Zwanger
alle pijlers
Interseksueel? 20 weken echo
donderdag 17 december 2020 om 06:22
‘In shock’, ik denk dat ik met die woorden mijn gevoel het beste kan beschrijven.
Gisteren hebben wij onze 20 weken echo gehad, van ons tweede kind. Tot nu toe een zorgeloze zwangerschap, volgens het boekje, net als mijn eerste zwangerschap.
Ik weet even niet zo goed wat ik met mijn emoties moet, of ik überhaupt wel verdrietig mag zijn. Want ik weet dat er vele ergere dingen zijn of naar boven kunnen komen met zo’n uitgebreid echo-onderzoek. Maar ik heb zoveel vragen, zoveel is onduidelijk, ik had hier nog nooit van gehoord, of er überhaupt bij stil gestaan.
We zijn tot 2 keer toe met een geslachtsbepaling naar huis gestuurd met de woorden ‘ik durf er echt niks van te zeggen’. Naja jammer, maar dan wachten we gewoon de 20 weken echo af!
En daar kregen we gisteren hetzelfde te horen, ze kon er niks van maken, en ze had dit in haar hele carrière nog nooit meegemaakt, wel eens over gehoord in haar opleiding, de docent had het eens in 25 jaar gezien. Een baby zonder duidelijk geslacht, na googelen wordt het in de volksmond interseksueel genoemd.
‘Wat?’ Ja inderdaad, dat was het eerste wat wij dachten. Nog nooit van gehoord.
Laat ik voorop stellen dat ik zeer dankbaar ben dat de rest ‘goed’ was, het hartje, de longen, nieren, enz enz.
Uiteraard is daar weinig over gesproken want het geslacht was toch wel het onderwerp van gesprek.
En vandaag heb ik weer een echo, weliswaar in het ziekenhuis en mocht daar niks uitkomen (waarvan de kans groot is). Worden we doorgestuurd naar een academisch ziekenhuis voor verdere onderzoeken.
Een hele molen waar je niet in wil zitten. Wat ga je mensen zeggen als ze vragen wat het wordt? Ga je dit vertellen of hou je het voor jezelf? Je wil immers je kind beschermen, je wilt niet dat mensen gekke dingen over jou kind denken.
Op Google heb ik niet heel veel stukjes kunnen vinden over interseksualiteit, maar de stukken die ik gelezen heb liegen er niet om, als dit inderdaad zo is, wordt het een heel moeilijk en lang traject, ook met de kans dat kind pas in de pubertijd gaat voelen of hij/zij zich een jongen of een meisje voelt. Maar hoe ga je dan met je kind om in de tijd daarvoor? Hoe voed je het op? Als jongen of als meisje, bestaat er iets als neutraal opvoeden?
Er wordt gesproken over geslachtsoperaties, maar wat als je het aan het verkeer de eind hebt, het nu lichamelijk een meisje is en zich toch jongen voelt. Dan heb je gewoon een onomkeerbaar probleem.
Hoe ga je je kind dit uitleggen dat hij/zij ‘anders’ is. Misschien onvruchtbaar later door deze hormoonafwijking? Ik weet dat dit dingen zijn voor later, maar toch spookt het door je hoofd, je wilt je voorbereiden om het straks voor je kind goed te doen..
Ik zit vol met zoveel vragen, en ik voel me echt een zeikerd omdat ik weet dat de belangrijkste dingen gewoon goed lijken te zijn op de echo.. hoe belangrijk is dit dan?
Want voor ons maakt het niet uit of ons kind een jongen of een meisje is. Maar hoe reageert de maatschappij, en wat heeft dat voor gevolgen voor de psyche van mijn kind straks.
Ik moest dit even kwijt, er is zoveel onduidelijk en we moeten nog verder onderzocht worden, maar we gaan wel van dit scenario uit, misschien kan het dan alleen nog maar meevallen.
Ik zou graag horen of er mensen zijn die dit van dichtbij hebben meegemaakt, bij hun eigen kind, bij iemand in de sociale kring, of misschien ben je zelf interseksueel geboren?
Ik hoop dat ik niemand tegen het hoofd stoot, want ik bedoel verder niks negatiefs met dit topic en ons kindje is meer dan welkom, ik maak me gewoon heel erg zorgen over de toekomst en de molen waarin wij, en bovenal ons kindje straks terecht gaat komen.
Bedankt voor het lezen!
Gisteren hebben wij onze 20 weken echo gehad, van ons tweede kind. Tot nu toe een zorgeloze zwangerschap, volgens het boekje, net als mijn eerste zwangerschap.
Ik weet even niet zo goed wat ik met mijn emoties moet, of ik überhaupt wel verdrietig mag zijn. Want ik weet dat er vele ergere dingen zijn of naar boven kunnen komen met zo’n uitgebreid echo-onderzoek. Maar ik heb zoveel vragen, zoveel is onduidelijk, ik had hier nog nooit van gehoord, of er überhaupt bij stil gestaan.
We zijn tot 2 keer toe met een geslachtsbepaling naar huis gestuurd met de woorden ‘ik durf er echt niks van te zeggen’. Naja jammer, maar dan wachten we gewoon de 20 weken echo af!
En daar kregen we gisteren hetzelfde te horen, ze kon er niks van maken, en ze had dit in haar hele carrière nog nooit meegemaakt, wel eens over gehoord in haar opleiding, de docent had het eens in 25 jaar gezien. Een baby zonder duidelijk geslacht, na googelen wordt het in de volksmond interseksueel genoemd.
‘Wat?’ Ja inderdaad, dat was het eerste wat wij dachten. Nog nooit van gehoord.
Laat ik voorop stellen dat ik zeer dankbaar ben dat de rest ‘goed’ was, het hartje, de longen, nieren, enz enz.
Uiteraard is daar weinig over gesproken want het geslacht was toch wel het onderwerp van gesprek.
En vandaag heb ik weer een echo, weliswaar in het ziekenhuis en mocht daar niks uitkomen (waarvan de kans groot is). Worden we doorgestuurd naar een academisch ziekenhuis voor verdere onderzoeken.
Een hele molen waar je niet in wil zitten. Wat ga je mensen zeggen als ze vragen wat het wordt? Ga je dit vertellen of hou je het voor jezelf? Je wil immers je kind beschermen, je wilt niet dat mensen gekke dingen over jou kind denken.
Op Google heb ik niet heel veel stukjes kunnen vinden over interseksualiteit, maar de stukken die ik gelezen heb liegen er niet om, als dit inderdaad zo is, wordt het een heel moeilijk en lang traject, ook met de kans dat kind pas in de pubertijd gaat voelen of hij/zij zich een jongen of een meisje voelt. Maar hoe ga je dan met je kind om in de tijd daarvoor? Hoe voed je het op? Als jongen of als meisje, bestaat er iets als neutraal opvoeden?
Er wordt gesproken over geslachtsoperaties, maar wat als je het aan het verkeer de eind hebt, het nu lichamelijk een meisje is en zich toch jongen voelt. Dan heb je gewoon een onomkeerbaar probleem.
Hoe ga je je kind dit uitleggen dat hij/zij ‘anders’ is. Misschien onvruchtbaar later door deze hormoonafwijking? Ik weet dat dit dingen zijn voor later, maar toch spookt het door je hoofd, je wilt je voorbereiden om het straks voor je kind goed te doen..
Ik zit vol met zoveel vragen, en ik voel me echt een zeikerd omdat ik weet dat de belangrijkste dingen gewoon goed lijken te zijn op de echo.. hoe belangrijk is dit dan?
Want voor ons maakt het niet uit of ons kind een jongen of een meisje is. Maar hoe reageert de maatschappij, en wat heeft dat voor gevolgen voor de psyche van mijn kind straks.
Ik moest dit even kwijt, er is zoveel onduidelijk en we moeten nog verder onderzocht worden, maar we gaan wel van dit scenario uit, misschien kan het dan alleen nog maar meevallen.
Ik zou graag horen of er mensen zijn die dit van dichtbij hebben meegemaakt, bij hun eigen kind, bij iemand in de sociale kring, of misschien ben je zelf interseksueel geboren?
Ik hoop dat ik niemand tegen het hoofd stoot, want ik bedoel verder niks negatiefs met dit topic en ons kindje is meer dan welkom, ik maak me gewoon heel erg zorgen over de toekomst en de molen waarin wij, en bovenal ons kindje straks terecht gaat komen.
Bedankt voor het lezen!
donderdag 17 december 2020 om 08:46
Goedemorgen. Geen ervaring maar wil jullie wel heel veel sterkte wensen met alles wat er op jullie af komt.
Ik neem aan dat er wel zoiets als een vereniging bestaat voor interseksuele mensen? Maar daar weten ze, zeker in een academisch ziekenhuis , vast wel meer over te vertellen. Ook wat het beleid is. Volgens mij is het tegenwoordig gebruikelijk om niet direct geslachtsbepalende operaties etc. te doen, en wachten ze af hoe het kind zich ontwikkelt qua gender.
Een dikke knuffel voor Jullie. Fijn dat het er verder alle aal wel goed uitziet!
Ik neem aan dat er wel zoiets als een vereniging bestaat voor interseksuele mensen? Maar daar weten ze, zeker in een academisch ziekenhuis , vast wel meer over te vertellen. Ook wat het beleid is. Volgens mij is het tegenwoordig gebruikelijk om niet direct geslachtsbepalende operaties etc. te doen, en wachten ze af hoe het kind zich ontwikkelt qua gender.
Een dikke knuffel voor Jullie. Fijn dat het er verder alle aal wel goed uitziet!
donderdag 17 december 2020 om 08:49
Natuurlijk is het schrikken want je wil dat er helemaal niets afwijkends met je kind is! Maar ik denk wel dat als er ooit een tijd is om op te groeien als non-binair mens, het wel nu is. Ik vind dit in ieder geval niet meer iets om je voor te schamen.
Ja je zal vragen krijgen, maar daar is ook gewoon een antwoord voor.
Ja je zal vragen krijgen, maar daar is ook gewoon een antwoord voor.
donderdag 17 december 2020 om 08:50
Je mag hier best over van slag zijn, hoor, wat heftig. Je wil als ouder dat je kind zo gelukkig mogelijk is en een niet al te ingewikkeld leven krijgt. En als dit inderdaad zo blijkt te zijn gaat het alles behalve ongecompliceerd zijn. Maar het klinkt alsof het kindje veel geluk heeft bij jullie geboren te worden, je klinkt heel liefdevol.
En gelukkig wordt de wereld steeds 'makkelijker' voor mensen die niet in de standaard norm vallen.
Met goede psychogische ondersteuning (voor jullie en kind tzt) komt het echt wel goed.
Als mensen naar het geslacht vragen zeg je gewoon: dat weten we niet. Dan hebben jullie nog 20 weken om eraan te wennen.
En gelukkig wordt de wereld steeds 'makkelijker' voor mensen die niet in de standaard norm vallen.
Met goede psychogische ondersteuning (voor jullie en kind tzt) komt het echt wel goed.
Als mensen naar het geslacht vragen zeg je gewoon: dat weten we niet. Dan hebben jullie nog 20 weken om eraan te wennen.
donderdag 17 december 2020 om 08:50
Ik snap, dat je je wat zorgen maakt.
Maar wacht nou eerst de echo even af, voor je met jezelf op de loop gaat
Hier staan de stappen goed beschreven: https://www.cyberpoli.nl/dsd/medisch/di ... schetesten
Maar wacht nou eerst de echo even af, voor je met jezelf op de loop gaat
Hier staan de stappen goed beschreven: https://www.cyberpoli.nl/dsd/medisch/di ... schetesten
donderdag 17 december 2020 om 08:52
donderdag 17 december 2020 om 08:55
Ik snap dat het schrikken is.
Maar intersekse personen kunnen ook prima gelukkig en gezond zijn he? Ken je Ryanne van Dorst van de tv? Zij is ook intersekse.
Laatst ook gezien: https://youtu.be/888hOmfql1o
Er zijn natuurlijk veel vormen van interseksualiteit. Het is al heel goed dat deze mensen nu niet meer worden geopereerd tot meisje omdat dat nou eenmaal makkelijker is.
Ik denk ook dat genderneutraal opvoeden wel kan hoor. Er zijn ook transgenders, dus jongens die zich meisje voelen of andersom, dan is het vast ook mogelijk om een intersekse persoon zo op te voeden dat het zichzelf ontwikkeld in de richting die past.
Veel sterkte! Het lijkt mij eigenlijk vooral lastig richting de omgeving. Vul je m of v in? Veel mensen gaan vragen of je al 'weet wat het wordt', etc. De samenleving is nogal van de hokjes m/v dus dat maakt het lastig, maar dat wil niet zeggen dat je geen gelukkig en gezond kind kan krijgen.
Maar intersekse personen kunnen ook prima gelukkig en gezond zijn he? Ken je Ryanne van Dorst van de tv? Zij is ook intersekse.
Laatst ook gezien: https://youtu.be/888hOmfql1o
Er zijn natuurlijk veel vormen van interseksualiteit. Het is al heel goed dat deze mensen nu niet meer worden geopereerd tot meisje omdat dat nou eenmaal makkelijker is.
Ik denk ook dat genderneutraal opvoeden wel kan hoor. Er zijn ook transgenders, dus jongens die zich meisje voelen of andersom, dan is het vast ook mogelijk om een intersekse persoon zo op te voeden dat het zichzelf ontwikkeld in de richting die past.
Veel sterkte! Het lijkt mij eigenlijk vooral lastig richting de omgeving. Vul je m of v in? Veel mensen gaan vragen of je al 'weet wat het wordt', etc. De samenleving is nogal van de hokjes m/v dus dat maakt het lastig, maar dat wil niet zeggen dat je geen gelukkig en gezond kind kan krijgen.
donderdag 17 december 2020 om 08:57
Och jee, dat is schrikken! Ik snap heel goed dat je je hier goed op wilt voorbereiden. Ik denk wel dat, wat hierboven ook al geschreven is, het steeds minder een taboe is om interseksueel te zijn en je het eventueel genderneutraal kunt opvoeden.
Kunnen ze geen chromosomenonderzoek doen? Dan weet je in ieder geval of het genetisch een jongen of een meisje is (wellicht is het een meisje met wel gewoon eierstokken en een baarmoeder, of een jongen die later wel gewoon sperma aan maakt). En als het kindje er geen last van heeft dan kan de operatie wel wachten tot hij/zij weet hoe hij/zij zich voelt (in/na de pubertijd).
Desalniettemin lijkt het me enorm schrikken en heftig, want je wilt gewoon dat je kind gezond en normaal is. Maar nogmaals, dit is misschien wel de beste tijd om geboren te worden met zo iets. Sterkte en succes!
Kunnen ze geen chromosomenonderzoek doen? Dan weet je in ieder geval of het genetisch een jongen of een meisje is (wellicht is het een meisje met wel gewoon eierstokken en een baarmoeder, of een jongen die later wel gewoon sperma aan maakt). En als het kindje er geen last van heeft dan kan de operatie wel wachten tot hij/zij weet hoe hij/zij zich voelt (in/na de pubertijd).
Desalniettemin lijkt het me enorm schrikken en heftig, want je wilt gewoon dat je kind gezond en normaal is. Maar nogmaals, dit is misschien wel de beste tijd om geboren te worden met zo iets. Sterkte en succes!
donderdag 17 december 2020 om 09:02
Dat verwacht je niet en lijkt me behoorlijk schrikken. Ik zie je ook heel erg veel dingen vragen om goed voor je kindje te kunnen zorgen.
Schrale troost: op het kdv hebben alle kinderen blij rondgelopen in de Frozen jurken, gespeeld met de auto's en ook met de poppen. Die mogen alles. Dat is gemiddeld.
Mijn zoon heeft gemakeupt en mijn dochter hield heel lang van dino's.
Maar die van mij zijn duidelijk in hun lichaam dus let ik er nauwelijks op.
Ik hoop dat jij ook die losheid kan hebben in de eerste jaren. En eigenlijk denk ik dat je kind al vroeg kan aangeven wat het meest passend voelt. Maar dat weet het AMC denk ik wel, die hebben al die transgender polis toch? Tegenwoordig Amsterdam MC
Schrale troost: op het kdv hebben alle kinderen blij rondgelopen in de Frozen jurken, gespeeld met de auto's en ook met de poppen. Die mogen alles. Dat is gemiddeld.
Mijn zoon heeft gemakeupt en mijn dochter hield heel lang van dino's.
Maar die van mij zijn duidelijk in hun lichaam dus let ik er nauwelijks op.
Ik hoop dat jij ook die losheid kan hebben in de eerste jaren. En eigenlijk denk ik dat je kind al vroeg kan aangeven wat het meest passend voelt. Maar dat weet het AMC denk ik wel, die hebben al die transgender polis toch? Tegenwoordig Amsterdam MC
donderdag 17 december 2020 om 09:08
Goedemorgen,
Nou, ik vind je écht geen zeikerd hoor. Laat dat duidelijk zijn
Het is heftig. Een goede vriendin van mij is ook interseksueel geboren... voor meer vragen mag je mij gerust een pb sturen. Het voelt niet goed om hier dat hele hebben en houden neer te pennen. Hoop dat jullie daat begrip voor hebben.
Een dikke knuffel...!
Nou, ik vind je écht geen zeikerd hoor. Laat dat duidelijk zijn
Het is heftig. Een goede vriendin van mij is ook interseksueel geboren... voor meer vragen mag je mij gerust een pb sturen. Het voelt niet goed om hier dat hele hebben en houden neer te pennen. Hoop dat jullie daat begrip voor hebben.Een dikke knuffel...!
donderdag 17 december 2020 om 09:10
Lieverd, je hoeft je toch niet te verontschuldigen voor de zorgen die jij nu hebt? Die zijn hartstikke logisch. Ik weet weinig van interseksualiteit, maar ik denk dat het voor de buitenwacht ongeveer hetzelfde is als een transgender kind, en die zijn op school minder zeldzaam. Ik zou je willen meegeven dat kinderen veel liever, begripvoller en verdraagzamer zijn dan sommige volwassenen. En dat openheid daarom straks, later op school, heel veel kan helpen om vroeg begrip te kweken in de klas. Dat is wel een zwaardere taak voor jullie als ouders dan wanneer je niet met dit bijltje hoefde te hakken, maar mijn indruk van jou is dat jij dat wel kan. Je klinkt als een lieve, betrokken, fijne moeder die haar kind graag terzijde wil staan. Dat gegeven zal al een enorme hulp en steun zijn voor je kind.
Er zijn voor alle leeftijden best neutrale kleertjes te vinden en neutrale kapsels te bedenken. Tot je kind de leeftijd krijgt waarop het zelf een voorkeur gaat aangeven. Dat is vaak ruim voor de basisschool begint. Daar kun je dan in meegaan.
Maar ik denk dus dat openheid het meeste helpt. Het is geen keuze, het is niks om je voor te schamen en het is niks wat je moet verdedigen. Als jij dat weet, in je hart, en je helpt je kind daar open over te zijn, dan zullen zeker andere kinderen dat gewoon als een feit accepteren. En als ze er al iets van vinden dan is het dat het rot is dat jouw kind dit heeft.
donderdag 17 december 2020 om 09:12
Beste TO gefeliciteerd met je zwangerschap!
Allereerst hoef je anderen niet te vertellen wat jullie krijgen, houd het bij jullie zelf. als dat fijn voelt. Jullie krijgen een 2e kindje , wat fijn maar wat ontzettend heftig.
Ik heb geen wijze woorden voor jullie, maar vertrouw op de specialisten en hun ervaring en soms is het wel fijn om het e.a. te delen met de mensen die dicht bij je staan.
Kinderen weten zelf hoe ze zich voelen, ze hebben ons niet nodig om hen een geslacht op te leggen, maar helaas is dat de samenleving niet.
Probeer je kind gewoon alles aan te bieden en als ze peuters zijn weten ze zelf al wat ze wel of niet aan willen en waar ze mee willen spelen. Blijf breed aanbieden, ik denk dat je dat als ouder altijd moet doen, het geslacht buiten beschouwing laten.
Meisjes dragen alles,broekjes,tuinbroeken en jurkjes.
Je kunt er ook voor kiezen het bij broekjes en tuinbroekjes te laten, in allerhande kleurtjes.
babyjongens in een jurkje zie je niet zo snel, maar heeft denk ik te maken met de publieke opinie"het hoort niet". Tja wie bepaald dat?
Allereerst hoef je anderen niet te vertellen wat jullie krijgen, houd het bij jullie zelf. als dat fijn voelt. Jullie krijgen een 2e kindje , wat fijn maar wat ontzettend heftig.
Ik heb geen wijze woorden voor jullie, maar vertrouw op de specialisten en hun ervaring en soms is het wel fijn om het e.a. te delen met de mensen die dicht bij je staan.
Kinderen weten zelf hoe ze zich voelen, ze hebben ons niet nodig om hen een geslacht op te leggen, maar helaas is dat de samenleving niet.
Probeer je kind gewoon alles aan te bieden en als ze peuters zijn weten ze zelf al wat ze wel of niet aan willen en waar ze mee willen spelen. Blijf breed aanbieden, ik denk dat je dat als ouder altijd moet doen, het geslacht buiten beschouwing laten.
Meisjes dragen alles,broekjes,tuinbroeken en jurkjes.
Je kunt er ook voor kiezen het bij broekjes en tuinbroekjes te laten, in allerhande kleurtjes.
babyjongens in een jurkje zie je niet zo snel, maar heeft denk ik te maken met de publieke opinie"het hoort niet". Tja wie bepaald dat?
donderdag 17 december 2020 om 09:15
Ik snap heel goed dat je toch geschrokken bent, je gunt een kind een start met minder zorgen.
Zeg voorlopig dat je het geslacht geheim wilt houden. Dat geeft je wat tijd. Laat je goed voorlichten wat het verstandigst is en volg daarna je gevoel (ook voorlichtingen zitten er wel eens naast). Mijn eerste idee zou zijn om obv medisch advies bij geboorte een geslacht te kiezen. Redelijk neutraal kaartje en een neutrale naam (Robin, renee, Sam, noah oid) en dan zo neutraal mogelijk (wat mij nog best lastig lijkt) opvoeden. Juist als niet zo veel mensen het weten hoop je dat kind de ruimte krijgt om zichzelf te worden. Maar goed misschien is advies wel iedereen vertellen en past dat ook beter bij jullie. Sterkte
oh en gefeliciteerd 
Zeg voorlopig dat je het geslacht geheim wilt houden. Dat geeft je wat tijd. Laat je goed voorlichten wat het verstandigst is en volg daarna je gevoel (ook voorlichtingen zitten er wel eens naast). Mijn eerste idee zou zijn om obv medisch advies bij geboorte een geslacht te kiezen. Redelijk neutraal kaartje en een neutrale naam (Robin, renee, Sam, noah oid) en dan zo neutraal mogelijk (wat mij nog best lastig lijkt) opvoeden. Juist als niet zo veel mensen het weten hoop je dat kind de ruimte krijgt om zichzelf te worden. Maar goed misschien is advies wel iedereen vertellen en past dat ook beter bij jullie. Sterkte
oh en gefeliciteerd 
Het leven is niet eerlijk
donderdag 17 december 2020 om 09:42
Ja natuurlijk schrik je en maak je je zorgen!
Er zijn evenveel mensen met een intersekse conditie als mensen met rood haar.
Dat zijn er nog heel wat! Het is jammer dat het iets is wat toch nog zo onbekend is bij mensen, waardoor je je nu niet alleen druk maakt over je kind maar ook over je sociale omgeving.
Operaties aan de geslachtsdelen worden tegenwoordig gelukkig als het goed is niet meer gedaan bij baby's en kinderen. Inderdaad omdat het héél vaak voorkwam dat dokters/ouders het bij het verkeerde eind hadden gehad. In de praktijk zie je nu ook voor mensen met een intersekse conditie die ook op latere leeftijd geen aanpassende operaties kiezen.
Neutraal opvoeden kan zeker. En je zal zien dat je kindje heel snel zelf goed kan laten weten wat die wil en hoe die zich voelt. Dit kan een jongen of een meisje zijn, maar het kan ook zijn dat je kind zich allebei of geen van beide gaat voelen.
Ik zou voor zover het lukt alles een beetje op je af laten komen. Er komen nog onderzoeken aan die meer duidelijkheid gaan geven. Je komt dan ook in contact met zorgprofessionals die hierin gespecialiseerd zijn en jullie hierin kunnen begeleiden.
Er zijn evenveel mensen met een intersekse conditie als mensen met rood haar.
Dat zijn er nog heel wat! Het is jammer dat het iets is wat toch nog zo onbekend is bij mensen, waardoor je je nu niet alleen druk maakt over je kind maar ook over je sociale omgeving.
Operaties aan de geslachtsdelen worden tegenwoordig gelukkig als het goed is niet meer gedaan bij baby's en kinderen. Inderdaad omdat het héél vaak voorkwam dat dokters/ouders het bij het verkeerde eind hadden gehad. In de praktijk zie je nu ook voor mensen met een intersekse conditie die ook op latere leeftijd geen aanpassende operaties kiezen.
Neutraal opvoeden kan zeker. En je zal zien dat je kindje heel snel zelf goed kan laten weten wat die wil en hoe die zich voelt. Dit kan een jongen of een meisje zijn, maar het kan ook zijn dat je kind zich allebei of geen van beide gaat voelen.
Ik zou voor zover het lukt alles een beetje op je af laten komen. Er komen nog onderzoeken aan die meer duidelijkheid gaan geven. Je komt dan ook in contact met zorgprofessionals die hierin gespecialiseerd zijn en jullie hierin kunnen begeleiden.
donderdag 17 december 2020 om 10:05
Heftig voor jullie!
Geen ervaring met interseksualiteit, maar wil met je delen dat er op basisschool en sportclub kind meerdere kinderen zaten die zich genderneutraal presenteerden en volledig geaccepteerd werden. Dat was echt opvallend en verfrissend.
Nu in brugklas hoor ik ook van kind dat er in meerdere jaarlagen door kinderen 'fluide' of flexibel met gender en seksualiteit wordt omgegaan, en dat daar openlijk over wordt gesproken.
Hoop dat je iets hebt aan bovenstaande, sterkte en veel geluk toegewenst met de zwangerschap en jullie spruit straks.
Geen ervaring met interseksualiteit, maar wil met je delen dat er op basisschool en sportclub kind meerdere kinderen zaten die zich genderneutraal presenteerden en volledig geaccepteerd werden. Dat was echt opvallend en verfrissend.
Nu in brugklas hoor ik ook van kind dat er in meerdere jaarlagen door kinderen 'fluide' of flexibel met gender en seksualiteit wordt omgegaan, en dat daar openlijk over wordt gesproken.
Hoop dat je iets hebt aan bovenstaande, sterkte en veel geluk toegewenst met de zwangerschap en jullie spruit straks.
donderdag 17 december 2020 om 10:18
Ik kan me voorstellen dat je nu met heel veel vragen zit. We zijn ook zo ingesteld op jongetje/meisje.
Een van mijn kinderen heeft een interseksueel klasgenootje gehad. Hoe de ouders dat in het begin deden weet ik niet maar hen voelde zich geen jongen en geen meisje en heeft dus ook nu in deze tijd de ‘mazzel’ ook niet meer te hoeven kiezen.
Het mooie vond ik wel dat hen meteen op school heeft verteld dat hen geen jongen of meisje is omdat hen zo geboren is en dus geen piemel heeft en geen vagina. Dit is ook volledig geaccepteerd op school. Ik denk ook dat het veel uitmaakt hoe je er als ouders mee omgaat en je kind het zelfvertrouwen geeft dat het goed is zo. Hen moest wel als baby geopereerd worden omdat de plasbuis ook niet helemaal goed was. Kon wel plassen maar niet goed genoeg.
Ook eens een leerling gehad die het had en die was dus als baby wel uitwendig geopereerd in een meisje maar die kreeg dus gewoon baardgroei enz. Die heeft echt behoorlijk in crisis gezeten, kreeg eetstoornissen en alles. Dat was echt heel erg sneu. Zij is uiteindelijk opgenomen in een kliniek want die liep compleet vast.
Het kan natuurlijk best zijn dat bij jouw kindje inwendig alles voor een jongen of meisje is aangelegd en dat het alleen uiterlijk niet duidelijk is. Maar dat weet je nu nog niet.
Een van mijn kinderen heeft een interseksueel klasgenootje gehad. Hoe de ouders dat in het begin deden weet ik niet maar hen voelde zich geen jongen en geen meisje en heeft dus ook nu in deze tijd de ‘mazzel’ ook niet meer te hoeven kiezen.
Het mooie vond ik wel dat hen meteen op school heeft verteld dat hen geen jongen of meisje is omdat hen zo geboren is en dus geen piemel heeft en geen vagina. Dit is ook volledig geaccepteerd op school. Ik denk ook dat het veel uitmaakt hoe je er als ouders mee omgaat en je kind het zelfvertrouwen geeft dat het goed is zo. Hen moest wel als baby geopereerd worden omdat de plasbuis ook niet helemaal goed was. Kon wel plassen maar niet goed genoeg.
Ook eens een leerling gehad die het had en die was dus als baby wel uitwendig geopereerd in een meisje maar die kreeg dus gewoon baardgroei enz. Die heeft echt behoorlijk in crisis gezeten, kreeg eetstoornissen en alles. Dat was echt heel erg sneu. Zij is uiteindelijk opgenomen in een kliniek want die liep compleet vast.
Het kan natuurlijk best zijn dat bij jouw kindje inwendig alles voor een jongen of meisje is aangelegd en dat het alleen uiterlijk niet duidelijk is. Maar dat weet je nu nog niet.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
donderdag 17 december 2020 om 10:24
Ik begrijp je schrik en ook je zorgen voor de toekomst. Toch denk ik dat je niet teveel stappen vooruit moet proberen te denken/piekeren. Uiteindelijk zal het stap voor stap duidelijk worden wat de juiste weg is. Natuurlijk steeds met ondersteuning en door onderzoeken naar x/y chromosomen, hormonen en dergelijken. Er is ongetwijfeld een arts met extra kennis op dit gebied; de eerste stap lijkt me om deze specialist (kan ook in het buitenland zijn), te vinden. Zodat je niet met een kluitje in het riet wordt gestuurd door medici die er te weinig van af weten.
Op het moment dat je kindje geboren wordt, verwacht ik dat het aan de buitenkant toch meer op één van de twee geslachten zal lijken. Dus het is niet zo, dat er na de bevalling meteen een onmogelijke beslissing moet worden gemaakt of dat het kindje meteen naar de operatietafel moet. Je kunt in eerste instantie het geslacht aanhouden waar het kindje tussen de beentjes het meeste op lijkt. Dit is het geslacht dat je naar de buitenwereld communiceert en zo kleedt en noem je het ook.
Praktisch is nu het eerste vraagstuk, wat je tijdens de zwangerschap antwoordt op de vraag van mensen of het een jongen of een meisje is. Tegen bekenden die weten dat je graag van tevoren het geslacht wilde weten, zou ik zeggen: “Dat konden ze nog niet goed zien op de echo, dus dat blijft nog even een verrassing.” Als iemand erover doorvraagt, herhaal je: “Ik weet verder ook niet waarom, ze konden het gewoon niet goed zien op de echo. Dus het blijft nog even een verrassing.” En dit op luchtige toon proberen te zeggen, alsof er niks bijzonders aan is. Mensen bedenken er dan vaak zelf wel iets bij van: de placenta/navelstreng/het buikvet zat in de weg. Tegen mensen die jullie niet (goed) kennen, zou ik gewoon zeggen dat jullie het geslacht nog niet weten. Genoeg stellen die dat zeggen tijdens de zwangerschap, dus niet raar.
Terwijl je kindje opgroeit, zal je omgeving er weinig van vinden. Jullie kijken zelf natuurlijk wel met een bepaalde blik naar zijn/haar voorkeuren en gedrag, maar bedenk dat het ook bij kinderen met een duidelijk geslacht allemaal niet zo zwart/wit is. Mijn twee dochters hadden totaal geen interesse in poppen, maar ook niet in auto’s of ballen. Het is tegenwoordig helemaal niet raar om je kind zowel jongens- als meisjesspeelgoed aan te bieden, dat deed ik ook. Ook op het gebied van kleding is er tegenwoordig van alles mogelijk zonder dat mensen raar staan te kijken. Lange haren en hippe ‘vrouwelijke’ printjes bij jongens, korte haren en stoere ‘mannelijke’ kleding bij meisjes: het kan tegenwoordig allemaal en wordt zelfs als hip en lekker eigenzinnig gezien. Dus overleg dit soort dingen gewoon met je kind en vorm eventueel compromissen. Mijn ene dochter wilde per se jurkjes/rokjes aan, de andere dochter maakte het geen bal uit. Zelf wilde ik vroeger (in een volledig meisjesgezin!) alleen maar met jongensspeelgoed spelen, speelde ik uitsluitend met jongens en wilde ik absoluut geen meisjeskleren aan. Mijn ouders lieten dat gewoon gaan, en zo vanaf mijn 10e jaar kreeg ik vanzelf toch ‘vrede’ met mijn aangeboren vrouwzijn. Ik ben als jongensachtig meisje nooit raar aangekeken door mijn klasgenootjes, hun ouders, mijn familie, of wie dan ook. Ook niet toen ik me ontwikkelde tot een (niet zo vrouwelijke) vrouw. Ik was voor iedereen gewoon Java, en Java was zoals ze was. En dat waren dan nog de jaren ‘80, waarin genderdiversiteit nog een bijna onbekend en dus ‘raar’ fenomeen was.
Tegenwoordig is het allemaal veel bekender, dus mocht je kind zich vanaf zijn puberteit toch niet meer thuis voelen in het geslacht dat hij bij geboorte leek te hebben, dan is daar al veel meer medische en psychologische kennis over, en zal de maatschappij daar een stuk minder van op kijken dan bij de mensen van wie je nu missschien de verhalen leest, geboren in de jaren ‘70, ‘80 of eerder.
Kortom, ik begrijp alle afwegingen en zorgen die nu door je heen razen. Maar probeer het stap voor stap te nemen: Eerst wat je zegt tijdens de zwangerschap. Tegelijkertijd houd je alvast je ogen open voor een specialist op dit gebied. Daarna de geboorte, waarbij waarschijnlijk al veel duidelijk wordt. En pas heeeeel veel jaren later kom je misschien in de situatie dat je kind zich toch anders voelt dan aanvankelijk gedacht. Maar daar kan iedere ouder mee te maken krijgen en daar kijkt de samenleving tegenwoordig een stuk minder van op dan vroeger. Dus daar hoef je je nu nog niet druk om te maken. Jij gaat gewoon de komende jaren je kind leren kennen. Jullie leuke, lieve kind met al zijn normale en gekke kanten. En ook jullie omgeving zal jullie kind gewoon zien als <naam kind>, die gewoon <naam kind> is. Zoals ieder kind/mens zijn unieke eigenschappen en voorkeuren heeft.
Zet ‘m op meid, het komt goed.
Op het moment dat je kindje geboren wordt, verwacht ik dat het aan de buitenkant toch meer op één van de twee geslachten zal lijken. Dus het is niet zo, dat er na de bevalling meteen een onmogelijke beslissing moet worden gemaakt of dat het kindje meteen naar de operatietafel moet. Je kunt in eerste instantie het geslacht aanhouden waar het kindje tussen de beentjes het meeste op lijkt. Dit is het geslacht dat je naar de buitenwereld communiceert en zo kleedt en noem je het ook.
Praktisch is nu het eerste vraagstuk, wat je tijdens de zwangerschap antwoordt op de vraag van mensen of het een jongen of een meisje is. Tegen bekenden die weten dat je graag van tevoren het geslacht wilde weten, zou ik zeggen: “Dat konden ze nog niet goed zien op de echo, dus dat blijft nog even een verrassing.” Als iemand erover doorvraagt, herhaal je: “Ik weet verder ook niet waarom, ze konden het gewoon niet goed zien op de echo. Dus het blijft nog even een verrassing.” En dit op luchtige toon proberen te zeggen, alsof er niks bijzonders aan is. Mensen bedenken er dan vaak zelf wel iets bij van: de placenta/navelstreng/het buikvet zat in de weg. Tegen mensen die jullie niet (goed) kennen, zou ik gewoon zeggen dat jullie het geslacht nog niet weten. Genoeg stellen die dat zeggen tijdens de zwangerschap, dus niet raar.
Terwijl je kindje opgroeit, zal je omgeving er weinig van vinden. Jullie kijken zelf natuurlijk wel met een bepaalde blik naar zijn/haar voorkeuren en gedrag, maar bedenk dat het ook bij kinderen met een duidelijk geslacht allemaal niet zo zwart/wit is. Mijn twee dochters hadden totaal geen interesse in poppen, maar ook niet in auto’s of ballen. Het is tegenwoordig helemaal niet raar om je kind zowel jongens- als meisjesspeelgoed aan te bieden, dat deed ik ook. Ook op het gebied van kleding is er tegenwoordig van alles mogelijk zonder dat mensen raar staan te kijken. Lange haren en hippe ‘vrouwelijke’ printjes bij jongens, korte haren en stoere ‘mannelijke’ kleding bij meisjes: het kan tegenwoordig allemaal en wordt zelfs als hip en lekker eigenzinnig gezien. Dus overleg dit soort dingen gewoon met je kind en vorm eventueel compromissen. Mijn ene dochter wilde per se jurkjes/rokjes aan, de andere dochter maakte het geen bal uit. Zelf wilde ik vroeger (in een volledig meisjesgezin!) alleen maar met jongensspeelgoed spelen, speelde ik uitsluitend met jongens en wilde ik absoluut geen meisjeskleren aan. Mijn ouders lieten dat gewoon gaan, en zo vanaf mijn 10e jaar kreeg ik vanzelf toch ‘vrede’ met mijn aangeboren vrouwzijn. Ik ben als jongensachtig meisje nooit raar aangekeken door mijn klasgenootjes, hun ouders, mijn familie, of wie dan ook. Ook niet toen ik me ontwikkelde tot een (niet zo vrouwelijke) vrouw. Ik was voor iedereen gewoon Java, en Java was zoals ze was. En dat waren dan nog de jaren ‘80, waarin genderdiversiteit nog een bijna onbekend en dus ‘raar’ fenomeen was.
Tegenwoordig is het allemaal veel bekender, dus mocht je kind zich vanaf zijn puberteit toch niet meer thuis voelen in het geslacht dat hij bij geboorte leek te hebben, dan is daar al veel meer medische en psychologische kennis over, en zal de maatschappij daar een stuk minder van op kijken dan bij de mensen van wie je nu missschien de verhalen leest, geboren in de jaren ‘70, ‘80 of eerder.
Kortom, ik begrijp alle afwegingen en zorgen die nu door je heen razen. Maar probeer het stap voor stap te nemen: Eerst wat je zegt tijdens de zwangerschap. Tegelijkertijd houd je alvast je ogen open voor een specialist op dit gebied. Daarna de geboorte, waarbij waarschijnlijk al veel duidelijk wordt. En pas heeeeel veel jaren later kom je misschien in de situatie dat je kind zich toch anders voelt dan aanvankelijk gedacht. Maar daar kan iedere ouder mee te maken krijgen en daar kijkt de samenleving tegenwoordig een stuk minder van op dan vroeger. Dus daar hoef je je nu nog niet druk om te maken. Jij gaat gewoon de komende jaren je kind leren kennen. Jullie leuke, lieve kind met al zijn normale en gekke kanten. En ook jullie omgeving zal jullie kind gewoon zien als <naam kind>, die gewoon <naam kind> is. Zoals ieder kind/mens zijn unieke eigenschappen en voorkeuren heeft.
Zet ‘m op meid, het komt goed.
donderdag 17 december 2020 om 10:37
Dat verwacht je niet en lijkt me behoorlijk schrikken. Ik zie je ook heel erg veel dingen vragen om goed voor je kindje te kunnen zorgen.
Schrale troost: op het kdv hebben alle kinderen blij rondgelopen in de Frozen jurken, gespeeld met de auto's en ook met de poppen. Die mogen alles. Dat is gemiddeld.
Mijn zoon heeft gemakeupt en mijn dochter hield heel lang van dino's.
Maar die van mij zijn duidelijk in hun lichaam dus let ik er nauwelijks op.
Ik hoop dat jij ook die losheid kan hebben in de eerste jaren. En eigenlijk denk ik dat je kind al vroeg kan aangeven wat het meest passend voelt. Maar dat weet het AMC denk ik wel, die hebben al die transgender polis toch? Tegenwoordig Amsterdam MC
Schrale troost: op het kdv hebben alle kinderen blij rondgelopen in de Frozen jurken, gespeeld met de auto's en ook met de poppen. Die mogen alles. Dat is gemiddeld.
Mijn zoon heeft gemakeupt en mijn dochter hield heel lang van dino's.
Maar die van mij zijn duidelijk in hun lichaam dus let ik er nauwelijks op.
Ik hoop dat jij ook die losheid kan hebben in de eerste jaren. En eigenlijk denk ik dat je kind al vroeg kan aangeven wat het meest passend voelt. Maar dat weet het AMC denk ik wel, die hebben al die transgender polis toch? Tegenwoordig Amsterdam MC
donderdag 17 december 2020 om 10:41
Hoi to,
Jouw verhaal is mijn verhaal. Wij hebben de molen doorlopen in een academisch ziekenhuis. De laatste 20 weken van zwangerschap waren erg moeilijk. Er waren vele scenario's waar we rekening mee moesten houde maar totdat baby er was en ze aanvullende onderzoeken konden doen konden ze nog niks met zekerheid zeggen.
Wij werden na eenzelfde 20 weken echo naar Maastricht gestuurd. Daar volgde een punctie om het chromosomale geslacht vast te stellen. Dat bleek een jongetje te zijn. Maar het geslacht op de echo zag er niet jongensachtige uit maar ook niet overtuigend meisjesachtig.
In Maastricht overigens zeer vervelend bejegend dus wij zijn naar radboud gegaan. Daar zit ook een expertisecentrum. Zeer goede zorg en ondersteuning gehad daar.
De verdenking lag op een hormonale afwijking waardoor baby in de groei geen of niet genoeg mannelijke hormonen had gekregen waardoor baby zich niet of onvoldoende mannelijk heeft ontwikkeld. Want alle baby's beginnen met een vrouwelijk lichaam als het ware en door invloed van mannelijke hormonen in week 12 zoiets gaat de clitoris uitgroeien tot penis en gaan de wallen/schaamlippen aa elkaar groeien en vormen ze de balzak. Dit proces was dus niet goed gegaan bij baby zo leek t op de echo. Het brein van mannen en vrouwen ontwikkelt zich ook op een bepaalde manier onder invloed van die hormonen. Dus hoewel baby een jongen was kon hij ter wereld komen met een vrouwelijk uitziend geslacht en de kans dat hij zich ook vrouw zou voelen. Dan laat je kind opgroeien en zelf bepalen wat het is en kan er later een operatie plaatsvinden.
Dat scenario en allerlei varianten daarbinnen was het voor ons. Na geboorte in zkh meteen door naar Nijmegen ( net gehecht en dan op een matje achterin de auto anderhalf uur!!!). Daar allerlei onderzoeken door een heel team van specialisten. Pasgeboren baby werd overal meegenomen en ik lag daar maar alleen zonder kind. Het was echt een rollercoaster. Na 2 dagen de verlossing. Er was niks aan de hand! In ieder geval niet dit scenario. Gewoon een jongen maar ergens in de zwangerschap is de groei van piemeltje toch anders gelopen. Hier is geen verklaring voor want hormonen waren op orde. Anus zat ook wat verder naar voren mogelijk heeft dat invloed gehad. Hij is op 1 jarige leeftijd geopereerd. Het ziet er mooi uit nu. Piemeltje is wel wat kleiner dan die van broer. Arts zegt dat er zoveel piemels zijn en ze zijn allemaal anders. In haar ogen geen afwijking maar een variatie.
Nu een gezonde prachtige lieve gelukkige knul van 3!
Ik begrijp je zorgen en angsten. Geloof me ik ken ze.
Ga naar het radboud want dat is echt top zowel de expertise als de zorg naar jullie angstige ouders. Lees je in, stel vragen, bereid je voor. En wie weet valt het mee want dat kan ook. Ze kunnen niet alles zien op echos!
Stap voor stap elke keer weer. Je kunt dit!!!
Iedereen vroeg ook aan ons en weet je al wat het is. Ik had geen zin in gedoe dus perste ik er elke keer een ' we laten ons verrassen!' Uit. In principe was het ook een verrassing want niks was zeker.
Sterkte mama!
Jouw verhaal is mijn verhaal. Wij hebben de molen doorlopen in een academisch ziekenhuis. De laatste 20 weken van zwangerschap waren erg moeilijk. Er waren vele scenario's waar we rekening mee moesten houde maar totdat baby er was en ze aanvullende onderzoeken konden doen konden ze nog niks met zekerheid zeggen.
Wij werden na eenzelfde 20 weken echo naar Maastricht gestuurd. Daar volgde een punctie om het chromosomale geslacht vast te stellen. Dat bleek een jongetje te zijn. Maar het geslacht op de echo zag er niet jongensachtige uit maar ook niet overtuigend meisjesachtig.
In Maastricht overigens zeer vervelend bejegend dus wij zijn naar radboud gegaan. Daar zit ook een expertisecentrum. Zeer goede zorg en ondersteuning gehad daar.
De verdenking lag op een hormonale afwijking waardoor baby in de groei geen of niet genoeg mannelijke hormonen had gekregen waardoor baby zich niet of onvoldoende mannelijk heeft ontwikkeld. Want alle baby's beginnen met een vrouwelijk lichaam als het ware en door invloed van mannelijke hormonen in week 12 zoiets gaat de clitoris uitgroeien tot penis en gaan de wallen/schaamlippen aa elkaar groeien en vormen ze de balzak. Dit proces was dus niet goed gegaan bij baby zo leek t op de echo. Het brein van mannen en vrouwen ontwikkelt zich ook op een bepaalde manier onder invloed van die hormonen. Dus hoewel baby een jongen was kon hij ter wereld komen met een vrouwelijk uitziend geslacht en de kans dat hij zich ook vrouw zou voelen. Dan laat je kind opgroeien en zelf bepalen wat het is en kan er later een operatie plaatsvinden.
Dat scenario en allerlei varianten daarbinnen was het voor ons. Na geboorte in zkh meteen door naar Nijmegen ( net gehecht en dan op een matje achterin de auto anderhalf uur!!!). Daar allerlei onderzoeken door een heel team van specialisten. Pasgeboren baby werd overal meegenomen en ik lag daar maar alleen zonder kind. Het was echt een rollercoaster. Na 2 dagen de verlossing. Er was niks aan de hand! In ieder geval niet dit scenario. Gewoon een jongen maar ergens in de zwangerschap is de groei van piemeltje toch anders gelopen. Hier is geen verklaring voor want hormonen waren op orde. Anus zat ook wat verder naar voren mogelijk heeft dat invloed gehad. Hij is op 1 jarige leeftijd geopereerd. Het ziet er mooi uit nu. Piemeltje is wel wat kleiner dan die van broer. Arts zegt dat er zoveel piemels zijn en ze zijn allemaal anders. In haar ogen geen afwijking maar een variatie.
Nu een gezonde prachtige lieve gelukkige knul van 3!
Ik begrijp je zorgen en angsten. Geloof me ik ken ze.
Ga naar het radboud want dat is echt top zowel de expertise als de zorg naar jullie angstige ouders. Lees je in, stel vragen, bereid je voor. En wie weet valt het mee want dat kan ook. Ze kunnen niet alles zien op echos!
Stap voor stap elke keer weer. Je kunt dit!!!
Iedereen vroeg ook aan ons en weet je al wat het is. Ik had geen zin in gedoe dus perste ik er elke keer een ' we laten ons verrassen!' Uit. In principe was het ook een verrassing want niks was zeker.
Sterkte mama!
donderdag 17 december 2020 om 11:17
TO, allereerst gefeliciteerd met je zwangerschap! En hoewel alles in principe gezond is verder snap ik dat je schrikt en met veel vragen zit.
Ik kan je niet uitleggen hoe je hiermee om zou kunnen gaan. Wel is het fijn dat er tegenwoordig veel meer aandacht is voor interseksualiteit en dat mensen er ook meer begrip voor lijken te hebben. Ik vond dit een mooi filmpje op youtube https://www.youtube.com/watch?v=888hOmfql1o
Ik kan je niet uitleggen hoe je hiermee om zou kunnen gaan. Wel is het fijn dat er tegenwoordig veel meer aandacht is voor interseksualiteit en dat mensen er ook meer begrip voor lijken te hebben. Ik vond dit een mooi filmpje op youtube https://www.youtube.com/watch?v=888hOmfql1o
donderdag 17 december 2020 om 12:00
In het begin is het gewoon een baby, dus dan komt het helemaal niet ter sprake hoe je het opvoed ( jongen/ meisje)Shadowgirl schreef: ↑17-12-2020 06:22ook met de kans dat kind pas in de pubertijd gaat voelen of hij/zij zich een jongen of een meisje voelt. Maar hoe ga je dan met je kind om in de tijd daarvoor? Hoe voed je het op? Als jongen of als meisje, bestaat er iets als neutraal opvoeden?
En hij wordt langzaam ouder en dan volg je gewoon zijn of haar interesses.
Ik heb drie jongens. En 1 is helemaal fan van roze en glitters en speelt liever met meisjes.
Lijkt mij helemaal prima. Ik denk dat je er gewoon geen stempel op moet drukken qua opvoeding en moet kijken wat je kind leuk vindt
En misschien open zijn naar de omgeving? Dat zou ik in elk geval doen. En misschien een uniseks naam geven?
