Relaties
alle pijlers
Verwerkingsproces scheiding
woensdag 29 juli 2020 om 11:49
Hallo allemaal,
Ik heb mijn vriend leren kennen toen hij nog in een relatie zat die op sterven na dood was. Volgens relatieterapeute zaten ze in een totaal omgekeerde relatie (foute verhoudingen)
Zij is emotioneel afgesloten en hij heeft op dat vlak grote noden.
Hij communiceerde niet goed met haar terwijl dat net onze sterkte is. Ze hebben dit jaren kunnen volhouden omdat er triggers (samen een zaak, kind, huis, etc) waren waarbij emoties overbodig waren.
Ondanks dat hij zegt helemaal gek op me te zijn, mist hij nog heel vaak dat gezinsgevoel. Het vertrouwde van die relatie zit nog diep in hem. Geeft ook toe dat hij zich gefaald voelt. Aan de andere kant mist hij haar niet an sich, voelt hij niets wanneer hij haar ziet en voelt zich al helemaal niet meer aangetrokken tot haar. Hoewel hij steeds een enorm verlangen naar me heeft, is het verwarrend voor hem om tegelijk te verwerken wat verloren is gegaan en toekomstgericht te kijken. Wat resulteert in aantrekken en afstoten. Wanneer we samen zijn lijkt het alsof de rest van de wereld niet meer bestaat en voelen we dat er heel veel liefde is, het is pas naderhand dat hij steeds een terugslag krijgt. Iedereen geeft ons de raad om elkaar los te laten en dat we elkaar wel terugvinden wanneer het meant to be is. Alleen... hoe doe je zoiets?
Ik heb mijn vriend leren kennen toen hij nog in een relatie zat die op sterven na dood was. Volgens relatieterapeute zaten ze in een totaal omgekeerde relatie (foute verhoudingen)
Zij is emotioneel afgesloten en hij heeft op dat vlak grote noden.
Hij communiceerde niet goed met haar terwijl dat net onze sterkte is. Ze hebben dit jaren kunnen volhouden omdat er triggers (samen een zaak, kind, huis, etc) waren waarbij emoties overbodig waren.
Ondanks dat hij zegt helemaal gek op me te zijn, mist hij nog heel vaak dat gezinsgevoel. Het vertrouwde van die relatie zit nog diep in hem. Geeft ook toe dat hij zich gefaald voelt. Aan de andere kant mist hij haar niet an sich, voelt hij niets wanneer hij haar ziet en voelt zich al helemaal niet meer aangetrokken tot haar. Hoewel hij steeds een enorm verlangen naar me heeft, is het verwarrend voor hem om tegelijk te verwerken wat verloren is gegaan en toekomstgericht te kijken. Wat resulteert in aantrekken en afstoten. Wanneer we samen zijn lijkt het alsof de rest van de wereld niet meer bestaat en voelen we dat er heel veel liefde is, het is pas naderhand dat hij steeds een terugslag krijgt. Iedereen geeft ons de raad om elkaar los te laten en dat we elkaar wel terugvinden wanneer het meant to be is. Alleen... hoe doe je zoiets?
vrijdag 31 juli 2020 om 15:46
Degene in het geval van mijn kind was wel heel duidelijk, vooraf. Maar dook daarna toch met kind het bed in. Om vervolgens toch weer (of eigenlijk nog steeds) geen relatie te willen. Kind overleeft dat heus wel, maar is wel echt gekwetst.Poloppie schreef: ↑31-07-2020 15:42Ik denk dat het in vele gevallen ook wel zo is, dat die eerlijkheid er niet is, integendeel, dat er net wordt ingespeeld op de verlangens van de tegenpartij, woordelijk dan vooral, door te zeggen dat ze nog nooit zoiets voor iemand hebben gevoeld, en dat ze nooit gedacht hadden dat dit hen nog zou overkomen en blablablablabla...
Maar zelfs als je er eerlijk over bent, zou ik het er zelf te moeilijk mee hebben en het gevoel hebben om iemand aan het lijntje te houden, aan wie je nooit kan geven, waar hij/zij naar verlangt. Voor mij zou dat onprettig voelen om die verwachtingen, ook al liggen ze bij de ander, niet te kunnen inlossen. Het onevenwicht dat er dan ontstaat, is niet iets waar ik mij comfortabel bij zou voelen.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
vrijdag 31 juli 2020 om 16:20
Nu ja, ik zou het wel begrijpen als je dat liever niet deelt.
Het is sowieso niet leuk het gevoel te hebben om jezelf (of hem) te moeten verdedigen.
Misschien vraag je je nu wel met momenten af of je je toch niet in hem vergist hebt? Je hoeft dat hier niet te delen als dat zo is, maar weet dat het menselijk is, om iets te verlangen en enkel maar de positieve dingen te zien...
Ik denk dat jij jezelf ook wel iemand gunt die vol voor jou gaat. Dat hoeft niet met mooie woorden, maar dat je gewoon merkt aan hoe iemand zich gedraagt dat hij het beste met je voorheeft, het beste voor je wenst en het beste uit jou wil halen, voor jou, niet per se voor hem.
Ik ben ook wel eens een wandelend cliché geweest en het is niet leuk dat te ontdekken of aan jezelf toe te geven, maar toen ik dat eenmaal zag, kon ik me ook wel van mijn situatie losmaken en voelde ik me ook niet meer alleen in de situatie waarin ik mij toen bevond en was ik best vergevingsgezind tegenover mezelf, dat ik ergens was 'ingetrapt'.
Het is sowieso niet leuk het gevoel te hebben om jezelf (of hem) te moeten verdedigen.
Misschien vraag je je nu wel met momenten af of je je toch niet in hem vergist hebt? Je hoeft dat hier niet te delen als dat zo is, maar weet dat het menselijk is, om iets te verlangen en enkel maar de positieve dingen te zien...
Ik denk dat jij jezelf ook wel iemand gunt die vol voor jou gaat. Dat hoeft niet met mooie woorden, maar dat je gewoon merkt aan hoe iemand zich gedraagt dat hij het beste met je voorheeft, het beste voor je wenst en het beste uit jou wil halen, voor jou, niet per se voor hem.
Ik ben ook wel eens een wandelend cliché geweest en het is niet leuk dat te ontdekken of aan jezelf toe te geven, maar toen ik dat eenmaal zag, kon ik me ook wel van mijn situatie losmaken en voelde ik me ook niet meer alleen in de situatie waarin ik mij toen bevond en was ik best vergevingsgezind tegenover mezelf, dat ik ergens was 'ingetrapt'.
vrijdag 31 juli 2020 om 16:45
Wat ik hier vooral geleerd heb is dat niemand blijkbaar gelooft dat je de juiste persoon kan tegenkomen op het verkeerde moment.
De verbitterde commentaren komen volgens mij vooral van mensen die zelf ooit in een situatie zijn terechtgekomen waarbij ze heel erg gekwetst zijn geweest.
Je kan niet generaliseren, het is juist belangrijk genuanceerd te blijven en te vermijden dat je elke relatie over dezelfde kam scheert.
Het is makkelijk om vanaf de zijlijn te staan roepen dat het allemaal niet deugt. Dat is zelfs heel gevaarlijk.
Ooit heeft hij 500 kilometer gereden enkel om me te komen instoppen. Daar kwam geen seks aan te pas en dat was ook niet zijn intentie. Ik weet niet of je zoiets doet wanneer die persoon niks voor je betekent. Dit is één voorbeeld, als je wil kan ik er nog een paar geven, maar ik vermoed dat daar niemand op zit te wachten.
Ik heb een tijdje terug iemand gesproken waarvan hij niet vermoedde dat ik ze ook kende en tegen haar had hij gezegd dat hij eindelijk de vrouw van zijn leven was tegengekomen en voor haar wilde gaan. Vooraleer hier wantrouwig op ingepikt wordt, ja, hij doelde op mij.
Een man die een vrouw enkel ziet als een speelbal of haar aan het lijntje wil houden gaat niet tegen zijn ganse familie (incluis dochter) en vriendenkring over haar vertellen.
Waarom gaat deze man niet helemaal voor mij? Omdat hij nog gebukt gaat onder gewetensbezwaren, omdat hij zelf vindt dat hij het nog niet netjes heeft afgesloten, hij heeft geen 'clean sheet'. Hij voelt dat hij dat verschuldigd is tov zijn ex, zijn dochter, zichzelf, maar ook tov mij, want je kan niet met iets beginnen wanneer het een chaos is in je hoofd.
Vaak denkt hij dat hij dat wel kan, het verleden een plaats geven en tegelijk bij mij zijn (aantrekken) maar achteraf komt de ontnuchtering (afstoten).
Iedereen geeft ons de raad om elkaar los te laten, maar dat is helemaal niet zo eenvoudig. Bij hem speelt het idee dat hij me zal kwijtraken op die manier "uit het oog, uit het hart", of dat ik iemand tegenkom die wel alles op een rij heeft. Dus op zich is dat inderdaad egoïstisch, maar niet meer dan menselijk.
En eerlijk gezegd, ik mis hem ook vreselijk wanneer we een poging doen om afstand te nemen.
Ik wilde hier gewoon weten hoe je afstand neemt van iemand die je dierbaar is. En kom niet aandraven met: "Simpel,...", want zo simpel is het niet. 'En of er hier toevallig lotgenoten meelezen en hoe het hen is vergaan.
De verbitterde commentaren komen volgens mij vooral van mensen die zelf ooit in een situatie zijn terechtgekomen waarbij ze heel erg gekwetst zijn geweest.
Je kan niet generaliseren, het is juist belangrijk genuanceerd te blijven en te vermijden dat je elke relatie over dezelfde kam scheert.
Het is makkelijk om vanaf de zijlijn te staan roepen dat het allemaal niet deugt. Dat is zelfs heel gevaarlijk.
Ooit heeft hij 500 kilometer gereden enkel om me te komen instoppen. Daar kwam geen seks aan te pas en dat was ook niet zijn intentie. Ik weet niet of je zoiets doet wanneer die persoon niks voor je betekent. Dit is één voorbeeld, als je wil kan ik er nog een paar geven, maar ik vermoed dat daar niemand op zit te wachten.
Ik heb een tijdje terug iemand gesproken waarvan hij niet vermoedde dat ik ze ook kende en tegen haar had hij gezegd dat hij eindelijk de vrouw van zijn leven was tegengekomen en voor haar wilde gaan. Vooraleer hier wantrouwig op ingepikt wordt, ja, hij doelde op mij.
Een man die een vrouw enkel ziet als een speelbal of haar aan het lijntje wil houden gaat niet tegen zijn ganse familie (incluis dochter) en vriendenkring over haar vertellen.
Waarom gaat deze man niet helemaal voor mij? Omdat hij nog gebukt gaat onder gewetensbezwaren, omdat hij zelf vindt dat hij het nog niet netjes heeft afgesloten, hij heeft geen 'clean sheet'. Hij voelt dat hij dat verschuldigd is tov zijn ex, zijn dochter, zichzelf, maar ook tov mij, want je kan niet met iets beginnen wanneer het een chaos is in je hoofd.
Vaak denkt hij dat hij dat wel kan, het verleden een plaats geven en tegelijk bij mij zijn (aantrekken) maar achteraf komt de ontnuchtering (afstoten).
Iedereen geeft ons de raad om elkaar los te laten, maar dat is helemaal niet zo eenvoudig. Bij hem speelt het idee dat hij me zal kwijtraken op die manier "uit het oog, uit het hart", of dat ik iemand tegenkom die wel alles op een rij heeft. Dus op zich is dat inderdaad egoïstisch, maar niet meer dan menselijk.
En eerlijk gezegd, ik mis hem ook vreselijk wanneer we een poging doen om afstand te nemen.
Ik wilde hier gewoon weten hoe je afstand neemt van iemand die je dierbaar is. En kom niet aandraven met: "Simpel,...", want zo simpel is het niet. 'En of er hier toevallig lotgenoten meelezen en hoe het hen is vergaan.
vrijdag 31 juli 2020 om 17:03
Hij gaat niet "vol" voor haar, hij heeft gewetensbezwaren.
vrijdag 31 juli 2020 om 17:16
Ik voel het gewoon dat hij zich dan niet lekker in zijn vel voelt omdat hij anders reageert op mij. Als ik dan vraag of hij het moeilijk heeft, geeft hij dat ook toe. Dat duurt hooguit een dag, soms twee, maar dat is natuurlijk niet leuk.
vrijdag 31 juli 2020 om 17:19
Hij snauwt je af?
Hij wil niet met je vrijen?
Wat is "anders"?
vrijdag 31 juli 2020 om 17:19
Is dat alles? Daarvoor hoef je toch niet uit elkaar?
vrijdag 31 juli 2020 om 17:21
Vooral omdat het telkens gebeurt nadat we het heel fijn gehad hebben samen. Op den duur laat het ook zijn sporen bij mij na. Zo heb ik hem op een zondagochtend vroegtijdig de deur uitgezet omdat in mijn hoofd speelde dat ik hem al lang genoeg bij me had gehad.
vrijdag 31 juli 2020 om 17:24
Je bent niet erg duidelijk hoor!
Wat gebeurt er dan precies?
vrijdag 31 juli 2020 om 17:24
vrijdag 31 juli 2020 om 17:27
En met dat "ik kan het niet" bedoelt hij voor de volle 100% voor jou kiezen?
Is het nooit bij je op gekomen om deze opmerking te pareren met : kom maar terug als je het wel kunt?
vrijdag 31 juli 2020 om 17:29
Lieve TO, Als jij de vrouw van zijn leven bent, gaat hij gewoon voor jou. Dan kiest hij zonder elastiek. Of hij houdt echt afstand, omdat hij tijd nodig heeft.
Deze man is emotioneel om wat voor reden dan ook niet beschikbaar, en hij vertoont een voorliefde voor drama.
Ik gun je zoveel beter. Maar ik vrees dat het nog even duurt voordat je inziet wat deze man aan het doen is.
De adviezen van anderen diskwalificeren omdat ze wel gekwetst zullen zijn is de makkelijkste weg.
Om je uit de droom te helpen: ik voel me niet gekwetst door de man die ik beschreef. Maar de ware liefde was het niet, en ik maakte mezelf dezelfde dingen wijs als jij nu doet.
Want zeg nu zelf: hij is oa weg omdat hij zijn ware liefde (jou) heeft ontmoet. Het zou wel heel zuur zijn, als bleek dat jij helemaal niet de ware bent en hij eigenlijk voor niks zijn hele gezin opblies.
Deze man is emotioneel om wat voor reden dan ook niet beschikbaar, en hij vertoont een voorliefde voor drama.
Ik gun je zoveel beter. Maar ik vrees dat het nog even duurt voordat je inziet wat deze man aan het doen is.
De adviezen van anderen diskwalificeren omdat ze wel gekwetst zullen zijn is de makkelijkste weg.
Om je uit de droom te helpen: ik voel me niet gekwetst door de man die ik beschreef. Maar de ware liefde was het niet, en ik maakte mezelf dezelfde dingen wijs als jij nu doet.
Want zeg nu zelf: hij is oa weg omdat hij zijn ware liefde (jou) heeft ontmoet. Het zou wel heel zuur zijn, als bleek dat jij helemaal niet de ware bent en hij eigenlijk voor niks zijn hele gezin opblies.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
vrijdag 31 juli 2020 om 17:30
dit is na de seks toch? Dat noem je de ontnuchtering?
