Relaties
alle pijlers
Weinig/geen vrienden kletstopic
dinsdag 5 januari 2021 om 10:58
Ik zie het onderwerp hier zo vaak voorbij komen dat ik dacht dat anderen misschien ook wel behoefte hebben om hun ei kwijt te kunnen. Niet perse zozeer over het hebben van weinig vrienden (mag uiteraard wel) of als doel om vriendinnen te zoeken, maar gewoon om het bespreken van dagelijkse dingetjes of even spuien van wat dan ook.
Mij situatie: ik ben nu 35 en ik merk dat ik uit 'eerdere levensfases' geen echte vrienden heb overgehouden. Op de basisschool/middelbare had ik geen hechte vriendschappen en ik ben sinds mijn studietijd bovendien vaak verhuisd. Tijdens mijn studie altijd wel goede vriendschappen gehad maar die zijn bijna allemaal verwaterd. Volgens mij heeft dit verschillende oorzaken, zoals afstand, uit elkaar groeien qua interesses of minder prioriteit van een kant. Ik besef me wel goed dat bij al mijn verwaterde vriendschappen ik de gemeenschappelijke factor ben, dus mijn gedrag/karakter er zeker mee te maken heeft. Ik ben bijvoorbeeld geen groepspersoon en ik haal dus ook geen voldoening uit afspreken in groepen, terwijl dat in sommige vriendschappen wel de norm is.
Ik voel me niet echt eenzaam, ik heb een relatie en prima band met familie, maar het voelt toch soms kwetsbaar en alleen. Ik heb wel wat mensen die ik af en toe app en 1/2 keer per jaar zie, maar daar blijft het bij.
In topics over dit onderwerp zie ik vaak tips voorbij komen om nieuwe mensen te ontmoeten, maar daar zit het hem niet in. Normaal gesproken ontmoet ik genoeg mensen via sport, werk, zwangerschapsgym, maar alles blijft hangen op niveau kennissen.
Anyway, daar hoeft het wat mij betreft dus niet over te gaan maar ik zie wel als er mensen aan willen sluiten.
Mij situatie: ik ben nu 35 en ik merk dat ik uit 'eerdere levensfases' geen echte vrienden heb overgehouden. Op de basisschool/middelbare had ik geen hechte vriendschappen en ik ben sinds mijn studietijd bovendien vaak verhuisd. Tijdens mijn studie altijd wel goede vriendschappen gehad maar die zijn bijna allemaal verwaterd. Volgens mij heeft dit verschillende oorzaken, zoals afstand, uit elkaar groeien qua interesses of minder prioriteit van een kant. Ik besef me wel goed dat bij al mijn verwaterde vriendschappen ik de gemeenschappelijke factor ben, dus mijn gedrag/karakter er zeker mee te maken heeft. Ik ben bijvoorbeeld geen groepspersoon en ik haal dus ook geen voldoening uit afspreken in groepen, terwijl dat in sommige vriendschappen wel de norm is.
Ik voel me niet echt eenzaam, ik heb een relatie en prima band met familie, maar het voelt toch soms kwetsbaar en alleen. Ik heb wel wat mensen die ik af en toe app en 1/2 keer per jaar zie, maar daar blijft het bij.
In topics over dit onderwerp zie ik vaak tips voorbij komen om nieuwe mensen te ontmoeten, maar daar zit het hem niet in. Normaal gesproken ontmoet ik genoeg mensen via sport, werk, zwangerschapsgym, maar alles blijft hangen op niveau kennissen.
Anyway, daar hoeft het wat mij betreft dus niet over te gaan maar ik zie wel als er mensen aan willen sluiten.
zaterdag 9 januari 2021 om 02:57
Saai is een groot woord...anders dan ik gewend ben denk ik meer. Ik moet het ook wel een kans geven denk ik. Ik weet van mijzelf dat ik vaak heb gehad dat ik een eerste/tweede indruk had en daarna mijn mening ten goede moest bijstellen. Ik hoop voor hen dat ze ook wel eens joggingbroektijd hebbenviamia schreef: ↑08-01-2021 14:45Hee Frutseltje, welkom. Geen sorry voor je tekst zeggen! Goed om lekker van je af te schrijven. En je klinkt helemaal niet raar hoor! Eerder normaal en die buren klinken een beetje saai als ik eerlijk ben :p Of ze zitten ook gek te doen op de bank met jogginbroek aan, maar alleen als niemand het ziet.
.
zaterdag 9 januari 2021 om 03:00
Vind ik zelf ook. Het hoeft allemaal niet zo degelijk.Libelle44 schreef: ↑08-01-2021 16:54Frutseltje.. ik zit dit net op de bank te lezen: in joggingbroek!! hahaha... is hier in dld heel gewoon hoor om direkt uit het werk in een joggingbroek te schieten. Ach, voel je niet gelijk minder dan je buren als ze er misschien wat anders bijlopen.. dat is maar schijn. Ik moest voor mijn werk ook vaak heel netjes gekleed met blazer enzo... en sommige mensen dragen zoiets ook graag thuis..maar voel zich net zo onzeker of zeker als een ander hoor. Tja...ik hou ook van gek doen..als mijn man naar de keuken loopt om iets te pakken... loop ik soms achter hem aan en pak hem bij zijn schouders en doen we de polonaise..
..jof we zetten armin van buuren even hard aan en dansen spontaan in de woonkamer... Vind juist mensen die niet zo conform alle maatschappelijk opgelegde verwachtingspatronen zijn het leukst..
zaterdag 9 januari 2021 om 03:02
Dat zijn toch al twee langdurige vriendschappen. Dat zou voor mij al genoeg zijn.daenerys79 schreef: ↑08-01-2021 17:32Mag ik ook nog aansluiten in dit topic?
Ik ben best introvert en herken heel veel. Ik heb best een sociaal beroep, en ben dan vaak ‘s avonds ook helemaal gesloopt.
Ik heb weinig vriendinnen. ik heb een beste vriendin die ik vaak zie en al 20 jaar ken. Verder heb ik nog een vriendin die ik ook al 20 jaar ken maar die woont aan de andere kant van het land. Als ik haar spreek is het als vanouds maar we spreken elkaar niet veel.
Ik heb een man en kinderen, een goede familieband met mijn schoonouders, mijn vader en mijn broer en zijn gezin.
maar voor mij maakt het juist helemaal niet uit of mensen kinderen hebben. Mijn beste vriendin heeft ze niet en ik vind het juist fijn om ook eens andere onderwerpen te bespreken.
Verder heb ik wel kennissen (vrienden van man en hun gezinnen) maar daar blijft het ook bij een oppervlakkige band.
zaterdag 9 januari 2021 om 03:06
Polderbewoner schreef: ↑08-01-2021 19:53Wat zijn er veel mensen hier die niemand of bijna niemand hebben.
Dat is toch wel bijzonder. Helaas hier ook het geval. Het voelt leeg en vervelend om altijd alleen te zijn.
Doelloos ook vooral.
Mij overvalt het in de zomer altijd.
Dat je je dan verplicht voelt om te socializen. Iedereen heeft het dan gezellig zo lijkt het wel. Ik kan me dan echt verloren voelen. Herkent iemand dat? In de winter trek je je meer binnenshuis terug en valt het allemaal wel mee.
Ik mis echt contact. Interactie met mensen. Je verhaal doen. Wat drinken en wat ondernemen.
Dit topic is voor mij toch een soort van bevestiging dat ik er niet alleen voor sta.
met ons nog zovelen. En sommigen nog erger.
zaterdag 9 januari 2021 om 03:09
Deze verwachting heb ik zeker niet. Zullen denk ik geen vrienden worden. Meer voor eens gezellig af te spreken af en toe. Maar dan moet ik me wel eerst op mijn gemak gaan voelen. We zullen zien hoe het gaat binnenkort als we de afspraak hebben. Ik moet me maar niet te druk maken. Klikt het toch niet dan vergaat de wereld natuurlijk ook niet.Zonmuis schreef: ↑08-01-2021 23:48Soms zie je wel eens dat mensen torenhoge verwachtingen hebben over een date en dat als advies krijgen: heb gewoon een leuke avond en hang er niet te veel aan op.
Ik denk dat dat hier ook goed advies kan zijn.
Zie het als een leuke avond, geniet ervan en heb niet meteen torenhoge verwachtingen van diepe vriendschap.
Des te meer lijntjes je uitzet naar contact (buren, collega's, familiebanden aanhalen etc) des te minder belangrijk 1 sociaal contact wordt. Is even moeilijk met Corona, maar doe vooral eens mee aan een wandeltocht of wat je maar leuk vindt, al is het contact heel vrijblijvend. Soms groeien die dingen.
frutseltje1982 wijzigde dit bericht op 09-01-2021 03:14
8.58% gewijzigd
zaterdag 9 januari 2021 om 06:50
Heb zelf het idee dat een diepere vriendschap makkelijker is met iemand die je al heel lang kent. Vanaf de basisschool of middelbare bijvoorbeeld. Omdat je dan zoveel van elkaar hebt meegekregen uit verleden etc.
Bij mensen die ik nu leer kennen vind ik een echte klik vinden lastig omdat ik soort geschiedenis mis ofzo, waardoor het dan heel oppervlakkig is en over koetjes en kalfjes praten is niet echt mijn ding.
Bij mensen die ik nu leer kennen vind ik een echte klik vinden lastig omdat ik soort geschiedenis mis ofzo, waardoor het dan heel oppervlakkig is en over koetjes en kalfjes praten is niet echt mijn ding.
zaterdag 9 januari 2021 om 11:58
Dit vind ik misschien toch wat makkelijk gezegd. Familie waarmee je aansluiting vindt moet je maar net hebben, want er zijn ook genoeg families waar het onderling helemaal niet lekker loopt. Met je buren moet je idem mazzel hebben, dat ze dezelfde interesses of levensfase hebben. Collegaatjes zou een oplossing kunnen zijn, maar als het toch niet botert, of je krijgt een meningsverschil, moet je er in je werksfeer wel mee kunnen dealen.Zonmuis schreef: ↑08-01-2021 23:48...
Des te meer lijntjes je uitzet naar contact (buren, collega's, familiebanden aanhalen etc) des te minder belangrijk 1 sociaal contact wordt. Is even moeilijk met Corona, maar doe vooral eens mee aan een wandeltocht of wat je maar leuk vindt, al is het contact heel vrijblijvend. Soms groeien die dingen.
Natuurlijk is "ga er op uit, en onderneem iets" een gedegen advies, maar absoluut niet passend bij een introvert als ik
. Ten eerste heb ik eigenlijk al geen interesses die ik in groepsverband zou willen ondernemen, en het daarbij horende gevoel van "verplichting" staat me ook een beetje tegen. Tel daar bij op dat ik mezelf de meest saaie persoon ooit vindt, zonder interessante gespreksonderwerpen (want naast werk, kinderen of man maak ik niks mee) en ben ik veel meer bezig met hoe ik denk dat ik op de ander overkom, wat natuurlijk weer heel veel stress oplevert, dan dat ik mezelf durf te zijn. En ik ben er van overtuigd dat door mijn "bijzondere jeugd" ik ook bepaalde sociale vaardigheden nooit heb geleerd, waardoor het misschien helemaal niet zo makkelijk is om vrienden met mij te zijn.
zaterdag 9 januari 2021 om 12:21
Ik denk dat dit zeker ook mee kan spelen. Ik heb zelf ook geen stabiele fijne jeugd gehad, en ben ook een aantal keer verhuisd (met tegenzin) waardoor ik niet echt een stabiele achtergrond heb. Ik heb bijv. een vriendin die haar hele leven al in dezelfde plaats woont. Als we elkaar spreken merk ik wel dat er vanuit mij een bepaalde jaloezie is, omdat ze vrienden heeft die ze al bijna haar hele leven kent, en die dus ook in diezelfde plaats wonen.Cabbitch schreef: ↑09-01-2021 11:58Dit vind ik misschien toch wat makkelijk gezegd. Familie waarmee je aansluiting vindt moet je maar net hebben, want er zijn ook genoeg families waar het onderling helemaal niet lekker loopt. Met je buren moet je idem mazzel hebben, dat ze dezelfde interesses of levensfase hebben. Collegaatjes zou een oplossing kunnen zijn, maar als het toch niet botert, of je krijgt een meningsverschil, moet je er in je werksfeer wel mee kunnen dealen.
Natuurlijk is "ga er op uit, en onderneem iets" een gedegen advies, maar absoluut niet passend bij een introvert als ik
En doordat ik geen fijne jeugd heb gehad, merk ik dat sommige 'vrienden' op een gegeven moment af begonnen te haken als ik over mijn jeugd begon. Misschien wisten ze niet hoe ze erop moesten reageren, dat kan natuurlijk. Maar dat stak me wel. Daardoor heb ik onbewust een dikke muur om me heen gebouwd.
zaterdag 9 januari 2021 om 12:22
Oh dat herken ik! Dan zie je iedereen met groepjes op het terras of strand zitten en dat voelt een beetje confronterend wel.Polderbewoner schreef: ↑08-01-2021 19:53Wat zijn er veel mensen hier die niemand of bijna niemand hebben.
Dat is toch wel bijzonder. Helaas hier ook het geval. Het voelt leeg en vervelend om altijd alleen te zijn.
Doelloos ook vooral.
Mij overvalt het in de zomer altijd.
Dat je je dan verplicht voelt om te socializen. Iedereen heeft het dan gezellig zo lijkt het wel. Ik kan me dan echt verloren voelen. Herkent iemand dat? In de winter trek je je meer binnenshuis terug en valt het allemaal wel mee.
Ik mis echt contact. Interactie met mensen. Je verhaal doen. Wat drinken en wat ondernemen.
Dit topic is voor mij toch een soort van bevestiging dat ik er niet alleen voor sta.
Frutsel, jij was nog lang wakker!
zaterdag 9 januari 2021 om 13:19
Die dikke muur van zelfbescherming is echt héél herkenbaar. En misschien heb ik altijd wel de verkeerde vrienden gekozen waarbij het in de vriendschap vooral over hén ging en ik mijn best deed iedereen te pleasen, maar waarbij mijn kwetsbare kant eigenlijk nooit aan bod kwam. Eenzaam zijn als je tussen andere mensen bent is best een naar gevoel.Blauwetrui schreef: ↑09-01-2021 12:21En doordat ik geen fijne jeugd heb gehad, merk ik dat sommige 'vrienden' op een gegeven moment af begonnen te haken als ik over mijn jeugd begon. Misschien wisten ze niet hoe ze erop moesten reageren, dat kan natuurlijk. Maar dat stak me wel. Daardoor heb ik onbewust een dikke muur om me heen gebouwd.
zaterdag 9 januari 2021 om 13:25
Ook heel herkenbaar weer.Cabbitch schreef: ↑09-01-2021 13:19Die dikke muur van zelfbescherming is echt héél herkenbaar. En misschien heb ik altijd wel de verkeerde vrienden gekozen waarbij het in de vriendschap vooral over hén ging en ik mijn best deed iedereen te pleasen, maar waarbij mijn kwetsbare kant eigenlijk nooit aan bod kwam. Eenzaam zijn als je tussen andere mensen bent is best een naar gevoel.
Ik was vroeger al blij als ik een vriendin had. En ik was dan zo bang dat we na een tijdje geen vrienden meer waren, dat ik ze begon te claimen. 1 vriendin zei weleens: Ik mag van jou niet met anderen omgaan. Natuurlijk mag dat wel maar ik was zo bang dat ze die andere dan veel leuker vonden, en dat ik dan dus geen vrienden had.
zaterdag 9 januari 2021 om 13:34
Ik heb zelf heel erg het gevoel dat ik gewoon heel erg afwijk van de norm in hoe ik leef en wat ik vind. En daardoor dus buiten de groep val.Blauwetrui schreef: ↑09-01-2021 13:25Ook heel herkenbaar weer.
Ik was vroeger al blij als ik een vriendin had. En ik was dan zo bang dat we na een tijdje geen vrienden meer waren, dat ik ze begon te claimen. 1 vriendin zei weleens: Ik mag van jou niet met anderen omgaan. Natuurlijk mag dat wel maar ik was zo bang dat ze die andere dan veel leuker vonden, en dat ik dan dus geen vrienden had.
zaterdag 9 januari 2021 om 15:07
Het is ook iets kenmerkends van vriendengroepen dat je je aan elkaar conformeert.
Omdat ik het al snel benauwend vind als we alleen maar veilige meningen, activiteiten, tv-programma's, hobby's, vakantiebestemmingen en gespreksonderwerpen hebben
ben ik in een groep vrienden of collega's vaak degene die af en toe de knuppel in het hoenderhok gooit, gewoon voor wat ademruimte. Ik heb al snel het gevoel dat ik los wil breken. Dat voelt dan wel een beetje kinderachtig
Laatst ben ik bij een nieuw ontstaan groepje mensen voor vrijetijd-activiteiten toegetreden. Daar begonnen direct al tijdens de eerste kennismaking mensen ontzettend (vond ik) met elkaar te klitten. Ik denk dat het uit onzekerheid is dat mensen zich maar snel bij de meest sociale/extraverte/grofgebekte/dominante persoon in de groep scharen. In dit geval leek dit mij niet de meest integere persoon van de hele groep. Ik ben zelf ook wel dominant, maar niet zo extravert en meer van het observeren
Lang verhaal kort, na deze kennismaking had ik er eigenlijk al niet zo veel zin meer in
zaterdag 9 januari 2021 om 16:07
Dat heb ik met groepen mensen dus ook. Één op één heb ik dat veel minder. Dan kan ik juist heel open en conformatief (is dat überhaupt een woordAvage schreef: ↑09-01-2021 15:07Het is ook iets kenmerkends van vriendengroepen dat je je aan elkaar conformeert.
Omdat ik het al snel benauwend vind als we alleen maar veilige meningen, activiteiten, tv-programma's, hobby's, vakantiebestemmingen en gespreksonderwerpen hebben
Ik heb al snel het gevoel dat ik los wil breken. Dat voelt dan wel een beetje kinderachtig
Laatst ben ik bij een nieuw ontstaan groepje mensen voor vrijetijd-activiteiten toegetreden. Daar begonnen direct al tijdens de eerste kennismaking mensen ontzettend (vond ik) met elkaar te klitten. Ik denk dat het uit onzekerheid is dat mensen zich maar snel bij de meest sociale/extraverte/grofgebekte/dominante persoon in de groep scharen. In dit geval leek dit mij niet de meest integere persoon van de hele groep. Ik ben zelf ook wel dominant, maar niet zo extravert en meer van het observeren
Lang verhaal kort, na deze kennismaking had ik er eigenlijk al niet zo veel zin meer in
zijn. Vooral in een situatie waarin iemand zich opwerkt als leider werkt dat voor mij als een rode lap. Meestal ben ik dan op voorhand al weg.
Nu vermijd ik ook bewust grote groepen mensen. Ik heb een kudde allergie
zaterdag 9 januari 2021 om 16:15
Ik word bij grote groepen ook al snel ongemakkelijk, dan klit ik me snel vast aan iemand of een klein groepje mensen die vervolgens niet meer van me afkomen. 
Ik vind het op borrels ook niet chill om van het ene gesprek naar het andere te hobbelen, laat mensen naar mij toekomen als het even kan. Met 3-4 mensen kan ik dan wel weer fijn vinden, zolang we maar met z’n allen één gesprek kunnen voeren, dan kan ik soms ook een tijdje achterover hangen en luisteren naar anderen, zonder me verplicht te voelen heel veel toe te voegen.
Ik vind het op borrels ook niet chill om van het ene gesprek naar het andere te hobbelen, laat mensen naar mij toekomen als het even kan. Met 3-4 mensen kan ik dan wel weer fijn vinden, zolang we maar met z’n allen één gesprek kunnen voeren, dan kan ik soms ook een tijdje achterover hangen en luisteren naar anderen, zonder me verplicht te voelen heel veel toe te voegen.
zaterdag 9 januari 2021 om 18:08
Waar ik me nogal eens in vergist heb is denken dat anderen dingen net zo beleefden als ik. In de kleuterklas koos ik altijd mijn buurmeisje om te spelen, werkje doen en in de rij staan. Ik had ook andere vriendinnen, maar haar kende ik het langst. Voor mij was het doodnormaal dat wij altijd samen waren. Tot zij vaker anderen koos en kribbig zei: "Hondenmens wil altijd met mij, maar ik wil óók wel eens met een ander."
Ik had de keren daarvoor niks aan haar gemerkt en snapte niet waarom het opeens anders moest.
Op de klassenreünie heb ik leuk bij gekletst met oud-klasgenoten. Het verbaasde me wel dat die tijd voor hen verder weg staat dan voor mij. Ik denk er nog best vaak aan en dacht altijd dat zij dat ook zouden hebben.
Ik had de keren daarvoor niks aan haar gemerkt en snapte niet waarom het opeens anders moest.
Op de klassenreünie heb ik leuk bij gekletst met oud-klasgenoten. Het verbaasde me wel dat die tijd voor hen verder weg staat dan voor mij. Ik denk er nog best vaak aan en dacht altijd dat zij dat ook zouden hebben.
zaterdag 9 januari 2021 om 18:12
Ja dat is bij mij ook. Van teveel mensen om me heen raak ik sowieso al overprikkeld. Kleine groepjes gaat wel, maar wat jij inderdaad zegt, als we maar 1 gesprek kunnen voeren vind ik het ook wel fijn.amby schreef: ↑09-01-2021 16:15Ik word bij grote groepen ook al snel ongemakkelijk, dan klit ik me snel vast aan iemand of een klein groepje mensen die vervolgens niet meer van me afkomen.
zaterdag 9 januari 2021 om 18:43
zaterdag 9 januari 2021 om 18:44
vicodin schreef: ↑09-01-2021 06:50Heb zelf het idee dat een diepere vriendschap makkelijker is met iemand die je al heel lang kent. Vanaf de basisschool of middelbare bijvoorbeeld. Omdat je dan zoveel van elkaar hebt meegekregen uit verleden etc.
Bij mensen die ik nu leer kennen vind ik een echte klik vinden lastig omdat ik soort geschiedenis mis ofzo, waardoor het dan heel oppervlakkig is en over koetjes en kalfjes praten is niet echt mijn ding.
Kan ik me ook wel in vinden.
zaterdag 9 januari 2021 om 18:54
Ik moet mezelf dwingen om naar bed te gaan. Ik merk dat steeds een beetje later wordt. Ik ben eigenlijk een ontzettend nachtmens maar ik probeer mijn leven te beteren..Frutseltje1982 schreef: ↑09-01-2021 18:43Ik kon gewoon niet slapen. Overdag wwer te lang een dutje gedaan. Mijn ritme is weg door de lockdown.
zaterdag 9 januari 2021 om 19:48
Precies dit heb ik ook.amby schreef: ↑09-01-2021 16:15Ik word bij grote groepen ook al snel ongemakkelijk, dan klit ik me snel vast aan iemand of een klein groepje mensen die vervolgens niet meer van me afkomen.
Ook op drukke verjaardagen (wat nu even ondenkbaar is) is het erg ongemakkelijk. Dan vlucht je even naar de keuken om even 1 op 1 te kunnen kletsen of zoiets.
Of zo'n situatie dat je in 'de dode hoek' zit en iedereen om je heen wél aan het praten is. Vreselijk vind ik dat.
zaterdag 9 januari 2021 om 20:29
Oh ja, dat vluchten doe ik ook. Soms zelf zo van; ik help je wel even in de keuken hoor! Of; ik ga wel even mee zodat je niet in je eentje buiten hoeft te staan roken (ik rook zelf niet).Polderbewoner schreef: ↑09-01-2021 19:48Precies dit heb ik ook.
Ook op drukke verjaardagen (wat nu even ondenkbaar is) is het erg ongemakkelijk. Dan vlucht je even naar de keuken om even 1 op 1 te kunnen kletsen of zoiets.
Of zo'n situatie dat je in 'de dode hoek' zit en iedereen om je heen wél aan het praten is. Vreselijk vind ik dat.
