Wie ook ervaring met een gentle sectio gone wrong?

Onlangs heb ik mijn 1e geplande keizersnede gekregen (na 2 eerdere keizersnedes, die ongepland waren, wegens niet vorderende onsluiting). Dit zou een zogenaamde "gentle sectio" worden. Ik keek er erg naar uit vooral omdat de eerste bevalling + keizersnede vrij akelig was gegaan. En de uiteindelijke 2e keizersnede ook als een teleurstelling was gekomen. Nu was het dan dus van tevoren gepland en zou ik voor het eerst vrij direct mijn kindje bij mij krijgen en houden. Het binnenkomen in de operatiekamer gaf natuurlijk wel weer een klinisch en wat kil gevoel, maar met my eye on the price...snel mijn kindje bij me, kon ik me daar wel overheen zetten. De kinderarts legde uit dat ze de apgar score in de OK zouden doen (links van mij), behalve als het niet goed was, dan zouden ze naar de ruimte die aan de OK zit gaan. Wat dus standaard gebeurt bij een ongeplande keizersnede. Toen ons kindje geboren was, lieten ze hem door een plastic venster in het operatie doek zien. Vervolgens zou hij dus door de kinderarts gecheckt worden. En ineens heb ik door, dat ze dus niet (meer) in diezelfde ruimte zijn. Er is dus iets mis! Paniek neemt bezit van me. En mijn vriend is niet meer aanwezig, want die is zoals gebruikelijk wel bij baby en kinderarts. Niemand vertelt mij iets. Het duurt heel lang. Hoe lang? Geen idee, natuurlijk, maar veel te lang voor een moeder om niet te weten wat er aan de hand is. Tot uiteindelijk de anesthesist zegt, dat hij opstartproblemen heeft, want vruchtwater in zijn longen. Dat dat wel vaker voorkomt. Moet dat mij geruststellen? Ik denk op een gegeven moment, misschien moet ik gaan gillen, zodat ze doorhebben dat ik hier ook nog ben. Uiteindelijk komt in vriend, die mij min of meer hetzelfde verteld als de anesthesist. Maar hij is zelf ook in paniek, natuurlijk en weet het ook niet zo goed allemaal. Hij zegt, dat ze nu naar de afdeling neonatologie gaan met hem. Uiteindelijk rijden ze mijn kindje nog even langs mij, voordat ze uit de OK vertrekken. Toen ik uiteindelijk zelf ook op neonatologie aankwam, was er ook nog steeds bijzonder weinig aandacht voor mij. Maar om daar niet teveel over uit te wijden, uiteindelijk is ons kind na een ochtend en middag aan de extra zuurstof te hebben gelegen, helemaal opgeknapt. En is het nu een supergezond heerlijk kereltje. Maar mijn vraag is dus hebben meer vrouwen hier dit meegemaakt? En is het ook jouw/jullie ervaring, dat er gewoon niet met je gecommuniceerd wordt of heb ik gewoon vette pech gehad. Het had dus een gentle sectio, ofwel natuurlijke keizersnede moeten zijn. Mistte er toch een verpleegkundige, die bij mij had moeten blijven? (heb nog een gesprek gepland staan met een gynocoloog van het ziekenhuis, waar ik deze vragen uiteraard ook zal stellen. Ben benieuwd naar ervaringen van anderen.)

nausicaa schreef: ↑

04-02-2021 09:47

Het klinkt een beetje alsof het allebei was: communicatie had beter gekund, en je had misschien te hoge verwachtingen.
Dat ze niet meer konden zeggen dan ‘opstartproblemen, ze zijn er mee bezig’ is niet zo gek. Meer weten ze dan ook nog niet. Dat ze niet vragen of ze iets voor je kunnen doen, vind ik ook niet heel raar. Ze zijn nog met je bezig, je kunt niks anders dan blijven liggen, en ze geven je al de info die ze wel hebben. Het zou mooi zijn als er een extra persoon was om puur met jouw welzijn bezig te zijn, maar gezien de tekorten in de zorg is dat niet heel realistisch. Zeker omdat zo iemand een groot deel van de tijd niet nodig zou zijn.
Wat overblijft, is dat het toch nog steeds eenzaam voelde. Dat hoor je wel vaker, en ook hier lees je dat het toch nog wel eens vrij extreem is (vader en oma aan de beschuit, moeder alleen). Mijn moeder heeft ook na mijn geboorte (keizersnee onder algehele narcose, wel in de middeleeuwen natuurlijk) lang moeten vragen om überhaupt te horen dat alles ok was en dat ik een meisje was.

Natuurlijk is in geval van spoed de medische handeling belangrijker. Dat zal iedere moeder erkennen. Maar het is wel goed om aan te geven hoe jij het ervaren hebt. Wellicht hebben ze niet eens iets fout gedaan, maar is er bij een volgende patiënt dan toch iemand die net even eerder bedenkt om info te geven. Of leggen ze bij de voorbereiding al meer uit dat dit kan gebeuren, en niet direct reden tot paniek is.

Hier zit ook zeker weer veel in. Ik denk gewoon ook omdat ik er dus vanuit ging, dat omdat er wel gezegd wordt dat er bij een gentle sectio een verpleegkundige aanwezig is, die bij jou en de baby bljift (die dus kennelijk niet aanwezig is, als de keizersnede niet gepland is), dat er dus nog (ondanks de tekorten) een extra iemand aanwezig is. Die ik dus helemaal niet gezien of gesproken heb. Dat die er misschien wel was en dat die in dit geval van nood ook met het kindje is beziggeweest, dat zou heel goed kunnen en is natuurlijk dan ook te begrijpen. Maar misschien het idee, dat die ergens zou moeten zijn en dat die zich misschien ook om mij zou bekommeren, versterkte misschien het onwetende, machteloze gevoel. Maar dingen zijn een plek aan het krijgen en dat vereist in mijn geval overdenken en beter begrijpen van de situatie.