Relaties
alle pijlers
Contact verbreken
woensdag 4 november 2020 om 20:54
He allemaal,
Ik loop al een tal van weken met een dilemma en weet momenteel niet waar ik goed aan doe. Het zit zo: mijn vader en stiefmoeder zijn 7 jaar samen geweest, waarvan 4 jaar getrouwd. Echter liep het huwelijk - volgens mijn vader - al een jaar niet meer wegens het gebrek aan communicatie en de rugzak van mijn stiefmoeder. Het plan was dat ze even tijdelijk uit elkaar zouden gaan, om te kijken of ze elkaar zouden missen en of het uiteindelijk nog te redden zou zijn.
In de tussentijd ben ik erachter gekomen dat mijn vader in contact is gekomen met een andere vrouw, zij woont in het buitenland. Waar het volgens hem eerst onschuldig was, is hij nu zelfs verliefd op haar en hebben ze elkaar twee keer stiekem gezien. Tóch besloot hij drie weken geleden mijn stiefmoeder naar huis te vragen omdat hij haar miste en zeker wilde weten dat hij geen fout zou maken. Hij was in tranen en smeekte haar zelfs thuis te komen. Nu voelen jullie het wellicht al aankomen: na twee/drie dagen kwam hij er toch achter dat zijn gevoel weg is en hij die andere vrouw mist.
Ik ben woedend op mijn vader, niet alleen om het bedrog, maar ook dat hij mijn stiefmoeder naar huis heeft gehaald terwijl zij eigenlijk al 1-0 achter stond omdat hij met een andere vrouw in zijn hoofd zit. Ik ben van mening dat je eerst iets fatsoenlijk afsluit en dan een volgende stap zet. Mijn vader zegt ‘die vrouw kwam op mijn pad’. In het huwelijk met mijn eigen moeder is hij ook meerdere malen verliefd geworden op een andere vrouw. Voor mij betekent het dus dat het niet elke keer toevallig op zijn pad komt, maar iets is waar hij heel bewust voor openstaat. Ondanks dat hij weet dat hij niet alleen zijn partner enorm kwetst, maar ook zijn kinderen. Ik heb een flinke klap gehad van de scheiding van mijn ouders. Inmiddels ben ik volwassen, maar raakt ook deze scheiding mij weer hard.
Nu merk ik dat ik door al het liegen en de andere vrouw die al in beeld is, een afkeer naar mijn vader heb gekregen. Ik walg van zijn gedrag; het staat ver van mijn eigen normen en waarden af en ik voel enorm veel woede. Dit verhaal is even in een notendop getikt, maar door alles wat er is gebeurd neig ik er sterk naar om het contact met mijn vader tijdelijk te verbreken. Ik kan niet meer leuk doen, het breekt me om mijn stiefmoeder zo te zien en mijn vader rechtvaardigt zijn gedrag door te zeggen dat dingen soms nu eenmaal zo lopen. In mijn ogen een slap excuus, dit heeft alles met respect te maken. Bovendien is hij van mening dat ik er geen verdriet om hoor te hebben, want het is mijn huwelijk niet en het is ‘zijn leven’. Hier ben ik het niet volledig mee eens, want als gezin wordt je hoe dan ook in deze situatie meegesleurd.
Ik weet dat jullie de keuze niet voor mij kunnen maken, maar ben toch wel benieuwd naar jullie standpunten hierin en wat jullie zouden doen. Ik weet dat het mijn vader blijft, maar helaas maakt dat niet altijd alles goed.
Ik loop al een tal van weken met een dilemma en weet momenteel niet waar ik goed aan doe. Het zit zo: mijn vader en stiefmoeder zijn 7 jaar samen geweest, waarvan 4 jaar getrouwd. Echter liep het huwelijk - volgens mijn vader - al een jaar niet meer wegens het gebrek aan communicatie en de rugzak van mijn stiefmoeder. Het plan was dat ze even tijdelijk uit elkaar zouden gaan, om te kijken of ze elkaar zouden missen en of het uiteindelijk nog te redden zou zijn.
In de tussentijd ben ik erachter gekomen dat mijn vader in contact is gekomen met een andere vrouw, zij woont in het buitenland. Waar het volgens hem eerst onschuldig was, is hij nu zelfs verliefd op haar en hebben ze elkaar twee keer stiekem gezien. Tóch besloot hij drie weken geleden mijn stiefmoeder naar huis te vragen omdat hij haar miste en zeker wilde weten dat hij geen fout zou maken. Hij was in tranen en smeekte haar zelfs thuis te komen. Nu voelen jullie het wellicht al aankomen: na twee/drie dagen kwam hij er toch achter dat zijn gevoel weg is en hij die andere vrouw mist.
Ik ben woedend op mijn vader, niet alleen om het bedrog, maar ook dat hij mijn stiefmoeder naar huis heeft gehaald terwijl zij eigenlijk al 1-0 achter stond omdat hij met een andere vrouw in zijn hoofd zit. Ik ben van mening dat je eerst iets fatsoenlijk afsluit en dan een volgende stap zet. Mijn vader zegt ‘die vrouw kwam op mijn pad’. In het huwelijk met mijn eigen moeder is hij ook meerdere malen verliefd geworden op een andere vrouw. Voor mij betekent het dus dat het niet elke keer toevallig op zijn pad komt, maar iets is waar hij heel bewust voor openstaat. Ondanks dat hij weet dat hij niet alleen zijn partner enorm kwetst, maar ook zijn kinderen. Ik heb een flinke klap gehad van de scheiding van mijn ouders. Inmiddels ben ik volwassen, maar raakt ook deze scheiding mij weer hard.
Nu merk ik dat ik door al het liegen en de andere vrouw die al in beeld is, een afkeer naar mijn vader heb gekregen. Ik walg van zijn gedrag; het staat ver van mijn eigen normen en waarden af en ik voel enorm veel woede. Dit verhaal is even in een notendop getikt, maar door alles wat er is gebeurd neig ik er sterk naar om het contact met mijn vader tijdelijk te verbreken. Ik kan niet meer leuk doen, het breekt me om mijn stiefmoeder zo te zien en mijn vader rechtvaardigt zijn gedrag door te zeggen dat dingen soms nu eenmaal zo lopen. In mijn ogen een slap excuus, dit heeft alles met respect te maken. Bovendien is hij van mening dat ik er geen verdriet om hoor te hebben, want het is mijn huwelijk niet en het is ‘zijn leven’. Hier ben ik het niet volledig mee eens, want als gezin wordt je hoe dan ook in deze situatie meegesleurd.
Ik weet dat jullie de keuze niet voor mij kunnen maken, maar ben toch wel benieuwd naar jullie standpunten hierin en wat jullie zouden doen. Ik weet dat het mijn vader blijft, maar helaas maakt dat niet altijd alles goed.
woensdag 4 november 2020 om 20:58
En waarom zou je persé wél contact moeten houden?
Of waarom laat je de boel niet grotendeels doodbloeden?
Als hij zelf contact zoekt en je uitnodigt ga je af en toe uit beleefdheid langs.
Laat hij weken of maanden niks horen ... even goed.
Of waarom laat je de boel niet grotendeels doodbloeden?
Als hij zelf contact zoekt en je uitnodigt ga je af en toe uit beleefdheid langs.
Laat hij weken of maanden niks horen ... even goed.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
woensdag 4 november 2020 om 20:59
woensdag 4 november 2020 om 21:02
woensdag 4 november 2020 om 21:02
Het contact geheel verbreken zou ik niet doen, maar je kunt het wel op een laag pitje zetten en beperken tot een kerstkaartje of een kaartje op een verjaardag, en incidenteel persoonlijk contact. En uiteraard kan je, desgevraagd, laten blijken dat zijn houding ten opzichte van relaties jou stoort en dat je daar veel moeite mee hebt en dat je daarom de contacten even vermindert. Maar veel meer mogelijkheden heb je niet, ben ik bang. Sterkte.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
woensdag 4 november 2020 om 21:09
Ik begrijp dat je je betrokken voelt.
Echter, jij weet ook niet wat er zich nog ooit in jouw leven gaat afspelen. Dan zou je misschien ook graag mensen hebben die jou niet laten vallen. En als zulke dingen in jouw leven niet gebeuren, dan moet je dankbaar zijn dat je steeds het rechte pad hebt kunnen bewandelen.
Je hebt in mijn ogen niet het recht om zulk een zwaar oordeel over - of beter zulk een zwaar gevolg aan - de daden van jouw vader te geven.
Houd het contact maar laat de stiefmoeder en de nieuwe liefde er tussenuit. Vraag dat je vader tot bij jou komt (als je al alleen woont). Als je nog niet alleen woont, maak daar dan werk van. Je klinkt al oud genoeg om op eigen benen te staan.
Contact met de ex-stiefmoeder houden, kan je natuurlijk nog altijd.
Echter, jij weet ook niet wat er zich nog ooit in jouw leven gaat afspelen. Dan zou je misschien ook graag mensen hebben die jou niet laten vallen. En als zulke dingen in jouw leven niet gebeuren, dan moet je dankbaar zijn dat je steeds het rechte pad hebt kunnen bewandelen.
Je hebt in mijn ogen niet het recht om zulk een zwaar oordeel over - of beter zulk een zwaar gevolg aan - de daden van jouw vader te geven.
Houd het contact maar laat de stiefmoeder en de nieuwe liefde er tussenuit. Vraag dat je vader tot bij jou komt (als je al alleen woont). Als je nog niet alleen woont, maak daar dan werk van. Je klinkt al oud genoeg om op eigen benen te staan.
Contact met de ex-stiefmoeder houden, kan je natuurlijk nog altijd.
woensdag 4 november 2020 om 21:13
Ik ben 25 en woon inderdaad nog thuis. Het klopt dat het hun huwelijk is, alleen kan ik simpelweg geen respect opbrengen voor mensen die vreemdgaan. Ook niet als het mijn vader betreft. Daarom worstel ik zo erg met de situatie.
woensdag 4 november 2020 om 21:18
Vreemdgaan hoort bij het leven. Een derde van de mensen in een relatie gaat wel eens vreemd. Niet om het te vergoelijken. Wel om te beseffen, hoe "normaal" het is. Natuurlijk betekent dat net dat Jij het moet doen, of het prima moet vinden, als je partner het doet.-serendipity-x schreef: ↑04-11-2020 21:13Ik ben 25 en woon inderdaad nog thuis. Het klopt dat het hun huwelijk is, alleen kan ik simpelweg geen respect opbrengen voor mensen die vreemdgaan. Ook niet als het mijn vader betreft. Daarom worstel ik zo erg met de situatie.
Maar het gebeurt veel. Je gaat nog veel mensen tegenkomen die het doen/deden. Of die andere dingen doen, waar jij een oordeel over hebt.
Het heeft alleen heel weinig zin, om mensen langs jouw morele meetlat te leggen. Want iedereen is anders.
Sommigen gaan vreemd, anderen eten ongezond vee, of rijden te hard op de snelweg.
Het helpt, als je het probeert los te laten en beseft, dat niet iedereen hetzelfde is.
Neem even wat afstand van je ouders, verwerk je teleurstelling en zoen een nieuwe manier van ermee omgaan.
Sterkte!
woensdag 4 november 2020 om 21:19
Dank voor je nuttige reactie. Wegens de oververhitte huizenmarkt is het momenteel erg moeilijk om als starter aan een huis te komen. Ik ben er wel mee bezig.mammezel schreef: ↑04-11-2020 21:09Ik begrijp dat je je betrokken voelt.
Echter, jij weet ook niet wat er zich nog ooit in jouw leven gaat afspelen. Dan zou je misschien ook graag mensen hebben die jou niet laten vallen. En als zulke dingen in jouw leven niet gebeuren, dan moet je dankbaar zijn dat je steeds het rechte pad hebt kunnen bewandelen.
Je hebt in mijn ogen niet het recht om zulk een zwaar oordeel over - of beter zulk een zwaar gevolg aan - de daden van jouw vader te geven.
Houd het contact maar laat de stiefmoeder en de nieuwe liefde er tussenuit. Vraag dat je vader tot bij jou komt (als je al alleen woont). Als je nog niet alleen woont, maak daar dan werk van. Je klinkt al oud genoeg om op eigen benen te staan.
Contact met de ex-stiefmoeder houden, kan je natuurlijk nog altijd.
Verder: ik zal mijn stiefmoeder ook niet laten vallen, ik geef om haar en zij heeft mij ook als haar eigen kind behandeld. Wat betreft mijn vader: ik denk soms inderdaad dat ik het hem erg zwaar aanreken, tegelijkertijd zou hij de man zijn waar ik mijn (mocht ik die krijgen) dochter voor zou waarschuwen. Mannen die vreemdgaan kan ik 0,0 respect voor opbrengen, ook omdat dit mij zelf is overkomen en ik weet hoe erg het een vrouw kan breken. Dit is ook een van de redenen waarom ik zo van zijn gedrag walg.
Je antwoord zet me wel aan het nadenken. Dank daarvoor!
woensdag 4 november 2020 om 21:25
Vrouwen gaan vaker vreemd dan mannen.-serendipity-x schreef: ↑04-11-2020 21:19Dank voor je nuttige reactie. Wegens de oververhitte huizenmarkt is het momenteel erg moeilijk om als starter aan een huis te komen. Ik ben er wel mee bezig.
Verder: ik zal mijn stiefmoeder ook niet laten vallen, ik geef om haar en zij heeft mij ook als haar eigen kind behandeld. Wat betreft mijn vader: ik denk soms inderdaad dat ik het hem erg zwaar aanreken, tegelijkertijd zou hij de man zijn waar ik mijn (mocht ik die krijgen) dochter voor zou waarschuwen. Mannen die vreemdgaan kan ik 0,0 respect voor opbrengen, ook omdat dit mij zelf is overkomen en ik weet hoe erg het een vrouw kan breken. Dit is ook een van de redenen waarom ik zo van zijn gedrag walg.
Je antwoord zet me wel aan het nadenken. Dank daarvoor!
Je kunt beter je dochter leren zelf niet vreemd te gaan
lilalinda wijzigde dit bericht op 04-11-2020 21:28
0.06% gewijzigd
woensdag 4 november 2020 om 21:27
Inderdaad, de argumenten en sowieso zijn gedrag staat mij enorm tegen. Het is alles waar ik niet voor sta. Ik heb hem ook eerlijk gezegd dat ik respect heb voor hem heb als vader en hoe hij ons heeft opgevoed, maar dat ik nooit respect zal kunnen opbrengen voor hoe hij vreemdgaat en met de situatie omgaat.Dwaler schreef: ↑04-11-2020 21:02Jouw vader klinkt als een slapjanus die geen verantwoordelijkheid wil nemen voor zijn keuzes. Ik snap dat dat je tegen staat. Ik zou weinig respect hebben voor mijn vader als hij zo deed. En afstand nemen. Contact verbreken is nogal drastisch. Afstand nemen is makkelijker en minder dramatisch.
Het contact verbreken is misschien wat hard, afstand genomen heb ik inmiddels wel gedaan. Ik woon voorlopig bij mijn moeder om niet tussen mijn vader en stiefmoeder te zitten. Daarnaast heb ik bij mijn vader ook al aangegeven dat ik even wat rust nodig heb en dat betekent dus ook minder contact.
woensdag 4 november 2020 om 21:56
Ik kan me je gevoel wel voorstellen. Ook al is het zijn leven, het is toch weer een grote verandering voor jou.
Heb je een goede band met je stiefmoeder?
Mijn ouders zijn in 2006 gescheiden. Vader had al 2 jaar een affaire. Ook liegen en bedriegen. En het was ook niet de 1e keer dat hij vreemdging. Moeder vergaf hem het steeds, ook al had ze er veel verdriet van. Waarschijnlijk ook omdat ze ons gezin samen wilde houden. Mijn vader zei dat hij alleen ging wonen na de scheiding en niemand had. Maar zijn vriendin trok direct bij hem in. Ik ging bij mijn moeder wonen. Het 1e half jaar ging ik nog regelmatig bij hem langs. Maar dan had hij weinig aandacht voor me. Altijd was zij er bij. De scheiding en verhuizing waren al een grote stap en dan nog die vreemde vrouw. Hij dacht alleen maar aan zijn eigen geluk. Op financieel gebied liet hij ons ook vallen, terwijl hij gezegd had ons te steunen. Dit alles heeft mijn vertrouwen in hem kapot gemaakt. Mijn laatste bezoek aan hem was op zijn bruiloft een half jaar na de scheiding. Daarna nam ik afstand, voelde me het 5e wiel. Hij lijkt het allemaal wel best te vinden. Oké hij stuurde een paar keer verjaardagsgeld en daarna zei hij weer contact te willen. Ik zei dat ik ook had gewild dat het anders was gelopen. Maar verder doet hij er niks mee. Daardoor krijg ik het gevoel dat hem dat is ingefluisterd en hij het niet meent. Dat is wel het laatste wat ik wil. Laat maar dan. Ik heb me die jaren prima zonder hem gered, heb hem niet perse nodig. Het blijft wel een raar gevoel dat we zo van elkaar vervreemd zijn.
Heb je een goede band met je stiefmoeder?
Mijn ouders zijn in 2006 gescheiden. Vader had al 2 jaar een affaire. Ook liegen en bedriegen. En het was ook niet de 1e keer dat hij vreemdging. Moeder vergaf hem het steeds, ook al had ze er veel verdriet van. Waarschijnlijk ook omdat ze ons gezin samen wilde houden. Mijn vader zei dat hij alleen ging wonen na de scheiding en niemand had. Maar zijn vriendin trok direct bij hem in. Ik ging bij mijn moeder wonen. Het 1e half jaar ging ik nog regelmatig bij hem langs. Maar dan had hij weinig aandacht voor me. Altijd was zij er bij. De scheiding en verhuizing waren al een grote stap en dan nog die vreemde vrouw. Hij dacht alleen maar aan zijn eigen geluk. Op financieel gebied liet hij ons ook vallen, terwijl hij gezegd had ons te steunen. Dit alles heeft mijn vertrouwen in hem kapot gemaakt. Mijn laatste bezoek aan hem was op zijn bruiloft een half jaar na de scheiding. Daarna nam ik afstand, voelde me het 5e wiel. Hij lijkt het allemaal wel best te vinden. Oké hij stuurde een paar keer verjaardagsgeld en daarna zei hij weer contact te willen. Ik zei dat ik ook had gewild dat het anders was gelopen. Maar verder doet hij er niks mee. Daardoor krijg ik het gevoel dat hem dat is ingefluisterd en hij het niet meent. Dat is wel het laatste wat ik wil. Laat maar dan. Ik heb me die jaren prima zonder hem gered, heb hem niet perse nodig. Het blijft wel een raar gevoel dat we zo van elkaar vervreemd zijn.
woensdag 4 november 2020 om 22:06
Wat naar! In grote lijnen herken ik me in jouw verhaal. Mijn vader en ik zijn vier handen op een buik, daarom gaat dit me zo aan mijn hart. Hoewel hij altijd heeft gezegd dat wij (zijn kinderen) op 1 staan, zegt hij nu dat het zijn leven is en zijn geluk. Wij zijn volwassen, dus kan hij ons loslaten. Er zijn wat conflicten geweest, waardoor ik me soms ook even aan de kant gezet heb gevoeld. Ik probeer daar boven te staan, weet dat hij nu alles door een roze bril ziet. Maar toch is het pijnlijk. Hij zegt dat hij niet wil kiezen tussen ons en die vrouw, dat vraag ik hem niet. Feit blijft dat ik wel van zijn gedrag walg. Ik denk niet dat ik me een leven zonder mijn vader kan voorstellen, maar voor nu voelt afstand toch wel even als de beste oplossing.hondenmens schreef: ↑04-11-2020 21:56Ik kan me je gevoel wel voorstellen. Ook al is het zijn leven, het is toch weer een grote verandering voor jou.
Heb je een goede band met je stiefmoeder?
Mijn ouders zijn in 2006 gescheiden. Vader had al 2 jaar een affaire. Ook liegen en bedriegen. En het was ook niet de 1e keer dat hij vreemdging. Moeder vergaf hem het steeds, ook al had ze er veel verdriet van. Waarschijnlijk ook omdat ze ons gezin samen wilde houden. Mijn vader zei dat hij alleen ging wonen na de scheiding en niemand had. Maar zijn vriendin trok direct bij hem in. Ik ging bij mijn moeder wonen. Het 1e half jaar ging ik nog regelmatig bij hem langs. Maar dan had hij weinig aandacht voor me. Altijd was zij er bij. De scheiding en verhuizing waren al een grote stap en dan nog die vreemde vrouw. Hij dacht alleen maar aan zijn eigen geluk. Op financieel gebied liet hij ons ook vallen, terwijl hij gezegd had ons te steunen. Dit alles heeft mijn vertrouwen in hem kapot gemaakt. Mijn laatste bezoek aan hem was op zijn bruiloft een half jaar na de scheiding. Daarna nam ik afstand, voelde me het 5e wiel. Hij lijkt het allemaal wel best te vinden. Oké hij stuurde een paar keer verjaardagsgeld en daarna zei hij weer contact te willen. Ik zei dat ik ook had gewild dat het anders was gelopen. Maar verder doet hij er niks mee. Daardoor krijg ik het gevoel dat hem dat is ingefluisterd en hij het niet meent. Dat is wel het laatste wat ik wil. Laat maar dan. Ik heb me die jaren prima zonder hem gered, heb hem niet perse nodig. Het blijft wel een raar gevoel dat we zo van elkaar vervreemd zijn.
woensdag 4 november 2020 om 22:23
donderdag 5 november 2020 om 05:58
Ik kan me heel goed jouw situatie en gevoel voorstellen.
Ik zou ook alle respect verliezen als mijn vader zo zou zijn.
Misschien heb ik er overheen gelezen, maar weet je stiefmoeder van zijn vreemdgaan?
Zo niet dat zou ik hem een ultimatum stellen dat als hij het haar niet zelf vertelt, jij dat gaat doen.
Ik zou ook alle respect verliezen als mijn vader zo zou zijn.
Misschien heb ik er overheen gelezen, maar weet je stiefmoeder van zijn vreemdgaan?
Zo niet dat zou ik hem een ultimatum stellen dat als hij het haar niet zelf vertelt, jij dat gaat doen.
donderdag 5 november 2020 om 06:38
Niets.
Je vader is een volwassen man en mag zelf kiezen of hij een puinhoop van zijn liefdesleven maakt. Ik zou accepteren dat hij niet aan mijn maatstaven voldoet en verder het er zo weinig mogelijk over hebben. Vooral aangeven: je weet hoe ik denk, dus zoek het verder zelf uit.
Mensen hebben fouten, maar ik vind het geen reden om het contact te verbreken. Jij bent een volwassen vrouw en jij doet ook niet altijd wat je ouders van je willen.
Je vader is een volwassen man en mag zelf kiezen of hij een puinhoop van zijn liefdesleven maakt. Ik zou accepteren dat hij niet aan mijn maatstaven voldoet en verder het er zo weinig mogelijk over hebben. Vooral aangeven: je weet hoe ik denk, dus zoek het verder zelf uit.
Mensen hebben fouten, maar ik vind het geen reden om het contact te verbreken. Jij bent een volwassen vrouw en jij doet ook niet altijd wat je ouders van je willen.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
donderdag 5 november 2020 om 08:26
zelfs dat nietMetallover schreef: ↑05-11-2020 05:58Ik kan me heel goed jouw situatie en gevoel voorstellen.
Ik zou ook alle respect verliezen als mijn vader zo zou zijn.
Misschien heb ik er overheen gelezen, maar weet je stiefmoeder van zijn vreemdgaan?
Zo niet dat zou ik hem een ultimatum stellen dat als hij het haar niet zelf vertelt, jij dat gaat doen.
TO heeft zich niet te bemoeien met de volwassen relatie van haar vader & stiefmoeder
Buitenstaanders maken de zaak echt nooit beter
donderdag 5 november 2020 om 09:40
Mijn stiefmoeder weet van het vreemdgaan. Daar is ze 2 weken geleden achtergekomen, een week nadat mijn vader haar smeekte om naar huis te komen.Metallover schreef: ↑05-11-2020 05:58Ik kan me heel goed jouw situatie en gevoel voorstellen.
Ik zou ook alle respect verliezen als mijn vader zo zou zijn.
Misschien heb ik er overheen gelezen, maar weet je stiefmoeder van zijn vreemdgaan?
Zo niet dat zou ik hem een ultimatum stellen dat als hij het haar niet zelf vertelt, jij dat gaat doen.
donderdag 5 november 2020 om 13:15
Sommige mensen in mijn omgeving zeggen dat mijn vader een narcist is. Ik weet daar te weinig vanaf. Maar het is gebaseerd op het feit dat hij totaal geen rekening houd met anderen.
Het laatste jaar in het huwelijk van mijn ouders was vader regelmatig weg. Hij belde op een dag naar mijn moeder om te zeggen: "Ik eet niet thuis want we zijn een keuken aan het uitkiezen. Vooral dat "we". Hij had toch niemand? Hij kwam nonchalant thuis met papieren en zei: "Dit is onze keuken." Terwijl die van ons 2 jaar daarvoor vervangen was.
Toen zijn lievelingsnicht op sterven lag wilde hij haar nog een keer zien na jaren. Dat mocht, maar wel alleen. Zonder zijn vrouw erbij. Dat ging hij niet doen, want zij horen bij elkaar. Ze zouden samen komen. Toen hoefde het voor mijn nicht helemaal niet meer. Hij is niet gegaan en kreeg daarom ook geen uitnodiging voor de plechtigheid.
Het laatste jaar in het huwelijk van mijn ouders was vader regelmatig weg. Hij belde op een dag naar mijn moeder om te zeggen: "Ik eet niet thuis want we zijn een keuken aan het uitkiezen. Vooral dat "we". Hij had toch niemand? Hij kwam nonchalant thuis met papieren en zei: "Dit is onze keuken." Terwijl die van ons 2 jaar daarvoor vervangen was.
Toen zijn lievelingsnicht op sterven lag wilde hij haar nog een keer zien na jaren. Dat mocht, maar wel alleen. Zonder zijn vrouw erbij. Dat ging hij niet doen, want zij horen bij elkaar. Ze zouden samen komen. Toen hoefde het voor mijn nicht helemaal niet meer. Hij is niet gegaan en kreeg daarom ook geen uitnodiging voor de plechtigheid.
donderdag 5 november 2020 om 14:31
Ook ik hoor inderdaad wel eens dat mijn vader narcistische trekjes heeft. Ik heb er wel eens wat over gelezen, herken sommige dingen, maar wil hem niet direct die stempel geven. Weet er net als jij ook te weinig vanaf. Mijn vader roept nu ook continu dat hij en zijn nieuwe vriendin bij elkaar horen. Ik laat hem in die waan, maar het is pijnlijk om te horen.hondenmens schreef: ↑05-11-2020 13:15Sommige mensen in mijn omgeving zeggen dat mijn vader een narcist is. Ik weet daar te weinig vanaf. Maar het is gebaseerd op het feit dat hij totaal geen rekening houd met anderen.
Het laatste jaar in het huwelijk van mijn ouders was vader regelmatig weg. Hij belde op een dag naar mijn moeder om te zeggen: "Ik eet niet thuis want we zijn een keuken aan het uitkiezen. Vooral dat "we". Hij had toch niemand? Hij kwam nonchalant thuis met papieren en zei: "Dit is onze keuken." Terwijl die van ons 2 jaar daarvoor vervangen was.
Toen zijn lievelingsnicht op sterven lag wilde hij haar nog een keer zien na jaren. Dat mocht, maar wel alleen. Zonder zijn vrouw erbij. Dat ging hij niet doen, want zij horen bij elkaar. Ze zouden samen komen. Toen hoefde het voor mijn nicht helemaal niet meer. Hij is niet gegaan en kreeg daarom ook geen uitnodiging voor de plechtigheid.
Hoop dat je alles wel een plekje kan geven, uiteindelijk. Het vormt je ook weer tot wie je bent. Ik weet in ieder geval dat ik het - mocht ik ooit in een soortgelijke situatie komen - anders zou aanpakken. Alleen al om de mensen die dicht bij me staan te behoeden voor al het verdriet dat je ze aandoet door vreemd te gaan.
