Relaties
alle pijlers
Vriend luie en geen leuke vader vinden
donderdag 4 juni 2020 om 20:46
Goedenavond,
Ik ben niet nieuw hier maar wil graag anoniem mijn verhaal doen en advies krijgen. Alvast mijn excuses voor het lange verhaal!
De situatie is als volgt: ik ben nu bijna 5 jaar gescheiden en heb 2 kinderen. Mijn ex en ik hebben een co-ouderschap en ieder de helft van de week de kinderen. Dit gaat goed en ik heb ook goed contact met mijn ex. Ik heb sinds 2,5 jaar een relatie met een man die ook gescheiden is en ook 2 kinderen heeft. Hij is nu 3,5 jaar gescheiden. Alle 4 de kinderen zijn (eind) basisschool leeftijd. Onderling, als ze elkaar zien, kunnen ze het goed met elkaar vinden.
Toen hij ging scheiden heeft hij het eerste jaar een studio gehuurd omdat hij niets anders snel kon krijgen. Omdat de ruimte beperkt was had hij ipv om de week de hele week (dat waren de afspraken over het co-ouderschap dat hij heeft met zijn ex) alleen om het weekeind zijn kinderen bij hem. Ik leerde hem kennen toen hij daar nog woonde en kon me voorstellen dat dit niet ideaal was met kinderen de hele week.
Inmiddels heeft hij al bijna 2 jaar een normaal appartement, maar nog steeds zijn kinderen om het weekeind. Ik dacht eerst nog dat het allemaal wel goed zal komen met het co-ouderschap die hij met zijn ex getroffen had en zelf ook graag de helft van de tijd zijn kinderen wilde hebben. Dit vertelde hij mij voorheen regelmatig. Maar niets is minder waar. Hij vind het wel best zo. Eerst gaf hij zijn behuizing de schuld, dat is dus al bijna 2 jaar geen excuus meer. Toen deed zogenaamd zijn werk moeilijk, maar dat bleek ook niet helemaal waar te zijn. Hij heeft uiteindelijk toegeven dat zijn werkgever met hem wilde regelen dat hij de ene week onder schooltijd kon werken en de andere week dan in het weekeind extra, om zo zijn uren in te halen. Prima zou ik denken, maar mijn vriend denkt daar anders over: zo heeft hij geen weekeind voor zichzelf zonder kinderen.
Nu draagt hij aan dat zijn ex niet de kinderbijslag wil delen als ze 50/50 de kinderen hebben. Echter heeft mijn vriend een heel goed salaris, betaald hij geen allemitatie vanwege co-ouderschap (dat alleen op papier bestaat dus) en werkt zijn ex voor minimumloon en krijgt ook toeslagen en dergelijke om haar lage inkomen aan te vullen. Ik vind het dus niet zo heel vreemd dat zij de helft van de kinderbijslag niet wenst af te staan, dit staat ook niet opgenomen in hun plan/convenant. Ik vind dus dat mijn vriend zeurt, om iets dat niet zo relevant is.
Waar het eigenlijk op neer komt is dat hij de regeling wel prima vind zo, dat geeft hij ook wel toe, lekker veel vrije tijd, en wacht tot zijn ex er werk van maakt. Ik ken zijn ex nu een klein beetje en weet dat ze dit niet gaat doen, ze zorgt liever zelf voor de kinderen dan ze bij hem te brengen als hij er toch geen zin in heeft.
Mijn conclusie na dit verhaal is dat ik mijn vriend een luie en dus ook geen leuke vader vind. Ik knap hier enorm op af. Ik vind het schandalig dat hij nooit het co-ouderschap is nagekomen omdat hij er niet zo’n zin in heeft. We wonen nog niet samen maar waren dit in de toekomst wel van plan. Ik twijfel hier nu enorm over de afgelopen maanden. Niet omdat wij het niet goed hebben samen, hij heeft juist wel alles voor mij over, maar omdat ik vind dat kinderen op de eerste plek komen en dat is bij hem duidelijk niet het geval. Ik krijg hier dus een gevoel bij, dat als wij eenmaal samenwonen hij ook verwacht dat hij bij mij op de eerste plek komt, maar dit voor mij nooit zo zal zijn, mijn kinderen zullen altijd voorgaan. Ik ben best wel teleurgesteld geraakt door dit gemakzuchtige gedrag van hem en er valt ook slecht over te praten. Hij vind dat het prima gaat zo. Ik zie het als zijn verantwoordelijkheid niet nemen tov zijn kinderen en ik kan hier merk ik niet goed mee omgaan. Dit speelt vooral het afgelopen half jaar. Als het alleen hemzelf was geweest, is hij de perfecte vriend. Maar dit veranderd toch mijn gevoelens tegenover hem merk ik.
Is het raar dat ik zo denk? Dat ik hierop afknap? Wat moet ik doen?
Ik ben niet nieuw hier maar wil graag anoniem mijn verhaal doen en advies krijgen. Alvast mijn excuses voor het lange verhaal!
De situatie is als volgt: ik ben nu bijna 5 jaar gescheiden en heb 2 kinderen. Mijn ex en ik hebben een co-ouderschap en ieder de helft van de week de kinderen. Dit gaat goed en ik heb ook goed contact met mijn ex. Ik heb sinds 2,5 jaar een relatie met een man die ook gescheiden is en ook 2 kinderen heeft. Hij is nu 3,5 jaar gescheiden. Alle 4 de kinderen zijn (eind) basisschool leeftijd. Onderling, als ze elkaar zien, kunnen ze het goed met elkaar vinden.
Toen hij ging scheiden heeft hij het eerste jaar een studio gehuurd omdat hij niets anders snel kon krijgen. Omdat de ruimte beperkt was had hij ipv om de week de hele week (dat waren de afspraken over het co-ouderschap dat hij heeft met zijn ex) alleen om het weekeind zijn kinderen bij hem. Ik leerde hem kennen toen hij daar nog woonde en kon me voorstellen dat dit niet ideaal was met kinderen de hele week.
Inmiddels heeft hij al bijna 2 jaar een normaal appartement, maar nog steeds zijn kinderen om het weekeind. Ik dacht eerst nog dat het allemaal wel goed zal komen met het co-ouderschap die hij met zijn ex getroffen had en zelf ook graag de helft van de tijd zijn kinderen wilde hebben. Dit vertelde hij mij voorheen regelmatig. Maar niets is minder waar. Hij vind het wel best zo. Eerst gaf hij zijn behuizing de schuld, dat is dus al bijna 2 jaar geen excuus meer. Toen deed zogenaamd zijn werk moeilijk, maar dat bleek ook niet helemaal waar te zijn. Hij heeft uiteindelijk toegeven dat zijn werkgever met hem wilde regelen dat hij de ene week onder schooltijd kon werken en de andere week dan in het weekeind extra, om zo zijn uren in te halen. Prima zou ik denken, maar mijn vriend denkt daar anders over: zo heeft hij geen weekeind voor zichzelf zonder kinderen.
Nu draagt hij aan dat zijn ex niet de kinderbijslag wil delen als ze 50/50 de kinderen hebben. Echter heeft mijn vriend een heel goed salaris, betaald hij geen allemitatie vanwege co-ouderschap (dat alleen op papier bestaat dus) en werkt zijn ex voor minimumloon en krijgt ook toeslagen en dergelijke om haar lage inkomen aan te vullen. Ik vind het dus niet zo heel vreemd dat zij de helft van de kinderbijslag niet wenst af te staan, dit staat ook niet opgenomen in hun plan/convenant. Ik vind dus dat mijn vriend zeurt, om iets dat niet zo relevant is.
Waar het eigenlijk op neer komt is dat hij de regeling wel prima vind zo, dat geeft hij ook wel toe, lekker veel vrije tijd, en wacht tot zijn ex er werk van maakt. Ik ken zijn ex nu een klein beetje en weet dat ze dit niet gaat doen, ze zorgt liever zelf voor de kinderen dan ze bij hem te brengen als hij er toch geen zin in heeft.
Mijn conclusie na dit verhaal is dat ik mijn vriend een luie en dus ook geen leuke vader vind. Ik knap hier enorm op af. Ik vind het schandalig dat hij nooit het co-ouderschap is nagekomen omdat hij er niet zo’n zin in heeft. We wonen nog niet samen maar waren dit in de toekomst wel van plan. Ik twijfel hier nu enorm over de afgelopen maanden. Niet omdat wij het niet goed hebben samen, hij heeft juist wel alles voor mij over, maar omdat ik vind dat kinderen op de eerste plek komen en dat is bij hem duidelijk niet het geval. Ik krijg hier dus een gevoel bij, dat als wij eenmaal samenwonen hij ook verwacht dat hij bij mij op de eerste plek komt, maar dit voor mij nooit zo zal zijn, mijn kinderen zullen altijd voorgaan. Ik ben best wel teleurgesteld geraakt door dit gemakzuchtige gedrag van hem en er valt ook slecht over te praten. Hij vind dat het prima gaat zo. Ik zie het als zijn verantwoordelijkheid niet nemen tov zijn kinderen en ik kan hier merk ik niet goed mee omgaan. Dit speelt vooral het afgelopen half jaar. Als het alleen hemzelf was geweest, is hij de perfecte vriend. Maar dit veranderd toch mijn gevoelens tegenover hem merk ik.
Is het raar dat ik zo denk? Dat ik hierop afknap? Wat moet ik doen?
vrijdag 5 juni 2020 om 18:20
vrijdag 5 juni 2020 om 18:22
Maar je hebt nu wel een relatie met precies zo'n man. Dus wat ga je daar nu aan doen?moetditnou schreef: ↑05-06-2020 18:20Verder kan ik het alleen maar helemaal eens zijn met alle reacties, ik voel het ook zo. Dat hij zijn verantwoording afschuift en de leuke weekeind papa uithangt. Ik wilde bewust geen relatie met zo’n man en heb meermaals dates afgewezen hierom.
Nee heb je, ja kun je krijgen.
vrijdag 5 juni 2020 om 18:23
Echt zo jammer dat hij z'n bloedeigen kinderen niet op die manier ziet/behandelt.......moetditnou schreef: ↑05-06-2020 17:55Hij is Idd super lief voor mij, draagt mij op handen en zou het liefst elke vrije minuut samen doorbrengen.
vrijdag 5 juni 2020 om 18:23
Ik hoop uiteraard in de eerste instantie dat we er met praten toch samen uit kunnen komen. Vandaar dat ik hier beetje hulp vraag. Als het allemaal echt niets oplevert zit er voor mij niks anders op dan het uit te maken.sunshineandblueskies schreef: ↑05-06-2020 18:22Maar je hebt nu wel een relatie met precies zo'n man. Dus wat ga je daar nu aan doen?
vrijdag 5 juni 2020 om 18:25
Ja daarom ben ik er best wel van in de war, hij is ook heel zorgzaam naar mij toe. Maar voor zijn kinderen het zelfde doen komt in elk geval niet vanuit hem zelf. Daar wil ik dus ook naar gaan vragen, waar het verschil nou in zit. Of is dat raar?
vrijdag 5 juni 2020 om 18:28
moetditnou schreef: ↑05-06-2020 18:23Ik hoop uiteraard in de eerste instantie dat we er met praten toch samen uit kunnen komen. Vandaar dat ik hier beetje hulp vraag. Als het allemaal echt niets oplevert zit er voor mij niks anders op dan het uit te maken.
Spreek gewoon heel eerlijk en oprecht naar hem uit wat je ervan vindt dat hij zich zo gedraagt tegenover zijn eigen kinderen. Spreek vanuit je eigen gevoel (dus niet 'jij doet dit, jij doet dat'), anders jaag je hem waarschijnlijk alleen maar op de kast. Vraag om een concreet toekomstbeeld van zijn kant en spreek je eigen verwachtingen uit ('ik heb deze verwachtingen en ik heb dit en dat van jou nodig'). Als hij jou dat niet kan geven, weet je waar je aan toe bent.
Nee heb je, ja kun je krijgen.
vrijdag 5 juni 2020 om 18:32
Jij levert wél iets op, de kinderen zijn alleen maar gedoe, daar krijgt hij "niets voor terug".
Ik denk dat hij niet kan uitleggen hoe of waarom dat zo werkt bij hem, hij zal het óf zelf niet weten, of niet willen toegeven.
Ik weet zeker dat jij het nooit gaat begrijpen, omdat jij totaal anders in elkaar zit.
Ik denk dat het zinloos is om je erin te gaan zitten verdiepen wáárom hij doet/is hoe hij is.
Wat wil je nou echt van een gesprek? Dat hij het licht ziet & een ander soort man wordt?
Ik denk dat hij niet kan uitleggen hoe of waarom dat zo werkt bij hem, hij zal het óf zelf niet weten, of niet willen toegeven.
Ik weet zeker dat jij het nooit gaat begrijpen, omdat jij totaal anders in elkaar zit.
Ik denk dat het zinloos is om je erin te gaan zitten verdiepen wáárom hij doet/is hoe hij is.
Wat wil je nou echt van een gesprek? Dat hij het licht ziet & een ander soort man wordt?
moezewoes wijzigde dit bericht op 05-06-2020 19:36
0.39% gewijzigd
vrijdag 5 juni 2020 om 18:43
Ik heb alles gelezen en heb heel erg dit gevoel. Je bent gaan houden van een man, die voorgaf veel voor z'n kinderen te willen en over te hebben. In praktijk blijkt dat hij niet voor ze wil zorgen, niet fysiek en niet financieel. Dat is dus een heel andere man. Hij kan zichzelf wel een geweldige vader vinden, omdat hij het plán had voor co-ouderschap en hij zoveel cadeautjes geeft, maar hij is er niet voor z'n kinderen. Hij is dus niet de man die je dacht dat hij was.
En als ik het goed zie, is hij dus nooit alleen met z'n kinderen. Of jullie doen samen iets, of hij gaat naar z'n moeder. (wat ik van z'n moeders kant ook wel weer kan begrijpen) Hij weet helemaal niet meer hoe dat is, voor z'n kinderen zorgen. Als het een man was, gaf hij toe en ging in elk geval de boel financieel rechttrekken, maar nee, hij doet moeilijk over de alimentatie.
Nogmaals: dat is dus de wérkelijke man, waar je van zegt te houden.
Later is nu
vrijdag 5 juni 2020 om 18:52
Ja, dat vind ik raar.moetditnou schreef: ↑05-06-2020 18:25Ja daarom ben ik er best wel van in de war, hij is ook heel zorgzaam naar mij toe. Maar voor zijn kinderen het zelfde doen komt in elk geval niet vanuit hem zelf. Daar wil ik dus ook naar gaan vragen, waar het verschil nou in zit. Of is dat raar?
Wat maakt het antwoord nog uit?
vrijdag 5 juni 2020 om 19:11
moetditnou schreef: ↑05-06-2020 17:50Hij betaald Idd geen allemitatie maar koopt de weekeinden wel veel spullen voor ze, kleding, schoolspullen, nieuwe fiets. Maar ben het ermee eens dat kinderen meer nodig hebben dan dat. Hij is dus een typische weekeind vader die hele weekeind leuke dingen met ze doet, bij de McDonalds met ze gaat eten en ze met tassen vol nieuwe kleding en speelgoed terug naar hun moeder brengt op zondagavond. Daar wilde ik bewust niet voor kiezen, zo’n type gescheiden man, en ben er dus ingestonken voor m’n gevoel.
Jij ziet dat als iets positefs lijkt het. Ik totaal niet. Ik vind het heel erg naar en egoïstisch gedrag, bah. Beetje mooi lopen doen naar die kinderen, kijk hem ze toch alles geven itt hun moeder. Lekker sinterklaas spelen. Dat terwijl hij gewoon alimentatie zou moeten betalen en hun moeder afgewogen keuzes zou moeten kunnen maken over de besteding van dat geld. Walgelijk vind ik het. Wie kan er nou het beste beslissen over wat die kinderen nu echt nodig hebben en wat praktisch of prettig is? Hij die ze nauwelijks kent en totaal niet betrokken is bij de dagelijkse gang van zaken maar lekker makkelijk tassen vol kleding en speelgoed met ze koopt? Of moeder die ze elke dag heeft en precies weet wat er nodig is? Nee hoor, als extraatje kan het een leuk gebaar zijn, nu is het gewoon koketteren met geld wat helemaal niet van hem is.
s-groot wijzigde dit bericht op 05-06-2020 19:21
0.42% gewijzigd
vrijdag 5 juni 2020 om 19:14
De kern van de zaak is dat jij een gezellig, warm gezin wilt vormen waarin mensen om elkaar geven en tijd en aandacht hebben voor elkaar.
Hij zit vier dagen per maand opgescheept met zijn kinderen en dat is al teveel gevraagd.
In plaats van een vader te zijn voor zijn kinderen, iets waarvoor betrokkenheid, zorg en liefde nodig is -ook buiten de ‘toegewezen’ dagen- verwisselt hij zijn vaderrol voor die van Sinterklaas.
Hoe vaak heeft hij contact met de kinderen buiten zijn dagen? Bellen ze wel eens? Als er een kind ziek is, wil dat dan papa even horen? Als er afgezwommen wordt, komt hij dan? Hoe zit het met verjaardagen, oudergesprekken?
Het lijkt me geen goede match.
Als hij niet uit zichzelf voor een leven met zijn kinderen kiest, hoe geloofwaardig is het dan dat hij dit nu zou gaan doen omdat jij het graag wilt?
Hij zit vier dagen per maand opgescheept met zijn kinderen en dat is al teveel gevraagd.
In plaats van een vader te zijn voor zijn kinderen, iets waarvoor betrokkenheid, zorg en liefde nodig is -ook buiten de ‘toegewezen’ dagen- verwisselt hij zijn vaderrol voor die van Sinterklaas.
Hoe vaak heeft hij contact met de kinderen buiten zijn dagen? Bellen ze wel eens? Als er een kind ziek is, wil dat dan papa even horen? Als er afgezwommen wordt, komt hij dan? Hoe zit het met verjaardagen, oudergesprekken?
Het lijkt me geen goede match.
Als hij niet uit zichzelf voor een leven met zijn kinderen kiest, hoe geloofwaardig is het dan dat hij dit nu zou gaan doen omdat jij het graag wilt?
De toekomst is niet meer wat het was
vrijdag 5 juni 2020 om 19:15
Maar natuurlijk is hij zorgzaam naar jou toe, laat ik het zo zeggen: nu nog wel..moetditnou schreef: ↑05-06-2020 18:25Ja daarom ben ik er best wel van in de war, hij is ook heel zorgzaam naar mij toe. Maar voor zijn kinderen het zelfde doen komt in elk geval niet vanuit hem zelf. Daar wil ik dus ook naar gaan vragen, waar het verschil nou in zit. Of is dat raar?
Dat zorgzame zal gaan verdwijnen als je samenwoont /getrouwd bent.
vrijdag 5 juni 2020 om 19:18
Zo ontzettend mee eens. Goed verwoord.S-Groot schreef: ↑05-06-2020 19:11Jij ziet dat als iets positefs lijkt het. Ik totaal niet. Ik vind het heel erg naar en egoïstisch gedrag, bah. Beetje mooi lopen doen die kinderen, kijk hem ze toch alles geven itt hun moeder. Lekker sinterklaas spelen. Dat terwijl hij gewoon alimentatie zou moeten betalen en hun moeder afgewogen keuzes zou moeten kunnen maken over de besteding van dat geld. Walgelijk vind ik het. Wie kan er nou het beste beslissen over wat die kinderen nu echt nodig hebben en wat praktisch of prettig is? Hij die ze nauwelijks kent en totaal niet betrokken is bij de dagelijkse gang van zaken maar lekker makkelijk tassen vol kleding en speelgoed met ze koopt? Of moeder die ze elke dag heeft en precies weet wat er nodig is? Nee hoor, als extraatje kan het een leuk gebaar zijn, nu is het gewoon koketteren met geld wat helemaal niet van hem is.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 5 juni 2020 om 19:22
ScherpS-Groot schreef: ↑05-06-2020 19:11Jij ziet dat als iets positefs lijkt het. Ik totaal niet. Ik vind het heel erg naar en egoïstisch gedrag, bah. Beetje mooi lopen doen naar die kinderen, kijk hem ze toch alles geven itt hun moeder. Lekker sinterklaas spelen. Dat terwijl hij gewoon alimentatie zou moeten betalen en hun moeder afgewogen keuzes zou moeten kunnen maken over de besteding van dat geld. Walgelijk vind ik het. Wie kan er nou het beste beslissen over wat die kinderen nu echt nodig hebben en wat praktisch of prettig is? Hij die ze nauwelijks kent en totaal niet betrokken is bij de dagelijkse gang van zaken maar lekker makkelijk tassen vol kleding en speelgoed met ze koopt? Of moeder die ze elke dag heeft en precies weet wat er nodig is? Nee hoor, als extraatje kan het een leuk gebaar zijn, nu is het gewoon koketteren met geld wat helemaal niet van hem is.
Later is nu
vrijdag 5 juni 2020 om 19:24
Dankjewel dit ga ik voorleggensunshineandblueskies schreef: ↑05-06-2020 18:28Spreek gewoon heel eerlijk en oprecht naar hem uit wat je ervan vindt dat hij zich zo gedraagt tegenover zijn eigen kinderen. Spreek vanuit je eigen gevoel (dus niet 'jij doet dit, jij doet dat'), anders jaag je hem waarschijnlijk alleen maar op de kast. Vraag om een concreet toekomstbeeld van zijn kant en spreek je eigen verwachtingen uit ('ik heb deze verwachtingen en ik heb dit en dat van jou nodig'). Als hij jou dat niet kan geven, weet je waar je aan toe bent.
vrijdag 5 juni 2020 om 19:25
Ik heb al gezegd dat ik het ook zo zie, op de manier waarop hij een leuke vader speelt keur ik af.S-Groot schreef: ↑05-06-2020 19:11Jij ziet dat als iets positefs lijkt het. Ik totaal niet. Ik vind het heel erg naar en egoïstisch gedrag, bah. Beetje mooi lopen doen naar die kinderen, kijk hem ze toch alles geven itt hun moeder. Lekker sinterklaas spelen. Dat terwijl hij gewoon alimentatie zou moeten betalen en hun moeder afgewogen keuzes zou moeten kunnen maken over de besteding van dat geld. Walgelijk vind ik het. Wie kan er nou het beste beslissen over wat die kinderen nu echt nodig hebben en wat praktisch of prettig is? Hij die ze nauwelijks kent en totaal niet betrokken is bij de dagelijkse gang van zaken maar lekker makkelijk tassen vol kleding en speelgoed met ze koopt? Of moeder die ze elke dag heeft en precies weet wat er nodig is? Nee hoor, als extraatje kan het een leuk gebaar zijn, nu is het gewoon koketteren met geld wat helemaal niet van hem is.
vrijdag 5 juni 2020 om 19:26
Om antwoord te geven op de vragen: ja hij gaat wel naar Oudergesprekken, afzwemmen en dergelijke. Hij viert de verjaardag van de kinderen apart in zijn weekeind nog een keer.mdh schreef: ↑05-06-2020 19:14De kern van de zaak is dat jij een gezellig, warm gezin wilt vormen waarin mensen om elkaar geven en tijd en aandacht hebben voor elkaar.
Hij zit vier dagen per maand opgescheept met zijn kinderen en dat is al teveel gevraagd.
In plaats van een vader te zijn voor zijn kinderen, iets waarvoor betrokkenheid, zorg en liefde nodig is -ook buiten de ‘toegewezen’ dagen- verwisselt hij zijn vaderrol voor die van Sinterklaas.
Hoe vaak heeft hij contact met de kinderen buiten zijn dagen? Bellen ze wel eens? Als er een kind ziek is, wil dat dan papa even horen? Als er afgezwommen wordt, komt hij dan? Hoe zit het met verjaardagen, oudergesprekken?
Het lijkt me geen goede match.
Als hij niet uit zichzelf voor een leven met zijn kinderen kiest, hoe geloofwaardig is het dan dat hij dit nu zou gaan doen omdat jij het graag wilt?
vrijdag 5 juni 2020 om 19:28
TO: ik zou het gesprek met hem aangaan en
1. Recht uit je hart zeggen wat je ervan denkt en wat je erbij voelt, geen blad voor de mond nemen.
2. Vertellen dat je het een afknapper vindt en dat het voor jou een reden kan zijn de relatie te verbreken.
3. Hem een kans geven om dit recht te zetten door co- ouderschap op zich te nemen en met terugwerkende kracht geld terug te gaan betalen aan zijn ex.
Of de regeling te herzien, maar dan nog meer geld te betalen, voor al die jaren dat hij nalatig is geweest + iedere maand ka daar bovenop.
Als je dit wil, want het is van de zotte dat jij hem dit moet vertellen ipv dat hij dit niet al veel eerder netjes heeft geregeld. Voor mij zou het klaar zijn, mede vanwege zijn gelieg/ gedraai
1. Recht uit je hart zeggen wat je ervan denkt en wat je erbij voelt, geen blad voor de mond nemen.
2. Vertellen dat je het een afknapper vindt en dat het voor jou een reden kan zijn de relatie te verbreken.
3. Hem een kans geven om dit recht te zetten door co- ouderschap op zich te nemen en met terugwerkende kracht geld terug te gaan betalen aan zijn ex.
Of de regeling te herzien, maar dan nog meer geld te betalen, voor al die jaren dat hij nalatig is geweest + iedere maand ka daar bovenop.
Als je dit wil, want het is van de zotte dat jij hem dit moet vertellen ipv dat hij dit niet al veel eerder netjes heeft geregeld. Voor mij zou het klaar zijn, mede vanwege zijn gelieg/ gedraai
vrijdag 5 juni 2020 om 19:30
Hier ben ik niet zo bang voor, maar ik wil dus niet samenwonen met een man die een goede partner is maar het als vader af laat weten. Hij hoeft ook geen vader voor mijn kinderen te zijn, die hebben al een vader. Ik wil dat hij een vader is voor zijn eigen kinderen.helmadepelma schreef: ↑05-06-2020 19:15Maar natuurlijk is hij zorgzaam naar jou toe, laat ik het zo zeggen: nu nog wel..
Dat zorgzame zal gaan verdwijnen als je samenwoont /getrouwd bent.
vrijdag 5 juni 2020 om 19:33
Punt 1 en 2 ga ik zeker doen.TanteOlivia schreef: ↑05-06-2020 19:28TO: ik zou het gesprek met hem aangaan en
1. Recht uit je hart zeggen wat je ervan denkt en wat je erbij voelt, geen blad voor de mond nemen.
2. Vertellen dat je het een afknapper vindt en dat het voor jou een reden kan zijn de relatie te verbreken.
3. Hem een kans geven om dit recht te zetten door co- ouderschap op zich te nemen en met terugwerkende kracht geld terug te gaan betalen aan zijn ex.
Of de regeling te herzien, maar dan nog meer geld te betalen, voor al die jaren dat hij nalatig is geweest + iedere maand ka daar bovenop.
Als je dit wil, want het is van de zotte dat jij hem dit moet vertellen ipv dat hij dit niet al veel eerder netjes heeft geregeld. Voor mij zou het klaar zijn, mede vanwege zijn gelieg/ gedraai
Punt 3 moet hij voor zichzelf en zijn kinderen doen, niet voor mij.
Stel dat hij wel toegeeft en we gaan in de toekomst samenwonen met ieder een lopend co-ouderschap, dan wil ik niet opdraaien voor de zorg van 4 kinderen en ook never nooit te horen krijgen dat dit van mij moest. Dus dat is ook iets om mee te nemen aan het einde van het gesprek, mocht het gesprek zo gaan. Wat ik nog niet weet, ik ga hem zo bellen.
vrijdag 5 juni 2020 om 19:34
Ik zou daar juist wel bang voor zijn als ik jou was. Want dit is zijn ware aard, jij ziet nu nog de date-versie van hem.moetditnou schreef: ↑05-06-2020 19:30Hier ben ik niet zo bang voor, maar ik wil dus niet samenwonen met een man die een goede partner is maar het als vader af laat weten. Hij hoeft ook geen vader voor mijn kinderen te zijn, die hebben al een vader. Ik wil dat hij een vader is voor zijn eigen kinderen.
Je weet nu al zeker dat hij iemand is die zaken mooier voorspiegelt dan ze zijn als dat hem voordeel oplevert, die zijn afspraken niet nakomt, en zonder enige wroeging zijn kinderen zowel emotioneel als financieel een poot uitdraait.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 5 juni 2020 om 19:37
Dat kun je niet afdwingen. Hij moet het voor zijn kinderen willen doen, niet voor jou.moetditnou schreef: ↑05-06-2020 19:30Hier ben ik niet zo bang voor, maar ik wil dus niet samenwonen met een man die een goede partner is maar het als vader af laat weten. Hij hoeft ook geen vader voor mijn kinderen te zijn, die hebben al een vader. Ik wil dat hij een vader is voor zijn eigen kinderen.
Als hij het niet kan/wil, dan kun jij dat niet oplossen.
Wat wil je, een soort ultimatum stellen? Niet samenwonen totdat...?
Je kunt geen therapeutische rol vervullen voor vriend/zijn kinderen.
De toekomst is niet meer wat het was
vrijdag 5 juni 2020 om 19:39
Nee dat wil ik ook niet, afdwingen of z’n therapeut spelen.mdh schreef: ↑05-06-2020 19:37Dat kun je niet afdwingen. Hij moet het voor zijn kinderen willen doen, niet voor jou.
Als hij het niet kan/wil, dan kun jij dat niet oplossen.
Wat wil je, een soort ultimatum stellen? Niet samenwonen totdat...?
Je kunt geen therapeutische rol vervullen voor vriend/zijn kinderen.
Ik had gewild dat hij vanaf begin eerlijk was geweest, dan was ik er nooit aan begonnen. We zijn wel 2,5 jaar verder nu.
