Zwanger
alle pijlers
Onvruchtbaar
donderdag 13 augustus 2020 om 20:40
Hoi allemaal,
Mijn man en ik zijn al ruime tijd bezig om zwanger te worden. Dit lukt niet dus zijn we voor onderzoeken gegaan. Nu hebben we gisteren gehoord dat mijn man zo goed als onvruchtbaar is. We hebben een afspraak bij de gynaecoloog gekregen om te kijken of ze nog wat voor ons kunnen betekenen. Ik heb echt het gevoel alsof mijn wereld ingestort is
Zijn er mensen met deze ervaring?
Hoe hebben jullie dit een plekje gegeven?
Mijn man en ik zijn al ruime tijd bezig om zwanger te worden. Dit lukt niet dus zijn we voor onderzoeken gegaan. Nu hebben we gisteren gehoord dat mijn man zo goed als onvruchtbaar is. We hebben een afspraak bij de gynaecoloog gekregen om te kijken of ze nog wat voor ons kunnen betekenen. Ik heb echt het gevoel alsof mijn wereld ingestort is
Zijn er mensen met deze ervaring?
Hoe hebben jullie dit een plekje gegeven?
vrijdag 14 augustus 2020 om 07:21
Bedankt voor je reactie, wat super mooi dat jullie dit doen. Respect hoor, lijkt me helemaal niet makkelijk. Ja al meerdere hebben dit gezegd, ik ga er even achteraan want het is inderdaad zonde van de afspraak.OpenHaardVuur schreef: ↑13-08-2020 22:13Mijn man heeft een paar jaar geleden te horen gekregen dat hij geen zaadcellen aanmaakt. Uit onderzoek bleek dat er ook echt geen opties waren.
En dat is verdrietig, en daar hebben we om gehuild, maar vrij snel daarna zijn we overgegaan op ons plan B.
We zijn alleen naar het ziekenhuis geweest om te achterhalen of het aan mij lag, aangezien ik niet 100% gezond ben. En vanuit dat standpunt hadden we al besloten niet de Medische Mallemolen in te gaan. Toen bleek dat er geen opties waren, hoefden wij ook niet de knoop door te hakken om niets meer te doen qua ziekenhuizen.
Een donor was voor mij geen optie, omdat ik niet persé mijn genen door hoefde te geven. Het was voor mij of een kind van ons samen, of een kind van een ander. Niet een mix van de twee.
Adoptie komt wat ons betreft te vaak negatief in de media. Er valt in Nederland al amper te controleren hoe instanties werken, laat staan in het buitenland. Dus dat hebben we niet gedaan.
Wij hebben gekozen voor pleegzorg. Er zijn heel veel kinderen die voor een korte en/of lange periode een liefdevol thuis nodig heeft. En dat is als pleegouders niet altijd makkelijk. Want je hebt met heel veel verschillende mensen te maken (biologische ouders, familie en vrienden, instanties, heel veel instanties), het kost veel incassatievermogen. En er lokt een moment dat het kind weer naar zijn/haar ouders gaat. Maar het is het voor ons echt waard.
Ik las trouwens dat jullie niet naar de uroloog doorverwezen zijn. Wat is daar de reden van? Want de gynaecoloog weet natuurlijk veel van zwangerschappen enzo, maar toch net iets meer van de vrouwelijke kant daarvan, dan de mannelijke kant...
vrijdag 14 augustus 2020 om 13:06
@LaCasa11 en @JessMariano_1986, mag ik vragen voor wat voor een donor jullie uiteindelijk gekozen hebben? En waarom?
Mijn man moest in de eerste instantie niets hebben van het idee van een donor. Later is hij daar toch anders naar gaan kijken, denk met name door contact te hebben met anderen die in een traject zaten met een donor, of tv programma's etc. hierover.
@Oceaneyes, bij ons was het uiteindelijk ook de uroloog die nog onderzoeken heeft gedaan.
Mijn man moest in de eerste instantie niets hebben van het idee van een donor. Later is hij daar toch anders naar gaan kijken, denk met name door contact te hebben met anderen die in een traject zaten met een donor, of tv programma's etc. hierover.
@Oceaneyes, bij ons was het uiteindelijk ook de uroloog die nog onderzoeken heeft gedaan.
vrijdag 14 augustus 2020 om 13:41
Wij hebben uiteindelijk niet hoeven kiezen voor een donor en met een icsi behandeling is het (uiteindelijk) gelukt. De resultaten van zaad kwaliteit wisselden ook steeds een beetje. Nooit werd het helemaal goed - bleef altijd slecht - maar het wisselde wel.
Mijn man stond daar altijd wel erg voor open om het wel te proberen met een donor. Ik wilde liever of van ons samen of van allebei niet.
Nog een laatste tip voor je uit mijn ervaring. Na elk nieuws was ik even van slag. Dat heb ik nu nog bij nieuwe afspraken en nieuwe informatie in het ziekenhuis. Ik laat het bewust even "zijn". Ben lief voor mezelf en ik weet ook dat het een +/- 48 uur later al een stuk beter te handelen is.
Wat mij ook heel veel geholpen heeft is er over mogen en kunnen praten met vriendinnen. Ik kon het geluk van hun zwangerschappen ook los zien van mijn eigen situatie. Het één heeft immers geen oorzaak aan het andere. Daardoor hadden we allemaal ruimte om te huilen, te lachen en er over te kunnen praten. Het geeft soms toch een ander perspectief dan wanneer je alleen met je man praat. Al moeten jullie natuurlijk wel op één lijn zitten.
Nogmaals een dikke knuffel en sterkte. Het gaat pittig zijn wat je ook kiest of gaat doen. En ik hoop van harte dat wat dat ook gaat zijn voor jullie beide rust geeft
Mijn man stond daar altijd wel erg voor open om het wel te proberen met een donor. Ik wilde liever of van ons samen of van allebei niet.
Nog een laatste tip voor je uit mijn ervaring. Na elk nieuws was ik even van slag. Dat heb ik nu nog bij nieuwe afspraken en nieuwe informatie in het ziekenhuis. Ik laat het bewust even "zijn". Ben lief voor mezelf en ik weet ook dat het een +/- 48 uur later al een stuk beter te handelen is.
Wat mij ook heel veel geholpen heeft is er over mogen en kunnen praten met vriendinnen. Ik kon het geluk van hun zwangerschappen ook los zien van mijn eigen situatie. Het één heeft immers geen oorzaak aan het andere. Daardoor hadden we allemaal ruimte om te huilen, te lachen en er over te kunnen praten. Het geeft soms toch een ander perspectief dan wanneer je alleen met je man praat. Al moeten jullie natuurlijk wel op één lijn zitten.
Nogmaals een dikke knuffel en sterkte. Het gaat pittig zijn wat je ook kiest of gaat doen. En ik hoop van harte dat wat dat ook gaat zijn voor jullie beide rust geeft
vrijdag 14 augustus 2020 om 15:58
Nee mijn man moet er ook niets van hebben, maar we staan nog helemaal aan het begin, en hebben het nieuws nog maar net gekregen dus we moeten het gewoon maar afwachten hoe het allemaal gaat lopenLaZurda schreef: ↑14-08-2020 13:06@LaCasa11 en @JessMariano_1986, mag ik vragen voor wat voor een donor jullie uiteindelijk gekozen hebben? En waarom?
Mijn man moest in de eerste instantie niets hebben van het idee van een donor. Later is hij daar toch anders naar gaan kijken, denk met name door contact te hebben met anderen die in een traject zaten met een donor, of tv programma's etc. hierover.
@Oceaneyes, bij ons was het uiteindelijk ook de uroloog die nog onderzoeken heeft gedaan.
vrijdag 14 augustus 2020 om 16:01
Ik heb gelukkig een hele lieve beste vriendin en lieve ouders waar ik goed mee kan praten en waar mijn man ook goed mee kan praten. Ik merk nu het idee een beetje bezonken is en ik mijn man de ruimte heb gegeven dat hij uit zichzelf er ook meer over begint. En wat je zegt we zijn nu 48 uur verder en ben wel wat rustiger. Natuurlijk nog steeds erg verdrietig maar door jullie verhalen en wat ik opgezocht heb op internet ook wel hoop vol (misschien onterecht) maar we staan nog maar aan het begin van het hele traject, en hebben nog niet alles er aan gedaan. Ik wil jullie echt enorm bedankten. Het is voor jullie misschien een kleine moeite of lijkt het helemaal niet belangrijk om jullie verhaal met mij te delen maar ik heb er echt ontzettend veel aan. Heel erg bedankt!JessMariano_1986 schreef: ↑14-08-2020 13:41Wij hebben uiteindelijk niet hoeven kiezen voor een donor en met een icsi behandeling is het (uiteindelijk) gelukt. De resultaten van zaad kwaliteit wisselden ook steeds een beetje. Nooit werd het helemaal goed - bleef altijd slecht - maar het wisselde wel.
Mijn man stond daar altijd wel erg voor open om het wel te proberen met een donor. Ik wilde liever of van ons samen of van allebei niet.
Nog een laatste tip voor je uit mijn ervaring. Na elk nieuws was ik even van slag. Dat heb ik nu nog bij nieuwe afspraken en nieuwe informatie in het ziekenhuis. Ik laat het bewust even "zijn". Ben lief voor mezelf en ik weet ook dat het een +/- 48 uur later al een stuk beter te handelen is.
Wat mij ook heel veel geholpen heeft is er over mogen en kunnen praten met vriendinnen. Ik kon het geluk van hun zwangerschappen ook los zien van mijn eigen situatie. Het één heeft immers geen oorzaak aan het andere. Daardoor hadden we allemaal ruimte om te huilen, te lachen en er over te kunnen praten. Het geeft soms toch een ander perspectief dan wanneer je alleen met je man praat. Al moeten jullie natuurlijk wel op één lijn zitten.
Nogmaals een dikke knuffel en sterkte. Het gaat pittig zijn wat je ook kiest of gaat doen. En ik hoop van harte dat wat dat ook gaat zijn voor jullie beide rust geeft
ik wens jullie allemaal het allerbeste
vrijdag 14 augustus 2020 om 16:14
Fijn dat jullie kunnen praten hierover Ocean. Mijn man wilde in het begin beslist niet praten en vond het ook niet fijn dat ik er met anderen over sprak. Wij hebben allebei wel wat tijd nodig gehad om dit een plekje te geven. Soms zit je ook niet helemaal op één lijn qua verdriet of verwerking, wat ook lastig kan zijn maar er denk ik wel bij kan horen.
vrijdag 14 augustus 2020 om 16:47
Ja zeker hij is echt totaal geen prater en de eerste 2 dagen wilde hij er ook echt geen woord over spreken wat mij ook weer erg verdrietig maakte. Maar vanmorgen zei hij er uit zichzelf wat over. Qua emoties zitten we vaak niet op 1 lijn omdat ik van mezelf best emotioneel ben en mijn man dus juist helemaaaaal niet. Maar we houden wel rekening met elkaar hier in gelukkig. Dat heeft wel even geduurd voor we hier een middenweg in hadden maar merk nu wel dat dat toch gelukt is.LaZurda schreef: ↑14-08-2020 16:14Fijn dat jullie kunnen praten hierover Ocean. Mijn man wilde in het begin beslist niet praten en vond het ook niet fijn dat ik er met anderen over sprak. Wij hebben allebei wel wat tijd nodig gehad om dit een plekje te geven. Soms zit je ook niet helemaal op één lijn qua verdriet of verwerking, wat ook lastig kan zijn maar er denk ik wel bij kan horen.
vrijdag 14 augustus 2020 om 17:18
Lief, dankjewelchentolove schreef: ↑14-08-2020 16:54Geen ervaring maar ik wens je heel veel succes en hoop toe met alle opties die ik hier lees
vrijdag 14 augustus 2020 om 22:27
Wij hebben uiteindelijk donorzaad gekocht via Cryos in Denemarken. Dat wordt dan naar een zkh in NL verstuurd en daar zijn de inseminaties.LaZurda schreef: ↑14-08-2020 13:06@LaCasa11 en @JessMariano_1986, mag ik vragen voor wat voor een donor jullie uiteindelijk gekozen hebben? En waarom?
Mijn man moest in de eerste instantie niets hebben van het idee van een donor. Later is hij daar toch anders naar gaan kijken, denk met name door contact te hebben met anderen die in een traject zaten met een donor, of tv programma's etc. hierover.
@Oceaneyes, bij ons was het uiteindelijk ook de uroloog die nog onderzoeken heeft gedaan.
Wij hebben daar voor gekozen omdat je in NL niet zelf de donor uit kan kiezen maar er voor je gekozen wordt. Er wordt daarbij ook voornamelijk gekeken naar uiterlijke kenmerken. Mijn man en ik vonden het veel belangrijker dat de donor qua karakter overeenkomsten heeft met mijn man. Bij Cryos kan je alles achterhalen; kinder foto's, psychologisch profiel, hobby's etc. En essentieel voor ons, ons kind kan later contact opnemen met de donor.
Nadeel is wel dat het echt heel duur is. In totaal zijn wij zo'n €8000,- kwijt en hebben we nu, voor een eventueel volgend kindje, nog 5 of 6 pogingen.
Ik hoop dat jullie er samen uit komen!
zaterdag 15 augustus 2020 om 09:06
Dat respect horen wij vaker, en eerlijk gezegd, dat respect hebben wij voor iedereen die wél die medische mallemolen ingaat.
Uiteindelijk is geen van de wegen die naar Rome leiden een weg zonder pijn en zorgen. Iedereen maakt daar zijn eigen keuze in. En daarbij wens ik jullie heel veel liefde en wijsheid toe. (En probeer de humor erin te houden, tip van onze begeleider)
Adem in, adem uit, en herhaal indien nodig 
zaterdag 15 augustus 2020 om 10:51
BedanktOpenHaardVuur schreef: ↑15-08-2020 09:06Dat respect horen wij vaker, en eerlijk gezegd, dat respect hebben wij voor iedereen die wél die medische mallemolen ingaat.
Uiteindelijk is geen van de wegen die naar Rome leiden een weg zonder pijn en zorgen. Iedereen maakt daar zijn eigen keuze in. En daarbij wens ik jullie heel veel liefde en wijsheid toe. (En probeer de humor erin te houden, tip van onze begeleider)
zaterdag 15 augustus 2020 om 12:35
Begrijpelijk ook Ocean, je mag ook verdrietig zijn, het is niet niks wat jullie te horen hebben gekregen. En het is nog heel vers.
Mijn ervaring is dat er in het ziekenhuis snel over mogelijke oplossingen wordt gesproken waardoor je geneigd kan zijn snel door te willen. Waardoor je misschien niet goed stil kan staan bij je eigen gevoel (en ook het gevoel hebt dat je snel door moet). Sommige mensen hebben echt wat tijd nodig om het te laten bezinken. Dat hoeft niet een dag of een weekje te zijn.
Maar je hebt het nog maar net gehoord ook. Iemand hierboven schreef ook al iets goeds over lief voor jezelf zijn na de lastige ziekenhuisafspraken.
Sterkte samen!
Mijn ervaring is dat er in het ziekenhuis snel over mogelijke oplossingen wordt gesproken waardoor je geneigd kan zijn snel door te willen. Waardoor je misschien niet goed stil kan staan bij je eigen gevoel (en ook het gevoel hebt dat je snel door moet). Sommige mensen hebben echt wat tijd nodig om het te laten bezinken. Dat hoeft niet een dag of een weekje te zijn.
Maar je hebt het nog maar net gehoord ook. Iemand hierboven schreef ook al iets goeds over lief voor jezelf zijn na de lastige ziekenhuisafspraken.
Sterkte samen!
zaterdag 15 augustus 2020 om 12:40
Bedankt voor je reactieLaZurda schreef: ↑15-08-2020 12:35Begrijpelijk ook Ocean, je mag ook verdrietig zijn, het is niet niks wat jullie te horen hebben gekregen. En het is nog heel vers.
Mijn ervaring is dat er in het ziekenhuis snel over mogelijke oplossingen wordt gesproken waardoor je geneigd kan zijn snel door te willen. Waardoor je misschien niet goed stil kan staan bij je eigen gevoel (en ook het gevoel hebt dat je snel door moet). Sommige mensen hebben echt wat tijd nodig om het te laten bezinken. Dat hoeft niet een dag of een weekje te zijn.
Maar je hebt het nog maar net gehoord ook. Iemand hierboven schreef ook al iets goeds over lief voor jezelf zijn na de lastige ziekenhuisafspraken.
Sterkte samen!
Het is nog vers, maar ik wil gewoon graag positief blijven, zo ben ik normaal ook echt maar dat lukt nu niet echt eigenlijk. Mijn man heeft bijna alle chocolade uit de supermarkt ingeslagen dus dit weekend zijn we heel lief voor onszelf 
zaterdag 15 augustus 2020 om 16:39
Je hoeft ook helemaal niet positief te blijven nu. Mag wel natuurlijk als dat lukt. Maar wees idd lief voor jezelf. Het is niet zomaar iets wat jullie mee maken! De ene dag is idd beter dan de andere.
zaterdag 15 augustus 2020 om 23:35
zaterdag 15 augustus 2020 om 23:53
Wat heftig oceaan, veel sterkte.
Hier Van heel dichtbij (familie) mee gemaakt. Dochter via donorzaad. Ouders hebben (na het eerste verdriet) nooit getwijfeld aan donorzaad (ook via cryo Denemarken). Meisje is nu 9, kent van jongs af aan (Zolang ze bewustzijn heeft) ontstaansgeschiedenis, en, geen woord mooier gemaakt dan het is, dochter is voor 100 procent kind van haar vader. Genen zijn echt niet zo relevant en eigen kindje is dan toch wel weer (mi) anders dan pleegkind. Jammer dat een hoop mannen zo ‘moeilijk’ doen over een zaadcel. Liefde en eerlijk zijn naar kind toe is enige dat telt.
Hopelijk heb je hier wat aan. Ik bagatelliseer het niet want het is nu een heftige tijd (die nog wel
Even duurt) maar wanhoop niet direct en sluit geen mogelijkheden uit. Bedenk ook dat iCsi/tese nog niet zo lang bestaat (10 jaar). Lange termijn effecten van onrijp zaad zijn nog niet bekend en is aldus ook niet zaligmakend (even als tegengeluid).
Nogmaals sterkte
En hou je taai!
Hier Van heel dichtbij (familie) mee gemaakt. Dochter via donorzaad. Ouders hebben (na het eerste verdriet) nooit getwijfeld aan donorzaad (ook via cryo Denemarken). Meisje is nu 9, kent van jongs af aan (Zolang ze bewustzijn heeft) ontstaansgeschiedenis, en, geen woord mooier gemaakt dan het is, dochter is voor 100 procent kind van haar vader. Genen zijn echt niet zo relevant en eigen kindje is dan toch wel weer (mi) anders dan pleegkind. Jammer dat een hoop mannen zo ‘moeilijk’ doen over een zaadcel. Liefde en eerlijk zijn naar kind toe is enige dat telt.
Hopelijk heb je hier wat aan. Ik bagatelliseer het niet want het is nu een heftige tijd (die nog wel
Even duurt) maar wanhoop niet direct en sluit geen mogelijkheden uit. Bedenk ook dat iCsi/tese nog niet zo lang bestaat (10 jaar). Lange termijn effecten van onrijp zaad zijn nog niet bekend en is aldus ook niet zaligmakend (even als tegengeluid).
Nogmaals sterkte
En hou je taai!
zondag 16 augustus 2020 om 10:06
Nee dat weten we niet, we hebben verder nog geen onderzoeken gehad maar de huisarts zei dat hij vrijwel onvruchtbaar is. Dankjewel
zondag 16 augustus 2020 om 10:07
Dankjewelisanthe schreef: ↑15-08-2020 23:53Wat heftig oceaan, veel sterkte.
Hier Van heel dichtbij (familie) mee gemaakt. Dochter via donorzaad. Ouders hebben (na het eerste verdriet) nooit getwijfeld aan donorzaad (ook via cryo Denemarken). Meisje is nu 9, kent van jongs af aan (Zolang ze bewustzijn heeft) ontstaansgeschiedenis, en, geen woord mooier gemaakt dan het is, dochter is voor 100 procent kind van haar vader. Genen zijn echt niet zo relevant en eigen kindje is dan toch wel weer (mi) anders dan pleegkind. Jammer dat een hoop mannen zo ‘moeilijk’ doen over een zaadcel. Liefde en eerlijk zijn naar kind toe is enige dat telt.
Hopelijk heb je hier wat aan. Ik bagatelliseer het niet want het is nu een heftige tijd (die nog wel
Even duurt) maar wanhoop niet direct en sluit geen mogelijkheden uit. Bedenk ook dat iCsi/tese nog niet zo lang bestaat (10 jaar). Lange termijn effecten van onrijp zaad zijn nog niet bekend en is aldus ook niet zaligmakend (even als tegengeluid).
Nogmaals sterkte
En hou je taai!
voor nu wil hij er niks van weten maar we hebben ook nog niet alles geprobeerd. Bedankt voor je reactie
