Relaties
alle pijlers
Na scheiding (ex) schoonouders weer in beeld?
woensdag 25 november 2020 om 23:59
Hallo, ik loop erg op de zaken vooruit. Maar ik had vandaag in het kader van kerst een gesprek met mijn ex over zijn ouders.
Mijn ex en ik zijn voorzichtigjes een doorstart van onze relatie aan het overwegen en daarmee komen dus ook mensen terug in beeld die sinds de scheiding uit beeld zijn geraakt, zoals schoonfamilie.
Ik ben benieuwd of er hier forummers zijn die hiermee te maken hebben gehad.
Mijn ex schoonouders hebben heel teleurgesteld gereageerd bijvoorbeeld. Nu vieren wij geen kerst samen met wederzijdse familie (deels ook door corona). Maar ik kan me voorstellen dat als we zo doorgaan op deze voet er wél weer situaties zijn waar elkaars familie of vrienden elkaar terug ontmoeten.
Ik vind het ook lastig hoe hier mee om te gaan en mijn ex ex? ook.
Mijn ex en ik zijn voorzichtigjes een doorstart van onze relatie aan het overwegen en daarmee komen dus ook mensen terug in beeld die sinds de scheiding uit beeld zijn geraakt, zoals schoonfamilie.
Ik ben benieuwd of er hier forummers zijn die hiermee te maken hebben gehad.
Mijn ex schoonouders hebben heel teleurgesteld gereageerd bijvoorbeeld. Nu vieren wij geen kerst samen met wederzijdse familie (deels ook door corona). Maar ik kan me voorstellen dat als we zo doorgaan op deze voet er wél weer situaties zijn waar elkaars familie of vrienden elkaar terug ontmoeten.
Ik vind het ook lastig hoe hier mee om te gaan en mijn ex ex? ook.
donderdag 26 november 2020 om 13:39
Ik schrijf consequent hetzelfde.
De man staat in het midden. Jij staat tegen hem te kijven dat je niet verstopt wil worden en hij iets moet doen zodat je met je schoonouders door een deur kunt.
Aan de andere kant staan je schoonouders te kijven dat ze vreselijk teleurgesteld zijn dat hij weer iets met je wil beginnen en dat zij je niet door de deur laten komen.
De sleutelfiguur is de man in the middle. Maar die heeft een zak over zijn hoofd getrokken en wacht nu af tot de storm vanzelf is overgewaaid.
donderdag 26 november 2020 om 13:43
diyer schreef: ↑26-11-2020 12:49In werkelijkheid durft mijn partner de confrontatie niet aan. Tja, ik kan daar vanalles van vinden. Maar hij is vooral degene die er last van heeft, niet ik. Ik hoef af en toe alleen maar een beetje gemiep aan te horen dat zijn wond nog steeds ontstoken is. Tja, er zijn momenten in mijn leven geweest dat ik me hier heel erg hard aan kon irriteren. Maar ik kan het ook gewoon accepteren, want er staan weer een boel andere kwaliteiten tegenover die wél leuk zijn. Dat is het voordeel van ouder worden
Het is inderdaad heel erg leuk en totaal geen last van:
Maar ik denk dat het wel een aandachtspuntje is voor partner dat hij toch ergens zal moeten leren leven bij zich minder schuldig voelen en zijn eigen gevoel belangrijker moet maken.
Hij gaat nu kerst vieren bij zijn ouders. Waar hij overigens helemaal geen zin in heeft en hij neemt de jongste mee, wat ik weer niet leuk vind, want hij zou aanvankelijk met een vriend kerst vieren en jongste zou bij mij zijn. Maar goed, zijn ouders hebben hem gevraagd, hij vindt het zielig om ze af te wijzen (want corona en zoveel mensen zien ze niet), gaat dus niks doen met die vriend waar hij wél zin in had. En ik zit vervolgens 2e kerstdag alleen, want mijn kind moet natuurlijk mee naar opa en oma. Want alleen kan hij niet komen.
En je blijft maar herhalen dat je hebt leren accepteren, maar ondertussen zeg je ook dat hij moet leren zich minder schuldig te voelen en hij zijn eigen gevoel belangrijker moet maken. Je houdt jezelf behoorlijk voor de gek.
donderdag 26 november 2020 om 13:49
diyer schreef: ↑26-11-2020 13:13Laat ik er wel bij vermelden dat hij dochter mee kan krijgen dit jaar, omdat het nieuws nogal vers is voor ze en ik me kan voorstellen dat het te snel is. Maar dat ik me NIET in bochten ga wringen komend jaar. Ik ga niet stiekem wegvluchten als ze eraan komen. Als hij er bijv. voor zou kiezen om zijn ouders op zijn verjaardag te ontvangen en dat hij met mij een andere dag wil afspreken, dan doe ik dat niet. Idem voor kerst. Dit jaar prima als de jongste meegaat. Maar daarna niet. Als hij dan naar zijn ouders wil gaan, dan gaat hij maar alleen. Ik denk ook dat ik hierin prima mijn standpunt kan duidelijk maken en ik ben niet bang voor ruzie. Dus die confrontatie ga ik iig NIET uit de weg. Het feit dat hij dingen moeilijk vindt en een beetje begrip of kalmte nodig is en dat ik een langere adem moet hebben, prima, staat los van het feit dat ik wél voor mezelf op blijf komen.
En die houding van mij wordt dus niet gewaardeerd door schoonouders. Die vonden mij een stampende kleuterals het niet was wat zij vonden. Dat hoeft zelfs mijn partner niet uit te spreken dat ik weet dat ze zo over mij denken.
als het niet was wat zij vonden. Dat hoeft zelfs mijn partner niet uit te spreken dat ik weet dat ze zo over mij denken.
Oh wat leuk voor je dochter om lekker de speelbal te worden van jullie machtsspel.
donderdag 26 november 2020 om 13:54
Ik denk dat 'de anderen' een afleiding zijn van het echte probleem. De redenen waarom jullie uit elkaar zijn gegaan, bestaan nog steeds en zijn niet opgelost.
Daarnaast ben je zelf ook niet duidelijk. Je wil niet samen kerst vieren, maar je wil ook niet verstopt worden.
Jullie hebben de problemen die jullie samen hebben niet opgelost. De omgeving zijn de eerste barsten, maar het is niet de kern van het probleem.
Daarnaast ben je zelf ook niet duidelijk. Je wil niet samen kerst vieren, maar je wil ook niet verstopt worden.
Jullie hebben de problemen die jullie samen hebben niet opgelost. De omgeving zijn de eerste barsten, maar het is niet de kern van het probleem.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
donderdag 26 november 2020 om 13:57
Tja, als je je ex in je leven wilt houden, dan is de enige vorm die mogelijk is denk ik een lat-relatie. Waarbij je elkaar kunt opzoeken en de contacten vermijden zoals die met zijn ouders, door er niet te zijn.
Je kunt zijn ouders niet zover krijgen jou (alsnog of weer) leuk te gaan vinden en gezellig tegen je te gaan doen en je kunt je ex ook niet dwingen om dat wel te doen. Een keuze forceren tussen jou en hen lijkt me ook niet wenselijk.
Dus dan is het ook accepteren dat hij zijn tijd verdeelt tussen jou en zijn ouders. Het lijkt mij vooral ingewikkeld omdat jullie samen ook kinderen hebben.
Je kunt zijn ouders niet zover krijgen jou (alsnog of weer) leuk te gaan vinden en gezellig tegen je te gaan doen en je kunt je ex ook niet dwingen om dat wel te doen. Een keuze forceren tussen jou en hen lijkt me ook niet wenselijk.
Dus dan is het ook accepteren dat hij zijn tijd verdeelt tussen jou en zijn ouders. Het lijkt mij vooral ingewikkeld omdat jullie samen ook kinderen hebben.
donderdag 26 november 2020 om 13:57
Wel eens gehoord van volwassenen die meningsverschillen bespreken zonder de aanwezigheid van kinderen?
Maar jullie hebben een goed punt. Of ten minste, zonder het woord kijven in de mond te nemen, Doreia heeft een punt. Ik ga het onderwerp 'in het midden staan van partner' met mensen om hem heen die iets willen van hem bespreken.
En dan niet met de uitkomst dat partner doet wat ik wil. Maar dat ik hierin vooral zelf bekrachtigd mag worden of en in hoeverre ik bij mezelf mag blijven. En dan neem ik tevens het onderwerp kinderen mee. Want ook als mijn partner een ex zou zijn, heb je te maken met de verschillende wensen van ouders wie wanneer de kinderen heeft. Dus het lijkt me verstandig om te kijken waarin we elkaar kunnen vinden (en accepteren) en waarin niet.
anoniem_354676 wijzigde dit bericht op 26-11-2020 14:17
0.11% gewijzigd
donderdag 26 november 2020 om 14:01
Hou terdege rekening met het feit dat je zelf totaal niet objectief bent he? Jij bent een grote partij in de mensen die om hem heen staan en iets van hem willen.diyer schreef: ↑26-11-2020 13:57Wel eens gehoord van volwassenen die meningsverschillen bespreken zonder de aanwezigheid van kinderen?
Maar jullie hebben een goed punt. Of ten minste, zonder het woord kijken in de mond te nemen, Doreia heeft een punt. Ik ga het onderwerp 'in het midden staan van partner' met mensen om hem heen die iets willen van hem bespreken.
En dan niet met de uitkomst dat partner doet wat ik wil. Maar dat ik hierin vooral zelf bekrachtigd mag worden of en in hoeverre ik bij mezelf mag blijven. En dan neem ik tevens het onderwerp kinderen mee. Want ook als mijn partner een ex zou zijn, heb je te maken met de verschillende wensen van ouders wie wanneer de kinderen heeft. Dus het lijkt me verstandig om te kijken waarin we elkaar kunnen vinden (en accepteren) en waarin niet.
Beter is het dat je dit in je eigen therapie bespreekt met je eigen peut. En eerst voor jezelf nagaat wat je hier zélf mee moet. Want je kunt hém niet veranderen. Hij heeft geen ruggengraat. Anders had hij die al gekweekt in 28 jaar. En ook heeft hij jou niet de hand boven het hoofd gehouden in de laatste 3 jaar. Zijn ouders hebben vast van alles over jou aangenomen en hij heeft het vast allemaal niet weersproken of je verdedigd. Want dat doet hij niet. Nu niet, toen niet, later niet.
En dáár moet je wat mee. Niet hij. Hij is wie hij is. JIJ hebt er last van. JIJ. Dat hij zo is, daar heb JIJ last van.
donderdag 26 november 2020 om 14:27
Die hebben we momenteel dan ook. Een LAT relatie doet nu veel meer recht aan ons beider behoeften. Mijn partner kan zijn rustmomenten pakken en landen in zijn gevoelens en ik kan mezelf hergroeperen om te voelen wat ik wil en nodig heb. Zodat ik trouw blijf aan mezelf.
Ik vermoed dat we er nog lang niet zijn. In die zin valt het doorpakken of heroppakjen van een relatie tegen. Dit pak je in ons geval niet terug op. Dit moet echt opnieuw vorm worden gegeven. We zijn dezelfde mensen en toch op een paar puntjes ook weer niet. Zomaar verdergaan waar we gebleven zijn kan niet.
Kinderen zijn overigens al een stuk groter. De oudste woont praktisch niet meer thuis en is aan het kijken voor zelfstandige woonruimte. De jongste gaat richting zeventien en eindexamen. Heel belangrijk om rust en balans voor in huis te bewaren. Maar niet dat ze constant ons wakende oog nodig heeft. Ze vindt het geloof ik wel prettig zoals het nu gaat.
donderdag 26 november 2020 om 14:28
Dit. Hij kiest totaal niet voor jou maar (waarschijnlijk nog steeds) voor de weg van de minste weerstand. Na al het gezeik waar jullie doorheen zijn gegaan zou ik op zijn minst verwachten dat hij, nu je weer voor elkaar gaat, de moeder van zijn kinderen niet alleen laat zitten met kerst. Maar zijn eigen moeder is blijkbaar belangrijker. En jij gaat alles lekker zitten accepteren.Hexopbezemsteel schreef: ↑26-11-2020 13:22Als jouw ex echt verder wil met jou, dan vierde hij wel kerst met zijn gezin. En niet bij zijn ouders, samen met de jongste terwijl jij alleen thuis zit.
Ik vind dat die geweldige partner vooral erg weinig voor jou kiest. Het zou mijn toekomstplan niet zijn.
donderdag 26 november 2020 om 14:31
Ze snapt het zelfs.Kloddertje schreef: ↑26-11-2020 14:28Dit. Hij kiest totaal niet voor jou maar (waarschijnlijk nog steeds) voor de weg van de minste weerstand. Na al het gezeik waar jullie doorheen zijn gegaan zou ik op zijn minst verwachten dat hij, nu je weer voor elkaar gaat, de moeder van zijn kinderen niet alleen laat zitten met kerst. Maar zijn eigen moeder is blijkbaar belangrijker. En jij gaat alles lekker zitten accepteren.
Ik vind dat die geweldige partner vooral erg weinig voor jou kiest. Het zou mijn toekomstplan niet zijn.
donderdag 26 november 2020 om 14:38
En wat je jaren niet hebt kunnen accepteren en waar je kapot van was van verdriet.
Straks komt er weer een collega langs en dumpt ie je weer.
Heel bizar.
donderdag 26 november 2020 om 14:46
Jeetje. Ik ben toch echt liever 1000x alleen dan te moeten dealen met dit vermoeiende gedoe. Ex ging maar lekker bij zijn moeder landen waar ik er geen last van heb, na alles wat hij gedaan heeft. Wat een slappe tosti.
Twee dingen zijn oneindig: het universum, en menselijke domheid. Maar van het universum weet ik het nog niet helemaal zeker..
-Albert Einstein-
-Albert Einstein-
donderdag 26 november 2020 om 14:52
Het verbaast me niks dit soort reacties. Nogmaals, je hoeft het ook niet te begrijpen. Het is een echte cliché viva reactie die geen recht doet aan het plaatje, want de samenvatting klopt om te beginnen al niet.
Geeft verder ook niet. Mijn vraag heeft mij de antwoorden gegeven die ik nodig had en waar ik verder mee kan:
De schoonouders zijn symptomatisch. Het gaat om hoe ik me verhoud tot de houding van partner en dat is waar ik het over moet hebben in mijn eigen individuele traject.
Ik liet me iets teveel richten op schoonouders, maar dat is niet het werkelijke probleem. En dat heeft dit topic me duidelijk gemaakt.
Waarvoor wederom mijn dank aan jullie dames en/of heren.
Geeft verder ook niet. Mijn vraag heeft mij de antwoorden gegeven die ik nodig had en waar ik verder mee kan:
De schoonouders zijn symptomatisch. Het gaat om hoe ik me verhoud tot de houding van partner en dat is waar ik het over moet hebben in mijn eigen individuele traject.
Ik liet me iets teveel richten op schoonouders, maar dat is niet het werkelijke probleem. En dat heeft dit topic me duidelijk gemaakt.
Waarvoor wederom mijn dank aan jullie dames en/of heren.
donderdag 26 november 2020 om 15:21
Ach cliché... in die zin dat ik me vaker op dit forum en ook nu oprecht verwonder waarom je je überhaupt nog wilt verhouden tot je (ex-) partner. Ik heb je indertijd in je eigen topic en dat van een andere forumster wiens relatie overging gevolgd, en ik had veel bewondering voor je geduld, inzichten en kalmte, je openheid over je verdriet, maar ik had ook het idee van wat je afgelopen jaren postte, dat jij wel prima zou gaan landen.
Ik ben gewoon verbaasd dat je toch weer een toekomst wil samen. Maar het is uiteraard je goed recht dat zo te doen. Ik gun je alleen een leukere kerst en eerlijk gezegd ook een leukere partner.
Ik ben gewoon verbaasd dat je toch weer een toekomst wil samen. Maar het is uiteraard je goed recht dat zo te doen. Ik gun je alleen een leukere kerst en eerlijk gezegd ook een leukere partner.
donderdag 26 november 2020 om 15:29
Dat is het ding Kloddertje, prima landen wil niet altijd zeggen dat dat overeenkomt met hoe anderen zouden vinden dat je moet landen.
Dat is een realiteit waar ik elke dag mee geconfronteerd word. Als toeschouwer bij anderen hun topics, maar ook de meningen van mijn omgeving. Ik zal moeten accepteren dat veel mensen altijd veel en vanalles zullen vinden over anderen, inclusief mijzelf. Mijn eigen familie doet dat, ik doe dat ook (laten we dat ook niet vergeten), de familie van mijn partner doet dat. Maar uiteindelijk maken we zélf de keuzes zonder vooraf de afloop te horen te krijgen.
Ik maak met mijn volle verstand deze keuze, bewust van het feit dat het allesbehalve perfect is. En waar het eindigt wil ik met plezier delen op de dag dat ik met 1 voet in mijn graf sta. En tot die tijd modderen wij mensen toch ook maar een beetje aan. Soms met wat meer zicht en soms met wat minder zicht.
Jullie hebben door de reacties in dit topic een stukje mist doen optrekken waar ik weer mee verder kan. Maar verder en vooral is het belangrijk dat ik sta achter mijn keuzes, ongeacht wat de viva dames ervan vinden.
Overigens opvallend dat het vaak vrouwen zijn die een dikke mening hebben of uitspreken. Mannen hoor ik wat dat betreft toch altijd een stuk minder ; )
Misschien vinden ze er vanalles van, maar denken velen toch 'jouw leven, jouw zooi, jouw geluk. Succes ermee'.
Dat is een realiteit waar ik elke dag mee geconfronteerd word. Als toeschouwer bij anderen hun topics, maar ook de meningen van mijn omgeving. Ik zal moeten accepteren dat veel mensen altijd veel en vanalles zullen vinden over anderen, inclusief mijzelf. Mijn eigen familie doet dat, ik doe dat ook (laten we dat ook niet vergeten), de familie van mijn partner doet dat. Maar uiteindelijk maken we zélf de keuzes zonder vooraf de afloop te horen te krijgen.
Ik maak met mijn volle verstand deze keuze, bewust van het feit dat het allesbehalve perfect is. En waar het eindigt wil ik met plezier delen op de dag dat ik met 1 voet in mijn graf sta. En tot die tijd modderen wij mensen toch ook maar een beetje aan. Soms met wat meer zicht en soms met wat minder zicht.
Jullie hebben door de reacties in dit topic een stukje mist doen optrekken waar ik weer mee verder kan. Maar verder en vooral is het belangrijk dat ik sta achter mijn keuzes, ongeacht wat de viva dames ervan vinden.
Overigens opvallend dat het vaak vrouwen zijn die een dikke mening hebben of uitspreken. Mannen hoor ik wat dat betreft toch altijd een stuk minder ; )
Misschien vinden ze er vanalles van, maar denken velen toch 'jouw leven, jouw zooi, jouw geluk. Succes ermee'.
donderdag 26 november 2020 om 15:42
Ik kan het alleen vanuit mijn eigen perspectief naar je situatie kijken. En dat is, dat ik ook 2 jaar zo gehoopt heb dat het weer goed zou komen, dat ik dacht dat we naar een nieuwe vorm van onze relatie aan het toewerken waren. Dat ik dacht dat ik hem ruimte gaf om weer bij zijn gevoel (voor mij) te komen.
Nu ik afstand heb van de situatie en van hem, zie ik dat hij de weg van de minste weertand koos. Hij hoefde geen harde woorden tegen mij te gebruiken, kon het laten sluimeren en zijn ding doen.
Pas toen de andere vrouw echt vrij was, en hij daar eigenlijk voor wilde kiezen, begon hij zich zo onhebbelijk naar mij te gedragen, zodat we alleen nog ruzie hadden. Logisch dat hij me verliet.
Overigens denk ik ook dat dit niet bewust zo gegaan is. Hij dacht ook dat hij verder wilde, wilde voor zichzelf niet toegeven dat het over was, zeker niet zolang hij geen zekerheid had bij die andere vrouw.
Ik hoop dat jij nooit in deze situatie komt. Maar wat ik wel weet, is dat ik die hele periode zo hoopte dat hij hartstochtelijk voor mij zou kiezen. En in jouw geval dus, zijn ouders de waarheid zou vertellen en heerlijk een weekend weg boekte voor ons gezin (zoiets, gewoon een groots gebaar van prioriteit voor het gezin). Dat hij vanuit zichzelf zou kiezen voor tijd met mij, zelf initatieven zou nemen voor leuke dingen.
En ik wachtte maar af, want hij zat niet lekker in z'n vel, hij zat met zichzelf in de knoop. Ik was begripvol, door de realtietherapie begreep ik zelfs zijn standpunt en kon ik een eind meegaan in zijn gedrag.
Dat punt waar ik op hoopte hebben we nooit bereikt. Hij was gewoon klaar met de relatie. Wilde die helemaal niet redden. maar hij wilde ook niet alleen komen te staan. Deed net genoeg om mij tevreden te stellen met kruimels liefde en kameraadschap (wat er natuurlijk is na 20 jaar). Maar ik voelde stiekem ook wel dat hij niet heel hard voor mij koos. Maar die hoop he, dat het wel komt, volgend jaar...
Ik zeg niet dat dit in jouw situatie ook zo is. Maar denk er wel heel goed over na, of zoiets niet stiekem ook speelt.
Ook jij verdient die man die jou boven alles stelt, die jou gevoel op 1 stelt.
En ja na de jaren ga je compromissen sluiten. Maar als je elkaar pas weer hebt hervonden, verwacht ik een soort wittebroodsweken,
Nu ik afstand heb van de situatie en van hem, zie ik dat hij de weg van de minste weertand koos. Hij hoefde geen harde woorden tegen mij te gebruiken, kon het laten sluimeren en zijn ding doen.
Pas toen de andere vrouw echt vrij was, en hij daar eigenlijk voor wilde kiezen, begon hij zich zo onhebbelijk naar mij te gedragen, zodat we alleen nog ruzie hadden. Logisch dat hij me verliet.
Overigens denk ik ook dat dit niet bewust zo gegaan is. Hij dacht ook dat hij verder wilde, wilde voor zichzelf niet toegeven dat het over was, zeker niet zolang hij geen zekerheid had bij die andere vrouw.
Ik hoop dat jij nooit in deze situatie komt. Maar wat ik wel weet, is dat ik die hele periode zo hoopte dat hij hartstochtelijk voor mij zou kiezen. En in jouw geval dus, zijn ouders de waarheid zou vertellen en heerlijk een weekend weg boekte voor ons gezin (zoiets, gewoon een groots gebaar van prioriteit voor het gezin). Dat hij vanuit zichzelf zou kiezen voor tijd met mij, zelf initatieven zou nemen voor leuke dingen.
En ik wachtte maar af, want hij zat niet lekker in z'n vel, hij zat met zichzelf in de knoop. Ik was begripvol, door de realtietherapie begreep ik zelfs zijn standpunt en kon ik een eind meegaan in zijn gedrag.
Dat punt waar ik op hoopte hebben we nooit bereikt. Hij was gewoon klaar met de relatie. Wilde die helemaal niet redden. maar hij wilde ook niet alleen komen te staan. Deed net genoeg om mij tevreden te stellen met kruimels liefde en kameraadschap (wat er natuurlijk is na 20 jaar). Maar ik voelde stiekem ook wel dat hij niet heel hard voor mij koos. Maar die hoop he, dat het wel komt, volgend jaar...
Ik zeg niet dat dit in jouw situatie ook zo is. Maar denk er wel heel goed over na, of zoiets niet stiekem ook speelt.
Ook jij verdient die man die jou boven alles stelt, die jou gevoel op 1 stelt.
En ja na de jaren ga je compromissen sluiten. Maar als je elkaar pas weer hebt hervonden, verwacht ik een soort wittebroodsweken,
donderdag 26 november 2020 om 15:47
donderdag 26 november 2020 om 15:59
diyer schreef: ↑26-11-2020 15:29Jullie hebben door de reacties in dit topic een stukje mist doen optrekken waar ik weer mee verder kan. Maar verder en vooral is het belangrijk dat ik sta achter mijn keuzes, ongeacht wat de viva dames ervan vinden.
Overigens opvallend dat het vaak vrouwen zijn die een dikke mening hebben of uitspreken. Mannen hoor ik wat dat betreft toch altijd een stuk minder ; )
Misschien vinden ze er vanalles van, maar denken velen toch 'jouw leven, jouw zooi, jouw geluk. Succes ermee'.
Je schrijft op een vrouwenforum, dan is het niet zo gek dat je vooral reacties van vrouwen krijgt.
Ik ken je vorige topic niet, maar heb net dit topic doorgelezen en ik vind het helemaal niet overkomen alsof jij kiest voor wat jij wil. Als ik jou vraag wat zou jij graag willen, zal jij nooit antwoorden 'een man die voor zijn moeder kiest ipv zijn vrouw/gezin'.
Het probleem is ook niet dat jij niet achter jouw keuze staat, maar dat je man niet achter die keuze staat. Daar wringt de schoen en vanuit dat issue is dit topic ontstaan.
donderdag 26 november 2020 om 16:06
Hai Protocol, altijd fijn jouw duit in het zakje. Dit zijn ook zeker dingen waar ik mee in mijn achterhoofd loop. Het enige ding hierin is dat de tijd dit zal leren. Want dat weten we nog niet. Het feit dat we samen in therapie zijn en dit soort dingen besproken gaan worden, zal sneller dan gemiddeld (hoop ik) duidelijkheid scheppen.
Ik denk een klein verschilletje te zien met jullie situatie en dat is dat de andere vrouw uit jouw situatie bij ons veel minder een rol speelt. Mijn partner heeft nooit een affaire gehad met haar, maar heeft wel gevoelens ontwikkelt. Die staan ergens voor en in zijn geval waarschijnlijk voor een aantal dingen die hij mistte in onze relatie. Of hij kan leven met dat gemis, dat zal de tijd moeten uitwijzen. Zij stond voor veiligheid, rust, overzicht, allemaal aspecten die hij binnen onze relatie mistte. Ik sta voor hem gelijk aan een bruisbal: spannend, energiek, grappig, creatief, een stuwende kracht. Maar dus ook voor onrust en daarmee onveiligheid.
Na ja, maakt op zich niet zoveel uit wat zij is en wat ik ben. Wat belangrijk is wat ik geleerd heb is dat een/mijn relatie niet koste wat kost hoeft. Dat ik me in principe ook zonder relatie red en dat compromissen sluiten tot op zekere hoogte heel belangrijk is om te kunnen binnen een relatie. Maar dat het niet voorbij je eigen gevoel van belangrijke waarden gaat.
Aangezien ik zo ontzettend heb moeten uitzoeken (en nog steeds mee bezig) wie ik ben, wat ik wil, wat ik belangrijk vind, waren antwoorden op voor sommigen van jullie misschien simpele vragen voor mij helemaal niet zo simpel. Nog steeds niet eigenlijk. En ik denk dat dit ook voor mijn partner geldt. Ik denk dat wij allebei heel slecht feeling hadden met onszelf. Die groei is er en we hebben veel plezier samen en hopen natuurlijk dat wij in die ontwikkeling aansluiting blijven vinden. Maar het zou heel goed kunnen zijn dat dat toch op een bepaald moment gaat afwijken. Dat is nu eenmaal inherent aan allebei een versnelde ontwikkeling doormaken. Dat kan samen goed gaan. Maar er is ook niet veel voor nodig om dat anders te laten zijn. De wens om dat samen te kunnen leeft iig bij ons beiden. Het feit dat er op de achtergrond voor ons allebei een therapeut rondloopt geeft veiligheid.
Waar ik het met partner de afgelopen tijd iig meerdere keren over heb gehad is mijn voorwaarde om ook te werken aan een 'ons' los van eigen ontwikkelingen. Want wel veel tijd samen doorbrengen, vakantieplannen maken (in theorie/corona), maar niet naar onderliggende issues willen kijken, was voor mij onbespreekbaar. Dus dit staat op de kaart.
En voor mij was het belangrijk dat de insteek positief moet zijn. Dus willen wij samen blijven? Ja? Dan wil ik dit met vertrouwen insteken en niet de hele tijd pijnlijke oude koeien uit de sloot halen.
Ja, we hebben elkaar pijn gedaan en ja, dat heeft flink geknabbeld aan de basis. Maar we gaan uit van verbeteringen, leren van onze fouten ipv blijven hangen in het verleden. Honderd keer blijven herhalen dat wat ik of hij toen deed of zei, is zinloos. Beter trek ik daar lessen uit. Ik heb gevraagd of hij dat ook wil proberen.
Wat dat betreft moet je bij je oude partner weer echt iets nieuws opbouwen, wil het een kans van slagen hebben. Je kunt niet 'gewoon' verder gaan. En dat is hard werken.
Ik denk een klein verschilletje te zien met jullie situatie en dat is dat de andere vrouw uit jouw situatie bij ons veel minder een rol speelt. Mijn partner heeft nooit een affaire gehad met haar, maar heeft wel gevoelens ontwikkelt. Die staan ergens voor en in zijn geval waarschijnlijk voor een aantal dingen die hij mistte in onze relatie. Of hij kan leven met dat gemis, dat zal de tijd moeten uitwijzen. Zij stond voor veiligheid, rust, overzicht, allemaal aspecten die hij binnen onze relatie mistte. Ik sta voor hem gelijk aan een bruisbal: spannend, energiek, grappig, creatief, een stuwende kracht. Maar dus ook voor onrust en daarmee onveiligheid.
Na ja, maakt op zich niet zoveel uit wat zij is en wat ik ben. Wat belangrijk is wat ik geleerd heb is dat een/mijn relatie niet koste wat kost hoeft. Dat ik me in principe ook zonder relatie red en dat compromissen sluiten tot op zekere hoogte heel belangrijk is om te kunnen binnen een relatie. Maar dat het niet voorbij je eigen gevoel van belangrijke waarden gaat.
Aangezien ik zo ontzettend heb moeten uitzoeken (en nog steeds mee bezig) wie ik ben, wat ik wil, wat ik belangrijk vind, waren antwoorden op voor sommigen van jullie misschien simpele vragen voor mij helemaal niet zo simpel. Nog steeds niet eigenlijk. En ik denk dat dit ook voor mijn partner geldt. Ik denk dat wij allebei heel slecht feeling hadden met onszelf. Die groei is er en we hebben veel plezier samen en hopen natuurlijk dat wij in die ontwikkeling aansluiting blijven vinden. Maar het zou heel goed kunnen zijn dat dat toch op een bepaald moment gaat afwijken. Dat is nu eenmaal inherent aan allebei een versnelde ontwikkeling doormaken. Dat kan samen goed gaan. Maar er is ook niet veel voor nodig om dat anders te laten zijn. De wens om dat samen te kunnen leeft iig bij ons beiden. Het feit dat er op de achtergrond voor ons allebei een therapeut rondloopt geeft veiligheid.
Waar ik het met partner de afgelopen tijd iig meerdere keren over heb gehad is mijn voorwaarde om ook te werken aan een 'ons' los van eigen ontwikkelingen. Want wel veel tijd samen doorbrengen, vakantieplannen maken (in theorie/corona), maar niet naar onderliggende issues willen kijken, was voor mij onbespreekbaar. Dus dit staat op de kaart.
En voor mij was het belangrijk dat de insteek positief moet zijn. Dus willen wij samen blijven? Ja? Dan wil ik dit met vertrouwen insteken en niet de hele tijd pijnlijke oude koeien uit de sloot halen.
Ja, we hebben elkaar pijn gedaan en ja, dat heeft flink geknabbeld aan de basis. Maar we gaan uit van verbeteringen, leren van onze fouten ipv blijven hangen in het verleden. Honderd keer blijven herhalen dat wat ik of hij toen deed of zei, is zinloos. Beter trek ik daar lessen uit. Ik heb gevraagd of hij dat ook wil proberen.
Wat dat betreft moet je bij je oude partner weer echt iets nieuws opbouwen, wil het een kans van slagen hebben. Je kunt niet 'gewoon' verder gaan. En dat is hard werken.
