Relaties
alle pijlers
Terecht gepikeerd of niet?
maandag 12 oktober 2020 om 18:22
Hoi allemaal,
Ik wil graag even jullie kijk op de volgende situatie en een beetje stoom afblazen. Ik ben momenteel erg gepikeerd en soms heb ik ook even een spiegel nodig
Binnenkort begin ik bij mijn nieuwe werkgever. Na een ongelukkige periode bij mijn vorige werkgever en flink wat solliciteren kan ik gelukkig ergens beginnen waar ik het (denk ik) erg naar mijn zin ga hebben. Nu het volgende. Ik ga namelijk van 40 uur naar 36 uur. Ook wordt er volledig thuisgewerkt bij volgend bedrijf, dus dat betekent dat ik ook thuis ingewerkt wordt. Mijn vriend daarentegen zit 3 van de 5 dagen wel op kantoor. Dat is vijf kwartier hiervandaan, dus hij zit met wat reistijd. Daarnaast werkt hij 40 uur. We hebben een tijdje terug al besproken dat ik de huishoudelijke taken op me zou nemen omdat ik simpelweg meer tijd heb. Nu moet ik bekennen dat ik me daar een beetje op heb verkeken. Want de was doen, boodschappen doen, koken, het huis poetsen, bed verschonen, de vaatwasser in- en uitruimen; dat kost best wat tijd bij elkaar. Ondertussen heb ik dan ook het gevoel dat ik vrij veel commentaar krijg op dingen. Het eten smaakt niet, zijn favoriete trui is niet gewassen, als we ergens zijn geweest en ik op de terugweg nog even langs de supermarkt wil (hij kan gewoon in de auto blijven wachten) krijg ik een diepe zucht want “heb je dat dan niet besteld met de boodschappen”… Dat ik soms echt denk: doe het dan lekker zelf allemaal. Dat zeg ik ook wel eens, maar dan is de reactie “dit is hoe we het af hebben gesproken en ik geef je alleen feedback” alsof ik een kleuter ben.
Afijn. Het begint me enorm te irriteren. Ik heb namelijk het idee dat hij denkt dat ik echt hele dagen de tijd heb om het huis van top tot teen schoon te hebben nu ik vrij ben. Dat ik ook nog naar de sportschool ga, af en toe een kopje koffie drink met een vriendin, langs mijn ouders ga of soms even niets wil doen, dat gaat er niet in. Ja, ik heb meer tijd, maar ik vind het ook fijn om even wat tijd voor mezelf te nemen soms. Als hij thuis werkt en ik ben ook thuis (aan het werk, of in dit geval vrij) wordt er ook verwacht dat de tafel is gedekt en de lunch klaarstaat om 12 uur. Het begint gewoon energie te vreten. Ik vind het zo makkelijk vanuit hem om telkens maar commentaar te leveren terwijl hij zelf niets hoeft te doen.
Sorry voor het lange verhaal. Kortom: ik vind hem eerlijk gezegd een beetje een verwend kind worden op deze manier. Niets doen maar wel commentaar leveren. En als we er een discussie over krijgen ligt het ook standaard aan mij of is het geen commentaar, maar “feedback”.
Hoe zien jullie dit? Ik vind het terecht dat ik meer in het huishouden doe, maar dat hij nou bepaalt wanneer ik wat doe en ook nog commentaar hebben begint me nu echt te irriteren.
Ik wil graag even jullie kijk op de volgende situatie en een beetje stoom afblazen. Ik ben momenteel erg gepikeerd en soms heb ik ook even een spiegel nodig
Binnenkort begin ik bij mijn nieuwe werkgever. Na een ongelukkige periode bij mijn vorige werkgever en flink wat solliciteren kan ik gelukkig ergens beginnen waar ik het (denk ik) erg naar mijn zin ga hebben. Nu het volgende. Ik ga namelijk van 40 uur naar 36 uur. Ook wordt er volledig thuisgewerkt bij volgend bedrijf, dus dat betekent dat ik ook thuis ingewerkt wordt. Mijn vriend daarentegen zit 3 van de 5 dagen wel op kantoor. Dat is vijf kwartier hiervandaan, dus hij zit met wat reistijd. Daarnaast werkt hij 40 uur. We hebben een tijdje terug al besproken dat ik de huishoudelijke taken op me zou nemen omdat ik simpelweg meer tijd heb. Nu moet ik bekennen dat ik me daar een beetje op heb verkeken. Want de was doen, boodschappen doen, koken, het huis poetsen, bed verschonen, de vaatwasser in- en uitruimen; dat kost best wat tijd bij elkaar. Ondertussen heb ik dan ook het gevoel dat ik vrij veel commentaar krijg op dingen. Het eten smaakt niet, zijn favoriete trui is niet gewassen, als we ergens zijn geweest en ik op de terugweg nog even langs de supermarkt wil (hij kan gewoon in de auto blijven wachten) krijg ik een diepe zucht want “heb je dat dan niet besteld met de boodschappen”… Dat ik soms echt denk: doe het dan lekker zelf allemaal. Dat zeg ik ook wel eens, maar dan is de reactie “dit is hoe we het af hebben gesproken en ik geef je alleen feedback” alsof ik een kleuter ben.
Afijn. Het begint me enorm te irriteren. Ik heb namelijk het idee dat hij denkt dat ik echt hele dagen de tijd heb om het huis van top tot teen schoon te hebben nu ik vrij ben. Dat ik ook nog naar de sportschool ga, af en toe een kopje koffie drink met een vriendin, langs mijn ouders ga of soms even niets wil doen, dat gaat er niet in. Ja, ik heb meer tijd, maar ik vind het ook fijn om even wat tijd voor mezelf te nemen soms. Als hij thuis werkt en ik ben ook thuis (aan het werk, of in dit geval vrij) wordt er ook verwacht dat de tafel is gedekt en de lunch klaarstaat om 12 uur. Het begint gewoon energie te vreten. Ik vind het zo makkelijk vanuit hem om telkens maar commentaar te leveren terwijl hij zelf niets hoeft te doen.
Sorry voor het lange verhaal. Kortom: ik vind hem eerlijk gezegd een beetje een verwend kind worden op deze manier. Niets doen maar wel commentaar leveren. En als we er een discussie over krijgen ligt het ook standaard aan mij of is het geen commentaar, maar “feedback”.
Hoe zien jullie dit? Ik vind het terecht dat ik meer in het huishouden doe, maar dat hij nou bepaalt wanneer ik wat doe en ook nog commentaar hebben begint me nu echt te irriteren.
woensdag 14 oktober 2020 om 17:09
Ik kan me goed voorstellen dat je het in een relatie uiteindelijk over geld gaat hebben, maar in de date-fase vragen naar het getal op je spaarrekening vind ik inderdaad niet gepast...
There is freedom waiting for you, on the breezes of the sky, and you ask: "What if I fall?" Oh but my darling, what if you fly? - Erin Hanson
woensdag 14 oktober 2020 om 17:13
rainonyourparade schreef: ↑14-10-2020 17:03Ja liefde maakt blind. Ik had het al vanaf dag 1 kunnen zien want toen was hij al benieuwd naar het getal dat op mijn spaarrekening stond. Brutaal ook echt.
Hij rekende zich al rijk.
woensdag 14 oktober 2020 om 17:14
Dit komt misschien hard bij je binnen, maar dit is wel de waarheid. Het feit dat jij het logisch vindt dat hij jou het hele huishouden laat doen en dat met je 'afspreekt'. Het feit dat jij accepteert (tot deze week, chapeau!!) dat hij je 'feedback' geeft. En zovoort.Luci_Morgenster schreef: ↑14-10-2020 16:55Het probleem voor jou, ligt ook helaas volledig bij jou.
Hoe jij zelf nog steeds ook denkt dat bepaalde zaken vooral ook jouw verantwoording zijn. Opkomen voor jezelf en niet mee gaan met zulke verkapte seksisme geneuzel is je enige verantwoording. Gewoon meteen en direct. Niet als het al helemaal scheeft gegroeit is. Jij liet en laat vanaf dag 1 over je heen lopen.
En dat mag hoor, maar dan is dit het resultaat.
Wat hij wil en waarom is zijn probleem. Waarom jij aan mee werkt en het je laat aanleunen is jouw probleem. En het enige echte probleem.
Je schreef ergens, dat hij zo veel leuker was dan je vorige vriend. Ik vraag me echt af of je niet eens moet gaan onderzoeken wat voor een mannen jij aantrekt en hoe dat komt en wat je daar aan kunt doen.
Vandaag heeft hij het huis opgeruimd. Dat is inderdaad een goed begin! Maar ik hoop dat je beseft dat er veel en veel meer moet gebeuren dan dat EN dat het geen kwestie van 'een keer' moet zijn, maar een kwestie van een structurele verandering bij hem. Ik denk dat je het wel minstens een jaar moet geven voor je er enigszins van overtuigd kan zijn dat dat gelukt is.
woensdag 14 oktober 2020 om 17:17
Dit, echt TO. Mijn man komt uit een zeer disfunctioneel gezin, maar toen we gingen samen wonen heb ik hem heel duidelijk gemaakt dat ik géén aspiraties heb tot huisvrouw/poetsvrouw. Totaal niet, ik heb wel wat beters te doen. Dus we doen het samen.Luci_Morgenster schreef: ↑14-10-2020 16:36Ik lees prima.
Het is eigenlijk wel het enige probleem. Als je dat namelijk vanaf dag 1 wel zo had gezien en had gezegd en als die rare andere fratsen en denkwijzes van hem meteen resoluut had afgekapt was het nu anders geweest.
Je had dan een relatie met een ander die wel leuk en lief een beetje normaal kan nadenken... of met hem hem, maar dan als iemand die weet dat hij zijn eigen deel gewoon moet doen.
Dat is in het begin met horten en stoten gegaan hoor, absoluut. Mijn opvoeding was heel rigide, het huis haast steriel schoon, het zijne euhhh, welke opvoeding? Welk huishouden?
Tegenwoordig ligt het wel wat scheef. Hij zit nu thuis met psychische problemen, ik werk én studeer maar doe ondertussen ook mijn deel in het huishouden. Je weet wel, samen. Is andersom ook zo geweest toen ik degene was die thuis zat en hij fulltime werkte.
Mocht er ruimte zijn voor schoonmaak aan huis dan komt die er, man zijn hobby is het namelijk ook niet en dat snap ik best. Commentaar op elkaars huishoudskills is er dan weer niet. Zolang het geen enorme rotzooi is en we allebei ons steentje bijdragen is het prima.
Those who can make you believe absurdities can make you commit atrocities.
woensdag 14 oktober 2020 om 17:17
rainonyourparade schreef: ↑14-10-2020 16:38Ik snap wat je zegt, maar het probleem zit toch dieper dan dit? Het probleem gaat er hier toch gewoon om dat hij zelf alles wil bepalen en de touwtjes in handen wil hebben, of dat nou gaat over het huishouden, een ander huis of kan mij het schelen wat? Maar inderdaad, als ik dit meteen had gezien was het wel anders geweest, ja.
Dus: hoogste tijd voor verandering.
Jij voelt/ziet/weet nu ánders, dus zal er iets moeten veranderen.
Natuurlijk kan je er voor kiezen nu even af te wachten en te kijken of/waar hij mee komt.
Of je kiest er voor om nu meteen door te pakken omdat het anders wel eens een erg lange en slepende weg zou kunnen worden.
Enne, het gaat niet alleen over 'zelf bepalen en de touwtjes in handen willen hebben', het gaat óók over hoe hij jou positioneert t.o.v. zichzelf.
Namelijk als ondergeschikt(e).
Laat hem maar eens uitleggen in zijn eigen woorden (of opschrijven in Word, als het maar niet in excel is ; -) wat/hoe er zou kunnen of moeten veranderen. Verklap desnoods alvast dat je het zát bent dat hij erg badinerend is in zijn gedrag en taalgebruik (feedback geven, 'helpen', lijstje moeten maken, de zogenaamde verwennerij dat hij 'voor jou' gaat koken, etc.).
In het kader van "nu of nooit" zou je ook heel duidelijk kunnen zeggen dat je alles even 'on hold' wilt zetten en dat je nu (nog) zeker niet een gezamenlijk nieuw huis wil overwegen. In elk geval niet zolang jij niet het gevoel en het vertrouwen hebt dat hij jou ziet en behandelt als zijn gelijkwaardige, volwassen partner?
Of is het al tijd om écht door te pakken...?
woensdag 14 oktober 2020 om 17:21
rainonyourparade schreef: ↑14-10-2020 17:03Ja liefde maakt blind. Ik had het al vanaf dag 1 kunnen zien want toen was hij al benieuwd naar het getal dat op mijn spaarrekening stond. Brutaal ook echt.
Ik vraag me af wat er gebeurt als hij een grotere portemonnee tegenkomt.
Creativity is intelligence having fun
woensdag 14 oktober 2020 om 17:23
Nou hij kwam van een koude kermis thuis hoor
blijkbaar was ik zonder geld ook leuk.Ik lees de rest straks eventjes.
woensdag 14 oktober 2020 om 17:24
Je kan je ook afvragen of dit soort mathematische benadering van zowat alles, is wat bij je past?
Ik ken een koppel, waarin hij ook nogal gefixeerd is op geld, zakelijk best goed is, maar gevoelsmatig...voor haar bleek het niet voldoende. Hij gaf haar geen warmte, gewoon een warme knuffel, een zachte kus, thuiskomen in iemands armen, dat moest zij missen. Dat is dan zonder dat het huishoudelijk scheefgetrokken was.
Jaren én twee kinderen later heeft ze voor zichzelf gekozen en ontdekt ze nu hoe het voelt om die warmte wel van iemand te krijgen.
Ik weet natuurlijk niet of dat bij jou ook speelt...
Ik ken een koppel, waarin hij ook nogal gefixeerd is op geld, zakelijk best goed is, maar gevoelsmatig...voor haar bleek het niet voldoende. Hij gaf haar geen warmte, gewoon een warme knuffel, een zachte kus, thuiskomen in iemands armen, dat moest zij missen. Dat is dan zonder dat het huishoudelijk scheefgetrokken was.
Jaren én twee kinderen later heeft ze voor zichzelf gekozen en ontdekt ze nu hoe het voelt om die warmte wel van iemand te krijgen.
Ik weet natuurlijk niet of dat bij jou ook speelt...
woensdag 14 oktober 2020 om 17:27
Ja dit is ook wel wat meespeelt. Mijn vriend is idd ook op geld gericht, materialistisch, zakelijk heel sterk, werk is zijn alles. Maar heeft niet zo’n behoefte om te knuffelen, een kus te geven, in elkaars armen een filmpje te kijken. Ik wist ook niet dat ik de persoon was die hier behoefte aan had voordat ik deze relatie begon, maar toch wel.Poloppie schreef: ↑14-10-2020 17:24Je kan je ook afvragen of dit soort mathematische benadering van zowat alles, is wat bij je past?
Ik ken een koppel, waarin hij ook nogal gefixeerd is op geld, zakelijk best goed is, maar gevoelsmatig...voor haar bleek het niet voldoende. Hij gaf haar geen warmte, gewoon een warme knuffel, een zachte kus, thuiskomen in iemands armen, dat moest zij missen. Dat is dan zonder dat het huishoudelijk scheefgetrokken was.
Jaren én twee kinderen later heeft ze voor zichzelf gekozen en ontdekt ze nu hoe het voelt om die warmte wel van iemand te krijgen.
Ik weet natuurlijk niet of dat bij jou ook speelt...
woensdag 14 oktober 2020 om 17:31
Oh meid, in dat geval gun ik je zo hard de kracht om hieruit te stappen. Dat moeten missen, ik vrees dat het je gaat opbreken. Ik gun je zo hard iemand die jou behandelt zoals jij dat ook zou doen, waarbij je niet het gevoel hebt dat de liefde niet evenwaardig is. Ik denk ook niet dat je hem kan veranderen hoor. Maar je bent nog jong, denk ik, en hebt nog zoveel kansen op iemand die echt beter bij je past. Ik snap dat dat niet leuk is en dat je het gevoel hebt dat je al wat hebt opgebouwd, maar ik ben echt bang dat als je later terugkijkt, dat je jaren en jaren verspeeld lijkt te hebben.
Ik snap ook dat je vandaag niks moet beslissen he. Neem de tijd die jij nodig hebt, maar verlies jezelf niet (meer) uit het oog.
Ik snap ook dat je vandaag niks moet beslissen he. Neem de tijd die jij nodig hebt, maar verlies jezelf niet (meer) uit het oog.
woensdag 14 oktober 2020 om 18:41
Dit vind ik een goede post. Tot nu toe reageert TO niet op soortgelijke posts, maar ik ben wel benieuwd hoe zij dat ziet.Luci_Morgenster schreef: ↑14-10-2020 16:55Het probleem voor jou, ligt ook helaas volledig bij jou.
Hoe jij zelf nog steeds ook denkt dat bepaalde zaken vooral ook jouw verantwoording zijn. Opkomen voor jezelf en niet mee gaan met zulke verkapte seksisme geneuzel is je enige verantwoording. Gewoon meteen en direct. Niet als het al helemaal scheeft gegroeit is. Jij liet en laat vanaf dag 1 over je heen lopen.
En dat mag hoor, maar dan is dit het resultaat.
Wat hij wil en waarom is zijn probleem. Waarom jij aan mee werkt en het je laat aanleunen is jouw probleem. En het enige echte probleem.
woensdag 14 oktober 2020 om 19:01
Je was verliefd en dan zie je het niet zo scherp. Maar naarmate je meer opschrijft des te meer komen er dingen waarvan ik denk waarom vind je deze man leuk.rainonyourparade schreef: ↑14-10-2020 16:52Ja, maar het houdt me wel ontzettend bezig. Ik snap niet dat ik hier 1,5 jaar geleden niet achter ben gekomen. Hoe cliché dit ook gaat klinken: in het begin leek het echt alsof we voor elkaar waren gemaakt. Alles klopte. Hoe kan het nou, dat we op zo veel vlakken blijken te verschillen? Waarom werkt dit niet, terwijl onze karakters in de basis eigenlijk goed matchen?
Nu ook weer dat hij weinig fysiek is.
Waarom vind je jezelf zo weinig waard dat je met kruimels genoegen neemt.
woensdag 14 oktober 2020 om 19:03
Whut?rainonyourparade schreef: ↑14-10-2020 17:03Ja liefde maakt blind. Ik had het al vanaf dag 1 kunnen zien want toen was hij al benieuwd naar het getal dat op mijn spaarrekening stond. Brutaal ook echt.
woensdag 14 oktober 2020 om 19:10
woensdag 14 oktober 2020 om 19:10
Ja dit klopt. Ik voel mij inderdaad snel verantwoordelijk voor dingen. Ik weet niet waar dit uit voortkomt, goed om eens te onderzoeken. Ik kom in die zin wel op voor mezelf, maar blijf niet op mijn strepen staan. Ik laat mij makkelijk overhalen. Ik heb vaak ook zoiets van "het zal wel, prima, ik heb geen zin in dit gezeik". Maar ja. Ik probeer dit probleem nu aan te pakken. Door nu te zeggen dat ik bepaalde dingen niet doe. En hij het mag doen. En het dan ook gewoon niet te doen. Misschien ben ik daar te laat mee, misschien ook niet.Luci_Morgenster schreef: ↑14-10-2020 16:55Het probleem voor jou, ligt ook helaas volledig bij jou.
Hoe jij zelf nog steeds ook denkt dat bepaalde zaken vooral ook jouw verantwoording zijn. Opkomen voor jezelf en niet mee gaan met zulke verkapte seksisme geneuzel is je enige verantwoording. Gewoon meteen en direct. Niet als het al helemaal scheeft gegroeit is. Jij liet en laat vanaf dag 1 over je heen lopen.
En dat mag hoor, maar dan is dit het resultaat.
Wat hij wil en waarom is zijn probleem. Waarom jij aan mee werkt en het je laat aanleunen is jouw probleem. En het enige echte probleem.
Ik vind het ook vervelend om bij mezelf te zien dat dit weer gebeurt. Want mijn ex-partner deed werkelijk niets in huis en zijn ADD was daar het excuus van. Ik had mezelf dan ook voorgenomen om nooit weer met zo'n lapzwans samen te gaan wonen. Daarmee wil ik niet zeggen dat mijn vriend nu een lapzwans is, want hij ziet en doet dingen heus wel. De verantwoordelijkheid is nu alleen bij mij gelegd.
woensdag 14 oktober 2020 om 19:37
woensdag 14 oktober 2020 om 19:50
woensdag 14 oktober 2020 om 19:50
Dit vraag ik me ook af. Snap die vraag niet helemaal. Heb je dat ook nagevraagd?
Die hele familie is zo te lezen nogal dwangmatig. Kon hij wel kind zijn, of mocht ie niet spelen omdat het anders vies werd in huis? Wat vindt hij zelf van zijn opvoeding als hij ernaar terug kijkt? Kan hij reflecteren?
woensdag 14 oktober 2020 om 19:52
Maar wat bedoelt ze daar dan mee? Ik snap die vraag niet.rainonyourparade schreef: ↑14-10-2020 19:50Nee hoor. Vroeg ze ook aan zijn zus toen ze ging samenwonen. Ze wil ook altijd alles weten. Misschien moeite om haar kinderen los te laten haha.
woensdag 14 oktober 2020 om 20:27
Het zegt sowieso veel over wat schoonmoeder voor zichzelf leuk en acceptabel vindt. Alsof blauwe plekken iets lolligs en grappigs zijn in een relatie.
woensdag 14 oktober 2020 om 20:29
Ow, dan is het heel normaal.rainonyourparade schreef: ↑14-10-2020 19:50Nee hoor. Vroeg ze ook aan zijn zus toen ze ging samenwonen. Ze wil ook altijd alles weten. Misschien moeite om haar kinderen los te laten haha.
woensdag 14 oktober 2020 om 20:39
Nou ik heb wel het idee dat hij niet echt heeft geleefd. Vanaf zijn 13e aan het werk, tijdens studie twee bijbanen want hij moest en zou X bedrag sparen. Heb dat wel eens gevraagd maar hij zegt altijd dat hij wel heeft geleefd en hij het thuis ook heel fijn heeft gehad. Hij ziet z’n ouders ook het liefst elke dag.appelientjex schreef: ↑14-10-2020 19:50Dit vraag ik me ook af. Snap die vraag niet helemaal. Heb je dat ook nagevraagd?
Die hele familie is zo te lezen nogal dwangmatig. Kon hij wel kind zijn, of mocht ie niet spelen omdat het anders vies werd in huis? Wat vindt hij zelf van zijn opvoeding als hij ernaar terug kijkt? Kan hij reflecteren?
woensdag 14 oktober 2020 om 20:44
