Relaties
alle pijlers
Hebben ouders meer behoefte aan contact dan kinderen?
zondag 11 oktober 2020 om 22:44
Ik vroeg me zomaar iets af. Is het normaal dat ouders er meer behoefte aan hebben om hun kinderen te zien dan andersom? Hoe is dat bij jullie? Heb jij meer behoefte aan contact met jouw kinderen dan zijzelf? En andersom: heb jij minder behoefte aan contact met je ouders dan zij dat hebben?
Ik bedoel hier wanneer kinderen al volwassen zijn en ouders niet enorm hulpbehoevend of dementerend. Gelijkwaardige relaties, zeg maar. En wanneer de relatie tussen ouders en kinderen in principe goed is (bij ruzie, problemen of onenigheid is het sowieso een ander verhaal).
Je kunt twee opties aangeven, omdat je natuurlijk tegelijkertijd kind en ouder kunt zijn.
Ik bedoel hier wanneer kinderen al volwassen zijn en ouders niet enorm hulpbehoevend of dementerend. Gelijkwaardige relaties, zeg maar. En wanneer de relatie tussen ouders en kinderen in principe goed is (bij ruzie, problemen of onenigheid is het sowieso een ander verhaal).
Je kunt twee opties aangeven, omdat je natuurlijk tegelijkertijd kind en ouder kunt zijn.
zondag 11 oktober 2020 om 22:48
Ik zou het niet weten. Ik bel mijn ouders 1 keer per week en we appen bij dringende of extreem lollige zaken. Het fysiek elkaar zien is momenteel door Corona op een laag pitje, omdat mijn vader en ik beide in de risicogroep vallen (hij is oud en ik heb chronische luchtwegproblemen).
Dat mis ik wel, even een kopje koffie drinken. Ik denk dat zij dat ook missen.
Dat mis ik wel, even een kopje koffie drinken. Ik denk dat zij dat ook missen.
zondag 11 oktober 2020 om 22:51
Ik denk dat mijn ouders meer behoefte hebben om mij te zien dat ik hen wil zien. Niet omdat de relatie niet goed is, maar ik heb nu mijn eigen leven waar ik druk mee ben. Dan hoef ik niet wekelijks op de koffie.
Mijn vader loopt tegen de 70, en die heeft ineens de behoefte om vaker contact te hebben.
Overigens vind ik het gezellig als ze komen, maar ik ga eigenlijk nooit vanuit mijzelf hun kant op. Of ik moet echt tijd over hebben. En laat ik daar nou nu even niet heel ruim in zitten.
Mijn ouders zijn dan ook nog eens gescheiden en die van mijn man ook. Dus dat betekent dan al 4 bezoekjes.
Mijn vader loopt tegen de 70, en die heeft ineens de behoefte om vaker contact te hebben.
Overigens vind ik het gezellig als ze komen, maar ik ga eigenlijk nooit vanuit mijzelf hun kant op. Of ik moet echt tijd over hebben. En laat ik daar nou nu even niet heel ruim in zitten.
Mijn ouders zijn dan ook nog eens gescheiden en die van mijn man ook. Dus dat betekent dan al 4 bezoekjes.
zondag 11 oktober 2020 om 22:54
Ik heb ook minder behoefte aan contact dan mijn ouders dat hebben. Ik voel me daar weleens schuldig over, maar van de andere kant kan ik er weinig aan doen, ben ik bang. Ik wil heel graag dat het goed met ze gaat en dat ze plezier hebben in de dingen die ze doen, maar zij missen mij sneller dan ik hen.
zondag 11 oktober 2020 om 22:55
Wellicht dat gepensioneerd zijn en een kleiner sociaal netwerk hebben (van mijn ouders) er mee te maken heeft. Maar ik heb als kind zijnde minder behoefte dan mijn ouders aan contact. Leuke dingen doen we niet echt en voor praten staan onze werelden te ver uit elkaar. Het is voor mij een sociale verplichting om ze op de hoogte te houden van mijn leven. Ze begrijpen meer dan de helft niet óf ik wil het niet delen omdat ze zich dan zorgen maken, terwijl ik volwassen ben.
Voor mij voegen die gesprekken met ouders weinig toe.
Voor mij voegen die gesprekken met ouders weinig toe.
zondag 11 oktober 2020 om 23:04
@kittyfantastico, ik herken de dingen die je schrijft. Ik moet me qua gespreksonderwerpen ook altijd een beetje aanpassen aan mijn ouders, omdat ze het anders boven de pet gaat of ze zich er gewoon weinig bij kunnen voorstellen. En ik herken dat snel zorgen maken ook. Ze vinden ook eerder dingen eng of erg naarmate ze ouder worden. Mijn ouders hebben gelukkig overigens wel een groot sociaal netwerk (groter dan ikzelf).
zondag 11 oktober 2020 om 23:04
Voor mijn eigen ouders is het denk ik ongeveer gelijk. Al vinden ze het altijd leuk als ik kom, al zou dat elke dag zijn.
Mijn schoonouders hebben duidelijk meer behoefte om ons te zien dan wij (ik) hen. Ik ben van vroeger uit niet gewend om zo vaak bij familie op bezoek te gaan en ik vind het fijn als we ook eens niks hebben in het weekend.
Heb een zoontje van bijna een jaar en ik kan me wel enigszins voorstellen dat de behoefte als ouder groter is dan als kind. Al is hij nog lang niet volwassen dus ik weet niet hoe het tegen die tijd zou zijn.
Mijn schoonouders hebben duidelijk meer behoefte om ons te zien dan wij (ik) hen. Ik ben van vroeger uit niet gewend om zo vaak bij familie op bezoek te gaan en ik vind het fijn als we ook eens niks hebben in het weekend.
Heb een zoontje van bijna een jaar en ik kan me wel enigszins voorstellen dat de behoefte als ouder groter is dan als kind. Al is hij nog lang niet volwassen dus ik weet niet hoe het tegen die tijd zou zijn.
zondag 11 oktober 2020 om 23:08
Heiterundsanft schreef: ↑11-10-2020 23:04Dat is per mens toch verschillend? Zoveel mensen, zoveel wensen.
Ik denk dat je dat met een poll niet in kaart kunt brengen.
Ik snap dat een poll altijd gemankeerd is, maar het is (samen met de reacties) een poging tot een beeld. Hoewel er natuurlijk verschillen zijn, ben ik toch benieuwd of er een patroon is. Bijvoorbeeld omdat je als ouders (hopelijk) bewust hebt gekozen voor kinderen, maar andersom niet. Ik vraag me bijvoorbeeld ook af of de liefde van een ouder voor zijn of haar kind sterker is dan andersom om die reden. Gemiddeld dan uiteraard.
zondag 11 oktober 2020 om 23:08
Fijn dat jouw ouders een groot netwerk hebben!Avena schreef: ↑11-10-2020 23:04@kittyfantastico, ik herken de dingen die je schrijft. Ik moet me qua gespreksonderwerpen ook altijd een beetje aanpassen aan mijn ouders, omdat ze het anders boven de pet gaat of ze zich er gewoon weinig bij kunnen voorstellen. En ik herken dat snel zorgen maken ook. Ze vinden ook eerder dingen eng of erg naarmate ze ouder worden. Mijn ouders hebben gelukkig overigens wel een groot sociaal netwerk (groter dan ikzelf).
Qua weinig te vertellen hebben, heb ik ook wel het idee dat het een vicieuze cirkel is. Ik vertel dingen niet (omdat ze het niet zouden snappen, de mensen waar het over gaat niet kennen, of ik ze het niet wil vertellen) en zo kennen ze me ook steeds minder door de jaren heen. Soms vraag ik me af of ik er wel goed aan doe.
Ja, ik praat liever met vriendinnen, maar het blijven toch mn ouders.
zondag 11 oktober 2020 om 23:13
Ik ga mijn kinderen in ieder geval niet manipuleren of dwingen om frequenter contact af te dwingen. Dat ervaar ik van mijn ouders, in ieder geval mijn vader, en dat komt de relatie niet ten goede. Momenteel gaat het tussen mijn kinderen en mij gelijk op. De oudste is net uit huis, nogal ver van huis, en ze skypt een paar keer per week.
zondag 11 oktober 2020 om 23:15
Ik ben na mijn studie verhuisd naar een andere plaats, en die was zo ver weg van de woonplaats van mijn ouders, dat bezoekjes over en weer niet elke week of elke maand plaatsvonden. Maar vaak belde ik meerdere keren per week met mijn moeder (mijn vader bromde dan wat op de achtergrond, die was niet zo van telefoneren). Mijn moeder had vaak in de avond vergaderingen en was dan rond 22.30 uur thuis, en haar ontspanning was dan nog even een cryptogram op te lossen. En dan kon het zomaar gebeuren dat om 23.00 uur de telefoon ging en dan riep mijn moeder van de andere kant: Ik zoek een woord van 8 letters en de omschrijving is.... heb jij een idee? Meestal stond ik dan zelf op punt naar bed te gaan, reageerde soms ook wat kregelig daardoor, maar ik dacht dan wel altijd mee over dat woord. Maar heus wel dat ik soms als die telefoon ging rond die tijd, dacht: Oh nee! En nu? Zou ik er een kapitaal voor geven nog één keer zo'n laat telefoontje te krijgen en de stem van mijn moeder te horen, die zei: Help eens, 10 letters, de eerste is een D en dit is de omschrijvng...
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zondag 11 oktober 2020 om 23:16
kittyfantastico schreef: ↑11-10-2020 23:08Ja, ik praat liever met vriendinnen, maar het blijven toch mn ouders.
Ja, dit dus. Ik ga voor steun ook naar vriendinnen en niet naar mijn ouders. En rationeel ben ik me volledig bewust van wat @Redbulletje zegt (daarom doe ik ook mijn best om regelmatig contact te hebben), maar het is dus meer om die reden en omdat ik om ze geef, dan omdat ik er zelf behoefte aan heb. Uiteindelijk heb ik de behoefte misschien wel, maar mijn ouders hebben hem altijd eerder zeg maar...
zondag 11 oktober 2020 om 23:18
Lastige, mijn ouders willen veel vaker afspreken en zeggen ook vaak dat ze me missen, maar ze bellen me eigenlijk bijna nooit. Ik bel dan weleens, maar hoef niet zo nodig af te spreken. Ik vraag me weleens af of ze zich bezwaard voelen om te bellen. Sinds de corona uitbraak hebben we elkaar 4 keer gezien.
Op zich ben ik ook een loner, heb weinig behoefte aan sociale contacten en dat is ook voor iedereen verschillend.
Op zich ben ik ook een loner, heb weinig behoefte aan sociale contacten en dat is ook voor iedereen verschillend.
Vergeef me dat ik schreeuw wat ik niet weet en dat ik zwijg over wat helder is, dat ik nooit zeg wat ik bedoel en dingen roep die ik niet voel.
zondag 11 oktober 2020 om 23:20
Ja, hier ben ik me van bewust. Ik wil dan ook graag dat mijn ouders nog lang, gezond en gelukkig leven, maar tegelijkertijd hoef ik zelf niet zo'n groot onderdeel van dat leven te zijn. Maar ik vind het wel heel fijn dát ze er nog zijn.
zondag 11 oktober 2020 om 23:21
Ik ga een keer per week naar mijn ouders. Geen idee of ze meer contact zouden willen hebben, maar het is zo gegroeid en ze weten dat veel dingen die ze met mijn zusje ondernemen mijn interesse niet hebben, dat respecteren ze.
Wat ik overigens wel merk, is dat sinds mijn vader met pensioen is, ik moeite heb met het contact. Ik heb niks met small talk en aangezien mijn vader eigenlijk niks nuttigs meer doet, moet ik voornamelijk aanhoren wat hij op tv gezien heeft, zijn frustraties met de politiek en hoeveel bootjes er deze week in de haven aangekomen zijn. Ik heb dan de neiging om me in mezelf terug te trekken, want ik kan daar echt niks mee.
Wat ik overigens wel merk, is dat sinds mijn vader met pensioen is, ik moeite heb met het contact. Ik heb niks met small talk en aangezien mijn vader eigenlijk niks nuttigs meer doet, moet ik voornamelijk aanhoren wat hij op tv gezien heeft, zijn frustraties met de politiek en hoeveel bootjes er deze week in de haven aangekomen zijn. Ik heb dan de neiging om me in mezelf terug te trekken, want ik kan daar echt niks mee.
zondag 11 oktober 2020 om 23:26
Volgens mij ben ik de enige met de stem: “ ik heb meer behoefte”
Mijn hele leven eigenlijk al. Mijn moeder zat altijd met haar neus in een boek en moest altijd eerst de blz. uitlezen. En nu als ik bel, zit ze altijd net in een crimi op TV en merk ik aan haar kortaf antwoorden dat ze eigenlijk op wil hangen.
Het is een lief mens maar ik denk altijd dat ze kinderen heeft gekregen omdat het zo hoorde.
Mijn vader was vroeger boer en altijd in de schuur aan het klussen. En nu aan het wandelen of fietsen. Hij is 81 maar hij houdt niet van stil zitten. Om contact met hem te maken moet je mee wandelen of fietsen.
Mijn hele leven eigenlijk al. Mijn moeder zat altijd met haar neus in een boek en moest altijd eerst de blz. uitlezen. En nu als ik bel, zit ze altijd net in een crimi op TV en merk ik aan haar kortaf antwoorden dat ze eigenlijk op wil hangen.
Het is een lief mens maar ik denk altijd dat ze kinderen heeft gekregen omdat het zo hoorde.
Mijn vader was vroeger boer en altijd in de schuur aan het klussen. En nu aan het wandelen of fietsen. Hij is 81 maar hij houdt niet van stil zitten. Om contact met hem te maken moet je mee wandelen of fietsen.
Here I am - now what are your other two wishes...
zondag 11 oktober 2020 om 23:28
zondag 11 oktober 2020 om 23:29
Wisselend per levensfase.
Als jongvolwassene hadden mijn ouders duidelijk meer behoefte aan contact.
Als kersverse moeder had ik weer veel meer behoefte aan contact.
Nadat zoon zijn tweede verjaardag had gevierd liep het mooi gelijk op.
Nu zitten we op het punt dat het eigenlijk nog steeds gelijk opgaat. Ik verwacht dat als mijn moeder ouder wordt zij juist meer behoefte krijgt aan contact.
Als jongvolwassene hadden mijn ouders duidelijk meer behoefte aan contact.
Als kersverse moeder had ik weer veel meer behoefte aan contact.
Nadat zoon zijn tweede verjaardag had gevierd liep het mooi gelijk op.
Nu zitten we op het punt dat het eigenlijk nog steeds gelijk opgaat. Ik verwacht dat als mijn moeder ouder wordt zij juist meer behoefte krijgt aan contact.
zondag 11 oktober 2020 om 23:30
Eigenlijk kan je daar nog best veel mee. Alleen heb jij daar geen zin in, of zit je erbij te gapen. Je zou je ook kunnen realiseren dat dat op dit moment de belevingswereld van je vader is en er even over praten met hem, desnoods gebruik je het als een bruggetje als hij praat over de bootjes in de haven (Oh, pa, weet je nog, toen we op vakantie waren en we samen naar de bootjes keken en er toen een héél groot zeilschip langs kwam... en dat we daarna iets zijn gaan drinken op dat terrasje?). Het is maar hoe je het oppakt.spell68 schreef: ↑11-10-2020 23:21Ik ga een keer per week naar mijn ouders. Geen idee of ze meer contact zouden willen hebben, maar het is zo gegroeid en ze weten dat veel dingen die ze met mijn zusje ondernemen mijn interesse niet hebben, dat respecteren ze.
Wat ik overigens wel merk, is dat sinds mijn vader met pensioen is, ik moeite heb met het contact. Ik heb niks met small talk en aangezien mijn vader eigenlijk niks nuttigs meer doet, moet ik voornamelijk aanhoren wat hij op tv gezien heeft, zijn frustraties met de politiek en hoeveel bootjes er deze week in de haven aangekomen zijn. Ik heb dan de neiging om me in mezelf terug te trekken, want ik kan daar echt niks mee.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
