Relaties
alle pijlers
Toxic relatie
maandag 31 augustus 2020 om 21:52
Hi dames,
Ik wil verhaal kwijt, ik heb een jaar in een toxic relatie gezeten die afgelopen week is over gegaan. Ik ben verhuist naar zijn stad om samen te wonen. En woon nu weer bij me ouders thuis.
Deze relatie was zo toxic, hij was zeer agressief als we ruzie hadden hij heeft me ook meerdere keren aangeraakt. (Tot keel dicht knijpen en tot slaan) Er is zoveel gebeurt in een jaar tijd,(dat het gewoon weg niet meer ging) Hij heeft me mentaal en fysiek kapot gemaakt. Maar toch gaf ik hem steeds een kans.. omdat ik zoveel van deze jongen houdt. Het is uit gegaan omdat ie geen gevoel meer voor me had.. ik deed alles voor deze jongen. Ik weet gewoon dat dit het beste is dat het uit is gegaan, maar op een of andere manier mis ik hem zo hard en wou ik dat ie meer om me gaf
.
Ik weet gewoon niet wat ik moet doen, woon nu bij me ouders thuis en heb geen werk en zit hele dagen binnen omdat ik geen vrienden heb.
Ik wordt langzaam gek, en ga kapot van verdriet. Wil niet slapen omdat ik bang ben dat ik over hem droom en nog erger kut ga voelen.
Doet me gewoon pijn dat hem niks kan schelen... ik ga van de week al me spullen ophalen en zie daar echt tegenop.
Hebben jullie ooit in een toxic relatie gezeten? En hoe zijn jullie mee omgegaan? Want ik ga kapot van binnen.
Liefs,
Anoniem
Ik wil verhaal kwijt, ik heb een jaar in een toxic relatie gezeten die afgelopen week is over gegaan. Ik ben verhuist naar zijn stad om samen te wonen. En woon nu weer bij me ouders thuis.
Deze relatie was zo toxic, hij was zeer agressief als we ruzie hadden hij heeft me ook meerdere keren aangeraakt. (Tot keel dicht knijpen en tot slaan) Er is zoveel gebeurt in een jaar tijd,(dat het gewoon weg niet meer ging) Hij heeft me mentaal en fysiek kapot gemaakt. Maar toch gaf ik hem steeds een kans.. omdat ik zoveel van deze jongen houdt. Het is uit gegaan omdat ie geen gevoel meer voor me had.. ik deed alles voor deze jongen. Ik weet gewoon dat dit het beste is dat het uit is gegaan, maar op een of andere manier mis ik hem zo hard en wou ik dat ie meer om me gaf
. Ik weet gewoon niet wat ik moet doen, woon nu bij me ouders thuis en heb geen werk en zit hele dagen binnen omdat ik geen vrienden heb.
Ik wordt langzaam gek, en ga kapot van verdriet. Wil niet slapen omdat ik bang ben dat ik over hem droom en nog erger kut ga voelen.
Doet me gewoon pijn dat hem niks kan schelen... ik ga van de week al me spullen ophalen en zie daar echt tegenop.
Hebben jullie ooit in een toxic relatie gezeten? En hoe zijn jullie mee omgegaan? Want ik ga kapot van binnen.
Liefs,
Anoniem
maandag 31 augustus 2020 om 22:01
Ga hulp zoeken! Maak een afspraak bij de huisarts, vertel je problemen en vraag een doorverwijzing naar de POH GGZ. Zij kunnen je echt helpen!
Neem inderdaad iemand mee om je spullen op te halen, of laat ze ophalen. Vraag maar aan hem om alles bij de deur te zetten.
Heb je dan wel een inkomen? Probeer ook werk te vinden zodat je een zinvolle dagbesteding hebt en afleiding hebt..... Goed dat je nu deze stap hebt gezet! Je bent het waard ....
Neem inderdaad iemand mee om je spullen op te halen, of laat ze ophalen. Vraag maar aan hem om alles bij de deur te zetten.
Heb je dan wel een inkomen? Probeer ook werk te vinden zodat je een zinvolle dagbesteding hebt en afleiding hebt..... Goed dat je nu deze stap hebt gezet! Je bent het waard ....
maandag 31 augustus 2020 om 22:04
maandag 31 augustus 2020 om 22:06
maar lang niet alle vrouwen stappen hier in. En blijvenMissguided schreef: ↑31-08-2020 22:04Als je in z’n relatie eenmaal zit is het moeilijk om er uit te stappen, als je het eenmaal zelf meemaakt oordeel je anders..
Je zult echt moeten voorkomen dat het weer gebeurt.
Zoek hulp
maandag 31 augustus 2020 om 22:07
Ja was idd van plan om hulp te zoeken, neem ook iemand mee om me spullen te pakken.grasspriet schreef: ↑31-08-2020 22:01Ga hulp zoeken! Maak een afspraak bij de huisarts, vertel je problemen en vraag een doorverwijzing naar de POH GGZ. Zij kunnen je echt helpen!
Neem inderdaad iemand mee om je spullen op te halen, of laat ze ophalen. Vraag maar aan hem om alles bij de deur te zetten.
Heb je dan wel een inkomen? Probeer ook werk te vinden zodat je een zinvolle dagbesteding hebt en afleiding hebt..... Goed dat je nu deze stap hebt gezet! Je bent het waard ....
Zit nu in de uitkering, heb op dit moment echt afleiding nodig. Want dit sloopt me
maandag 31 augustus 2020 om 22:08
Missguided schreef: ↑31-08-2020 22:04Als je in z’n relatie eenmaal zit is het moeilijk om er uit te stappen, als je het eenmaal zelf meemaakt oordeel je anders..
Het is geen oordeel. Het is onbegrijpelijk als je dit niet meegemaakt hebt, gelukkig maar eigenlijk ook.
Dat maakt het wel eenzaam, want het is zo moeilijk te begrijpen hoe je steeds dieper erin gezogen wordt.. Hoe het steeds erger wordt, je eigen grenzen steeds meer vervagen tot ze weg zijn. En dan mag je alles opnieuw opbouwen. Alleen. Voordeel en een nadeel. Maar echt, je kan het, trust me
maandag 31 augustus 2020 om 22:12
de jouwe??Madeliefjees schreef: ↑31-08-2020 22:10Zoek een baan en ga op tinder. Ik ken nog wel een saaie man die niet drinkt.
maandag 31 augustus 2020 om 22:12
maandag 31 augustus 2020 om 22:12
Verwar pijn niet met liefde, doe je dat wel dan is er een grote kans dat je bevestiging zoekt bij de foute mannen. Ga in therapie en benoem dit. Sterkte en ga alsjeblieft niet meer terug naar die jongen, hoe lief hij ook doet, gewoon niet doen. Eerst zelf sterk worden en leren van jezelf te houden en zodra je daarin 'gegroeid'bent zul je deze jongen niet eens meer zien staan.
maandag 31 augustus 2020 om 22:13
en wanneer ga jij??Isabella23 schreef: ↑31-08-2020 22:12Ik zit ook in een toxic relatie. Het is heel lastig, maar ik denk wel dat je blij moet zijn dat het over is. We accept the love we think we deserve, zeggen ze ook wel. Maar je verdient zoveel beter. Nu je van hem af bent sta je weer open voor iemand die wel goed voor je is en echt van je houdt.
maandag 31 augustus 2020 om 22:27
Bij mijn reactie mag wel een trigger warning.
.
.
.
.
Ja, ik heb ook een gewelddadig vriendje gehad. Hij sloeg me niet, maar controleerde me in steeds ergere mate, bepaalde op een gegeven moment met wie ik niet meer mocht omgaan (niet met andere mannen en ook niet met vriendinnen die lesbisch waren, niet dat hij dacht dat ík vreemd zou gaan, wel bang dat die anderen iets met mij wilden...hm, snap ik het zelf nog?) en ben na een tijdje ook door hem seksueel misbruikt/verkracht. (Ik weet eerlijk gezegd of dit wel onder verkrachting valt. Ik kan het woord ook bijna niet uitspreken, dan voel ik weer de pijn.) Althans, hij bleef net zolang doorgaan met zeggen dat als ik geen seks met hem wilde/bepaalde handelingen niet wilde doen ik niet meer van hem hield of vast verliefd was op iemand anders, terwijl ik óf doodmoe was óf me niet lekker voelde. En dat gaf ik ook aan, maar hij bleef doorzeuren. En dan deed ik het toch maar, hoe walgelijk ik me er ook door begon te voelen en hoeveel fysieke pijn het me ook deed.
Ik wist niet beter, wist ook niet dat zulke dingen in relaties ook konden gebeuren. Verkrachters waren in mijn ogen wildvreemde mannen die uit de bosjes op je af sprongen.
Na hem heb ik alles wat er gebeurd was weggestopt. Ik had daarna ook wel eens een nieuwe relatie of date, maar zodra die verder probeerden te gaan dan alleen zoenen reageerde ik 'apart.' Ik was met mijn hoofd ergens heel ver weg, verstijfde helemaal. Dat was blijkbaar dissociatie, horend bij PTSS. Kwam ik pas achter toen ik 2 jaar later bij de GGZ aanklopte, toen waren mijn klachten al zo heftig dat ik nog meer diagnoses heb gekregen dan PTSS.
Ik wil dus eigenlijk zeggen dat je er beter snel hulp voor kan zoeken dan dat je het op z'n beloop laat. Ik wil je niet bang maken, iedereen reageert anders op heftige gebeurtenissen en ik ben psychisch nooit de meest stabiele geweest.
.
.
.
.
Ja, ik heb ook een gewelddadig vriendje gehad. Hij sloeg me niet, maar controleerde me in steeds ergere mate, bepaalde op een gegeven moment met wie ik niet meer mocht omgaan (niet met andere mannen en ook niet met vriendinnen die lesbisch waren, niet dat hij dacht dat ík vreemd zou gaan, wel bang dat die anderen iets met mij wilden...hm, snap ik het zelf nog?) en ben na een tijdje ook door hem seksueel misbruikt/verkracht. (Ik weet eerlijk gezegd of dit wel onder verkrachting valt. Ik kan het woord ook bijna niet uitspreken, dan voel ik weer de pijn.) Althans, hij bleef net zolang doorgaan met zeggen dat als ik geen seks met hem wilde/bepaalde handelingen niet wilde doen ik niet meer van hem hield of vast verliefd was op iemand anders, terwijl ik óf doodmoe was óf me niet lekker voelde. En dat gaf ik ook aan, maar hij bleef doorzeuren. En dan deed ik het toch maar, hoe walgelijk ik me er ook door begon te voelen en hoeveel fysieke pijn het me ook deed.
Ik wist niet beter, wist ook niet dat zulke dingen in relaties ook konden gebeuren. Verkrachters waren in mijn ogen wildvreemde mannen die uit de bosjes op je af sprongen.
Na hem heb ik alles wat er gebeurd was weggestopt. Ik had daarna ook wel eens een nieuwe relatie of date, maar zodra die verder probeerden te gaan dan alleen zoenen reageerde ik 'apart.' Ik was met mijn hoofd ergens heel ver weg, verstijfde helemaal. Dat was blijkbaar dissociatie, horend bij PTSS. Kwam ik pas achter toen ik 2 jaar later bij de GGZ aanklopte, toen waren mijn klachten al zo heftig dat ik nog meer diagnoses heb gekregen dan PTSS.
Ik wil dus eigenlijk zeggen dat je er beter snel hulp voor kan zoeken dan dat je het op z'n beloop laat. Ik wil je niet bang maken, iedereen reageert anders op heftige gebeurtenissen en ik ben psychisch nooit de meest stabiele geweest.
maandag 31 augustus 2020 om 22:31
Gelukkig. En goed dat je niet naar hem terug zou gaan.
Logisch dat je je nu superkut voelt.
De eerste stap is genomen en nu doorpakken! Echt, het wordt beter...
Sterkte
maandag 31 augustus 2020 om 22:33
Ja precies, maar wordt zo makkelijk over gedacht als je in zn relatie zit, van meteen weggaan. Zij kunnen je zo manipuleren in een relatie dat je eigenwaarde niet meer eens hebt niet meer van jezelf houdt etc...cookie84 schreef: ↑31-08-2020 22:08Het is geen oordeel. Het is onbegrijpelijk als je dit niet meegemaakt hebt, gelukkig maar eigenlijk ook.
Dat maakt het wel eenzaam, want het is zo moeilijk te begrijpen hoe je steeds dieper erin gezogen wordt.. Hoe het steeds erger wordt, je eigen grenzen steeds meer vervagen tot ze weg zijn. En dan mag je alles opnieuw opbouwen. Alleen. Voordeel en een nadeel. Maar echt, je kan het, trust me
Ik kan het wel denk ik, maar nu voel ik het echt niet zo..
maandag 31 augustus 2020 om 22:50
En daarom raden mensen je aan hulp te zoeken. Voor het een patroon wordtMissguided schreef: ↑31-08-2020 22:33Ja precies, maar wordt zo makkelijk over gedacht als je in zn relatie zit, van meteen weggaan. Zij kunnen je zo manipuleren in een relatie dat je eigenwaarde niet meer eens hebt niet meer van jezelf houdt etc...
Ik kan het wel denk ik, maar nu voel ik het echt niet zo..
maandag 31 augustus 2020 om 22:54
Missguided schreef: ↑31-08-2020 22:33Ja precies, maar wordt zo makkelijk over gedacht als je in zn relatie zit, van meteen weggaan. Zij kunnen je zo manipuleren in een relatie dat je eigenwaarde niet meer eens hebt niet meer van jezelf houdt etc...
Ik kan het wel denk ik, maar nu voel ik het echt niet zo..
Je kan het, echt! Ik heb nog steeds momenten dat ik denk het niet te kunnen, ben na een relatie van ruim 10 jaar met 2 kinderen bij hem weggegaan. Nu een jaar later is het nog steeds moeilijk en vanwege de kinderen zal het vast nog lange tijd zo blijven..
Wees lief voor jezelf als je het even niet goed weet, schrijf van je af en op een later moment kun je het je omgeving ook wat makkelijker vertellen omdat je dan zelf verder bent.
Zoals eerder al gezegd werd, ga echt naar de huisarts voor ondersteuning. Het gaat je helpen
