Man vreemdgegaan, wat nu?

Hoi,

Ik wilde jullie wat voorleggen. En ik weet dat jullie geen keuze voor mij kunnen maken, maar ik kom er op dit moment zelf ook niet goed uit. Ik kan dus best wat meningen/inzichten van anderen gebruiken.

Ik ben er onlangs (paar weken terug) achtergekomen dat mijn man al minimaal 2,5 jaar contact heeft met een andere vrouw. Ik ben hier wel van geschrokken, maar niet enorm verdrietig om, omdat het tussen ons al jaren eigenlijk niet heel goed meer loopt. We hebben samen kinderen en dat is de hoofdreden dat wij tot nu toe nog samen zijn.
Maar wat ik wel heel vervelend vind, is dat ik mijn man vaak gevraagd heb of hij vreemdgaat. En dat hij eerlijk moet zijn, om mij ook een kans te geven gelukkig te worden zonder hem.
Hij ontkende altijd. Tot kort geleden, toen kon hij niet anders, omdat ik hem betrapt heb.

Mijn man heeft nu inmiddels dus wel toegegeven dat er contact is, maar hij wil niet Inhoudelijk zeggen wat dit contact inhield.

Maar dat er meer is, dat is duidelijk. Ik kwam laatst onverwachts thuis toen hij met haar aan het bellen was, waarbij mijn man niet door had dat ik binnen was gekomen. Hij had haar op de luidspreker, dus ik heb een groot gedeelte van het gesprek mee kunnen luisteren. Ze noemen elkaar blijkbaar schatje etc en zeggen van elkaar te houden.
Ook zeiden ze in dat telefoongesprek elkaar die avond vast nog wel te zien.

Ik was enorm geschrokken en ben uiteindelijk de woonkamer binnengestormd. Mijn man schrok zich echt rot en kon natuurlijk niet meer ontkennen dat er in ieder geval meer speelt tussen hun.

Nu denk ik dan, als je elkaar schatje noemt etc. en elkaar ook ziet, dan kan het toch niet zo zijn dat je niks met elkaar doet?
Ze hebben dus ook al 2,5 jaar dagelijks contact met elkaar via de telefoon.
Ik heb veel vragen gesteld. Onder andere waar ze woont, of ze sex hebben gehad, hoelang dit daadwerkelijk speelt. Nergens krijg ik een antwoord op. Hij wil niks loslaten.
Dan vraag ik mij af, waarom niet?

Mijn man zegt met mij verder te willen en alle contact onmiddellijk met haar verbroken te hebben. Hij geeft aan spijt te hebben dat het al die jaren zo is gelopen tussen ons en aan “ons” wil werken zodat het weer goedkomt.
Omdat we kinderen samen hebben, wil ik hem graag geloven en hier blijven voor onze kinderen, totdat ze wat ouder zijn.
Maar aan de andere kant voel ik me zo bedrogen. Want ook al zat onze relatie niet goed, ik had respect voor hem en zou nooit, maar dan ook nooit vreemdgegaan zijn.
Ook voel ik vernedering, omdat hij mijn vragen niet beantwoordt.
Maar ik denk wel dat ik het niet zou kunnen als man en vrouw door te gaan. Maar ook dat weet ik niet zeker, omdat ik toch enigszins verward ben.

En aan de andere kant hebben we geen ruzie, kunnen we normaal met elkaar praten en lachen we samen ook nog best veel.

Ik weet gewoon niet wat ik moet doen. Blijven voor onze kinderen en er het beste van maken voor onze kinderen. Dus misschien niet verder als man en vrouw, maar gewoon hier samen wonen voor de kinderen, om hun een stabiel gezinsleven te bieden.

Maar op sommige momenten ben ik dan weer zo boos om zijn bedrog en het niet eerlijk zijn, mijn vragen niet willen beantwoorden, dat ik denk, wil ik eigenlijk nog wel met deze man in 1 huis wonen? Hij verdiend het in ieder geval niet, als ik terugdenk hoelang hij mij al bedonderd heeft. Want ook al levenden we niet meer echt als man en vrouw, we waren nog wel getrouwd.

Ik weet echt even niet wat ik moet doen.

Sjaantje37 schreef: ↑

30-09-2020 09:37

Wat ik ook bijzonder vindt is dat TO zich druk maakt om de kinderen maar haar vreemdgaande vent schijnbaar niet.

Hij maakt zich wel druk om de kinderen. Dat is wat hij nu natuurlijk ook wel inziet.
Alleen verwijt ik hem ook nog dat hij dit risico dus willens en wetens genomen heeft.
Maar hij heeft gedacht, hier gaat zij niet achterkomen en ik kan doen wat ik wil.
En daar zijn onze kinderen nu de dupe van.

Hexopbezemsteel schreef: ↑

30-09-2020 09:47

Ja, nu hij ze als argument kan gebruiken om bij elkaar te blijven maakt hij zich er wel druk om. Had hij ze echt zo belangrijk gevonden dan had hij geïnvesteerd in jullie huwelijk.

Hier heb je zeker gelijk in! Ik zie dat inderdaad ook zo.
Nu moeten we alleen een manier vinden dit voor de kinderen het minst pijnlijk te laten verlopen.
Scheiden ga ik sowieso, of ik nu (voorlopig) hier blijf wonen of niet.

@Hollebollegijs en Hexopbezemsteel, het klopt absoluut wat jullie zeggen! Heb dat ook tegen hem gezegd, dat hij dan nog vrolijk doorgegaan was met haar. En alsnog misschien met haar is, want daar vertrouw ik hem nu natuurlijk ook niet in. Wellicht staat dat even voor nu op een lager pitje, maar zij komt wel weer in beeld, daar ben ik van overtuigd.

Sjaantje37 schreef: ↑

30-09-2020 13:18

Als hij zich druk had gemaakt over de kinderen dan had hij niet zijn vrije tijd geïnvesteerd om bij zijn minnares te zijn dan had hij geknokt voor zijn gezin.

Hoe je het ook went of keert, hij is een bedrieger en leugenaar. Hij gaat jou nu zoete broodjes bakken om de schade te beperken en ondertussen wipt tie lekker door met zijn liefje.

Laat je toch niet zo in de maling nemen. Begrijp dat jij je wil wegcijferen omwille van de kinderen maar wat hebben de kinderen aan een ongelukkige en gefrustreerde moeder? Of denk je dat ze er niets van meekrijgen?

Je moet die vent zijn slechte gedrag niet belonen en je al helemaal niets laten aanpraten door hem. Ook jij mag gelukkig zijn!

Je zegt het wat hard, maar je hebt absoluut gelijk!
Tis ook echt een bevestiging van wat ikzelf voel hoor!

En vwb de kinderen, dat is ook waarom ik zo in dubio ben of ik hier weg zal gaan, of zal blijven.

Sjaantje37 schreef: ↑

30-09-2020 13:19

Waarom zou jij en de kinderen het huis uit moeten? Of staat alles op zijn naam? Hoe afhankelijk ben je eigenlijk van hem?

Staat op beide namen. En ben totaal niet afhankelijk financieel gezien! Wil gewoon het liefst mijn eigen ding opbouwen. Niet hier blijven. Tenzij ik er dus voor kies het gezin intact (maar wel gescheiden van mijn man) te laten. Maar ja, dat is een lastige keuze.

toffifee schreef: ↑

30-09-2020 13:50

Weet hij al dat je niet verder wilt?

Ja, maar vraag me af of hij het ook gelooft. Ik heb wel vaker gezegd weg te gaan. Alleen wist ik toen dat ik het niet meende. Maar voel aan alles dat ik hier nu wel meen! Dit gaat niet meer goed komen. Heb hem gezegd dat ik met mijn eigen proces bezig ben. Dit is slechts een kwestie van tijd, want de scheiding zet ik door.

Nanouk schreef: ↑

30-09-2020 13:52

Is er blijven wonen met kinderen en hij eruit zodat zij er de dupe niet van worden, geen optie?

Als we ook echt ieders apart gaan wonen maakt het niet uit dat ik met de kinderen elders ga wonen. We willen dan namelijk sowieso 50/50, dus co-ouderschap. Dus zijn ze alsnog de helft in het huis waar we nu wonen.

Bijnasoms schreef: ↑

30-09-2020 15:31

Ik vind het heelveelzeggend dat hij geen open kaart speelt over wie dat liefje is. Kennelijk is zij zijn nummer 1 als hij haar zo beschermt ten koste van zijn eigen gezin.

Dit is exact wat ik tegen hem ook gezegd heb. Dat hij haar in bescherming neemt. Jij bevestigt precies wat ik denk.

loisnvt schreef: ↑

30-09-2020 15:23

Of gewoon haar naam uit privacy niet bekend wil maken. Wat heeft het nl voor toegevoegde waarde voor jou? Belangrijkste lijkt mij om te weten of het een bekende (van jou) is of niet.

Voor mij voegt het wel zeker toe. En hij bepaalt nu voor mij dat het niks toevoegt, terwijl ik aangeef het te willen weten.

Sjaantje37 schreef: ↑

30-09-2020 15:45

Ik vind dit nogal wat, voor de kinderen maakt het echt heel veel uit. Het is hun ouderlijke huis en zijn daar tot nu opgegroeid. Het is toch anders of ze daar met hun moeder zitten of dadelijk met vader en zijn nieuwe vriendin.

Verhuizen is ook echt super stressvol. Ik zou blijven zitten waar ik zit en laat hem maar gaan, hij is degene die het verziekt heeft, laat hem voor de gevolgen opdraaien niet jij!

Hier ga ik zeker nog eens over nadenken want zo had ik het nog niet bekeken. Zit overigens ook aan birdnesting te denken. Dat zou ook nog een optie kunnen zijn.