Weinig/geen vrienden kletstopic

Patatje15 dinsdag 5 januari 2021 om 10:58

Ik zie het onderwerp hier zo vaak voorbij komen dat ik dacht dat anderen misschien ook wel behoefte hebben om hun ei kwijt te kunnen. Niet perse zozeer over het hebben van weinig vrienden (mag uiteraard wel) of als doel om vriendinnen te zoeken, maar gewoon om het bespreken van dagelijkse dingetjes of even spuien van wat dan ook.

Mij situatie: ik ben nu 35 en ik merk dat ik uit 'eerdere levensfases' geen echte vrienden heb overgehouden. Op de basisschool/middelbare had ik geen hechte vriendschappen en ik ben sinds mijn studietijd bovendien vaak verhuisd. Tijdens mijn studie altijd wel goede vriendschappen gehad maar die zijn bijna allemaal verwaterd. Volgens mij heeft dit verschillende oorzaken, zoals afstand, uit elkaar groeien qua interesses of minder prioriteit van een kant. Ik besef me wel goed dat bij al mijn verwaterde vriendschappen ik de gemeenschappelijke factor ben, dus mijn gedrag/karakter er zeker mee te maken heeft. Ik ben bijvoorbeeld geen groepspersoon en ik haal dus ook geen voldoening uit afspreken in groepen, terwijl dat in sommige vriendschappen wel de norm is.
Ik voel me niet echt eenzaam, ik heb een relatie en prima band met familie, maar het voelt toch soms kwetsbaar en alleen. Ik heb wel wat mensen die ik af en toe app en 1/2 keer per jaar zie, maar daar blijft het bij.

In topics over dit onderwerp zie ik vaak tips voorbij komen om nieuwe mensen te ontmoeten, maar daar zit het hem niet in. Normaal gesproken ontmoet ik genoeg mensen via sport, werk, zwangerschapsgym, maar alles blijft hangen op niveau kennissen.

Anyway, daar hoeft het wat mij betreft dus niet over te gaan maar ik zie wel als er mensen aan willen sluiten.

Frutseltje1982 maandag 11 januari 2021 om 13:09

Cabbitch schreef: ↑
11-01-2021 12:23
Dat heb ik nu ook Frutseltje, Juist dat in je eentje die stap moeten zetten. Alleen naar een vreemde locatie, daarbinnen je weg vinden ( ik ben het type dat standaard de bezemkast inwandelt, of na toiletbezoek het lokaal niet meer terug vind) , allemaal vreemden ( die elkaar dan weer wel kennen en natuurlijk helemaal niet op mij zitten te wachten) , niet direct volledig mee kunnen doen ( het idee dat je afgaat in de ogen van de rest) is voor mij al genoeg reden om mezelf te overtuigen dat deze hobby/sport/cursus/ wat dan ook totaal niet bij me past, zodat ik er vooral maar niet heen hoef.

Het zou voor mij weldegelijk schelen, als ik zoiets met iemand samen zou kunnen doen.

Echt zo herkenbaar. Ook wat betreft hobby's. Ik begin er liever niet aan. Kan ik ook niet afgaan. Wat doen we onszelf toch aan om die negatieve gedachten/gevoelens zo de baas over ons te zijn.

dianaf maandag 11 januari 2021 om 13:09

Maat schreef: ↑
11-01-2021 12:43
Ik zou met zn tweeën ergens heen gaan. Liefst ver weg (geen kans op goedbedoeld bezoek) en dan later iedereen informeren.

Waarschijnlijk krijg je daar heel veel gedoe over van iedereen die zich miskend voelt. Ik was daar vroeger heel gevoelig voor. Daardoor kwam ik toch vaak in van die ongewilde situaties. Ik sluit me er steeds meer voor af. Dat betekent ook een spoort zelfgekozen isolement en dus weinig tot geen vrienden.

Weinig tot geen vrienden maar wel fijn voor mij of Wel vrienden en familie maar volkomen a-relaxed.

Dat zou ik ook doen. Mijn ouders (gescheiden door een derde in het spel) samen, is gewoon niet heel gezellig. Ze zullen (denk ik) geen ruzie maken, maar gezellig is het niet. En ik vind het ook raar om de een wel en de ander niet uit te nodigen of wel allebei zonder nieuwe partner. Ik zou er ook geen kinderen bij willen hebben, dus kind van sibling zou er niet bij mogen zijn. Kans groot dat sibling dan niet wil komen. Van andere kant had ik de kinderen er ook niet bij gewild, die zijn megadruk, maar Ex kan geen nee zeggen. Dus gelukkig hadden we geen trouwplannen, dat had ruzie geworden. Schoonmoeder vond het idee verschrikkelijk. Mijn moeder is meer van: wat jou gelukkig maakt, is prima.

Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.

Frutseltje1982 maandag 11 januari 2021 om 13:14

Patatje15 schreef: ↑
11-01-2021 12:45
Ik heb juist meer de andere kant, ik kan redelijk makkelijk met nieuwe dingen beginnen en na even de kat uit de boom kijken ook wel contacten maken. Maar contacten via sport (of als voorbeeld NMLK) evolueren gewoon niet meer tot vriendschapppen. Je ziet elkaar niet vaak genoeg of er is toch een drempel om dan initiatief te nemen om iets 1 op 1 te ondernemen. Het brengt wel gezelligheid, maar vriendschappen, nee...bij mij niet in ieder geval.

Dat vind ik wel goed van je, je gaat het iig aan. Hoor je toch vaker dat het niet tot verdieping komt als je wat ouder bent. Waarom zou dat toch zijn?

Anoniem_401633 maandag 11 januari 2021 om 13:17

dianaf schreef: ↑
11-01-2021 13:09
Dat zou ik ook doen. Mijn ouders (gescheiden door een derde in het spel) samen, is gewoon niet heel gezellig. Ze zullen (denk ik) geen ruzie maken, maar gezellig is het niet. En ik vind het ook raar om de een wel en de ander niet uit te nodigen of wel allebei zonder nieuwe partner. Ik zou er ook geen kinderen bij willen hebben, dus kind van sibling zou er niet bij mogen zijn. Kans groot dat sibling dan niet wil komen. Van andere kant had ik de kinderen er ook niet bij gewild, die zijn megadruk, maar Ex kan geen nee zeggen. Dus gelukkig hadden we geen trouwplannen, dat had ruzie geworden. Schoonmoeder vond het idee verschrikkelijk. Mijn moeder is meer van: wat jou gelukkig maakt, is prima.

Je doet het nooit goed. Wat je ook besluit. Al bedoel je het nog zo goed. Ik vind het ook te ingewikkeld en het werkt verlammend. Het gevolg is dus dat ik dan maar helemaal niets doe.

Ik merk wel dat ik naarmate ik ouder word steeds minder aantrek van wat anderen willen. De ervaring leert ook dat anderen zich vaak weinig aantrekken van wat ik wil.

Frutseltje1982 maandag 11 januari 2021 om 13:18

Avage schreef: ↑
11-01-2021 12:52
Die gedachte had ik ooit ook, over die uitvaart.

Het was voor mij juist wel een eye-opener.

Ik ben ook introvert en ik was ook nogal een muurbloem (sociale angststoornis). Het heeft oorzaken, maar daardoor was ik onder de streep gewoon geen leuk persoon. Iemand die positiviteit in de levens van anderen brengt, spontaan is, gezellig is, dat was ik allemaal niet. Maar ik was wel eenzaam.

En ik zou eenzaam sterven. Precies die uitvaartgedachte, dat er dan een keer 2 man en een paardenkop aan me denkt als ik er niet meer ben, heeft me gestimuleerd om toch mijn grenzen te verleggen en enge dingen wel aan te gaan.

En het was wel doodeng. Ziek van de misselijkheid, paniekaanvallen, 7 dagen van tevoren al piekeren over allerlei mogelijke scenario's, vaak alsnog dingen afgezegd omdat ik het echt niet wilde ("wat doe ik mezelf aan, dit hoeft toch nergens voor, het is toch goed zo" enz). Ook nog een paar keer halverwege huiswaarts gekeerd. Maar toch blijven proberen. En dat helpt echt!

Ik heb nu nog wel eens dat ik 's avonds geen hap door mijn keel krijg als ik daarna voor de eerste keer naar een nieuwe hobby/clubje/meeting ga. Maar dat neem ik voor lief, deze spanning kan ook een leuke ervaring zijn waar je later op terug kijkt. Vaak is het toch 100% de moeite waard als je gegaan bent, het is even door de zure appel heen bijten maar de rampscenario's blijven eigenlijk altijd uit. En dan merk je ook dat iederéén het spannend vindt als hij/zij ergens nieuw is. Bijna iedereen is onzeker.

Dus als je ontevreden bent over je sociale leven maar onzekerheid is wat je tegenhoudt, het is niet makkelijk maar het is het echt waard om je grenzen een beetje te verleggen

Ik krijg al hartkloppingen als ik jouw post lees. Super stoer dat je dit hebt gedaan/doet.

dianaf maandag 11 januari 2021 om 13:23

Ik ben gelukkig wel makkelijk van het mijn eigen plan trekken. Van de schoonfamilie heb ik mij nooit veel aangetrokken, die waren zo niet betrokken in mijn leven, dat ik hun mening ook niet interessant/relevant vind. Bonus van de relatiebreuk, ik hoef ook niet meer te doen alsof, niet dat ik dát deed.

Ik vind het niet heel lastig om nieuwe contacten te leggen, maar het is vaak wel iets lastiger om de juiste mensen te vinden. Nu is het wel zo, dat ik niet op zoek ben naar een beste vriendin met wie ik álles wil kunnen delen. Met de ene vriendin is het ouwehoeren en sportief zijn, met de andere vriendin is het ouwehoeren en creatief zijn.

Elk jaar probeer ik wat nieuwe dingen te doen, varierend van naar een museum gaan tot een workshop volgen. Toch vaak dingen die mensen in hun eentje doen of anders zijn ze (bij een workshop) vaak wel geinteresseerd in wie je een beetje bent. Doordat ik het al vaak gedaan heb, is er geen drempel meer. Daardoor vind ik het super goed als je probeert die drempel over te gaan. Want hoe vaker je het doet, hoe makkelijker het wordt.

Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.

Patatje15 maandag 11 januari 2021 om 13:24

Frutseltje1982 schreef: ↑
11-01-2021 13:14
Dat vind ik wel goed van je, je gaat het iig aan. Hoor je toch vaker dat het niet tot verdieping komt als je wat ouder bent. Waarom zou dat toch zijn?

Het is ook wel iets dat ik mezelf heb aan moeten leren. Ik ben tijdens mijn studie ook heel bewust 2 keer naar het buitenland gegaan voor een half jaar omdat ik mezelf niet zo flexibel vond op dat vlak. Mezelf in een situatie geplaatst dat ik wel moest. En ondertussen ook regelmatig verhuisd zodat dat stuk ondertussen vanzelf gaat. En dan nog steeds, de eerste paar keer ga ik ook met lood in mijn schoenen. Ik kan zelf niet benoemen waarom, en ik weet ook dat dat beter wordt. maar dan weet je in ieder geval dat je je weer buiten je eigen comfort zone begeeft

Edit: en mijn vriend heb ik overigens ontmoet op een groepsreis waar ik alleen heen ging, dus dat kon wel

Anoniem_354676 maandag 11 januari 2021 om 13:29

BrilUiltje schreef: ↑
05-01-2021 11:50
In het dagelijks leven mis ik dit ook eigenlijk niet, ik geniet al heel erg van mijn eigen en mijn partners gezelschap. Als ik soms andere mensen zie met toch een flink aantal goede vrienden naast hun relatie vraag ik me wel eens af of ik hier ook actief naar op zoek moet. Mocht mijn relatie ooit wegvallen, dan heb ik toch een wat minder groot vangnet dan de meeste mensen.

Mag ik me bij jullie aansluiten? Ik ben alleen nog maar op de eerste pagina qua lezen, dus zal het straks even verder oppakken.
Maar dit stukje dat ik gequote heb, is precies de situatie die op mij van toepassing is. Toen ik nog in mijn relatie zat, was ik prima gelukkig met de 3 vriendinnen die ik had, ook al woonden ze aan de andere kant van het land en zag ik ze maar om de 3 maanden bij wijze van spreken.
Ook had ik tot 3 jaar geleden nog werk in de zorg met collega's etc. Ik heb een carriereswitch gemaakt, waardoor ik als zzp'er ben gaan werken en nu heb ik plotseling helemaal geen collega's meer (maar ook geen meetings, scholing, netwerkcontacten) en zie en spreek ik met corona nauwelijks nog klanten face to face. Ontzettend kaal dus.

Toen ruim 2 jaar geleden mijn relatie stopte, ben ik ontzettend geconfronteerd dat mijn 3 vriendschappen niet genoeg voor mij zijn als midden veertiger die plotsklaps single is. Mijn vriendinnen zijn drukke werkende vrouwen met partner en gezin (zoals ik zelf ook was) en hebben niet veel tijd, al helemaal niet spontaan. En omdat het anderhalf uur rijden is enkele reis, is het ook niet het soort vriendschap waar je even kort aanwipt voor een kopje koffie of wijntje. Ik ben dus als een malle gaan zoeken naar nieuwe contacten, en oei, wat is dat verdomde lastig zeg.
Ik heb nu wel 1 vriendschap in de buurt opgedaan, maar ze is eveneens druk en het luchtige contact tussendoor waar ik dus juist behoefte aan heb, komt nog niet zo van de grond.

Kortom, nieuwe vriendschappen maken op deze leeftijd vind ik heel moeilijk. Terwijl ik eigenlijk best wel makkelijk contact maak en sociaal dier ben. En nu met corona vind ik het helemaal lastig om contacten op te doen. Veel mensen spreken toch liever niet af of pas na corona. Snap ik allemaal best. Maar ondertussen kan ik hier wel eens goed somber van worden, aan het gebrek aan menselijkheid, gezelligheid, warmte, niet alleen hoeven zijn. En in die zin heb ik wel gemerkt hoe ontzettend veel vulling een relatie en gezin eigenlijk geeft aan een mensenleven.

Patatje15 maandag 11 januari 2021 om 13:35

diyer schreef: ↑
11-01-2021 13:29

Toen ruim 2 jaar geleden mijn relatie stopte, ben ik ontzettend geconfronteerd dat mijn 3 vriendschappen niet genoeg voor mij zijn als midden veertiger die plotsklaps single is. Mijn vriendinnen zijn drukke werkende vrouwen met partner en gezin (zoals ik zelf ook was) en hebben niet veel tijd, al helemaal niet spontaan. En omdat het anderhalf uur rijden is enkele reis, is het ook niet het soort vriendschap waar je even kort aanwipt voor een kopje koffie of wijntje. Ik ben dus als een malle gaan zoeken naar nieuwe contacten, en oei, wat is dat verdomde lastig zeg.
Ik heb nu wel 1 vriendschap in de buurt opgedaan, maar ze is eveneens druk en het luchtige contact tussendoor waar ik dus juist behoefte aan heb, komt nog niet zo van de grond.

Dit raakt precies waarom ik me soms kwetsbaar voelt. Als mijn relatie om welke reden dan ook weg zou vallen sta ik er echt alleen voor. Heel veel eenzaamheid ervaar ik nu niet, al zou het me zo fijn lijken om ook af en toe bij iemand anders dan een partner mijn ei kwijt te kunnen. Ik merk ook echt het belang van vriendschappen in de buurt, juist nu weer in deze corona tijd. Afstand is vaak de laatste (of juist eerste) drempel waarom contact helemaal uit blijft.

dianaf maandag 11 januari 2021 om 13:49

Patatje15 schreef: ↑
11-01-2021 13:24

Edit: en mijn vriend heb ik overigens ontmoet op een groepsreis waar ik alleen heen ging, dus dat kon wel

Ik ook.

Vond het best wel chill, omdat je dan toch veel tijd met elkaar door brengt, dus je hoeft niet echt te daten.

Patatje15 schreef: ↑
11-01-2021 13:35
Dit raakt precies waarom ik me soms kwetsbaar voelt. Als mijn relatie om welke reden dan ook weg zou vallen sta ik er echt alleen voor. Heel veel eenzaamheid ervaar ik nu niet, al zou het me zo fijn lijken om ook af en toe bij iemand anders dan een partner mijn ei kwijt te kunnen. Ik merk ook echt het belang van vriendschappen in de buurt, juist nu weer in deze corona tijd. Afstand is vaak de laatste (of juist eerste) drempel waarom contact helemaal uit blijft.

Inderdaad die kwetsbaarheid. Ik vind het dan ook belangrijk dat nieuwe vriendinnen dichtbij wonen, dus binnen een straal van 10 km. Maar dat is ook omdat iemand aan de andere van mijn woonplaats als op 8 km kan wonen. Dan je nog geen stap buiten de plaats gezet.

Aan de ene kant, als ik strak weer alleen woon, is het ook makkelijker om gewoon met vriendinnen thuis af te spreken. Ik spreek graag 1-op-1 af, zonder partner. En die is er thuis toch meestal bij...

Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.

Ana-Nas maandag 11 januari 2021 om 13:52

Wat mij dan wel weer goed doet is dat er echt wel meer vrouwen op de wereld zijn als ik.
Wat hierboven ook beschreven wordt, ik ervaar nu niet echt eenzaamheid maar als mijn relatie zou stuklopen zou ik denk ik echt wel eenzaam zijn. Ik ben daarnaast ook nog eens enig kind.

dianaf maandag 11 januari 2021 om 14:22

Ik heb wel gemerkt dat eenzaamheid niet draait om hoeveel mensen je om je heen hebt, maar om hoeveel betekenisvolle relaties. Beetje zoals Wilhelmina zei: Eenzaam maar niet alleen. Zelfs met veel contacten kun je eenzaam zijn.

Dat miste ik soms wel in mijn relatie, een van de redenen waarom het natuurlijk over.

Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.

Frutseltje1982 maandag 11 januari 2021 om 14:33

Als mijn relatie over gaat....tsja, wie dan leeft wie dan zorgt. Ik ben al zo'n piekeraar, daar wil ik niet ook nog over gaan piekeren. Maar feit is dat ik dan hoogstwaarschijnlijk alleen sta qua vriendschappen. Ik kan wel terugvallen op familie denk ik. (Moet je ook altijd maar afwachten, zien is geloven. Heb ik wel geleerd door het lezen op het forum).

Welkom diyer.

Anoniem_354676 maandag 11 januari 2021 om 14:39

Ana-Nas schreef: ↑
11-01-2021 13:52
Wat mij dan wel weer goed doet is dat er echt wel meer vrouwen op de wereld zijn als ik.
Wat hierboven ook beschreven wordt, ik ervaar nu niet echt eenzaamheid maar als mijn relatie zou stuklopen zou ik denk ik echt wel eenzaam zijn. Ik ben daarnaast ook nog eens enig kind.

Dit is voor mij ook helemaal nieuw qua gevoel. Ik heb in mijn relatie ook nooit eenzaamheid gevoeld. Want je hebt altijd je partner. En ja, ok, mijn vriendschappen konden beter, dat wist ik toen ook wel. Maar echte noodzaak was er niet, want het gezinsleven en partner en alle schoonfamilie en stelletjesvrienden kreeg je er gratis bij. Dus genoeg weekenden waarin ik wel eens verzuchtte dat ik niet wéér zin had in verjaardag zus of zo, omdat we de familie 2 weken ervoor ook al hadden gezien.

Nu ben ik mijn partner kwijt, maar ook mijn schoonfamilie (en mijn eigen familie is iniminie, daar valt maar 1 iemand te bezoeken). En wat ik niet verwacht had, maar ook de stelletjesvriendschappen bleken gebaseerd te zijn op het gegeven dat we een koppel waren. Dus die zie ik ook niet meer. Nu klink ik wel echt zielig haha. Maar goed, om even een reality check te geven: zorg ook tijdens je relatie voor vriendschappen uit de buurt, want je kunt ze zomaar op een dag heel erg gaan waarderen!

Anoniem_401633 maandag 11 januari 2021 om 15:02

diyer schreef: ↑
11-01-2021 14:39
Dit is voor mij ook helemaal nieuw qua gevoel. Ik heb in mijn relatie ook nooit eenzaamheid gevoeld. Want je hebt altijd je partner. En ja, ok, mijn vriendschappen konden beter, dat wist ik toen ook wel. Maar echte noodzaak was er niet, want het gezinsleven en partner en alle schoonfamilie en stelletjesvrienden kreeg je er gratis bij. Dus genoeg weekenden waarin ik wel eens verzuchtte dat ik niet wéér zin had in verjaardag zus of zo, omdat we de familie 2 weken ervoor ook al hadden gezien.

Nu ben ik mijn partner kwijt, maar ook mijn schoonfamilie (en mijn eigen familie is iniminie, daar valt maar 1 iemand te bezoeken). En wat ik niet verwacht had, maar ook de stelletjesvriendschappen bleken gebaseerd te zijn op het gegeven dat we een koppel waren. Dus die zie ik ook niet meer. Nu klink ik wel echt zielig haha. Maar goed, om even een reality check te geven: zorg ook tijdens je relatie voor vriendschappen uit de buurt, want je kunt ze zomaar op een dag heel erg gaan waarderen!

Je hebt vrienden nodig. Er zijn maar weinig mensen die volmaakt gelukkig als kluizenaar door het leven gaan. Toch vind ik ook veel geluk in alleen dingen doen. Een noodgedwongen ontdekking misschien. Het maakt me wel sterker.

Ik kan ook soms heel gelukkig worden van "the comfort of Strangers". Alleen kom je eerder mensen tegen. Ik kan soms hele diepe en oprechte gesprekken hebben met mensen die ik nauwelijks ken. Ik vind dat heel bevrijdend en ook heel bijzonder.

dianaf maandag 11 januari 2021 om 15:13

Maat schreef: ↑
11-01-2021 15:02
Je hebt vrienden nodig. Er zijn maar weinig mensen die volmaakt gelukkig als kluizenaar door het leven gaan. Toch vind ik ook veel geluk in alleen dingen doen. Een noodgedwongen ontdekking misschien. Het maakt me wel sterker.

Ik kan ook soms heel gelukkig worden van "the comfort of Strangers". Alleen kom je eerder mensen tegen. Ik kan soms hele diepe en oprechte gesprekken hebben met mensen die ik nauwelijks ken. Ik vind dat heel bevrijdend en ook heel bijzonder.

Ja, eens. Met jouw hele post.
Voor mijn relatie ging ik gewoon alleen op vakantie, want niemand kon/wilde mee én ik had geen zin meer om met mijn moeder op vakantie te gaan. De eerste keer vond ik het heel spannend, maar ik verbleef in een hostel en ik heb daar echt veel leuke mensen ontmoet. Eigenlijk geen blijvende contacten, maar daar op locatie wel echt leuk mensen leren kennen en hele goede gesprekken gehad. Ook bij volgende reizen. Soms vind ik dát juist zo fijn aan alleen reizen of met een groep, ik kom altijd wel leuke mensen tegen.

Ik ben blijkbaar ook makkelijk aanspreekbaar en straal een soort van vertrouwdheid uit, dus ik word ook wel makkelijk door andere benaderd. Dat maakt het ook wel makkelijker zowel voor mij als voor anderen. Stap 1 is toch altijd oogcontact maken en even lachen (tegenwoordig lastig met een mondkapje). Of het nu over een los contact, vriendschap of een relatie gaat.

Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.

Anoniem_64fd7e8a070df maandag 11 januari 2021 om 15:20

Maat schreef: ↑
11-01-2021 12:43
Ik zou met zn tweeën ergens heen gaan. Liefst ver weg (geen kans op goedbedoeld bezoek) en dan later iedereen informeren.

Waarschijnlijk krijg je daar heel veel gedoe over van iedereen die zich miskend voelt. Ik was daar vroeger heel gevoelig voor. Daardoor kwam ik toch vaak in van die ongewilde situaties. Ik sluit me er steeds meer voor af. Dat betekent ook een spoort zelfgekozen isolement en dus weinig tot geen vrienden.

Weinig tot geen vrienden maar wel fijn voor mij of Wel vrienden en familie maar volkomen a-relaxed.

Ik ben dus getrouwd zonder aanwezigen en we hebben iedereen erna pas op de hoogte gesteld.

Kan het aanraden!
Reacties waren ook positief, niemand die zich gepasseerd voelde (of ze hebben het niet laten merken). Mensen hadden het of niet zien aankomen of ze vonden het echt wat voor ons of ze geloofden het niet. Het enige wat me nog wel eens stoort is dat sommige mensen ons huwelijk nu niet serieus nemen.

Anoniem_642da911acbbd maandag 11 januari 2021 om 15:20

Hoezo nemen ze het daardoor niet serieus?

Anoniem_401633 maandag 11 januari 2021 om 15:21

dianaf schreef: ↑
11-01-2021 15:13
Ja, eens. Met jouw hele post.
Voor mijn relatie ging ik gewoon alleen op vakantie, want niemand kon/wilde mee én ik had geen zin meer om met mijn moeder op vakantie te gaan. De eerste keer vond ik het heel spannend, maar ik verbleef in een hostel en ik heb daar echt veel leuke mensen ontmoet. Eigenlijk geen blijvende contacten, maar daar op locatie wel echt leuk mensen leren kennen en hele goede gesprekken gehad. Ook bij volgende reizen. Soms vind ik dát juist zo fijn aan alleen reizen of met een groep, ik kom altijd wel leuke mensen tegen.

Ik ben blijkbaar ook makkelijk aanspreekbaar en straal een soort van vertrouwdheid uit, dus ik word ook wel makkelijk door andere benaderd. Dat maakt het ook wel makkelijker zowel voor mij als voor anderen. Stap 1 is toch altijd oogcontact maken en even lachen (tegenwoordig lastig met een mondkapje). Of het nu over een los contact, vriendschap of een relatie gaat.

Wat klinkt dat simpel hè: gewoon lachen. Het werkt! Precies zoals je zegt. Ik reis graag alleen. Je mede alleen reizigers herkennen jou meteen en vice versa.

Mijn probleem zijn de koetjes en de kalfjes. Dat heb ik nooit gekund. Ik heb al zo vaak gehad dat mijn vraag of opmerking te dichtbij kwam. Ik ben vaak veel te eerlijk. Dat is soms heel confronterend. Ook al was dat niet mijn bedoeling.

dianaf maandag 11 januari 2021 om 15:22

Borrelhap schreef: ↑
11-01-2021 15:20
Ik ben dus getrouwd zonder aanwezigen en we hebben iedereen erna pas op de hoogte gesteld.

Kan het aanraden!
Reacties waren ook positief, niemand die zich gepasseerd voelde (of ze hebben het niet laten merken). Mensen hadden het of niet zien aankomen of ze vonden het echt wat voor ons of ze geloofden het niet. Het enige wat me nog wel eens stoort is dat sommige mensen ons huwelijk nu niet serieus nemen.

Omdat je het dus niet groots gevierd hebt? Misschien dat die mensen zich dan toch gepaseerd voelen?
In mijn omgeving die vindt dat je niet verloofd bent, als je geen verlovingsfeest hebt...

Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.

Anoniem_401633 maandag 11 januari 2021 om 15:22

Borrelhap schreef: ↑
11-01-2021 15:20
Ik ben dus getrouwd zonder aanwezigen en we hebben iedereen erna pas op de hoogte gesteld.

Kan het aanraden!
Reacties waren ook positief, niemand die zich gepasseerd voelde (of ze hebben het niet laten merken). Mensen hadden het of niet zien aankomen of ze vonden het echt wat voor ons of ze geloofden het niet. Het enige wat me nog wel eens stoort is dat sommige mensen ons huwelijk nu niet serieus nemen.

Flash je dan gewoon even je enorme trouwring (die je kon veroorloven omdat dat enorme feest niet betaald hoefde te worden

?

dianaf maandag 11 januari 2021 om 15:31

Maat schreef: ↑
11-01-2021 15:21
Wat klinkt dat simpel hè: gewoon lachen. Het werkt! Precies zoals je zegt. Ik reis graag alleen. Je mede alleen reizigers herkennen jou meteen en vice versa.

Mijn probleem zijn de koetjes en de kalfjes. Dat heb ik nooit gekund. Ik heb al zo vaak gehad dat mijn vraag of opmerking te dichtbij kwam. Ik ben vaak veel te eerlijk. Dat is soms heel confronterend. Ook al was dat niet mijn bedoeling.

Bedoel je dat je geen goede sociale filter hebt? Of ben ik nu te eerlijk.

De mensen in mijn omgeving die aangeven Te Eerlijk te zijn, zijn de mensen die zomaar alles zeggen wat in ze opkomt. Bijvoorbeeld: als een vrouw niet slank is, gelijk vragen of iemand zwanger is. Dus dat ze niet even nadenken of iets wel sociaal gepast is of niet.

dianaf wijzigde dit bericht op 11-01-2021 15:37

22.08% gewijzigd

Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.

Anoniem_401633 maandag 11 januari 2021 om 15:35

dianaf schreef: ↑
11-01-2021 15:31
Bedoel je dat je geen goede sociale filter hebt?

Ik heb wel een beetje een filter. Ik geloof dat mijn filter gewoon net iets te los is afgesteld. Ik sla ik soms echt totaal de plank mis. Om me dan met net iets te veel vertraging te bedenken: Wat zeg ik nou weer

Maar ja dan is de schade al aangericht.

dianaf maandag 11 januari 2021 om 15:36

Maat schreef: ↑
11-01-2021 15:35
Ik heb wel een beetje een filter. Ik geloof dat mijn filter gewoon net iets te los is afgesteld. Ik sla ik soms echt totaal de plank mis. Om me dan met net iets te veel vertraging te bedenken: Wat zeg ik nou weer Maar ja dan is de schade al aangericht.

Van die uitspraken waarbij je denkt; als ik 3 seconden bedenktijd had genomen, had het beter geklonken?

Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.

Anoniem_401633 maandag 11 januari 2021 om 15:40

dianaf schreef: ↑
11-01-2021 15:36
Van die uitspraken waarbij je denkt; als ik 3 seconden bedenktijd had genomen, had het beter geklonken?

En: ik had dit moeten zeggen of dat. Waarom heb ik niet zus gezegd of zo. Weer zo'n plek of of groep mensen waarvan je denkt: hier kan ik me dus ook nooit meer vertonen.

anoniem_401633 wijzigde dit bericht op 11-01-2021 15:53

16.69% gewijzigd

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Actieve topics

Weinig/geen vrienden kletstopic

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten. Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Actieve topics

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.