Relaties
alle pijlers
Terecht gepikeerd of niet?
maandag 12 oktober 2020 om 18:22
Hoi allemaal,
Ik wil graag even jullie kijk op de volgende situatie en een beetje stoom afblazen. Ik ben momenteel erg gepikeerd en soms heb ik ook even een spiegel nodig
Binnenkort begin ik bij mijn nieuwe werkgever. Na een ongelukkige periode bij mijn vorige werkgever en flink wat solliciteren kan ik gelukkig ergens beginnen waar ik het (denk ik) erg naar mijn zin ga hebben. Nu het volgende. Ik ga namelijk van 40 uur naar 36 uur. Ook wordt er volledig thuisgewerkt bij volgend bedrijf, dus dat betekent dat ik ook thuis ingewerkt wordt. Mijn vriend daarentegen zit 3 van de 5 dagen wel op kantoor. Dat is vijf kwartier hiervandaan, dus hij zit met wat reistijd. Daarnaast werkt hij 40 uur. We hebben een tijdje terug al besproken dat ik de huishoudelijke taken op me zou nemen omdat ik simpelweg meer tijd heb. Nu moet ik bekennen dat ik me daar een beetje op heb verkeken. Want de was doen, boodschappen doen, koken, het huis poetsen, bed verschonen, de vaatwasser in- en uitruimen; dat kost best wat tijd bij elkaar. Ondertussen heb ik dan ook het gevoel dat ik vrij veel commentaar krijg op dingen. Het eten smaakt niet, zijn favoriete trui is niet gewassen, als we ergens zijn geweest en ik op de terugweg nog even langs de supermarkt wil (hij kan gewoon in de auto blijven wachten) krijg ik een diepe zucht want “heb je dat dan niet besteld met de boodschappen”… Dat ik soms echt denk: doe het dan lekker zelf allemaal. Dat zeg ik ook wel eens, maar dan is de reactie “dit is hoe we het af hebben gesproken en ik geef je alleen feedback” alsof ik een kleuter ben.
Afijn. Het begint me enorm te irriteren. Ik heb namelijk het idee dat hij denkt dat ik echt hele dagen de tijd heb om het huis van top tot teen schoon te hebben nu ik vrij ben. Dat ik ook nog naar de sportschool ga, af en toe een kopje koffie drink met een vriendin, langs mijn ouders ga of soms even niets wil doen, dat gaat er niet in. Ja, ik heb meer tijd, maar ik vind het ook fijn om even wat tijd voor mezelf te nemen soms. Als hij thuis werkt en ik ben ook thuis (aan het werk, of in dit geval vrij) wordt er ook verwacht dat de tafel is gedekt en de lunch klaarstaat om 12 uur. Het begint gewoon energie te vreten. Ik vind het zo makkelijk vanuit hem om telkens maar commentaar te leveren terwijl hij zelf niets hoeft te doen.
Sorry voor het lange verhaal. Kortom: ik vind hem eerlijk gezegd een beetje een verwend kind worden op deze manier. Niets doen maar wel commentaar leveren. En als we er een discussie over krijgen ligt het ook standaard aan mij of is het geen commentaar, maar “feedback”.
Hoe zien jullie dit? Ik vind het terecht dat ik meer in het huishouden doe, maar dat hij nou bepaalt wanneer ik wat doe en ook nog commentaar hebben begint me nu echt te irriteren.
Ik wil graag even jullie kijk op de volgende situatie en een beetje stoom afblazen. Ik ben momenteel erg gepikeerd en soms heb ik ook even een spiegel nodig
Binnenkort begin ik bij mijn nieuwe werkgever. Na een ongelukkige periode bij mijn vorige werkgever en flink wat solliciteren kan ik gelukkig ergens beginnen waar ik het (denk ik) erg naar mijn zin ga hebben. Nu het volgende. Ik ga namelijk van 40 uur naar 36 uur. Ook wordt er volledig thuisgewerkt bij volgend bedrijf, dus dat betekent dat ik ook thuis ingewerkt wordt. Mijn vriend daarentegen zit 3 van de 5 dagen wel op kantoor. Dat is vijf kwartier hiervandaan, dus hij zit met wat reistijd. Daarnaast werkt hij 40 uur. We hebben een tijdje terug al besproken dat ik de huishoudelijke taken op me zou nemen omdat ik simpelweg meer tijd heb. Nu moet ik bekennen dat ik me daar een beetje op heb verkeken. Want de was doen, boodschappen doen, koken, het huis poetsen, bed verschonen, de vaatwasser in- en uitruimen; dat kost best wat tijd bij elkaar. Ondertussen heb ik dan ook het gevoel dat ik vrij veel commentaar krijg op dingen. Het eten smaakt niet, zijn favoriete trui is niet gewassen, als we ergens zijn geweest en ik op de terugweg nog even langs de supermarkt wil (hij kan gewoon in de auto blijven wachten) krijg ik een diepe zucht want “heb je dat dan niet besteld met de boodschappen”… Dat ik soms echt denk: doe het dan lekker zelf allemaal. Dat zeg ik ook wel eens, maar dan is de reactie “dit is hoe we het af hebben gesproken en ik geef je alleen feedback” alsof ik een kleuter ben.
Afijn. Het begint me enorm te irriteren. Ik heb namelijk het idee dat hij denkt dat ik echt hele dagen de tijd heb om het huis van top tot teen schoon te hebben nu ik vrij ben. Dat ik ook nog naar de sportschool ga, af en toe een kopje koffie drink met een vriendin, langs mijn ouders ga of soms even niets wil doen, dat gaat er niet in. Ja, ik heb meer tijd, maar ik vind het ook fijn om even wat tijd voor mezelf te nemen soms. Als hij thuis werkt en ik ben ook thuis (aan het werk, of in dit geval vrij) wordt er ook verwacht dat de tafel is gedekt en de lunch klaarstaat om 12 uur. Het begint gewoon energie te vreten. Ik vind het zo makkelijk vanuit hem om telkens maar commentaar te leveren terwijl hij zelf niets hoeft te doen.
Sorry voor het lange verhaal. Kortom: ik vind hem eerlijk gezegd een beetje een verwend kind worden op deze manier. Niets doen maar wel commentaar leveren. En als we er een discussie over krijgen ligt het ook standaard aan mij of is het geen commentaar, maar “feedback”.
Hoe zien jullie dit? Ik vind het terecht dat ik meer in het huishouden doe, maar dat hij nou bepaalt wanneer ik wat doe en ook nog commentaar hebben begint me nu echt te irriteren.
zondag 27 december 2020 om 14:53
Jeetje. Nu is het het huis, maar wat komt daarna? Hij laat wel heel duidelijk zien hoe hij kan zijn als hij iets wil.
Ik zou jezelf afvragen of je met de persoon wil samen zijn die hij nu blijkt te zijn. Hij houdt geen rekening met je wensen, ook als je die duidelijk hebt uitgesproken. Hij gaat daar keer op keer overheen. Je bent niet de enige hoor, die na een tijdje besluit dat jullie toch niet zo goed samen passen als dat je eerst dacht.
Ik zou jezelf afvragen of je met de persoon wil samen zijn die hij nu blijkt te zijn. Hij houdt geen rekening met je wensen, ook als je die duidelijk hebt uitgesproken. Hij gaat daar keer op keer overheen. Je bent niet de enige hoor, die na een tijdje besluit dat jullie toch niet zo goed samen passen als dat je eerst dacht.
zondag 27 december 2020 om 15:03
ikBedoelHetGoed schreef: ↑27-12-2020 13:30Ik wil geen dr. Phil uithangen, maar ik doe het toch even. Hij laat jou keer op keer precies zien wie hij is en hij vertelt je keer op keer precies wat echt belangrijk voor hem is. Waarom zou je willen blijven vechten om in zijn linkerrijtje te komen? En dan nog: je staat gewoon niet bovenaan. Hij ziet jou als facilitator van zijn dromen. Geloof gewoon dat wat hij je tussen de regels door vertelt, waar is. Hij heeft jou nodig voor zijn dromen, jij zelf bent niet de droom.
Vrees ik.
Zo ontzettend waar wat je schrijft.
TO, hopelijk gaan je ogen echt open.
Als je het uitmaakt gaat hij snel op zoek naar een nieuw slachtoffer. Iemand die net wat te lief is, en waarvan hij hoopt dat hij met haar ZIJN dromen kan waarmaken.
Heb je hier nou echt altijd zin in? Iemand ie je niet hoort. Iemand die je niet bepaald vrij laat, want zijn wens is wet.
Het is toch duidelijk dat hij dat huis wil?
Echt, dit zijn allemaal rode vlaggen!
zondag 27 december 2020 om 15:06
Heel verstandig dat je alles voor jezelf goed op een rijtje zet. Dat kan onderdeel zijn van het proces om je los te maken en de knoop door te (durven) hakken om -al dan niet in 1e instantie tijdelijk- op jezelf te gaan wonen, óf je weet in hoeverre je op jezelf kunt terug vallen als je besluit om tóch de stap te wagen om samen met hem voor een ander huis te kiezen (zodat je die stap kan/durft te nemen).rainonyourparade schreef: ↑27-12-2020 14:16Eens. Ik ben pas 25 dus doe maar even rustig met je huis van 8 ton. Hij heeft inmiddels flinke promotie gekregen waardoor hij het dubbele verdient, dus geen wonder dat dit er wel af kan. Wel geeft hij aan “dan betaal ik toch meer” maar ik vraag me af hoe hij dat op papier voor zich ziet.
We wonen nu ook in een nette eengezinswoning maar het is te min. Te weinig ruimte (128 m2...), je hoort de buren af en toe, maar goed hij is vanuit thuis veel ruimte en grond gewend.
Ik heb hem ook gezegd dat het huis flink onder water kan komen te staan en ik geen zin heb in die schuld. Maar dat was onzin volgens hem want als je kijkt naar het verleden dan zullen de huizenprijzen over 20 jaar alleen nog maar hoger zijn.
Ik heb inmiddels ook een financieel adviseur gesproken over wat er voor MIJ mogelijk is mocht ik nu de stap zetten om weg te gaan. Iig fijn om alles even helder te hebben.
Het kan op zich best waar zijn dat een huis over 20 jaar meer waard is dan nu. Maar hoe zit het over bijvoorbeeld 5 jaar, als jullie net twee kleine kinderen hebben gekregen?
Er zijn hele gezinnen van 4 of 5 personen die prima kunnen leven in een woning van 50-70 m2. Dus wat dat betreft zal dat ook wel lukken in een huis van 128 m2. Ofwel, dat geeft nu niet bepaald een 'noodzaak' tot verhuizen aan op korte termijn. En er zijn nota bene nog niet eens kinderen.
Bovendien, als ik mij het goed herinner, schreef je eerder dat jij ook gevoelsmatig liever in je vertrouwde omgeving wil blijven wonen. Want, zeker als er kinderen zouden komen, biedt een huis van 8 ton jou niet het sociale netwerk dat je nu in je omgeving hebt.
Walst hij daar ook niet wat te makkelijk overheen met zijn droomhuis?
zondag 27 december 2020 om 15:06
En een stukje psychologie vd koude grond. Vaak zijn drijfveren om iets heel sterk te willen omgekeerde angsten. Als tip vd sluier kan ik je aangeven dat het makkelijker praat over de angsten die eraan ten grondslag liggen, dan te bestrijden wat iemand heel erg wil (ten koste van).
Angst voor armoede, angst voor niet goed genoeg zijn, angst niet te voldoen aan de maatstaven van je ouders, angst om niet zelf de controle te hebben, want als jij het niet hebt, heeft een ander het dus, etc.
Maar dat vraagt doorgaans wel een stukje zelfinzicht, een stukje reflectie, een stukje kwetsbaar durven zijn en naar binnen kijken.
Daarom denk ik ook wel dat dit soort harde noten uiteindelijk te kraken zijn. Want met het ouder worden komt dat bij sommigen meer naar de oppervlakte.
Maar als jonge gedreven ambitieuze vent zijn dat meestal geen onderwerpen waar je bij stil wilt staan. En hoe meer je het daarover wilt hebben, hoe harder zullen ze zich daartegen verzetten.
Angst voor armoede, angst voor niet goed genoeg zijn, angst niet te voldoen aan de maatstaven van je ouders, angst om niet zelf de controle te hebben, want als jij het niet hebt, heeft een ander het dus, etc.
Maar dat vraagt doorgaans wel een stukje zelfinzicht, een stukje reflectie, een stukje kwetsbaar durven zijn en naar binnen kijken.
Daarom denk ik ook wel dat dit soort harde noten uiteindelijk te kraken zijn. Want met het ouder worden komt dat bij sommigen meer naar de oppervlakte.
Maar als jonge gedreven ambitieuze vent zijn dat meestal geen onderwerpen waar je bij stil wilt staan. En hoe meer je het daarover wilt hebben, hoe harder zullen ze zich daartegen verzetten.
zondag 27 december 2020 om 15:11
Neeeeeeeee.
Zo fout dit.
Draai het nu radicaal om.
Ga zitten aan tafel en bespreek jullie beide verantwoordelijkheid. Samen inkomsten genereren en samen huishouden doen. En jezelf niet meer als sloof laten behandelen. Is ie nu helemaal. Dan gaat ie maar lekker in een al inclusive hotel wonen. Lamzak
Zo fout dit.
Draai het nu radicaal om.
Ga zitten aan tafel en bespreek jullie beide verantwoordelijkheid. Samen inkomsten genereren en samen huishouden doen. En jezelf niet meer als sloof laten behandelen. Is ie nu helemaal. Dan gaat ie maar lekker in een al inclusive hotel wonen. Lamzak
zondag 27 december 2020 om 15:19
Verwacht je een exit gesprek vanuit hem of vanuit jezelf? Ik denk namelijk dat hij nog steeds jou in een mal gaat proberen te drukken die hem goed uitkomt. Wat jij wil doet er niet toe.
Of hij realiseert zich dat misschien al en wil liever niet zijn "investering" opgeven en helemaal opnieuw moeten beginnen. Dat betekent nog langer wachten op zijn droomhuis.
Of hij realiseert zich dat misschien al en wil liever niet zijn "investering" opgeven en helemaal opnieuw moeten beginnen. Dat betekent nog langer wachten op zijn droomhuis.
zondag 27 december 2020 om 16:22
Eens. Ik zou het gesprek proberen aan te gaan over wat eronder zit aan angsten. Op niet verwijtende toon uiteraard.diyer schreef: ↑27-12-2020 15:06En een stukje psychologie vd koude grond. Vaak zijn drijfveren om iets heel sterk te willen omgekeerde angsten. Als tip vd sluier kan ik je aangeven dat het makkelijker praat over de angsten die eraan ten grondslag liggen, dan te bestrijden wat iemand heel erg wil (ten koste van).
Angst voor armoede, angst voor niet goed genoeg zijn, angst niet te voldoen aan de maatstaven van je ouders, angst om niet zelf de controle te hebben, want als jij het niet hebt, heeft een ander het dus, etc.
Maar dat vraagt doorgaans wel een stukje zelfinzicht, een stukje reflectie, een stukje kwetsbaar durven zijn en naar binnen kijken.
Daarom denk ik ook wel dat dit soort harde noten uiteindelijk te kraken zijn. Want met het ouder worden komt dat bij sommigen meer naar de oppervlakte.
Maar als jonge gedreven ambitieuze vent zijn dat meestal geen onderwerpen waar je bij stil wilt staan. En hoe meer je het daarover wilt hebben, hoe harder zullen ze zich daartegen verzetten.
En probeer ook te te kijken naar wat hij al wél heeft aangepast aan jou. Fijn dat het huishouden nu bijvoorbeeld geen problemen meer oplevert. Dat is positief toch?
zondag 27 december 2020 om 17:11
Je bent nog maar 25? Ik heb dit hele topic gevolgd maar dacht dat je iets ouder was.
Zoals je zelf ook al weet: nu kun je nog relatief makkelijk weg. Ja, het zal pijn doen, en je zult hem missen, maar dat komt wel weer goed. Na een huis van 8 toen en kinderen is het toch een stuk meer gedoe. Dus als je al zeker weet dat je 'ooit' uit elkaar wilt, waarom dan niet nu? En als je twijfelt: waar twijfel je over? En wordt de keuze makkelijker als je langer wacht?
Zoals je zelf ook al weet: nu kun je nog relatief makkelijk weg. Ja, het zal pijn doen, en je zult hem missen, maar dat komt wel weer goed. Na een huis van 8 toen en kinderen is het toch een stuk meer gedoe.
Dus als je al zeker weet dat je 'ooit' uit elkaar wilt, waarom dan niet nu? En als je twijfelt: waar twijfel je over? En wordt de keuze makkelijker als je langer wacht?
zondag 27 december 2020 om 18:44
Ik had even niet bijgelezen hier, maar ben blij te zien dat je echt sterker in je schoenen bent komen te staan rainonyourparade. Je hebt je prioriteiten helder en, als het klopt wat je schrijft, probeer je je vriend ook echt wel duidelijk te maken hoe die liggen. Volgens mij kan je niet verweten worden dat je al stiekem vertrokken bent zonder dat hij het weet. Hij kan alles weten, als hij zou luisteren!
Volgens mij heb je ook helemaal geen tips meer nodig. Je bent je eigen pad aan het kiezen en aan het ontdekken wat belangrijk voor jou is om je goed te voelen en gelukkig te zijn. Als dat uiteindelijk betekent zonder je vriend, heb ik er het volste vertrouwen in dat je er een eind aan weet te maken.
En als je denkt dat er nog verandering in zit en misschien zelfs wel verandering ziet, dan moet je vooral nog even blijven zitten waar je zit.
O, maar dan schiet me toch wel een advies te binnen wat ik graag wil geven: blijf niet te lang wachten. Wees niet te blij met hele kleine stapjes jouw kant op, waardoor je het weer een kans geeft. Blijf echt kritisch, ook over de mogelijkheid dat het ooit (en dan niet over 30 jaar, maar binnen nu en een jaar of twee) echt kan worden zoals jij het liefst wil. Ik denk dat je heel binnenkort al wel weet hoe groot die kans is.
Volgens mij heb je ook helemaal geen tips meer nodig. Je bent je eigen pad aan het kiezen en aan het ontdekken wat belangrijk voor jou is om je goed te voelen en gelukkig te zijn. Als dat uiteindelijk betekent zonder je vriend, heb ik er het volste vertrouwen in dat je er een eind aan weet te maken.
En als je denkt dat er nog verandering in zit en misschien zelfs wel verandering ziet, dan moet je vooral nog even blijven zitten waar je zit.
O, maar dan schiet me toch wel een advies te binnen wat ik graag wil geven: blijf niet te lang wachten. Wees niet te blij met hele kleine stapjes jouw kant op, waardoor je het weer een kans geeft. Blijf echt kritisch, ook over de mogelijkheid dat het ooit (en dan niet over 30 jaar, maar binnen nu en een jaar of twee) echt kan worden zoals jij het liefst wil. Ik denk dat je heel binnenkort al wel weet hoe groot die kans is.
maandag 28 december 2020 om 09:29
wat maduixa zegt hierboven, over blij zijn met kleine stapjes en het dan toch weer een kans geven.
Dat is wat er gebeurt als je gek bent op iemand. En hoe langer je samen bent hoe moeilijker het is om weg te gaan.
Ik had een kind en was 40+. Woonde bovendien in een regio waar het godsonmogelijk is om een andere woning te krijgen dus 1 van ons zou dakloos worden als we uit elkaar zouden gaan. Ik wilde mijn kind zijn vader niet ontnemen en was bovendien zelf ook gek op hem.
En, en dit is een belangrijke denk ik, en ik vond het ook al heel wat dat hij bij mij bleef want ik was ook echt niet zo makkelijk.
Ik heb het voorbeeld van een vader die mijn moeder regelmatig kleineerde en erg veel bepaalde . Verder had ik de diepgewortelde overtuiging dat ik blij moet zijn als er iemand bij mij wilt blijven want ik ben heel lastig om mee te leven. ( wat wel meevalt denk ik, maar die overtuiging zat wel diep van binnen).
Hoe zit dat bij jou? Denk daar eens echt goed over na. Dat jij op een krukje moet zitten als er bezoek komt. Dat er gezeurd wordt over broodkruimels op het aanrecht. Waar sta je dan? Wat ben jij dan, wie ben jij dan?
In wezen veranderen mensen niet zo veel. Hij zal kritisch blijven en gierig. Zijn verwachtingen van een vrouw in een relatie zitten vermoedelijk ook diep.
Als hij nu echt empatisch was, als hij echt open stond voor jouw mening , als hij nu diep van binnen echt het beste wilde voor JOU, dan kun je nog wat met gesprekken en het uiten van emoties. Maar zo klinkt hij niet. Hij klinkt als star en egocentrisch.
Hoe was jullie kerst?
Dat is wat er gebeurt als je gek bent op iemand. En hoe langer je samen bent hoe moeilijker het is om weg te gaan.
Ik had een kind en was 40+. Woonde bovendien in een regio waar het godsonmogelijk is om een andere woning te krijgen dus 1 van ons zou dakloos worden als we uit elkaar zouden gaan. Ik wilde mijn kind zijn vader niet ontnemen en was bovendien zelf ook gek op hem.
En, en dit is een belangrijke denk ik, en ik vond het ook al heel wat dat hij bij mij bleef want ik was ook echt niet zo makkelijk.
Ik heb het voorbeeld van een vader die mijn moeder regelmatig kleineerde en erg veel bepaalde . Verder had ik de diepgewortelde overtuiging dat ik blij moet zijn als er iemand bij mij wilt blijven want ik ben heel lastig om mee te leven. ( wat wel meevalt denk ik, maar die overtuiging zat wel diep van binnen).
Hoe zit dat bij jou? Denk daar eens echt goed over na. Dat jij op een krukje moet zitten als er bezoek komt. Dat er gezeurd wordt over broodkruimels op het aanrecht. Waar sta je dan? Wat ben jij dan, wie ben jij dan?
In wezen veranderen mensen niet zo veel. Hij zal kritisch blijven en gierig. Zijn verwachtingen van een vrouw in een relatie zitten vermoedelijk ook diep.
Als hij nu echt empatisch was, als hij echt open stond voor jouw mening , als hij nu diep van binnen echt het beste wilde voor JOU, dan kun je nog wat met gesprekken en het uiten van emoties. Maar zo klinkt hij niet. Hij klinkt als star en egocentrisch.
Hoe was jullie kerst?
maandag 28 december 2020 om 11:09
Mooie post Fifty. Ben je nu inmiddels wel gescheiden? En heb je ook jezelf weer terug kunnen vinden?
Datd is namelijk het grootste risico van een slechte relatie, in mijn ogen. Ik heb 3,5jr in een relatie gezeten die echt niet goed voor me was. Toen HIJ het uiteindelijk uitmaakte, kwam ik tot de ontdekking dat ik, als ik eerlijk was, helemaal niet zo vele liefdesverdriet had, maar veel meer pijn en verdriet van de mate waarin ik mezelf was kwijtgeraakt, had aangepast, zaken had geaccepteerd die ik niet zou moeten accepteren.
Het kostte tijd om mezelf dat te vergeven.
Datd is namelijk het grootste risico van een slechte relatie, in mijn ogen. Ik heb 3,5jr in een relatie gezeten die echt niet goed voor me was. Toen HIJ het uiteindelijk uitmaakte, kwam ik tot de ontdekking dat ik, als ik eerlijk was, helemaal niet zo vele liefdesverdriet had, maar veel meer pijn en verdriet van de mate waarin ik mezelf was kwijtgeraakt, had aangepast, zaken had geaccepteerd die ik niet zou moeten accepteren.
Het kostte tijd om mezelf dat te vergeven.
maandag 28 december 2020 om 15:11
Herkenbaar Maduixa.
Had destijds nog een topic over hem geopend, een jaar of 4 geleden. Ik werd zo doodongelukkig omdat hij me emotioneel volledig in de tang had. Had me geïsoleerd van mijn familie en vrienden en ik liep naar een psych.
Het kostte me zoveel moeite om het met hem uit te maken, dit weigerde hij. Hij was een meester-manipulator.
Aan TO, ik heb dezelfde leeftijd als jij dus ik voel enorm met je mee. Sterkte met je situatie, het is niet gemakkelijk.
Had destijds nog een topic over hem geopend, een jaar of 4 geleden. Ik werd zo doodongelukkig omdat hij me emotioneel volledig in de tang had. Had me geïsoleerd van mijn familie en vrienden en ik liep naar een psych.
Het kostte me zoveel moeite om het met hem uit te maken, dit weigerde hij. Hij was een meester-manipulator.
Aan TO, ik heb dezelfde leeftijd als jij dus ik voel enorm met je mee. Sterkte met je situatie, het is niet gemakkelijk.
Veritas vos liberabit
dinsdag 29 december 2020 om 11:23
We zijn nu echt uit elkaar, sinds een paar maanden. Nog pril dus. Ik zit deels in de ziektewet door de hele situatie. Ik ben alles aan het verwerken. Ik herken wat je schrijft over liefdesverdriet en jezelf kwijt zijn en moeten vergeven. Ik vind ook dat kind er wel een beetje de dupe van is geworden en dat vind ik heel moeilijk. Niet van de breuk, daar is hij beter van geworden. Hij kan ook gewoon naar zijn vader als hij dat wil. Maar hij heeft geleden onder al die jaren van stress, en mijn reacties daarop. Als in te kort lontje ed.Maduixa schreef: ↑28-12-2020 11:09Mooie post Fifty. Ben je nu inmiddels wel gescheiden? En heb je ook jezelf weer terug kunnen vinden?
Datd is namelijk het grootste risico van een slechte relatie, in mijn ogen. Ik heb 3,5jr in een relatie gezeten die echt niet goed voor me was. Toen HIJ het uiteindelijk uitmaakte, kwam ik tot de ontdekking dat ik, als ik eerlijk was, helemaal niet zo vele liefdesverdriet had, maar veel meer pijn en verdriet van de mate waarin ik mezelf was kwijtgeraakt, had aangepast, zaken had geaccepteerd die ik niet zou moeten accepteren.
Het kostte tijd om mezelf dat te vergeven.
Het verbaast me hoe snel ik eigenlijk nu toch los kom van ex. Het heeft lang geduurd voor het kwartje viel maar toen het eenmaal gevallen was ging het snel. Ik mis hem ook niet eigenlijk en dat is tekenend.
Ik ben nog vooral aan het bijkomen. Mezelf echt weer vinden zal nog even duren. het was 15 jr, ik zit nu in een heel andere fase. Er zijn wel dingen die ik graag weer wil oppakken maar dat kan nu niet door de corona. Maar eigenlijk is dat wel goed, ik rust nu ook uit. Anders zou ik veel de hort op zijn denk ik en vluchten voor mezelf.
Ik moet mezelf opnieuw uitvinden. Maar dat vind ik ook wel leuk. Dat biedt perspectief. Kind is groot nu dus ik kan ook weg enz.
Het gaat helemaal goed komen. Beter worden dan het ooit was.
woensdag 30 december 2020 om 15:46
Het is helaas elke keer hetzelfde patroon. Híj wil een huis van 8 ton in de buurt van zijn werk, hij heeft jouw salaris nodig en hij wil een lijstje met jouw wensen. Je hebt je wensen al gegeven, je wil nu geen huis met hem kopen. Maar tocht komt hij er steeds op terug. Of het nu gaat om het huishouden of een koopwoning, hij wil zijn zin en hij wil lijstjes van jou zodat hij kan kijken in hoeverre hij je ter wille zou willen zijn (!). En dat gaat niet veranderen.
Wil je dat niet, dan zit er inderdaad maar één ding op...
Succes met kiezen.
Wil je dat niet, dan zit er inderdaad maar één ding op...
Succes met kiezen.
There is freedom waiting for you, on the breezes of the sky, and you ask: "What if I fall?" Oh but my darling, what if you fly? - Erin Hanson
donderdag 31 december 2020 om 11:34
Rain, ik herken heel veel in jouw verhaal en heb tien jaar geleden iets vergelijkbaars meegemaakt. Ex was ook drammerig, dreef altijd zijn zin door, was ook geobsedeerd door materialistische zaken; een mooie auto, een huis kopen. Allemaal dingen waar ik niks om geef. Uiteindelijk heeft hij, toen het al uit was, toegegeven dat hij van plan was dat als we samen dat huis hadden gekocht hij me zou dumpen en het huis zelf zou houden. Ik heb hem toen zo hard uitgelachen want hij had sowieso geen geld me dan uit te kopen. Maar zo ver ging dat dus.
Het is heel positief dat je voor jezelf op komt en hij nu meer doet in huis, maar de kern is dat hij nog steeds iets aan je op wil dringen wat jij niet wilt. Misschien tijd om hem direct die vraag te stellen of wat hij zou doen als hij moest kiezen tussen jou en dat droomhuis?
Het is heel positief dat je voor jezelf op komt en hij nu meer doet in huis, maar de kern is dat hij nog steeds iets aan je op wil dringen wat jij niet wilt. Misschien tijd om hem direct die vraag te stellen of wat hij zou doen als hij moest kiezen tussen jou en dat droomhuis?
donderdag 31 december 2020 om 19:08
Ai. Wtf. Wat ontzettend naar! Toch bijzonder soms, de gedachtegang van mensen.RosieQ schreef: ↑31-12-2020 11:34Rain, ik herken heel veel in jouw verhaal en heb tien jaar geleden iets vergelijkbaars meegemaakt. Ex was ook drammerig, dreef altijd zijn zin door, was ook geobsedeerd door materialistische zaken; een mooie auto, een huis kopen. Allemaal dingen waar ik niks om geef. Uiteindelijk heeft hij, toen het al uit was, toegegeven dat hij van plan was dat als we samen dat huis hadden gekocht hij me zou dumpen en het huis zelf zou houden. Ik heb hem toen zo hard uitgelachen want hij had sowieso geen geld me dan uit te kopen. Maar zo ver ging dat dus.
Het is heel positief dat je voor jezelf op komt en hij nu meer doet in huis, maar de kern is dat hij nog steeds iets aan je op wil dringen wat jij niet wilt. Misschien tijd om hem direct die vraag te stellen of wat hij zou doen als hij moest kiezen tussen jou en dat droomhuis?
Dat is inderdaad een goede vraag om te stellen.
donderdag 31 december 2020 om 19:09
Nee, ik denk dat je me verwart met iemand anders haha!Charlotte717 schreef: ↑31-12-2020 17:15Volgens mij is heeft rain het al uitgemaakt
Dacht ik in een ander topic te hebben gelezen.
donderdag 31 december 2020 om 19:24
RosieQ schreef: ↑31-12-2020 11:34Rain, ik herken heel veel in jouw verhaal en heb tien jaar geleden iets vergelijkbaars meegemaakt. Ex was ook drammerig, dreef altijd zijn zin door, was ook geobsedeerd door materialistische zaken; een mooie auto, een huis kopen. Allemaal dingen waar ik niks om geef. Uiteindelijk heeft hij, toen het al uit was, toegegeven dat hij van plan was dat als we samen dat huis hadden gekocht hij me zou dumpen en het huis zelf zou houden. Ik heb hem toen zo hard uitgelachen want hij had sowieso geen geld me dan uit te kopen. Maar zo ver ging dat dus.
Nee jo, echt, in wat voor een wereld leef je dan???? Blij dat je daar van af bent, maar kut dat je het mee moest maken!
donderdag 31 december 2020 om 19:25
Het is toch niet dezelfde kerel als die van opstartster?RosieQ schreef: ↑31-12-2020 11:34Rain, ik herken heel veel in jouw verhaal en heb tien jaar geleden iets vergelijkbaars meegemaakt. Ex was ook drammerig, dreef altijd zijn zin door, was ook geobsedeerd door materialistische zaken; een mooie auto, een huis kopen. Allemaal dingen waar ik niks om geef. Uiteindelijk heeft hij, toen het al uit was, toegegeven dat hij van plan was dat als we samen dat huis hadden gekocht hij me zou dumpen en het huis zelf zou houden. Ik heb hem toen zo hard uitgelachen want hij had sowieso geen geld me dan uit te kopen. Maar zo ver ging dat dus.
Het is heel positief dat je voor jezelf op komt en hij nu meer doet in huis, maar de kern is dat hij nog steeds iets aan je op wil dringen wat jij niet wilt. Misschien tijd om hem direct die vraag te stellen of wat hij zou doen als hij moest kiezen tussen jou en dat droomhuis?
Alleen dan nu een paar jaar ouder.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
donderdag 31 december 2020 om 22:25
Oeps, my bad.
Zit wat te vaak op het forum de laatste tijd
Veritas vos liberabit
