Relaties
alle pijlers
Vriendschap en zaaddonor
maandag 31 augustus 2020 om 22:49
Lieve viva lezers,
Mijn vrouw en ik (wij zijn een lesbisch stel) proberen al een paar jaar zwanger te raken dmv een zaad donor. Maar tot ons verdriet wilt dit maar niet lukken (bij mij). We zijn nu al best lang bezig hiermee in het ziekenhuis.
Ik heb vorig jaar mijn beste vriendin dit toevertrouwt en uitgelegd in de hoop op meer begrip (ik moest vaak weg en was vaak verdrietig). Maar ik merk dat ik best verdrietig ben in hoe zij er mee om gaat. Nu had ik haar verteld wat dat met mij doet, maar zij neemt nergens verantwoording voor. Het ligt volgens haar aan mijn hormonen (medicijnen). Heb haar uitgelegd dat ze niet alles daarop kan gooien en dat als ik met mijn vrouw in het ziekenhuis zit (dat berichtte ik ook) en aangeef dat het even niet zo lekker gaat..dat ik dan niet heel even niet zit te wachten op berichten over hoe leuk zij het daar heeft (ik kon niet mee ivm zhuis dus) of heel veel fotos van haar Kids. Met bepaalde mama quotes. Lief bedoelt echt waar!, maar had al eerder gezegd dat ik dat op zon moment even niet kan hebben en toch doet ze het weer. Continu. Dat doet zeer. Ze toont geen begrip..en volgens haar beledig ik haar en dr Kids? Mijn vrouw vind haar berichten of opmerkingen ook niet altijd leuk en ik zeg dan altijd maar dat ze het niet zo bedoelt. Maar het breekt me best een beetje op inmiddels. In the end..iedereen verschilt wel eens van mening..maar begrip tonen is dan toch het belangrijkste?
Ik raak er onrustig van maar volgens die vriendin heeft iedereen zo wel wat. Tuurlijk, dat snap ik.. maar onze situatie is soms zo heftig. Is het dan zoveel gevraagd..begrip? Zij blijft bij haar standpunt dat zij niks fout doet, dat sommige foto's van haar helemaal niet ongepast zijn etc. Ik weet niet wat ik hier nog mee moet eerlijk gezegd. Haar zus (waar ze close mee is) is een collega van mij en ik wil graag alles goed houden maar ook bij mij zelf blijven.
Zijn er meer mensen met een soortgelijke situatie? Zaad donor, onbegrip etc?
Liefs regenboogje
Mijn vrouw en ik (wij zijn een lesbisch stel) proberen al een paar jaar zwanger te raken dmv een zaad donor. Maar tot ons verdriet wilt dit maar niet lukken (bij mij). We zijn nu al best lang bezig hiermee in het ziekenhuis.
Ik heb vorig jaar mijn beste vriendin dit toevertrouwt en uitgelegd in de hoop op meer begrip (ik moest vaak weg en was vaak verdrietig). Maar ik merk dat ik best verdrietig ben in hoe zij er mee om gaat. Nu had ik haar verteld wat dat met mij doet, maar zij neemt nergens verantwoording voor. Het ligt volgens haar aan mijn hormonen (medicijnen). Heb haar uitgelegd dat ze niet alles daarop kan gooien en dat als ik met mijn vrouw in het ziekenhuis zit (dat berichtte ik ook) en aangeef dat het even niet zo lekker gaat..dat ik dan niet heel even niet zit te wachten op berichten over hoe leuk zij het daar heeft (ik kon niet mee ivm zhuis dus) of heel veel fotos van haar Kids. Met bepaalde mama quotes. Lief bedoelt echt waar!, maar had al eerder gezegd dat ik dat op zon moment even niet kan hebben en toch doet ze het weer. Continu. Dat doet zeer. Ze toont geen begrip..en volgens haar beledig ik haar en dr Kids? Mijn vrouw vind haar berichten of opmerkingen ook niet altijd leuk en ik zeg dan altijd maar dat ze het niet zo bedoelt. Maar het breekt me best een beetje op inmiddels. In the end..iedereen verschilt wel eens van mening..maar begrip tonen is dan toch het belangrijkste?
Ik raak er onrustig van maar volgens die vriendin heeft iedereen zo wel wat. Tuurlijk, dat snap ik.. maar onze situatie is soms zo heftig. Is het dan zoveel gevraagd..begrip? Zij blijft bij haar standpunt dat zij niks fout doet, dat sommige foto's van haar helemaal niet ongepast zijn etc. Ik weet niet wat ik hier nog mee moet eerlijk gezegd. Haar zus (waar ze close mee is) is een collega van mij en ik wil graag alles goed houden maar ook bij mij zelf blijven.
Zijn er meer mensen met een soortgelijke situatie? Zaad donor, onbegrip etc?
Liefs regenboogje
dinsdag 1 september 2020 om 10:47
Als heterostel is dit ook heel herkenbaar hoor, heeft niks met jullie lesbische relatie te maken lijkt me. Echt, wat een vriendin met die foto's en die mommyquotes, LOL. Daar word je toch sowieso al doodmoe van, of je nou wel of geen vruchtbaarheidstraject moet ondergaan.
Ik ben het ook niet helemaal eens met sommige mensen. Natuurlijk is het hebben van kinderen hartstikke zwaar af en toe, maar dat kun je toch niet vergelijken met jarenlang drie keer in de week ziekenhuis in en uit lopen en je volspuiten met hormonen? Bovendien zijn er waarschijnlijk massa's andere mensen waarbij die vriendin kan klagen over haar zware leventje thuis.
Ik vind/vond het in ons traject juist heel fijn dat veel vriendinnen rekening hielden met mij en met ons. En zou dus zijnde TO ook niet per se veel zin meer hebben in deze vriendschap.
Ik ben het ook niet helemaal eens met sommige mensen. Natuurlijk is het hebben van kinderen hartstikke zwaar af en toe, maar dat kun je toch niet vergelijken met jarenlang drie keer in de week ziekenhuis in en uit lopen en je volspuiten met hormonen? Bovendien zijn er waarschijnlijk massa's andere mensen waarbij die vriendin kan klagen over haar zware leventje thuis.
Ik vind/vond het in ons traject juist heel fijn dat veel vriendinnen rekening hielden met mij en met ons. En zou dus zijnde TO ook niet per se veel zin meer hebben in deze vriendschap.
dinsdag 1 september 2020 om 11:06
Wat een lieve, begripvolle reactie Boannan, juist van jou die zo ongelooflijk veel zorgen en tegenslagen hebt gehad en die nooit meer overgaan .....boannan schreef: ↑01-09-2020 10:40Dat kan ook gebeuren, dat je uit elkaar groeit. Als je veel zorgen en tegenslagen te verduren krijgt in je leven verandert dat je en daar groeit niet elke vriendschap in mee. Soms dan begrijp je elkaar gewoon niet meer. Meestal is het dan niet omdat een ander je bewust probeert te kwetsen maar begrijpt de ander gewoon niet wat je nodig hebt (of juist niet nodig hebt).
dinsdag 1 september 2020 om 13:29
Er zijn ook mensen die met hun kind het ziekenhuis plat lopen?heartsxdaggers schreef: ↑01-09-2020 10:47Als heterostel is dit ook heel herkenbaar hoor, heeft niks met jullie lesbische relatie te maken lijkt me. Echt, wat een vriendin met die foto's en die mommyquotes, LOL. Daar word je toch sowieso al doodmoe van, of je nou wel of geen vruchtbaarheidstraject moet ondergaan.
Ik ben het ook niet helemaal eens met sommige mensen. Natuurlijk is het hebben van kinderen hartstikke zwaar af en toe, maar dat kun je toch niet vergelijken met jarenlang drie keer in de week ziekenhuis in en uit lopen en je volspuiten met hormonen? Bovendien zijn er waarschijnlijk massa's andere mensen waarbij die vriendin kan klagen over haar zware leventje thuis.
Ik vind/vond het in ons traject juist heel fijn dat veel vriendinnen rekening hielden met mij en met ons. En zou dus zijnde TO ook niet per se veel zin meer hebben in deze vriendschap.
Of al jaren lang met hun partner het slapen moeten afwisselen omdat hij kind niet liggend kan slapen?
Of die een kindje krijgen met een psychische stoornis?
Of waarbij de partner vreemd gaat?
Er een ouder overlijd?
Je kunt het inderdaad niet vergelijken met elkaar, het ene is iets heel anders dan het andere.
En dat ze dan maar bij een andere vriendin moet klagen over haar zware leventje thuis, pfoe, wat klinkt dat laatdunkend...
TO zou dan toch ook "kunnen klagen over haar zware leventje" bij andere vriendinnen, als die het allemaal met haar eens zijn?
(Dit is niet mijn mening hè, maar even de situatie van een andere kant belichten).
Jullie zijn gewoon uit elkaar gegroeid, te verschillende levens. Soms blijft het matchen, soms niet. Geen strijd voeren over 'wie het erger heeft' maar elkaar gewoon lekker laten en het laten verwateren. Zoek mensen om je heen bij wie je wel de steun kunt vinden die je nodig hebt in deze zware tijd.. het is niet niks..
groenecomputermuis wijzigde dit bericht op 01-09-2020 13:31
Reden: Typfout
Reden: Typfout
1.54% gewijzigd
dinsdag 1 september 2020 om 14:36
Ja maar daar gaat het daar in dit geval toch helemaal niet om? Die vriendin heeft, als ik op TO’s verhaal afga, gewoon een normaal gezin waarbij ze maar al te graag haar foto’s spamt met quasi inspirerende teksten eronder. Ik heb ook een vriendin wiens kindje ernstige reflux had en reken maar dat ik daar voor klaar stond, ongeacht onze eigen situatie.Groenecomputermuis schreef: ↑01-09-2020 13:29Er zijn ook mensen die met hun kind het ziekenhuis plat lopen?
Of al jaren lang met hun partner het slapen moeten afwisselen omdat hij kind niet liggend kan slapen?
Of die een kindje krijgen met een psychische stoornis?
Of waarbij de partner vreemd gaat?
Er een ouder overlijd?
Je kunt het inderdaad niet vergelijken met elkaar, het ene is iets heel anders dan het andere.
Nog even ter aanvulling, ik ben nu 13 weken zwanger en heb een vrij pittig eerste trimester gehad, met onwijs veel klachten en misselijkheid. Maar dan ga ik toch ook niet zitten klagen bij een vriendin die al 8 jaar lang in een ivf traject zit? Zoek je publiek goed uit denk ik dan.
dinsdag 1 september 2020 om 15:00
Ik vind dit serieus een heel goede tip!
Sommige mensen zijn gewoon zo, die kunnen het alleen over hun kinderen hebben en over de kleding die ze ervoor kopen, of over hoe hun kamer ingericht moet worden.
Jij wordt er verdrietig van (begrijpelijk) maar voor de meesten is dit heel irritant/vermoeiend. Zo’n vriendschap zou ik ook laten doodbloeden hoor.
dinsdag 1 september 2020 om 16:52
Eens.Attraverso schreef: ↑01-09-2020 07:15Deze post in 2 delen is heel warrig en voor mij moeilijk te begrijpen maar snap ik goed dat jij je afvraagt waar iemand die 24/7 thuis is met kinderen het druk kan mee hebben? Nog nooit gehoord dat mensen met kinderen soms blij zijn
dat ze kunnen gaan werken of school weer begint omdat het zo druk/vermoeiend is met kinderen thuis? Op jouw beurt heb jij daar dan geen begrip voor.
Raar dat niemand anders hier op reageert.
Maar dat neemt niet weg dat ik het sowieso vervelend zou vinden mocht een vriendin me steeds foto's van kinderen of kleinkinderen sturen. Vooral in jouw geval. Ik zou bij de eerstvolgende keer een bericht sturen dat ik dit liever niet meer heb en haar ga blokkeren aangezien ze dit niet respecteert. En dat dan ook doen.
Sterkte en succes.
Er is van beide kanten geen begrip en interesse
Frankly my dear, I don"t give a damn
dinsdag 1 september 2020 om 17:24
Bedankt voor alle lieve maar ook opbouwende kritiek berichten. Ik wil het graag van beide kanten zien. Ik denk dat ik dit vooral moeilijk vind omdat wanneer ik dat probeer ik dan ook hoop op een beetje begrip van haar kant..maar zij gooit alles op het feit dat ik last heb van mn hormonen. Ik heb haar gezegd dat dat ook weer een kwetsende opmerking is en ze niet alles daar op kan gooien. Ik vond haar daar laconiek op reageren..beetje weglachen onder het nom ik ben wel zwanger geweest nou geloof me jij hebt daar last van. Ik voel mij daardoor totaal niet serieus genomen. Beetje gekleineerd zelfs. En daardoor krijg ik steeds meer spijt dat ik haar überhaupt mijn verhaal gedeelt hebt.
En idd..ik wil helemaal niet negatief overkomen naar moeders die thuiszitten met de kinderen. Juist niet zelfs! Maar het punt is dat zij oprecht continu thuis zit zonder sport of uitjes etc maar mij dan wel een rotgevoel geeft als ik er wel op uit ga. Tja zegt ze dan ik heb kids he dan gaat zo iets niet. T liefst schreeuw ik t dan uit; ja maar ik heb ze dus niet dus wat is je punt? Als ik aankaart dat ze ook best eens een avondje mee kan als ze wilt zegt ze ik kan niet. Nou..ze kan wel maar ze gaat niet want is te moe. Nogmaals ook dat is haar keuze en respecteer ik maar ik merk dat ik steeds minder met haar heb zo omdat ze mij wel verwijten maakt. De lol is er echt vanaf zo.
Wacht maar zegt ze dan tot je zelf kids hebt. Ten eerste...ik wacht al heel lang dus zeg zoiets please niet. Tweede..als ik het geluk ooit vind om ze te kunnen krijgen zou ik dingen toch echt heel anders doen. Daar is geen goed of fout in maar gewoon hoe ik het ervaar. Ben het ook beu om mij continu te verantwoorden voor hoe ik de dingen doe. Ik ga nooit tegen haar in ik klap juist heel vaak dicht daar baal ik van. Mijn vrouw is verbaal beter in dat soort dingen die zei vanochtend ook, al ik denk dat je het beter kan laten gaan. Het heeft geen zin zo iemand te overtuigen van hoe jij het ziet of voelt. Soms zijn mensen echt oprecht zo anders.
Maar haar zus deed heel koeltjes tegen me op het werk en toen ik mijn neefje ging ophalen uit school vandaag zag ik die vriendin dus ook haar zoon ophalen. Het was heel ongemakkelijk. Hun moesten aan de overkant zijn dat scheelt maar ik vind zoiets dan ook heel rot!
Het is nu een paar dagen ook stil en ik merk dat ik het niet meer kan opbrengen om haar te berichten oid. Ik wil het ook eigenlijk niet meer. Wat mij het meest dwars zit nog steeds is dat ook al gaf ik aan dat die foto kwetsend was dat zij geen begrip toonde maar in de verdediging sloeg..ik zou haar kids en haar daarmee afwijzen soort van.
Ik kan hier nog steeds niet bij met mn hoofd. Ik probeer het te begrijpen zodat ik het een plekje kan geven maar dat lukt me niet.
Ik zou haar er nog 1 keer op willen aanspreken dat ook al vond zij die foto wel kunnen etc..ik geef toch aan dat dit moeilijk is voor mij?! Waarom er dan geen begrip voor tonen. Sterker nog het om jou laten draaien?! En dit blijft wel malen in mn hoofd. Zelfs als t hier stopt zou ik dit toch nog willen zeggen. Maar goed..waarvoor eigenlijk.
Zij wilde ons laatste gesprek afronden onder t nom t was een misverstand. Again..schiet mij maar lek. En voortaan beter communiceren. Daar heb ik t maar bij gelaten. Maar ik merk nu dat ik zo niet verder kan. Wat to do..
En idd..ik wil helemaal niet negatief overkomen naar moeders die thuiszitten met de kinderen. Juist niet zelfs! Maar het punt is dat zij oprecht continu thuis zit zonder sport of uitjes etc maar mij dan wel een rotgevoel geeft als ik er wel op uit ga. Tja zegt ze dan ik heb kids he dan gaat zo iets niet. T liefst schreeuw ik t dan uit; ja maar ik heb ze dus niet dus wat is je punt? Als ik aankaart dat ze ook best eens een avondje mee kan als ze wilt zegt ze ik kan niet. Nou..ze kan wel maar ze gaat niet want is te moe. Nogmaals ook dat is haar keuze en respecteer ik maar ik merk dat ik steeds minder met haar heb zo omdat ze mij wel verwijten maakt. De lol is er echt vanaf zo.
Wacht maar zegt ze dan tot je zelf kids hebt. Ten eerste...ik wacht al heel lang dus zeg zoiets please niet. Tweede..als ik het geluk ooit vind om ze te kunnen krijgen zou ik dingen toch echt heel anders doen. Daar is geen goed of fout in maar gewoon hoe ik het ervaar. Ben het ook beu om mij continu te verantwoorden voor hoe ik de dingen doe. Ik ga nooit tegen haar in ik klap juist heel vaak dicht daar baal ik van. Mijn vrouw is verbaal beter in dat soort dingen die zei vanochtend ook, al ik denk dat je het beter kan laten gaan. Het heeft geen zin zo iemand te overtuigen van hoe jij het ziet of voelt. Soms zijn mensen echt oprecht zo anders.
Maar haar zus deed heel koeltjes tegen me op het werk en toen ik mijn neefje ging ophalen uit school vandaag zag ik die vriendin dus ook haar zoon ophalen. Het was heel ongemakkelijk. Hun moesten aan de overkant zijn dat scheelt maar ik vind zoiets dan ook heel rot!
Het is nu een paar dagen ook stil en ik merk dat ik het niet meer kan opbrengen om haar te berichten oid. Ik wil het ook eigenlijk niet meer. Wat mij het meest dwars zit nog steeds is dat ook al gaf ik aan dat die foto kwetsend was dat zij geen begrip toonde maar in de verdediging sloeg..ik zou haar kids en haar daarmee afwijzen soort van.
Ik kan hier nog steeds niet bij met mn hoofd. Ik probeer het te begrijpen zodat ik het een plekje kan geven maar dat lukt me niet.
Ik zou haar er nog 1 keer op willen aanspreken dat ook al vond zij die foto wel kunnen etc..ik geef toch aan dat dit moeilijk is voor mij?! Waarom er dan geen begrip voor tonen. Sterker nog het om jou laten draaien?! En dit blijft wel malen in mn hoofd. Zelfs als t hier stopt zou ik dit toch nog willen zeggen. Maar goed..waarvoor eigenlijk.
Zij wilde ons laatste gesprek afronden onder t nom t was een misverstand. Again..schiet mij maar lek. En voortaan beter communiceren. Daar heb ik t maar bij gelaten. Maar ik merk nu dat ik zo niet verder kan. Wat to do..
dinsdag 1 september 2020 om 17:51
Ik snap je pijn wel hoor je voelt je totaal niet meer gehoord. Waar de waarheid dan ligt is eigenlijk onbelangrijk.
Probeer je af te leiden als je met haar of haar zus geconfronteerd voelt.. het is eigenlijk net zoiets als een relatie die niet meer werkt. Het enige verschil is dat je het kan laten bloeden in plaats van echt uitmaken..
Als het je helpt zou je haar een berichtje kunnen sturen en dan de eer bij je zelf houden.. iets in de trant van dat je levens momenteel te veel verschillen en je wat afstand neemt ofzo
Je hebt waarschijnlijk ook echt leuke momenten met elkaar gedeeld en raakvlakken gehad. Nu is dat anders geworden en zou je misschien niet eens vriendinnen worden zou je elkaar nu leren kennen..
Probeer je af te leiden als je met haar of haar zus geconfronteerd voelt.. het is eigenlijk net zoiets als een relatie die niet meer werkt. Het enige verschil is dat je het kan laten bloeden in plaats van echt uitmaken..
Als het je helpt zou je haar een berichtje kunnen sturen en dan de eer bij je zelf houden.. iets in de trant van dat je levens momenteel te veel verschillen en je wat afstand neemt ofzo
Je hebt waarschijnlijk ook echt leuke momenten met elkaar gedeeld en raakvlakken gehad. Nu is dat anders geworden en zou je misschien niet eens vriendinnen worden zou je elkaar nu leren kennen..
♡
dinsdag 1 september 2020 om 18:20
dinsdag 1 september 2020 om 18:21
Dat is het inderdaad ik voel mij niet gehoord. Had ook meer het idee dat ze bezig was met verdedigen dan luisteren.
Ik wil haar het liefst berichten. Vragen waarom zij aangaf ook gekwetst te zijn omdat ik die foto niet fijn vond. Want ook al is dat zo..ik had toch eerder aangegeven dit niet te willen? En als ik dit keer weer zeg dat ik t niet fijn vind hoe kan ze dan dit keer zeggen je wijst ons af?!!
It makes no sense. Maar we hadden afgesproken dit soort dingen niet meer over de app te doen (op zich wel goed) maar afspreken..daar heb ik ook geen behoefte meer aan. Tsja waarom zou ik t dan nog willen zeggen eigenlijk? Ben ook niet perfect en hier loop ik toch echt mee..
Ik wil haar het liefst berichten. Vragen waarom zij aangaf ook gekwetst te zijn omdat ik die foto niet fijn vond. Want ook al is dat zo..ik had toch eerder aangegeven dit niet te willen? En als ik dit keer weer zeg dat ik t niet fijn vind hoe kan ze dan dit keer zeggen je wijst ons af?!!
It makes no sense. Maar we hadden afgesproken dit soort dingen niet meer over de app te doen (op zich wel goed) maar afspreken..daar heb ik ook geen behoefte meer aan. Tsja waarom zou ik t dan nog willen zeggen eigenlijk? Ben ook niet perfect en hier loop ik toch echt mee..
dinsdag 1 september 2020 om 20:56
Niet over de App doen, ik kan je echt garanderen dat daar alleen maar nog meer gedoe van komt.
Bedenk goed wat je verwacht van een gesprek. Want als ik zo lees, wil je gewoon dat zij zegt ‘je hebt helemaal gelijk, ik deed foute dingen, en ik zal het nooit meer doen’.
Maar als je het tegen haar zo brengt als je nu hier doet, weet ik vrij zeker dat ze alleen maar met haar hakken in het zand gaat staan, en nog meer blijft volhouden dat ze niks verkeerds heeft gedaan. Juist als je door je toon al duidelijk maakt dat je verwacht dat iemand zijn ongelijk toegeeft, maak je daarmee de kans daarop kleiner. En dan heb je dus met name kans op een vervelend gesprek, waarin je helemaal niks oplost. Dat gaat toekomstige ontmoetingen niet makkelijker maken.
Een keer duidelijk aangeven wat voor jou het probleem is als je verder ook gewoon met elkaar omgaat, is een ding. Maar echt een gesprek aangaan, in de hoop het hierover eens te worden, lijkt me eerder een risico.
Bedenk goed wat je verwacht van een gesprek. Want als ik zo lees, wil je gewoon dat zij zegt ‘je hebt helemaal gelijk, ik deed foute dingen, en ik zal het nooit meer doen’.
Maar als je het tegen haar zo brengt als je nu hier doet, weet ik vrij zeker dat ze alleen maar met haar hakken in het zand gaat staan, en nog meer blijft volhouden dat ze niks verkeerds heeft gedaan. Juist als je door je toon al duidelijk maakt dat je verwacht dat iemand zijn ongelijk toegeeft, maak je daarmee de kans daarop kleiner. En dan heb je dus met name kans op een vervelend gesprek, waarin je helemaal niks oplost. Dat gaat toekomstige ontmoetingen niet makkelijker maken.
Een keer duidelijk aangeven wat voor jou het probleem is als je verder ook gewoon met elkaar omgaat, is een ding. Maar echt een gesprek aangaan, in de hoop het hierover eens te worden, lijkt me eerder een risico.
dinsdag 1 september 2020 om 21:24
Heb geprobeerd af te spreken omdat mij toch nog wel wat dwars zat en t uit wilde spreken. Nou..ze heeft geen tijd. En nee ze kan geen datum noemen en nee een telefoontje kan echt even niet.
Heb gezegd dat ik t niet via de app wilde doen maar dat ik volgens haar eerlijk moest zijn nou there you go; ik vind dit niet zo leuk overkomen!
En dat t dan maar beter is zo..
Nu baalt ze dat ik dat stuurde en dat ze er echt doorheen zit etc etc etc
Nu heb ik aangegeven dat ze mij weinig keus liet. Hoe moet ik t anders doen dan? Maar dat ze goed voor dr zelf moet zorgen en we wel weer een keer contacten.
En dan laat ik t daar maar bij hoor. Lastig..niet mijn ding dit! Maar goed. .
Heb gezegd dat ik t niet via de app wilde doen maar dat ik volgens haar eerlijk moest zijn nou there you go; ik vind dit niet zo leuk overkomen!
En dat t dan maar beter is zo..
Nu baalt ze dat ik dat stuurde en dat ze er echt doorheen zit etc etc etc
Nu heb ik aangegeven dat ze mij weinig keus liet. Hoe moet ik t anders doen dan? Maar dat ze goed voor dr zelf moet zorgen en we wel weer een keer contacten.
En dan laat ik t daar maar bij hoor. Lastig..niet mijn ding dit! Maar goed. .
woensdag 2 september 2020 om 01:05
Wat een naar einde Regenboogje
Ik begrijp je wel volledig. Ik zou ook niet over de brug komen als aan de andere kant alle poorten dichtgaan. Toedeledoki!!
Tegelijkertijd denk ik ergens dat ze stikjaloers op je is, hoe gek dat ook moge klinken. Waarschijnlijk mist ze haar vrijheid énorm, iig uit wat je beschrijft lijkt dat naar voren te komen. Ze zal alleen maar kunnen denken: ‘Wacht maar tot je zelf kinderen hebt, dan piep je wel anders’ etc etc. Prima, dat zal allemaal wel, maar Waaaaaaaarrom?!?! Waaarom nul begrip voor jouw situatie?! Ik vind dit zó ontzettend bot en lomp, niet te filmen!
En dat terwijl ik met een beetje vergelijkbare situatie zit in een vriendengroepsapp. Ik mag daar geen fotootjes van mijn baby’tje plaatsen, om rekening te houden met een vriendin. In eerste instantie deed ik dat. Ik dacht natuurlijk wil ik wel rekening met je houden, maar echt geen enkele foto mag erin komen. Dus nu voelt het alsof ik het bestaan van mijn jongste móét ontkennen, terwijl foto’s van andere kinderen in de groepsapp wél mogen. Dat vind ik dan weer pijnlijk. Wat er anders is hier, is dat dit één op één is. Want natuurlijk vind ik dat ik die ene vriendin niet ongevraagd privé moet spammen met mijn kleintje. Dus dat doe ik ook niet, tenzij er expliciet om zou worden gevraagd. Dus, ik snap werkelijk niet, waar haar verstand is gebleven. Vertrokken met de komst van haar zwangerschapshormonen?!?!
Ik begrijp je wel volledig. Ik zou ook niet over de brug komen als aan de andere kant alle poorten dichtgaan. Toedeledoki!! Tegelijkertijd denk ik ergens dat ze stikjaloers op je is, hoe gek dat ook moge klinken. Waarschijnlijk mist ze haar vrijheid énorm, iig uit wat je beschrijft lijkt dat naar voren te komen. Ze zal alleen maar kunnen denken: ‘Wacht maar tot je zelf kinderen hebt, dan piep je wel anders’ etc etc. Prima, dat zal allemaal wel, maar Waaaaaaaarrom?!?! Waaarom nul begrip voor jouw situatie?! Ik vind dit zó ontzettend bot en lomp, niet te filmen!
En dat terwijl ik met een beetje vergelijkbare situatie zit in een vriendengroepsapp. Ik mag daar geen fotootjes van mijn baby’tje plaatsen, om rekening te houden met een vriendin. In eerste instantie deed ik dat. Ik dacht natuurlijk wil ik wel rekening met je houden, maar echt geen enkele foto mag erin komen. Dus nu voelt het alsof ik het bestaan van mijn jongste móét ontkennen, terwijl foto’s van andere kinderen in de groepsapp wél mogen. Dat vind ik dan weer pijnlijk. Wat er anders is hier, is dat dit één op één is. Want natuurlijk vind ik dat ik die ene vriendin niet ongevraagd privé moet spammen met mijn kleintje. Dus dat doe ik ook niet, tenzij er expliciet om zou worden gevraagd. Dus, ik snap werkelijk niet, waar haar verstand is gebleven. Vertrokken met de komst van haar zwangerschapshormonen?!?!
woensdag 2 september 2020 om 01:44
Herkenbaar
Ik heb jarenlang geen lieve partner gehad dus een tweede kindje was onmogelijk. Heel veel verdriet van gehad. Om mij heen veel kinderen geboren. Kreeg om de haverklap foto's van de baby's. Dat doet enorm pijn. Of dan kreeg ik opmerkingen als je moet niet zo zeuren want je hebt er al 1..
Of dan neem je toch een kind via een donor terwijl ik dat absoluut niet wilde
T is een pijnlijk eenzaam proces...
Ik heb jarenlang geen lieve partner gehad dus een tweede kindje was onmogelijk. Heel veel verdriet van gehad. Om mij heen veel kinderen geboren. Kreeg om de haverklap foto's van de baby's. Dat doet enorm pijn. Of dan kreeg ik opmerkingen als je moet niet zo zeuren want je hebt er al 1..
Of dan neem je toch een kind via een donor terwijl ik dat absoluut niet wilde
T is een pijnlijk eenzaam proces...
