkt of een andere vriendin je even wil laten logeren. Maar bottom line: jij moet iets doen.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
woensdag 28 februari 2024 om 11:00
Nu wordt er weer gedaan alsof ik niets doe.
Dat is niet waar.
Ik kan niet bij vriendinnen logeren, klaar.
Van mijn 2 beste vriendinnen die precies op de hoogte zijn van wat er speelt, heeft er 1 een drukke baan en vier kleine kinderen, en de ander chronisch vermoeidheidssyndroom. Logeren is geen optie.
De andere 'vriendinnen' zijn eerder kennissen die geen benul hebben wat er speelt. En die vriendschap gaat ook niet verder dan af en toe lunchen of terrasje pakken.
Wel heb ik gister alweer op vijf kamers + antikraak gereageerd.
Ja, meer kan ik ook niet doen, helaas.
Dat is niet waar.
Ik kan niet bij vriendinnen logeren, klaar.
Van mijn 2 beste vriendinnen die precies op de hoogte zijn van wat er speelt, heeft er 1 een drukke baan en vier kleine kinderen, en de ander chronisch vermoeidheidssyndroom. Logeren is geen optie.
De andere 'vriendinnen' zijn eerder kennissen die geen benul hebben wat er speelt. En die vriendschap gaat ook niet verder dan af en toe lunchen of terrasje pakken.
Wel heb ik gister alweer op vijf kamers + antikraak gereageerd.
Ja, meer kan ik ook niet doen, helaas.
woensdag 28 februari 2024 om 11:41
Nou, ik heb 1 iemand die ik help met studieopdrachten, maar die woont op 2 uur reizen. En zit ook met haar kinderen.
Daar kan ik max 1 nacht in de week logeren.
Verder niemand.
@Lorrelies: Ja, dat is zo ja. Ik noemde hem eerst nog 'mijn vriend' of 'partner', ik denk ook vanuit de hoop dat het goed zal komen. Maar inmiddels ben ik ook zover dat ik niet eens met zo iemand samen WIL wonen, gezien de agressieve uitspraken die hij doet. Ben ook doodmoe van het steeds de kar moeten trekken.
Daar kan ik max 1 nacht in de week logeren.
Verder niemand.
@Lorrelies: Ja, dat is zo ja. Ik noemde hem eerst nog 'mijn vriend' of 'partner', ik denk ook vanuit de hoop dat het goed zal komen. Maar inmiddels ben ik ook zover dat ik niet eens met zo iemand samen WIL wonen, gezien de agressieve uitspraken die hij doet. Ben ook doodmoe van het steeds de kar moeten trekken.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
