Relaties
alle pijlers
Liefdesverdriet, eigen schuld... toch een knuffel nodig
zaterdag 19 september 2020 om 01:41
Dag lieve mensen van het forum,
het is zover. Na 1,5 jaar gooi ik de handdoek in de ring. Zij die mij loepen (geen idee trouwens hoe men dit doet), zullen al snel doorhebben dat deze relatie aan alle kanten rinkelde.
Na een jaar relatie ben ik sinds een half jaar bij hem ingetrokken. Afgelopen weekend knalharde ruzie gehad omdat ik me ongezien voelde. Voor de zoveelste keer gezegd dat het nu voorbij was. Maandag samen met mijn psychotherapeut gesproken (ik ben in behandeling voor angstklachten en een burn-out). Psych raadde ons aan om even eerst helemaal te kalmeren voordat we radicale beslissingen namen. Ik was onder de indruk dat we het hier beide mee eens waren.
Daarna hebben we af en toe nog een serie gekeken samen in de avond. Wel wat meer afstand genomen ook al wonen we samen. Een half jaar op elkaars lip zitten door Corona was natuurlijk ook niet niets. Sinds woensdag is hij weer naar kantoor gegaan om te werken i.p.v. thuis. Stiekem hoopte ik dat we met deze afstand juist weer een manier konden vinden om nader tot elkaar te komen. Met mijn verstand verwachtte ik dat niet, maar helaas toch gehoopt en vanavond teleurgesteld.
Afgelopen half jaar hebben we elke vrijdagavond een vorm van date-night gehad. Ik wist eerlijk gezegd niet hoe we er vanavond voor zouden staan. Hij zou na vijf uur weer thuis komen (na afloop van heel veel meetings). Om 17.40 appte hij nog of we een gezamenlijke vriend morgenavond konden ontvangen bij ons thuis. Daarna heb ik hem sinds half tien geprobeerd te bereiken. Het is nu half twee 's nachts. Ik heb die vriend eerder vanavond opgebeld om te vragen of hij iets wist, maar niks. Ik heb hem gezegd dat morgen qua timing heel ongelukkig was voor hem om bij ons op visite te komen aangezien ik geen idee heb of ik bezorgd moet zijn dat ik niks hoor, of dat ik gewoon genegeerd word.
Mijn (ex)partner zal zich wel gekrenkt voelen en lekker met zijn werkvrienden zijn gaan stappen. Ik ben 34, hij 37. Ik had gehoopt dat we even ons ego opzij konden zetten en een weg proberen te vinden om of aan een respectvolle relatie te werken, of aan een respectvolle break-up. Wellicht vindt hij dat hij mij niks meer verschuldigd is, dat kan. Toch had ik meer van hem verwacht. Toch weer teleurgesteld.
Even voor alle duidelijkheid, ik ben zelf ook echt wel een heks natuurlijk. Ik ga zeker de onschuld niet uithangen. Ik vind het gewoon heel jammer. Ik zou echt een knuffel kunnen gebruiken. Stom he, ik heb altijd geweten dat het fout zat. Dat ik me niet goed voelde. Toch gehoopt dat ik dat recht kon trekken. Het positieve wat ik me nog kan voorstellen is dat dit een levensles is.
Poe... toch echt het einde van mijn relatie.
het is zover. Na 1,5 jaar gooi ik de handdoek in de ring. Zij die mij loepen (geen idee trouwens hoe men dit doet), zullen al snel doorhebben dat deze relatie aan alle kanten rinkelde.
Na een jaar relatie ben ik sinds een half jaar bij hem ingetrokken. Afgelopen weekend knalharde ruzie gehad omdat ik me ongezien voelde. Voor de zoveelste keer gezegd dat het nu voorbij was. Maandag samen met mijn psychotherapeut gesproken (ik ben in behandeling voor angstklachten en een burn-out). Psych raadde ons aan om even eerst helemaal te kalmeren voordat we radicale beslissingen namen. Ik was onder de indruk dat we het hier beide mee eens waren.
Daarna hebben we af en toe nog een serie gekeken samen in de avond. Wel wat meer afstand genomen ook al wonen we samen. Een half jaar op elkaars lip zitten door Corona was natuurlijk ook niet niets. Sinds woensdag is hij weer naar kantoor gegaan om te werken i.p.v. thuis. Stiekem hoopte ik dat we met deze afstand juist weer een manier konden vinden om nader tot elkaar te komen. Met mijn verstand verwachtte ik dat niet, maar helaas toch gehoopt en vanavond teleurgesteld.
Afgelopen half jaar hebben we elke vrijdagavond een vorm van date-night gehad. Ik wist eerlijk gezegd niet hoe we er vanavond voor zouden staan. Hij zou na vijf uur weer thuis komen (na afloop van heel veel meetings). Om 17.40 appte hij nog of we een gezamenlijke vriend morgenavond konden ontvangen bij ons thuis. Daarna heb ik hem sinds half tien geprobeerd te bereiken. Het is nu half twee 's nachts. Ik heb die vriend eerder vanavond opgebeld om te vragen of hij iets wist, maar niks. Ik heb hem gezegd dat morgen qua timing heel ongelukkig was voor hem om bij ons op visite te komen aangezien ik geen idee heb of ik bezorgd moet zijn dat ik niks hoor, of dat ik gewoon genegeerd word.
Mijn (ex)partner zal zich wel gekrenkt voelen en lekker met zijn werkvrienden zijn gaan stappen. Ik ben 34, hij 37. Ik had gehoopt dat we even ons ego opzij konden zetten en een weg proberen te vinden om of aan een respectvolle relatie te werken, of aan een respectvolle break-up. Wellicht vindt hij dat hij mij niks meer verschuldigd is, dat kan. Toch had ik meer van hem verwacht. Toch weer teleurgesteld.
Even voor alle duidelijkheid, ik ben zelf ook echt wel een heks natuurlijk. Ik ga zeker de onschuld niet uithangen. Ik vind het gewoon heel jammer. Ik zou echt een knuffel kunnen gebruiken. Stom he, ik heb altijd geweten dat het fout zat. Dat ik me niet goed voelde. Toch gehoopt dat ik dat recht kon trekken. Het positieve wat ik me nog kan voorstellen is dat dit een levensles is.
Poe... toch echt het einde van mijn relatie.
zondag 20 september 2020 om 10:35
Ik heb tijdens mijn burnout en een fysieke aandoening bij mijn ouders gelogeerd. Kun je bij familie of vrienden een tijdje terecht?
Je zou ook een paar maanden op een vakantiepark kunnen gaan wonen.
Indien je vriend niet meer met je verder wil, dan is samen blijven wonen omdat jij niet alleen kunt zijn echt een ongezonde situatie.
Je zou ook een paar maanden op een vakantiepark kunnen gaan wonen.
Indien je vriend niet meer met je verder wil, dan is samen blijven wonen omdat jij niet alleen kunt zijn echt een ongezonde situatie.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zondag 20 september 2020 om 10:38
Nee joh, alleen voor knuffels en lieve woorden. Dat het zó erg is wat die lul doet en dat ze er echt niets aan kan doen. Sterkte met volhouden
.
zondag 20 september 2020 om 10:39
Ach dankjewel voor je lieve reactie en voor de knuffel. Wat naar dat je in een soortgelijke situatie zit/zat. Mag ik vragen in welke levensfase je zit? Ik zie aan je naam dat je nog studeert?Student201 schreef: ↑20-09-2020 08:54Beste TO,
Ik snap je situatie en het twijfelen heel erg goed en het voelt alsof ik momenteel zelf in een precies dezelfde situatie zit (relatie pas 2 dagen geleden verbroken), al zit ik wel in een andere levensfase (maar dat maakt niet uit). Ik ken je situatie niet zo goed, maar ik zit denk ik met vergelijkbare psychische problemen en heb/had ook de angst om de verkeerde beslissing te maken: 'er zijn toch ook zoveel goede kanten aan deze relatie?'. En zeker die goede kanten waren er echt wel, maar dat is niet genoeg. Ook wij hebben nog een aantal maanden aangemodderd en mijn ervaring is dat dit NIET werkt. Er zijn zoveel struggles, twijfel, onzekerheid, gebrek aan vertrouwen en dat na pas 1.5 jaar relatie. Ik weet dat het moeilijk te accepteren is, maar dat is natuurlijk niet gezond en zou niet moeten.
Ik denk dat je echt het beste naar iedereen kan luisteren en uit deze relatie stapt en aan jezelf gaat werken. Ga ervoor zorgen dat je sterker in je schoenen gaat staan en dat je je gedachten op een rijtje gaat krijgen. Op deze manier ben je aan het trekken aan een dood paard. De relatie verbreken is verschrikkelijk en doet echt heel veel pijn. Maar ergens weet je zelf ook dat dit de enige oplossing is. Nu moet je alleen de stap nog zetten. En anders is het toch weer wachten tot het de volgende keer misgaat en dit blijft misgaan. Deze situatie lost zich op dit moment niet meer op. Ik wens je heel veel sterkte en een dikke knuffel van mij in ieder geval!
Sowieso ben ik het met iedereen eens hier op dit forum. Ik ben er nog niet aan toe maar weet wel dat het eraan zit te komen. Daarbij blijf ik ook aan mezelf werken onafhankelijk van relatiestatus.
zondag 20 september 2020 om 10:42
TO, nog even een ding voor je therapeut of stof tot nadenken.Bijnasoms schreef: ↑20-09-2020 10:20ja, dat was ik inderdaad vergeten te beantwoorden. Dankjewel dat je me eraan herinnert.
Los van het feit dat ik niet zo ver ben nu, verwacht ik daar op den duur toch aan te moeten geloven. Wanneer dat zal zijn even ter zijde, ik worstel met het volgende:
Ik heb geen stad/dorp die ik als basis ervaar. Mijn familie en vrienden zijn voornamelijk over Noord-Holland en Zuid-Holland verspreid. Ik heb geen werk, en vanwege burn-out ook nog even geen zicht op werk. Ik merk dat ik in cirkeltjes door mijn hoofd bij het bedenken waar ik mijn basis zou kunnen opzetten.
Je gemis aan basis en afhankelijkheid nu van deze relatie voor alles wat je basis zou moeten zijn.
Begin bij jezelf.... zorg voor een goede basis.
Je probeert een relatie op te bouwen terwijl er geen basis is, dat huis blijft nooit staan.
lorrelies wijzigde dit bericht op 20-09-2020 10:45
0.16% gewijzigd
Ja wat!? Pannekoek! Doei! ©
zondag 20 september 2020 om 10:44
Dankjewel voor de woontip. Ook al ga ik niet vandaag verhuizen kan het geen kwaad dat ik vandaag wel even kijk of ik een betaalbaar vakantiehuis kan vinden.viva-amber schreef: ↑20-09-2020 10:35Ik heb tijdens mijn burnout en een fysieke aandoening bij mijn ouders gelogeerd. Kun je bij familie of vrienden een tijdje terecht?
Je zou ook een paar maanden op een vakantiepark kunnen gaan wonen.
Indien je vriend niet meer met je verder wil, dan is samen blijven wonen omdat jij niet alleen kunt zijn echt een ongezonde situatie.
Mijn vriend wil trouwens wel verder. Ik denk dat hij net als ik nog niet toe is aan volledig afscheid nemen.
zondag 20 september 2020 om 10:49
Dit is invulling aan jouw kant. Ik heb in mijn opening topic staan dat ik mezelf als heks beschouw en ik zeg in mijn titel dat het mijn eigen schuld is.
zondag 20 september 2020 om 10:52
Ik heb echt het gevoel het hier compleet mee eens te zijn. En ik merk ook dat het bij mij nog veel dieper moet inzinken (die basis bouwen die mij zal ondersteunen).Lorrelies schreef: ↑20-09-2020 10:42TO, nog even een ding voor je therapeut of stof tot nadenken.
Je gemis aan basis en afhankelijkheid nu van deze relatie voor alles wat je basis zou moeten zijn.
Begin bij jezelf.... zorg voor een goede basis.
Je probeert een relatie op te bouwen terwijl er geen basis is, dat huis blijft nooit staan.
Dit huidige 'huis' blijft inderdaad nooit staan.
zondag 20 september 2020 om 10:58
Vind je het niet zonde van je tijd om dan nu niet door te pakken?
Je weet dat het niet werkt en eigenlijk heeft het nooit echt lekker gewerkt.
Waarom verspil je nog tijd? En energie?
Kostbare tijd zeg je zelf gezien je leeftijd.....
Kostbare tijd en energie aan een kansloze missie.
Waarom gun jij jezelf niet nu al die tijd en energie?
Ja wat!? Pannekoek! Doei! ©
zondag 20 september 2020 om 11:05
Ik snap je logica, maar ik denk dat de stap te groot is. Dat ik beter kan bedenken wat kleinere stapjes zijn. Een klein stapje voor me wat haalbaar is (vandaag), is erover praten. Een ander stapje dat ik ook merk dat klein genoeg is, is op zoek gaan naar woonopties.Lorrelies schreef: ↑20-09-2020 10:58Vind je het niet zonde van je tijd om dan nu niet door te pakken?
Je weet dat het niet werkt en eigenlijk heeft het nooit echt lekker gewerkt.
Waarom verspil je nog tijd? En energie?
Kostbare tijd zeg je zelf gezien je leeftijd.....
Kostbare tijd en energie aan een kansloze missie.
Waarom gun jij jezelf niet nu al die tijd en energie?
zondag 20 september 2020 om 11:08
Er zijn vakantieparken door heel NL. De meeste accomodaties daar komen Duiters heen in deze tijd en die bellen allemaal af omdat NL oranje is geworden in de regio Noord en Zuid Holland. Er staat veel leeg.
Je hebt misschien ook even rust in een ander omgeving en op jezelf. Je zou ook een weekje weg kunnen gaan om even bij te komen en na te denken.
Je hebt misschien ook even rust in een ander omgeving en op jezelf. Je zou ook een weekje weg kunnen gaan om even bij te komen en na te denken.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zondag 20 september 2020 om 11:09
Een plan maken stapsgewijs is een heel goed begin....Bijnasoms schreef: ↑20-09-2020 11:05Ik snap je logica, maar ik denk dat de stap te groot is. Dat ik beter kan bedenken wat kleinere stapjes zijn. Een klein stapje voor me wat haalbaar is (vandaag), is erover praten. Een ander stapje dat ik ook merk dat klein genoeg is, is op zoek gaan naar woonopties.
Echter stapjes zonder plan is een doelloze wandeling in hetzelfde kringetje.
Het is ook reuze spannend daadwerkelijk een keuze maken.
Wie weet voel jij je wel trots en bevrijd en mag eindelijk alle tijd en energie naar jou..... dat is ook eng he
Ja wat!? Pannekoek! Doei! ©
zondag 20 september 2020 om 11:10
Mijn ervaring is dat angst een hele slechte raadgever is. Die moet je wat vaker even aan de kant parkeren. Jij luisterd naar jouw "kleine ik" dat onzekere en het bange meisje. Maar je moet gaan luisteren naar je volwassen ik.
To. Ik zie ook dat je soms best heftig reageerd op bepaalde opmerkingen. Ik snap heel erg goed dat het niet altijd even leuk is en heel confronterend wat er gezegd word. Maar niemand bedoeld het hier slecht en eigenlijk zegt iedereen het zelfde dat je in een ongezonde situatie verkeerd en dat je moet gaan proberen hier zo snel mogelijk uit zien te komen. En hoe veel pijn die "spiegel" soms ook kan doen je hebt het soms nodig om toch dingen in te gaan zien.
Ik vind het wel goed dat je het nu begint in te zien en dat er stapjes de goede richting gemaakt word maar nu is het een kwestie om vol te houden.
Blijf in jezelf geloven !
zondag 20 september 2020 om 17:40
Oh wow, ja daar had ik niet eens bij stil gestaan dat er nu vee leeg komt waarschijnlijk. Een weekje klinkt ook idd als een optie. Even letterlijk ruimte om op adem te komen en te bedenken welke vervolgstappen ik wil zetten om een stabiele basis voor mezelf op te zetten.viva-amber schreef: ↑20-09-2020 11:08Er zijn vakantieparken door heel NL. De meeste accomodaties daar komen Duiters heen in deze tijd en die bellen allemaal af omdat NL oranje is geworden in de regio Noord en Zuid Holland. Er staat veel leeg.
Je hebt misschien ook even rust in een ander omgeving en op jezelf. Je zou ook een weekje weg kunnen gaan om even bij te komen en na te denken.
zondag 20 september 2020 om 17:56
Ben je bang om alleen te zijn?
Of
Heb je de middelen niet om op eigen benen te staan?
Het enige wat ik zeker weet is dat jullie geen happy ending gaan krijgen, de relatie is al teveel beschadigd. Elke dag dat dit langer duurt maakt het einde alleen maar zwaarder en tegen die tijd ben je echt helemaal “leeg” gezogen maar dat is dan een bewuste keuze geweest
Of
Heb je de middelen niet om op eigen benen te staan?
Het enige wat ik zeker weet is dat jullie geen happy ending gaan krijgen, de relatie is al teveel beschadigd. Elke dag dat dit langer duurt maakt het einde alleen maar zwaarder en tegen die tijd ben je echt helemaal “leeg” gezogen maar dat is dan een bewuste keuze geweest
zondag 20 september 2020 om 18:03
Het is inderdaad goed om ergens naartoe te plannen. Een stabiele basis creëren zou het plan moeten zijn. Ook dat plan is echter te groot om in een keer te bedenken voor mij.Lorrelies schreef: ↑20-09-2020 11:09Een plan maken stapsgewijs is een heel goed begin....
Echter stapjes zonder plan is een doelloze wandeling in hetzelfde kringetje.
Het is ook reuze spannend daadwerkelijk een keuze maken.
Wie weet voel jij je wel trots en bevrijd en mag eindelijk alle tijd en energie naar jou..... dat is ook eng he
Ik zou graag part-time gaan werken met vast contract (zekerheid), een woning in de buurt van dit werk vinden, en een auto kopen zodat ik mijn familie en vrienden redelijk vaak kan bezoeken. Daarnaast zou ik heel graag wonen in een situatie waarbij de drempel tot contact heel laag is (vroeger heb ik weleens in een studentenhuis gewoon; ieder zijn eigen studiootje en wc/badkamer gedeeld).
Normaal zou ik denken, eerst die baan vinden, dan een huisje, dan een auto. Omdat het niet lekker gaat met mijn relatie is die volgorde wellicht verkeerd. Wat denken jullie?
Dat ik overigens een situatie zou kunnen vinden waarin ik dusdanig woon dat contact heel laagdrempelig is zie ik pessimistisch in.
zondag 20 september 2020 om 18:16
Ik ben het eens dat angst een slechte raadgever is.05-2019 schreef: ↑20-09-2020 11:10Mijn ervaring is dat angst een hele slechte raadgever is. Die moet je wat vaker even aan de kant parkeren. Jij luisterd naar jouw "kleine ik" dat onzekere en het bange meisje. Maar je moet gaan luisteren naar je volwassen ik.
To. Ik zie ook dat je soms best heftig reageerd op bepaalde opmerkingen. Ik snap heel erg goed dat het niet altijd even leuk is en heel confronterend wat er gezegd word. Maar niemand bedoeld het hier slecht en eigenlijk zegt iedereen het zelfde dat je in een ongezonde situatie verkeerd en dat je moet gaan proberen hier zo snel mogelijk uit zien te komen. En hoe veel pijn die "spiegel" soms ook kan doen je hebt het soms nodig om toch dingen in te gaan zien.
Ik vind het wel goed dat je het nu begint in te zien en dat er stapjes de goede richting gemaakt word maar nu is het een kwestie om vol te houden.
Uiteraard denk ik ook dat iedereen goedbedoelde adviezen geeft, ik denk alleen dat redelijk veel goedbedoelde adviezen anderen mensen wegzetten op een manier die schaamte oproept i.p.v. een spiegel voor te houden. Niet alles is een spiegel wat men hier roept. Bovendien ervaar ik dat sommigen geïrriteerd reageren wanneer ik het advies niet meteen volledig overneem.
De kunst die ik echter wel moet leren is om niet in de verdediging te schieten. Sinds ik lid ben van dit forum merk ik ook dat ik daar teveel in vastloop. Dus dat ik niet echt 'wijs' reageer op redelijk veel momenten.
zondag 20 september 2020 om 18:17
Dankje!
zondag 20 september 2020 om 18:18
Ja, ik heb jaren alleen gewoond en hoeveel hobby's ik naast mijn baan ook had, ik voelde me eenzaam.Koes_1989 schreef: ↑20-09-2020 17:56Ben je bang om alleen te zijn?
Of
Heb je de middelen niet om op eigen benen te staan?
Het enige wat ik zeker weet is dat jullie geen happy ending gaan krijgen, de relatie is al teveel beschadigd. Elke dag dat dit langer duurt maakt het einde alleen maar zwaarder en tegen die tijd ben je echt helemaal “leeg” gezogen maar dat is dan een bewuste keuze geweest
zondag 20 september 2020 om 18:53
Die eenzaamheid kan duiden op een leegte. Die zit in jou en dat lost een relatie niet op. We zijn allemaal weleens eenzaam vermoed ik, maar als jij dit voelt terwijl je veel hobby's en een baan had, dan zit dat dieper. Want dan was je dus niet heel veel echt alleen, en toch voelde je je eenzaam. Ook in gezelschap, zoals ik het interpreteer. Of als je eens alleen thuis was. Ik zou bedenken wat je dan mist: aandacht, emotionele steun? Als je dat weet kun je daarmee aan de slag. En daardoor misschien wel de stap nemen om te gaan.
zondag 20 september 2020 om 19:14
Nee, dat is het hem. Ik voel me zelden eenzaam in gezelschap. Ik kan de hele dag naast iemand in vrede mijn eigen ding doen zonder iets te zeggen en dan vind ik dat heel vervullend. Of juist wel samen iets doen waardoor de activiteit (al is het maar tv kijken) meer kleur krijgt voor me.Julus schreef: ↑20-09-2020 18:53Die eenzaamheid kan duiden op een leegte. Die zit in jou en dat lost een relatie niet op. We zijn allemaal weleens eenzaam vermoed ik, maar als jij dit voelt terwijl je veel hobby's en een baan had, dan zit dat dieper. Want dan was je dus niet heel veel echt alleen, en toch voelde je je eenzaam. Ook in gezelschap, zoals ik het interpreteer. Of als je eens alleen thuis was. Ik zou bedenken wat je dan mist: aandacht, emotionele steun? Als je dat weet kun je daarmee aan de slag. En daardoor misschien wel de stap nemen om te gaan.
