Relaties
alle pijlers
Constante discussies
maandag 2 november 2020 om 07:02
Lieve Viva-dames,
Ik (24) heb sinds 8 maanden een relatie. De eerste paar maanden van de relatie waren perfect. Ondanks de intelligentie lockdown en het feit dat we nauwelijks dingen buitenshuis konden doen, hebben we het heel gezellig gehad samen en elkaar erg goed leren kennen. Vanaf de zomer heb ik echter last van paniekaanvallen, die helaas steeds heftiger voorkomen. Ik sta hiervoor gelukkig al op een wachtlijst om bij de psycholoog terecht te kunnen.
Door deze paniekaanvallen word ik helaas erg onzeker en dit uit zich helaas ook in mijn relatie, waardoor het nu al een tijd lang minder goed gaat tussen ons. Door die onzekerheid ga ik bij het minste of geringste wat er misgaat twijfelen of mijn vriend mij nog wel leuk en aantrekkelijk vindt en of hij de relatie nog wel ziet zitten. Dit terwijl ik rationeel best weet dat het gewoon goed zit, maar de gevoelens van paniek overheersen dan. Hierdoor vraag ik constant weer bevestiging, wat voor de zoveelste keer ook irritant wordt voor mijn vriend en hij weer geïrriteerd raakt. Hierdoor wordt mijn paniek natuurlijk alleen maar groter. Uiteindelijk leidt dit er vaak toe dat ik helemaal in paniek ben, mijn vriend erg geïrriteerd raakt en soms uit irritatie dingen zegt die mij erg kwetsen, waardoor de discussie uit de hand loopt en we soms een uur over een klein dingetje aan het discussiëren zijn. Verder zijn we allebei erg koppig, wat de situatie ook erg lastig maakt. Na een tijdje rust kan ik vaak wel weer zien wat ik fout heb gedaan en geef ik dat toe, maar mijn vriend doet dat helaas eigenlijk niet. Ik vind het nadat zo'n discussie weer 'goed' is door mijn onzekerheid altijd erg moeilijk om bijvoorbeeld te gaan knuffelen omdat ik bang ben dat hij daar geen behoefte aan heeft, waardoor ik vaak afstandelijker blijf en het daardoor natuurlijk ook niet beter gaat. Ook voel ik me na zo'n discussie vaak heel schuldig omdat ik weer eens wat verkeerd heb opgevat, waardoor ik heel erg mijn best ga doen om de perfecte vriendin te zijn. Zo leg ik echter veel teveel druk op mezelf en gaat het juist alleen maar eerder mis.
Naast deze discussies hebben we natuurlijk ook heel veel leuke momenten samen. Mijn vriend vindt eigenlijk alles leuk om te doen, dus we proberen samen veel verschillende dingen uit. Wat we ook doen samen, ik vermaak me altijd ontzettend met hem en verveel me geen moment. Daarnaast steunt mijn vriend me enorm, ook met mijn paniekaanvallen, kan ik ontzettend goed met hem praten, voel ik me veilig bij hem, vind ik hem ontzettend aantrekkelijk. Kortom, ik wil dus ook niet dat het door deze discussies uitgaat. Ik wil juist (als de discussies minder zijn en het weer beter gaat met me) gaan samenwonen, samen een hondje nemen, uiteindelijk samen kinderen krijgen. Mijn vriend heeft ook aangegeven dat hij dit ondanks de discussies ook nog steeds ziet zitten met mij, maar dat die discussies natuurlijk wel minder moeten worden.
We hebben vannacht ook weer een discussie gehad. Iets wat ik goed bedoelde, is door de vermoeidheid van beide kanten best wel uit de hand gelopen, waardoor ik vannacht (en eigenlijk nog steeds) volledig in paniek was en hij dingen heeft gezegd die mij erg gekwetst hebben. Hier hebben we allebei uiteindelijk wel onze excuses voor aangeboden. De discussie van vannacht heeft ervoor gezorgd dat ik geen oog heb dichtgedaan. Mijn vriend is nu net naar zijn werk vertrokken en ik moet over een uur werken, maar ik ben helemaal kapot. We hebben vanochtend nog wel even geknuffeld maar er uiteraard niet meer over kunnen praten. Ik zie hem vanavond weer, maar ik word nu al helemaal onzeker. Rationeel weet ik wel dat het goed zit, maar ik ben zo bang dat hij er vandaag over gaat nadenken en het vanavond dan ineens toch uitmaakt of aangeeft dat zijn gevoel minder is geworden. Daarnaast ben ik door de vermoeidheid en paniek ook bang om vanavond weer een discussie te hebben en het erger te maken, in plaats van het weer gezellig met elkaar te hebben.
Dus, ik zoek eigenlijk tips. Tips om minder snel in paniek te schieten als iets anders is, waardoor er minder snel discussies ontstaan. En tips om te geloven dat het goed zit, ook na zo'n discussie. Ik wil heel graag dat deze relatie slaagt, heb me dit uiteraard al vaker voorgenomen, maar op de een of andere manier lukt dat me niet. Dus ik hoop dat ervaringen en tips van anderen me hier wel bij kunnen helpen. Alvast bedankt
Ik (24) heb sinds 8 maanden een relatie. De eerste paar maanden van de relatie waren perfect. Ondanks de intelligentie lockdown en het feit dat we nauwelijks dingen buitenshuis konden doen, hebben we het heel gezellig gehad samen en elkaar erg goed leren kennen. Vanaf de zomer heb ik echter last van paniekaanvallen, die helaas steeds heftiger voorkomen. Ik sta hiervoor gelukkig al op een wachtlijst om bij de psycholoog terecht te kunnen.
Door deze paniekaanvallen word ik helaas erg onzeker en dit uit zich helaas ook in mijn relatie, waardoor het nu al een tijd lang minder goed gaat tussen ons. Door die onzekerheid ga ik bij het minste of geringste wat er misgaat twijfelen of mijn vriend mij nog wel leuk en aantrekkelijk vindt en of hij de relatie nog wel ziet zitten. Dit terwijl ik rationeel best weet dat het gewoon goed zit, maar de gevoelens van paniek overheersen dan. Hierdoor vraag ik constant weer bevestiging, wat voor de zoveelste keer ook irritant wordt voor mijn vriend en hij weer geïrriteerd raakt. Hierdoor wordt mijn paniek natuurlijk alleen maar groter. Uiteindelijk leidt dit er vaak toe dat ik helemaal in paniek ben, mijn vriend erg geïrriteerd raakt en soms uit irritatie dingen zegt die mij erg kwetsen, waardoor de discussie uit de hand loopt en we soms een uur over een klein dingetje aan het discussiëren zijn. Verder zijn we allebei erg koppig, wat de situatie ook erg lastig maakt. Na een tijdje rust kan ik vaak wel weer zien wat ik fout heb gedaan en geef ik dat toe, maar mijn vriend doet dat helaas eigenlijk niet. Ik vind het nadat zo'n discussie weer 'goed' is door mijn onzekerheid altijd erg moeilijk om bijvoorbeeld te gaan knuffelen omdat ik bang ben dat hij daar geen behoefte aan heeft, waardoor ik vaak afstandelijker blijf en het daardoor natuurlijk ook niet beter gaat. Ook voel ik me na zo'n discussie vaak heel schuldig omdat ik weer eens wat verkeerd heb opgevat, waardoor ik heel erg mijn best ga doen om de perfecte vriendin te zijn. Zo leg ik echter veel teveel druk op mezelf en gaat het juist alleen maar eerder mis.
Naast deze discussies hebben we natuurlijk ook heel veel leuke momenten samen. Mijn vriend vindt eigenlijk alles leuk om te doen, dus we proberen samen veel verschillende dingen uit. Wat we ook doen samen, ik vermaak me altijd ontzettend met hem en verveel me geen moment. Daarnaast steunt mijn vriend me enorm, ook met mijn paniekaanvallen, kan ik ontzettend goed met hem praten, voel ik me veilig bij hem, vind ik hem ontzettend aantrekkelijk. Kortom, ik wil dus ook niet dat het door deze discussies uitgaat. Ik wil juist (als de discussies minder zijn en het weer beter gaat met me) gaan samenwonen, samen een hondje nemen, uiteindelijk samen kinderen krijgen. Mijn vriend heeft ook aangegeven dat hij dit ondanks de discussies ook nog steeds ziet zitten met mij, maar dat die discussies natuurlijk wel minder moeten worden.
We hebben vannacht ook weer een discussie gehad. Iets wat ik goed bedoelde, is door de vermoeidheid van beide kanten best wel uit de hand gelopen, waardoor ik vannacht (en eigenlijk nog steeds) volledig in paniek was en hij dingen heeft gezegd die mij erg gekwetst hebben. Hier hebben we allebei uiteindelijk wel onze excuses voor aangeboden. De discussie van vannacht heeft ervoor gezorgd dat ik geen oog heb dichtgedaan. Mijn vriend is nu net naar zijn werk vertrokken en ik moet over een uur werken, maar ik ben helemaal kapot. We hebben vanochtend nog wel even geknuffeld maar er uiteraard niet meer over kunnen praten. Ik zie hem vanavond weer, maar ik word nu al helemaal onzeker. Rationeel weet ik wel dat het goed zit, maar ik ben zo bang dat hij er vandaag over gaat nadenken en het vanavond dan ineens toch uitmaakt of aangeeft dat zijn gevoel minder is geworden. Daarnaast ben ik door de vermoeidheid en paniek ook bang om vanavond weer een discussie te hebben en het erger te maken, in plaats van het weer gezellig met elkaar te hebben.
Dus, ik zoek eigenlijk tips. Tips om minder snel in paniek te schieten als iets anders is, waardoor er minder snel discussies ontstaan. En tips om te geloven dat het goed zit, ook na zo'n discussie. Ik wil heel graag dat deze relatie slaagt, heb me dit uiteraard al vaker voorgenomen, maar op de een of andere manier lukt dat me niet. Dus ik hoop dat ervaringen en tips van anderen me hier wel bij kunnen helpen. Alvast bedankt
maandag 2 november 2020 om 17:59
maandag 2 november 2020 om 18:00
Dit vind ik gevaarlijk, zonder de juiste begeleiding van een psycholoog of professional.Wintervuur schreef: ↑02-11-2020 08:38Misschien zou je wat hebben aan een G schema tot je bij je psych terecht kan. Dit is een hulpmiddel om een gebeurtenis, gedachten, gevoel op een rijtje te zetten. Op YouTube staan er filmpjes met uitleg en op Google voorbeelden.
Het heeft vooral een cognitieve inslag, door je gedachten aan te sturen wat invloed heeft (uiteindelijk) op je gevoelens.
Sterkte!
woensdag 4 november 2020 om 07:53
Het klinkt als (verlatings)angst.
Je ervaart misschien een trigger van afwijzing. Kan van alles zijn, een blik van verveling, een toon van zijn stem, jaloezie etc. Na een trigger omstaat er vaak een primaire reactie zoals vluchten, vechten of bevriezen om dat gevoel van afwijzing niet te voelen. Discussies/ruzie is een vorm van vechten Je claimt hiermee zijn aanwezigheid en aandacht.
Daarom is het extra moeilijk om na een discussie normaal te doen. Zijn aandacht ontsnapt en je voelt je extra onzeker over je gedrag waardoor jezelf opnieuw triggert etc.
De oplossing zit in jezelf. Je moet je eigen triggers en onzekerheid leren verdragen. Op zulke momenten afstand nemen van je vriend en je eigen emoties gaan doorvoelen en reguleren. Juist niet gaan leunen maar zelf doen. Het vaker je dit doet hoe minder paniek dit brengt.
Investeer zoveel mogelijk in jezelf. Zelfliefde, hobby’s, gezondheid, vrienden/familie.
Dat bied kracht en vertrouwen.
Je ervaart misschien een trigger van afwijzing. Kan van alles zijn, een blik van verveling, een toon van zijn stem, jaloezie etc. Na een trigger omstaat er vaak een primaire reactie zoals vluchten, vechten of bevriezen om dat gevoel van afwijzing niet te voelen. Discussies/ruzie is een vorm van vechten Je claimt hiermee zijn aanwezigheid en aandacht.
Daarom is het extra moeilijk om na een discussie normaal te doen. Zijn aandacht ontsnapt en je voelt je extra onzeker over je gedrag waardoor jezelf opnieuw triggert etc.
De oplossing zit in jezelf. Je moet je eigen triggers en onzekerheid leren verdragen. Op zulke momenten afstand nemen van je vriend en je eigen emoties gaan doorvoelen en reguleren. Juist niet gaan leunen maar zelf doen. Het vaker je dit doet hoe minder paniek dit brengt.
Investeer zoveel mogelijk in jezelf. Zelfliefde, hobby’s, gezondheid, vrienden/familie.
Dat bied kracht en vertrouwen.
woensdag 4 november 2020 om 08:24
De oplossing zit niet in het niet meer voelen van de angst. Daar heb je natuurlijk geen controle over. De oplossing zit in het accepteren van je angst.
Stel: je krijgt een aanval van verlatingsangst, en je doet helemaal niks. Wat gebeurt er dan? Precies: helemaal niks. Je bent bang, verdrietig, boos misschien. Maar je gaat niet dood, je vriend gaat nergens naartoe, je voelt je alleen vreselijk rot.
Dat kan je uitzitten. Ga wandelen, ga even naar huis, en ga iets doen. Fysiek. Poetsen, hardlopen, maakt niet uit. De bui waait namelijk ook gewoon weer over. Niet ieder naar gevoel hoeft direct geadresseerd en opgelost te worden.
Natuurlijk is dat makkelijker gezegd dan gedaan, dat weet ik ook wel, zeker als je echt in paniek bent. Maar weten dat het weer overwaait maakt het wel hanteerbarder.
Stel: je krijgt een aanval van verlatingsangst, en je doet helemaal niks. Wat gebeurt er dan? Precies: helemaal niks. Je bent bang, verdrietig, boos misschien. Maar je gaat niet dood, je vriend gaat nergens naartoe, je voelt je alleen vreselijk rot.
Dat kan je uitzitten. Ga wandelen, ga even naar huis, en ga iets doen. Fysiek. Poetsen, hardlopen, maakt niet uit. De bui waait namelijk ook gewoon weer over. Niet ieder naar gevoel hoeft direct geadresseerd en opgelost te worden.
Natuurlijk is dat makkelijker gezegd dan gedaan, dat weet ik ook wel, zeker als je echt in paniek bent. Maar weten dat het weer overwaait maakt het wel hanteerbarder.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
woensdag 4 november 2020 om 08:58
Wat een moeilijk, maar sterk advies!! (ga ik onthouden voor andere situaties in mijn leven).Hexopbezemsteel schreef: ↑04-11-2020 08:24De oplossing zit niet in het niet meer voelen van de angst. Daar heb je natuurlijk geen controle over. De oplossing zit in het accepteren van je angst.
Stel: je krijgt een aanval van verlatingsangst, en je doet helemaal niks. Wat gebeurt er dan? Precies: helemaal niks. Je bent bang, verdrietig, boos misschien. Maar je gaat niet dood, je vriend gaat nergens naartoe, je voelt je alleen vreselijk rot.
Dat kan je uitzitten. Ga wandelen, ga even naar huis, en ga iets doen. Fysiek. Poetsen, hardlopen, maakt niet uit. De bui waait namelijk ook gewoon weer over. Niet ieder naar gevoel hoeft direct geadresseerd en opgelost te worden.
Natuurlijk is dat makkelijker gezegd dan gedaan, dat weet ik ook wel, zeker als je echt in paniek bent. Maar weten dat het weer overwaait maakt het wel hanteerbarder.
Wat mij opvalt in het heel verhaal, is dat discussies en paniekaanvallen voor jou een logische combinatie zijn. Hoezo is dat? Een discussie kan alleen gehouden worden als twee mensen elkaar blijven voeren, op elkaar blijven reageren.
Voel je een paniekaanval aankomen en kun je het herkennen als paniekaanval (ik heb er geen verstand van, sorry)? Kun je op dat moment niet aangeven 'Zeg Jasper, ik heb nu een paniekaanval. Ik heb alleen even wat rust/een knuffel/wat beweging nodig, dat ga ik nu ook even regelen voor mezelf/wil je me die geven?'. Stap uit die situatie en vermijd de discussie.
Misschien klinkt dit veel te simpel hoor, maar als leek vanaf de buitenkant denk ik dat het soms wel echt zo simpel kan zijn.
