Relaties
alle pijlers
Weinig/geen vrienden kletstopic
dinsdag 5 januari 2021 om 10:58
Ik zie het onderwerp hier zo vaak voorbij komen dat ik dacht dat anderen misschien ook wel behoefte hebben om hun ei kwijt te kunnen. Niet perse zozeer over het hebben van weinig vrienden (mag uiteraard wel) of als doel om vriendinnen te zoeken, maar gewoon om het bespreken van dagelijkse dingetjes of even spuien van wat dan ook.
Mij situatie: ik ben nu 35 en ik merk dat ik uit 'eerdere levensfases' geen echte vrienden heb overgehouden. Op de basisschool/middelbare had ik geen hechte vriendschappen en ik ben sinds mijn studietijd bovendien vaak verhuisd. Tijdens mijn studie altijd wel goede vriendschappen gehad maar die zijn bijna allemaal verwaterd. Volgens mij heeft dit verschillende oorzaken, zoals afstand, uit elkaar groeien qua interesses of minder prioriteit van een kant. Ik besef me wel goed dat bij al mijn verwaterde vriendschappen ik de gemeenschappelijke factor ben, dus mijn gedrag/karakter er zeker mee te maken heeft. Ik ben bijvoorbeeld geen groepspersoon en ik haal dus ook geen voldoening uit afspreken in groepen, terwijl dat in sommige vriendschappen wel de norm is.
Ik voel me niet echt eenzaam, ik heb een relatie en prima band met familie, maar het voelt toch soms kwetsbaar en alleen. Ik heb wel wat mensen die ik af en toe app en 1/2 keer per jaar zie, maar daar blijft het bij.
In topics over dit onderwerp zie ik vaak tips voorbij komen om nieuwe mensen te ontmoeten, maar daar zit het hem niet in. Normaal gesproken ontmoet ik genoeg mensen via sport, werk, zwangerschapsgym, maar alles blijft hangen op niveau kennissen.
Anyway, daar hoeft het wat mij betreft dus niet over te gaan maar ik zie wel als er mensen aan willen sluiten.
Mij situatie: ik ben nu 35 en ik merk dat ik uit 'eerdere levensfases' geen echte vrienden heb overgehouden. Op de basisschool/middelbare had ik geen hechte vriendschappen en ik ben sinds mijn studietijd bovendien vaak verhuisd. Tijdens mijn studie altijd wel goede vriendschappen gehad maar die zijn bijna allemaal verwaterd. Volgens mij heeft dit verschillende oorzaken, zoals afstand, uit elkaar groeien qua interesses of minder prioriteit van een kant. Ik besef me wel goed dat bij al mijn verwaterde vriendschappen ik de gemeenschappelijke factor ben, dus mijn gedrag/karakter er zeker mee te maken heeft. Ik ben bijvoorbeeld geen groepspersoon en ik haal dus ook geen voldoening uit afspreken in groepen, terwijl dat in sommige vriendschappen wel de norm is.
Ik voel me niet echt eenzaam, ik heb een relatie en prima band met familie, maar het voelt toch soms kwetsbaar en alleen. Ik heb wel wat mensen die ik af en toe app en 1/2 keer per jaar zie, maar daar blijft het bij.
In topics over dit onderwerp zie ik vaak tips voorbij komen om nieuwe mensen te ontmoeten, maar daar zit het hem niet in. Normaal gesproken ontmoet ik genoeg mensen via sport, werk, zwangerschapsgym, maar alles blijft hangen op niveau kennissen.
Anyway, daar hoeft het wat mij betreft dus niet over te gaan maar ik zie wel als er mensen aan willen sluiten.
zondag 10 januari 2021 om 17:07
Ik heb ook regelmatig op feestjes dat áls er eens een onderwerp is waar ik over mee kan praten, ik word afgekapt als ik aan het woord ben. Iemand vertelt dan iets en ik wil een aanvulling geven. Dan ben ik soms nog maar aan de 2e zin en een ander begint over iets heel anders. Alle aandacht gaat naar die ander en niemand meer die op mijn onderwerp terug komt. Proberen in een stilte het gesprek te hervatten lukt dan ook niet. Zodra ik dan begin gaan beginnen zij ook weer te praten.Frutseltje1982 schreef: ↑10-01-2021 13:39Dan vraag ik mij altijd af of ik dan niet goed genoeg ben voor een gesprek. Echt een rotgevoel krijg ik daarbij. Sowieso vind ik het lastig om ergens bij aan te sluiten als er van die kliekjes zitten. Voel ik me zo'n ongewenste gast. Dus feestjes hoeven voor mij ook niet zo.
zondag 10 januari 2021 om 17:12
Mijn ritme is met thuiswerken ook wel veranderd, vooral in de ochtend ga ik zo’n beetje naadloos door van m’n bed naar m’n laptop. Ergens vind ik dat echt niet chill, maar het is zó moeilijk om uit bed te komen als je geen ochtendmens bent en nergens hoeft te zijn op een bepaald tijdstip. Helaas beginnen mensen me wel vaak al tussen half 9 en 9 lastig te vallen en dan kan ik ze niet tot 10 uur laten wachten, dus probeer rond een uur of 9 wel klaar voor werk te zijn. Dat forceert me nog wel in enig ritme, en ik probeer rond middernacht in slaap te zijn. Maar ik wil eigenlijk wel eerder opstaan om bijv. even een rondje te lopen in de ochtend, en fris te beginnen, ipv dat mensen blij mogen zijn dat ik m’n pyjama niet aanheb achter de laptop.vicodin schreef: ↑10-01-2021 11:04Als je nu thuis zit zonder werk kan ik mij voorstellen dat ritme dan veranderd. Misschien toch proberen beetje oude ritme weer terug te krijgen.
Ik werk gewoon vanuit huis en heb zelfde ritme aangehouden. Alleen iets minder vroeg op. Maar wij gaan altijd vroeg naar bed. Onze kat maakt ons iedere ochtend mega vroeg wakker dus een van ons is altijd de Sjaak, haha. Maar vind het niet erg, ben geen avond mens.
Ik werkte altijd al aardig veel vanuit huis maar fulltime vanuit huis vind ik super. Dat zou wat mij betreft zo mogen blijven. Kan mij veel beter concentreren en wordt veel minder gestoord door collega’s dan op kantoor.
zondag 10 januari 2021 om 17:49
Ik ben echt een nachtmens. Wel meer mensen hier als ik het zo hoor.amby schreef: ↑10-01-2021 17:12Mijn ritme is met thuiswerken ook wel veranderd, vooral in de ochtend ga ik zo’n beetje naadloos door van m’n bed naar m’n laptop. Ergens vind ik dat echt niet chill, maar het is zó moeilijk om uit bed te komen als je geen ochtendmens bent en nergens hoeft te zijn op een bepaald tijdstip. Helaas beginnen mensen me wel vaak al tussen half 9 en 9 lastig te vallen en dan kan ik ze niet tot 10 uur laten wachten, dus probeer rond een uur of 9 wel klaar voor werk te zijn. Dat forceert me nog wel in enig ritme, en ik probeer rond middernacht in slaap te zijn. Maar ik wil eigenlijk wel eerder opstaan om bijv. even een rondje te lopen in de ochtend, en fris te beginnen, ipv dat mensen blij mogen zijn dat ik m’n pyjama niet aanheb achter de laptop.
zondag 10 januari 2021 om 18:26
Zo herkenbaar allemaal jullie verhalen. Ik ben altijd wel een sociaal type geweest en maakte altijd wel vrienden op vakanties en tijdens school- en studieperiode. Alleen zodra ik verder ging in mijn leven verwaterde deze contacten. Sinds de middelbare school had ik nog één goede vriendin maar daar heb ik al enige tijd geen behoefte meer aan contact. We hebben andere levenspaden gekozen waardoor we eigenlijk geen gemeenschappelijke dingen meer hebben. Als ik dit contact laat verwateren heb ik dus geen enkele vriendin meer maar ergens vind ik dat niet erg. Ik werk fulltime, woon samen met mijn vriend, ga elke week gezellig langs bij mijn ouders en heb een hobby waar al mijn vrije tijd in gaat zitten! Toch vind ik het pijnlijk dat er altijd maandagochtend tijdens de dagstart wordt gevraagd wat iedereen in het weekend heeft gedaan en al mijn collega's hebben afgesproken met vrienden. 
Zelf heb ik totaal geen behoefte meer aan vrienden. Problemen los ik alleen of samen met mijn vriend op. En anders kun je altijd nog om advies vragen op het forum! 
Zelf heb ik totaal geen behoefte meer aan vrienden. Problemen los ik alleen of samen met mijn vriend op. En anders kun je altijd nog om advies vragen op het forum!
zondag 10 januari 2021 om 18:27
Ik ben ook een avond/nachtmens. Vroeger was ik juist een ochtend mens. Tot ik op de middelbare school veel meer huiswerk kreeg en vaak pas om 22:00 klaar was. Daarna nog even wat drinken en zo raakte ik gewend aan later opblijven. Dat is de jaren daarop nog verder verschoven terwijl ik al heel lang geen huiswerk meer heb.
zondag 10 januari 2021 om 18:40
Ah ja, ik vond vroeger half drie een mooie tijd om te gaan slapen, kon echt genieten van die nachtelijke stilte. Maar met mijn baan gaat het helaas niet. Opstaan in het donker vind ik echt vreselijk, in de winter blijf ik het liefst tot min. 9 uur liggen, maar het hele jaar door vind ik alles vóór 8 uur ‘s ochtends eigenlijk redelijk onchristelijk.
zondag 10 januari 2021 om 18:45
ja, dat herken ik ook. verschrikkelijk is dat. ik kan me ook niet herinneren dat ik me ooit op mijn gemak heb gevoeld op een feestjePolderbewoner schreef: ↑09-01-2021 19:48Precies dit heb ik ook.
Ook op drukke verjaardagen (wat nu even ondenkbaar is) is het erg ongemakkelijk. Dan vlucht je even naar de keuken om even 1 op 1 te kunnen kletsen of zoiets.
Of zo'n situatie dat je in 'de dode hoek' zit en iedereen om je heen wél aan het praten is. Vreselijk vind ik dat.
Zelfs niet een feestje van mijzelf. Ik ben me altijd zo bewust van mezelf, eten, kijken etc. Ook ben ik bang stomme dingen te zeggen. het is nog nooit gebeurd volgens mij maar ben er toch bang voor. maar gelukkig kan ik heel goed doen alsof.
Ik was pre corona op een feestje en vertelde over mijn nieuwe baan. kreeg ik een reactie van iemand; ja dat past wel bij je, jij bent altijd zo sociaal... ik dacht alleen maar je moest eens weten...
daenerys79 wijzigde dit bericht op 10-01-2021 18:50
29.82% gewijzigd
Don't cry, buy a bag and move on.
zondag 10 januari 2021 om 18:46
Haha helemaal eens. Ik hou van de nacht!! Het is zo onrechtvaardig dat alles en iedereen zo vroeg begint. Kunnen al die irritante vogels misschien ook pretty please hun luidruchtige snavel houdenamby schreef: ↑10-01-2021 18:40Ah ja, ik vond vroeger half drie een mooie tijd om te gaan slapen, kon echt genieten van die nachtelijke stilte. Maar met mijn baan gaat het helaas niet. Opstaan in het donker vind ik echt vreselijk, in de winter blijf ik het liefst tot min. 9 uur liggen, maar het hele jaar door vind ik alles vóór 8 uur ‘s ochtends eigenlijk redelijk onchristelijk.
zondag 10 januari 2021 om 19:11
Mag ik hier ook meeschrijven? Ik heb zelf ook niet echt veel vrienden/vriendinnen. Contacten van studie zijn verwaterd omdat iedereen verhuisde (myself included). Eerlijk gezegd ben ik ook niet heel goed in het onderhouden van contacten. Daarnaast ben ik erg angstig en onzeker, dus nieuwe sociale contacten opzoeken vind ik erg lastig. Ik vind het ook moeilijk om zelf contact op te nemen met de mensen die ik al wel ken, puur omdat ik het gevoel heb dat ze niet op mij zitten te wachten, of omdat ik vind dat ik ze niks te melden/te bieden heb. Eigenlijk heb ik nu twee vriendinnen waar ik mee app (een van studie, een die ik al ken vanaf de basisschool), maar die wonen ook niet echt dichtbij. Verder alleen contact met mijn ouders, broer en schoonzusje. Geen relatie, en op dit moment helaas ook geen werk (ivm gezondheidsredenen, maar ik hoop in aanmerking te komen voor het doelgroepregister om zo toch weer aan het werk te kunnen). Soms mis ik het wel, want ik weet vanuit mijn studietijd hoe fijn het is om goede vrienden te hebben om mee te kunne praten en lachen, maar ik voel me sociaal zo ongemakkelijk en onzeker dat ik echt niet zou weten hoe ik nieuwe vrienden zou moeten maken (zeker niet nu met de coronamaatregelen).
zondag 10 januari 2021 om 19:28
Welkom Accio Avocado!AccioAvocado schreef: ↑10-01-2021 19:11Mag ik hier ook meeschrijven? Ik heb zelf ook niet echt veel vrienden/vriendinnen. Contacten van studie zijn verwaterd omdat iedereen verhuisde (myself included). Eerlijk gezegd ben ik ook niet heel goed in het onderhouden van contacten. Daarnaast ben ik erg angstig en onzeker, dus nieuwe sociale contacten opzoeken vind ik erg lastig. Ik vind het ook moeilijk om zelf contact op te nemen met de mensen die ik al wel ken, puur omdat ik het
gevoel heb dat ze niet op mij zitten te wachten, of omdat ik vind dat ik ze niks te melden/te bieden heb. Eigenlijk heb ik nu twee vriendinnen waar ik mee app (een van studie, een die ik al ken vanaf de basisschool), maar die wonen ook niet echt dichtbij. Verder alleen contact met mijn ouders, broer en schoonzusje. Geen relatie, en op dit moment helaas ook geen werk (ivm gezondheidsredenen, maar ik hoop in aanmerking te komen voor het doelgroepregister om zo toch weer aan het werk te kunnen). Soms mis ik het wel, want ik weet vanuit mijn studietijd hoe fijn het is om goede vrienden te hebben om mee te kunne praten en lachen, maar ik voel me sociaal zo ongemakkelijk en onzeker dat ik echt niet zou weten hoe ik nieuwe vrienden zou moeten maken (zeker niet nu met de coronamaatregelen).
Leuk dat je ook mee schrijft.
Enne... Zet alsjeblieft uit je hoofd dat er niemand op jou zit te wachten.
Je komt, net als ik waarschijnlijk de verkeerde mensen tegen:)
zondag 10 januari 2021 om 19:36
Zijn er hier ook mensen die, net als ik, ochtendmens zijn?
In kan ook niet thuis werken dus moet altijd vroeg op. Ik ben er zo dusdanig aan gewend dat ik vanzelf in de loop der jaren ochtendmens ben geworden.
En wie herkent de categorie mensen die zich alleen melden als ze je ergens voor nodig hebben?
Ik heb ook een ex collega waar ik heel fijn mee kon kletsen in de pauzes. Ze appt heel soms. Dan krijg je twee weken later een keer een lang antwoord terwijl je al niet meer weet waar het over ging. Ik merk dat ik hier erg slecht tegen kan. Heel enthousiast als ik wat voorstel om wat te gaan doen maar nooit de moeite nemen om zelf überhaupt eens een voorstel te doen. Het is echt hopeloos.
Heb je een leuke klik en dan schijnt een afspraak maken weer lastig te zijn.
Misschien had Henk Westbroek toch gelijk met z'n "vriendschap is een Illusie"...
In kan ook niet thuis werken dus moet altijd vroeg op. Ik ben er zo dusdanig aan gewend dat ik vanzelf in de loop der jaren ochtendmens ben geworden.
En wie herkent de categorie mensen die zich alleen melden als ze je ergens voor nodig hebben?
Ik heb ook een ex collega waar ik heel fijn mee kon kletsen in de pauzes. Ze appt heel soms. Dan krijg je twee weken later een keer een lang antwoord terwijl je al niet meer weet waar het over ging. Ik merk dat ik hier erg slecht tegen kan. Heel enthousiast als ik wat voorstel om wat te gaan doen maar nooit de moeite nemen om zelf überhaupt eens een voorstel te doen. Het is echt hopeloos.
Heb je een leuke klik en dan schijnt een afspraak maken weer lastig te zijn.
Misschien had Henk Westbroek toch gelijk met z'n "vriendschap is een Illusie"...
zondag 10 januari 2021 om 19:38
Ik herken die categorie maar al te goed en herken ze gelukkig tegenwoordig ook een stuk sneller, zodat ik ze ook zoveel mogelijk uit mijn leven kan weren.Polderbewoner schreef: ↑10-01-2021 19:36En wie herkent de categorie mensen die zich alleen melden als ze je ergens voor nodig hebben?
zondag 10 januari 2021 om 19:46
Bedankt voor je welkomstberichtje Polderbewoner!
En ik ben zelf ook een ochtendmens! Ik kan juist totaal niet uitslapen en sta het liefst gewoon elke dag rond 7 uur op, ook in het weekend, haha! En die donkere uurtjes in de ochtend vind ik juist heerlijk nu. Vaak ga ik ook 's ochtends even wandelen, dat vind ik een hele fijne manier om de dag te beginnen.
En mbt die ex collega, da's wel vervelend inderdaad. Zou het helpen als je, mocht je toch nog met haar af willen spreken, zelf echt een concreet voorstel te doen voor een afspraak? Bijvoorbeeld "Heb je zin om op dag x samen y te gaan doen?" Dat is heel concreet, en kun je ook makkelijker een alternatief voorstel doen als het niet uitkomt? Maar ja, als het elke keer lastig is om af te spreken, dan gaat het je op een gegeven moment natuurlijk tegenstaan, dat snap ik heel goed...
En ik ben zelf ook een ochtendmens! Ik kan juist totaal niet uitslapen en sta het liefst gewoon elke dag rond 7 uur op, ook in het weekend, haha! En die donkere uurtjes in de ochtend vind ik juist heerlijk nu. Vaak ga ik ook 's ochtends even wandelen, dat vind ik een hele fijne manier om de dag te beginnen.
En mbt die ex collega, da's wel vervelend inderdaad. Zou het helpen als je, mocht je toch nog met haar af willen spreken, zelf echt een concreet voorstel te doen voor een afspraak? Bijvoorbeeld "Heb je zin om op dag x samen y te gaan doen?" Dat is heel concreet, en kun je ook makkelijker een alternatief voorstel doen als het niet uitkomt? Maar ja, als het elke keer lastig is om af te spreken, dan gaat het je op een gegeven moment natuurlijk tegenstaan, dat snap ik heel goed...
zondag 10 januari 2021 om 20:01
Zo herkenbaar helaashondenmens schreef: ↑10-01-2021 17:07Ik heb ook regelmatig op feestjes dat áls er eens een onderwerp is waar ik over mee kan praten, ik word afgekapt als ik aan het woord ben. Iemand vertelt dan iets en ik wil een aanvulling geven. Dan ben ik soms nog maar aan de 2e zin en een ander begint over iets heel anders. Alle aandacht gaat naar die ander en niemand meer die op mijn onderwerp terug komt. Proberen in een stilte het gesprek te hervatten lukt dan ook niet. Zodra ik dan begin gaan beginnen zij ook weer te praten.
zondag 10 januari 2021 om 20:07
Welkom...schrijf gezellig mee.AccioAvocado schreef: ↑10-01-2021 19:11Mag ik hier ook meeschrijven? Ik heb zelf ook niet echt veel vrienden/vriendinnen. Contacten van studie zijn verwaterd omdat iedereen verhuisde (myself included). Eerlijk gezegd ben ik ook niet heel goed in het onderhouden van contacten. Daarnaast ben ik erg angstig en onzeker, dus nieuwe sociale contacten opzoeken vind ik erg lastig. Ik vind het ook moeilijk om zelf contact op te nemen met de mensen die ik al wel ken, puur omdat ik het gevoel heb dat ze niet op mij zitten te wachten, of omdat ik vind dat ik ze niks te melden/te bieden heb. Eigenlijk heb ik nu twee vriendinnen waar ik mee app (een van studie, een die ik al ken vanaf de basisschool), maar die wonen ook niet echt dichtbij. Verder alleen contact met mijn ouders, broer en schoonzusje. Geen relatie, en op dit moment helaas ook geen werk (ivm gezondheidsredenen, maar ik hoop in aanmerking te komen voor het doelgroepregister om zo toch weer aan het werk te kunnen). Soms mis ik het wel, want ik weet vanuit mijn studietijd hoe fijn het is om goede vrienden te hebben om mee te kunne praten en lachen, maar ik voel me sociaal zo ongemakkelijk en onzeker dat ik echt niet zou weten hoe ik nieuwe vrienden zou moeten maken (zeker niet nu met de coronamaatregelen).
Ik had jouw stuk kunnen schrijven. Behalve dat ik wel een partner heb en werk. Maar ook met mijn partner wil ik niet alles delen. Daar zou een vriendin beter voor zijn. En mijn collega's zijn echt collega's. Na al die jaren voel ik mij daar nog steeds niet 100% zeker bij.
Dat niet weten hoe nieuwe vrienden maken...hier ook.
zondag 10 januari 2021 om 20:09
Welkom AccioAvocado! Eens met Polderbewoner, zet het alsjeblieft uit je hoofd dat mensen niet op je zitten te wachten, je bent goed zoals je bent! 
Oh, ik ben wel jaloers op jullie ochtendmensen! Ik zou dat ook zo graag willen zijn. Lijkt er wel op dat dit topic zo’n beetje around the clock kan lopen met alle ochtend-, avondmensen en nachtuilen.
Oh, ik ben wel jaloers op jullie ochtendmensen! Ik zou dat ook zo graag willen zijn. Lijkt er wel op dat dit topic zo’n beetje around the clock kan lopen met alle ochtend-, avondmensen en nachtuilen.
zondag 10 januari 2021 om 20:13
Nee, ik ben niet echt een ochtendmens.Polderbewoner schreef: ↑10-01-2021 19:36Zijn er hier ook mensen die, net als ik, ochtendmens zijn?
In kan ook niet thuis werken dus moet altijd vroeg op. Ik ben er zo dusdanig aan gewend dat ik vanzelf in de loop der jaren ochtendmens ben geworden.
En wie herkent de categorie mensen die zich alleen melden als ze je ergens voor nodig hebben?
Ik heb ook een ex collega waar ik heel fijn mee kon kletsen in de pauzes. Ze appt heel soms. Dan krijg je twee weken later een keer een lang antwoord terwijl je al niet meer weet waar het over ging. Ik merk dat ik hier erg slecht tegen kan. Heel enthousiast als ik wat voorstel om wat te gaan doen maar nooit de moeite nemen om zelf überhaupt eens een voorstel te doen. Het is echt hopeloos.
Heb je een leuke klik en dan schijnt een afspraak maken weer lastig te zijn.
Misschien had Henk Westbroek toch gelijk met z'n "vriendschap is een Illusie"...
En ja, mensen die je alleen contacten als ze wat van je nodig hebben kennen we allemaal denk ik.
Ik ben vrij lang bevriend geweest met iemand die ik lang geleden op het werk heb leren kennen maar de laatste paar jaar irriteert het me dat ze alleen contact zoek als ze haar ei kwijt wil. Nooit eens vragen hoe het gaat, althans; met de intentie om het echt te weten te komen. Er is altijd wel wat met haar en als ik dan een appje krijg met 'hoe is het?' dan weet ik al dat er weer een hele lap tekst komt met wat er nu weer aan de hand is. Ben ik slecht als ik daar geen zin meer in heb? Het voelt voor mij de laatste jaren teveel als eenrichtingsverkeer.
Dat ligt uiteraard ook aan mezelf; ik kan er iets van zeggen maar ik heb er geen zin meer in. Ik ben niet perfect en kan prima mijn hand in eigen boezem steken. Ik weet namelijk dat ik ook niet altijd een makkelijk persoon ben. Maar ik probeer wel altijd attent te zijn naar mensen om me heen; ze te laten merken dat ze belangrijk voor me zijn, interesse te tonen, eens iets onverwachts doen, te informeren hoe iets gegaan is als iemand een belangrijke afspraak ofzo had. Dat soort dingen.
Ik vind het jammer dat dat niet vaak terugkomt. De afgelopen 2 jaar zijn best moeilijk geweest vanwege allerlei redenen. De afgelopen 2 maanden heb ik 2 dierbaren verloren. Degene waar ik het hierboven over had heb ik nu voor het eerst niet geïnformeerd. Ik heb geen hekel aan haar maar heb het gevoel dat we niet meer op één lijn zitten.
Soms vraag ik me af of het verstandig is om iemand te laten 'gaan' als je al niet omkomt in de vriendschappen, maar van de andere kant heb ik ook geen zin meer om te investeren in contact waar ik niet meer blij van word. En dat is niemands 'schuld', blijkbaar is het zo gegroeid.
Ik heb één vriendin die mij haar beste vriendin noemt en eerlijk is eerlijk, als we samen zijn is het altijd gezellig. Het is een lieve en leuke vrouw maar ze zoekt bijna nooit contact. Dat maakt me dan onzeker want waarom niet wat meer contact zoeken als je me blijkbaar zo'n leuke vriendin vindt?
zondag 10 januari 2021 om 20:22
Ook ik zou wel willen meeschrijven. Ik heb ook niet echt veel vriend*innen.
Op school en teamsport was ik al een niet zo sociale eenzaat, ben dan naar een buurland gegaan voor de studie en ook die schaarse contacten zijn wat verwaterd, omdat iedereen verhuisde/terugging naar zijn/haar regio. Nu met covid bestaat mijn sociaal leven uit mijn ouder, mijn vriend en af en toe collega’s. Ik werk nl veel thuis, maar doe dat absoluut niet graag omwille van eenzaamheid en een beetje een depressie (ouder is vrij plots overleden, daarna covid, enz). Ook ben ik erg verlegen bij nieuwe contacten, niet op mijn gemak in (grootschalige) sociale settings omdat ik met niemand echt een klik heb (of denk te hebben) en ben ik echt onzeker over mezelf (laag zelfbeeld), dus nieuwe sociale contacten opzoeken en houden vind ik erg lastig. Mijn interesses zijn doorgaans ook niet echt de interesses van mijn leeftijdsgenoten, dat helpt ook niet echt. Vriend en ik denken er nu over om te trouwen (praktisch handig, oa met aanvraag van nationaliteit voor mij), en we hebben letterlijk alleen één iemand op de lijst die ik zou uitnodigen, en dat is mijn ouder. En dat maakt me ergens verdrietig en onzeker, want zoals gezegd heb ik een redelijk slecht zelfbeeld en vind ik mezelf vaak niet van toegevoegde waarde...
Op school en teamsport was ik al een niet zo sociale eenzaat, ben dan naar een buurland gegaan voor de studie en ook die schaarse contacten zijn wat verwaterd, omdat iedereen verhuisde/terugging naar zijn/haar regio. Nu met covid bestaat mijn sociaal leven uit mijn ouder, mijn vriend en af en toe collega’s. Ik werk nl veel thuis, maar doe dat absoluut niet graag omwille van eenzaamheid en een beetje een depressie (ouder is vrij plots overleden, daarna covid, enz). Ook ben ik erg verlegen bij nieuwe contacten, niet op mijn gemak in (grootschalige) sociale settings omdat ik met niemand echt een klik heb (of denk te hebben) en ben ik echt onzeker over mezelf (laag zelfbeeld), dus nieuwe sociale contacten opzoeken en houden vind ik erg lastig. Mijn interesses zijn doorgaans ook niet echt de interesses van mijn leeftijdsgenoten, dat helpt ook niet echt. Vriend en ik denken er nu over om te trouwen (praktisch handig, oa met aanvraag van nationaliteit voor mij), en we hebben letterlijk alleen één iemand op de lijst die ik zou uitnodigen, en dat is mijn ouder. En dat maakt me ergens verdrietig en onzeker, want zoals gezegd heb ik een redelijk slecht zelfbeeld en vind ik mezelf vaak niet van toegevoegde waarde...
zondag 10 januari 2021 om 20:27
Wat toevallig! Ik heb dat ook. Ook in de weekenden sta ik vroeg op. Lekker rustig overal en dan ga ik hardlopen, fietsen of naar de fitness.AccioAvocado schreef: ↑10-01-2021 19:46Bedankt voor je welkomstberichtje Polderbewoner!
En ik ben zelf ook een ochtendmens! Ik kan juist totaal niet uitslapen en sta het liefst gewoon elke dag rond 7 uur op, ook in het weekend, haha! En die donkere uurtjes in de ochtend vind ik juist heerlijk nu. Vaak ga ik ook 's ochtends even wandelen, dat vind ik een hele fijne manier om de dag te beginnen.
En mbt die ex collega, da's wel vervelend inderdaad. Zou het helpen als je, mocht je toch nog met haar af willen spreken, zelf echt een concreet voorstel te doen voor een afspraak? Bijvoorbeeld "Heb je zin om op dag x samen y te gaan doen?" Dat is heel concreet, en kun je ook makkelijker een alternatief voorstel doen als het niet uitkomt? Maar ja, als het elke keer lastig is om af te spreken, dan gaat het je op een gegeven moment natuurlijk tegenstaan, dat snap ik heel goed...
De beste manier om de dag goed te beginnen.
Wat betreft de afspraak is het trekken aan een dood paard. Het is verschrikkelijk moeizaam en op deze manier hoeft het van mij ook niet meer. Graag of heel niet denk ik dan.
Ik ben nu 34 en merk dat het steeds lastiger is om vrienden te maken.
Het is een soort strijd die maar niet lijkt te lukken. Ik kan heel goed op mezelf zijn maar mis het echte hechte contact. Het voelt soms zo doelloos allemaal. Een koffietje doen, een wandeling maken, lekker eten samen..
Het is er gewoon niet bij. Vind dat bijzonder jammer.
zondag 10 januari 2021 om 20:31
Ik herken me deels wel in jouw verhaal.PiNuts14 schreef: ↑10-01-2021 20:22Ook ik zou wel willen meeschrijven. Ik heb ook niet echt veel vriend*innen.
Op school en teamsport was ik al een niet zo sociale eenzaat, ben dan naar een buurland gegaan voor de studie en ook die schaarse contacten zijn wat verwaterd, omdat iedereen verhuisde/terugging naar zijn/haar regio. Nu met covid bestaat mijn sociaal leven uit mijn ouder, mijn vriend en af en toe collega’s. Ik werk nl veel thuis, maar doe dat absoluut niet graag omwille van eenzaamheid en een beetje een depressie (ouder is vrij plots overleden, daarna covid, enz). Ook ben ik erg verlegen bij nieuwe contacten, niet op mijn gemak in (grootschalige) sociale settings omdat ik met niemand echt een klik heb (of denk te hebben) en ben ik echt onzeker over mezelf (laag zelfbeeld), dus nieuwe sociale contacten opzoeken en houden vind ik erg lastig. Mijn interesses zijn doorgaans ook niet echt de interesses van mijn leeftijdsgenoten, dat helpt ook niet echt. Vriend en ik denken er nu over om te trouwen (praktisch handig, oa met aanvraag van nationaliteit voor mij), en we hebben letterlijk alleen één iemand op de lijst die ik zou uitnodigen, en dat is mijn ouder. En dat maakt me ergens verdrietig en onzeker, want zoals gezegd heb ik een redelijk slecht zelfbeeld en vind ik mezelf vaak niet van toegevoegde waarde...
Ik ben vaak ook wat verlegen in nieuwe contacten en ben ook onzeker over mezelf.
Gefeliciteerd met jullie voorgenomen huwelijk
Ik ben een paar jaar geleden getrouwd en zag telkens bruiloften en vrijgezellenfeesten voor me met groepjes vriendinnen. Zo'n groepje had ik niet dus daar schaamde ik me ook voor. Maar weet je, het is één dag en het is niet erg om anders te zijn dan anderen. Al begrijp ik je gevoel wel.
zondag 10 januari 2021 om 20:36
Mensen kunnen echt rotwezens zijn. Ben ook vaak bedonderd, omdat ik veel te goedgelovig was.
Ik denk dat ik nu wel kan zeggen dat ik 2 vrienden heb. De 1 ken ik wat langer dan de ander, maar als we elkaar spreken is het gewoon als vanouds.
Verder heb ik wel een kennissenkring, de mensen die daarin zitten heb ik wel prima contact mee maar vriendschap? Nee, dat denk ik niet. Met 1 iemand ben ik lange tijd bevriend geweest maar de laatste jaren werd dat steeds minder. Ik ben er ook niet rouwig om, ik ben wat dat betreft wel harder geworden: Als het contact steeds van mijn kant komt ben ik er op een gegeven moment echt klaar mee.
Ik denk dat ik nu wel kan zeggen dat ik 2 vrienden heb. De 1 ken ik wat langer dan de ander, maar als we elkaar spreken is het gewoon als vanouds.
Verder heb ik wel een kennissenkring, de mensen die daarin zitten heb ik wel prima contact mee maar vriendschap? Nee, dat denk ik niet. Met 1 iemand ben ik lange tijd bevriend geweest maar de laatste jaren werd dat steeds minder. Ik ben er ook niet rouwig om, ik ben wat dat betreft wel harder geworden: Als het contact steeds van mijn kant komt ben ik er op een gegeven moment echt klaar mee.
zondag 10 januari 2021 om 20:39
Voor een ieder die zich anders voelt, een slecht zelfbeeld heeft of zich ongemakkelijk of verlegen voelt omdat hij/zij geen of weinig vrienden heeft: het is oké! Lees hier eens hoeveel mensen dit hebben. Mij steunt dit eigenlijk wel een beetje. De wereld word zo voorgespiegeld dat iedereen altijd maar veel vrienden heeft maar dat is dus zeker niet altijd het geval, integendeel.
Met name nieuw op te bouwen vriendschappen zijn moeilijk. Waar begin je? Hoe krijg je een klik?
Zoiets moet eigenlijk groeien vanuit vroeger, je kunt dat niet zomaar even uit je mouw schudden. Dat maakt het zo lastig.
Fijn om hier met 'lotgenoten' mee te kunnen schrijven!
Met name nieuw op te bouwen vriendschappen zijn moeilijk. Waar begin je? Hoe krijg je een klik?
Zoiets moet eigenlijk groeien vanuit vroeger, je kunt dat niet zomaar even uit je mouw schudden. Dat maakt het zo lastig.
Fijn om hier met 'lotgenoten' mee te kunnen schrijven!
zondag 10 januari 2021 om 20:43
Het is heel fijn om te merken dat ik niet alleen ben! Maar dan nog, inderdaad die groepjes met vrijgezellenfeestjes... Ik schaam me er wel echt voor dat ik geen goede contacten of vrienden heb terwijl vriend makkelijk aan 30-40 man familie en vrienden komt. En dan houdt hij zich nog in. Maak me dus nu al zorgen om de ‘en waar is de familie/zijn de vrienden van PiNuts?’ bedenkingen...minnimouse schreef: ↑10-01-2021 20:31Ik herken me deels wel in jouw verhaal.
Ik ben vaak ook wat verlegen in nieuwe contacten en ben ook onzeker over mezelf.
Gefeliciteerd met jullie voorgenomen huwelijk
Ik ben een paar jaar geleden getrouwd en zag telkens bruiloften en vrijgezellenfeesten voor me met groepjes vriendinnen. Zo'n groepje had ik niet dus daar schaamde ik me ook voor. Maar weet je, het is één dag en het is niet erg om anders te zijn dan anderen. Al begrijp ik je gevoel wel.
zondag 10 januari 2021 om 20:46
Dit denk ik inderdaad ook. Ik zie/zag weleens foto's op social media voorbijkomen van mensen die altijd de hort op zijn met hun vrienden. Dan denk ik altijd: Maar zijn het echt vrienden? Of meer kennissen?Polderbewoner schreef: ↑10-01-2021 20:39Voor een ieder die zich anders voelt, een slecht zelfbeeld heeft of zich ongemakkelijk of verlegen voelt omdat hij/zij geen of weinig vrienden heeft: het is oké! Lees hier eens hoeveel mensen dit hebben. Mij steunt dit eigenlijk wel een beetje. De wereld word zo voorgespiegeld dat iedereen altijd maar veel vrienden heeft maar dat is dus zeker niet altijd het geval, integendeel.
Met name nieuw op te bouwen vriendschappen zijn moeilijk. Waar begin je? Hoe krijg je een klik?
Zoiets moet eigenlijk groeien vanuit vroeger, je kunt dat niet zomaar even uit je mouw schudden. Dat maakt het zo lastig.
Fijn om hier met 'lotgenoten' mee te kunnen schrijven!
Net zoals ik bij een kennissen zie, die kinderen hebben. Ze hebben goede contacten met de moeders van de vriendjes van hun kinderen (volgen jullie hem nog?
) en noemen ze dan ook gelijk een vriendin.Zouden ze ook bevriend met hun zijn geweest als er geen kinderen waren geweest?
