Zorgen om veiligheid

Ja, dit is het zoveelste topic dat ik open. Sorry daarvoor.

Mijn partner staat onder enorme stress door mijn problematiek, mijn beperkte mobiliteit/mantelzorg en werkproblemen (vertrouwensbreuk)

Maar deze week heeft hij meerdere uitspraken gedaan, die mij angst aanjagen.

Over mij voor de trein duwen met mijn rolstoel, bijvoorbeeld.
Over het lichamelijk toebregen van letsel bij collega's als hij terug moet naar zijn werk, ondanks zijn ziekmelding.

En vandaag dreigde hij een vrouw of haar kind te bedreigen of zelfs vermoorden (!!!) en ging ervan door met zijn auto. Met de mededeling dat ik moet zeggen dat ik van niks weet. Als politie belt: niet opnemen. Zondag zou hij terugkomen.

Ik heb de politie gebeld, vrees dat de stoppen doorslaan. Maar wilde geen naam noemen, ook uit angst voor eigen veiligheid.

Hij is inmiddels thuis, tot mijn grote opluchting, maar nog steeds woest.
Wat kan ik het beste doen? Ik wil dat hij hulp krijgt, maar mezelfen anderen ook niet in gevaar brengen, en hem niet in gevaar brengen.

Hij heeft zóveel opgekropte woede in zich... Trauma's die hij altijd wegdrukte door te werken en middelen..

Wat nu??
Ik heb gebeld naar vriendinnen maar kan nergens heen om tijdelijk onder te duiken.

himalaya schreef: ↑

02-04-2024 13:34

Dat ging toch al veel beter? En met een nat swiffer-ding kun je best wel wat doen , desnoods vanaf een (bureau)stoel, om te voorkomen dat een huis sterk vervuild? Stofzuigen kan toch ook vanaf een stoel? Een kruk met wieltjes?

Ik heb zenuwschade - en uitval.
Niet alleen in mijn voet, maar ook hand. Daarom lukt veel niet qua schoonmaakwerk, en daar ben ik ook op beoordeeld voor de huishoudelijke hulp. Wat ze wel en niet zouden doen.

Ik merk dat ik heel moe ben van mezelf verdedigen.
Ik word afgeschilderd als een soort aansteller ofzo.

Ja, zeker, Zeiden mijn ouders ook. "Spreek hem maar streng aan."
Meestal zit ik echter in de angst, stom he?

himalaya schreef: ↑

02-04-2024 13:52

Ik baseerde me op wat je zelf schreef:





Fijn dat je als ZZPer geen beperkingen hebt door je voet en hand.

Ja, die heb ik dus wel. Daarom werk ik als ZZP'er, want in loondienst ben ik er mede om die reden uit geflikkerd.

Het is ook amper vol te houden trouwens, die combi van lichamelijke en psychische problemen.
Ik ben echt OP. Ik kan me nergens op concentreren, alles ratelt door in mijn hoofd. Geloof dat ik mentaal zwaar overbelast ben, en het niet meer kan overzien.

Ik heb het wijkteam meerdere keren gebeld, om te vragen wanneer die ambulante woonbegeleiding nu begint, en wilde ze ook vertellen over de thuissituatie. Kreeg een paar weken geleden te horen dat ik nu bovenaan de wachtlijst sta, maar vervolgens is er geen contact meer met ze te krijgen.

Ik heb de enige tante met wie mijn vriend nog contact had, in vertrouwen genomen en haar de hele situatie verteld. Zij heeft mij vervolgens gekoppeld aan de moeder en het zusje van mijn ex. Daar heb ik heel uitgebreid mee gebeld vorige week. Ik heb ze alles verteld, over het ontslag, over de gewelddadige uitspraken, het korte lontje, dat ik alles moet incasseren en mij niet veilig voel.

En toen kreeg ik ook voor het eerst hun kant van het verhaal te horen. Het is niet voor niets dat mijn ex al op 19-jarige leeftijd uit huis is gegaan. Hij was agressief, draaide zijn dag - en nachtritme om en dat was onhoudbaar geworden. Toen heeft zijn vader hem geholpen met een hypotheek. Ze denken trouwens dat hij psychotisch is. Hij lijkt wel heel vaak in een andere wereld te zitten, en dan kan ik zijn gesprekken totaal niet volgen.

Tegen mij beweerde mijn ex altijd dat hij de thuissituatie ontvluchtte vanwege zijn zieke zusje, maar dat blijkt complete lariekoek. Ja, ze is inderdaad chronisch ziek, en daardoor is mijn ex verwaarloosd als kind. Maar de hoofdreden was dus die agressie. Voor het eerst in lange tijd ging hij ook langs bij zijn ouders. Zusje en moeder durfden de deur niet eens open te doen. De vader wel.

Ik ben daar wel van geschrokken. Ook heeft hij thuis een kruisboog liggen. En experimenteert hij graag met stoffen als een soort Willie Wortel. En hij heeft zoveel woede in zich, dat ik ook om die reden bang ben.

Vrijdagochtend kreeg ik weer de volle laag om niks, ik had net de was opgehangen en hij smeet het wasrek omver. Daarna was ik er helemaal klaar mee. Ik ben de hele dag weggebleven - eerst een eind reizen voor een werkafspraak, daarna ben ik met wat leuke mensen uitgegaan. En 's nachts teruggekomen.

Dit weekend is mijn oma weg, en ik mocht op haar kat passen, dus daar heb ik meteen ja tegen gezegd. Ik voel me ontzettend uitgeput, ik heb urenlang geslapen. Ben ook totaal niet fit. Vandaag heb ik een afspraak in het ziekenhuis aan de andere kant van het land, om te kijken hoe het gaat met de revalidatie van mijn voet.

En als ik dan toch in de buurt ben, dan reis ik gelijk door naar Groningen, is mijn plan. Een kennis bood aan dat ik een paar nachten bij hem kon blijven, zodat ik even uit de situatie ben en we kunnen kijken naar kamers, in het noorden is dat makkelijker. Maar ik twijfel, ik ben bang dat ik mezelf weer in een moeilijke situatie breng.

Ik voel me ontzettend kwetsbaar en dat straalt blijkbaar van mij af, want ik ben ook aangerand een paar weken terug. Sindsdien lukt het eten ook amper meer en heb ik een terugval qua eetstoornis (anorexia). Suicidaliteit neemt ook toe, dat ik het leven echt niet meer zie zitten. Op zo'n manier gaat niks lukken.

Oh ja, mijn ex stuurde nog wel een excuusappje, met de strekking van: 'sorrie dat ik op jou afreageer, ik probeer het niet meer te doen. Ik ga nu werken voor X (een schilder) en ik wou vanavond met je praten."

Maar wat mij betreft is het klaar.
Verder nog veel gereageerd op woningen, afgelopen weken zeker 15 mailtjes. Maar niks, nada. Ik heb 1 bezichtiging gehad, maar omdat ik geen stabiel inkomen heb ben ik afgewezen. Ook heb ik steeds meer mensen verteld wat er speelt, in de hoop dat ze iemand kennen die een kamer verhuurt. Maar ook dat levert niks op.

himalaya schreef: ↑

02-04-2024 13:52

Ik baseerde me op wat je zelf schreef:





Fijn dat je als ZZPer geen beperkingen hebt door je voet en hand.

Ik heb mezelf aangeleerd om vooral met rechts te typen.
Ik doe veel met de computer. Enige grote nadeel is dat ik geen rijbewijs heb

Doreia* schreef: ↑

02-04-2024 13:51

Nog een keer:

Je weet heel erg goed wat je allemaal NIET kan, wat je NIET wil en waar je NIET naartoe wil.

Maar wat wil je WEL ?

Je kunt ook eens contact opnemen met een mentor.
https://www.mentorschap.nl/

Volgens mij kun je echt iemand gebruiken die je helpt met het vinden van de juiste zorg en hulp. Want je verzuipt in de grote mensen wereld.

Dat is nog nooit in mij opgekomen.
Ik overzie het vaak allemaal niet meer, en heb iemand nodig die dat wel doet.

Oh ja, wat ik vergeten was te zeggen:
Die tante van mijn vriend, drong erop aan dat ik de huisarts van mijn ex zou inlichten. Dat heb ik gedaan, en ik word vandaag teruggebeld door hem.

Maar ja, zolang hij geen hulp wil, gebeurt er niks.
En ik vind het nogal wat dat ik daar verantwoordelijk voor word gesteld. Terwijl ik mezelf juist los probeer te weken van hem, en mijn eigen leven op te bouwen.

Hij heeft ook steeds meer bizarre gedragingen.
Hij doet alleen maar boodschappen voor zichzelf en wil een slot op de koelkast doen. Toen ik een beetje van 'zijn' kwark had genomen, was dat voldoend voor weer een woedeaanval. Hij wil alle light sappen weg gooien, en alleen nog maar volle producten in huis. Kortom, hij wil steeds meer controle op mij.

Toen kregen we ook knallende ruzie, incl. schreeuwen. Ik schreeuw zelf ook tegen hem, als hij mij allerlei verwijten voor de voeten werpt.

Nieuws, ik heb eindelijk een kamer in een andere stad!!

Moet voorzieningen als keuken en toilet wel met 19 mensen, vnl studenten huren.

Écht zo opgelucht, eindelijk

himalaya schreef: ↑

15-04-2024 14:07

Fijn.
In de buurt van de fysio en andere behandelaars? Kun je een lange(re) tijd in die kamer blijven via een huurcontract, of is het onderhuur?

Ja, de huur is minimaal een jaar! En daarna onbepaalde tijd.

Ligging is ideaal, treinstation is 5 min en het is een best grote stad, ik woon pal in het centrum dus fysio zal vast ook dichtbij zijn.

noglangnietjarig schreef: ↑

15-04-2024 14:02

Gefeliciteerd, Ravena

Dankjewel!

Frizz schreef: ↑

15-04-2024 11:22

Je hebt van alles gedaan, behalve dus dit;




Begrijp je zelf waarom (niet)?

Dit heb ik wel gedaan.
Ik kreeg letterlijk het advies melding te doen bij de wijkagent.
En mij aan te melden bij de daklozenopvang.

Ja he! Enige probleem is dat ik geen hulp met verhuizen heb.. ben inmiddels al zo vaam verhuisd in korte tijd, dat ik ook niemand meer durf te vragen.

Maar ja, desnoods kijk ik of ik een verhuisbedrijf kan inhuren.