Relaties
alle pijlers
Studie hbo-v, maar twijfels na stage...
maandag 26 oktober 2020 om 18:17
Hey medeforummers,
Ik had een tijdje geleden een topic geopend over het feit dat ik twijfels heb aan de hbo-v. Dit mede nadat ik begonnen was met mijn stage 7 weken geleden. Ik zal jullie wat loepwerk besparen: ik ben een tweedejaars hbo-v studente en loop momenteel mijn eerste stage op een pg-afdeling in een verpleeghuis. Deze stage vind ik alles behalve leuk. Het is niet mijn doelgroep (ik wil graag het ziekenhuis in, werken als praktijkverpleegkundige of met kinderen werken), de ADL-zorg/basiszorg vind ik niet boeiend of uitdagend en ik werk in een team wat gewoonweg niet gezellig is. Bij ons in het team wordt er veel kritiek (in plaats van feedback) geleverd, wordt er meer over elkaar dan met elkaar gesproken en worden er vaak opmerkingen gemaakt die best wel laag zijn. Ook is het team niet echt collegiaal. Tevens speelt het mee dat ik enorm slecht begeleid word, ik het allemaal zelf maar een beetje mag uitzoeken en ik vaak met mijn ziel onder de arm de dingen doe die van mij worden verwacht. Al met al: de stage loopt niet echt goed of volledig naar wens.
Ik snap dat je ergens moet beginnen en ik snap ook echt dat er juist voor dit werk heel veel positiefs te melden is, maar het is gewoon echt niet mijn ding. Ook weet ik dat slechte begeleiding en te veel verantwoordelijkheden heel erg bekend is onder zorgstages. Ik weet dat ik zeker niet de enige ben. Maar het zorgt bij mij wel voor een vertekend beeld van de zorg, waardoor ik enorme twijfels begin te ontwikkelen.
Ook kom ik er steeds meer achter dat het harde werk dat de studie en het beroep vereist, te veel van me begint te eisen. Dit kan wellicht komen doordat ik wat mentale klachten heb (depressie zonder het neerslachtige en suïcidale gedeelte, ben vooral heel snel moe mentaal, alles kost veel energie, kan me slecht concentreren, heb weinig motivatie etc.) en ik merk dat regelmaat bij mij heel belangrijk is, waardoor die 9-tot-5 mentaliteit mij steeds meer aantrekt en dit vindt je weinig in de zorg... NB: ik ben echt niet beroerd om hard te werken (het feit dat ik de havo en het propedeusejaar van de hbo-v allebei op cum laude niveau heb gehaald zegt genoeg), maar hard werken voor iets waar niet mijn interesse of passie ligt maakt het dat ik op dit moment door best wel zwaar weer ga, De zorg heeft al vanaf kleins af aan mijn passie en ik zou niet weten wat ik anders zou moeten doen, ik vind de opleiding theoretisch gezien enorm leuk. Maar de stage doet me afschrikken en ik ben bang dat ik gewoon simpelgezegd niet gemaakt ben voor het vak en ik het gewoon niet aan kan.
Ik heb al een gesprek met mijn studieloopbaanbegeleider gehad, maar hier werd ik niet veel wijzer van. Haar antwoord was dat ik me maar gewoon alvast moet oriënteren op iets anders en ik ondertussen maar door de zure appel heen moet bijten. Ik ben van plan om sowieso dit studiejaar af te maken omdat ik het wel nog de kans wil geven. Maar het beeld van de zorg wat ik nu heb door stage, adl-zorg/basiszorg en alles behalve dan een 9-tot-5 mentaliteit, houd me enorm tegen. Ik zit echt met de handen in het haar. Is hier iemand met ervaring in andere zorg dan de adl-zorg/basiszorg of met een 9-tot-5 mentaliteit in de zorg? Of is hier iemand die ervaring heeft met twijfels aan de hbo-v of een slechte stage en zo ja, hoe ging je hiermee om?
Ik had een tijdje geleden een topic geopend over het feit dat ik twijfels heb aan de hbo-v. Dit mede nadat ik begonnen was met mijn stage 7 weken geleden. Ik zal jullie wat loepwerk besparen: ik ben een tweedejaars hbo-v studente en loop momenteel mijn eerste stage op een pg-afdeling in een verpleeghuis. Deze stage vind ik alles behalve leuk. Het is niet mijn doelgroep (ik wil graag het ziekenhuis in, werken als praktijkverpleegkundige of met kinderen werken), de ADL-zorg/basiszorg vind ik niet boeiend of uitdagend en ik werk in een team wat gewoonweg niet gezellig is. Bij ons in het team wordt er veel kritiek (in plaats van feedback) geleverd, wordt er meer over elkaar dan met elkaar gesproken en worden er vaak opmerkingen gemaakt die best wel laag zijn. Ook is het team niet echt collegiaal. Tevens speelt het mee dat ik enorm slecht begeleid word, ik het allemaal zelf maar een beetje mag uitzoeken en ik vaak met mijn ziel onder de arm de dingen doe die van mij worden verwacht. Al met al: de stage loopt niet echt goed of volledig naar wens.
Ik snap dat je ergens moet beginnen en ik snap ook echt dat er juist voor dit werk heel veel positiefs te melden is, maar het is gewoon echt niet mijn ding. Ook weet ik dat slechte begeleiding en te veel verantwoordelijkheden heel erg bekend is onder zorgstages. Ik weet dat ik zeker niet de enige ben. Maar het zorgt bij mij wel voor een vertekend beeld van de zorg, waardoor ik enorme twijfels begin te ontwikkelen.
Ook kom ik er steeds meer achter dat het harde werk dat de studie en het beroep vereist, te veel van me begint te eisen. Dit kan wellicht komen doordat ik wat mentale klachten heb (depressie zonder het neerslachtige en suïcidale gedeelte, ben vooral heel snel moe mentaal, alles kost veel energie, kan me slecht concentreren, heb weinig motivatie etc.) en ik merk dat regelmaat bij mij heel belangrijk is, waardoor die 9-tot-5 mentaliteit mij steeds meer aantrekt en dit vindt je weinig in de zorg... NB: ik ben echt niet beroerd om hard te werken (het feit dat ik de havo en het propedeusejaar van de hbo-v allebei op cum laude niveau heb gehaald zegt genoeg), maar hard werken voor iets waar niet mijn interesse of passie ligt maakt het dat ik op dit moment door best wel zwaar weer ga, De zorg heeft al vanaf kleins af aan mijn passie en ik zou niet weten wat ik anders zou moeten doen, ik vind de opleiding theoretisch gezien enorm leuk. Maar de stage doet me afschrikken en ik ben bang dat ik gewoon simpelgezegd niet gemaakt ben voor het vak en ik het gewoon niet aan kan.
Ik heb al een gesprek met mijn studieloopbaanbegeleider gehad, maar hier werd ik niet veel wijzer van. Haar antwoord was dat ik me maar gewoon alvast moet oriënteren op iets anders en ik ondertussen maar door de zure appel heen moet bijten. Ik ben van plan om sowieso dit studiejaar af te maken omdat ik het wel nog de kans wil geven. Maar het beeld van de zorg wat ik nu heb door stage, adl-zorg/basiszorg en alles behalve dan een 9-tot-5 mentaliteit, houd me enorm tegen. Ik zit echt met de handen in het haar. Is hier iemand met ervaring in andere zorg dan de adl-zorg/basiszorg of met een 9-tot-5 mentaliteit in de zorg? Of is hier iemand die ervaring heeft met twijfels aan de hbo-v of een slechte stage en zo ja, hoe ging je hiermee om?
maandag 26 oktober 2020 om 19:14
Ik houd het even vaag want nogal herkenbaar, maar ik ontplooide wat initiatieven dit jaar: foei Maria! Nooit meer doen he....
Met de vriendelijke groeten van de examencommissie
, en ik hoop dat je doorzet!
maandag 26 oktober 2020 om 19:23
Trouwens over mijn kijk op adl-zorg/basiszorg: het is absoluut niet respectloos bedoeld. Juist deze zorg is heel belangrijk. En ik vind het ook echt niet verschrikkelijk om te doen, maar ik merk dat mijn interesse er niet echt in ligt. Maar misschien komt dat ook wel doordat mijn beeld van de adl-zorg op dit moment is om ouderen, die helemaal incontinent zijn en onder de urine en de deficatie zitten, op te moeten poetsen terwijl ze enorm verward zijn en agressief gedrag naar je vertonen. Ik vind het zo lastig want ik kan er niets mee. Het klinkt even heel lullig geschetst (sorry daarvoor), maar dit is hoe de adl-zorg er 9/10 keer uitziet bij mijn afdeling. Kan misschien ook doordat ze mij telkens alleen naar de 'extreme' cliënten sturen. Heel kort en lullig gezegd: adl-zorg bij deze doelgroep is denk ik gewoon niet mijn ding, niet zo zeer de adl-zorg an sich.
maandag 26 oktober 2020 om 19:52
Een stage manke maken of breken. Rot ervaring kan er voor zorgen dat je niet meer verder wil in het werkveld.
Is zoeken naar een andere stage een optie??? Ik vind je stage begeleider van school wel erg makkelijk.... deze plek lijkt mij genomineerd voor de zwarte lijst.. is toch geen leerzame plek zo??
Is zoeken naar een andere stage een optie??? Ik vind je stage begeleider van school wel erg makkelijk.... deze plek lijkt mij genomineerd voor de zwarte lijst.. is toch geen leerzame plek zo??
maandag 26 oktober 2020 om 20:03
Ik werk zelf op een pg-afdeling en de uitdaging ligt niet op het mensen wassen en aankleden. De uitdaging ligt in; hoe geef ik deze mensen een fijne dag? Waar komt de agressie vandaan? Welke aspecten van de persoon, ziekte en omgeving spelen daarin een rol?
Wat kan iemand nog wel? Hoe kan ik die persoon daarin ondersteunen?
Stukje terminale zorg etc.
Daar kun je heel veel van leren maar dan moeten ze je wel de kans geven om op dat gebied ook mee te mogen denken.
Daarnaast zijn er zoveel verschillende rollen voor verpleegkundigen. Ik vond de revalidatie echt helemaal niks. De interne geneeskunde vond ik super interessant maar ouderenzorg heeft echt mijn hart.
Niks mis mee dat je de ouderenzorg niet leuk vind of niet jou ding. Dan weet je dat.
Wat kan iemand nog wel? Hoe kan ik die persoon daarin ondersteunen?
Stukje terminale zorg etc.
Daar kun je heel veel van leren maar dan moeten ze je wel de kans geven om op dat gebied ook mee te mogen denken.
Daarnaast zijn er zoveel verschillende rollen voor verpleegkundigen. Ik vond de revalidatie echt helemaal niks. De interne geneeskunde vond ik super interessant maar ouderenzorg heeft echt mijn hart.
Niks mis mee dat je de ouderenzorg niet leuk vind of niet jou ding. Dan weet je dat.
maandag 26 oktober 2020 om 20:14
Je vak is zóveel breder dan deze stages. Dat besef je pas echt bij andere stages, hoe groot de verschillen zijn. Als je zegt dat verpleegtechnische handelingen wel zijn wat je leuk vindt en je de studie zelf leuk vindt, zou het heel goed kunnen dat de revalidatie bijvoorbeeld of wat dan ook wel heel erg bij je past. Ik denk dat veel mensen in hun leven een blegh-stage hebben gehad waardoor ze gingen twijfelen aan hun vak, maar achteraf blij zijn met de ervaring en het in een andere tak erg naar hun zin hebben. Niet opgeven hoor, je klinkt best wel op je plek als verpleegkundige in wording (-:
maandag 26 oktober 2020 om 20:28
Voor mij al 20 jaar geleden, maar ik zat deels in hetzelfde, had een doel voor ogen, maar mn stages met een andere doelgroep vond ik minder leuk. Dit in combinatie met destijds een chronische aandoening maakte dat ik ben gestopt na het 2e jaar.
Nog steeds spijt van, heb een prima baan nu, ook in de zorg maar dan een heel andere tak, maar als ik had doorgezet had ik bijv ook teamleider of afdelingshoofd in het zkh kunnen zijn (en daarmee wat meer regelmaat in kunnen bouwen)
Geef het nog even kans, iig tot een volgende stage die wel meer richting je interessegebied ligt.
Nog steeds spijt van, heb een prima baan nu, ook in de zorg maar dan een heel andere tak, maar als ik had doorgezet had ik bijv ook teamleider of afdelingshoofd in het zkh kunnen zijn (en daarmee wat meer regelmaat in kunnen bouwen)
Geef het nog even kans, iig tot een volgende stage die wel meer richting je interessegebied ligt.
maandag 26 oktober 2020 om 20:29
Beste xnightmare,
Ik heb zelf HBO-V gestudeerd en ik ben nu werkzaam als docent Verpleegkunde. Uit mijn eigen ervaring als student weet ik nog dat soms een stage erg leuk kan zijn (geeft veel energie) of dat het minder kan zijn. Studeren op zich kost als veel energie, het is heel anders dan wanneer je alleen werkt. Na mijn eerste stage ooit in de ouderenzorg was ik bijna gestopt met de opleiding. Ik was op dat moment 17 jaar oud en ik schrok enorm van wat op mij af kwam. Later begreep ik dat mijn werkbegeleiders mij hierin beter in hadden kunnen begeleiden. Ik werd veel alleen gelaten op de afdeling en ik kreeg praktisch geen begeleiding. "Je doet toch HBO-V? Dan weet je toch alles al?". Dat waren opmerkingen die ik toen te horen kreeg. Toch heb ik toen doorgezet omdat in de zorg mijn hart lag (en nog ligt). Tijdens mijn hele HBO-V studie wist ik nog niet welke richting ik op wilde. Dat hoeft ook niet. Na mate je ouder wordt verandert ook je belangstelling en interesse. Tijdens een HBO opleiding ga jij ook groeien als mens.
Ik heb precies hetzelfde gevoeld als jou. Ik voelde me tijdens stages erg onzeker omdat iedereen mij op de vingers keek (was niet zo, maar zo voel jij je als student). Ook stelde ik mezelf steeds de vraag of ik de grote verantwoordelijkheid wel aan kon. Je hebt immers te maken met mensen en soms ook met leven en dood. Op het einde van mijn studie had ik juist veel zin om aan de slag te gaan en ik ben toen ook vol zelfvertrouwen aan de slag gegaan in het ziekenhuis.
ADL basiszorg is iets wat erbij hoort in de zorgverlening. Nu tijdens je basisstage ligt de focus daar echt op, je moet het immers onder de knie krijgen. In je 3e en 4e jaars stage zul je merken dat ook andere aspecten van het beroep belangrijk zijn: klinisch redeneren, preventie, regie, voorlichting geven etc. Als het goed is krijg je dan ook andere richtingen van de zorg te zien.
Wat zou jij graag verder willen leren tijdens deze stage? Misschien dat jij je leerdoelen daarop kunt richten? Zorg ervoor dat je regelmatig om feedback vraagt bij je werkbegeleiders. Op die manier kun je beter je ontwikkeling in de gaten houden en ook richting geven. Ook moet jij je stagedocent van school goed op de hoogte te houden. Wanneer het moeizaam gaat ivm je depressieklachten kun jij misschien hulp vragen van SLB'er. Je SLB'er heeft soms weer een andere kijk op de situatie en kan jou hierin begeleiden. Verder zijn er binnen hogescholen studentenpsychologen aanwezig.
En waarom ben ik nu docent en geen verpleegkundige meer? Ik wil graag studenten als jou opleiden en ze warm maken voor de zorg. Het is een mooi vak en en het biedt heel veel verschillende mogelijkheden. Na de HBO-V kun je alle kanten op en heb je nog steeds veel mogelijkheden. Het is niet zo dat je dan 45 jaar in de zorg MOET werken.
Verder nog een klein puntje. Met je minor (leerjaar 3 of 4) kun jij je studie een "eigen kleur" geven. Heb jij je al georiënteerd op de mogelijkheden?
Ik heb zelf HBO-V gestudeerd en ik ben nu werkzaam als docent Verpleegkunde. Uit mijn eigen ervaring als student weet ik nog dat soms een stage erg leuk kan zijn (geeft veel energie) of dat het minder kan zijn. Studeren op zich kost als veel energie, het is heel anders dan wanneer je alleen werkt. Na mijn eerste stage ooit in de ouderenzorg was ik bijna gestopt met de opleiding. Ik was op dat moment 17 jaar oud en ik schrok enorm van wat op mij af kwam. Later begreep ik dat mijn werkbegeleiders mij hierin beter in hadden kunnen begeleiden. Ik werd veel alleen gelaten op de afdeling en ik kreeg praktisch geen begeleiding. "Je doet toch HBO-V? Dan weet je toch alles al?". Dat waren opmerkingen die ik toen te horen kreeg. Toch heb ik toen doorgezet omdat in de zorg mijn hart lag (en nog ligt). Tijdens mijn hele HBO-V studie wist ik nog niet welke richting ik op wilde. Dat hoeft ook niet. Na mate je ouder wordt verandert ook je belangstelling en interesse. Tijdens een HBO opleiding ga jij ook groeien als mens.
Ik heb precies hetzelfde gevoeld als jou. Ik voelde me tijdens stages erg onzeker omdat iedereen mij op de vingers keek (was niet zo, maar zo voel jij je als student). Ook stelde ik mezelf steeds de vraag of ik de grote verantwoordelijkheid wel aan kon. Je hebt immers te maken met mensen en soms ook met leven en dood. Op het einde van mijn studie had ik juist veel zin om aan de slag te gaan en ik ben toen ook vol zelfvertrouwen aan de slag gegaan in het ziekenhuis.
ADL basiszorg is iets wat erbij hoort in de zorgverlening. Nu tijdens je basisstage ligt de focus daar echt op, je moet het immers onder de knie krijgen. In je 3e en 4e jaars stage zul je merken dat ook andere aspecten van het beroep belangrijk zijn: klinisch redeneren, preventie, regie, voorlichting geven etc. Als het goed is krijg je dan ook andere richtingen van de zorg te zien.
Wat zou jij graag verder willen leren tijdens deze stage? Misschien dat jij je leerdoelen daarop kunt richten? Zorg ervoor dat je regelmatig om feedback vraagt bij je werkbegeleiders. Op die manier kun je beter je ontwikkeling in de gaten houden en ook richting geven. Ook moet jij je stagedocent van school goed op de hoogte te houden. Wanneer het moeizaam gaat ivm je depressieklachten kun jij misschien hulp vragen van SLB'er. Je SLB'er heeft soms weer een andere kijk op de situatie en kan jou hierin begeleiden. Verder zijn er binnen hogescholen studentenpsychologen aanwezig.
En waarom ben ik nu docent en geen verpleegkundige meer? Ik wil graag studenten als jou opleiden en ze warm maken voor de zorg. Het is een mooi vak en en het biedt heel veel verschillende mogelijkheden. Na de HBO-V kun je alle kanten op en heb je nog steeds veel mogelijkheden. Het is niet zo dat je dan 45 jaar in de zorg MOET werken.
Verder nog een klein puntje. Met je minor (leerjaar 3 of 4) kun jij je studie een "eigen kleur" geven. Heb jij je al georiënteerd op de mogelijkheden?
maandag 26 oktober 2020 om 21:24
Ambulante verslavingszorg.. mijn dagelijkse handelingen: Luisteren, luisteren, luisteren en een beetje pratenxnightgmare schreef: ↑26-10-2020 19:11Deze reactie vind ik heel fijn en verademend! Mag ik vragen welke functie je doet en wat voor handelingen je zoal doet? Ik merk dat mijn interesse echt ligt in de verpleegtechnische handelingen haha. Wat betreft de stages: zo denk ik er ook over. Ik denk echt vanuit deze stage omdat het mijn enige referentiepunt is natuurlijk. En voor nu verpest het een hoop. Ik hoop echt dat, door verhalen en ervaringen op te doen (ik probeer een keertje mee te lopen in het ziekenhuis bijvoorbeeld), dat dat referentiepunt verandert. Dankjewel voor je begripvolle reactie!
dinsdag 27 oktober 2020 om 16:47
dinsdag 27 oktober 2020 om 21:45
Sja, ik heb hbo-v gedaan, een specialisatie, en daarna nog manp. Ik herken wat je zegt, ik heb mijn opleidingen ook als ondermaats ervaren en als weinig opbouwend. Het is inderdaad vaak kritiek leveren, schools, kijken of je overeind blijft staan, het heeft mij vaak niet doen groeien, maat met momenten me heel onzeker gemaakt. Het had vaak niks meer te maken met het vak, maar met individuen die zich willen manifesteren als ‘belangrijk’ of wat dan ook.
Toevallig ben ik diep aan het nadenken of ik nog werkzaam wil zijn als verpleegkundige.
Toevallig ben ik diep aan het nadenken of ik nog werkzaam wil zijn als verpleegkundige.
Geloof niet alles wat je denkt.
dinsdag 27 oktober 2020 om 21:49
Dank voor alle reacties! Het is voor mij lastig om op alles inhoudelijk te reageren maar na heel wat nadenken ben ik er denk ik achter wat bij mij het probleem is. Ik vind de opleiding theoretisch gezien heel interessant, maar ik denk dat ik niet geschikt ben voor het vak. Het idee dat ik straks weekenddiensten en nachtdiensten en al moet gaan draaien, die een aanslag op mijn sociale leven gaat hebben (terwijl mijn sociale leven mij sterk houdt, mentaal gezien), maakt me oprecht heel verdrietig. En ja ik weet het, het komt zeikerig over. En ja, ik wist waar ik aan begon met de hbo-v. Ik dacht dat ik het kon, maar nu met stage kom ik erachter dat het me heel erg tegen staat. Het is voor mij persoonlijk mentaal niet gezond. Tevens merk ik dat ik de hbo-v succesvol voldoe tot nu toe en ik het niveau wel aankan, echter is het met mijn persoonlijke omstandigheden te veel. Ik merk dat ik nu al zo veel moet inleveren en dit maakt mij enorm ongelukkig. Laat staan als ik dit voor de rest van mijn leven moet doen... Ik denk dat ik de zorg niet aan ga kunnen. Klinkt heel zwak, is het misschien ook. Maar als ik nu al struggle, hoe moet dat straks dan?
Desondanks maak ik het tweede jaar af, maar ik ga mij oriënteren op verpleegkundige beroepen die toch die 9-5 mentaliteit hebben en die mij echt interesseren. Tevens ga ik mij oriënteren op een plan B, mijn tweede studiekeuze, namelijk de PABO. Dit leek mij ook altijd wel leuk, maar de zorg nam de voorhand. Maar nu ik dus stage loop en besef dat het me op het moment allemaal zo zwaar valt (en dit echt te linken is aan de opleiding) en het verpleegkundig beroep me steeds meer gaat tegenstaan...
Ik vind het alleen zo jammer om toe te geven. Ik heb al zoveel tijd en energie en geld (moet maximaal lenen i.v.m. eigen woning et cetera) erin gestoken en zit straks op de helft, om nu te stoppen voelt zonde. Maar als ik me besef dat ik dit mijn hele leven moet doen vraag ik mij af in hoeverre dit tegenover mijn geluk staat... Geeft natuurlijk niet de garantie dat stoppen en iets anders studeren mij gelukkig gaat maken maar oriënteren is denk ik wel heel belangrijk.
Desondanks maak ik het tweede jaar af, maar ik ga mij oriënteren op verpleegkundige beroepen die toch die 9-5 mentaliteit hebben en die mij echt interesseren. Tevens ga ik mij oriënteren op een plan B, mijn tweede studiekeuze, namelijk de PABO. Dit leek mij ook altijd wel leuk, maar de zorg nam de voorhand. Maar nu ik dus stage loop en besef dat het me op het moment allemaal zo zwaar valt (en dit echt te linken is aan de opleiding) en het verpleegkundig beroep me steeds meer gaat tegenstaan...
Ik vind het alleen zo jammer om toe te geven. Ik heb al zoveel tijd en energie en geld (moet maximaal lenen i.v.m. eigen woning et cetera) erin gestoken en zit straks op de helft, om nu te stoppen voelt zonde. Maar als ik me besef dat ik dit mijn hele leven moet doen vraag ik mij af in hoeverre dit tegenover mijn geluk staat... Geeft natuurlijk niet de garantie dat stoppen en iets anders studeren mij gelukkig gaat maken maar oriënteren is denk ik wel heel belangrijk.
dinsdag 27 oktober 2020 om 22:01
Waar komt die kreet “9-5 mentaliteit” nou toch ineens vandaan? Er is niks mis met regelmatigheid in je leven willen omdat je dat fijner vindt en je daar beter op functioneert.
Ik heb na de HBO-V geen onregelmatig dienstverband meer gehad, omdat ik me daar lichamelijk een geestelijk niet goed bij voel, ik raak uitgeput daarvan. En dat zegt niks over iemands ‘mentaliteit’. Het gaat over doen wat bij je past, en gelukkig valt er genoeg te kiezen.
Ik heb na de HBO-V geen onregelmatig dienstverband meer gehad, omdat ik me daar lichamelijk een geestelijk niet goed bij voel, ik raak uitgeput daarvan. En dat zegt niks over iemands ‘mentaliteit’. Het gaat over doen wat bij je past, en gelukkig valt er genoeg te kiezen.
Geloof niet alles wat je denkt.
dinsdag 27 oktober 2020 om 22:13
Ik werk ambulant omdat ik het slecht doe op wisselende diensten (en vooral op nachtdiensten). Mijn werk lijdt er niet onder, maar andere aspecten van mijn leven wel. En toen ik kinderen kreeg, besloot ik dat niet meer te doen.
Ik denk dat dit jaar afmaken heel verstandig is.. en ik denk dat de hbo-v zich pas echt ontvouwt in het derde jaar, als je je minor kiest.
Ik denk dat dit jaar afmaken heel verstandig is.. en ik denk dat de hbo-v zich pas echt ontvouwt in het derde jaar, als je je minor kiest.
dinsdag 27 oktober 2020 om 23:43
Ik heb de hbo-v gedaan en afgerond. De stages vond ik echt niet leuk. Alleen de laatste stage bij de GGD was leuk. Slechte begeleiding, mensen hadden geen tijd voor je, hoge werkdruk. Er werd zelfs gezucht en geklaagd dat ‘al die leerlingen en stagiaires’ maar vervelend waren want ze hadden al genoeg te doen, gewoon waar je bij stond. Ik heb jankend op de wc gezeten dat ik naar huis wilde omdat ik het niet leuk vond. Verpleeghuis vond ik al helemaal verschrikkelijk.
En nu... Nu heb ik een hartstikke leuke baan als wijkverpleegkundige, werk vaste dagen en bijna altijd overdag. Heb het naar mijn zin en ga met plezier naar mn werk. En, tegenwoordig begeleid ik zelf stagiaires en maak daar wel tijd voor!! En daar hoor ik precies dezelfde verhalen van dat niemand de stages leuk vind en ze alleen slechte ervaringen hebben.... De zorg heeft qua stagiaires begeleiden echt nog een hele hoop te leren...
En nu... Nu heb ik een hartstikke leuke baan als wijkverpleegkundige, werk vaste dagen en bijna altijd overdag. Heb het naar mijn zin en ga met plezier naar mn werk. En, tegenwoordig begeleid ik zelf stagiaires en maak daar wel tijd voor!! En daar hoor ik precies dezelfde verhalen van dat niemand de stages leuk vind en ze alleen slechte ervaringen hebben.... De zorg heeft qua stagiaires begeleiden echt nog een hele hoop te leren...
woensdag 28 oktober 2020 om 07:52
Deze conclusie vanuit 1 stage en een nog zeer beperkte blik op het vak, en vanuit vooral je huidige emotie/depressie/overvraging beredeneerd, is echt ontzettend zonde. Dikke kans dat je hier heel anders over denkt als je in rustiger vaarwater zit en écht kunt reflecteren op de situatie. Of als je door een fijne stage weer je studie aan iets fijns kunt koppelen en het gevoel kan hervinden waarmee je hier ooit voor koos, i.p.v. enkel aan je huidige realiteit. Zolang je nog in deze stage zit en je dagen gevuld zijn met tegenzin kun je echt niets zinnigs zeggen over of je door moet willen met deze studie. Echt niet. Je blik is nu te vernauwd door alles.
Neem desnoods een tussenjaar om te reflecteren vanuit rust, of geef even voorrang aan therapie, maar gezien wat je beschrijft zou je je op termijn wel eens enorm voor je kop kunnen gaan slaan als je van studie wisselt en je overmatig laat meeslepen door je huidige rotgevoel. Je passie voor de theorie in de studie en wat je schrijft over je interesse voor de zorg zegt een hele hoop en een 9-5 baan is met dit papiertje echt probleemloos te creëren.
Houd even vol, zoek steun waar je kan, klaag over hoe niet fijn je je hierbij voelt, huil uit, wat dan ook. Nog een paar weekjes afzien helaas. Maar trek geen te grote conclusies vanuit 1 ontzettende rotperiode en een vernauwde blik op je situatie. Je klinkt hartstikke op je plek in het vak zelf. Sterkte!
Neem desnoods een tussenjaar om te reflecteren vanuit rust, of geef even voorrang aan therapie, maar gezien wat je beschrijft zou je je op termijn wel eens enorm voor je kop kunnen gaan slaan als je van studie wisselt en je overmatig laat meeslepen door je huidige rotgevoel. Je passie voor de theorie in de studie en wat je schrijft over je interesse voor de zorg zegt een hele hoop en een 9-5 baan is met dit papiertje echt probleemloos te creëren.
Houd even vol, zoek steun waar je kan, klaag over hoe niet fijn je je hierbij voelt, huil uit, wat dan ook. Nog een paar weekjes afzien helaas. Maar trek geen te grote conclusies vanuit 1 ontzettende rotperiode en een vernauwde blik op je situatie. Je klinkt hartstikke op je plek in het vak zelf. Sterkte!
woensdag 28 oktober 2020 om 08:07
Er zijn zoveel specialisaties. Niet elke verpleegkundige werkt in onregelmatige diensten. Een deel doet helemaal geen ADL taken. Op de Pabo/een school heb je ook nadelen: zoals mondige ouders, hele hoge werkdruk, lange dagen, vaak geen pauzes, alleen tijdens schoolvakanties een dure vakantie kunnen boeken, ..etc.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
woensdag 28 oktober 2020 om 08:52
mijn vader mag naar jouMissMonkeyy schreef: ↑26-10-2020 20:03Ik werk zelf op een pg-afdeling en de uitdaging ligt niet op het mensen wassen en aankleden. De uitdaging ligt in; hoe geef ik deze mensen een fijne dag? Waar komt de agressie vandaan? Welke aspecten van de persoon, ziekte en omgeving spelen daarin een rol?
Wat kan iemand nog wel? Hoe kan ik die persoon daarin ondersteunen?
Stukje terminale zorg etc.
woensdag 28 oktober 2020 om 10:30
Goedendag zeg, ik vind eerlijk gezegd wel dat je je aanstelt. Ik heb niveau 3, 4, 5 en een specialistische vervolgstudie gevolgd.
Stages zijn ervoor om erachter te komen wat je leuk vindt en waar je kwaliteiten liggen. Voordat ik aan een opleiding in de zorg begon, had ik ook alleen maar de focus op het ziekenhuis. 2 stages daar gevolgd (naast allerlei andere stages, waaronder ook de PG, maar ook de somatiek, revalidatie, thuiszorg, GGD, ziekenhuis stage in Azië ) en ik ben in het ziekenhuis erachter gekomen dat ik daar alleen nog naartoe wil, als mijn gezondheid ertoe leid dat ik geholpen moet worden. Echt waar, niks voor mij.
Ik zou je als advies willen geven om te kijken naar de positieve dingen van je stage. Je zit in je tweede leerjaar dus je hebt nog 3 jaar te gaan. Je hebt nog zoveel te leren. Met name in de praktijk als hbo-v en afkomstig vanaf de havo, want geloof me, dat heb je echt nog niet na 2 jaar. Gooi de deuren niet dicht, zet door, maar laat je vooral verrassen! Misschien lijkt de psychiatrie je wel heel erg leuk, weet jij veel. Het is een ontdekkingsreis, geen detacheringsbureau.
Stages zijn ervoor om erachter te komen wat je leuk vindt en waar je kwaliteiten liggen. Voordat ik aan een opleiding in de zorg begon, had ik ook alleen maar de focus op het ziekenhuis. 2 stages daar gevolgd (naast allerlei andere stages, waaronder ook de PG, maar ook de somatiek, revalidatie, thuiszorg, GGD, ziekenhuis stage in Azië ) en ik ben in het ziekenhuis erachter gekomen dat ik daar alleen nog naartoe wil, als mijn gezondheid ertoe leid dat ik geholpen moet worden. Echt waar, niks voor mij.
Ik zou je als advies willen geven om te kijken naar de positieve dingen van je stage. Je zit in je tweede leerjaar dus je hebt nog 3 jaar te gaan. Je hebt nog zoveel te leren. Met name in de praktijk als hbo-v en afkomstig vanaf de havo, want geloof me, dat heb je echt nog niet na 2 jaar. Gooi de deuren niet dicht, zet door, maar laat je vooral verrassen! Misschien lijkt de psychiatrie je wel heel erg leuk, weet jij veel. Het is een ontdekkingsreis, geen detacheringsbureau.
schatkaart wijzigde dit bericht op 28-10-2020 11:57
1.27% gewijzigd
woensdag 28 oktober 2020 om 11:47
Wat is je probleem? Dat je je spiegelt aan verpleegkundigen die wél die 24/7 werken mentaliteit hebben en jij merkt dat dat niet bij je past?
Psychiatrie, verslavingszorg, dialyse verpleegkundige, consultatie bureau, wondverpleegkundige, diabetes verpleegkundige, thuiszorg, POH, GGD, bedrijfsverpleegkundige, poli oncologie, revalidatie, indicator zorg voor de gemeente, onderdeel sociaal team, sanguin bloed- en plasma bank, hospice zorg... Er zijn zoveel plekken waar je overdag kunt werken als verpleegkundige die passen bij je. Leer idd vooral ook van wat je niet wilt. En tot die tijd door de zure appel bijten. Er is door de krapte in de zorg veel pick en choose straks voor je. Realiseer je hoeveel rust het kan geven als je eenmaal dat papiertje op zak hebt. Al die andere studie opties maar blijven overwegen kan ook stress en onrust opleveren.
En misschien voor nu ook blij zijn dat je 'maar' 3 dagen per week op de pg staat en de andere dagen gewoon kun studeren. Je daardoor zelfs doordeweeks nog een escape kunt ervaren.
Psychiatrie, verslavingszorg, dialyse verpleegkundige, consultatie bureau, wondverpleegkundige, diabetes verpleegkundige, thuiszorg, POH, GGD, bedrijfsverpleegkundige, poli oncologie, revalidatie, indicator zorg voor de gemeente, onderdeel sociaal team, sanguin bloed- en plasma bank, hospice zorg... Er zijn zoveel plekken waar je overdag kunt werken als verpleegkundige die passen bij je. Leer idd vooral ook van wat je niet wilt. En tot die tijd door de zure appel bijten. Er is door de krapte in de zorg veel pick en choose straks voor je. Realiseer je hoeveel rust het kan geven als je eenmaal dat papiertje op zak hebt. Al die andere studie opties maar blijven overwegen kan ook stress en onrust opleveren.
En misschien voor nu ook blij zijn dat je 'maar' 3 dagen per week op de pg staat en de andere dagen gewoon kun studeren. Je daardoor zelfs doordeweeks nog een escape kunt ervaren.
