Zwanger
alle pijlers
Wie ook ervaring met een gentle sectio gone wrong?
woensdag 3 februari 2021 om 20:50
Onlangs heb ik mijn 1e geplande keizersnede gekregen (na 2 eerdere keizersnedes, die ongepland waren, wegens niet vorderende onsluiting). Dit zou een zogenaamde "gentle sectio" worden. Ik keek er erg naar uit vooral omdat de eerste bevalling + keizersnede vrij akelig was gegaan. En de uiteindelijke 2e keizersnede ook als een teleurstelling was gekomen. Nu was het dan dus van tevoren gepland en zou ik voor het eerst vrij direct mijn kindje bij mij krijgen en houden. Het binnenkomen in de operatiekamer gaf natuurlijk wel weer een klinisch en wat kil gevoel, maar met my eye on the price...snel mijn kindje bij me, kon ik me daar wel overheen zetten. De kinderarts legde uit dat ze de apgar score in de OK zouden doen (links van mij), behalve als het niet goed was, dan zouden ze naar de ruimte die aan de OK zit gaan. Wat dus standaard gebeurt bij een ongeplande keizersnede. Toen ons kindje geboren was, lieten ze hem door een plastic venster in het operatie doek zien. Vervolgens zou hij dus door de kinderarts gecheckt worden. En ineens heb ik door, dat ze dus niet (meer) in diezelfde ruimte zijn. Er is dus iets mis! Paniek neemt bezit van me. En mijn vriend is niet meer aanwezig, want die is zoals gebruikelijk wel bij baby en kinderarts. Niemand vertelt mij iets. Het duurt heel lang. Hoe lang? Geen idee, natuurlijk, maar veel te lang voor een moeder om niet te weten wat er aan de hand is. Tot uiteindelijk de anesthesist zegt, dat hij opstartproblemen heeft, want vruchtwater in zijn longen. Dat dat wel vaker voorkomt. Moet dat mij geruststellen? Ik denk op een gegeven moment, misschien moet ik gaan gillen, zodat ze doorhebben dat ik hier ook nog ben. Uiteindelijk komt in vriend, die mij min of meer hetzelfde verteld als de anesthesist. Maar hij is zelf ook in paniek, natuurlijk en weet het ook niet zo goed allemaal. Hij zegt, dat ze nu naar de afdeling neonatologie gaan met hem. Uiteindelijk rijden ze mijn kindje nog even langs mij, voordat ze uit de OK vertrekken. Toen ik uiteindelijk zelf ook op neonatologie aankwam, was er ook nog steeds bijzonder weinig aandacht voor mij. Maar om daar niet teveel over uit te wijden, uiteindelijk is ons kind na een ochtend en middag aan de extra zuurstof te hebben gelegen, helemaal opgeknapt. En is het nu een supergezond heerlijk kereltje. Maar mijn vraag is dus hebben meer vrouwen hier dit meegemaakt? En is het ook jouw/jullie ervaring, dat er gewoon niet met je gecommuniceerd wordt of heb ik gewoon vette pech gehad. Het had dus een gentle sectio, ofwel natuurlijke keizersnede moeten zijn. Mistte er toch een verpleegkundige, die bij mij had moeten blijven? (heb nog een gesprek gepland staan met een gynocoloog van het ziekenhuis, waar ik deze vragen uiteraard ook zal stellen. Ben benieuwd naar ervaringen van anderen.)
What would Patsy do?
woensdag 3 februari 2021 om 21:08
Wat vervelend voor je, dat het zo is tegen gevallen. Dat blijft natuurlijk lastig in dit soort situaties: ze hopen op het beste, maar soms kan het toch even tegen vallen. Je geeft aan dat er weinig aandacht voor jou was, maar er was (waarschijnlijk) een heel team bezig met jouw operatie. Die zijn daar druk mee en kunnen niet bij de kinderarts gaan informeren. De anesthesist probeerde je te informeren, maar kon waarschijnlijk ook niet veel meer zeggen, omdat ze nog bezig waren. Op dat moment gaat je kindje voor: die willen ze eerst in orde krijgen, dus ik snap wel dat de focus van kinderarts daarop lag en dat er even geen tijd was voor huid op huid contact.
woensdag 3 februari 2021 om 21:12
Echt vervelend zo'n ervaring. Ik heb ook geen fijne keizersnee gehad, maar niet omdat het met de baby niet goed ging.
Snap wel dat als het verder goed ging met jou maar met de kleine niet, alle/de meeste aandacht toch voor de baby is, hoe vervelend ook.
Fijn dat je nog een nagesprek hebt in het ziekenhuis. De ervaring zal er niet door veranderen maar het kan wel opluchten. Ik had pas jaren later een gesprek, wat me wel geholpen heeft.
Maar de ervaring blijft bij mij altijd een "zwakke plek"
Snap wel dat als het verder goed ging met jou maar met de kleine niet, alle/de meeste aandacht toch voor de baby is, hoe vervelend ook.
Fijn dat je nog een nagesprek hebt in het ziekenhuis. De ervaring zal er niet door veranderen maar het kan wel opluchten. Ik had pas jaren later een gesprek, wat me wel geholpen heeft.
Maar de ervaring blijft bij mij altijd een "zwakke plek"
woensdag 3 februari 2021 om 21:16
Geen ervaring, maar wat een traumatische ervaring voor jou! Dikke knuffel.
Totaal niet je vraag, maar wellicht heb je op een later moment baat bij EMDR voor de verwerking. (Daar heb ik zelf dan wel weer ervaring mee na een traumatische vaginale bevalling, en mij heeft het geholpen.) Ik hoop dat het nu goed gaat met je zoontje en dat je nare herinneringen ook regelmatig naar de achtergrond verdwijnen wanneer je met hem knuffelt. Veel sterkte!
Totaal niet je vraag, maar wellicht heb je op een later moment baat bij EMDR voor de verwerking. (Daar heb ik zelf dan wel weer ervaring mee na een traumatische vaginale bevalling, en mij heeft het geholpen.) Ik hoop dat het nu goed gaat met je zoontje en dat je nare herinneringen ook regelmatig naar de achtergrond verdwijnen wanneer je met hem knuffelt. Veel sterkte!
woensdag 3 februari 2021 om 21:17
Uiteindelijk maakt het in dit geval niet zoveel uit of er sprake zou zijn van een natuurlijke keizersnede of niet. Een natuurlijke bevalling had ook op dezelfde manier kunnen verlopen en met alle respect voor jou - maar alle aandacht gaat op dat moment uit naar het kind.
Persoonlijk weet ik ook niet zozeer wat je denkt te bereiken met het gesprek. Terugdraaien kan niet meer en waarschijnlijk krijg je te horen dat het 'in het heetst van de strijd soms nou eenmaal zo gaat'. Maar, het is wel fijn om je verhaal te kunnen doen en ook de andere kant te horen.
Persoonlijk weet ik ook niet zozeer wat je denkt te bereiken met het gesprek. Terugdraaien kan niet meer en waarschijnlijk krijg je te horen dat het 'in het heetst van de strijd soms nou eenmaal zo gaat'. Maar, het is wel fijn om je verhaal te kunnen doen en ook de andere kant te horen.
woensdag 3 februari 2021 om 21:17
Ik snap ook dat het niet verloopt, zoals gepland. En dat er mensen bezig zijn met mij (dat is wel duidelijk, want het college boven je buik gaat gewoon door) en mijn baby. Dat er dus iets niet goed gaat en dat je je baby dus niet bij je krijgt, dat is ook wel duidelijk. Maar wat er aan de hand is, wordt je dus niet verteld. Ja, uiteindelijk dus door een anesthesist. Maar dat lijkt allemaal op paniekvoetbal en is op geen enkele manier geruststellend... Is je baby aan het doodgaan, komt het goed? Wat ik dus graag zou weten is of het normaal is dat er dus geen plan lijkt te zijn op dat moment voor communicatie met de moeder. Heb jij zelf een medische achtergrond?
What would Patsy do?
woensdag 3 februari 2021 om 21:18
Oh wat naar zeg! Ik heb 2 geplande keizersnedes gehad, de eerste verliep super!
Bij de tweede zat de ruggenprik niet helemaal goed waardoor ik vrijwel alles heb gevoeld (wel zonder de echte scherpe pijn, maar fijn is anders). Bij deze keizersnede moest ik ook naar ic na afloop omdat recovery dicht is in het weekend dus kindje mocht niet mee (ja hij kwam iets eerder dan gepland maar heb wel de gentle variant gehad, alleen toen ik gehecht was even gescheiden omdat partner en baby niet mee mochten naar ic). Anesthesist heeft geregeld dat ik na 15 minuten alweer van ic af mocht als mijn controles goed waren (normaal duurt dit 45-60 minuten).
Maar ik vond het al super fijn dat de verpleegkundige en anesthesist de hele tijd tegen mij aan het praten waren toen kindje nagekeken werd door de kinderarts op OK, dus ik kan me heel goed voorstellen hoe erg jij in paniek bent geweest als er niemand met je aan het praten was. Ook al kunnen ze je nog geen info geven, als je daar ligt gaat er zoveel door je hoofd, als er dan iemand tegen je praat gaat de tijd zoveel sneller. Geef het ook aan bij de gynaecoloog (ze hebben bij mij heel netjes gevraagd of ik de “slecht” gezette ruggenprik als traumatisch heb ervaren). Ik zou sowieso even vragen waarom de verpleegkundige niet bij jou was, misschien is er een goede reden voor geweest en misschien is het een goed aandachtspunt om met de verpleegkundigen te bespreken!
Geniet lekker van jullie zoontje
Bij de tweede zat de ruggenprik niet helemaal goed waardoor ik vrijwel alles heb gevoeld (wel zonder de echte scherpe pijn, maar fijn is anders). Bij deze keizersnede moest ik ook naar ic na afloop omdat recovery dicht is in het weekend dus kindje mocht niet mee (ja hij kwam iets eerder dan gepland maar heb wel de gentle variant gehad, alleen toen ik gehecht was even gescheiden omdat partner en baby niet mee mochten naar ic). Anesthesist heeft geregeld dat ik na 15 minuten alweer van ic af mocht als mijn controles goed waren (normaal duurt dit 45-60 minuten).
Maar ik vond het al super fijn dat de verpleegkundige en anesthesist de hele tijd tegen mij aan het praten waren toen kindje nagekeken werd door de kinderarts op OK, dus ik kan me heel goed voorstellen hoe erg jij in paniek bent geweest als er niemand met je aan het praten was. Ook al kunnen ze je nog geen info geven, als je daar ligt gaat er zoveel door je hoofd, als er dan iemand tegen je praat gaat de tijd zoveel sneller. Geef het ook aan bij de gynaecoloog (ze hebben bij mij heel netjes gevraagd of ik de “slecht” gezette ruggenprik als traumatisch heb ervaren). Ik zou sowieso even vragen waarom de verpleegkundige niet bij jou was, misschien is er een goede reden voor geweest en misschien is het een goed aandachtspunt om met de verpleegkundigen te bespreken!
Geniet lekker van jullie zoontje
woensdag 3 februari 2021 om 21:23
Op zo’n moment denk ik dat het logisch is dat aandacht naar je kind gaat en dat medische staf zich daar mee bezig houdt. De anesthesioloog heeft jou geïnformeerd, maar kan mij goed voorstellen dat hij/zij ook niet meer informatie kon geven. De kinderarts was verantwoordelijk voor je kind en anesthesist alleen voor jou.
En begrijpelijk dat je man ook een beetje in paniek was en je ook niet gerust kon stellen.
Heel eerlijk denk ik dat je verwachtingen te hoog lagen en dat je iets meer moet reflecteren dat het ging om een noodsituatie die bij een geplande sectio ook niet zo veel voor komt.
Uiteraard vervelend dat je het zo ervaren hebt, maar ik lees in jouw verhaal niets waarvan ik vind dat ze het anders hadden kunnen aanpakken.
Gefeliciteerd met je kindje en ik hoop dat alles nu goed gaat!
En begrijpelijk dat je man ook een beetje in paniek was en je ook niet gerust kon stellen.
Heel eerlijk denk ik dat je verwachtingen te hoog lagen en dat je iets meer moet reflecteren dat het ging om een noodsituatie die bij een geplande sectio ook niet zo veel voor komt.
Uiteraard vervelend dat je het zo ervaren hebt, maar ik lees in jouw verhaal niets waarvan ik vind dat ze het anders hadden kunnen aanpakken.
Gefeliciteerd met je kindje en ik hoop dat alles nu goed gaat!
selectia wijzigde dit bericht op 03-02-2021 21:28
0.12% gewijzigd
woensdag 3 februari 2021 om 21:27
Klinkt kut To! Ik zou ook denken dat als ze daar met zn vieren (of zelfs meer?) staan, dat er toch wel een kan vertellen wat er gebeurt. Dat hij niet weet wat er precies met kind aan de hand is of hoe ernstig is is logisch, maar met je communiceren zou ik echt niet teveel gevraagd vinden. Maar ik heb dan weer nul ervaring met ziekenhuizen, dus dat is enkel gebaseerd op logica en basale omgangsnormen.
woensdag 3 februari 2021 om 21:28
Ik werk op de OK en wat er met je kindje gebeurde gebeurt vaker bij een sectio. Dat de communicatie daarover aan jou soms even op zich laat wachten, dat komt ook voor want het kindje heeft dan even prioriteit.
Maar wat ik op basis van jouw verhaal wel een misser vind, is dat je je zo alleen hebt gevoeld. Waar waren de anesthesioloog en de anesthesiemedewerker? Het is hun taak om jouw te begeleiden! Het klinkt alsof ze dat beter hadden kunnen doen.
Als ik in een dergelijke situatie kom (ik ben er voor de moeder) dan kan ik de moeder ook niet altijd gelijk informeren want ik heb de informatie ook niet. Van een afstandje is dat moeilijk te zien of in te schatten, en zodra er info is krijgt moeder die natuurlijk direct. Maar ik doe er dan wel ALLES aan om de moeder bij te staan en te zorgen dat ze zich gehoord en gezien voelt, zodat ook al wat het op dat moment heel rot, ze daar later toch hopelijk niet al te negatief op terug kijkt. Je bent mentaal zo vreselijk kwetsbaar op zo'n moment, daar is lang niet iedereen zich altijd van bewust.
Maar wat ik op basis van jouw verhaal wel een misser vind, is dat je je zo alleen hebt gevoeld. Waar waren de anesthesioloog en de anesthesiemedewerker? Het is hun taak om jouw te begeleiden! Het klinkt alsof ze dat beter hadden kunnen doen.
Als ik in een dergelijke situatie kom (ik ben er voor de moeder) dan kan ik de moeder ook niet altijd gelijk informeren want ik heb de informatie ook niet. Van een afstandje is dat moeilijk te zien of in te schatten, en zodra er info is krijgt moeder die natuurlijk direct. Maar ik doe er dan wel ALLES aan om de moeder bij te staan en te zorgen dat ze zich gehoord en gezien voelt, zodat ook al wat het op dat moment heel rot, ze daar later toch hopelijk niet al te negatief op terug kijkt. Je bent mentaal zo vreselijk kwetsbaar op zo'n moment, daar is lang niet iedereen zich altijd van bewust.
woensdag 3 februari 2021 om 21:29
Of het normaal is weet is niet, dat het veel voorkomt wel; je hoort en leest vaak soortgelijke verhalen bij een (spoed)keizersnede.Ladyday21 schreef: ↑03-02-2021 21:17Ik snap ook dat het niet verloopt, zoals gepland. En dat er mensen bezig zijn met mij (dat is wel duidelijk, want het college boven je buik gaat gewoon door) en mijn baby. Dat er dus iets niet goed gaat en dat je je baby dus niet bij je krijgt, dat is ook wel duidelijk. Maar wat er aan de hand is, wordt je dus niet verteld. Ja, uiteindelijk dus door een anesthesist. Maar dat lijkt allemaal op paniekvoetbal en is op geen enkele manier geruststellend... Is je baby aan het doodgaan, komt het goed? Wat ik dus graag zou weten is of het normaal is dat er dus geen plan lijkt te zijn op dat moment voor communicatie met de moeder. Heb jij zelf een medische achtergrond?
In mijn geval heeft het zelfs vier uur geduurd voordat ik eindelijk een terugkoppeling kreeg, verschrikkelijk vond ik dat...
Ik denk dat de focus inderdaad ligt op de medische handelingen en niet zo zeer op de communicatie.
Maar maakt het uit of het wel of niet normaal is? Het maakt jouw gevoel niet heel anders denk ik?
Zullen we proberen het een beetje gezellig te houden?!
woensdag 3 februari 2021 om 21:30
FitsSprits schreef: ↑03-02-2021 21:17Uiteindelijk maakt het in dit geval niet zoveel uit of er sprake zou zijn van een natuurlijke keizersnede of niet. Een natuurlijke bevalling had ook op dezelfde manier kunnen verlopen en met alle respect voor jou - maar alle aandacht gaat op dat moment uit naar het kind.
Kennelijk heb ik niet goed gequote.... Dit is mijn antwoord....
Nee, dat weet ik dus niet of dat uitmaakt. Er wordt gezegd, dat bij een gentle sectio er een verpleegkundige is, die te allen tijde bij jou en het kind blijft (dit in tegenstelling tot een ongeplande keizersnede). Ik vraag me dus na mijn ervaring af of dat dus in de praktijk betekent dat die niet bij de moeder blijft of de moeder informeert op het moment, dat er iets niet goed gaat. Wat ik er aan heb om antwoord op die vraag te krijgen.... Soms is het prettig om te snappen wat er nou precies gebeurt of misgaat. Zeker als de nare ervaring vooral bestaat uit onwetendheid.
ladyday21 wijzigde dit bericht op 03-02-2021 21:31
3.52% gewijzigd
What would Patsy do?
woensdag 3 februari 2021 om 21:30
Is dat van te voren niet met je doorgenomen dan? Hoe er gehandeld wordt als er zich complicaties zouden voordoen? Ik heb ook een gentle secio gehad en zou het zo weer doen. Er waren geen complicaties en alles is superrustig verlopen. Maar van te voren is er wel degelijk gesproken over 'wat als het eventueel mis dreigt te gaan, met mama of baby'. Daar is verteld dat er in sommige situaties eerst gehandeld wordt en daarna pas gecommuniceerd. En dat lijkt me ook logisch. Eerst alles in het werk om (in dit geval) baby weer on track te krijgen, toch?Ladyday21 schreef: ↑03-02-2021 21:17Ik snap ook dat het niet verloopt, zoals gepland. En dat er mensen bezig zijn met mij (dat is wel duidelijk, want het college boven je buik gaat gewoon door) en mijn baby. Dat er dus iets niet goed gaat en dat je je baby dus niet bij je krijgt, dat is ook wel duidelijk. Maar wat er aan de hand is, wordt je dus niet verteld. Ja, uiteindelijk dus door een anesthesist. Maar dat lijkt allemaal op paniekvoetbal en is op geen enkele manier geruststellend... Is je baby aan het doodgaan, komt het goed? Wat ik dus graag zou weten is of het normaal is dat er dus geen plan lijkt te zijn op dat moment voor communicatie met de moeder. Heb jij zelf een medische achtergrond?
Ik kan me voorstellen dat het op dat moment ontzettend naar moet zijn geweest. Maar denk dat het de volgende keer in een gelijke situatie ook weer zo zal gaan. Ze kunnen maar 1 ding tegelijk en op dat moment was dat bezig zijn met baby.
Hoop dat je wat rust kunt vinden in het gesprek en als je echt last blijft houden van deze ervaring en hulp bij zoekt. Sterkte!
woensdag 3 februari 2021 om 21:37
Als die verpleegkundige een obstetrie verpleegkundige was (is meestal zo), kan het best zijn dat hij/zij de kinderarts assisteerde bij de opvang van je zoon. Als de kinderarts alleen is of een te onervaren assistent bij zich heeft (voor een kindje dat het echt lastig heeft), is dat extra paar handen goud waard.
anoniem_400536 wijzigde dit bericht op 03-02-2021 21:39
5.12% gewijzigd
woensdag 3 februari 2021 om 21:37
Ik snap je gevoel en minuten zullen voor jou veel langer hebben geduurd. Maar als ze daar bezig zijn met je kindje kunnen ze misschien niet even snel heen en weer om jou op de hoogte te brengen. Al was het fijn geweest als de verpleegkundige even bij je was gekomen met de mededeling: geen zorgen, hij heeft wat opstart problemen en ze geven hem wat extra zuurstof.Ladyday21 schreef: ↑03-02-2021 21:17Ik snap ook dat het niet verloopt, zoals gepland. En dat er mensen bezig zijn met mij (dat is wel duidelijk, want het college boven je buik gaat gewoon door) en mijn baby. Dat er dus iets niet goed gaat en dat je je baby dus niet bij je krijgt, dat is ook wel duidelijk. Maar wat er aan de hand is, wordt je dus niet verteld. Ja, uiteindelijk dus door een anesthesist. Maar dat lijkt allemaal op paniekvoetbal en is op geen enkele manier geruststellend... Is je baby aan het doodgaan, komt het goed? Wat ik dus graag zou weten is of het normaal is dat er dus geen plan lijkt te zijn op dat moment voor communicatie met de moeder. Heb jij zelf een medische achtergrond?
Ik geloof eerlijk gezegd niet dat ze je “vergeten” zijn. Ik denk dat ze vooral al hun aandacht op je kindje hadden gericht. Maar iemand aan je zijde (maakt niet uit wie) was wel fijn geweest op dat moment.
Probeer jezelf er (nog) niet te boos over te maken en vraag eerst uitleg bij het gesprek. Zoals ik al zei: misschien is er een goede reden.
woensdag 3 februari 2021 om 21:41
Jeetje, 4 uur. Dat is wel heel erg akelig. Voordat je wist of het ok was met je kind?eckano schreef: ↑03-02-2021 21:29Of het normaal is weet is niet, dat het veel voorkomt wel; je hoort en leest vaak soortgelijke verhalen bij een (spoed)keizersnede.
In mijn geval heeft het zelfs vier uur geduurd voordat ik eindelijk een terugkoppeling kreeg, verschrikkelijk vond ik dat...
Ik denk dat de focus inderdaad ligt op de medische handelingen en niet zo zeer op de communicatie.
Maar maakt het uit of het wel of niet normaal is? Het maakt jouw gevoel niet heel anders denk ik?
Of het verschil maakt of het een normale gang van zaken is of niet? Dat weet ik niet precies. Het is gewoon wel iets wat me heeft beziggehouden/bezighoudt. Ook al om dat de verloskundige (en ook veel andere mensen aan wie ik het vertel) zich dat niet goed kunnen voorstellen. Dat dat dus "gewoon" is. Maar door de reacties, die ik hier lees lijkt dat misschien wel wat meer zo te zijn. En ja, vals ik moet kiezen tussen of mijn kind geholpen wordt of dat ik goed op de hoogte wordt gehouden (terwijl dat schadelijk voor mijn kindje zou zijn), dan snapt iedereen wel waar je voor zou kiezen. Het was alleen fijn geweest als het alletwee had gekund....
What would Patsy do?
woensdag 3 februari 2021 om 21:48
Maar zit het je vooral dwars dat je niet meteen wist wat er met je kindje aan de hand was? Natuurlijk wil je dat meteen weten, maar als ze druk bezig zijn is dat niet mogelijk, ze willen je kindje eerst stabiel hebben. Dat stukje moet je denk ik gewoon accepteren.
Of vind je het vervelend dat er niemand was die even bij jou is gebleven, even jou bezig hield in de tijd dat jij daar lag te wachten? Dit vind ik namelijk wel iets waar ze iets aan kunnen veranderen. Bij mij nam de anesthesist het praten van partner over toen hij even met de baby bij de kinderarts was.
Of vind je het vervelend dat er niemand was die even bij jou is gebleven, even jou bezig hield in de tijd dat jij daar lag te wachten? Dit vind ik namelijk wel iets waar ze iets aan kunnen veranderen. Bij mij nam de anesthesist het praten van partner over toen hij even met de baby bij de kinderarts was.
woensdag 3 februari 2021 om 21:50
Natuurlijk kunnen ze dat niet zeggen. Een kind met opstartproblemen dat aan het zuurstof moet, is wel degelijk reden tot zorg. Je moet er toch ook niet aan denken dat ze dat tegen je zeggen en dan later alsnog met slecht nieuws naast je staan? Soms is er gewoon geen goed of slecht nieuws omdat de situatie onzeker is, en dan is dat dus ook het enige wat ze je kunnen zeggen.
De tijd dat artsen de boel naar eigen goeddunken verzwegen of bij elkaar logen ligt gelukkig al een tijdje achter ons.
woensdag 3 februari 2021 om 21:51
