Zwanger
alle pijlers
Angst om niet zwanger te raken?
maandag 20 januari 2020 om 15:41
Hoi,
Deze week hebben mijn vriend en ik(24) besloten te stoppen met anticonceptie. Wij hebben een grote kinderwens, zijn nu bijna 4 jaar samen en het leek ons een mooi moment. We hebben beide nog nooit eerder geprobeerd kinderen te krijgen.
Ik heb altijd al de angst gehad om onvruchtbaar te zijn. Ik had de meest afschuwelijke menstruaties die je je maar kunt voorstellen, waardoor ik al sinds mijn 14e de pil altijd heb doorgeslikt. Mijn buikkrampen waren zo hevig dat ik regelmatig flauwviel omdat mijn lichaam klaarblijkelijk de pijn niet meer kon verdragen. Ik menstrueer sinds mijn 11e jaar en de pijn begon ongeveer een aantal maanden na de eerste menstruatie.
Mijn tante( vaders zus) is onvruchtbaar, weet niet meer waarom, heb er ook geen contact meer mee. Voor de rest naar mijn weten geen vruchtbaarheidsproblemen in de familie.
Daarnaast wel altijd regelmatige menstruaties gehad toen ik nog geen pil gebruikte. Heel veel bloedverlies ook altijd. Bij de gynaecoloog vroeg ik of hij signalen voelde van endometriose maar dat was niet zo.
Het is altijd mijn droom geweest om kinderen te baren en op te voeden. Ik lees zoveel horrorverhalen online en ik ben zó bang dat het niet lukt.
Ik heb een gezond gewicht, altijd gehad ook. Vriend heeft wel overgewicht. Rook niet, drink niet. Ben nu druk bezig om gezonder te eten. Verder slik ik geen medicijnen.
Heeft iemand dit ook misschien ervaren of adviezen?
Deze week hebben mijn vriend en ik(24) besloten te stoppen met anticonceptie. Wij hebben een grote kinderwens, zijn nu bijna 4 jaar samen en het leek ons een mooi moment. We hebben beide nog nooit eerder geprobeerd kinderen te krijgen.
Ik heb altijd al de angst gehad om onvruchtbaar te zijn. Ik had de meest afschuwelijke menstruaties die je je maar kunt voorstellen, waardoor ik al sinds mijn 14e de pil altijd heb doorgeslikt. Mijn buikkrampen waren zo hevig dat ik regelmatig flauwviel omdat mijn lichaam klaarblijkelijk de pijn niet meer kon verdragen. Ik menstrueer sinds mijn 11e jaar en de pijn begon ongeveer een aantal maanden na de eerste menstruatie.
Mijn tante( vaders zus) is onvruchtbaar, weet niet meer waarom, heb er ook geen contact meer mee. Voor de rest naar mijn weten geen vruchtbaarheidsproblemen in de familie.
Daarnaast wel altijd regelmatige menstruaties gehad toen ik nog geen pil gebruikte. Heel veel bloedverlies ook altijd. Bij de gynaecoloog vroeg ik of hij signalen voelde van endometriose maar dat was niet zo.
Het is altijd mijn droom geweest om kinderen te baren en op te voeden. Ik lees zoveel horrorverhalen online en ik ben zó bang dat het niet lukt.
Ik heb een gezond gewicht, altijd gehad ook. Vriend heeft wel overgewicht. Rook niet, drink niet. Ben nu druk bezig om gezonder te eten. Verder slik ik geen medicijnen.
Heeft iemand dit ook misschien ervaren of adviezen?
cimojo wijzigde dit bericht op 20-01-2020 15:44
11.53% gewijzigd
zaterdag 25 januari 2020 om 09:23
Wat bedoel je daarmee? Er valt weinig te helpen, je zult toch echt eerst zelf moeten proberen zwanger te worden. Natuurlijk zou de gynaecoloog een paar standaard testen kunnen doen maar die zeggen niet alles.
En wat betreft je rijtje:
- Dat de zus van je vader onvruchtbaar was, heeft niks met jou te maken.
- Het roken van jouw ouders is inderdaad niet gezond, maar zou geen invloed op jouw vruchtbaarheid moeten hebben.
- Gut feeling: wat ik hierboven al schreef. Vrijwel elke vrouw die graag een kind wil, is hier bang voor. Maar degenen die (snel) zwanger worden vergeten dat weer.
Je maakt jezelf helemaal gek, laat het los!
anoniem_382756 wijzigde dit bericht op 25-01-2020 10:12
Reden: foutje
Reden: foutje
0.88% gewijzigd
zaterdag 25 januari 2020 om 10:09
Bedankt. Mijn vaders zus trouwens, dus mijn tante, oftewel zelfde bloedlijn/genen. Een onvruchtbare vrouw in de familie kan ook mijn vruchtbaarheidsproblemen verhogrn als we t zelfde hebben en het erfelijk isRosalind schreef: ↑25-01-2020 09:23Wat bedoel je daarmee? Er valt weinig te helpen, je zult toch echt eerst zelf moeten proberen zwanger te worden. Natuurlijk zou de gynaecoloog een paar standaard testen kunnen doen maar die zeggen niet alles.
En wat betreft je rijtje:
- Dat de vader van je zus onvruchtbaar was, heeft niks met jou te maken.
- Het roken van jouw ouders is inderdaad niet gezond, maar zou geen invloed op jouw vruchtbaarheid moeten hebben.
- Gut feeling: wat ik hierboven al schreef. Vrijwel elke vrouw die graag een kind wil, is hier bang voor. Maar degenen die (snel) zwanger worden vergeten dat weer.
Je maakt jezelf helemaal gek, laat het los!
zaterdag 25 januari 2020 om 10:12
Sorry, ik schreef het verkeerd. Had inderdaad begrepen dat het de zus van je vader was. En nog steeds blijf ik erbij dat weinig tot geen invloed op jouw vruchtbaarheid heeft.
En lees ook eens wat Gatinmijnsok schrijft. Straks met een kind zul je nog veel meer zorgen krijgen. Probeer dat een beetje onder controle te houden.
zaterdag 25 januari 2020 om 20:53
zaterdag 25 januari 2020 om 23:37
Vanwaar ook die haast? Je bent nog maar 24 jaar oud. Een jaartje proberen, dan ben je nog steeds 25 jaar en op een vruchtbare leeftijd! Daarnaast moet je je lichaam de kans geven om te “ontpillen”. Sommigen zijn na het stoppen van de pil onmiddellijk zwanger maar vaak heeft een vrouwenlichaam maanden de tijd nodig om de pil uit haar systeem te krijgen.
De zus van je vader is onvruchtbaar, maar je weet niet hoe het komt. Vergeet ook niet dat de wetenschap niet heeft stilgestaan de afgelopen 20-30 jaar en er nu misschien wel veel meer mogelijk is met haar “situatie”.
Probeer jezelf niet zoveel druk op te leggen, je hebt nog heel veel tijd
De kans dat de stress die je jezelf oplegt een mogelijke zwangerschap tegenhoudt is veel groter dan de kans dat je effectief onvruchtbaar bent
(Ps: ik heb ook altijd extreme ongesteldheid gehad met schrik voor endometriose en ben op 34-jarige leeftijd gewoon, met onregelmatige cyclus, natuurlijk zwanger geraakt)
Succes!
De zus van je vader is onvruchtbaar, maar je weet niet hoe het komt. Vergeet ook niet dat de wetenschap niet heeft stilgestaan de afgelopen 20-30 jaar en er nu misschien wel veel meer mogelijk is met haar “situatie”.
Probeer jezelf niet zoveel druk op te leggen, je hebt nog heel veel tijd
De kans dat de stress die je jezelf oplegt een mogelijke zwangerschap tegenhoudt is veel groter dan de kans dat je effectief onvruchtbaar bent
(Ps: ik heb ook altijd extreme ongesteldheid gehad met schrik voor endometriose en ben op 34-jarige leeftijd gewoon, met onregelmatige cyclus, natuurlijk zwanger geraakt)
Succes!
zondag 26 januari 2020 om 09:46
Wel mee eens. Moet zeggen dat ik 24 ook wel erg jong vind om mama te worden, zeker in combinatie met dit soort gedachten/angsten. Ik zou nog wat jaren emotionele rijping doormaken en het dan nog eens proberen.
maandag 27 januari 2020 om 14:17
Hoi TO,
Wat vervelend dat je zo angstig bent. Ik begrijp je heel goed, ik ben een half jaartje bezig om zwanger te raken en tot nu toe dus nog zonder succes. Ja, je gaat aan jezelf/je partner twijfelen: lukt het ons wel? Wat als..? Het is makkelijker gezegd dan gedaan om dat niet te denken. Er zijn inderdaad genoeg stellen waarbij het niet meteen lukt en dat is heel normaal. Maar dat stelt jou niet gerust, want jij bent hen niet. Het enige advies wat ik je kan geven is: afleiding zoeken of genieten van de 'voorpret'. Ga op vakantie samen, ga leuke dingen doen! Je zal er heus wel aan blijven denken en elke maand is het weer spannend, maar misschien helpt de afleiding je ontspannen en dat heeft dan weer een positief effect op je stress level
Wat ik veel lees is dat je nog tijd zat hebt. Is zo, maar je wil het nu en je wil dus helemaal niet nog jaren wachten 'omdat je nog zo jong bent'. Ik wens je veel succes met de reis naar je zwangerschap en ik hoop dat het je snel gegund is. Ik hoop ook dat het je lukt er wat rustiger in te worden, vooral qua gedachtes. Want als je er nu zo in staat, hoe gaat het dan zijn als je straks moeder mag zijn? Ik denk dat je er goed aan doet aan je paniek aanvallen te werken. Je kinderwens mag er zijn, maar vergeet je jezelf niet?
Wat vervelend dat je zo angstig bent. Ik begrijp je heel goed, ik ben een half jaartje bezig om zwanger te raken en tot nu toe dus nog zonder succes. Ja, je gaat aan jezelf/je partner twijfelen: lukt het ons wel? Wat als..? Het is makkelijker gezegd dan gedaan om dat niet te denken. Er zijn inderdaad genoeg stellen waarbij het niet meteen lukt en dat is heel normaal. Maar dat stelt jou niet gerust, want jij bent hen niet. Het enige advies wat ik je kan geven is: afleiding zoeken of genieten van de 'voorpret'. Ga op vakantie samen, ga leuke dingen doen! Je zal er heus wel aan blijven denken en elke maand is het weer spannend, maar misschien helpt de afleiding je ontspannen en dat heeft dan weer een positief effect op je stress level
Wat ik veel lees is dat je nog tijd zat hebt. Is zo, maar je wil het nu en je wil dus helemaal niet nog jaren wachten 'omdat je nog zo jong bent'. Ik wens je veel succes met de reis naar je zwangerschap en ik hoop dat het je snel gegund is. Ik hoop ook dat het je lukt er wat rustiger in te worden, vooral qua gedachtes. Want als je er nu zo in staat, hoe gaat het dan zijn als je straks moeder mag zijn? Ik denk dat je er goed aan doet aan je paniek aanvallen te werken. Je kinderwens mag er zijn, maar vergeet je jezelf niet?
maandag 27 januari 2020 om 14:24
Tja TO - het spijt me dat ik het zeg, maar ook ik sluit mij hierbij aan. Je lijkt echt irrationele angsten te hebben (niet echt gebaseerd op jouw eigen situatie) en er bijvoorbaat al vanuit te gaan dat het niet lukt. Gelukkig is voor de meeste mensen zwanger worden een vanzelfsprekendheid. Helaas zitten daar uitzonderingen bij. Maar dat hoeft niet te betekenen dat het jou nooit lukt. En al zou je de pech hebben dat het niet lukt dan nog zijn er mogelijkheden. Maar het heeft geen zin om daar nu zo uitgebreid bij stil te staan, want je weet niet of dit op jou van toepassing is....Lachattenoir schreef: ↑26-01-2020 09:46Wel mee eens. Moet zeggen dat ik 24 ook wel erg jong vind om mama te worden, zeker in combinatie met dit soort gedachten/angsten. Ik zou nog wat jaren emotionele rijping doormaken en het dan nog eens proberen.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
maandag 27 januari 2020 om 15:04
Bedankt voor je lieve berichtje! hopelijk snel succes bij jou/jullieblondie-90 schreef: ↑27-01-2020 14:17Hoi TO,
Wat vervelend dat je zo angstig bent. Ik begrijp je heel goed, ik ben een half jaartje bezig om zwanger te raken en tot nu toe dus nog zonder succes. Ja, je gaat aan jezelf/je partner twijfelen: lukt het ons wel? Wat als..? Het is makkelijker gezegd dan gedaan om dat niet te denken. Er zijn inderdaad genoeg stellen waarbij het niet meteen lukt en dat is heel normaal. Maar dat stelt jou niet gerust, want jij bent hen niet. Het enige advies wat ik je kan geven is: afleiding zoeken of genieten van de 'voorpret'. Ga op vakantie samen, ga leuke dingen doen! Je zal er heus wel aan blijven denken en elke maand is het weer spannend, maar misschien helpt de afleiding je ontspannen en dat heeft dan weer een positief effect op je stress level
Wat ik veel lees is dat je nog tijd zat hebt. Is zo, maar je wil het nu en je wil dus helemaal niet nog jaren wachten 'omdat je nog zo jong bent'. Ik wens je veel succes met de reis naar je zwangerschap en ik hoop dat het je snel gegund is. Ik hoop ook dat het je lukt er wat rustiger in te worden, vooral qua gedachtes. Want als je er nu zo in staat, hoe gaat het dan zijn als je straks moeder mag zijn? Ik denk dat je er goed aan doet aan je paniek aanvallen te werken. Je kinderwens mag er zijn, maar vergeet je jezelf niet?
maandag 27 januari 2020 om 15:06
Bedankt voor je berichtje, maar ik vind mijn angsten niet echt irrationeel. Enkele dagen per maand niet uit bed kunnen komen, jarenlang, vanwege extreme menstruatiepijnen en vaginale steken totdat je flauw valt van de pijn hoort niet bij een normale menstruatie. Zelfs een pakje aleve feminax ging erdoor heen en niks hielp. En extreem bloeden, 8/9/10 nachtmaandverbanden op een dag was niet vreemd. Dat kán vaak echt een groot signaal zijn dat er iets niet goed zit. Het is niet dat ik prima menstruaties had en verder geen klachten oid. Ook kan onvruchtbaarheid in de familie zitten, en als mijn tante iets erfelijks heeft waarom zij onvruchtbaar is kan dat bij mij ook zo zijn. Dat is allemaal niet zo irrationeel. Mijn oma heeft ook vele miskramen gehad, is allemaal dezelfde bloedlijn vanuit vaders kant..Baggal schreef: ↑27-01-2020 14:24Tja TO - het spijt me dat ik het zeg, maar ook ik sluit mij hierbij aan. Je lijkt echt irrationele angsten te hebben (niet echt gebaseerd op jouw eigen situatie) en er bijvoorbaat al vanuit te gaan dat het niet lukt. Gelukkig is voor de meeste mensen zwanger worden een vanzelfsprekendheid. Helaas zitten daar uitzonderingen bij. Maar dat hoeft niet te betekenen dat het jou nooit lukt. En al zou je de pech hebben dat het niet lukt dan nog zijn er mogelijkheden. Maar het heeft geen zin om daar nu zo uitgebreid bij stil te staan, want je weet niet of dit op jou van toepassing is....
maandag 27 januari 2020 om 15:29
Het kán inderdaad, maar de kans is groter dat je menstruatieklachten niet samenhangen met je vruchtbaarheid.Cimojo schreef: ↑27-01-2020 15:06Bedankt voor je berichtje, maar ik vind mijn angsten niet echt irrationeel. Enkele dagen per maand niet uit bed kunnen komen, jarenlang, vanwege extreme menstruatiepijnen en vaginale steken totdat je flauw valt van de pijn hoort niet bij een normale menstruatie. Zelfs een pakje aleve feminax ging erdoor heen en niks hielp. En extreem bloeden, 8/9/10 nachtmaandverbanden op een dag was niet vreemd. Dat kán vaak echt een groot signaal zijn dat er iets niet goed zit. Het is niet dat ik prima menstruaties had en verder geen klachten oid. Ook kan onvruchtbaarheid in de familie zitten, en als mijn tante iets erfelijks heeft waarom zij onvruchtbaar is kan dat bij mij ook zo zijn. Dat is allemaal niet zo irrationeel. Mijn oma heeft ook vele miskramen gehad, is allemaal dezelfde bloedlijn vanuit vaders kant..
Ben je voor je menstruatieklachten al bij een gynaecoloog geweest? Dit vraag ik niet vanwege je zwangerschapswens, maar gewoon omdat het voor jezelf fijn zou zijn om met een arts te overleggen of hier mogelijke oplossingen voor zijn. Ik had ook extreme menstruaties (incl. flauwvallen, niet op mijn benen kunnen staan dagenlang) en het was (ook met oog op kinderwens) toch fijn om gewoon te weten dat er niks 'fout' zit van binnen. Bij mij bleken er een paar cystes op mijn eierstokken te zitten. Volgens de gynaecoloog had dat niks met mijn menstruatiepijn te maken, maar toen die eenmaal verwijderd waren had ik wel veel minder klachten elke maand.
maandag 27 januari 2020 om 15:35
In de periode dat ik die erge menstruatieklachten kreeg, kwam ik bij leerplicht terecht omdat ik steeds school mistte ( ik was toen 14 ). Ik moest toen verplicht naar de dokter en die heeft mij niet onderzocht maar schreef gewoon de pil voor. Met de pil bleef ik in de stopweek heel erge pijn hebben, dus toen besloten om gewoon volledig door te slikken zonder stopweek en daaruit geen klachten gekregen. Dit is al inmiddels een decennium geleden ( de tijd vliegt ) maar ik ben nu dus gestopt met de pil en ik ben benieuwd hoe mijn menstruatie dan zal zijn na al die jaren. Mijn onttrekkingsbloeding afgelopen week was wel behoorlijk pijnlijk, heb twee dagen dubbel geklapt gelegen op bed.Chamaedorea schreef: ↑27-01-2020 15:29Het kán inderdaad, maar de kans is groter dat je menstruatieklachten niet samenhangen met je vruchtbaarheid.
Ben je voor je menstruatieklachten al bij een gynaecoloog geweest? Dit vraag ik niet vanwege je zwangerschapswens, maar gewoon omdat het voor jezelf fijn zou zijn om met een arts te overleggen of hier mogelijke oplossingen voor zijn. Ik had ook extreme menstruaties (incl. flauwvallen, niet op mijn benen kunnen staan dagenlang) en het was (ook met oog op kinderwens) toch fijn om gewoon te weten dat er niks 'fout' zit van binnen. Bij mij bleken er een paar cystes op mijn eierstokken te zitten. Volgens de gynaecoloog had dat niks met mijn menstruatiepijn te maken, maar toen die eenmaal verwijderd waren had ik wel veel minder klachten elke maand.
Ik heb een afspraak staan bij de gynaecoloog, eigenlijk voor iets anders, maar ik ga dit wel even voorleggen. Ik heb vaker aangegeven bij hen dat ik altijd extreme pijnen had maar ze vroegen daar nooit op door o.i.d. Heb wel een inwendige vaginale echoscopie gehad (in mei 2019) en daarop zei hij dat hij niks afwijkends zag maar het ging toen niet om vruchtbaarheid dat ik daar kwam . Neem aan dat als hij iets geks zou zien op die echo dat hij dat even zou melden.
En buiten mezelf om, heeft mijn vriend fors overgewicht. (Hij is 40 kilo te zwaar..) Het internet staat dus vol met het bericht dat overgewicht de kwaliteit van het zaad sterk kan beïnvloeden enzovoorts. Daar maak ik mij ook wel wat zorgen om. Hij sport wel etc, maar het afvallen lukt niet zo heel erg.
maandag 27 januari 2020 om 15:56
Je zoekt allerlei redenen op om het niet vruchtbaar zijn te verklaren, terwijl je niet weet of 1 van jullie daadwerkelijk onvruchtbaar is. Ja, logisch dat je je zorgen maakt, maar niet voordat je überhaupt begonnen bent. Ga eerst eens wat maanden proberen. Het is niet zo dat je vriend morgen ineens 40 kg lichter is en je dan direct de volgende maand zwanger bent.
Er hebben genoeg mannen/vrouwen met overgewicht kinderen kunnen krijgen. Net als dat er genoeg mannen/vrouwen kinderen hebben kunnen krijgen terwijl ze roken als een ketter. Bij de 1 tast het de vruchtbaarheid aan, bij de ander niet. Er is vooraf werkelijk niks over te zeggen.
Ga lekker proberen en laat het z'n beloop. Geniet er ook een beetje van, het is niet alleen spannend maar ook heel leuk om hier mee bezig te zijn. Dat zou het althans moeten zijn, zeker als je net begint!
Er hebben genoeg mannen/vrouwen met overgewicht kinderen kunnen krijgen. Net als dat er genoeg mannen/vrouwen kinderen hebben kunnen krijgen terwijl ze roken als een ketter. Bij de 1 tast het de vruchtbaarheid aan, bij de ander niet. Er is vooraf werkelijk niks over te zeggen.
Ga lekker proberen en laat het z'n beloop. Geniet er ook een beetje van, het is niet alleen spannend maar ook heel leuk om hier mee bezig te zijn. Dat zou het althans moeten zijn, zeker als je net begint!
maandag 27 januari 2020 om 15:57
Je hebt gelijk, dank jeblondie-90 schreef: ↑27-01-2020 15:56Je zoekt allerlei redenen op om het niet vruchtbaar zijn te verklaren, terwijl je niet weet of 1 van jullie daadwerkelijk onvruchtbaar is. Ja, logisch dat je je zorgen maakt, maar niet voordat je überhaupt begonnen bent. Ga eerst eens wat maanden proberen. Het is niet zo dat je vriend morgen ineens 40 kg lichter is en je dan direct de volgende maand zwanger bent.
Er hebben genoeg mannen/vrouwen met overgewicht kinderen kunnen krijgen. Net als dat er genoeg mannen/vrouwen kinderen hebben kunnen krijgen terwijl ze roken als een ketter. Bij de 1 tast het de vruchtbaarheid aan, bij de ander niet. Er is vooraf werkelijk niks over te zeggen.
Ga lekker proberen en laat het z'n beloop. Geniet er ook een beetje van, het is niet alleen spannend maar ook heel leuk om hier mee bezig te zijn. Dat zou het althans moeten zijn, zeker als je net begint!
maandag 27 januari 2020 om 16:04
Dan lijkt het me een goed idee om sowieso aan de gynaecoloog te vragen om alles even goed na te kijken. Niet in het kader van (on)vruchtbaarheid, maar gewoon vanwege je gezondheid. Je kan natuurlijk wel vertellen dat je je zorgen maakt om je vruchtbaarheid, maar daarvoor zal hij/zij waarschijnlijk toch niks doen als jullie pas net met anticonceptie gestopt zijn. Maar je kan wel gewoon aangeven dat je je zorgen maakt om je gezondheid, en/of dat je gewoon een manier zoekt om met je menstruatieklachten om te gaan nu hormonale anticonceptie geen optie is.Cimojo schreef: ↑27-01-2020 15:35In de periode dat ik die erge menstruatieklachten kreeg, kwam ik bij leerplicht terecht omdat ik steeds school mistte ( ik was toen 14 ). Ik moest toen verplicht naar de dokter en die heeft mij niet onderzocht maar schreef gewoon de pil voor. Met de pil bleef ik in de stopweek heel erge pijn hebben, dus toen besloten om gewoon volledig door te slikken zonder stopweek en daaruit geen klachten gekregen. Dit is al inmiddels een decennium geleden ( de tijd vliegt ) maar ik ben nu dus gestopt met de pil en ik ben benieuwd hoe mijn menstruatie dan zal zijn na al die jaren. Mijn onttrekkingsbloeding afgelopen week was wel behoorlijk pijnlijk, heb twee dagen dubbel geklapt gelegen op bed.
Ik heb een afspraak staan bij de gynaecoloog, eigenlijk voor iets anders, maar ik ga dit wel even voorleggen. Ik heb vaker aangegeven bij hen dat ik altijd extreme pijnen had maar ze vroegen daar nooit op door o.i.d. Heb wel een inwendige vaginale echoscopie gehad (in mei 2019) en daarop zei hij dat hij niks afwijkends zag maar het ging toen niet om vruchtbaarheid dat ik daar kwam . Neem aan dat als hij iets geks zou zien op die echo dat hij dat even zou melden.
En buiten mezelf om, heeft mijn vriend fors overgewicht. (Hij is 40 kilo te zwaar..) Het internet staat dus vol met het bericht dat overgewicht de kwaliteit van het zaad sterk kan beïnvloeden enzovoorts. Daar maak ik mij ook wel wat zorgen om. Hij sport wel etc, maar het afvallen lukt niet zo heel erg.
maandag 27 januari 2020 om 16:04
Yes zal ik doen, dank je welChamaedorea schreef: ↑27-01-2020 16:04Dan lijkt het me een goed idee om sowieso aan de gynaecoloog te vragen om alles even goed na te kijken. Niet in het kader van (on)vruchtbaarheid, maar gewoon vanwege je gezondheid. Je kan natuurlijk wel vertellen dat je je zorgen maakt om je vruchtbaarheid, maar daarvoor zal hij/zij waarschijnlijk toch niks doen als jullie pas net met anticonceptie gestopt zijn. Maar je kan wel gewoon aangeven dat je je zorgen maakt om je gezondheid, en/of dat je gewoon een manier zoekt om met je menstruatieklachten om te gaan nu hormonale anticonceptie geen optie is.
maandag 27 januari 2020 om 19:13
Je schrijft dat er gevraagd is naar endometriose-klachten maar dat je die niet hebt.
Wat jij schrijft - extreme menstruatiepijn al op vroege leeftijd, is wel een endometriose-klacht. En wat ze dan doen is inderdaad de pil voorschrijven, non-stop. Die zorgt ervoor dat je geen menstruatie hebt en dat er dus ook geen baarmoederslijmvlies gaat groeien op plekken waar je het niet wil. Dat heb je dus nu zeer waarschijnlijk ook niet (en daar dus geen klachten van).
Endometriose is erfelijk. Indien onbehandeld (geen pil doorslikken) kan het de vruchtbaarheid sterk verminderen. Ik weet natuurlijk niet hoe oud je tante is, en of zij de pil (door)slikte, maar ik dacht direct wél aan endometriose. Ook omdat ik het zelf heb + mijn moeder/zus/tantes. Ik weet natuurlijk niet of je zussen/moeder/andere tantes er last van hebben (qua erfelijkheid).
Wat ik probeer te zeggen: ik denk dat die onvruchtbaarheid van je tante (als hij door endometriose komt) totaal niet wil zeggen dat jij hier last van gaat hebben.
Plus, er zijn natuurlijk nog veel meer redenen waarom ze onvruchtbaar kon zijn, en de medische wetenschap is natuurlijk VEEL verbeterd de afgelopen jaren.
Wat jij schrijft - extreme menstruatiepijn al op vroege leeftijd, is wel een endometriose-klacht. En wat ze dan doen is inderdaad de pil voorschrijven, non-stop. Die zorgt ervoor dat je geen menstruatie hebt en dat er dus ook geen baarmoederslijmvlies gaat groeien op plekken waar je het niet wil. Dat heb je dus nu zeer waarschijnlijk ook niet (en daar dus geen klachten van).
Endometriose is erfelijk. Indien onbehandeld (geen pil doorslikken) kan het de vruchtbaarheid sterk verminderen. Ik weet natuurlijk niet hoe oud je tante is, en of zij de pil (door)slikte, maar ik dacht direct wél aan endometriose. Ook omdat ik het zelf heb + mijn moeder/zus/tantes. Ik weet natuurlijk niet of je zussen/moeder/andere tantes er last van hebben (qua erfelijkheid).
Wat ik probeer te zeggen: ik denk dat die onvruchtbaarheid van je tante (als hij door endometriose komt) totaal niet wil zeggen dat jij hier last van gaat hebben.
Plus, er zijn natuurlijk nog veel meer redenen waarom ze onvruchtbaar kon zijn, en de medische wetenschap is natuurlijk VEEL verbeterd de afgelopen jaren.
maandag 27 januari 2020 om 22:22
Bedankt voor je berichtje. Alleen mijn tante heeft vruchtbaarheidsproblemen. Ik dacht dat het iets te maken had met verkleefde eierstokken maar weet het niet zeker.PepperyPie schreef: ↑27-01-2020 19:13Je schrijft dat er gevraagd is naar endometriose-klachten maar dat je die niet hebt.
Wat jij schrijft - extreme menstruatiepijn al op vroege leeftijd, is wel een endometriose-klacht. En wat ze dan doen is inderdaad de pil voorschrijven, non-stop. Die zorgt ervoor dat je geen menstruatie hebt en dat er dus ook geen baarmoederslijmvlies gaat groeien op plekken waar je het niet wil. Dat heb je dus nu zeer waarschijnlijk ook niet (en daar dus geen klachten van).
Endometriose is erfelijk. Indien onbehandeld (geen pil doorslikken) kan het de vruchtbaarheid sterk verminderen. Ik weet natuurlijk niet hoe oud je tante is, en of zij de pil (door)slikte, maar ik dacht direct wél aan endometriose. Ook omdat ik het zelf heb + mijn moeder/zus/tantes. Ik weet natuurlijk niet of je zussen/moeder/andere tantes er last van hebben (qua erfelijkheid).
Wat ik probeer te zeggen: ik denk dat die onvruchtbaarheid van je tante (als hij door endometriose komt) totaal niet wil zeggen dat jij hier last van gaat hebben.
Plus, er zijn natuurlijk nog veel meer redenen waarom ze onvruchtbaar kon zijn, en de medische wetenschap is natuurlijk VEEL verbeterd de afgelopen jaren.
Ik vind alleen 1 ding raar: het afgelopen jaar ben ik bij 4 verschillende gynaecologen geweest vanwege een totaal ander probleem wat hier niks mee te maken heeft, maar die 4 artsen hebben allemaal inwendig bij mij gevoeld/onderzoek gedaan, ook met eendenbek. En er is een inwendige echoscopie gemaakt waarop mijn eierstokken/baarmoeder(? Dacht ik) te zien waren. Ik vroeg aan twee gynaecologen of ze kenmerken zagen van endometriose en het antwoord was nee. Ook die anderen hebben er met geen woord over gerept.
Je zou toch denken..als ik dat echt zou hebben dan zou 1 van die professionals dat toch moeten zien?
maar dan lees ik weer dat het gemiddeld 9 jaar duurt voordat endometriose wordt gediagnosticeerd en dat veel mensen een verkeerd beeld krijgen..bizar zeg.
dinsdag 28 januari 2020 om 21:18
Het is niet zo simpel om endometriose vast te stellen. Als de situatie heel ernstig is wel, maar volgens mijn gynaecoloog (waar ik liep vanwege vermoedens van endometriose) is het soms gewoon niet goed te zien is op echo's. Er kan net een eileider voor zitten, of een stukje darm oid. Zeker als een gynaecoloog de echo niet maakt om te zoeken naar endometriose, is de kans best aanwezig dat hij dat mist zolang hij naar iets anders op zoek is. Bij mij is er toen een kijkoperatie gedaan om het zeker te weten.Cimojo schreef: ↑27-01-2020 22:22Bedankt voor je berichtje. Alleen mijn tante heeft vruchtbaarheidsproblemen. Ik dacht dat het iets te maken had met verkleefde eierstokken maar weet het niet zeker.
Ik vind alleen 1 ding raar: het afgelopen jaar ben ik bij 4 verschillende gynaecologen geweest vanwege een totaal ander probleem wat hier niks mee te maken heeft, maar die 4 artsen hebben allemaal inwendig bij mij gevoeld/onderzoek gedaan, ook met eendenbek. En er is een inwendige echoscopie gemaakt waarop mijn eierstokken/baarmoeder(? Dacht ik) te zien waren. Ik vroeg aan twee gynaecologen of ze kenmerken zagen van endometriose en het antwoord was nee. Ook die anderen hebben er met geen woord over gerept.
Je zou toch denken..als ik dat echt zou hebben dan zou 1 van die professionals dat toch moeten zien?maar dan lees ik weer dat het gemiddeld 9 jaar duurt voordat endometriose wordt gediagnosticeerd en dat veel mensen een verkeerd beeld krijgen..bizar zeg.
Echter: kijkoperatie geeft wel weer extra kans op verklevingen, dus dat is een afweging die je tzt in overleg met je arts moet maken. Echt: ga niet zomaar zelf conclusies trekken maar vraag het na bij iemand die er voor geleerd heeft!
dinsdag 28 januari 2020 om 21:21
Dank je wel, heb volgende week een afspraak staan en ga vragen of ze mij hierop willen onderzoekenChamaedorea schreef: ↑28-01-2020 21:18Het is niet zo simpel om endometriose vast te stellen. Als de situatie heel ernstig is wel, maar volgens mijn gynaecoloog (waar ik liep vanwege vermoedens van endometriose) is het soms gewoon niet goed te zien is op echo's. Er kan net een eileider voor zitten, of een stukje darm oid. Zeker als een gynaecoloog de echo niet maakt om te zoeken naar endometriose, is de kans best aanwezig dat hij dat mist zolang hij naar iets anders op zoek is. Bij mij is er toen een kijkoperatie gedaan om het zeker te weten.
Echter: kijkoperatie geeft wel weer extra kans op verklevingen, dus dat is een afweging die je tzt in overleg met je arts moet maken. Echt: ga niet zomaar zelf conclusies trekken maar vraag het na bij iemand die er voor geleerd heeft!
