Relaties
alle pijlers
Omgaan met nare break up
dinsdag 9 februari 2021 om 22:57
Hoi allemaal,
Even een aparte topic los van mijn vorige want ik weet niet hoe ik verder moet. Achtergrond kan je daar lezen, maar voor hier: ik heb gevochten voor een relatie waarin ik eigenlijk bedrogen ben en al mijn liefde heb gegeven aan iemand die het niet helemaal aan mij gaf. Al deed hij van wel. Een dag nadat hij bij me wegging (al wilde hij echt niet, was het niet zijn keus, hield hij nog steeds zielsveel van mij en ziet een toekomst met mij) ging hij terug naar zijn ex. Waarvan hij eerder zei nooit van gehouden te hebben en geen toekomst mee te zien.
Ik ben kapot. Zelfs nadat hij bij me wegging heb ik nog naar oplossingen gezocht, omdat we nog steeds samen wel een toekomst zagen en van elkaar hielden. Ik had hier zòveel pijn van. Vooral omdat ik echt veel energie heb gestoken in deze relatie, hard aan mezelf gewerkt heb en uiteindelijk al mijn gevoelens kon laten zien. Dat was best een moeilijk traject voor mij. Niemand kon me zo troosten als hij, zijn knuffels, zijn woorden.. En toen: achterkomend dat het waarschijnlijk allemaal niet écht gemeend was. En als het wel zo was, ik nog minder begrijp dat hij mij dit aandoet. Een paar dagen eerder nog zeggen dat je het niet kan voorstellen zonder mij te zijn, niet weet hoe je het moet doen zonder met mij te praten. En dan dit. Naast de pijn die ik eerst had, is dit een hele erge nare natrap.
Tuurlijk, gelukkig ben ik er achter komen wie hij is en is het beter dat ik van hem af ben. Maar ik mis hem, de persoon waarmee ik een toekomst zag, die me als geen ander kende. Maar dan de woede die erna komt, en dan weer verdriet. Zoveel gemixte gevoelens.
Ik vind het moeilijk, ik kan d’it niet afsluiten zonder antwoorden. En hij geeft er (nu) geen antwoord op. En ik merk dat ik zonder antwoorden echt niet door kan. Tips?
Misschien gemeen, maar ik gun hem ook echt geen geluk met dat meisje. Ik wil dat hij de pijn ook voelt die hij mij aangedaan heeft. Het voelt oneerlijk, ik alleen op de bank met pijn en verdriet en hij meteen al samen met een ander. Ik slaap ook al niet sinds ik het weet, het gaat echt slecht. Ik krijg veel steun en liefde, maar het voelt alsof ik me overal doorheen aan het slepen ben.
Durf ook niet naar mijn eigen huis te gaan omdat ik bang ben alleen te zijn.
Ik weet het niet meer.. Wat kan ik nog doen om dit af te sluiten?
Als ik dat niet kan, hoe accepteer ik dit? Gaat dit ooit voorbij? Ik wil niet obsessief meer zijn.
Even een aparte topic los van mijn vorige want ik weet niet hoe ik verder moet. Achtergrond kan je daar lezen, maar voor hier: ik heb gevochten voor een relatie waarin ik eigenlijk bedrogen ben en al mijn liefde heb gegeven aan iemand die het niet helemaal aan mij gaf. Al deed hij van wel. Een dag nadat hij bij me wegging (al wilde hij echt niet, was het niet zijn keus, hield hij nog steeds zielsveel van mij en ziet een toekomst met mij) ging hij terug naar zijn ex. Waarvan hij eerder zei nooit van gehouden te hebben en geen toekomst mee te zien.
Ik ben kapot. Zelfs nadat hij bij me wegging heb ik nog naar oplossingen gezocht, omdat we nog steeds samen wel een toekomst zagen en van elkaar hielden. Ik had hier zòveel pijn van. Vooral omdat ik echt veel energie heb gestoken in deze relatie, hard aan mezelf gewerkt heb en uiteindelijk al mijn gevoelens kon laten zien. Dat was best een moeilijk traject voor mij. Niemand kon me zo troosten als hij, zijn knuffels, zijn woorden.. En toen: achterkomend dat het waarschijnlijk allemaal niet écht gemeend was. En als het wel zo was, ik nog minder begrijp dat hij mij dit aandoet. Een paar dagen eerder nog zeggen dat je het niet kan voorstellen zonder mij te zijn, niet weet hoe je het moet doen zonder met mij te praten. En dan dit. Naast de pijn die ik eerst had, is dit een hele erge nare natrap.
Tuurlijk, gelukkig ben ik er achter komen wie hij is en is het beter dat ik van hem af ben. Maar ik mis hem, de persoon waarmee ik een toekomst zag, die me als geen ander kende. Maar dan de woede die erna komt, en dan weer verdriet. Zoveel gemixte gevoelens.
Ik vind het moeilijk, ik kan d’it niet afsluiten zonder antwoorden. En hij geeft er (nu) geen antwoord op. En ik merk dat ik zonder antwoorden echt niet door kan. Tips?
Misschien gemeen, maar ik gun hem ook echt geen geluk met dat meisje. Ik wil dat hij de pijn ook voelt die hij mij aangedaan heeft. Het voelt oneerlijk, ik alleen op de bank met pijn en verdriet en hij meteen al samen met een ander. Ik slaap ook al niet sinds ik het weet, het gaat echt slecht. Ik krijg veel steun en liefde, maar het voelt alsof ik me overal doorheen aan het slepen ben.
Durf ook niet naar mijn eigen huis te gaan omdat ik bang ben alleen te zijn.
Ik weet het niet meer.. Wat kan ik nog doen om dit af te sluiten?
Als ik dat niet kan, hoe accepteer ik dit? Gaat dit ooit voorbij? Ik wil niet obsessief meer zijn.
maandag 22 februari 2021 om 18:24
Dank jullie wel voor de tips! Ik probeer inderdaad wat meer op mezelf te focussen, soms gaat het goed, soms wat minder. Nee, de foto's nog niet gewist. Ik durf ook niet meer naar mijn foto's te gaan, omdat ik ze tegenkom. Ik wil het samen met een vriendin gaan doen deze week.
Vandaag zag ik weer wat mensen was gezellig, en toen gingen zij naar huis, samen eten met hun partners, en ik naar mijn eigen huis, alleen. Dat voelde best eenzaam en nu voel ik me weer verdrietig. Net onderweg in de tram ook even ingestort, maar snel weer herpakt. Liever toch niet in het openbaar
Ik probeer echt jullie woorden te geloven dat het goed komt, voor nu is dat lastig voor te stellen. Ik raakte een beetje in paniek vandaag, vanwege het mooie weer. Vooral in de weekenden, hoe ga ik die weer volplannen? Iedereen lijkt bezig, niet iedereen heeft tijd. Ik kan het nu nog moeilijk aan om weekenden ''alleen'' door te brengen. Ik had vanavond ook gepland om met iemand te gaan eten, maar dat gaat niet door. Dat laat me weer alleen voelen. Straks maar een lange wandeling maken / gaan joggen.
En zucht die social media drang van mij, ik word er zo moe van. Elke keer zien dat zij wel samen zijn, al weet ik het, maar het doet pijn om dat nu te zien. Dat zij nu aan het eten zijn samen, terwijl ik hier alleen zit te doen. Het is natuurlijk mijn verantwoordelijkheid en zij moeten doen wat zij willen en ik moet me niet op hen focussen. Dat weet ik allemaal, maar toch. Het is zo lastig. Ik blijf maar kijken, juist op de momenten dat ik alleen ben. Terwijl ik het dan juist niet zou moeten doen.
Vandaag zag ik weer wat mensen was gezellig, en toen gingen zij naar huis, samen eten met hun partners, en ik naar mijn eigen huis, alleen. Dat voelde best eenzaam en nu voel ik me weer verdrietig. Net onderweg in de tram ook even ingestort, maar snel weer herpakt. Liever toch niet in het openbaar
Ik probeer echt jullie woorden te geloven dat het goed komt, voor nu is dat lastig voor te stellen. Ik raakte een beetje in paniek vandaag, vanwege het mooie weer. Vooral in de weekenden, hoe ga ik die weer volplannen? Iedereen lijkt bezig, niet iedereen heeft tijd. Ik kan het nu nog moeilijk aan om weekenden ''alleen'' door te brengen. Ik had vanavond ook gepland om met iemand te gaan eten, maar dat gaat niet door. Dat laat me weer alleen voelen. Straks maar een lange wandeling maken / gaan joggen.
En zucht die social media drang van mij, ik word er zo moe van. Elke keer zien dat zij wel samen zijn, al weet ik het, maar het doet pijn om dat nu te zien. Dat zij nu aan het eten zijn samen, terwijl ik hier alleen zit te doen. Het is natuurlijk mijn verantwoordelijkheid en zij moeten doen wat zij willen en ik moet me niet op hen focussen. Dat weet ik allemaal, maar toch. Het is zo lastig. Ik blijf maar kijken, juist op de momenten dat ik alleen ben. Terwijl ik het dan juist niet zou moeten doen.
dinsdag 23 februari 2021 om 19:03
dinsdag 23 februari 2021 om 19:17
Ik herken het zo
Allerergste vind ik wakker worden en beseffen dat ik toch echt alleen ben.
Lijkt wel of ik me steeds slechter ga voelen ipv beter, misschien doordat mijn man heel erg lief en behulpzaam is ipv de lul die hij afgelopen jaren was,
Weekenden vind ik ook drama, iedereen is druk met eigen gezin ,
Allerergste vind ik wakker worden en beseffen dat ik toch echt alleen ben.
Lijkt wel of ik me steeds slechter ga voelen ipv beter, misschien doordat mijn man heel erg lief en behulpzaam is ipv de lul die hij afgelopen jaren was,
Weekenden vind ik ook drama, iedereen is druk met eigen gezin ,
dinsdag 23 februari 2021 om 19:33
sandy1974 schreef: ↑23-02-2021 19:17Ik herken het zo
Allerergste vind ik wakker worden en beseffen dat ik toch echt alleen ben.
Lijkt wel of ik me steeds slechter ga voelen ipv beter, misschien doordat mijn man heel erg lief en behulpzaam is ipv de lul die hij afgelopen jaren was,
Weekenden vind ik ook drama, iedereen is druk met eigen gezin ,
Dat wakker worden met zo n knoop in je maag, dat je denkt wat is er ook alweer?
woensdag 24 februari 2021 om 22:24
Ja, ik heb hartzeer gekocht. Echt zo fijn! Bizar dat je dingen tegenkomt waarvan je denkt, wow precies dit voel / denk ik ook. Ik probeer niet te vol te plannen, maar aankomend weekend heb ik niet veel gepland en ik word er nu al angstig van. Maar vooral omdat ik weet dat ik dan vooral mezelf ga bezighouden met ''wat als'' en me focus op dat hij wel leuke dingen aan het doen is. Hier ben ik nog niet overheen. Dus daar kijk nu al tegenop en ben nu al aan het bedenken wat ik dan moet doen..Nicci76 schreef: ↑23-02-2021 19:03Hoi muis,
Ik snap je gevoel over de weekenden het mooie weer etc.
Dan kun je je zo alleen voelen hè . Plan niet te vol, probeer ook met jezelf te kunnen zijn. Heb je het boek Hotel Hartzeer nog gekocht? Heb er veel aan gehad. Zit ook veel mindfulness in. Het wordt echt beter. Hou je taai.
Overigens volgende week wel een afspraak met een psycholoog, eindelijk (weer). Dus kijk daar best naar uit, hoe gek dit ook klinkt. Maar ik heb beseft dat ik de afgelopen maanden, ook met hem, totaal niet gelukkig en lekker in mijn vel zat. Ik wil gewoon een keer af van dit gevoel en er alles aan proberen te doen. Want ja, als ik niet gelukkig met mezelf ben, hoe kan ik ooit gelukkig samen met een ander zijn? Ik geloof wel dat je samen moet groeien, maar constant niet gelukkig zijn is denk ik ook niet een fijn begin. En sowieso niet fijn voor mezelf om zo verder te moeten leven.
Er was volgens mij ook een grote kans, dat wanneer ik wel lekker in mijn vel zat toen ik weer opnieuw met hem een relatie begon, ik er waarschijnlijk niet aan begonnen was. Omdat het vanaf dat moment eigenlijk al niet helemaal goed zat. Maar omdat ik zo graag toch een relatie met hem wilde en opeens wel een toekomst zag (ik kan niet goed uitleggen waarom toen opeens wel) en voor mijn gevoel verliefd was, ging ik er toch voor. Geen spijt van per se, alles is een les, maar besef mij wel dat ik wel wat aan mijzelf moet gaan doen. Want ik wil keuzes kunnen maken gebaseerd op ''gezond'' verstand en niet onzekere gevoelens. Ik werd ook te aanhankelijk, kortom; ongezond.
donderdag 25 februari 2021 om 09:49
Lieve muis, wat klink je goed, wat een inzicht!
Ik ken dat gevoel ook zo goed, dat je het ook zo graag wil.
Maar moet wel om de persoon zijn, en niet om het hebben van “ een relatie”
Denk idd dat er een andere toekomst voor je is dan deze man.
En dat je je verdriet ook verwart met het invullen van de dagen. Alles kan dan zo leeg lijken hé? Terwijl dat ook maar in je hoofd bestaat.
Ook in dat boek wordt dat heel mooi uitgelegd, dat dat helemaal niet zo hoeft te zijn, dat hij het mooier heeft dan jij. Maar meer wat doet dat met jou? Ga lekker een stukje wandelen, kijk een leuke serie en wees lief voor jezelf.
Ik ken dat gevoel ook zo goed, dat je het ook zo graag wil.
Maar moet wel om de persoon zijn, en niet om het hebben van “ een relatie”
Denk idd dat er een andere toekomst voor je is dan deze man.
En dat je je verdriet ook verwart met het invullen van de dagen. Alles kan dan zo leeg lijken hé? Terwijl dat ook maar in je hoofd bestaat.
Ook in dat boek wordt dat heel mooi uitgelegd, dat dat helemaal niet zo hoeft te zijn, dat hij het mooier heeft dan jij. Maar meer wat doet dat met jou? Ga lekker een stukje wandelen, kijk een leuke serie en wees lief voor jezelf.
Wie zon brengt in het leven van anderen, kan de stralen niet weghouden van zichzelf.
donderdag 25 februari 2021 om 10:40
Dank voor je reactie! Ja inderdaad, het hoeft niet. Maar als ik dan op social media zie dat zij samen zijn, samen wakker worden, en hij er een stuk beter uit ziet (vanwege onze situatie viel hij kilo's af), dan denk ik, dan heb je het wel beter. Het hoeft niet zo te zijn, maar het lijkt wel zo. En wat het doet met mij? Nu nog niet veel goed. Hij heeft het alweer leuk met een ander, en ik ben nu degene die kilo's afvalt. En het is pas 2,5 week. Blijft lastig, dat hij al een heel ander leven zonder mij leeft. Het leven wat met mij niet kon.
Als het ''normaal'' en zonder leugens was verlopen, was ik blij voor hem. Dat hij een nieuwe liefde heeft gevonden en zijn gezondheid erop vooruit gaat. Het zou pijn doen, maar ik zou er meer vrede mee kunnen hebben. Omdat ik weet dat hij ook echt van mij gehouden heeft en het liefst met mij had willen zijn, maar dat de situatie het niet toeliet. Soms gaan dingen nou eenmaal zo, hoe pijnlijk het ook is.
Maar nu, op deze manier, word ik alleen maar misselijk en verdrietig als ik dit zie. Ik kijk uit naar het moment dat ik kan denken: leuk voor ze, maakt mij allemaal niet uit. En volledig op mezelf kan focussen. Nu vind ik het nog lastig, dat ik van alles moet plannen (en het niet altijd lukt) en hij alle afleiding al heeft gevonden van onze break up en niet eens aan mij hoeft te denken. Dat vind ik ook pijnlijk.
En ik had oprecht geen intentie om hun relatie kapot te maken toen ik zijn nieuwe vriendin benaderde, ik vond dat ik en ook zij de waarheid verdienden. Die we allebei nu hebben. Maar dan vind ik het ergens vreemd dat je met de dingen die je nu weet van mij (zij is ook erg bedrogen) toch verder gaat met hem, ook nadat je hebt gehoord hoe hij tegen een andere vrouw praat (haalde mij helemaal omlaag). En hij mij neerzet als jaloers en zij daarin toch meegaat. Moet ze zeker doen, maar ergens vind ik dat ook best vreemd. Maar goed, hij is manipulatief, dat heb ik ook meegemaakt. En hij belooft haar de wereld en geeft haar (nu) alles wat ze wil, dus denk dat dit ook meespeelt. Hier ben ik niet heel veel mee bezig verder, maar die gedachte kwam weer in me op. Misschien (gemeen) hoopte ik ergens wel stiekem dat hij dit geluk toch niet kreeg, mja denk dat dit best menselijk is?
Weer even een zwak momentje hoor..
Als het ''normaal'' en zonder leugens was verlopen, was ik blij voor hem. Dat hij een nieuwe liefde heeft gevonden en zijn gezondheid erop vooruit gaat. Het zou pijn doen, maar ik zou er meer vrede mee kunnen hebben. Omdat ik weet dat hij ook echt van mij gehouden heeft en het liefst met mij had willen zijn, maar dat de situatie het niet toeliet. Soms gaan dingen nou eenmaal zo, hoe pijnlijk het ook is.
Maar nu, op deze manier, word ik alleen maar misselijk en verdrietig als ik dit zie. Ik kijk uit naar het moment dat ik kan denken: leuk voor ze, maakt mij allemaal niet uit. En volledig op mezelf kan focussen. Nu vind ik het nog lastig, dat ik van alles moet plannen (en het niet altijd lukt) en hij alle afleiding al heeft gevonden van onze break up en niet eens aan mij hoeft te denken. Dat vind ik ook pijnlijk.
En ik had oprecht geen intentie om hun relatie kapot te maken toen ik zijn nieuwe vriendin benaderde, ik vond dat ik en ook zij de waarheid verdienden. Die we allebei nu hebben. Maar dan vind ik het ergens vreemd dat je met de dingen die je nu weet van mij (zij is ook erg bedrogen) toch verder gaat met hem, ook nadat je hebt gehoord hoe hij tegen een andere vrouw praat (haalde mij helemaal omlaag). En hij mij neerzet als jaloers en zij daarin toch meegaat. Moet ze zeker doen, maar ergens vind ik dat ook best vreemd. Maar goed, hij is manipulatief, dat heb ik ook meegemaakt. En hij belooft haar de wereld en geeft haar (nu) alles wat ze wil, dus denk dat dit ook meespeelt. Hier ben ik niet heel veel mee bezig verder, maar die gedachte kwam weer in me op. Misschien (gemeen) hoopte ik ergens wel stiekem dat hij dit geluk toch niet kreeg, mja denk dat dit best menselijk is?
Weer even een zwak momentje hoor..
donderdag 25 februari 2021 om 17:12
Niet meer piekeren. Niet meer afvragen wat ze aan het doen zijn, je wint er helemaal niks mee. Je verliest kostbare tijd daarmee.
Focus je op jezelf. Stop met het zoeken naar antwoorden en naar wat voor jou ‘normaal/logisch’ is. Antwoorden krijg je nu toch niet, misschien wel nooit.
Ik heb in een zelfde situatie(s) gezeten, en alles wat ik er van geleerd heb is dat het niet waard is om er wakker van te liggen of om je rot te piekeren.
Elke keer als ik er aan dacht, dan denk ik: nee, we gaan het niet snappen. Ophouden, het heeft geen zin.
Ik weet, het is echt mega lastig. Maar alles word beter met de tijd
Focus je op jezelf. Stop met het zoeken naar antwoorden en naar wat voor jou ‘normaal/logisch’ is. Antwoorden krijg je nu toch niet, misschien wel nooit.
Ik heb in een zelfde situatie(s) gezeten, en alles wat ik er van geleerd heb is dat het niet waard is om er wakker van te liggen of om je rot te piekeren.
Elke keer als ik er aan dacht, dan denk ik: nee, we gaan het niet snappen. Ophouden, het heeft geen zin.
Ik weet, het is echt mega lastig. Maar alles word beter met de tijd
donderdag 25 februari 2021 om 22:09
Wat fijn dat je er bovenop bent nu en er zo op terug kan kijken! Ik hoop dat ik hetzelfde kan. Het is ook fijn om te lezen dat hier zoveel herkenning voor is. Ik weet nog toen anderen over liefdesverdriet aan mij vertelden, ik er echt niets bij kon voorstellen. Het liefst kon ik dat nog steeds niet.
En ik probeer echt meer op mezelf te focussen, afleiding helpt. Ik merk ook wel dat ik kostbare tijd aan het verliezen ben. Maar kan natuurlijk niet 24/7 afleiding hebben, dus dan helpt afschrijven hier ook, fijn dat dit ook kan.
Ik probeer nog manieren te vinden om op momenten dat ik geen afleiding heb, niet aan hen te hoeven denken, of social media op zoek. En tegelijkertijd wel de pijn te verwerken.
En ik probeer echt meer op mezelf te focussen, afleiding helpt. Ik merk ook wel dat ik kostbare tijd aan het verliezen ben. Maar kan natuurlijk niet 24/7 afleiding hebben, dus dan helpt afschrijven hier ook, fijn dat dit ook kan.
Ik probeer nog manieren te vinden om op momenten dat ik geen afleiding heb, niet aan hen te hoeven denken, of social media op zoek. En tegelijkertijd wel de pijn te verwerken.
vrijdag 26 februari 2021 om 11:49
Door het aan te gaan, de pijn & het verdriet. Maak er de tijd voor. Je hoeft niet aan van alles te denken, maar alleen maar te voelen en je tranen te laten stromen. Op de entertainment pijler staat een flink lijst met zielige liedjes. En als de tranen stoppen, ga je iets anders doen, iets fijns. Misschien wel als afleiding, misschien gewoon omdat je daar behoefte aan hebt.Muis12345 schreef: ↑25-02-2021 22:09Wat fijn dat je er bovenop bent nu en er zo op terug kan kijken! Ik hoop dat ik hetzelfde kan. Het is ook fijn om te lezen dat hier zoveel herkenning voor is. Ik weet nog toen anderen over liefdesverdriet aan mij vertelden, ik er echt niets bij kon voorstellen. Het liefst kon ik dat nog steeds niet.
En ik probeer echt meer op mezelf te focussen, afleiding helpt. Ik merk ook wel dat ik kostbare tijd aan het verliezen ben. Maar kan natuurlijk niet 24/7 afleiding hebben, dus dan helpt afschrijven hier ook, fijn dat dit ook kan.
Ik probeer nog manieren te vinden om op momenten dat ik geen afleiding heb, niet aan hen te hoeven denken, of social media op zoek. En tegelijkertijd wel de pijn te verwerken.
zaterdag 27 februari 2021 om 11:10
Ja, ik merk dat ik zielige liedjes toch vermijd soms omdat ik er niet aan wil denken. Maar dat doe ik toch wel, dus kan ik het maar beter steeds aangaan. Het komt er toch wel uiteindelijk uit. Gisteren ook weer een hele avond zitten huilen, wel met vriendinnen gelukkig. Ben altijd iemand geweest die niet ''openbaar'' durfde te huilen, dus het is voor mij ook al heel wat dat ik me zo kwetsbaar opstel. Soms schrik ik er zelf van. Maar ik zie het als iets positiefs, dat krijg ik ook terug.
Ik merk dat ik erg angstig word als ik aan de toekomst denk, ik ben pas 27 (wat in mijn cultuur overigens niet jong is, maar dat terzijde) dus alles kan nog op mijn pad komen. Maar ik had zo graag op korte termijn een huisje boompje beestje gewild en ergens lijkt het niet allemaal niet te lukken. Ik wil geloven dat het goed komt, maar voor nu is het gewoon even balen. Misschien ook omdat letterlijk iedereen om mij heen die dichtbij me staat wel een partner heeft.
Ik merk dat ik wat minder op social media kijk, maar telkens wanneer ik dat wel doe, als is het stuk minder, word ik weer eens geconfronteerd met alle lieve dingen die hij voor haar doet. Rozen kopen, heeft hij bij mij nooit gedaan. Wetend dat het mijn lievelingsbloemen zijn. De leuke dingen die ze doen, die wij gepland hadden. Moet me er maar niet zoveel mee bezighouden, en ik zette het ook wel snel van me af, maar het verpestte voor dat ene moment toch wel mijn slaap. Het is het echt niet waard, maar toch doe ik het. Het zijn vooral de nachten en ochtenden, door de dag heen kan ik best (vaak) op wat anders focussen. Zo vreemd dat je iets doet terwijl je weet dat het niet goed is en het je uiteindelijk ook verdrietig zal maken.
Bedacht me ook, het is nu drie weken geleden en heb er elke dag last van gehad. Confronterend. Wat ik wel heb geleerd in deze drie weken: de situatie gaat echt niet veranderen, ik moet het leren accepteren.
Ik merk dat ik erg angstig word als ik aan de toekomst denk, ik ben pas 27 (wat in mijn cultuur overigens niet jong is, maar dat terzijde) dus alles kan nog op mijn pad komen. Maar ik had zo graag op korte termijn een huisje boompje beestje gewild en ergens lijkt het niet allemaal niet te lukken. Ik wil geloven dat het goed komt, maar voor nu is het gewoon even balen. Misschien ook omdat letterlijk iedereen om mij heen die dichtbij me staat wel een partner heeft.
Ik merk dat ik wat minder op social media kijk, maar telkens wanneer ik dat wel doe, als is het stuk minder, word ik weer eens geconfronteerd met alle lieve dingen die hij voor haar doet. Rozen kopen, heeft hij bij mij nooit gedaan. Wetend dat het mijn lievelingsbloemen zijn. De leuke dingen die ze doen, die wij gepland hadden. Moet me er maar niet zoveel mee bezighouden, en ik zette het ook wel snel van me af, maar het verpestte voor dat ene moment toch wel mijn slaap. Het is het echt niet waard, maar toch doe ik het. Het zijn vooral de nachten en ochtenden, door de dag heen kan ik best (vaak) op wat anders focussen. Zo vreemd dat je iets doet terwijl je weet dat het niet goed is en het je uiteindelijk ook verdrietig zal maken.
Bedacht me ook, het is nu drie weken geleden en heb er elke dag last van gehad. Confronterend. Wat ik wel heb geleerd in deze drie weken: de situatie gaat echt niet veranderen, ik moet het leren accepteren.
zaterdag 27 februari 2021 om 12:15
zaterdag 27 februari 2021 om 23:12
Snap je helemaal. Wij woonden niet samen, dus sliepen niet elke nacht naast elkaar. Maar toen ik hem gisteren heel even miste, dacht ik weer even aan de rust die ik voelde op het moment dat ik in zijn armen lag, toen werd het gemis opeens heel groot. Net als de avondjes op de bank. Kan me ook niet voorstellen hoe ik dat gevoel ooit weer bij een ander zou krijgen. Wil dat zeker ook niet meer met hem, maar toch er waren ook fijne momenten.. Ik breng mijn dagen nu op andere manieren door, met familie, in plaats van dat ik nu met hem zou zijn. En dat bevalt goed, maar betrap me toch op momenten dat ik denk, ik was toch liever met hem (het beeld dat ik van hem had) / een partner.
Besefte me vandaag ook dat een van de redenen dat ik bij hem bleef, vooral was omdat hij mij helemaal accepteerde. Ik kon helemaal mezelf zijn en dat was zo fijn. Ik had altijd het idee, en nog steeds, dat ik dat bij niemand anders meer kan. Omdat ik al moeite heb met openstellen. Heb helemaal geen zin meer om dit allemaal 'opnieuw' te moeten doen. En ik weet dat dit heel onzeker klinkt, dat is het ook. En daar ga ik aan werken. Maar op dit moment voelt het nog wel zo.
zondag 28 februari 2021 om 19:38
Even weer een afschrijfmoment, vandaag was niet een heel goede dag. Deed dingen voor afleiding, maar de knoop in de maag bleef de hele dag. Zo ook even wandelen.
Ik voel me weer even niet goed genoeg. Ik dacht aan zijn nieuwe vriendin die van alle leugens af weet, maar er voor kiest om wel bij hem te blijven. Omdat hij zal veranderen / niet zo is bij haar (waarschijnlijk). Maar, hoezo was het dan zo lastig om te vechten voor mij? Hoezo is het zo ver gekomen dat ik zo behandeld ben? Terwijl ik er àlles voor heb gegeven. Is het zo moeilijk om van mij te houden?
Ik weet dat ik hier geen antwoorden op ga krijgen en het moet accepteren, maar het doet pijn. En ook moet accepteren dat ik niet altijd terug krijg wat ik geef.. Maar toch. Hij heeft toch een ‘scheur’ doen ontstaan, het is aan mij om die te fixen.
Ik voel me weer even niet goed genoeg. Ik dacht aan zijn nieuwe vriendin die van alle leugens af weet, maar er voor kiest om wel bij hem te blijven. Omdat hij zal veranderen / niet zo is bij haar (waarschijnlijk). Maar, hoezo was het dan zo lastig om te vechten voor mij? Hoezo is het zo ver gekomen dat ik zo behandeld ben? Terwijl ik er àlles voor heb gegeven. Is het zo moeilijk om van mij te houden?
Ik weet dat ik hier geen antwoorden op ga krijgen en het moet accepteren, maar het doet pijn. En ook moet accepteren dat ik niet altijd terug krijg wat ik geef.. Maar toch. Hij heeft toch een ‘scheur’ doen ontstaan, het is aan mij om die te fixen.
zondag 28 februari 2021 om 22:36
Bedoel je dat als iets positiefs, dat de boosheid gaat overheersen? Alleen op de bank zal de komende tijd nog wel wennen zijn denk ik..
En verder: knuffel!
zondag 28 februari 2021 om 22:39
Ik keek weer op haar social media, en wat zie ik? Zij, samen met hem, bij zijn zus thuis met zijn nichtjes. In de twee jaar dat ik met hem ben geweest heb ik ze nooit gezien. Hij wilde het altijd wel heel graag, dat zei hij ''ik had je zo graag willen voorstellen, had je mijn nichtjes maar ontmoet'' etc. etc. Hij is dol op ze, en zei dat hij het belangrijk vindt dat ik ze ook ontmoet. De eerste keer is het niet gelukt, na uitgaan zei die dat hij er spijt van had en ik gelijk had, ik had zijn zus eerder moeten leren kennen (zijn ouders ook, maar dat terzijde).
De tweede keer ja tsja, door zijn ouders heb ik de anderen ook niet kunnen zien.
En zij gaan gelijk al saampjes op bezoek na drie weken. Het scheelt dat zij en zijn zus elkaar al kennen, van hun vorige relatie 10 jaar geleden, maar toch. Toen ze in de zomer samen gingen vorig jaar, had hij haar niet meegenomen naar zijn zus. Ergens hoopte ik dat het niet zo snel serieus was.. Maar dit ziet er wel zo uit. Ik wist het ergens, maar het zien is toch een klap. Hij zag er ook zo gelukkig uit.
Pfff.. ik ben er zo ziek en misselijk van.
Ik moet niet focussen op hen, dat wordt en is vaker gezegd, maar ik kan het nog niet loslaten. Het was zo veel makkelijker als ze niet zo openbaar was steeds.
De tweede keer ja tsja, door zijn ouders heb ik de anderen ook niet kunnen zien.
En zij gaan gelijk al saampjes op bezoek na drie weken. Het scheelt dat zij en zijn zus elkaar al kennen, van hun vorige relatie 10 jaar geleden, maar toch. Toen ze in de zomer samen gingen vorig jaar, had hij haar niet meegenomen naar zijn zus. Ergens hoopte ik dat het niet zo snel serieus was.. Maar dit ziet er wel zo uit. Ik wist het ergens, maar het zien is toch een klap. Hij zag er ook zo gelukkig uit.
Pfff.. ik ben er zo ziek en misselijk van.
Ik moet niet focussen op hen, dat wordt en is vaker gezegd, maar ik kan het nog niet loslaten. Het was zo veel makkelijker als ze niet zo openbaar was steeds.
zondag 28 februari 2021 om 22:46
Ligt niet aan jou.Muis12345 schreef: ↑13-02-2021 22:02Het gaat slecht, dus ik schrijf van me af. Ik heb het afgesloten heb ik te makkelijk gezegd. Dat meisje die ik heb verteld van hem, er blij mee was etc. heeft me geblokkeerd en niets meer gezegd. Het was een risico, maar het voelt toch k u t dat ze dit heeft gedaan en dat hij er mee wegkomt. Hij krijgt zijn huisje boompje beestje met haar, is meteen serieus met haar, familie en al is betrokken: wat hij nooit met mij heeft gedaan. En dat voelt zwaar kut. Ik heb het weer eens onderschat, misselijk, knoop in de maag. Ik moet door, niet denken aan wat hij doet, verder met mijn eigen leven. Ik kan dit 10 x zeggen, ik lees jullie tips ook, maar het is zo zwaar. Hoe durft hij mij zo makkelijk aan de kant te plaatsen zonder enige uitleg. Ik kan het allemaal niet plaatsen. En het meest dubbele hieraan: ik mis hem
zo erg, de persoon waar ik van heb gehouden. Valentijn samen doorbrengen.. Ah het gaat zo slecht. Ik wil geen slachtoffer meer zijn, maar zucht...
zondag 28 februari 2021 om 23:17
Het is ook wel erg respectloos van je ex and z'n nieuwe vriendin dat ze het er zo in wrijven hoor... Wat een lulhannes. Hij heeft totaal geen respect voor jou, pff.
Hoop dat je verdriet tzt overgaat in boosheid en de boosheid in acceptatie. Dat je kunt inzien dat jij een hartstikke leuke meid bent die een kerel aan haar zijde verdient die alleen oog heeft voor jou.
Hoop dat je verdriet tzt overgaat in boosheid en de boosheid in acceptatie. Dat je kunt inzien dat jij een hartstikke leuke meid bent die een kerel aan haar zijde verdient die alleen oog heeft voor jou.
maandag 1 maart 2021 om 00:00
Ik zou je willen adviseren om alles van je ex, dus ook zijn vriendin, te blokkeren.
Juist het feit dat je op FB gaat kijken naar de vriendin van je ex, waarom doe jij jezelf pijn en trek je die wond bewust open?
Neem volledig afstand van je ex en zijn vriendin en laat dat waar het thuis hoort, nl bij hen.
Huilen mag, boos zijn ook. Want wat je nu doet is een vorm van rouwen om wat is geweest.
Ik denk dat het voor jou goed is om een hondje te nemen of een kitten. Een levend wezentje als je thuis komt, dat blij is met JOU en je onbaatzuchtige liefde geeft. Dan wordt op de bank zitten en thuis zijn minder moeilijk en stel jij jezelf in staat om te helen. Sterkte.
Juist het feit dat je op FB gaat kijken naar de vriendin van je ex, waarom doe jij jezelf pijn en trek je die wond bewust open?
Neem volledig afstand van je ex en zijn vriendin en laat dat waar het thuis hoort, nl bij hen.
Huilen mag, boos zijn ook. Want wat je nu doet is een vorm van rouwen om wat is geweest.
Ik denk dat het voor jou goed is om een hondje te nemen of een kitten. Een levend wezentje als je thuis komt, dat blij is met JOU en je onbaatzuchtige liefde geeft. Dan wordt op de bank zitten en thuis zijn minder moeilijk en stel jij jezelf in staat om te helen. Sterkte.
maandag 1 maart 2021 om 22:49
Sterkte ook voor Sandy 74, fijn dat er bij jou gevoelens van boosheid ontstaan.
Voor muis eens met bovenstaande adviezen. Het is verleidelijk om op Social media te kijken maar het helpt je niet verder. Ik vind het ook respectloos dat ze alles op fb zetten.
Je hoeft niet te weten waarom hij niet genoeg voor jou heeft gevochten. Het is uit en dat is alles wat je hoeft te weten ( hotel hartzeer). En je komt ee bovenop en er komt tzt ook weer een nieuwe liefde.
Een knuffel voor jou en Sandy
Voor muis eens met bovenstaande adviezen. Het is verleidelijk om op Social media te kijken maar het helpt je niet verder. Ik vind het ook respectloos dat ze alles op fb zetten.
Je hoeft niet te weten waarom hij niet genoeg voor jou heeft gevochten. Het is uit en dat is alles wat je hoeft te weten ( hotel hartzeer). En je komt ee bovenop en er komt tzt ook weer een nieuwe liefde.
Een knuffel voor jou en Sandy
Wie zon brengt in het leven van anderen, kan de stralen niet weghouden van zichzelf.
