Studie hbo-v, maar twijfels na stage...

Hey medeforummers,

Ik had een tijdje geleden een topic geopend over het feit dat ik twijfels heb aan de hbo-v. Dit mede nadat ik begonnen was met mijn stage 7 weken geleden. Ik zal jullie wat loepwerk besparen: ik ben een tweedejaars hbo-v studente en loop momenteel mijn eerste stage op een pg-afdeling in een verpleeghuis. Deze stage vind ik alles behalve leuk. Het is niet mijn doelgroep (ik wil graag het ziekenhuis in, werken als praktijkverpleegkundige of met kinderen werken), de ADL-zorg/basiszorg vind ik niet boeiend of uitdagend en ik werk in een team wat gewoonweg niet gezellig is. Bij ons in het team wordt er veel kritiek (in plaats van feedback) geleverd, wordt er meer over elkaar dan met elkaar gesproken en worden er vaak opmerkingen gemaakt die best wel laag zijn. Ook is het team niet echt collegiaal. Tevens speelt het mee dat ik enorm slecht begeleid word, ik het allemaal zelf maar een beetje mag uitzoeken en ik vaak met mijn ziel onder de arm de dingen doe die van mij worden verwacht. Al met al: de stage loopt niet echt goed of volledig naar wens.

Ik snap dat je ergens moet beginnen en ik snap ook echt dat er juist voor dit werk heel veel positiefs te melden is, maar het is gewoon echt niet mijn ding. Ook weet ik dat slechte begeleiding en te veel verantwoordelijkheden heel erg bekend is onder zorgstages. Ik weet dat ik zeker niet de enige ben. Maar het zorgt bij mij wel voor een vertekend beeld van de zorg, waardoor ik enorme twijfels begin te ontwikkelen.

Ook kom ik er steeds meer achter dat het harde werk dat de studie en het beroep vereist, te veel van me begint te eisen. Dit kan wellicht komen doordat ik wat mentale klachten heb (depressie zonder het neerslachtige en suïcidale gedeelte, ben vooral heel snel moe mentaal, alles kost veel energie, kan me slecht concentreren, heb weinig motivatie etc.) en ik merk dat regelmaat bij mij heel belangrijk is, waardoor die 9-tot-5 mentaliteit mij steeds meer aantrekt en dit vindt je weinig in de zorg... NB: ik ben echt niet beroerd om hard te werken (het feit dat ik de havo en het propedeusejaar van de hbo-v allebei op cum laude niveau heb gehaald zegt genoeg), maar hard werken voor iets waar niet mijn interesse of passie ligt maakt het dat ik op dit moment door best wel zwaar weer ga, De zorg heeft al vanaf kleins af aan mijn passie en ik zou niet weten wat ik anders zou moeten doen, ik vind de opleiding theoretisch gezien enorm leuk. Maar de stage doet me afschrikken en ik ben bang dat ik gewoon simpelgezegd niet gemaakt ben voor het vak en ik het gewoon niet aan kan.

Ik heb al een gesprek met mijn studieloopbaanbegeleider gehad, maar hier werd ik niet veel wijzer van. Haar antwoord was dat ik me maar gewoon alvast moet oriënteren op iets anders en ik ondertussen maar door de zure appel heen moet bijten. Ik ben van plan om sowieso dit studiejaar af te maken omdat ik het wel nog de kans wil geven. Maar het beeld van de zorg wat ik nu heb door stage, adl-zorg/basiszorg en alles behalve dan een 9-tot-5 mentaliteit, houd me enorm tegen. Ik zit echt met de handen in het haar. Is hier iemand met ervaring in andere zorg dan de adl-zorg/basiszorg of met een 9-tot-5 mentaliteit in de zorg? Of is hier iemand die ervaring heeft met twijfels aan de hbo-v of een slechte stage en zo ja, hoe ging je hiermee om?

Dank voor alle reacties! Zoals ik in de OP al aangeef, heeft de stage echt een grote rol binnen mijn twijfels voor de studie. Ik weet dat er 9-tot-5 mentaliteit opties zijn en dat er veel meer is dan de adl-zorg/basiszorg, maar ik zie door de bomen het bos niet meer en weet mijn god niet meer aan welke functies ik binnen het verpleegkundig beroep meer moet denken. Ik wil de stage daarom ook niet alles-bepalend laten zijn, vandaar dat ik sowieso dit studiejaar afmaak. Het is ook niet zo zeer dat ik wil stoppen, maar ik ben gewoon zo bang dat ik niet voor het vak gemaakt ben (lees: het niet aankan) gezien het me zoveel energie en tijd kost en het me nu gewoon geen plezier geeft, waardoor ik gewoon niet meer weet wat ik moet. Helaas is het niet mogelijk om van afdeling of stage te switchen, gezien ik al bijna op de helft van de stage zit (7e week van de 20 weken) en dat sowieso geen mogelijkheid is. Daarnaast zou het weinig verschil uitmaken, want de tweedejaars stage is een verplichte ouderenstage en is gericht op adl-zorg/basiszorg... Kwestie van door de zure appel heen bijten maar oh oh oh wat is die appel me zuur.... Ik word er op het moment dood ongelukkig van.

mara2 schreef: ↑

26-10-2020 18:53

Ik heb je geloept.

Moeilijk situaties thuis.

Misschien is het een idee om een stapje terug te doen. Is het nu te veel icm met wat je voor nare situaties je in een ander topic schrijft.

Soms moet je een stapje terug doen voor nu. Om rust te krijgen.
En meer structuur.

Hierboven stond een leuk verhaal over doktersassitente. Is dat niks.
Ik zou nu wat zoeken wat nu minder heftig is. En meer structuur.

Sterkte

Ik had gehoopt dat niemand zou loepen haha, omdat die situatie nu niet meer van kracht is. Ik woon nu op mijzelf in een appartementje, heb afstand genomen van mijn vader en heb doormiddel van therapie het overlijden van mijn moeder en de situatie na haar overlijden verwerkt. Dit speelt nu ook geen rol meer in mijn leven. Tevens is de beschreven relatie voorbij en heb ik sinds vorig jaar oktober een vriend die heel goed voor me is en die een veel betere, stabielere relatie biedt dan mijn vorige vriend. Dus die situatie is niet meer van toepassing, gelukkig . Buiten de rotperiode die ik nu doorsta door de vervelende stage en de studietwijfels gaat alles eigenlijk super goed, dus dat is het probleem niet. Wel mijn mentale klachten, die juist nu door de situatie met de studie op komen draven.

Wat betreft zelf de regie nemen, de mond open trekken en kritisch zijn: dit zijn vaardigheden die ik goed beheers en die ik steeds beter weer aan het ontwikkelen ben met dank aan de studie. Ik spreek ook tegen mijn stagedocente en begeleiders over de situatie, maar zij helpen mij niet echt verder. Ik krijg een beetje het idee dat ze vinden dat ik mij aanstel of dat ze me simpelweg 'in het vak' willen houden. Klinkt heel lullig, maar dat idee krijg ik echt heel erg. Overigens ook andere studenten met dezelfde ervaringen. Ik loop overigens 24 uur in de week stage, waarnaast ik nog 2 college dagen heb en ik nog vele verslagen moet maken en ik 252 punten voor het kwaliteitsregister moet behalen dit jaar. Met andere woorden: enorm druk haha

-Dudette- schreef: ↑

26-10-2020 18:55

Herkenbaar en doorzetten loont.

Na zeven jaar ploeteren de hbo-v afgerond (1,5 jaar vrijwel niets gedaan door faalangst en twijfels) en inmiddels zeer gelukkig in een ambulante 9-5 baan, altijd nog in de zorg.

Als je een leuke stageplek tegen gaat komen, ga je het voelen. En als je de studie zelf wel leuk en interessant vindt, denk ik dat je wel goed zit.

Er zitten gewoon rotstages tussen. Gelukkig mag je later zelf kiezen waar je wilt werken

Deze reactie vind ik heel fijn en verademend! Mag ik vragen welke functie je doet en wat voor handelingen je zoal doet? Ik merk dat mijn interesse echt ligt in de verpleegtechnische handelingen haha. Wat betreft de stages: zo denk ik er ook over. Ik denk echt vanuit deze stage omdat het mijn enige referentiepunt is natuurlijk. En voor nu verpest het een hoop. Ik hoop echt dat, door verhalen en ervaringen op te doen (ik probeer een keertje mee te lopen in het ziekenhuis bijvoorbeeld), dat dat referentiepunt verandert. Dankjewel voor je begripvolle reactie!