Relaties
alle pijlers
Verwerkingsproces scheiding
woensdag 29 juli 2020 om 11:49
Hallo allemaal,
Ik heb mijn vriend leren kennen toen hij nog in een relatie zat die op sterven na dood was. Volgens relatieterapeute zaten ze in een totaal omgekeerde relatie (foute verhoudingen)
Zij is emotioneel afgesloten en hij heeft op dat vlak grote noden.
Hij communiceerde niet goed met haar terwijl dat net onze sterkte is. Ze hebben dit jaren kunnen volhouden omdat er triggers (samen een zaak, kind, huis, etc) waren waarbij emoties overbodig waren.
Ondanks dat hij zegt helemaal gek op me te zijn, mist hij nog heel vaak dat gezinsgevoel. Het vertrouwde van die relatie zit nog diep in hem. Geeft ook toe dat hij zich gefaald voelt. Aan de andere kant mist hij haar niet an sich, voelt hij niets wanneer hij haar ziet en voelt zich al helemaal niet meer aangetrokken tot haar. Hoewel hij steeds een enorm verlangen naar me heeft, is het verwarrend voor hem om tegelijk te verwerken wat verloren is gegaan en toekomstgericht te kijken. Wat resulteert in aantrekken en afstoten. Wanneer we samen zijn lijkt het alsof de rest van de wereld niet meer bestaat en voelen we dat er heel veel liefde is, het is pas naderhand dat hij steeds een terugslag krijgt. Iedereen geeft ons de raad om elkaar los te laten en dat we elkaar wel terugvinden wanneer het meant to be is. Alleen... hoe doe je zoiets?
Ik heb mijn vriend leren kennen toen hij nog in een relatie zat die op sterven na dood was. Volgens relatieterapeute zaten ze in een totaal omgekeerde relatie (foute verhoudingen)
Zij is emotioneel afgesloten en hij heeft op dat vlak grote noden.
Hij communiceerde niet goed met haar terwijl dat net onze sterkte is. Ze hebben dit jaren kunnen volhouden omdat er triggers (samen een zaak, kind, huis, etc) waren waarbij emoties overbodig waren.
Ondanks dat hij zegt helemaal gek op me te zijn, mist hij nog heel vaak dat gezinsgevoel. Het vertrouwde van die relatie zit nog diep in hem. Geeft ook toe dat hij zich gefaald voelt. Aan de andere kant mist hij haar niet an sich, voelt hij niets wanneer hij haar ziet en voelt zich al helemaal niet meer aangetrokken tot haar. Hoewel hij steeds een enorm verlangen naar me heeft, is het verwarrend voor hem om tegelijk te verwerken wat verloren is gegaan en toekomstgericht te kijken. Wat resulteert in aantrekken en afstoten. Wanneer we samen zijn lijkt het alsof de rest van de wereld niet meer bestaat en voelen we dat er heel veel liefde is, het is pas naderhand dat hij steeds een terugslag krijgt. Iedereen geeft ons de raad om elkaar los te laten en dat we elkaar wel terugvinden wanneer het meant to be is. Alleen... hoe doe je zoiets?
vrijdag 31 juli 2020 om 12:07
Ik zie hier niemand zichzelf op de borst kloppen, volgens mij zegt iedereen dat het juist fout gedrag is en dat het niet nogmaals mag gebeuren
vrijdag 31 juli 2020 om 12:09
Hmmm... lastige discussie. Ik begrijp het van beide kanten wel. Niet iemand moedwillig belazeren natuurlijk dat is nooit goed te praten, maar als je gewoon vanaf het begin duidelijk bent naar iemand, en diegene wordt toch verliefd op je, en je vindt haar (of hem) leuk om te daten maar niet voor een relatie, en dit is bekend.... ben jij dan degene die fout is? Je bent toch niet verantwoordelijk voor het geluk van een ander? Een ander kan er toch ook voor kiezen om dit niet te accepteren?
vrijdag 31 juli 2020 om 12:16
Dit is net zo'n slechte vergelijking als de hand in het vuur.Hexopbezemsteel schreef: ↑31-07-2020 12:01Zulke dingen zeggen ze ook over dames met korte rokjes die worden aangerand.
.
vrijdag 31 juli 2020 om 12:16
Over dat rokje heb ik het vaak met mijn dochters gehad. Nee niemand mag aan je zitten ongevraagd en al sta je bloot dan mag het nog niet en is het ook niet jouw schuld als ze het wel doen! Toch weet je gewoon dat er mensen zijn met een lager moraal die vinden van wel. Is dat ok? Nee! Moet je het dan maar doen? Nee... Het is gewoon zo dat het dan sneller misgaat. Wat het niet goedpraat maar wat heb je daar aan als je verkracht word in het park? Niets! Dus trek wat meer aan en blijf uit het park. Dat is jammer maar helaas.
vrijdag 31 juli 2020 om 12:23
vrijdag 31 juli 2020 om 12:25
Maar in het geval dat hier besproken wordt, waren de intenties niet bekend toch? En dat is de crux. Als je weet dat iemand een andere voorstelling heeft van jouw kijk op de "relatie", ben je moreel verplicht om die voorstelling te corrigeren, vind je niet? Als jij duidelijk bent in je intenties, en die intenties zijn niet wat de ander wil, maar ze accepteert ze wel, dan is dat inderdaad haar verantwoordelijkheid.Zowizo schreef: ↑31-07-2020 12:09Hmmm... lastige discussie. Ik begrijp het van beide kanten wel. Niet iemand moedwillig belazeren natuurlijk dat is nooit goed te praten, maar als je gewoon vanaf het begin duidelijk bent naar iemand, en diegene wordt toch verliefd op je, en je vindt haar (of hem) leuk om te daten maar niet voor een relatie, en dit is bekend.... ben jij dan degene die fout is? Je bent toch niet verantwoordelijk voor het geluk van een ander? Een ander kan er toch ook voor kiezen om dit niet te accepteren?
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
vrijdag 31 juli 2020 om 12:28
Helemaal mee eens!
Ik herken alleen vaak een soort van verbittering bij vrouwen die dus in zon situatie hebben gezeten. En natuurlijk, als je tot op het bot gekwetst bent is dat een natuurlijke reactie, maar het helpt je ook niet verder. En niet alle situaties zijn gelijk...
vrijdag 31 juli 2020 om 12:30
Gelukkig niet nee. Het gaat het om de verkrachting, of diefstal of wat dan ook. Het gaat om de vraag in hoeverre je iemand zelf verantwoordelijk kan houden voor wat hem of haar overkomt.
En is het ok om over iemands grenzen te gaan als iemand dat zelf had kunnen voorkomen?
In hoeverre is iemand slachtoffer? En tot hoe ver reikt de verantwoordelijkheid voor het welzijn van een ander?
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
vrijdag 31 juli 2020 om 12:38
Hexopbezemsteel schreef: ↑31-07-2020 12:30Gelukkig niet nee. Het gaat het om de verkrachting, of diefstal of wat dan ook. Het gaat om de vraag in hoeverre je iemand zelf verantwoordelijk kan houden voor wat hem of haar overkomt.
En is het ok om over iemands grenzen te gaan als iemand dat zelf had kunnen voorkomen?
In hoeverre is iemand slachtoffer? En tot hoe ver reikt de verantwoordelijkheid voor het welzijn van een ander?
Heel duidelijk dat is eigenlijk precies wat ik bedoel te zeggen. (Ik en mezelf woordelijk uitdrukken is dramaaaa)
Maar idd, het is natuurlijk altijd makkelijk de "schuld" bij een ander te leggen en niet kijken naar je eigen aandeel.
Ik weet van mezelf dat ik nooit iemand moedwillig zou kwetsen maar aan de andere kant weer ik niet of het toch weleens gebeurd is. Dat zou ik vervelend vinden, maar ik heb nooit iemand aan een lijntje gehouden.
vrijdag 31 juli 2020 om 12:42
Om terug te komen op TO.
Ik denk dat haar aantrek-en-afstootpartner vast van alles voelt. En waarschijnlijk naast haar zichzelf ook erg voor de gek houdt met diepe oprechte gevoelens. En dat kan natuurlijk, het komt voor. Maar dat aantrekken en afstoten, ook wel bungelen genoemd, is gewoon niet oké om met een ander te doen of met jezelf te laten doen.
Nogmaals TO, ga genoeg van jezelf houden. Je partner doet dat niet en gaat dat hoogstwaarschijnlijk voorlopig ook niet doen.
Ik denk dat haar aantrek-en-afstootpartner vast van alles voelt. En waarschijnlijk naast haar zichzelf ook erg voor de gek houdt met diepe oprechte gevoelens. En dat kan natuurlijk, het komt voor. Maar dat aantrekken en afstoten, ook wel bungelen genoemd, is gewoon niet oké om met een ander te doen of met jezelf te laten doen.
Nogmaals TO, ga genoeg van jezelf houden. Je partner doet dat niet en gaat dat hoogstwaarschijnlijk voorlopig ook niet doen.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
vrijdag 31 juli 2020 om 12:58
Er is maar 1 iemand die ergens verandering in kan brengen als een situatie je niet gelukkig maakt en dat ben je zelf. Ergens mee doorgaan en er ongelukkig van worden kun je een ander niet aanrekenen. Het is een kwestie van weten wat goed voor je is en ernaar handelen. Ergens in blijven hangen is een bewuste keuze. Je hebt wilskracht nodig en eigenwaarde. Als dat er niet is moet je daar aan werken.
vrijdag 31 juli 2020 om 14:16
Lees hier eens wat topics die door mannen zijn geschreven.Zowizo schreef: ↑31-07-2020 10:10Ik stel mijn vraag even direct aan jou, denk je dat mannen op dezelfde manier verliefd zijn als vrouwen?
En dat je mannen ook op dezelfde manier kapot kunt maken door moedwillig iemand voor de gek te houden of aan het lijntje te houden?
Vrouwen zijn (denk ik) van nature roch makkelijker onzeker over hun positie bij een man. Ik heb het idee dat mannen zich niet snel helemaal emotioneel geven aan een vrouw, maar altijd ergens een escape hebben? Of denk ik nu gewoon te negatief?
vrijdag 31 juli 2020 om 14:26
ja, want je weet dat de ander verwachtingen heeft die jij nooit waar gaat maken. Bovendien kan je ook wel op je vingers natellen dat iemand die wil blijven afspreken, ook al heb jij heel duidelijk aangegeven niet verliefd te zijn en met haar of hem absoluut geen relatie te willen, geen gezond relatiebeeld/ zelfbeeld heeft. Daar maak je dan gebruik van omdat jij het leuk wil hebben tot er wat anders voorbij komtZowizo schreef: ↑31-07-2020 12:09Hmmm... lastige discussie. Ik begrijp het van beide kanten wel. Niet iemand moedwillig belazeren natuurlijk dat is nooit goed te praten, maar als je gewoon vanaf het begin duidelijk bent naar iemand, en diegene wordt toch verliefd op je, en je vindt haar (of hem) leuk om te daten maar niet voor een relatie, en dit is bekend.... ben jij dan degene die fout is? Je bent toch niet verantwoordelijk voor het geluk van een ander? Een ander kan er toch ook voor kiezen om dit niet te accepteren?
vrijdag 31 juli 2020 om 14:27
het gaat erom in hoeverre het oke is om te spelen met de gevoelens van een ander voor je eigen gerief. Dat is het gewoon niet.Hexopbezemsteel schreef: ↑31-07-2020 12:30Gelukkig niet nee. Het gaat het om de verkrachting, of diefstal of wat dan ook. Het gaat om de vraag in hoeverre je iemand zelf verantwoordelijk kan houden voor wat hem of haar overkomt.
En is het ok om over iemands grenzen te gaan als iemand dat zelf had kunnen voorkomen?
In hoeverre is iemand slachtoffer? En tot hoe ver reikt de verantwoordelijkheid voor het welzijn van een ander?
vrijdag 31 juli 2020 om 15:28
Ook over in hoeverre er sprake is van spelen met de gevoelens van een ander. Wanneer zijn je intenties duidelijk? Speel je met iemands gevoelens als die ander weet dat je niet verliefd bent? En is zeggen dat je niet verliefd bent, geen relatie wil, maar toch met iemand naar bed gaan oneerlijk?
Ik weet niet of het valt onder "spelen met gevoelens", maar ik vind wel dat je iemand daarmee kwetst, ook al stemt hij of zij er willens en wetens mee in.
Maar er zijn mensen die daar anders over denken.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
vrijdag 31 juli 2020 om 15:36
Dat kan. Maar ik hoop maar dat iedereen zijn kinderen iets anders leertHexopbezemsteel schreef: ↑31-07-2020 15:28Ook over in hoeverre er sprake is van spelen met de gevoelens van een ander. Wanneer zijn je intenties duidelijk? Speel je met iemands gevoelens als die ander weet dat je niet verliefd bent? En is zeggen dat je niet verliefd bent, geen relatie wil, maar toch met iemand naar bed gaan oneerlijk?
Ik weet niet of het valt onder "spelen met gevoelens", maar ik vind wel dat je iemand daarmee kwetst, ook al stemt hij of zij er willens en wetens mee in.
Maar er zijn mensen die daar anders over denken.
vrijdag 31 juli 2020 om 15:38
Hexopbezemsteel schreef: ↑31-07-2020 15:28Ook over in hoeverre er sprake is van spelen met de gevoelens van een ander. Wanneer zijn je intenties duidelijk? Speel je met iemands gevoelens als die ander weet dat je niet verliefd bent? En is zeggen dat je niet verliefd bent, geen relatie wil, maar toch met iemand naar bed gaan oneerlijk?
Ja, dat is oneerlijk.
vrijdag 31 juli 2020 om 15:41
Jij en ik wel. Maar wij zijn niet de maat der dingen.
Één van mijn kinderen bevindt zich op dit moment aan de "receiving end", helaas. Dus die weet nu ook waarom.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
vrijdag 31 juli 2020 om 15:42
Ik denk dat het in vele gevallen ook wel zo is, dat die eerlijkheid er niet is, integendeel, dat er net wordt ingespeeld op de verlangens van de tegenpartij, woordelijk dan vooral, door te zeggen dat ze nog nooit zoiets voor iemand hebben gevoeld, en dat ze nooit gedacht hadden dat dit hen nog zou overkomen en blablablablabla...Hexopbezemsteel schreef: ↑31-07-2020 15:28Ook over in hoeverre er sprake is van spelen met de gevoelens van een ander. Wanneer zijn je intenties duidelijk? Speel je met iemands gevoelens als die ander weet dat je niet verliefd bent? En is zeggen dat je niet verliefd bent, geen relatie wil, maar toch met iemand naar bed gaan oneerlijk?
Ik weet niet of het valt onder "spelen met gevoelens", maar ik vind wel dat je iemand daarmee kwetst, ook al stemt hij of zij er willens en wetens mee in.
Maar er zijn mensen die daar anders over denken.
Maar zelfs als je er eerlijk over bent, zou ik het er zelf te moeilijk mee hebben en het gevoel hebben om iemand aan het lijntje te houden, aan wie je nooit kan geven, waar hij/zij naar verlangt. Voor mij zou dat onprettig voelen om die verwachtingen, ook al liggen ze bij de ander, niet te kunnen inlossen. Het onevenwicht dat er dan ontstaat, is niet iets waar ik mij comfortabel bij zou voelen.
