
Steeds meer twijfel of het wel past
maandag 15 juni 2020 om 14:44
Hoi iedereen,
Ik heb nu 7 maanden een nieuwe relatie, na een relatie en huwelijk van 9 jaar. Ik heb een dochtertje van 6 en ben zelf 33.
Laat ik voorop stellen dat ik in mijn huidige relatie in het begin hartstikke verliefd was. En nog steeds ben ik gek op deze man. Maar naarmate we elkaar nu steeds beter leren kennen, komt bij mij soms de twijfel op of we wel zo goed bij elkaar passen.
Voor mijn gevoel verschillen we in onze ‘volwassenheid’.
Ik ben 33, moeder en heb een drukke baan die me ontzettend goed bevalt. Ik heb in mijn studententijd lekker gefeest, maar ook ervaring met dus een lange relatie. Ik ben nu op een punt in mijn leven waarop ik erg blij ben. Mijn dochtertje, mijn werk, vrienden en familie, het geeft allemaal veel voldoening. In een relatie zoek ik vooral liefde, ontspanning en samen leuke dingen doen. Maar ik ben door mijn werk en dochtertje vaak al zo ‘vol’ of gewoon moe, dat ik geen hele wilde dingen als feesten, drugs of festivals meer hoef. Ik hoef de wereld niet meer te exploreren, ben mijn wilde haren wel kwijt en wil naast werk en dochtertje vooral rust. En soms natuurlijk ook de ruimte om leuke dingen te doen met mijn partner. Maar ik word dan blijer van een citytrip, sauna, bios of restaurant dan een hele avontuurlijke vakantie met allerlei pieken en dalen of een vermoeiend buitenfestival incl drank, drugs en rock&Roll.
Mijn vriend daarentegen, inmiddels 40, zegt dat hij daar ook klaar mee is, maar lijkt dit alles toch nog wel meer te willen. Hij wil, als het überhaupt weer eens kan, naar festivals, dansen en feesten. Het leek hem in het begin leuk om een keer ‘iets’ te gebruiken samen (wat hij nu overigens al anderhalf jaar niet gedaan heeft!). Hij volgt streams van DJ’s, heeft ‘zin om te dansen’, is bezig met allerlei techno/trance/hardstyle dingen ala Amsterdam Dance Event en volgt ook online van die feestbeestachtige mensen die artistiek zijn, drugs gebruiken, naakte selfies posten (man en vrouw) en heel openminded en YOLO (wat een kotswoord) zijn. Hij vind dit ‘kleurrijke’ mensen, ik vind het irritante en verwende kleuters. Zelf is hij dan weer niet zo ‘kleurrijk’ of artistiek, hij heeft gewoon een baan en eigen huis, houdt van fietsen en klussen. Hij lijkt wel in een soort worsteling te zitten met zichzelf. Laatst zei hij dat gezapigheid zijn grootste vijand is. Dat hij wil dat er soms wrijving is, of samen nieuwe dingen wil ontdekken etc. Hij vind het prachtig om filosofische gesprekken over het leven te hebben bij een kampvuurtje met een wijntje. Leuk voor soms, maar vaak denk ik; ja allemaal leuk, maar ik ben gewoon moe en wil slapen of knuffelen, ik ben geen 20 meer. Hij heeft gewoon best vaak uitingen of dingen die hij leuk vind waarvan ik denk ‘sjonge jonge, wat kinderachtig. Hoe oud ben je nou precies?’ Het is ook niet dat hij van een saai leven ineens helemaal los kan gaan en dat nu daarom ineens wil,, hij ‘feest’ al sinds zijn 22e en heeft 13 jaar lang gestudeerd en is pas een paar jaar aan het werk.
Ook vind ik het best een afknapper als je het op je 40e nog nodig hebt om op dancefestivals te staan ‘ stuk te gaan tot 6uur sochtends’ (zijn woorden) en naar dancefeesten te gaan, helemaal als je dat al vanaf je 22e doet. Het lijkt wel alsof hij nog een soort rock&Roll levensstijl ambieert, die eigenlijk helemaal niet heeft maar dat nog wel erg aantrekkelijk vindt. En dat, dat vind ik vermoeiend worden. Al met al voelt het alsof ik soms met een puber een relatie heb, terwijl hij nog ouder is dan ik ben.
En dat vind ik lastig, want verder hebben we het gewoon echt tof samen.
Ik heb nu 7 maanden een nieuwe relatie, na een relatie en huwelijk van 9 jaar. Ik heb een dochtertje van 6 en ben zelf 33.
Laat ik voorop stellen dat ik in mijn huidige relatie in het begin hartstikke verliefd was. En nog steeds ben ik gek op deze man. Maar naarmate we elkaar nu steeds beter leren kennen, komt bij mij soms de twijfel op of we wel zo goed bij elkaar passen.
Voor mijn gevoel verschillen we in onze ‘volwassenheid’.
Ik ben 33, moeder en heb een drukke baan die me ontzettend goed bevalt. Ik heb in mijn studententijd lekker gefeest, maar ook ervaring met dus een lange relatie. Ik ben nu op een punt in mijn leven waarop ik erg blij ben. Mijn dochtertje, mijn werk, vrienden en familie, het geeft allemaal veel voldoening. In een relatie zoek ik vooral liefde, ontspanning en samen leuke dingen doen. Maar ik ben door mijn werk en dochtertje vaak al zo ‘vol’ of gewoon moe, dat ik geen hele wilde dingen als feesten, drugs of festivals meer hoef. Ik hoef de wereld niet meer te exploreren, ben mijn wilde haren wel kwijt en wil naast werk en dochtertje vooral rust. En soms natuurlijk ook de ruimte om leuke dingen te doen met mijn partner. Maar ik word dan blijer van een citytrip, sauna, bios of restaurant dan een hele avontuurlijke vakantie met allerlei pieken en dalen of een vermoeiend buitenfestival incl drank, drugs en rock&Roll.
Mijn vriend daarentegen, inmiddels 40, zegt dat hij daar ook klaar mee is, maar lijkt dit alles toch nog wel meer te willen. Hij wil, als het überhaupt weer eens kan, naar festivals, dansen en feesten. Het leek hem in het begin leuk om een keer ‘iets’ te gebruiken samen (wat hij nu overigens al anderhalf jaar niet gedaan heeft!). Hij volgt streams van DJ’s, heeft ‘zin om te dansen’, is bezig met allerlei techno/trance/hardstyle dingen ala Amsterdam Dance Event en volgt ook online van die feestbeestachtige mensen die artistiek zijn, drugs gebruiken, naakte selfies posten (man en vrouw) en heel openminded en YOLO (wat een kotswoord) zijn. Hij vind dit ‘kleurrijke’ mensen, ik vind het irritante en verwende kleuters. Zelf is hij dan weer niet zo ‘kleurrijk’ of artistiek, hij heeft gewoon een baan en eigen huis, houdt van fietsen en klussen. Hij lijkt wel in een soort worsteling te zitten met zichzelf. Laatst zei hij dat gezapigheid zijn grootste vijand is. Dat hij wil dat er soms wrijving is, of samen nieuwe dingen wil ontdekken etc. Hij vind het prachtig om filosofische gesprekken over het leven te hebben bij een kampvuurtje met een wijntje. Leuk voor soms, maar vaak denk ik; ja allemaal leuk, maar ik ben gewoon moe en wil slapen of knuffelen, ik ben geen 20 meer. Hij heeft gewoon best vaak uitingen of dingen die hij leuk vind waarvan ik denk ‘sjonge jonge, wat kinderachtig. Hoe oud ben je nou precies?’ Het is ook niet dat hij van een saai leven ineens helemaal los kan gaan en dat nu daarom ineens wil,, hij ‘feest’ al sinds zijn 22e en heeft 13 jaar lang gestudeerd en is pas een paar jaar aan het werk.
Ook vind ik het best een afknapper als je het op je 40e nog nodig hebt om op dancefestivals te staan ‘ stuk te gaan tot 6uur sochtends’ (zijn woorden) en naar dancefeesten te gaan, helemaal als je dat al vanaf je 22e doet. Het lijkt wel alsof hij nog een soort rock&Roll levensstijl ambieert, die eigenlijk helemaal niet heeft maar dat nog wel erg aantrekkelijk vindt. En dat, dat vind ik vermoeiend worden. Al met al voelt het alsof ik soms met een puber een relatie heb, terwijl hij nog ouder is dan ik ben.
En dat vind ik lastig, want verder hebben we het gewoon echt tof samen.
maandag 15 juni 2020 om 15:24
Ik zou er ook niet mee kunnen leven als mijn vent nog naar festivals en dat soort feestjes wil. Leuk voor als je jong bent maar daarna niet meer.
Ik zou dan wel met hem gaan kamperen met een kampvuurtje. Hoeft ook niet elk weekend he.
Hoe komt het dat jij altijd moe bent? Ga daar eens aan werken. Je moet een balans vinden in helemaal niks ondernemen en veel ondernemen. Wat bij jullie past.
Maar heel eerlijk, ik zou weg gaan bij een vent die nog steeds wil uitgaan en festivals wil.
Ik zou dan wel met hem gaan kamperen met een kampvuurtje. Hoeft ook niet elk weekend he.
Hoe komt het dat jij altijd moe bent? Ga daar eens aan werken. Je moet een balans vinden in helemaal niks ondernemen en veel ondernemen. Wat bij jullie past.
Maar heel eerlijk, ik zou weg gaan bij een vent die nog steeds wil uitgaan en festivals wil.
maandag 15 juni 2020 om 15:26
Ik ben de 40 gepasseerd, maar af en toe een (dance) festival vind ik ontzettend leuk.
Ik ben ondernemer en heb daarbij 4 kinderen waarvan 2 nog thuis wonen en de kinderen heb ik alleen groot gebracht.
Ben doordeweeks vaak doodmoe en de meeste weekenden zijn gewoon thuis, visite of af en toe terras en uit eten.
Maar een (dance) feest kan je mij voor wekken, hoe moe ik ook ben, ik vind het héérlijk op zijn tijd.
Waarom is dat sneu? Vind het sneu dat jij dat sneu vindt.
Je vriend kan toch lekker met zijn vrienden gaan, je hoeft niet persé mee toch?
Ik ben ondernemer en heb daarbij 4 kinderen waarvan 2 nog thuis wonen en de kinderen heb ik alleen groot gebracht.
Ben doordeweeks vaak doodmoe en de meeste weekenden zijn gewoon thuis, visite of af en toe terras en uit eten.
Maar een (dance) feest kan je mij voor wekken, hoe moe ik ook ben, ik vind het héérlijk op zijn tijd.
Waarom is dat sneu? Vind het sneu dat jij dat sneu vindt.
Je vriend kan toch lekker met zijn vrienden gaan, je hoeft niet persé mee toch?
peertjes wijzigde dit bericht op 15-06-2020 15:29
30.37% gewijzigd

maandag 15 juni 2020 om 15:30
Kampvuurtje met praten vind ik ook heerlijk, maar hoeft voor mij niet elk weekend. Ik ben zeker niet altijd moe. Maar door mijn volle leven heb ik gewoon weinig zin in die hele spannende en nieuwe dingen waar ik als tiener of twintiger behoefte aan had. Af en toe een tof concert, of zelfs een festival vind ik echt wel leuk. Maar continue spanning, opwinding en reuring.. pffff echt geen behoefte meer aan.ExodusRedux schreef: ↑15-06-2020 15:24Ik zou er ook niet mee kunnen leven als mijn vent nog naar festivals en dat soort feestjes wil. Leuk voor als je jong bent maar daarna niet meer.
Ik zou dan wel met hem gaan kamperen met een kampvuurtje. Hoeft ook niet elk weekend he.
Hoe komt het dat jij altijd moe bent? Ga daar eens aan werken. Je moet een balans vinden in helemaal niks ondernemen en veel ondernemen. Wat bij jullie past.
Maar heel eerlijk, ik zou weg gaan bij een vent die nog steeds wil uitgaan en festivals wil.
maandag 15 juni 2020 om 15:31
Dat lijkt mij wel een gezonde balans. Dan moet je iemand vinden die er ook zo in staat.Annaboowl schreef: ↑15-06-2020 15:30Kampvuurtje met praten vind ik ook heerlijk, maar hoeft voor mij niet elk weekend. Ik ben zeker niet altijd moe. Maar door mijn volle leven heb ik gewoon weinig zin in die hele spannende en nieuwe dingen waar ik als tiener of twintiger behoefte aan had. Af en toe een tof concert, of zelfs een festival vind ik echt wel leuk. Maar continue spanning, opwinding en reuring.. pffff echt geen behoefte meer aan.
maandag 15 juni 2020 om 15:32
Af en toe een dancefestival leuk vinden begrijp ik zeker! Maar het probleem is dat hij er wekelijks of bijna dagelijks over praat. Over wat hij op festivals heeft meegemaakt, de bizarre dingen die hij dronken of ‘onder invloed’ meemaakte, hij spreekt over ‘kleurrijke festivalmensen’, deelt streams van DJ’s, zet de muziek savonds hard aan en gaat daar zelf bij dansen als ik er ben. Wil die streams met me luisteren en kijken. Dat is wat ik niet snap, als veertiger. Het lijkt wel alsof dat gewoon een deel van zijn identiteit is wat hij niet kwijt kan of wil ofzo. Alsof hij niet verder ‘doorgegroeid’ is en is blijven hangen. Soms ging hij ook zelf alleen (eens per maand) naar disco-middagen of -avonden. Dat was voor corona en voordat we elkaar kenden.Peertjes schreef: ↑15-06-2020 15:26Ik ben de 40 gepasseerd, maar af en toe een (dance) festival vind ik ontzettend leuk.
Ik ben ondernemer en heb daarbij 4 kinderen waarvan 2 nog thuis wonen en de kinderen heb ik alleen groot gebracht.
Ben doordeweeks vaak doodmoe en de meeste weekenden zijn gewoon thuis, visite of af en toe terras en uit eten.
Maar een (dance) feest kan je mij voor wekken, hoe moe ik ook ben, ik vind het héérlijk op zijn tijd.
Waarom is dat sneu? Vind het sneu dat jij dat sneu vindt.
Je vriend kan toch lekker met zijn vrienden gaan, je hoeft niet persé mee toch?
Hij geeft mij, bewust of onbewust, het gevoel dat ik saai ben terwijl dat volgens mij hartstikke meevalt.
maandag 15 juni 2020 om 15:41
maandag 15 juni 2020 om 15:48

maandag 15 juni 2020 om 15:52
Dat laatste is niet leuk. Wringt daar de schoen? Praat daar dan eens met hem over. Dat is een heel andere insteek voor een gesprek dan dat je hem kinderachtig en sneu vindt.Annaboowl schreef: ↑15-06-2020 15:32Af en toe een dancefestival leuk vinden begrijp ik zeker! Maar het probleem is dat hij er wekelijks of bijna dagelijks over praat. Over wat hij op festivals heeft meegemaakt, de bizarre dingen die hij dronken of ‘onder invloed’ meemaakte, hij spreekt over ‘kleurrijke festivalmensen’, deelt streams van DJ’s, zet de muziek savonds hard aan en gaat daar zelf bij dansen als ik er ben. Wil die streams met me luisteren en kijken. Dat is wat ik niet snap, als veertiger. Het lijkt wel alsof dat gewoon een deel van zijn identiteit is wat hij niet kwijt kan of wil ofzo. Alsof hij niet verder ‘doorgegroeid’ is en is blijven hangen. Soms ging hij ook zelf alleen (eens per maand) naar disco-middagen of -avonden. Dat was voor corona en voordat we elkaar kenden.
Hij geeft mij, bewust of onbewust, het gevoel dat ik saai ben terwijl dat volgens mij hartstikke meevalt.
Verder is het wel erg belangrijk, zeker als je zo verschillend bent, dat je van elkaar weet dat je goed bent zoals je bent. Is dat niet zo, dan wordt het heel moeilijk. Ik denk eerlijk gezegd dat dit bij jullie (nog?) niet is.
Vind jij jezelf goed zoals je bent? Ik hou ook niet van constant drukte, reuring en spannende prikkels. Ik hou wél van gezapigheid, stabiliteit en rust. Vind ik mezelf saai? Mwah. In mijn ogen niet, in iemand anders ogen misschien wel. Dat maakt me verder geen barst uit. Ik ben wie ik ben en waarom zou ik mensen die totaal andere zijn willen pleasen of me anders voordoen? Ben jij tevreden met jezelf? Dat is belangrijk.
Verschillen als deze zouden in een relatie best kunnen werken, maar dan moet er liefde, respect, acceptatie en de gunfactor zijn. Is er dat bij jullie allemaal? Zeker weten??

maandag 15 juni 2020 om 15:57
maandag 15 juni 2020 om 15:57

maandag 15 juni 2020 om 16:05
Dit. Het feit dat je jezelf volwassener vindt en dat hij moet opgroeien zegt eigenlijk alles.
Jullie hebben simpelweg een andere kijk en andere behoeften in het leven.
maandag 15 juni 2020 om 16:19
Ik ben 46 en ik vind dat soort festivals ook nog steeds leuk en ga dan ook wel af en toe. Ik zou dan wel weer afknappen op het drugsgebruik op die leeftijd en het gedrag dat hij er continu mee bezig is.
Ik kom wel eens mannen van 40 en ouder tegen die helemaal strak staan van de pillen, niet aantrekkelijk.
Ik kom wel eens mannen van 40 en ouder tegen die helemaal strak staan van de pillen, niet aantrekkelijk.
Stressed is just desserts spelled backwards