Lijf & Lijn alle pijlers

Donorwet

30-01-2018 12:58 366 berichten
Spannende dag vandaag voor de Donorwet!

Ik heb al vanaf m'n 18e een donorcodicil en ik vraag me zo af waarom mensen het niet hebben.

Even een platte stelling:
Wat is er op tegen om je organen af te staan die anders toch verbrand worden of gaat rotten onder de grond?

En ja, ik heb meegemaakt in de nabije omgeving dat iemand z'n organen heeft afgestaan en dat het in het zkh best een 'ding' is omdat een lichaam toch een paar uur niet tot je beschikking is als nabestaanden, maar het feit dat er nu mensen weer kunnen doorleven met zijn hart, nieren, lever, dat maakt een hoop goed.

Hoe denk jij erover?
Waarom wel, maar nieuwsgieriger: waarom niet?
enthousiasteling schreef:
31-01-2018 13:02
Dat denk ik ook! En dat is begrijpelijk, maar om die reden is het dus goed om nu, bij leven, goed na te denken over het wel of niet donor zijn.

Inderdaad, ik begrijp niet waarom je daar je nabestaanden nog extra mee wilt belasten.
Ongeacht welke wet dan ook.
enthousiasteling schreef:
31-01-2018 12:51
Ja, die documentaire heb ik gezien. Echt schokkend!! Dat is inderdaad het gevaar als er een beloning/straf tegenover staat. Misschien een korting op ziektekostenverzekering als je je als donor laat registreren? Het in leven houden van chronisch zieke mensen kost ook enorm veel geld. Ik heb geen idee hoe de verhouding is, maar daar zijn vast onderzoeken naar gedaan. Ik vraag me oprecht af of het inderdaad duurder is om te transplanteren dan om iemand jaar in jaar uit in leven te houden met dure medische hulp. Een chronisch ziek iemand kan waarschijnlijk ook niet werken en kost de maatschappij veel geld. Ik oordeel niet hoor, maar ik vraag me af hoe zit met de kostenverhouding.

Wat betreft jouw tweede gedeelte over karakterveranderingen na orgaantransplantatie kan ik niet meegaan. Ik zie nieren of longen als een onderdeel van een machine en kan me niets voorstellen bij het veranderen van karakter na transplantatie.
Maar korting op ziektekosten is ook wel weer vreemd als je bedenkt dat juist door het zijn van donor de ziektekosten omhoog gaan, want iemand die een transplantatie krijgt is duurder dan iemand die dood gaat (ja dat klinkt wat plat..).

Snap dat je het ziet als bouwsteen maar persoonlijk denk ik dat de wetenschap er nog niet genoeg van weet. Er wordt ook wel eens gesproken over celgeheugen. Hoe kan het bv dat een salamander een nieuwe staart kan laten aangroeien? Of wanneer je een beugel hebt gedragen en je de tanden niet fixeert dmv een stangetje ze weer naar de oude stand gaan staan? Toegegeven; er zijn heel veel zweverige/spirituele sites over geheugen in organen etc. Maar ik denk toch dat de wetenschap nog niet 100% weet wat de consequenties van een transplantatie zijn.
Zwartvlekje schreef:
31-01-2018 12:11
Ik verbaas me een beetje dat dit een discussie wordt over wel of niet donor willen zijn. Voor de mensen met een uitgesproken mening over dit onderwerp veranderd er weinig, dit zijn de mensen die hun keuze al hebben laten vastleggen.

Deze wet is vooral een probleem voor de mensen die niet kunnen of willen kiezen of niet in staat zijn hun keuze duidelijk te maken aan de overheid. Binnen deze groep is alleen wat geregeld voor de mensen met een vertegenwoordiger en dat is gewoon veel te weinig.

Ik zie veel meer in het regelmatiger aan mensen vragen of ze zich willen registeren als donor of niet. Bijvoorbeeld bij het gemeenteloket als je een paspoort of rijbewijs gaat halen of bij het doen van je belastingaangifte of bij de huisarts of apotheek. Deze wet is een verregaande inbreuk op mensen hun integriteit en normaal gesproken vinden we dat in dit land alleen goed als er geen alternatieven zijn. Hier is het simpele alternatief van vaker vragen nog niet eens geprobeerd.
Helemaal eens.
intothewild schreef:
31-01-2018 12:55
Koffiehagedis, over het feit dat jij mijn opmerkingen -misschien terecht- kwetsend vindt, gaan wij niet uitkomen. Ik heb mijn eerste opmerking in ieder geval verwijderd uit de originele post, en hoop dat het hiermee kan worden afgedaan.
Verder kan ik mij simpelweg niet voorstellen dat iemand deze mening aanneemt in het geval je dit van dichtbij ziet gebeuren- omdat ik me niet kan indenken dat jij vindt dat een persoon die je kent eigenlijk had moeten overlijden, wanneer dit met de technieken van vandaag niet nodig is. Maar dat komt misschien omdat ik simpelweg een gevoelsmens ben -niet zeggende dat desbetreffende forumster dit per definitie niet is, maar dat ik dit misschien méér ben, en niet in staat ben om objectief deze redenatie te maken.

Dat ik dit onbegrijpelijk vind, komt omdat ik mij afvraag in hoeverre deze mening ernstig is. Waarom trek je dan de grens bij de groep die een orgaan nodig heeft- waarom niet bij de groep mensen die medicijnen nodig heeft in leven te blijven? Wat maakt dat één groep boven de andere wordt verkozen? Waarom heeft iemand die gezond geboren is en gedurende het hele leven het geluk heeft geen ongeluk te krijgen of andere onverhoopte problematiek met de gezondheid, meer recht om te leven dan een ziek persoon- waarvoor we tegenwoordig zeer zeker de juiste middelen hebben om ook deze persoon een verder gezond, gelukkig leven te laten leiden?
Het is ook niet altijd makkelijk om je eigen gevoel erbij naast te leggen en er objectief naar te kijken. Tuurlijk doet het me pijn als een naaste overlijdt. Soms maak ik beslissingen niet op mijn gevoel gebaseerd, bv kinderen. Ben bewust kinderloos omdat ik dus vind dat er al mensen genoeg zijn en niet alles even leuk is op deze planeet.

Die lijn trekken is verdomd lastig. Persoonlijk trek ik hem dus bij transplantaties en klonen, maar hij zou eigenlijk al bij niet-natuurlijke medicatie moeten liggen volgens het ideaal plaatje.
Alle reacties Link kopieren
Ik ben vóór de wet, gezien deze mensen forceert een keuze te maken. Veel mensen schuiven de keuze van donorschap wat voor zich uit, draaikonten wat, overtuigen zichzelf ervan dat ze toch niet binnenkort dood gaan. En dan gebeurt het toch. Ze worden slachtoffer in een verkeersongeluk of vallen dood neer door een dwaalkogel. De gigantische lading stress van tientallen keuzes maken rondom het sterfgeval belanden nu op de schouders van de nabestaanden. In zo'n stressvolle situatie wordt toch vaker gekozen voor: doe maar geen donatie van organen, dat is gedoe.

Het gros van de Nederlanders is niet per sé tegen donorschap, maar gewoon te laks om 'de moeite te nemen' zich in te schrijven als donor. Een forcering tot het maken van een keuze onder begeleiding van flink veel goede voorlichting vind ik een goede zet, want nu sterven er vele mensen door laksheid van de medemens.
Hetvrijewoord schreef:
31-01-2018 12:32
I stand corrected, dan is het WAAR! 8-)
Dr. Paul Pearsall (PhD) / Dr. Gary E. Schwartz (PhD) en Dr. Linda G. Russek (PhD) daar zijn onder andere deze onderzoekers anders ook van overtuigd.
https://www.wanttoknow.nl/hoofdartikele ... ertrekken/
Neoflux schreef:
31-01-2018 13:06
Maar korting op ziektekosten is ook wel weer vreemd als je bedenkt dat juist door het zijn van donor de ziektekosten omhoog gaan, want iemand die een transplantatie krijgt is duurder dan iemand die dood gaat (ja dat klinkt wat plat..).

Snap dat je het ziet als bouwsteen maar persoonlijk denk ik dat de wetenschap er nog niet genoeg van weet. Er wordt ook wel eens gesproken over celgeheugen. Hoe kan het bv dat een salamander een nieuwe staart kan laten aangroeien? Of wanneer je een beugel hebt gedragen en je de tanden niet fixeert dmv een stangetje ze weer naar de oude stand gaan staan? Toegegeven; er zijn heel veel zweverige/spirituele sites over geheugen in organen etc. Maar ik denk toch dat de wetenschap nog niet 100% weet wat de consequenties van een transplantatie zijn.
is dit waar? Hoe weet jij dat?
Zwartvlekje schreef:
31-01-2018 12:11
Ik verbaas me een beetje dat dit een discussie wordt over wel of niet donor willen zijn. Voor de mensen met een uitgesproken mening over dit onderwerp veranderd er weinig, dit zijn de mensen die hun keuze al hebben laten vastleggen.

Deze wet is vooral een probleem voor de mensen die niet kunnen of willen kiezen of niet in staat zijn hun keuze duidelijk te maken aan de overheid. Binnen deze groep is alleen wat geregeld voor de mensen met een vertegenwoordiger en dat is gewoon veel te weinig.

Ik zie veel meer in het regelmatiger aan mensen vragen of ze zich willen registeren als donor of niet. Bijvoorbeeld bij het gemeenteloket als je een paspoort of rijbewijs gaat halen of bij het doen van je belastingaangifte of bij de huisarts of apotheek. Deze wet is een verregaande inbreuk op mensen hun integriteit en normaal gesproken vinden we dat in dit land alleen goed als er geen alternatieven zijn. Hier is het simpele alternatief van vaker vragen nog niet eens geprobeerd.

Ach zonder deze donorwet heeft in Nederland al 50% ongeveer zich al zelf actief aan of afgemeld. Dat alleen al is heel goed, en zal ook verder stijgen met de tijd. In dat opzicht is de donorwet ook niet noodzakelijk, onze medeburgers zijn behoorlijk actief met registratie. Mooi gelukkig.
En ja, met wat meer onderwijs, voorlichting zal het gewoon standaard worden voor de jeugd als ze 18 worden, om naast belastingdienst zaken te regelen. Dus, ja verder voorlichten en dialogen over, op school, thuis, gemeentehuis etc, ook zonder deze wet groeit het aantal geregistreerden wel. Maar ook zonder de wet komt het wel goed met meer registraties. En wat ik al zei, dat plm 50% al de moeite heeft genomen, is al heel veel.

(http://ec.europa.eu/newsroom/sante/news ... ng=default)
anoniem_636ec96671ca6 wijzigde dit bericht op 31-01-2018 13:40
13.62% gewijzigd
enthousiasteling schreef:
31-01-2018 13:20
is dit waar? Hoe weet jij dat?
Een niertransplantatie kost ca. € 80.000 plus 8k per jaar aan medicatie en nazorg. Denk niet dat andere organen veel goedkoper zijn om de transplanteren. Een dode maakt geen zorgkosten meer. Daarbij is nieren transplanteren wel een dingetje natuurlijk omdat dyaliseren ook veel kosten met zich meebrengt. Misschien zou een longtransplantatie dan een beter voorbeeld zijn omdat daar geen grijs gebied meer is; je krijgt een nieuwe long of je gaat dood. Je kan het niet meer rekken.
Alle reacties Link kopieren
LillyA schreef:
31-01-2018 13:17
Ik ben vóór de wet, gezien deze mensen forceert een keuze te maken. Veel mensen schuiven de keuze van donorschap wat voor zich uit, draaikonten wat, overtuigen zichzelf ervan dat ze toch niet binnenkort dood gaan. En dan gebeurt het toch. Ze worden slachtoffer in een verkeersongeluk of vallen dood neer door een dwaalkogel. De gigantische lading stress van tientallen keuzes maken rondom het sterfgeval belanden nu op de schouders van de nabestaanden. In zo'n stressvolle situatie wordt toch vaker gekozen voor: doe maar geen donatie van organen, dat is gedoe.

Het gros van de Nederlanders is niet per sé tegen donorschap, maar gewoon te laks om 'de moeite te nemen' zich in te schrijven als donor. Een forcering tot het maken van een keuze onder begeleiding van flink veel goede voorlichting vind ik een goede zet, want nu sterven er vele mensen door laksheid van de medemens.
Hm, ik vraag me af in hoeverre de ja,tenzij-wet (als ie wordt aangenomen) mensen echt dwingt een keuze te maken.
Nu is het natuurlijk volop in het nieuws en alles, maar straks niet meer. En dan zullen er nog steeds wel mensen zijn die denken: "O, ik ben nu dus automatisch donor, maar mijn man/vrouw weet wel dat ik dat niet wil en die zegt dat dan wel als het nodig is." De rol van de nabestaanden blijft.
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
intothewild schreef:
31-01-2018 12:55
Koffiehagedis, over het feit dat jij mijn opmerkingen -misschien terecht- kwetsend vindt, gaan wij niet uitkomen. Ik heb mijn eerste opmerking in ieder geval verwijderd uit de originele post, en hoop dat het hiermee kan worden afgedaan.
Verder kan ik mij simpelweg niet voorstellen dat iemand deze mening aanneemt in het geval je dit van dichtbij ziet gebeuren- omdat ik me niet kan indenken dat jij vindt dat een persoon die je kent eigenlijk had moeten overlijden, wanneer dit met de technieken van vandaag niet nodig is. Maar dat komt misschien omdat ik simpelweg een gevoelsmens ben -niet zeggende dat desbetreffende forumster dit per definitie niet is, maar dat ik dit misschien méér ben, en niet in staat ben om objectief deze redenatie te maken.

Dat ik dit onbegrijpelijk vind, komt omdat ik mij afvraag in hoeverre deze mening ernstig is. Waarom trek je dan de grens bij de groep die een orgaan nodig heeft- waarom niet bij de groep mensen die medicijnen nodig heeft in leven te blijven? Wat maakt dat één groep boven de andere wordt verkozen? Waarom heeft iemand die gezond geboren is en gedurende het hele leven het geluk heeft geen ongeluk te krijgen of andere onverhoopte problematiek met de gezondheid, meer recht om te leven dan een ziek persoon- waarvoor we tegenwoordig zeer zeker de juiste middelen hebben om ook deze persoon een verder gezond, gelukkig leven te laten leiden?
Ik denk dat het helemaal niet gaat om de mate van 'gevoelsmens' zijn, iedereen gaat gewoonweg anders met kennis om.
Wat je laatste alinea betreft (en ik vind het lastig om dit op de juiste manier te verwoorden, dus stel rustig je vragen): voor mij is er geen verschil in groepen. Voor mij gaat het om deze wetgeving. En het verschil in behandeling is makkelijk te verwoorden: de ene wordt behandeld dmv producten die gefabriceerd zijn, de ander wordt behandeld doordat er gebruik wordt gemaakt van organen. En ik vind beide behandelingen helemaal prima. Ik ben er alleen tegen dat als je niet kiest dat je dan automatisch Ja geregistreerd wordt. En dit laatste, daar ben ik om 2 redenen tegen. Enerzijds is het een soort van verzet (noem het recalcitrantie of zelfs kinderachtig): ik vind nl. dat de overheid hiermee haar boekje te buiten gaat. En de tweede reden is dat tegenwoordig alles digitaal wordt opgeslagen, en alles wat digitaal is opgeslagen kan worden gestolen / verkocht of misbruikt worden. En deze informatie vind ik persoonlijk niet prettig om in bepaalde handen terug te zien. En zover ik weet, zijn onze overheidsdiensten niet bepaald de beste qua informatiebeveiliging.
M.a.w. deze wetgeving druist tegen mijn gevoel van ethiek in.

En wat betreft je eerste deel. Ik heb zelf jaren in een revalidatiecentrum gewerkt. Daarnaast heb ik ook mensen in mijn omgeving gehad die organen ontvangen hebben en iemand (met jonge kinderen) die geweigerd heeft.
Die ervaringen bij elkaar maken dat ik zeg dat ik niet wil ontvangen wat niet bij leven gegeven kan worden.
Neoflux schreef:
31-01-2018 13:29
Een niertransplantatie kost ca. € 80.000 plus 8k per jaar aan medicatie en nazorg. Denk niet dat andere organen veel goedkoper zijn om de transplanteren. Een dode maakt geen zorgkosten meer. Daarbij is nieren transplanteren wel een dingetje natuurlijk omdat dyaliseren ook veel kosten met zich meebrengt. Misschien zou een longtransplantatie dan een beter voorbeeld zijn omdat daar geen grijs gebied meer is; je krijgt een nieuwe long of je gaat dood. Je kan het niet meer rekken.
En een chronisch zieke kan waarschijnlijk niet werken en kost in die zin dus ook. Terwijl ik dit type, voelt het niet goed. Ik vind eigenlijk dat het kostenaspect hierbuiten moeten worden gehouden. Het heeft er uiteindelijk niets mee te maken. Ik ben echter wel nieuwsgierig. Ik ga eens googelen, misschien vind ik een interessant betrouwbaar onderzoek.
Alle reacties Link kopieren
Overigens is het effect van deze wet al vrij aardig onderzocht. In deze TED wordt dat, in een andere context, uitgelegd:

https://www.ted.com/talks/dan_ariely_as ... anguage=nl

Het relevante deel vanaf 4:50
Like a great eternal Klansman
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
Alle reacties Link kopieren
Maud27 schreef:
30-01-2018 13:04
Mee eens, ik respecteer het zeker.
Maar mijn nieuwsgierigheid gaat gewoon verder dan naar: het voelt niet goed😉.

Ik hoop zo op goede argumenten.

Wat kan een beter argument zijn dan dat?
I wanna live my life with the volume full!
intothewild schreef:
31-01-2018 11:55
Wat mij betreft mag iedereen zelf weten of hij/zij donor is: maar maak een keuze. Ik begrijp, vanuit persoonlijke omstandigheden, minder goed waarom iemand voor 'nee' zou kiezen, maar respecteer die keuze ook indien hiervoor een onderbouwing kan worden gegeven.

Waatom zou iemand jou een onderbouwing moeten geven?
intothewild schreef:
31-01-2018 11:55
Wat mij betreft mag iedereen zelf weten of hij/zij donor is: maar maak een keuze. Ik begrijp, vanuit persoonlijke omstandigheden, minder goed waarom iemand voor 'nee' zou kiezen, maar respecteer die keuze ook indien hiervoor een onderbouwing kan worden gegeven.

...
Er zijn nu 4 opties:
1. Ja
2. Nee
3. Nabestaanden beslissen
4. geen keuze

Dus eigenlijk maakt iedereen een keuze.
GenieInABottle & Neoflux: hartelijk dank voor jullie oprechte antwoorden, waarmee jullie mij inzicht hebben gegeven in een ander standpunt dan het mijne! Fijn dat jullie mijn vragen willen beantwoorden.

MarindaH schreef:
31-01-2018 13:50
Waatom zou iemand jou een onderbouwing moeten geven?

Soms vergeet ik dat ik op het Viva forum zit, waar iedere opmerking uit elkaar wordt getrokken en wordt uitgeplozen. Marinda, niemand hoeft mij een onderbouwing te geven. Ik kan iemand die een onderbouwing heeft voor zijn/haar mening echter sneller respecteren dan iemand die zegt 'dat is gewoon zo'. Ik vind dit namelijk een dermate belangrijk onderwerp, dat ik het respecteer als iemand zich hierin verdiept. En, hoewel dit misschien bij mijn voorgaande manier van discussievoering anders over kwam, dan kan ik ook respect hebben voor iemand die een andere mening vormt dan ik.
Ik vind het echter moeilijker te accepteren dat iemand over een dergelijk onderwerp een mening vormt op basis van 'dat vind ik nou eenmaal'. Natuurlijk mag dat ook, iedereen staat hiermee in zijn recht, maar voor mij persoonlijker is dat moeilijker te accepteren. Mag dat?
Alle reacties Link kopieren
Ik ben al jaren donor en dat blijf ik ook. Het boeit me ook niet of een eventuele ontvanger zelf donor is of niet.

Ik lees hier verhalen over mensen die nog in halve of enigszins bewuste staat de OK ingereden worden om vervolgens zonder pijnstilling 'geoogst' te worden... waar komt dat vandaan?

Mijn vader heeft zijn hoornvliezen gedoneerd. Wij konden prima afscheid van hem nemen en ook was alles weer netjes 'gerepareerd'. Je zag er niets van dat de oogbollen eruit gehaald waren. Ook geen gekke bloeduitstortingen etc.

Ik vind het mooi dat je als je zelf dood bent, dat je toch nog iemand kan laten leven, of beter kan laten leven. Ik zie het lichaam maar als een huls. Maar goed, iedereen moet er wel zelf over kunnen beslissen. 'Nee' is ook een antwoord.
Lady_Day schreef:
31-01-2018 14:04
Ik ben al jaren donor en dat blijf ik ook. Het boeit me ook niet of een eventuele ontvanger zelf donor is of niet.

Ik lees hier verhalen over mensen die nog in halve of enigszins bewuste staat de OK ingereden worden om vervolgens zonder pijnstilling 'geoogst' te worden... waar komt dat vandaan?

Mijn vader heeft zijn hoornvliezen gedoneerd. Wij konden prima afscheid van hem nemen en ook was alles weer netjes 'gerepareerd'. Je zag er niets van dat de oogbollen eruit gehaald waren. Ook geen gekke bloeduitstortingen etc.

Ik vind het mooi dat je als je zelf dood bent, dat je toch nog iemand kan laten leven, of beter kan laten leven. Ik zie het lichaam maar als een huls. Maar goed, iedereen moet er wel zelf over kunnen beslissen. 'Nee' is ook een antwoord.
Mooi om te horen dat ze met jou familielid zorgvuldig zijn omgegaan tijdens de donatie.
Uit eigen ervaring kan ik je vertellen dat het echt heel erg naar is om naar verkeerd opgevulde ogen die niet goed dicht genaaid waren te kijken tijdens het afscheid nemen.
IN Nederland hadden we ook dat kunnen hebben zoals in Noorwegen, wie zou dit willen?

Geen nee- registratie systeem en iedereen doet automatisch mee..


"Why don’t we have a register for organ donors in Norway?
Research has found that there is no link between a donor registry and the donor rate. Out of 40,000 people who die in Norway every year, less than 0.5% are suitable donors, this is less than 200 people. If we were to try and ‘find’ a potential donor match in the register then the registration rate (which would include both yes and no replies for donation) would need to be high, preferably at 60-70% of the population. There is no country in the word that has succeeded in obtaining a register with this high percentage. In Norway, everyone is a potential donor at the outset, and the question of donation is asked if organ donation is applicable for the deceased.

Permalink
Why don’t we have a no-register in Norway?
An opt-out or no-register would mean that unless opposition to organ donation is registered, organs could be removed from the deceased. This type of register has been tried and tested in the Netherlands and Slovakia. However, a third of the population of the Netherlands protested in opposition to this type of register and it was subsequently closed. The feelings towards establishing this type of registry in Norway are similar to those in the Netherlands, as discussed in media debates. An opt-out or no-register involves ensuring that the whole population of Norway knows exactly what this type of register means for them and organ donation. So as to prevent those who oppose organ donation but would not, in theory, be registered as a ‘no’ to donate. To ensure that this process included everyone would be impossible."

https://organdonasjon.no/faq-kategori/6 ... r/?lang=en
Alle reacties Link kopieren
LiveLoveLaugh2 schreef:
31-01-2018 14:06
Mooi om te horen dat ze met jou familielid zorgvuldig zijn omgegaan tijdens de donatie.
Uit eigen ervaring kan ik je vertellen dat het echt heel erg naar is om naar verkeerd opgevulde ogen die niet goed dicht genaaid waren te kijken tijdens het afscheid nemen.
Dat snap ik, hoor. Ik zou dat ook heel naar gevonden hebben bij mijn vader. Vooral voor mijn moeder. Van mij hoeft dat opbaren van een dood lichaam niet zo. Ik ben blij dat het bij mijn vader heel mooi gedaan is. Zo zou het bij iedereen moeten gebeuren.
Lady_Day schreef:
31-01-2018 14:04
Ik ben al jaren donor en dat blijf ik ook. Het boeit me ook niet of een eventuele ontvanger zelf donor is of niet.

Ik lees hier verhalen over mensen die nog in halve of enigszins bewuste staat de OK ingereden worden om vervolgens zonder pijnstilling 'geoogst' te worden... waar komt dat vandaan?

Mijn vader heeft zijn hoornvliezen gedoneerd. Wij konden prima afscheid van hem nemen en ook was alles weer netjes 'gerepareerd'. Je zag er niets van dat de oogbollen eruit gehaald waren. Ook geen gekke bloeduitstortingen etc.

Ik vind het mooi dat je als je zelf dood bent, dat je toch nog iemand kan laten leven, of beter kan laten leven. Ik zie het lichaam maar als een huls. Maar goed, iedereen moet er wel zelf over kunnen beslissen. 'Nee' is ook een antwoord.
Volgens mij is hoornvlies en huid zowat het enige wat getransplanteerd kan worden na overlijden. Bij vitale organen kan dit in ieder geval niet, alleen bij hart-/hersendood.
intothewild schreef:
31-01-2018 13:57
GenieInABottle & Neoflux: hartelijk dank voor jullie oprechte antwoorden, waarmee jullie mij inzicht hebben gegeven in een ander standpunt dan het mijne! Fijn dat jullie mijn vragen willen beantwoorden.





Soms vergeet ik dat ik op het Viva forum zit, waar iedere opmerking uit elkaar wordt getrokken en wordt uitgeplozen. Marinda, niemand hoeft mij een onderbouwing te geven. Ik kan iemand die een onderbouwing heeft voor zijn/haar mening echter sneller respecteren dan iemand die zegt 'dat is gewoon zo'. Ik vind dit namelijk een dermate belangrijk onderwerp, dat ik het respecteer als iemand zich hierin verdiept. En, hoewel dit misschien bij mijn voorgaande manier van discussievoering anders over kwam, dan kan ik ook respect hebben voor iemand die een andere mening vormt dan ik.
Ik vind het echter moeilijker te accepteren dat iemand over een dergelijk onderwerp een mening vormt op basis van 'dat vind ik nou eenmaal'. Natuurlijk mag dat ook, iedereen staat hiermee in zijn recht, maar voor mij persoonlijker is dat moeilijker te accepteren. Mag dat?
Tuurlijk mag dat. ook jij hoeft je niet te verantwoorden.
Ik ben zelf ook fel met dit onderwerp. Alleen lopen hier volgens mij twee dingen door elkaar.
Het ene is 'ben je het eens met de wet' en het andere is 'hebben we begrip voor elkaars keuze'.

Ik heb aangegeven dat mijn nabestaanden beslissen. In eerste instantie omdat ik doodsbang was voor de dood. Toen een van mijn ouders niet zeker wist of deze de komende operatie zou gaan overleven, hebben we dit besproken. En daarna is het een soort van gespreksthema gebleven. Nu maakt het mij niet meer uit. Ik heb wel mijn mening gedeeld met mijn naasten en heb best veel met hen "vastgelegd":
- Als ik degene ben die orgaandonor zou kunnen zijn, dan mogen ze alles gebruiken behalve mijn ogen. Ik heb ook met naasten besproken dat mijn ogen niet dicht gelijmd mogen worden. Vraag me niet waarom, dit is puur irrationeel. Als zij het liever niet hebben, dan gebeurt het niet.
- Bij verschillende meningen: nee is geldend.
- Als ik degene ben die zou moeten ontvangen en iemand moet voor mij beslissen: nee.
- We hebben ook besproken in welke gevallen ik wel of niet behandeld wil worden (denk hierbij bijvoorbeeld aan coma en hersenletsel)
- En ze weten dat ik gecremeerd wil worden waarbij mijn as volledig uitgestrooid moet worden. Ik wil geen as in sieraden of iets dergelijks. Ze mogen het wel gebruiken om tatoeage inkt van te maken en eentje te laten zetten. Net zo irrationeel, ik weet het. Mijn gevoel zegt dat alles niets opgesloten mag blijven. En nee, ik geloof niet in een leven hierna, wel in energie.

Anderen veroordelen voor hun keuze over wel of geen donor zijn, dat doe ik dan ook niet. Van mij mag iedereen geven en iedereen ontvangen. Ik hoef geen verantwoording of reden. En bovenstaande zijn mijn redenen, gebaseerd op mijn ervaringen rondom orgaandonatie. En het staat iedereen vrij om daar het zijne van te vinden.
Alle reacties Link kopieren
Neoflux schreef:
31-01-2018 14:34
Volgens mij is hoornvlies en huid zowat het enige wat getransplanteerd kan worden na overlijden. Bij vitale organen kan dit in ieder geval niet, alleen bij hart-/hersendood.
Als je 'hartdood' bent is je hart minimaal 5 minuten gestopt met kloppen. En ben je dus dood. Als je hersendood bent, dan ben je niet langer bij bewustzijn en word je kunstmatig beademd. Je hersenen kunnen dan dus ook geen pijnprikkels meer verwerken. Zonder die beademing ga je dus ook 'hartdood'. Of het nou gaat om vitale organen of hoornvlies en huid.. de donor is dan toch dood? Of mis ik nu iets?
Alle reacties Link kopieren
Lady_Day schreef:
31-01-2018 14:41
Als je 'hartdood' bent is je hart minimaal 5 minuten gestopt met kloppen. En ben je dus dood. Als je hersendood bent, dan ben je niet langer bij bewustzijn en word je kunstmatig beademd. Je hersenen kunnen dan dus ook geen pijnprikkels meer verwerken. Zonder die beademing ga je dus ook 'hartdood'. Of het nou gaat om vitale organen of hoornvlies en huid.. de donor is dan toch dood? Of mis ik nu iets?
Er zijn blijkbaar een hoop mensen die 'hartdood' als echt overlijden beschouwen en bij hersendood leef je nog.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven