Interseksueel? 20 weken echo

‘In shock’, ik denk dat ik met die woorden mijn gevoel het beste kan beschrijven.

Gisteren hebben wij onze 20 weken echo gehad, van ons tweede kind. Tot nu toe een zorgeloze zwangerschap, volgens het boekje, net als mijn eerste zwangerschap.

Ik weet even niet zo goed wat ik met mijn emoties moet, of ik überhaupt wel verdrietig mag zijn. Want ik weet dat er vele ergere dingen zijn of naar boven kunnen komen met zo’n uitgebreid echo-onderzoek. Maar ik heb zoveel vragen, zoveel is onduidelijk, ik had hier nog nooit van gehoord, of er überhaupt bij stil gestaan.

We zijn tot 2 keer toe met een geslachtsbepaling naar huis gestuurd met de woorden ‘ik durf er echt niks van te zeggen’. Naja jammer, maar dan wachten we gewoon de 20 weken echo af!

En daar kregen we gisteren hetzelfde te horen, ze kon er niks van maken, en ze had dit in haar hele carrière nog nooit meegemaakt, wel eens over gehoord in haar opleiding, de docent had het eens in 25 jaar gezien. Een baby zonder duidelijk geslacht, na googelen wordt het in de volksmond interseksueel genoemd.

‘Wat?’ Ja inderdaad, dat was het eerste wat wij dachten. Nog nooit van gehoord.

Laat ik voorop stellen dat ik zeer dankbaar ben dat de rest ‘goed’ was, het hartje, de longen, nieren, enz enz.
Uiteraard is daar weinig over gesproken want het geslacht was toch wel het onderwerp van gesprek.

En vandaag heb ik weer een echo, weliswaar in het ziekenhuis en mocht daar niks uitkomen (waarvan de kans groot is). Worden we doorgestuurd naar een academisch ziekenhuis voor verdere onderzoeken.
Een hele molen waar je niet in wil zitten. Wat ga je mensen zeggen als ze vragen wat het wordt? Ga je dit vertellen of hou je het voor jezelf? Je wil immers je kind beschermen, je wilt niet dat mensen gekke dingen over jou kind denken.

Op Google heb ik niet heel veel stukjes kunnen vinden over interseksualiteit, maar de stukken die ik gelezen heb liegen er niet om, als dit inderdaad zo is, wordt het een heel moeilijk en lang traject, ook met de kans dat kind pas in de pubertijd gaat voelen of hij/zij zich een jongen of een meisje voelt. Maar hoe ga je dan met je kind om in de tijd daarvoor? Hoe voed je het op? Als jongen of als meisje, bestaat er iets als neutraal opvoeden?
Er wordt gesproken over geslachtsoperaties, maar wat als je het aan het verkeer de eind hebt, het nu lichamelijk een meisje is en zich toch jongen voelt. Dan heb je gewoon een onomkeerbaar probleem.
Hoe ga je je kind dit uitleggen dat hij/zij ‘anders’ is. Misschien onvruchtbaar later door deze hormoonafwijking? Ik weet dat dit dingen zijn voor later, maar toch spookt het door je hoofd, je wilt je voorbereiden om het straks voor je kind goed te doen..

Ik zit vol met zoveel vragen, en ik voel me echt een zeikerd omdat ik weet dat de belangrijkste dingen gewoon goed lijken te zijn op de echo.. hoe belangrijk is dit dan?
Want voor ons maakt het niet uit of ons kind een jongen of een meisje is. Maar hoe reageert de maatschappij, en wat heeft dat voor gevolgen voor de psyche van mijn kind straks.

Ik moest dit even kwijt, er is zoveel onduidelijk en we moeten nog verder onderzocht worden, maar we gaan wel van dit scenario uit, misschien kan het dan alleen nog maar meevallen.

Ik zou graag horen of er mensen zijn die dit van dichtbij hebben meegemaakt, bij hun eigen kind, bij iemand in de sociale kring, of misschien ben je zelf interseksueel geboren?

Ik hoop dat ik niemand tegen het hoofd stoot, want ik bedoel verder niks negatiefs met dit topic en ons kindje is meer dan welkom, ik maak me gewoon heel erg zorgen over de toekomst en de molen waarin wij, en bovenal ons kindje straks terecht gaat komen.

Bedankt voor het lezen!

Bedankt voor alle reacties,
Laat ik voorop stellen dat ons kind sowieso alle ruimte krijgt om zich te ontplooien tot wie hij/zij wil zijn of juist niet wil zijn.

Ik heb inderdaad al veel vragen in mijn post gezet, maar dat zijn de emoties en de onzekerheid. Het is rauw op ons dak komen vallen, ik heb amper geslapen en door alle hormonen misschien extra emotioneel en bezorgd.
Ik vindt het wel fijn te lezen dat ik hier verdrietig om mag zijn, omdat ik elk kind een goede start gun zonder zorgen en (medische) molentjes, maar ik ben nogmaals heel dankbaar dat het verder allemaal goed was zover te zien op de echo. Uiteraard kan in een heel mensenleven van alles gebeuren, ook medisch enz.

We hebben weer een echo gehad 2D en 3D en zijn zojuist doorgestuurd naar een ander ziekenhuis met specialisten op dit gebied, daar kunnen wij volgende week terecht voor meer onderzoeken en begeleiding.

Ik heb de filmpjes gekeken op YouTube en dat vind ik heel erg fijn, geruststellend, geeft toch wat meer antwoorden.

Voel me nu emotioneel iets rustiger omdat ik vertrouwen heb in de zorg waar we nu in belanden, en dat we zo snel geholpen worden overal.
Ook fijn dat ik het hier van mij af kan schrijven en zulke fijne reacties erop krijg.
Bedankt daarvoor allen!

Kruidentuin ook bedankt voor het delen van je ervaring, ik heb er veel aan om te lezen dat er al herkenning is bij mede leden.

Ik ben niet van plan om puncties uit te voeren, verder was alles helemaal goed, net ook telefonisch bevestigd gekregen van mijn verloskundige.
Heel fijn gesprek gehad en eigenlijk ook alles gedeeld zoals ik hier beschreven heb.

Mendy wat een lieve reactie!

Sizyqfive (bericht verwijderd ivm privé)