Angstig en vervelend gevoel en partner is er niet voor me

Hi allemaal,

De laatste tijd zit ik niet zo goed in mijn vel en ondanks dat ik het vaak zelf probeer op te lossen wanneer ik angstig word en vervelende gedachtes krijg, vind ik het soms wel fijn om wat steun van hem te krijgen. Vaak geeft hij me dan ook een knuffel of zegt hij lieve dingen.
Die angsten en vervelende gedachtes die ik heb zijn voortgekomen uit de periode waarin hij niet goed in zijn vel zat en ik hem dag in dag uit heb geholpen, maar hij ook veel op mij afreageerde en hij geen leuke dingen zij over andere meiden tegen mij. Hij is nooit vreemdgegaan, maar heeft dingen gezegd die me erg onzeker maken en me ook regelmatig uitgescholden.
Ik vind het dan nu ik niet goed in mijn vel zit, soms ook wel fijn als hij dan even extra laat zien dat hij blij met me is (waarvan hij zegt dat dat nu weer zo is) en dat hij me ook waardering toont. (met extra dingen bedoel ik bijvoorbeeld een keer een bloemetje, of lekker voor me koken etc.)
Ik heb meerdere keren aangegeven dat ik denk dat me dat zou helpen om me minder onzeker te voelen, maar alsnog doet hij het echt zelden. Daardoor ben ik bang dat het hem niet voldoende boeit hoe ik me voel, terwijl hij er wel echt aan heeft bijgedragen dat ik me zo voel en ik hem in de periode dat hij niet goed in z'n vel zat ik hem dag in dag uit goed heb gesteund. Naast m'n andere onzekerheden en angsten komt dit er dan bovenop.

Mijn vriend is op dit moment bij zijn ouders en zou gisteravond terug komen. Ik had daarvoor al gezegd dat ik me vervelend voelde en toen had hij gezegd dat we vanavond weer samen zouden zijn. Die avond appte hij echter dat hij toch nog bij z'n ouders wou blijven omdat zijn zus ook was gekomen en zei hij dat hij hoopte dat ik het begreep. Mij maakte dit nog verdrietiger omdat hij niet even aan mij vroeg of ik me al beter voelde of dat ik anders misschien wou bellen die avond. Ik vind natuurlijk dat hij zelf moet kiezen om daar te blijven, maar ik vond de manier waarop hij het bracht niet leuk en weer alsof het hem niet voldoende boeit. Vervolgens heb ik dit uitgesproken en werd hij boos, maar later begreep hij het wel en zei hij dat hij hoopt dat ik me snel fijner voel. Toen later die avond appte hij me dat hij zo ging slapen en begon hij te praten alsof er niks aan de hand was. Dit vond ik vervelend aangezien ik de hele avond verdrietig op de bank had gezeten en dacht dat hij wel kon bedenken dat ik me misschien nog vervelend voelde. Ik vond het niet leuk dat hij weer niet vroeg of het beter ging of even belde of een lief berichtje stuurde. Toen heb ik gezegd dat ik het fijn vond als hij me had gevraagd of het al beter ging. Hij vond dat ik snel een verwijt maakte en aan het zeiken was. Hij zei ook dat hij niet wou vragen hoe het met me ging omdat hij dacht dat ik me misschien wel beter voelde en hij me er niet weer een wou laten denken, maar dan denk ik: dan kan je toch voor de zekerheid een lief appje sturen? Maar dat vind hij geforceerd. Of dat hij even vraagt of ik een leuke avond heb gehad, maar dat doet hij ook niet.
Hij is heel boos op me geworden en boos gaan slapen na een lange app ruzie. Ik heb hem uiteindelijk m'n excuses gestuurd en uitgelegd waarom ik zo reageerde en dat ik me heel angstig voel. Hij negeert me nu al de hele dag. Ik heb gezegd dat ik het fijn zou vinden als hij thuis komt omdat ik me mega angstig voel, maar dat negeert hij. Hij negeert mijn excuses etc.
Ik krijg nu alleen maar meer het gevoel dat het hem niet voldoende boeit hoe ik me voel. Of stel ik me aan?

Luci_Mster2 schreef: ↑

12-12-2020 13:49

Als je strakjes alleen wil zijn vooral dit soort onzin gaan uiten/eisen naar je partner.


Of het boeit hem niet zoals jij het noemt.. dan wil je het gaan afdwingen? Of je stelt je aan en wil nu ineens gewoon te veel van een ander ineens.

In beide gevallen ga je verliezen hoor.

Oh het is teveel gevraagd van je partner dat je het fijn had gevonden als hij even vraagt hoe het met je gaat als hij weet dat je je vervelend voelt? Of teveel gevraagd of hij extra dingen wilt doen wanneer je denkt dat dat zal helpen? Ik denk dat je in een relatie prima kan aankaarten waar je behoefte aan hebt en ik vraag helemaal niet veel.

Jufjoke schreef: ↑

12-12-2020 13:56

Ja, daar liep ik ook meteen op vast.
Is dat geen harde grens voor jou? Dat je niet uitgescholden wenst te worden?

Dat dacht ik altijd wel. Ik vind het alleen lastig omdat ik van hem hou en hij uitlegde waarom hij dat deed en dat hij dan precies zegt hij op dat moment over me denkt. Ik probeer dan begrip te tonen, al moet ik dat eigenlijk totaal niet doen.
Ik vind het gewoon lastig hoe ik ermee om moet gaan.

Attraverso schreef: ↑

12-12-2020 13:53

Kan ook zijn dat hij niet weet hoe hij er moet mee omgaan?
Klinkt wel heftig. Wonen jullie samen?
Niet verwachten dat iemand anders weet dat jij op een bepaalde vraag of berichtje zit te wachten, echt niet doen, de ander heeft meestal geen flauw idee.
En terwijl jij nodig hebt dat hij vraagt hoe het met je gaat denkt hij ‘ik zal er maar niet over beginnen’. Wat heel aannemelijk is, ik wacht ook meestal af tot de ander ergens zelf over begint. Neem hem dus niets kwalijk.
Begrijp ook dat, wanneer hij bij zijn ouders en zus zit, met andere dingen bezig is.
Hopelijk voel jij je gauw beter.

Bedankt voor je reactie.
Ja we wonen samen.
Nee daar heb je inderdaad gelijk in. Ik begrijp het ook wel van hem, alleen het bevestigde voor mij op dat moment mijn angst.
Fijn dat je het zo uitlegt. Ik snap het ook wel van hem.
Soms vind ik het alleen gewoon heel lastig dat ik in de periode dat hij heel slecht in zijn vel zat ik eigenlijk gewoon over m'n eigen grens ben gegaan in hem beter laten voelen. En dan vergelijk ik het heel erg met hoe ik toen was en met hoe hij nu is en dan ligt dat super ver uit elkaar. Ik snap dat ik dat niet moet doen, maar ik weet dat ik toen zo handelde omdat ik dol op hem ben en het me veel boeide, dus dan ben ik bang dat dat bij hem niet zo is.

Marana schreef: ↑

12-12-2020 14:05

Wat voor angst voel je? Waar ben je angstig voor?

Dat ik niet goed genoeg ben en alles niet goed genoeg doe en dat hij misschien toch liever een ander meisje wilt.
Dat ik mezelf in de maling loop te nemen.
Dat hij niet blij genoeg met me is.

Komt ook wel voort uit mijn jeugd en hij drukt vaak precies op de zere plekken.

Ik weet ook dat ik daar aan moet werken.

Ik heb mezelf juist een hele lange tijd opzij gezet en probeer het heel vaak zelf op te lossen. Ik vind het daarentegen wel fijn als ik weet dat hij er volledig voor me is wanneer ik hem nodig heb. En daarmee bedoel ik niet dat als hij ergens is dat hij direct terug moet komen, absoluut niet. Maar dat hij me dan even belt of een lief bericht stuurt.