Zwanger
alle pijlers
Baby niet ingedaald 39 weken (eerste zwangerschap)
zaterdag 11 juli 2020 om 08:02
Goedemorgen,
Vandaag ben ik precies 39 weken zwanger. Eergister had ik controle bij de verloskundige en ze zei dat de baby nog niet is ingedaald. Verder zei ze er weinig over behalve dat ik plat moet gaan liggen en moet bellen mochten mn vliezen breken. En dat de ligging wat afwijkt van normaal (Geen stuitligging, maar meer rug tegen rug ligging)
Nu hoop ik op een natuurlijke thuisbevalling incl hypnobirthing enz. Ik moet er niet aan denken dat het een inleiding wordt (mijn zussen en moeder hebben dit als zeer belastend en traumatisch ervaren) Eerlijk gezegd wordt ik toch wel een beetje nerveus van alles omdat met de eerste zwangerschap de baby nu toch onderhand wel ingedaald hoort te zijn?
De onzekerheid wordt extra versterkt omdat de groei van de baby ook al elke keer afwijkt sinds 32 weken (wel echo gehad en geen bijzonderheden te zien aan vruchtwater oid behalve dus een kleinere baby)
Ik vrees echt een beetje voor een gecompliceerde lange bevalling (die in mijn familie allemaal zo schijnen te moeten verlopen) met inleiden, geen vorderingen maken, uitputting, ruggeprik, vacuumpomp enz enz. Of keizersnee.
Ik heb zo mn best gedaan me goed te informeren, relativeren, voorbereiden, oefeningen doen, gezond eten, bevalbad aanschaffen.. Straks helpt dat allemaal niks, denk ik steeds vaker.. Maar misschien ben ik dan te voorbarig of dramatisch.. Ik probeer mijn zorgen wel te relativeren maar dat doe ik nu al weken.. en de tijd dringt wel steeds meer.. Baby moet toch een keer gaan zakken..
Ik hoop dat er vrouwen zijn die mij wat moed in kunnen spreken en misschien ervaring hebben met een eerste kind dat laat ging indalen.. Hoe het allemaal is verlopen.. Zit er n beetje doorheen
Vandaag ben ik precies 39 weken zwanger. Eergister had ik controle bij de verloskundige en ze zei dat de baby nog niet is ingedaald. Verder zei ze er weinig over behalve dat ik plat moet gaan liggen en moet bellen mochten mn vliezen breken. En dat de ligging wat afwijkt van normaal (Geen stuitligging, maar meer rug tegen rug ligging)
Nu hoop ik op een natuurlijke thuisbevalling incl hypnobirthing enz. Ik moet er niet aan denken dat het een inleiding wordt (mijn zussen en moeder hebben dit als zeer belastend en traumatisch ervaren) Eerlijk gezegd wordt ik toch wel een beetje nerveus van alles omdat met de eerste zwangerschap de baby nu toch onderhand wel ingedaald hoort te zijn?
De onzekerheid wordt extra versterkt omdat de groei van de baby ook al elke keer afwijkt sinds 32 weken (wel echo gehad en geen bijzonderheden te zien aan vruchtwater oid behalve dus een kleinere baby)
Ik vrees echt een beetje voor een gecompliceerde lange bevalling (die in mijn familie allemaal zo schijnen te moeten verlopen) met inleiden, geen vorderingen maken, uitputting, ruggeprik, vacuumpomp enz enz. Of keizersnee.
Ik heb zo mn best gedaan me goed te informeren, relativeren, voorbereiden, oefeningen doen, gezond eten, bevalbad aanschaffen.. Straks helpt dat allemaal niks, denk ik steeds vaker.. Maar misschien ben ik dan te voorbarig of dramatisch.. Ik probeer mijn zorgen wel te relativeren maar dat doe ik nu al weken.. en de tijd dringt wel steeds meer.. Baby moet toch een keer gaan zakken..
Ik hoop dat er vrouwen zijn die mij wat moed in kunnen spreken en misschien ervaring hebben met een eerste kind dat laat ging indalen.. Hoe het allemaal is verlopen.. Zit er n beetje doorheen
zondag 12 juli 2020 om 06:51
Aan de TO: het is hartstikke logisch dat je zenuwachtig bent, dat mag ook. Heb je dit ook met je vk besproken? Wellicht kan die je nog geruststellen met meer informatie.
Ik zit niet in de verloskunde, dus weet niet hoe erfelijk een nare bevalling is en of je daar een grotere kans op hebt als je moeder dat heeft gehad, maar je hebt hoe dan ook geen garantie op een nare bevalling. Hoe dan ook maakt stress het niet fijner, dus ik hoop dat je een manier kan vinden om te ontspannen (vooraf en tijdens) en ik hoop dat je een fijne bevalling hebt binnenkort
Ik zit niet in de verloskunde, dus weet niet hoe erfelijk een nare bevalling is en of je daar een grotere kans op hebt als je moeder dat heeft gehad, maar je hebt hoe dan ook geen garantie op een nare bevalling. Hoe dan ook maakt stress het niet fijner, dus ik hoop dat je een manier kan vinden om te ontspannen (vooraf en tijdens) en ik hoop dat je een fijne bevalling hebt binnenkort
zondag 12 juli 2020 om 07:18
Wat simpeler geschreven, maar hier vandaan. Op zich zijn mensen apen, dus weet niet of het oorspronkelijk roofdieren zijn.Marée schreef: ↑12-07-2020 06:46Ik weet niet waar je dat gelezen hebt, maar dat verhaal klopt slechts gedeeltelijk. Prooidieren moeten inderdaad direct kunnen lopen (ze moeten immers kunnen vluchten), maar roofdieren (wat mensen uiteindelijk zijn) worden vaker hulpeloos geboren. Nestblijvers vs nestvlieders wordt dat genoemd.
Dat baby's als je kijkt naar hun ontwikkeling relatief vroeg worden geboren heeft ook te maken met de grootte van hun hoofd. Naar verhouding hebben mensenbaby's een vrij groot hoofd en om te voorkomen dat ze niet meer door het bekken passen worden ze eerder geboren, zo is dat geëvolueerd.
En dat grote hoofd lijkt dan weer te maken te hebben met meer hersenvolume, waar nu eenmaal een groter hoofd voor nodig is.
https://www.nemokennislink.nl/publicati ... g-geboren/
Ik begreep dat de combinatie van een groter hoofd met versmalling van de bekken door rechtop lopen ervoor zorgde dat baby’s relatief vroeg geboren worden.
zondag 12 juli 2020 om 07:45
Toch heel vaak met een knip of KS. Als persen langer duurt of het lukt niet, meteen een echo eisen! Of je man jij bent er niet bij op dat moment. Had bij nichtjes, vriendinnen en mij veel gedoe bespaard (bij moeder en kind)BurggravinVanVergi schreef: ↑11-07-2020 09:38Het voordeel van nog niet ingedaald zijn is dat je baby nu nog iets makkelijker zou kunnen draaien van sterrenkijker (posterior/rug tegen rug) naar rug tegen buik ligging. Je zou eens kunnen proberen of het lukt met oefeningen van Spinning Babies bijvoorbeeld - https://spinningbabies.com/learn-more/b ... posterior/ . Sterrenkijkers komen er ook heus wel uit hoor, maar normale ligging gaat toch vaak net iets makkelijker. En misschien daalt je baby ook wel in als hij goed gedraaid is?
Succes met de laatste loodjes! (Ik ben 37 weken zwanger van de 4e nu, dus hier spreekt een ervaringsdeskundige en lotgenoot)
zondag 12 juli 2020 om 07:48
En over een KS: mijn herstel was prima, zat na 5 weken weer op renfiets en nu na 4,5 maand wielren ik 100 km, kan 5 km hardlopen en tennis weer. Soms nog beetje laat maar echt verwaarloosbaar. Zolang je de 1e weken niet veel doet gaat het echt prima.
Als er ooit een 2e komt ga ik echt niet meer natuurlijk proberen, ga niet mijn kind aan onnodige risico's blootstellen.
Als er ooit een 2e komt ga ik echt niet meer natuurlijk proberen, ga niet mijn kind aan onnodige risico's blootstellen.
zondag 12 juli 2020 om 09:13
zondag 12 juli 2020 om 10:19
Ik ben zelf dus vooral bang dat de baby niet door mijn bekken blijkt te passen.
Mijn verloskundigen (want tsja, praktijk, dus vijf stuks en helaas lang niet allemaal even open minded blijkt nu.....) zien mijn heupen en zeggen doodleuk "je hebt brede heupen, dús dat gaat passen". Ik vind dat nogal simpel gedacht (ik heb namelijk ook een heel normaal formaat hoofd, maar toch is álles in dat hoofd heel krap en smal. Je wil niet wéten wat een discussies ik moet voeren, artsen doen vervolgens tóch hun eigen zin, en moeten áltijd constateren dat het inderdaad wel heel erg smal is en niet gaat lukken, met alle gevolgen van dien. Voor mij dus.......Vind dat met een bevalling waarbij er net iets meer risico's aan zitten, niet zo'n fijn idee, zeg maar.)
M'n moeder heeft nl dezelfde brede heupen, en dat paste dus maar net. En mijn baby is nú al zwaarder dan ons eigen geboortegewicht met 41+....
Ik vind mijn angst dus niet bepaald onterecht. Ze zien ook geen enkele reden mij naar een gyn te laten gaan, te checken hoe groot m'n bekken is, of eerder de bevalling opwekken omdat de baby groot is.
Nog los van alle medische issues waar ik tegenaan ga lopen, als men niet goed naar mij wil luisteren straks, waarvan ze nu zeggen "oh, joh, maak je niet zo druk, dat hebben we echt nog nooit meegemaakt!" Nee, maar ík wel, meerdere malen..... Ik heb dus niet zo'n zin in zulke discussies op het moment suprême.
Ik zie het dus niet zo zitten om eerst uren in een bevalling te zitten, die dan óf niet blijkt op te schieten omdat de baby toch niet gaat dalen (omdat het dus niet blijkt te passen.....) en dán ineens een keizersnee te moeten, in allerijl. Want dan heb je gewoon twee bevallingen, en ja, dat zó'n keizersnee een langere hersteltijd heeft, dat snap ik! Want dan ga je er al gesloopt en gestressed in.
Maar goed; ik kan hoog en laag springen, je blijkt bij een eerste bevalling weinig zelf in te brengen te hebben, als er geen bewijs zwart op wit is, waaruit blijkt dat het al eens niet goed is gegaan.....
En ik snap best dat ze niet gelijk zeggen "joh, weet je wat, we plannen je gelijk in!" Maar dat je argumenten niet serieus genomen worden, dát is wat me tegenstaat, en dus niet helpt.....
Mijn verloskundigen (want tsja, praktijk, dus vijf stuks en helaas lang niet allemaal even open minded blijkt nu.....) zien mijn heupen en zeggen doodleuk "je hebt brede heupen, dús dat gaat passen". Ik vind dat nogal simpel gedacht (ik heb namelijk ook een heel normaal formaat hoofd, maar toch is álles in dat hoofd heel krap en smal. Je wil niet wéten wat een discussies ik moet voeren, artsen doen vervolgens tóch hun eigen zin, en moeten áltijd constateren dat het inderdaad wel heel erg smal is en niet gaat lukken, met alle gevolgen van dien. Voor mij dus.......Vind dat met een bevalling waarbij er net iets meer risico's aan zitten, niet zo'n fijn idee, zeg maar.)
M'n moeder heeft nl dezelfde brede heupen, en dat paste dus maar net. En mijn baby is nú al zwaarder dan ons eigen geboortegewicht met 41+....
Ik vind mijn angst dus niet bepaald onterecht. Ze zien ook geen enkele reden mij naar een gyn te laten gaan, te checken hoe groot m'n bekken is, of eerder de bevalling opwekken omdat de baby groot is.
Nog los van alle medische issues waar ik tegenaan ga lopen, als men niet goed naar mij wil luisteren straks, waarvan ze nu zeggen "oh, joh, maak je niet zo druk, dat hebben we echt nog nooit meegemaakt!" Nee, maar ík wel, meerdere malen..... Ik heb dus niet zo'n zin in zulke discussies op het moment suprême.
Ik zie het dus niet zo zitten om eerst uren in een bevalling te zitten, die dan óf niet blijkt op te schieten omdat de baby toch niet gaat dalen (omdat het dus niet blijkt te passen.....) en dán ineens een keizersnee te moeten, in allerijl. Want dan heb je gewoon twee bevallingen, en ja, dat zó'n keizersnee een langere hersteltijd heeft, dat snap ik! Want dan ga je er al gesloopt en gestressed in.
Maar goed; ik kan hoog en laag springen, je blijkt bij een eerste bevalling weinig zelf in te brengen te hebben, als er geen bewijs zwart op wit is, waaruit blijkt dat het al eens niet goed is gegaan.....
En ik snap best dat ze niet gelijk zeggen "joh, weet je wat, we plannen je gelijk in!" Maar dat je argumenten niet serieus genomen worden, dát is wat me tegenstaat, en dus niet helpt.....
zondag 12 juli 2020 om 10:45
Maar je snapt toch wel dat de zorg onbetaalbaar wordt als we elke vrouw die zelf op basis van wat (??) vind dat ze een consult bij de gynaecoloog wil...Irish_Wasser_Woman schreef: ↑12-07-2020 10:19Ik ben zelf dus vooral bang dat de baby niet door mijn bekken blijkt te passen.
Mijn verloskundigen (want tsja, praktijk, dus vijf stuks en helaas lang niet allemaal even open minded blijkt nu.....) zien mijn heupen en zeggen doodleuk "je hebt brede heupen, dús dat gaat passen". Ik vind dat nogal simpel gedacht (ik heb namelijk ook een heel normaal formaat hoofd, maar toch is álles in dat hoofd heel krap en smal. Je wil niet wéten wat een discussies ik moet voeren, artsen doen vervolgens tóch hun eigen zin, en moeten áltijd constateren dat het inderdaad wel heel erg smal is en niet gaat lukken, met alle gevolgen van dien. Voor mij dus.......Vind dat met een bevalling waarbij er net iets meer risico's aan zitten, niet zo'n fijn idee, zeg maar.)
M'n moeder heeft nl dezelfde brede heupen, en dat paste dus maar net. En mijn baby is nú al zwaarder dan ons eigen geboortegewicht met 41+....
Ik vind mijn angst dus niet bepaald onterecht. Ze zien ook geen enkele reden mij naar een gyn te laten gaan, te checken hoe groot m'n bekken is, of eerder de bevalling opwekken omdat de baby groot is.
Nog los van alle medische issues waar ik tegenaan ga lopen, als men niet goed naar mij wil luisteren straks, waarvan ze nu zeggen "oh, joh, maak je niet zo druk, dat hebben we echt nog nooit meegemaakt!" Nee, maar ík wel, meerdere malen..... Ik heb dus niet zo'n zin in zulke discussies op het moment suprême.
Ik zie het dus niet zo zitten om eerst uren in een bevalling te zitten, die dan óf niet blijkt op te schieten omdat de baby toch niet gaat dalen (omdat het dus niet blijkt te passen.....) en dán ineens een keizersnee te moeten, in allerijl. Want dan heb je gewoon twee bevallingen, en ja, dat zó'n keizersnee een langere hersteltijd heeft, dat snap ik! Want dan ga je er al gesloopt en gestressed in.
Maar goed; ik kan hoog en laag springen, je blijkt bij een eerste bevalling weinig zelf in te brengen te hebben, als er geen bewijs zwart op wit is, waaruit blijkt dat het al eens niet goed is gegaan.....
En ik snap best dat ze niet gelijk zeggen "joh, weet je wat, we plannen je gelijk in!" Maar dat je argumenten niet serieus genomen worden, dát is wat me tegenstaat, en dus niet helpt.....
En inderdaad het is je eerste dus zul je letterlijk aan den lijve moeten ondervinden of het past of niet.
Zoals al eerder gezegd, het bevallingsverhaal van je moeder, zus, buurvrouw of achternicht zegt niks.
Gewicht zegt niks, daar zitten ze ZO vaak naast. En gewicht zegt niks over het verloop van je bevalling. Zou eerder zien dat men eens minder focust op gewicht in een zwangerschap. Al die stress bij zwangeren en vaak om helemaal niks. Hier woog dochter nummer 2 4309 gram bij 41+4. Heeft de verloskundige nooit iets over gezegd of uitspraken over gedaan. Was ook dus ook discussie of ik eerder ingeleid moest of wilde worden. Heeft mij stress bespaard.
En ja, je zult in de meeste gevallen starten met gewone weeën, natuurlijk of ingeleid. Een geplande keizersnede omdat jij op voorhand bang bent dat het niet past doen ze terecht niet in Nederland. Dat kan betekenen dat je na niet vorderende ontsluiting een keizersnede krijgt. Super vervelend en een zwaarder herstel maar zo is het nu eenmaal...
Zoals eerder geschreven hier bleek dochter 2 haar schouder in het geboortekanaal te hebben gedraaid. Doe je niks aan. Dus met 5 cm hup de OK op. Je kunt het echt niet plannen, echt niet. Het gewicht niet en je bevalling niet. Berust je daarin. Zorg dat je, zoals Leeuw schreef, tijdens de bevalling bij een niet vorderende ontsluiting vraagt om een echo.
zondag 12 juli 2020 om 10:56
Vindt de baby dat ook?ClaireSophie schreef: ↑12-07-2020 10:47Oh en je hebt ook altijd nog zoiets als een knip, scheur, vacuümpomp of tang. Geen van alle leuk maar geloof mij dat liever dan een keizersnede.
Het gaat mij niet eens om eventuele schade die ík op loop, maar hoe is al die stress en dat getrek, en vastzitten voor een baby?
zondag 12 juli 2020 om 10:58
zondag 12 juli 2020 om 11:04
Als het schadelijk zou zijn voor een baby zou elk kind ter wereld komen met ene kz. Ter wereld komen is sowieso heftig voor een baby (en vrouw) met of zonder kunstverlossing. Daarom zijn er richtlijnen opgesteld over de werkwijze en omgang met kunstverlossing. Het feit dat men een vacuümpomp nog verkiest boven een keizersnede zegt genoeg toch?Irish_Wasser_Woman schreef: ↑12-07-2020 10:56Vindt de baby dat ook?
Het gaat mij niet eens om eventuele schade die ík op loop, maar hoe is al die stress en dat getrek, en vastzitten voor een baby?
Maar stel, je heupen worden gemeten. En de gyn zegt het past.
Jij gerustgesteld. Maar zekerheid geeft het niet? Want het hartje kan dippen tijdens de weeën: alsnog een kz of vacuümpomp want haast. Je baby kan van positie veranderen: alsnog een kz. Je weeën kunnen geen ontsluiting geven: alsnog een kz. Het is schijnzekerheid en daarom verwijzen ze je waarschijnlijk ook niet door naar de gynaecoloog. Het zegt niets.
zondag 12 juli 2020 om 11:07
Op basis van haar eigen lichaam kennen! Ik ga hier niet al mijn (slechte) ervaringen neerzetten, maar íeder keer dat ik van te voren aangaf dat iets niet goed was, of kon, of paste of whatever, gingen medici tóch door omdat zíj het nog nooit meegemaakt hadden, en ik had, achteraf, áltijd gelijk.....ClaireSophie schreef: ↑12-07-2020 10:45Maar je snapt toch wel dat de zorg onbetaalbaar wordt als we elke vrouw die zelf op basis van wat (??) vind dat ze een consult bij de gynaecoloog wil...
En inderdaad het is je eerste dus zul je letterlijk aan den lijve moeten ondervinden of het past of niet.
Zoals al eerder gezegd, het bevallingsverhaal van je moeder, zus, buurvrouw of achternicht zegt niks.
Gewicht zegt niks, daar zitten ze ZO vaak naast. En gewicht zegt niks over het verloop van je bevalling. Zou eerder zien dat men eens minder focust op gewicht in een zwangerschap. Al die stress bij zwangeren en vaak om helemaal niks. Hier woog dochter nummer 2 4309 gram bij 41+4. Heeft de verloskundige nooit iets over gezegd of uitspraken over gedaan. Was ook dus ook discussie of ik eerder ingeleid moest of wilde worden. Heeft mij stress bespaard.
En ja, je zult in de meeste gevallen starten met gewone weeën, natuurlijk of ingeleid. Een geplande keizersnede omdat jij op voorhand bang bent dat het niet past doen ze terecht niet in Nederland. Dat kan betekenen dat je na niet vorderende ontsluiting een keizersnede krijgt. Super vervelend en een zwaarder herstel maar zo is het nu eenmaal...
Zoals eerder geschreven hier bleek dochter 2 haar schouder in het geboortekanaal te hebben gedraaid. Doe je niks aan. Dus met 5 cm hup de OK op. Je kunt het echt niet plannen, echt niet. Het gewicht niet en je bevalling niet. Berust je daarin. Zorg dat je, zoals Leeuw schreef, tijdens de bevalling bij een niet vorderende ontsluiting vraagt om een echo.
En, god, ik hóóp dat ze er qua grootte naast zitten, maar ik heb inmiddels vier groei-echo's gehad, plus iedere "voel" controle, en de baby is iedere keer echt groot gemeten. En niet spekkig, maar ook echt groot en lang (en ik absoluut niet....) En een lange baby, daar voel je niks van (ja, als ie probeert te gaan staan in je buik
) maar een groot hoofd en brede schouders, daar zit ik wel mee, ja.En het gaat me er, nogmaals, niet om dat ze me meteen inplannen voor een keizersnee of zo, maar ik voel me vooral niet serieus genomen. En dat vind ik wél een issue. Alles wordt gebagatelliseerd, en daar vind ik met een bevalling in het vooruitzicht wat van ja.
Waarom zou je pas na een niet vorderende ontsluiting, met een echo gaan kijken of het inderdaad niet past, als je dat ook van te voren kunt doen?
zondag 12 juli 2020 om 11:16
Met een echo kijken ze niet of het niet past maar of je kind een sterrenkijker is, wat vaak een oorzaak is van niet passen. Hier in NL wordt niet standaard gemeten of het past of niet. Het is, vermoed ik, in verhouding te duur om ALLE zwangere naar de gynaecoloog te sturen in verhouding met het aantal bevallingen waarbij het hoofdje daadwerkelijk niet door het bekken past.
Het komt namelijk vrij weinig voor.
En nogmaals, zelfs een groot hoofd en lang kind zegt niets. Nada niente. Jij ervaart dat als niet serieus genomen worden en bagatelliseren. Ik zou vertrouwen op de verloskundige die toch heel wat bevallingen van kleine en grote kinderen voorbij heeft zien komen. Uit kleine en grote vrouwen.
Maar uit nieuwsgierigheid: hoe groot wordt je kindje geschat?
Het komt namelijk vrij weinig voor.
En nogmaals, zelfs een groot hoofd en lang kind zegt niets. Nada niente. Jij ervaart dat als niet serieus genomen worden en bagatelliseren. Ik zou vertrouwen op de verloskundige die toch heel wat bevallingen van kleine en grote kinderen voorbij heeft zien komen. Uit kleine en grote vrouwen.
Maar uit nieuwsgierigheid: hoe groot wordt je kindje geschat?
zondag 12 juli 2020 om 11:24
Hoi TO,
Ik wil toch even reageren. Over het laat indalen van een baby weet ik niet erg veel want mijn baby was al ingedaald met 33 weken. Met 36 weken ging ik ivm minder leven naar het zkh voor een extra controle. Daar bleek ik al een mager ontsluiting te hebben van 1 cm en zeiden ze dat ze verwachtten dat de baby binnen een week geboren zou zijn. Uiteindelijk is hij na een strippoging van de verloskundige met bijna 42 weken pas gekomen. Dit was een bevalling van 7 uur. Min moeder heeft 3 bevallingen van 36 en 24 uur gehad, dus dat zei achteraf voor mij niet zoveel..
Maar wat ik je vooral wil meegeven: plan niet teveel. Uiteindelijk loopt het zoals het loopt en daar kan je niks aan doen. Ik wilde graag een badbevalling maar dat mocht niet ivm corona. Idem met mijn moeder die ik graag erbij had gewild. Bovendien was er een kans dat mijn man niet mee mocht omdat hij verkouden was toen ik 37 weken zwanger was en gingen de yogacursussen niet meer door.
Maar he, uiteindelijk is hij toch gezond ter wereld gekomen en ik voel me naast het slaapgebrek weer helemaal top. Chill, laat het los, dan ga je er veel meer ontspannen in en is het achteraf ook geen teleurstelling (want niet teveel verwachtingen en dus kan je ook niet zo snel teleurgesteld zijn). Doe het zoals het op dat moment fijn voelt, en dat kan je nu nog niet weten..
Succes met de bevalling en het herstel straks!
Ik wil toch even reageren. Over het laat indalen van een baby weet ik niet erg veel want mijn baby was al ingedaald met 33 weken. Met 36 weken ging ik ivm minder leven naar het zkh voor een extra controle. Daar bleek ik al een mager ontsluiting te hebben van 1 cm en zeiden ze dat ze verwachtten dat de baby binnen een week geboren zou zijn. Uiteindelijk is hij na een strippoging van de verloskundige met bijna 42 weken pas gekomen. Dit was een bevalling van 7 uur. Min moeder heeft 3 bevallingen van 36 en 24 uur gehad, dus dat zei achteraf voor mij niet zoveel..
Maar wat ik je vooral wil meegeven: plan niet teveel. Uiteindelijk loopt het zoals het loopt en daar kan je niks aan doen. Ik wilde graag een badbevalling maar dat mocht niet ivm corona. Idem met mijn moeder die ik graag erbij had gewild. Bovendien was er een kans dat mijn man niet mee mocht omdat hij verkouden was toen ik 37 weken zwanger was en gingen de yogacursussen niet meer door.
Maar he, uiteindelijk is hij toch gezond ter wereld gekomen en ik voel me naast het slaapgebrek weer helemaal top. Chill, laat het los, dan ga je er veel meer ontspannen in en is het achteraf ook geen teleurstelling (want niet teveel verwachtingen en dus kan je ook niet zo snel teleurgesteld zijn). Doe het zoals het op dat moment fijn voelt, en dat kan je nu nog niet weten..
Succes met de bevalling en het herstel straks!
zondag 12 juli 2020 om 11:30
Geen idee, mijn zoontje moest aan het zuurstof en leeft dankzij een keizersnede. Nog steeds dankbaar dat ze de knip en vacuümpomp hebben overgeslagen anders had ie een zuurstoftekort en hersenschade gehad.Irish_Wasser_Woman schreef: ↑12-07-2020 10:56Vindt de baby dat ook?
Het gaat mij niet eens om eventuele schade die ík op loop, maar hoe is al die stress en dat getrek, en vastzitten voor een baby?
zondag 12 juli 2020 om 11:33
zondag 12 juli 2020 om 11:43
Ik begrijp jouw punt hoor! Het is ook moeilijk om je in te kunnen leven in mijn hoofd en ervaringenClaireSophie schreef: ↑12-07-2020 11:16Met een echo kijken ze niet of het niet past maar of je kind een sterrenkijker is, wat vaak een oorzaak is van niet passen. Hier in NL wordt niet standaard gemeten of het past of niet. Het is, vermoed ik, in verhouding te duur om ALLE zwangere naar de gynaecoloog te sturen in verhouding met het aantal bevallingen waarbij het hoofdje daadwerkelijk niet door het bekken past.
Het komt namelijk vrij weinig voor.
En nogmaals, zelfs een groot hoofd en lang kind zegt niets. Nada niente. Jij ervaart dat als niet serieus genomen worden en bagatelliseren. Ik zou vertrouwen op de verloskundige die toch heel wat bevallingen van kleine en grote kinderen voorbij heeft zien komen. Uit kleine en grote vrouwen.
Maar uit nieuwsgierigheid: hoe groot wordt je kindje geschat?
(bedoel ik niet cynisch!)Hij loopt al sinds begin zwangerschap wat voor (maar dat waren dagen, geen weken), maar sinds 30 weken loopt ie, op hoofd, buik en benen, twee weken voor. Hij is afgelopen week (toen 38,5) al op vier kilo geschat. Mij is een keer verteld dat ze pas ingrijpen bij percentiel 92 of zo? (ik kan me vergissen in getallen en termen hoor, heb toen niet echt doorgevraagd
) en ik zat op 85, geloof ik.... Maar ze halen hun schouders op (in ieder geval naar mij toe) en zeggen "je hebt brede heupen, dús het past".
Ik zal toch een stom voorbeeldje geven, omdat je zegt dat verloskundigen al heel wat bevallingen hebben gehad en dus veel ervaringen hebben; ik moet iedere vier weken bloed prikken (schildklier). Omdat ik dat al een tijdje doe, wéét ik dat ik moeilijk te prikken ben, want het is iedere keer raak (of, niet dus....) Dus iedere keer geef ik netjes van te voren aan dat ik lastig te prikken ben, en dat ze het beste die diepere ader kunnen aanprikken. En íedere keer krijg ik als opmerking "nou, ik zie een hele mooie liggen, hij is mooi groot en dik, dat zal geen problemen opleveren hoor, ik doe dit al een tijdje". En íedere keer hebben ze twee tot drie pogingen (in twee armen) nodig voor één fucking buisje bloed..... Ze moeten namelijk niet die dikke, bovenliggende aanprikken, maar die diepere. En ik probeer dat echt met de beste en meest vriendelijke manier van communiceren aan te geven (want tsja, zíj hebben die naald, dus ik wil ze niet bij voorbaat al op hun achterste poten hebben
Iets met stroop en vliegen en zo....) maar ik vang iedere keer bot. En nee, ik ben nog nooit bevallen, dus ik snap echt wel dat ze me niet gelijk "geloven" en op hun eigen ervaringen afgaan, maar het bloedprikken is niet het enige "probleem" waar ik medisch tegenaan loop, en gewoon géén gehoor krijg, maar achteraf wél altijd met de gebakken peren zit, omdat ze het "nog nooit hebben meegemaakt". En als ik dus van te voren zeg, "ik wel", krijg je meestal zo'n typisch gezicht van zo'n arts.
(en achteraf schaamrood..... en "nou, dat heb ik nou nog nooit meegemaakt")Het gaat mij dus vooral om het "niet gehoord" worden, en dat het weg gebagatelliseerd wordt, omdat ik dit soort ervaringen heb met ervaringsdeskundigen, dan dat ik doodsbang ben voor de bevalling zelf (wat ik uiteraard ergens wel ben, maar is dus niet op helemaal niets gebaseerd).
Sorry, TO, ik kaap je topic helemaal zo
Laten we hopen dat we allebei er enorm naast zitten, for once
en dat we al snel onze baby, gezond en wel, in onze armen hebben!! 
zondag 12 juli 2020 om 11:45
Wat naar
Is hij (en jij) weer goed bijgetrokken van de bevalling inmiddels?
zondag 12 juli 2020 om 11:46
Ik gun je een goede bevalling. Één waar je goed op terug lijkt en één waarin je je gehoord voelde!Irish_Wasser_Woman schreef: ↑12-07-2020 11:43Ik begrijp jouw punt hoor! Het is ook moeilijk om je in te kunnen leven in mijn hoofd en ervaringen
Hij loopt al sinds begin zwangerschap wat voor (maar dat waren dagen, geen weken), maar sinds 30 weken loopt ie, op hoofd, buik en benen, twee weken voor. Hij is afgelopen week (toen 38,5) al op vier kilo geschat. Mij is een keer verteld dat ze pas ingrijpen bij percentiel 92 of zo? (ik kan me vergissen in getallen en termen hoor, heb toen niet echt doorgevraagd
Maar ze halen hun schouders op (in ieder geval naar mij toe) en zeggen "je hebt brede heupen, dús het past".
Ik zal toch een stom voorbeeldje geven, omdat je zegt dat verloskundigen al heel wat bevallingen hebben gehad en dus veel ervaringen hebben; ik moet iedere vier weken bloed prikken (schildklier). Omdat ik dat al een tijdje doe, wéét ik dat ik moeilijk te prikken ben, want het is iedere keer raak (of, niet dus....) Dus iedere keer geef ik netjes van te voren aan dat ik lastig te prikken ben, en dat ze het beste die diepere ader kunnen aanprikken. En íedere keer krijg ik als opmerking "nou, ik zie een hele mooie liggen, hij is mooi groot en dik, dat zal geen problemen opleveren hoor, ik doe dit al een tijdje". En íedere keer hebben ze twee tot drie pogingen (in twee armen) nodig voor één fucking buisje bloed..... Ze moeten namelijk niet die dikke, bovenliggende aanprikken, maar die diepere. En ik probeer dat echt met de beste en meest vriendelijke manier van communiceren aan te geven (want tsja, zíj hebben die naald, dus ik wil ze niet bij voorbaat al op hun achterste poten hebben
En nee, ik ben nog nooit bevallen, dus ik snap echt wel dat ze me niet gelijk "geloven" en op hun eigen ervaringen afgaan, maar het bloedprikken is niet het enige "probleem" waar ik medisch tegenaan loop, en gewoon géén gehoor krijg, maar achteraf wél altijd met de gebakken peren zit, omdat ze het "nog nooit hebben meegemaakt". En als ik dus van te voren zeg, "ik wel", krijg je meestal zo'n typisch gezicht van zo'n arts.
Het gaat mij dus vooral om het "niet gehoord" worden, en dat het weg gebagatelliseerd wordt, omdat ik dit soort ervaringen heb met ervaringsdeskundigen, dan dat ik doodsbang ben voor de bevalling zelf (wat ik uiteraard ergens wel ben, maar is dus niet op helemaal niets gebaseerd).
Sorry, TO, ik kaap je topic helemaal zo
Laten we hopen dat we allebei er enorm naast zitten, for once
Moet je nog lang? (of nouja, ook dat weten we natuurlijk niet, maar zit je dicht bij de uitgerekende datum?)
Ps: laat je nog weten hoe het is gegaan?
zondag 12 juli 2020 om 11:47
ik heb echt met je te doen. Enige wat ik kan zeggen is als het zover is, laat je man echt op de strepen staan, en jijzelf. Ik heb een megababy gebaard en ben zelf best wel klein. Bij het nagesprek zei de gyn dat ze een keizersnede had gedaan als ze goed hadden gemeten hoe ze lag en hoe groot ze was. Desondanks is het wel "goed" gegaan, met scheur, knip, vacuum en omdat ik godzijdank heel sterke persweeen had, dat laatste is ook maar een gelukje. Tegelijkertijd hadden ze wel degelijk al de OK in gereedheid gebracht en zelfs de bloedzakken hingen al klaar aan mijn bed. Ik had daar binnen 2 minuten of minder gelegen als het die laatste perswee niet was gelukt. Ik schrijf m'n verhaal dus vooral om je gerust te stellen, ondanks dat mijn bevalling een toestand was, heb ik de uiteindelijke zorg in het ziekenhuis wel als heel alert ervaren. Ik ben nu zwanger van de tweede en heb de waarschijnlijk ijdele hoop dat ik met 38 weken ingeleid mag worden.. Denk niet dat dat lukt maar over 39 weken doen ze bij een tweede al minder moeilijk dan bij een eerste. Bij een eerste mag je ook echt bij 41 weken om een inleiding vragen en dat horen ze dan gewoon te doen. Succes met de laatste loodjes.Irish_Wasser_Woman schreef: ↑12-07-2020 11:07Op basis van haar eigen lichaam kennen! Ik ga hier niet al mijn (slechte) ervaringen neerzetten, maar íeder keer dat ik van te voren aangaf dat iets niet goed was, of kon, of paste of whatever, gingen medici tóch door omdat zíj het nog nooit meegemaakt hadden, en ik had, achteraf, áltijd gelijk.....
En, god, ik hóóp dat ze er qua grootte naast zitten, maar ik heb inmiddels vier groei-echo's gehad, plus iedere "voel" controle, en de baby is iedere keer echt groot gemeten. En niet spekkig, maar ook echt groot en lang (en ik absoluut niet....) En een lange baby, daar voel je niks van (ja, als ie probeert te gaan staan in je buik
En het gaat me er, nogmaals, niet om dat ze me meteen inplannen voor een keizersnee of zo, maar ik voel me vooral niet serieus genomen. En dat vind ik wél een issue. Alles wordt gebagatelliseerd, en daar vind ik met een bevalling in het vooruitzicht wat van ja.
Waarom zou je pas na een niet vorderende ontsluiting, met een echo gaan kijken of het inderdaad niet past, als je dat ook van te voren kunt doen?
zondag 12 juli 2020 om 11:50
Donderdag as 40 wekenClaireSophie schreef: ↑12-07-2020 11:46Ik gun je een goede bevalling. Één waar je goed op terug lijkt en één waarin je je gehoord voelde!
Moet je nog lang? (of nouja, ook dat weten we natuurlijk niet, maar zit je dicht bij de uitgerekende datum?)
Ps: laat je nog weten hoe het is gegaan?
Thanks! Voelt al fijn hier even lekker te spuien
En uiteraard laat ik het weten!
zondag 12 juli 2020 om 11:54
Ik heb een man die best op z'n strepen kan staan (al kan ik dat zelf natuurlijk vééééél beter, vind ik zelfBirdist schreef: ↑12-07-2020 11:47ik heb echt met je te doen. Enige wat ik kan zeggen is als het zover is, laat je man echt op de strepen staan, en jijzelf. Ik heb een megababy gebaard en ben zelf best wel klein. Bij het nagesprek zei de gyn dat ze een keizersnede had gedaan als ze goed hadden gemeten hoe ze lag en hoe groot ze was. Desondanks is het wel "goed" gegaan, met scheur, knip, vacuum en omdat ik godzijdank heel sterke persweeen had, dat laatste is ook maar een gelukje. Tegelijkertijd hadden ze wel degelijk al de OK in gereedheid gebracht en zelfs de bloedzakken hingen al klaar aan mijn bed. Ik had daar binnen 2 minuten of minder gelegen als het die laatste perswee niet was gelukt. Ik schrijf m'n verhaal dus vooral om je gerust te stellen, ondanks dat mijn bevalling een toestand was, heb ik de uiteindelijke zorg in het ziekenhuis wel als heel alert ervaren. Ik ben nu zwanger van de tweede en heb de waarschijnlijk ijdele hoop dat ik met 38 weken ingeleid mag worden.. Denk niet dat dat lukt maar over 39 weken doen ze bij een tweede al minder moeilijk dan bij een eerste. Bij een eerste mag je ook echt bij 41 weken om een inleiding vragen en dat horen ze dan gewoon te doen. Succes met de laatste loodjes.
) maar hij is wel wat lomper daarin, dus is er een heel klein stemmetje die zich afvraagt of het voor of juist tegen me gaat werken 
Bedankt voor je ervaring! Wel fijn dat ze al klaar stonden om snel in te kunnen grijpen! Ik heb er wel heel bewust voor gekozen om sowieso in het ziekenhuis te bevallen, al voordat ik überhaupt zwanger was, haha. Het leek mij al een stress minder om niet in allerijl naar een ziekenhuis te moeten en zo, geeft mij veel meer rust dan "in alle rust in je huis" bevalling.... Als je je ergens op in kunt stellen, scheelt dat, in mijn optiek, gewoon stress, en daar kun je alleen maar bij gebaat zijn.
zondag 12 juli 2020 om 11:54
Mijn dochter was ook niet ingehaald. Uiteindelijk met 42 weken ingeleid en dochter geboren met ks. Want inleiden zorgde niet echt voor weeen en ontsluiting.
Ik wilde liever een ks dan lang doorproveren op natuurlijke manier. Dat komt door ervaring van mijn moeder tijdens bevalling van mij die resulteerde in spoed ks.
Waarom adviseert verloskundige trouwens om plat te liggen?
Ik wilde liever een ks dan lang doorproveren op natuurlijke manier. Dat komt door ervaring van mijn moeder tijdens bevalling van mij die resulteerde in spoed ks.
Waarom adviseert verloskundige trouwens om plat te liggen?
zondag 12 juli 2020 om 12:04
Omdat je navelstreng kan inzakken en voor/in de uitgang kan liggen, en, uiteindelijk, kan scheuren tijdens het persenMugske schreef: ↑12-07-2020 11:54Mijn dochter was ook niet ingehaald. Uiteindelijk met 42 weken ingeleid en dochter geboren met ks. Want inleiden zorgde niet echt voor weeen en ontsluiting.
Ik wilde liever een ks dan lang doorproveren op natuurlijke manier. Dat komt door ervaring van mijn moeder tijdens bevalling van mij die resulteerde in spoed ks.
Waarom adviseert verloskundige trouwens om plat te liggen?
En dus moet je zo snel mogelijk gaan liggen (hoewel je wel nog naar huis mag als je bij de super bent of zo). En dan komen ze je controleren, en als dan blijkt dat de baby ingedaald is, en de navelstreng niet voelbaar is, is het wel weer oké, geloof ik....
